پژوهش های خاک
سال:1399 | دوره:34 | شماره:2 الف |تعداد مقالات:10

کودهای حیوانی منابع آلی ارزشمندی برای افزایش ماده آلی خاک و تغذیه محصولات زراعی می-باشند. به منظور بررسی اثرات باقیمانده دو نوع کود حیوانی بر رشد و عملکرد گندم پائیزه رقم زرین، یک آزمایش مزرعه ای در ایستگاه تحقیقاتی میاندوآب مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی انجام شد. کودهای حیوانی در سال 1393 مصرف شد. طی مدت سه سال بعد از آن، هیچگونه کودی مصرف نشد و اثرات باقیمانده کودهای حیوانی، در سال های زراعی 1396 تا 1397 مطالعه شد. تیمارها شامل T1= شاهد، T2=50 تن در هکتار کودگاوی، T3=100 تن در هکتار کودگاوی، T4=50 تن در هکتار کود گوسفندی، و T5=100 تن در هکتار کودگوسفندی در قالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اعمال گردید. نتایج نشان داد که کود گوسفندی در مقایسه با کود گاوی منجر به تولید محصول بیشتری شد. تیمار T4 نسبت به تیمار شاهد، عملکرد دانه و شاخص برداشت بیشتری به ترتیب به میزان 36% و 17% نشان داد درحالیکه، تیمار T5نسبت به تیمار T4 تفاوت معنی داری نداشت. بالاترین مقادیر نیتروژن (84/1%)، پتاسیم (41/0%)، منیزیم (12/0%)، آهن(mg. kg-1 40/126)، مس (mg. kg-14/16)، روی (mg. kg-17/45) و منگنز (mg. kg-135/33) در دانه و بالاترین مقادیر پتاسیم (76/1%)، آهن (mg. kg-130/269 )، روی ( mg. kg-116/9) و منگنز (mg. kg-108/24 ) در کلش گندم در تیمار T4 ثبت شد. کربن آلی خاک و قابلیت استفاده عناصر به ویژه فسفر، روی و آهن در لایه سطحی خاک در کرت های تحت تیمارهای کود حیوانی، به طور معنی-داری نسبت به شاهد بیشتر بود. قبل از انجام آزمایش، کربن آلی خاک 88/0 درصد بود. پس از برداشت محصول، کربن آلی خاک در تیمارهای T2 و T3 به ترتیب به 99/0% و 36/1% درصد، و در تیمارهای T4 وT5به ترتیب به 94/0% و 26/1% افزایش یافتند. با توجه به نتایج این تحقیق، استفاده از کود حیوانی استراتژی عملی مؤثری در تولید بهینه محصول و غنی سازی گندم به دلیل نقش آن در بهبود حاصلخیزی خاک است.

تراکم زیاد خاک بر میزان و سرعت ظهور گیاهچه به ویژه در گیاهان اپی جیل و همچنین درصد گیاهچه مستقر شده در شرایط مزرعه اثرات نامطلوب دارد. لذا برای بررسی راههای مقابله با این پدیده در گیاه لوبیا این آزمایش در طی سال های 1396 و 1397 در آزمایشگاه بذر و گلخانه گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان بر روی لوبیا قرمز رقم گلی، طراحی و اجرا شد. متغیرهای مورد بررسی عبارت بودند از آماده سازی بذر در هفت سطح (شاهد (آماده سازی نشده)، آماده سازی آبی (هیدروپرایمینگ)، آماده سازی با محلول های جیبرلیک اسید[1](GA50 ppm، GA100 ppm)، سالسیلیک اسید[2](SA50 ppm، SA100 ppm)، و ترکیبی ازGA50 ppm + SA50 ppm)) و تراکم خاک در پنج سطح (شاهد یا خاک دست نخورده)، 5%، 10%، %15و 20% افزایش تراکم در مقایسه با شاهد). نتایج نشان داد که تراکم خاک در حدبهینه (10-5%) تأثیر مثبت و بیش از آن تاثیر منفی بر رشد گیاهچه داشت. تیمار آماده سازی هورمونی بذر بر رشد اولیه گیاهچه تأثیر معنی داری داشت. آماده سازی باعث