مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1397 | دوره:40 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

زمینه: افزایش سن، عوامل التهابی و سندرم متابولیک از عوامل موثر در کاهش بیان (BDNF، Brain-Derived Neurotrophic Factor) می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و مصرف کورکومین زردچوبه بر سطوح پلاسمایی IL-6، IL-10 و BDNF زنان 60-65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک می باشد. روش کار: 44 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به گروه مکمل+تمرین، تمرین، مکمل و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین+مکمل و گروه تمرین، هفته اول سه ست 10 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 65 تا 75 درصد از ضربان قلب ذخیره ای تمرینات خود را توسط تردمیل انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی ها خونگیری شد. سطوح پلاسمایی IL-6، IL-10 و BDNF به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، تی جفتی استفاده گردید سطح معنی داری 05/0≥ P در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان سطوح BDNF و IL-10 پس از دو ماه تمرین هوازی در سه گروه تجربی نسبت به پیش آزمون افزایش معنی داری یافتند (05/0≥ P) همچنین کاهش معنی داری در IL-6 هر سه گروه تجربی مشاهده گردید (05/0≥ P). نتیجه گیری: در اثر هشت هفته اعمال مداخله میزان سطوح پلاسمایی BDNF افزایش یافت. این تغییرات احتمالا در ارتباط با افزایش IL-10 و کاهش IL-6 می باشد.

زمینه: لپتین، به عنوان یک مکانیزم هشدار دهنده در تنظیم متابولیسم سلولی، محتوای چربی بدن و بیماری های سندرم متابولیک عمل می کند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن بود. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 20 نفر از دانشجویان با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30kg/m2، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی، به مدت دوازده هفته و هر هفته 3 جلسه، با شدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، انسولین گلوکز، مقاومت به انسولین و شاخص های ترکیب بدنی محاسبه شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t در سطح معناداری 05/0> P تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت، موجب کاهش معنادار سطوح سرمی لپتین پلاسما (0002/0P=)، انسولین (003/0P=)، مقاومت به انسولین (0001/0P=) و گلوکز (013/0P=) در گروه تجربی نسبت به کنترل شد. همچنین، وزن بدن (008/0P=)، درصد چربی (001/0P=)، شاخص توده بدن (03/0P=) و نسبت دور کمر به دور لگن (02/0P=) نیز بین دو گروه کاهش معناداری را به همراه داشت (05/0>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد دوازده هفته تمرین تناوبی پرشدت، اثر مثبتی بر کاهش سطح لپتین و برخی از شاخص های آنتروپومتریک مرتبط با اضافه وزن داشته باشد.

زمینه: شیوع سویه های میکروبی مقاوم دارویی به یکی از معضلات اساسی بهداشت جهانی در قرن اخیر مبدل شده است. علاوه بر آن مصرف بی رویه و خودسرانه آنتی بیوتیک ها، عوارض جانبی از قبیل ناراحتی های گوارشی، تهوع، اسهال و بروز حساسیت را بدنبال خواهد داشت. این عوامل محققین را به شناسایی و استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی جدید دارای اثرات بازدارندگی قویتر، وسعت اثر بیشتر و اثرات جانبی کمتر سوق داده است. مشتقات تیازول، تیازولیدین، ایمیدازول، تتراهیدروپیریمیدین، اکسازولیدین و تیازپین از مهمترین خانواده های ترکیبات هتروسیکلی محسوب می شوند که خواص بیولوژیکی متنوعی از آنها گزارش شده است. در این مطالعه، اثرات ضد باکتریایی 30 مشتق جدید از این خانواده ها بر باکتری های استافیلوکوکوس اپیدرمیس، استرپتوکوکوس پیوژنز، باسیلوس ترینجنسیس، شیگلا فلکسنری و سالمونلا تیفی بررسی شده است. روش کار: پس از تهیه محلولی از مشتقات در DMSO، به منظور ارزیابی اثرات ضد باکتریایی آنها، قطر هاله مهار رشد باکتری ها از طریق روش انتشار در دیسک اندازه گیری گردید. علاوه بر آن از روش براث میکرورقیق سازی جهت تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (minimum inhibitoryconcentration، MIC) و حداقل غلظت کشندگی (minimum bactericidal concentration، MBC) ترکیبات استفاده گردید. کلیه اثرات با آنتی بیوتیک های جنتامایسین و پنی سیلین مقایسه شده است. یافته ها: اثرات مهاری تنها در برخی از مشتقات مشاهده شد. مشتق تیازول 23 به عنوان موثرترین ترکیب بر کلیه باکتری های مورد مطالعه دارای اثر مهاری بود. اثرات بازدارندگی مشتق ایمیدازول 3 بر پنج نمونه از سویه های باکتریایی بارزتر بود، هر چند که اثرات مهاری از این مشتق بر سالمونلا تیفی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: در این پروژه تحقیقاتی، اثرات بازدارندگی مشتقات هتروسیکلی متنوع جدید بر چند سویه باکتریایی استاندارد اثبات گردید، جهت بکار بردن این مشتقات به عنوان آنتی بیوتیک، بایستی اثرات مهاری آنها بر سویه های مقاوم دارویی این عوامل بیماری زا، در گام بعدی بررسی گردد.

