بلورشناسی و کانی شناسی ایران
سال:1392 | دوره:21 | شماره:4 |تعداد مقالات:18

برای بررسی ریز ریخت شناسی سطوح بلورهای سولفید روی (ZnS) رشد یافته به روش انتقال شیمیایی بخار، ریز ساختارهای مختلفی از جمله لایه ها، پله ها، پیچ و تاب ها، نوارها و حفره های روی سطوح بلورهای رشد یافته، از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. شکل گیری این الگوها به رشد بلورها در شرایط بهینه و نابهینه به مدل نظری ارتباط داده شد.

سنگ های آتشفشانی خوش ییلاق به سن سیلورین بالایی، در شرق استان گلستان و در منطقه ساختاری البرز شرقی واقع شده اند. این توده آتشفشانی به طور مشخص تحت تاثیر گرمابی های دگرسان شده و دگرسانی پروپلیتی، یکی از دگرسانی های گسترش یافته در این منطقه است که بر پایه بررسی های صحرایی و پراش پرتو ایکس، چهار منطقه دگرسان کلریتی، اپیدوتی، آلبیتی و هماتیتی قابل تشخیص اند. نتایج ریز پردازشی نشان می دهد که کلریت های منطقه از نوع پنینیت، تالک کلریت و دیابانیت بوده و نشان دهنده این است که این کانی در گستره دمایی 180 تا 250 درجه سانتی گراد تشکیل شده است. میانگین پیستاسیت در اپیدوت های مورد بررسی 31.15 است و نشان می دهد که از نوع ماگمایی بوده و بر این اساس اپیدوت ها از سوسوریتی شدن پلاژیوکلازها تشکیل شده اند. بررسی دیاگرام های ایزوکان نشاندهنده تحرک بالای برخی از عناصر غیرمتحرک در طی دگرسانی است، به طوری که در زون دگرسانی آلبیتی با میانگین شیب ایزوکان 1.09 و 1.06 بیشترین و در زون دگرسانی کلریتی با میانگین شیب 1 و 1.03 کمترین تغییرات جرم را طی دگرسانی شاهدیم. همچنین بر پایه این نمودار،SiO2   P2O5 ودر تمامی زون های دگرسانی تهی شدگی و L.O.I و Fe2O3 غنی شدگی از خود نشان می دهند. بر پایه محاسبات شاخص شیمیایی دگرسانی، زون اپیدوتی بین 46.26% تا 46.3% ،زون آلبیتی بین 47.86% تا 51.49%، زون کلریتی بین 46.50% تا 47.33% و زون هماتیتی بین 59.7%تا 71.45% دستخوش دگرسانی شده اند.

افیولیت- ملانژ بافت به مساحت تقریبی 150 کیلومتر مربع در کمربند ملانژی خمرود– اسفندقه واقع شده است. بخش بزرگ توده های نفوذی افیولیت- ملانژ بافت را گابروهای همسانگرد تشکیل می دهند که گاه به صورت پگماتیتی هستند. پلاژیوگرانیت ها نیز به صورت رگه ای و رخنمون های کوچک پراکنده به همراه گابروها و دایک های دلریتی در منطقه دیده می شوند. انواع گونه های پلاژیوگرانیت شامل ترونجمیت تا آلبیت گرانیت و گرانوفیر هستند. بر اساس بررسی های ژئوشیمیایی، گابروها و پلاژیوگرانیت ها به سری ماگمایی تولئیتی تا کالکو آلکالن تعلق دارند. همچنین پلاژیوگرانیت ها از نوع متاآلومین تا کمی پرآلومین هستند و از نظر گونه شناسی ویژگی هایی مابین گرانیت های پشته های اقیانوسی (OR) و گرانیت های نوع I نشان می دهند که با تشکیل آن ها در یک محیط ابرفرورانشی هماهنگ است. الگوی عناصر نادر خاکی بهنجار شده به کندریت پلاژیوگرانیت ها دارای یک غنی شدگی نسبی از عناصر نادر خاکی سبک همراه با الگوی تقریبا مسطح در بخش عناصر نادر خاکی سنگین است. الگوی عناصر نادر خاکی بهنجار شده به کندریت گابروها روند تقریبا مسطحی را همراه با غنی شدگی جزئی عناصر LREE در قیاس با HREE دنبال می کند. احتمال اشتقاق فاز اسیدی از فاز گابرویی طی تبلور تفریقی و یا ذوب بخشی برای غالب نمونه های پلاژیوگرانیتی ضعیف است. به نظر می رسد که منشاء پلاژیوگرانیت های افیولیت-ملانژ بافت در ارتباط با فاز دلریتی موجود در منطقه باشد؛ هر چند که برای لااقل یکی از نمونه ها می توان ذوب بخشی هورنبلند گابرو و یا فاز آمفیبولیتی را نیز مطرح کرد.