شد که طول ریشه و تعداد انشعابات آن بهبود یابد. تراکم شدید خاک، طول ریشه را کاهش داد. بیشترین طول ریشه (58/40 سانتی متر) در تیمار GA50 ppm + SA50 ppm)) و عدمتراکم (خاک دست نخورده) بود و بیشترین تعداد انشعابات ریشه 8 عدد در تیمار A50 ppm + SA50 ppm و تراکم 20 % خاک بود. تیمار آماده سازی بذر بر پرولین اثر معنی داری داشت. کمترین میزان پرولین (µ g. g-1 FW 1/85) در تیمار شاهد (بدون آماده سازی) در تراکم خاک 10%، و بیشترین میزان آن(µ g. g-1 FW 6/199) در تیمار GA50 ppm + SA50 ppm و عدم تراکم (خاک دست نخورده) مشاهده شد. اعمال تراکم خاک به میزان 5% باعث بهبود شرایط گیاهچه شد ولی افزایش تراکم خاک به میزان 15% و بیشتر باعث کاهش رشد ریشه (13/9 سانتی متر) و اندام هوایی شد. این موضوع ممکن است بواسطه کاهش تهویه خاک و در نتیجه پایین آمدن توان گیاهچه در جذب آب و عناصر غذایی باشد. 2. Gibbrellic acid 3. Salicylic acid

نیاز کودی به عنصر پتاسیم تحت تاثیر نوع گیاه و مدت زمان کاشت آن و وابسته به منبع خاکی آن است. هدف از این تحقیق بررسیاثر کشت دراز مدت بر کانی شناسی اجزاء خاک و شکل های مختلف پتاسیم در باغات انگور در شهرستان ملایر است. خاک رخ ها در دو منطقه با بافت سنگین و سبک حفر شدند. خصوصیات فیزیکی، شیمیائی و شکل های مختلف پتاسیم خاک ها تعیین شد. اجزاء خاک جدا شدند و کانی شناسی جزء شن، سیلت و رس در برخی افق های خاک رخ ها تعیین شد. مقادیر میانگین پتاسیم محلول، تبادلی، غیرتبادلی و کل به ترتیب از 8/15 تا 1/62، 8/216 تا 8/540، 395 تا 1897 و 8322 تا 13416 میلی گرم برکیلوگرم در خاک رخ ها متغییر بود. پتاسیم محلول و تبادلی با کربن آلی (67/0r2=) و میزان رس (42/0 r2=)دارای ارتباط مثبت معنی داری بودند. آهک و سیلت با اشکال پتاسیم دارای ارتباط منفی و در برخی موارد معنی دار(62/0 r2=) بودند. نتایج کانی شناسی در جزء رس نشان داد که منطقه با بافت درشت عمدتا" حاوی ایلایت بیشتر و منطقه با بافت سنگین حاوی ورمی کولایت و سپس اسمکتایت بیشتری بود. کانی های مختلط ایلایت-اسمکتایت، ایلایت– ورمی کولایت، و کلرایت-اسمکتایت دربخش سیلت نمونه ها بیشتر مشاهده شدند و نقش اصلی کنترل شکل های متفاوت پتاسیم را در این جزء داشتند. کشت دراز مدت انگور در هر دو منطقه باعث کاهش پتاسیم کل نسبت به اراضی بایر کناری شده است. توصیه می شود برای آزادسازی پتاسیم از جزء غیرتبادلی، مصرف کود پتاسه از طریق آزمون خاک برآورد گردد

بیوچار در خاک روشی جایگزین برای افزایش کربن خاک است و در طولانی مدت، سبب بهبود ویژگی های فیزیکی خاک می شود. این پژوهش باهدف بررسی تأثیر طولانی مدت بیوچار حاصل از برگ خرما بر انواع تخلخل خاک (تهویه ای، موئین و کل) و پایداری ساختمان خاک لوم رسی شنی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو عامل شامل مقدار بیوچار برگ خرما در چهار سطح (صفرB0، 5/0%=B0. 