زمینه؛ گنادوتروپین ها مهمترین هورمون های کنترل کننده فعالیت گنادها و در نتیجه باروری می باشند. یکی از جنبههای اختلالات هورمونی ناشی از سرب تاثیر آن بر روی گنادها می باشد که سبب اختلال در عملکرد هورمون های جنسی و باروری می شود. در مطالعه حاضر تاثیر عصاره هیدرواتانولی برگ گیاه جعفری بر سطح سرمی هورمون های گنادوتروپین و تستوسترون در موش صحرایی نر دریافت کننده استات سرب مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار؛ در مطالعه حاضر 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به شش به 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند که عبارت بودند از: گروه کنترل، گروه شاهد دریافت کننده استات سرب، گروه شم، دریافت کننده آب مقطر و عصاره جعفری با دوز mg/kg 150 و گروه های تجربی 1، 2 و 3 تیمار شده با استات سرب که به ترتیب مقادیر 100، 150 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره جعفری به صورت تزریق درون صفاقی (I. P) و به مدت 8 روز دریافت کردند پس از گذشت 28 روز، حیوانات توزین و خونگیری از حیوانات انجام شد. غلظت سرمی هورمو ن ها با استفاده از روش ELISA انداز ه گیری گردید. یافته ها؛ استات سرب سبب افزایش سطح سرمی هورمون های تستوسترون، LHو FSH گردید. افزایش میزان دوز عصاره سبب کاهش سطح سرمی LH و FSH گردید (001/0>P) در حالی که عکس این قضیه برای سطح سرمی تستوسترون رخ داد. نتیجه گیری؛ تاثیر جعفری بر میزان هورمون های گنادوتروپین و تستوسترون در موش صحرایی نر دریافت کننده استات سرب قابل توجیه است.

زمینه: گیاه شیرین بیان Glycyrrhiza glabra)) به علت داشتن خواص آنتی اکسیدانتی بالا و عوارض کم، در طب سنتی برای درمان سرطان پیشنهاد شده است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه سمیت سلولی و آپوپتوزی دو نوع عصاره آبی و الکلی گیاه شیرین بیان بر روی رده سلولی سرطانی کبد (HepG2) می باشد. . مواد و روش ها: عصاره های الکلی و آبی گیاه شیرین بیان تهیه شدند، سپس رده های سلولی سرطانی کبد (HepG2) و نرمال HEK293 با غلظت های مختلف عصاره ها به مدت 24 ساعت تیمار شدند و فعالیت بیولوژیکی عصاره ها با استفاده از روش رنگ سنجیMTT محاسبه شد. در نهایت، میزان بیان ژن های آپوپتوزی BAX و BCL2 با استفاده از روش Real Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج سمیت سلولی عصاره های مورد مطالعه نشان داد که سمیت وابسته به دوز داشته اند. بیان ژن های BAX و BCL2 در سلول های سرطانی تیمار شده با عصاره الکلی شیرین بیان به ترتیب به میزان تغییر نشان داد. در حالی که بیان ژن های BAX و BCL2 در سلول های تیمار شده با عصاره آبی شیرین بیان به ترتیب به میزان تغییر یافت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد که عصاره ریشه گیاه شیرین بیان (بویژه عصاره الکلی) می تواند به عنوان گیاه بومی کشورمان، پتانسیل درمان سرطان کبد را داشته باشد.