5، %1=B1و 2%=B2وزنی)و دیگری مدت زمان پس از کاربرد بیوچار در چهار سطح (یکT1، سهT3، شش T6و نه ماه T9) با سه تکرار به صورت گلدانی انجام شد. نتایج نشان داد اثر بیوچار برگ خرما بر تخلخل تهویه ای و مویین در سطح یک درصد معنی دار شد. همچنین، اثر مدت زمان پس از کاربرد بیوچار بر جرم مخصوص ظاهری و تخلخل کل خاک در سطح یک درصد معنی دار بود. اثر مقدار بیوچار، مدت زمان پس از کاربرد بیوچار و اثرات متقابل مقدار و مدت زمان پس از کاربرد بیوچار بر میانگین وزنی قطر خاکدانه ها نیز در سطح یک درصد معنی دار شد. با افزودن بیوچار، بالاترین میزان افزایش ویژگی های موردبررسی نسبت به شاهد (B0T1) در مورد جرم مخصوص ظاهری، تیمار B2T6 (7/14%)، تخلخل کلB2T1 (4/5%)، تخلخل مویین B2 (3/64%)، میانگین وزنی قطر خاکدانه به روش الک خشک B1T9 (28%) و میانگین وزنی قطر خاکدانه به روش الک تر B2T1 (2/63%) بود. نتایج بیانگر آن بود که بیشترین اثر بیوچار بر جرم مخصوص ظاهری، تخلخل کل، تخلخل مویین و میانگین وزنی قطر خاکدانه ها به روش الک تر، در ماه اول و بر میانگین وزنی قطر خاکدانه ها به روش الک خشک در ماه نهم بوده است و گذشت زمان اثر معنی داری بر تغییرات تخلخل تهویه ای نداشت. در مجموع می توان گفت کهبیوچار با داشتن تخلخل و مقدار کربن آلی قابل توجه، سبب بهبود تخلخل و پایداری ساختمان خاک شده است. لذا می توان از بیوچار برای بهبود ساختمان خاک های تخریب یافته و ضعیف استفاده کرد.

با توجه به گسترش بیماری تریستیزا در شرق مازندران، حساسیت نارنج (پایه معمول منطقه) به این بیماری و متحمل بودن پایه سی-35 به عنوان یکی از پایه های جایگزین، و همچنین تغییرات زیاد آهک در خاک های منطقه و روند توسعه و ترویج سی-35، در این پژوهش پاسخ نارنگی انشو با پایه سی-35 به خاک های آهکی شرق مازندران در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بررسی شد. بر پایه نتایج، بیشترین میانگین وزن خشک اندام هوایی در خاک های جنوب بابل با مقدار آهک کل 2% حاصل شد. بیشترین درجه زردی برگ در خاک غرب ساری با آهک فعال 10% و آهک کل 25% به دست آمد و کمترین درجه زردی در خاک های بدون آهک فعال و آهک کل 2% ثبت شد. در خاک جنوب ساری با آهک 14%، بیشترین غلظت آهن کل و کمترین غلظت آهن فعال در ریشه وجود داشت. میانگین غلظت آهن کل در ریشه ها حدود یازده برابر میانگین غلظت آن در برگ ها بود که تجمع و رسوب آهن در ریشه ها را نشان می داد. مقدار منگنز قابل استفاده برای درختان مرکبات در بیشتر خاک ها بیش از حد مطلوب بود اما میانگین غلظت منگنز برگ در بیشتر خاک ها کمتر از حد کفایت بود. به طور کلی، میانگین غلظت منگنز در ریشه حدود 7/4 برابر میانگین غلظت آن در برگ بود. همچنین از بین عناصر کم مصرف مورد بررسی، با توجه ه شدت کمبود منگنز و راندمان پایین انتقال آن از ریشه به برگ، منگنز محدود کننده ترین عنصر برای این پایه و پیوندک بود. نتایج میانگین مقدار کلروفیل و شاخص فلورسنس کلروفیل(Fv/Fm) برگها نشان داد که خاک های با آهک کل کم (جنوب بابل و غرب قائم شهر) بیشترین مقدار کلروفیل و شاخص فلورسنس را داشتند. به طور کلی، با توجه به نتایج این پژوهش، بافت خاک در تحمل پایه سی-35 به خاک های آهکی تأثیر دارد و در خاک هایی با بافت نسبتا سنگین و سنگین، و آهک کل بیش از دامنه 9% تا 14%، این پایه علائم شدید زرد برگی و کاهش رشد نشان می دهد.

بررسی فرآیند نفوذ آب به خاک جزء مراحل اصلی و مهم از حرکت آب در خاک است و از این رو مورد توجه پژوهشگران مختلف قرار گرفته است. با استفاده از تئوری مجموعه های فازی می توان نفوذ آب به خاک را با در نظر گرفتن تغیرپذیری و عدم قطعیت در پارامترهای مؤثر شبیه سازی کرد. در این پژوهش، مدل فازی مقیاس شده برای شبیه سازی نفوذ آب به خاک غیراشباع ارائه شده است. برای این منظور، مقیاس سازی معادله ریچاردز به گونه ای انجام شد تا بتوان شبکه آموزشی فازی و متعاقب آن دسته قواعد فازی را برای گستره وسیع تری از خاک ها بدست آورد. استخراج قواعد فازی با استفاده از شبکه های آموزشی بزرگ ساخته شده از حل عددی معادله ریچاردز مقیاس شده انجام شد. مدل فازی مقیاس شده برای شرایط مرزی مشخص قادر به شبیه سازی جریان برای تمامی خاک ها با مقدار پارامتر شکل (n) مشخص می باشد. مقایسه نتایج مدل فازی و حل عددی معادله ریچاردز نشان داد که مدل فازی به خوبی امکان شبیه سازی نفوذ آب در خاک غیراشباع را فراهم می کند (مقدار NRMSE بین 3% تا 5/4%) و مدل فازی مقیاس شده قادر به شبیه سازی گستره وسیعی از خاک های مختلف با مقدار پارامتر شکل (n) مشخص می باشد (مقدار NRMSE بین 2/1% تا 5/1%). مدل فازی مقیاس شده به گونه ای اصلاح شد تا بتواند با یک سری دستورات فازی برای محدوده متغییری از پارامتر شکل (n) نیز کارامد باشد.

از داده های تجزیه آزمایشگاهی خاک، آب و گیاه می توان به منظور بهینه کردن مصرف کودها، افزایش کمی و کیفی عملکردها و حفظ محیط زیست از اثرات منفی این کودها استفاده کرد مشروط بر آنکه تجزیه و تحلیل این داده ها مبتنی بر نگرشی سیستمی و جامع و لحاظ اثرات متقابل عناصر و تفکیک اثرات آنتاگونیستی و سینرژیستی عناصر باشد. مدل های دریس و CND-clr[1] قادرند D جزو تشخیص را برآورد کنند در حالیکه می توان D-1 جزو تشخیص را در فضای چند بعدی هیلبرت (Hilbert Space) بوسیله CND-ilr[2] برآورد کرد. هدف از این تحقیق مقایسه فاصله ماهالانوبیس و فاصله ایچسن حاصل شده از “ نسبت لگاریتم ایزومتریک” (ilr) به عنوان دو تخمین گر تعادل عناصر غذایی، همچنین تعیین نرم های مرجع CND-ilr برای عناصر پر مصرف و کم مصرف و استفاده از روش تعادل ترازویی برای تشخیص وضعیت عناصر غذایی است. داده های عملکرد ریشه و تجزیه بافت گیاهی از 170 مزرعه چغندرقند زمستانی استان خوزستان جمع آوری و عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز، روی و مس اندازه-گیری شد. عناصر غذایی به ده فرم تعادلی ilr1: [Fe|Cu, Zn, Mn], ilr2: [Mn|Zn, Mn], ilr3: [Zn|Cu], ilr4: [P | N], ilr5: [NP | K], ilr6: [Fe | Mn], ilr7: [Zn | Cu], ilr8: [Fe, Mn| Zn, Cu], ilr9: [N, P, K|Mn, Zn, Fe, Cu], ilr10: [FV|N, P, K, Mn, Zn, Fe, Cu] طراحی و مقدار ilr برای آنها محاسبه شد. کل