زمینه: ERBB2 عضوی از خانواده گیرنده های فاکتور رشد اپیدرمی بوده و بر روی بازوی بلند کروموزوم 17 قرار گرفته است. این گیرنده می تواند باعث فعال شدن مسیرهای پیام رسانی شده و در نهایت تکثیر سلولی را افزایش و از آپوپتوز جلوگیری کند. miRNAها RNAهای غیرکدکننده تک رشته ای کوچکی هستند که به عنوان تنظیم کننده های بیان ژن در سطح پس از رونویسی عمل می کنند. miRNA ها فرآیند های مهم سلولی مانند تکثیر، تمایز، آپوپتوز و تومورزایی را کنترل می کنند. ناحیه ژنومی miRNA ها نشان می دهد که آن ها در نواحی کروموزومی حساس و مرتبط با سرطان قرار گرفته اند. هدف از این تحقیق انجام مطالعات اولیه بیوانفورماتیکی جهت شناسایی miRNA جدید در ژن مهم ERBB2 و ساختن سازه لازم جهت بیش بیان ناحیه مورد نظر است. روش کار: در تحقیق حاضر ابتدا با نرم افزارهای مختلف توانایی ایجاد ساختار ساقه حلقه، محل برش آنزیم های Dicer و Drosha و حفاظت شدگی ناحیه مورد نظر بررسی گردید. سپس ناحیه اطراف ساختار ساقه حلقه کاندید در حامل بیانی pEGFPC1 کلون گردید. یافته ها: بررسی با نرم افزار های مختلف نشان داد که از این توالی و ساختار miRNA بالغ، با احتمال بالا می تواند پردازش گردد. جهت ادامه مطالعات سازه مورد نیاز در حامل بیانی pEGFPC1 با موفقیت کلون گردید. نتیجه گیری: نتایج مبنی بر تجزیه و تحلیل های بیوانفورماتیکی نشان دهنده امکان تولید miRNA جدید از این ساختار ساقه حلقه می باشد.

زمینه: باکتری اشرشیاکلی در سراسر جهان به عنوان شاخص میکروبی آب در نظر گرفته می شود. این باکتری قادر به تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف است که منجر به بروز مقاومت آنتی بیوتیکی می شود و از میان ژن های مختلف دخیل در این نوع مقاومت، ژن های blaTEM، blaSHV و blaCTX-M فراوانی بیشتری دارند. هدف از این تحقیق تعیین میزان فراوانی مقاومت بتالاکتامازی باکتری های اشرشیاکلی جداشده از چشمه ها و قنات ها است. روش کار: از تعداد 118 منبع آب زیرزمینی آذربایجان شرقی 23 ایزوله ی اشرشیاکلی، جداسازی و توسط آزمایش های فنوتیپی و ژنوتیپی شناسایی شد. جهت تعیین ESBLs به روش فنوتیپی از دیسک های آنتی بیوتیکی سفتازیدیم، سفتازیدیم کلاولانیک اسید و سفوتاکسیم، سفوتاکسیم کلاولانیک اسید استفاده شد. در مرحله ی بعد با استفاده از روش PCR حضور ژن های blaTEM، blaSHV و blaCTX-M در ژنوم هر یک از ایزوله ها تعیین گردید. یافته ها: نتایج فنوتیپی حاصل از این مطالعه نشان داد که تنها 2 (9%) ایزوله دارای مقاومت از نوع ESBL بودند، این در حالی است که در بررسی ژنوتیپی تعداد 9 ایزوله (39%) دارای ژن blaTEM، 10 ایزوله (43%) حاوی ژن blaSHV و 14 ایزوله (61%) حاوی ژن blaCTX-M در ژنوم خود بودند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه درصد بالای مقاومت بتالاکتامازی را در بین سویه های اشرشیاکلی جدا شده از منابع آبی زیرزمینی نشان می دهد. این مسئله می تواند منجر به گسترش این نوع مقاومت در میان سویه های بیماری زای اشریشیاکلی با منشاء منابع آبی گردد.