جامعه مشاهداتی به روش " منحنی عملیاتی دریافت کننده " (ROC[3]) و حد بحرانی فاصله ماهالانوبیس 2/4 و عملکرد ریشه حد واسط (Cut-off yield)به میزان 325/60 تن در هکتار با میزان دقت %85 پوشش زیر منحنی ROC به دو گروه متعادل (عملکرد بالا) و غیرمتعادل (عملکرد پایین) برای ilr4 تا ilr10 تقسیم شدند. مقایسه بین تخمین گرهای فاصله ماهالانوبیس و فاصله ایچسن تفاوت قابل توجه ایی را نشان نداد. با استفاده از روش تعادل ترازویی بین هفت تعادل گروه مرجع TN وگروه TP به غیر از تعادل ilr7 با استفاده از آزمون توکی (P≤ 0. 05) اختلافات معنی دار شد. نتایج نشان داد برای افزایش عملکرد ریشه چغندرقند نیازی به مصرف کود آهن نیست ولی باید کوددهی نیتروژن را کاهش و پتاسیم را افزایش داد. [1]. Compositional Nutrient Diagnosis-centered log ratio [2]. Compositional Nutrient Diagnosis-isometric log ratio [3]. Receiver Operation Characteristic Curve – ROC

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مقادیر و منابع پتاسیم بر عملکرد دانه، روغن و جذب پتاسیم در آفتابگردان (Helianthus annus L. ) رقم آذر گل، به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو منطقه از استان آذربایجان غربی به مدت دو سال (98 و1397) اجرا شد. منابع سولفات و کلرید پتاسیم به عنوان عامل اصلی و مقادیر صفر، 300، 200، 100 و 400 کیلوگرم پتاسیم خالص در هکتار، عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تیمار 100 کیلوگرم پتاسیم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه و روغن به ترتیب به میزان 8/44 و 6/38 درصد شد که با همان تیمار از منبع کلرید پتاسیم تفاوت معنی داری نداشت. بیش ترین وزن کلش و عملکرد زیستی در تیمار 300 کیلوگرم پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم بدست آمد که به ترتیب 9/58 و 8/51 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان دادند. جذب پتاسیم دردانه به طور متوسط 2/141 کیلوگرم در هکتار بود که با افزایش سطوح پتاسیم افزایش یافت. مقدار جذب پتاسیم در کلش به طور متوسط 93/2 برابر دانه بود. آفتابگردان پتاسیم بومی قابل جذب خاک را در تیمار شاهد معادل 32 میلی گرم بر کیلوگرم خاک کاهش داد. پتاسیم قابل جذب خاک متناسب با سطوح پتاسیم افزایش یافت. بیش ترین پتاسیم قابل جذب خاک، با مصرف 400 کیلوگرم پتاسیم خالص در هکتار معادل 410 میلی گرم بر کیلوگرم بدست آمد. دراین ارتباط، منابع پتاسیم تأثیر یکسانی داشتند. یافته های این پژوهش نشان داد که با کاربرد 100 کیلوگرم پتاسیم خالص از منابع سولفات پتاسیم و یا کلرید پتاسیم در زراعت آفتابگردان، ضمن افزایش عملکرد دانه و درصد روغن، می توان مقدار پتاسیم قابل جذب خاک را برای تولید پایدار محصول در مقادیر بهینه ای حفظ نمود.