زمینه: ورزش شدید یا حاد می تواند موجب آسیب مورفولوژیک به عضلات اسکلتی درگیر در فعالیت شود و با توجه به گرایش روز افزون به مصرف مکمل های ورزشی، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مکمل دهی ال-آرژنین بر تغییرات استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در عضله دوقلو موش می باشد. مواد و روش ها: 32 سر موش صحرایی نر با وزن تقریبی (g210-160) به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل (C)، ورزش حاد (E)، مکمل ال-آرژنین (Arg) و ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین (E+Arg)، تقسیم شدند. ال-آرژنین به میزان دو درصد رژیم غذایی به دو گروه Arg و E+Arg طی 30 روز خورانده شد. برای اعمال فعالیت ورزشی حاد دو گروه E و E+Arg با سرعت 16-26متر بر ثانیه، به مدت 1 ساعت و یا تا رسیدن به واماندگی بر روی تردمیل مخصوص دویدند. بافت برداری 1 ساعت پس از فعالیت ورزشی حاد صورت گرفت. برای مقایسه میانگین ها تست آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و تست تعقیبی دانت با سطح خطای 5 درصد استفاده شد. یافته ها: میزان نیتریک اکساید در سه گروه ورزش حاد، مکمل ال-آرژنین، ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین در مقایسه با گروه کنترل، کاهش داشت که فقط در گروه ورزش+مکمل معنی دار بود. نسبت اکسیدان-آنتی اکسیدان (TAC/ TOS) در عضله گروه ورزش حاد در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. کراتین فسفوکیناز در سه گروه ورزش حاد، مکمل ال-آرژنین و ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. نتیجه گیری: در حال حاضر به دلیل محدودیت منابع در خصوص نتیجه گیری درباره اثرات ال-آرژنین بر تغییرات مارکرهای مورد بررسی و افزایش یا کاهش استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو پس از فعالیت ورزشی حاد در عضله دوقلو، نمیتوان سازوکارهای دقیق و دخیل را در این حیطه عنوان کرد.

زمینه: هدف این پژوهش بررسی مشکلات حافظه ای افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری در انواع (وارسی کننده، شستشو کننده و میکس) از نظر حافظه بازشناسی و یادآوری بوده است. روش کار: 45 فرد مبتلا به اختلال وسواسی – جبری (15 وارسی کننده، 15 شستشو کننده و 15 میکس) و 30 نفر به عنوان گروه گواه (15 نفر به عنوان اضطراب منتشر، 15 نفر بهنجار) انتخاب شدند. گروه های گواه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با گروه های وارسی کننده، شستشو کننده و میکس همتا شده اند. از نظر نوع افکار و اعمال وسواسی – جبری با استفاده از مقیاس وسواسی – جبری مادزلی، یل براون و مصاحبه روانپزشکی بررسی شدند. در این پژوهش حافظه آزمودنیها به کمک دو فهرست از واژه ها (فهرست یادآوری با استفاده از نشانه و فهرست بازشناسی) که با بهره گیری رایانه ارائه می شد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: این بررسی نشان داد که بیماران مبتلا به اختلال وسواسی – جبری از نظر حافظه بازشناسی و یادآوری با استفاده از نشانه در مقایسه با گروه کنترل بهنجار تفاوت معنی داری دارند. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که مشکلات حافظه ای بیماران وسواسی – جبری در چارچوب نظریه های روانشناختی به ویژه شناختی – رفتاری قابل تبیین است و به نظر می رسد این بیماران از نقص حافظه کلی در رنج باشند.

زمینه: انتروکولیت نکروزان (Necrotizing Entrocolitis، NEC)شایع ترین اورژانس دستگاه گوارش در دوران نوزادی است و منجر به مورتالیتی و موربیدیتی نوزادان پره مچور می شود. از آنجائیکه تست اختصاصی برای تشخیص NEC وجود ندارد، تنها از علایم بالینی و یافته های رادیولوژیکی استفاده می شود. در صورت یافتن یک بیومارکر قابل اعتماد برای تشخیص NEC میتوان مورتالیتی و موربیدیتی بیماری را کم کرد. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی کالپروتکتین مدفوع(Fecal Calprotectin، FC) در انتروکولیت نکروزان می باشد. روش کار: در یک مطالعه مورد-شاهدی، 20نوزاد مبتلا به انتروکولیت نکروزان و 20نوزاد سالم، طی مدت 14ماه بررسی شدند. سطح کالپروتکتین در هر دو گروه به روش الیزا اندازه گیری شد و مقادیر ثبت شده بین دوگروه مقایسه گردید. یافته ها: نتایج بررسی آماری سطح کالپروتکتین مدفوع، در گروه موردوشاهد، تفاوت معنی دارآماری در این دو گروه نشان داد (001/0>p). بر اساس منحنی ROCسطح FCبالای 5/32 میکروگرم در گرم مدغوع، برای تشخیص NEC دارای حساسیت 80٪ و ویژگی 90٪ محاسبه شد. همچنین ارزش اخباری مثبت 89٪ و ارزش اخباری منفی 82٪ گزارش گردید. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، می توان از کالپروتکتین مدفوع به عنوان یک بیومارکر قابل اطمینان در تشخیصNEC بهره برد.