این پژوهش با هدف ارزیابی کارایی جذب و مصرف داخلی فسفر توسط پرتقال تامسون (Citrus sinensis L. Osbeck. ) پیوند شده بر سه پایه مرکبات در دو خاک اجرا شد. بدین منظور یک آزمایش گلدانی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه پایه مرکبات (سیتروملو، سیترنج و نارنج)، دو سطح فسفر (صفر و 100 میلی گرم بر کیلوگرم خاک) و دو خاک با درصد آهک مختلف (درصد آهک در خاک های "یک" و "دو" به ترتیب 16% و 3/2 % ) بودند. 18 ماه پس از کاشت نهال ها، گیاهان برداشت شدند و وزن خشک و نیز تجمع فسفر در بخش های مختلف نهال اندازه گیری شد. سپس، شاخص جذب و انتقال فسفر و نیز شاخص کارایی مصرف داخلی فسفر محاسبه شد. بررسی نتایج نشان داد که با کاربرد فسفر وزن خشک شاخسار سه پایه سیتروملو، سیترنج و نارنج در هر دو خاک مطالعه شده افزایش معنادار (05/0>P) یافت. بیشترین افزایش وزن خشک شاخساره به دنبال کاربرد کود فسفر در خاک "یک" برای پایه نارنج (74%) و در خاک "دو" برای پایه سیتروملو (49 %) به دست آمد. در شرایط عدم کاربرد فسفر، کارایی جذب و انتقال فسفر درپایه نارنج در خاک "یک" و در پایه های نارنج و سیترنج در خاک "دو " نسبت به سایر پایه ها برتری داشت. در شرایط کاربرد فسفر نیز، شاخص کارایی مصرف داخلی فسفر در پایه نارنج در خاک یک و در خاک دو درپایه های سیترنج و نارنج بر سایر پایه های مورد مطالعه برتری داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انتخاب پایه کارا در جذب فسفر برای پرتقال به شرایط خاک وابسته بوده و مکان ویژه می باشد. بنابراین، به منظور بهبود رشد نهال های گلدانی مرکبات در مناطق مطالعه شده از استان مازندران توصیه می شود یا از پایه کارای مناسب در جذب فسفر در این مناطق استفاده گردد و یا اگر به دلیل محدودیت های خاکی و اقلیمی امکان استفاده از پایه کارا وجود ندارد، کود فسفر بر اساس فسفر قابل استفاده موجود در خاک مصرف شود.

< p>پیله بادام زمینی به عنوان ضایعات بجا مانده از کشت بادام زمینی، حجم قابل توجهی دارد که کمپوست آن می تواند به عنوان منبعی قابل دسترس از عناصر غذایی در بستر کشت گیاهان زینتی به کار رود. این تحقیق برای بررسی مصرف کمپوست پیله بادام زمینی در بستر کشت خاکی (خاک زراعی) و بدون خاک (پیت-پرلیت به نسبت 1: 2) و تأثیر آن بر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک در ایستگاه تحقیقات گل و گیاهان زینتی لاهیجان در سال 1396 به اجرا در آمد. تیمار های شاهد شامل خاک زراعی و بستر پیت-پرلیت به نسبت 1: 2 بود و کمپوست پیله بادام زمینی تولید شده در مقادیر (صفر، 25، 50، 75 و 100) درصد حجمی به جای خاک زراعی و پیت در بستر 1: 2 پیت-پرلیت جایگزین شد. این تحقیق، به صورت آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور (نوع بستر کشت و سطوح کمپوست) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار و با استفاده از گیاه مدل تحقیقاتی بنفشه (Viola spp. ) انجام شد. در پایان آزمایش شاخص های رشد و عناصر غذایی گیاه، خصوصیات فیزیکی بستر شامل تخلخل کل، تخخل تهویه ای، ظرفیت آبی و جرم مخصوص ظاهری و از خصوصیات شیمیایی نیز مقادیر عناصر غذایی بسترهای کشت مانند Ca، N، O. C، P، K، Fe، Zn، Mn، Cu و همچنین pH و EC اندازه گیری شدند. در بستر بدون خاک، کاربرد 50 درصد کمپوست پیله بادام زمینی (1 پیت + 1 پرلیت + 1 کمپوست) و در بستر خاکی، کاربرد 75 درصد کمپوست پیله بادام زمینی بهترین نتایج را برای گیاه مدل تحقیقاتی نشان دادند. به نظر می رسد کمپوست پیله بادام زمینی با کاهش نسبت C/N، درصد تخلخل بالا و عرضه بهتر عناصر غذایی در این دو بستر نتایج بهتری داشت. بنابر این، کمپوست پیله بادام زمینی می تواند برای جایگزینی پیت گران قیمت و همچنین بهبود خصوصیات خاک زراعی در بستر کشت این گیاه زینتی استفاده شود.