زمینه: یکی از عوارض فیزیولوژیکی سالمندی ضعف عملکردی سیستم مویرگی و در پی آن کاهش آنژیوژنز و فاکتور VEGF است. تمرین سرعتی اینتروال با به کارگیری بیشتر تارهای عضلانی می تواند منجر به افزایش آنژیوژنز عضله اسکلتی شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین سرعتی اینتروال بر میزان VEGF بافت عضله نعلی و EDL موش های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار بود. روش کار: تعداد 20 سر موش صحرایی نژاد ویستار سالمند با میانگین وزن 72/43± 489 (گرم) تهیه و پس از یک هفته آشناسازی با شرایط آزمایشگاهی، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10n=) و تمرین (10n=) تقسیم شدند. تمرین SIT شامل دویدن فزاینده و متناوب روی تردمیل بود که سه تا چهار جلسه در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. سپس عضله نعلی و باز کننده دراز انگشتان (EDL) استخراج شد. در پایان از روش وسترن بلات به منظور سنجش تغییرات پروتئین در بافت های عضلانی و از آزمون آماری t برای ارزیابی اطلاعات، استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از تحقیق نشان داد که تفاوت میزان VEGF گروه کنترل و تمرین در هر دو عضله تند انقباض (05/0P≤ ) و کند انقباض (05/0P≤ ) معنادار بود. نتیجه گیری: از آنجایی که میزان مویرگی شدن تار های نوع II کاهش بیشتری را نسبت به تارهای نوع I در اثر افزایش سن نشان داده اند، لذا با توجه به نتایج تحقیق حاضر استنباط می شود که احتمالا تمرین سرعتی اینتروال می تواند محرک مناسبی جهت آنژیوژنز تار های عضلانی باشد و منجر به بهبود خواص متابولیکی آن ها شود.

خواب یک فعالیت فیزیولوژیک و دینامیک تکرار شونده و یکی از مهمترین پارامترهای بررسی کیفیت زندگی و وضعیت سلامت فرد می-باشد. اختلالات خواب به 6 گروه اصلی شامل: 1) بی خوابی، 2) اختلالات تنفسی وابسته به خواب، 3) اختلالات مرکزی خواب وبیداری، 4) اختلالات شبانه روزی خواب وبیداری، 5) پاراسومنیا (خواب پریشی) و 6) اختلالات حرکتی وابسته به خواب تقسیم بندی شده است. یکی از انواع بسیار شایع اختلالات خواب، بی خوابی می باشد. شیوع بی خوابی مزمن 10% می باشد ولی موارد خفیف بی خوابی در 40% از جمعیت دیده می شود. کنترل مناسب اختلالات خواب از اهمیت زیادی برخوردار است که یکی از روش های کنترل، دارو درمانی است. گروه های دارویی مختلفی از جمله آگونیستهای گیرنده بنزودیازپینی، آگونیست گیرنده ملاتونین، ضد افسردگی ها و ضد سایکوزهای آتیپیک و نسل اول آنتاگونیست های هیستامین برای درمان اختلالات خواب بکار می روند. در این میان گروه اول یعنی آگونیستهای گیرنده بنزودیازپین ها مجازترین، شایعترین و وسیعترین داروهای استفاده شده برای درمان بی خوابی (به علت عوارض کمتر نسبت به سایر گروه ها) می باشند، هر چند به علت عوارض احتمالی باید در مصرف این داروها نیز دقت نموده و از نظر سوء مصرف و ایجاد تحمل، نظارت وجود داشته باشد. همچنین روان درمانی نیز بعنوان یک روش درمانی تکمیلی می تواند مد نظر قرار گیرد.

یک خانم 40 ساله با کاهش هوشیاری پیشرونده و دیسترس تنفسی در بخش مراقبت های ویژه ریوی بیمارستان امام رضا (ع) تبریز بستری گردید و طی بستری جهت حفظ راه هوایی نیازمند لوله گذاری داخل تراشه گردید. در طول عمل لوله گذاری یک پلاک موکوسی بزرگ که باعث انسداد نسبی تراشه شده بود، از تراشه وی خارج گردید. در مقاله حاضر، نقش مراقبت های پرستاری در حفظ راه هوایی در بیماران بحرانی مورد بررسی قرار گرفته است.