توده های گرانیتوئیدی زوزن با سن ائوسن پایانی - الیگوسن آغازین در بخش شمال شرقی بلوک لوت و در جنوب غربی شهرستان خواف در استان خراسان رضوی واقع شده است که در سنگ های رسوبی و دگرگونی پالئوزوئیک نفوذ کرده اند. فرورانش بلوک لوت به زیر بلوک هلمن باعث ماگماتیسم بلوک لوت و نیز شکل گیری توده های گرانیتوئیدی زوزن شده است. این گرانیتوئیدها دارای ترکیب گرانودیوریت، مونزوگرانیت، مونزودیوریت، کوارتز دیوریت همراه با برونبوم های مافیک ریزدانه و سنگ های مافیک منطقه نیز از دیوریت و گابرو تشکیل شده اند. ماهیت این توده ها آهکی- قلیایی، متاآلومین تا پرآلومین با پتاسیم بالا و از نوع І اکسیدی (سری مگنتیت) است. ویژگی های این توده گرانیتوئیدی شبیه به گرانیت های قوس آتشفشانی (VAG) می باشد که احتمالا در محیط زمین ساختی حاشیه قاره ای تشکیل شده اند. براورد دما و فشار بر اساس ترکیب شیمیایی بلورهای آمفیبول و پلاژیوکلاز، دامنه ای حدود 667 تا 717 درجه سانتیگراد و فشار2.66 تا 3.85 کیلوبار را نشان می دهد. در اثر نفوذ توده های گرانیتوئیدی زوزن، سنگ های میزبان آن ها دگرگون شده و دگرنهادند و نیز در سنگ های کربناتی کانی های اسکارنی و کانی زایی آهن دیده شدند.

در این پژوهش، نمونه هایCaMnO3 به دو روش واکنش حالت جامد و سل- ژل (ژل سوزی) با دمای برشتن 800oC تهیه شدند. ساختار و میانگین اندازه ذرات پودرهای به دست آمده به ترتیب با پراش پرتو (XRD) X و میکروسکوپ الکترونی تراگسیلی (TEM) بررسی شدند. نتایج نشان می دهند که میانگین اندازه ذرات به دست آمده از روش سل- ژل در حدود 85nm است. گاف اپتیکی نمونه ها از نمودار بیناب جذبی اندازه گیری و برای نمونه های تهیه شده به روش واکنش حالت جامد برابر 3.40eV و برای روش سل- ژل برابر 3.46eV به دست آمدند. همچنین تشکیل ساختار پروسکایت نمونه ها به روش بیناب سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR) مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری مقاومت ویژه الکتریکی نمونه ها در بازه دمایی 300-550k نشان داد که با افزایش دما مقاومت الکتریکی کاهش می یابد و مقاومت الکتریکی نمونه تهیه شده به روش سل- ژل کمتر از نمونه تهیه شده به روش واکنش حالت جامد است.

در این پژوهش نانو ذرات CdS و پوسته/هسته (CdS/ZnS) با استفاده از روش سنتز شیمیایی مرطوب تهیه شدند و از 3-mercaptopropionic acid (MPA) به عنوان مولکول پوششی استفاده شد. اثر پوستهZnS  بر خواص اپتیکی و ساختاری CdS مورد بررسی قرارگرفت. شدت فوتولومینسانس (Intensity of photolumincence) نانو ذرات CdS پس از پوشش پوسته ZnS افزایش یافت. طیف پراش پرتو X نانوذرات CdS پس از گرمادهی در دمای اتاق، ساختار سولفور روی را نشان می دهد. همچنین طیف پراش پرتو X نانوذرات CdS/ZnS به علت روی هم افتادگی خطوط طیف پراشCdS  و ZnS پهن می شود. اندازه بلورک ها در نانوذرات CdS و ZnS/CdS با استفاده از رابطه دبای-شرر پیش از گرمادهی به ترتیب 2.7 و 1.7 نانومتر و پس از گرمادهی در دمای 100 درجه سانتیگراد، 3.3 و 1.9 نانومتر به دست آمد. طیف FTIR، پوشانده شدن سطح نانوذرات با مولکول پوششی MPA را به خوبی نشان می دهد. در تصویر میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) نانوذرات CdS/ZnS، کوچک بودن نانوذرات مشهود بود و انباشت دیده شده در تصویر ناشی از توزیع ناهمگن پودر روی توری نگاه دارنده نمونه هنگام تصویربرداری با میکروسکوپ الکترونی عبوری بوده است.

مجموعه پلوتونیک کوه میش در 30 کیلومتری جنوب شهرستان سبزوار واقع شده و از نظر رده بندی زمین ساختی، بخشی از منطقه سبزوار است. واحدهای چینه ای مناطق اطراف آن شامل کنگلومرا، توف، ماسه سنگ با سن پالئوژن و واحدهای توف و رادیولاریت و آندزیت با سن کرتاسه فوقانی هستند. این مجموعه از دو گونه سنگ پلوتونیک تشکیل شده که عبارتند از: (1) مجموعه گرانیتوئیدهای واقع در شمال کوه میش که بیشتر از مونزوگرانیت و پیروکسن گرانودیوریت با سن بعد از پالئوسن تشکیل شده اند. این سنگ ها از نظر ژئوشیمی آهکی- قلیایی، پرآلومین و از نوع I هستند. (2) مجموعه گابرو ـ دیوریت در جنوب کوه میش، که از سنگ های پلوتونیک مختلف مانند گابرو، دیوریت و گابرودیوریت با سن کرتاسه بالایی تشکیل شده است. این سنگ ها از نظر ژئوشیمی سری تولئیتی شبه رخشان، و از تیپ I هستند. این دو مجموعه در رژیم زمین ساختی قوس های آتشفشانی وابسته به حاشیه فعال قاره ای به وجود آمده و با تکیه بر داده های ژئوشیمیایی و روابط صحرایی خاستگاه ماگمایی مجموعه پلوتونیک بایستی ماگمایی مشتق از گوشته باشد. این ماگما از عناصرTi ، Nb وBa  بی هنجاری منفی را نشان می دهد که بیانگر تشکیل این سنگ ها در محیط فرورانش است و نیز بی هنجاری مثبت Rb و K نیز نشان گر محیط های فرورانش اند. با توجه به پیشینه زمین شناسی منطقه، احتمالا با فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی در اثر کوه زایی لارامید (در اواخر کرتاسه) همراه بوده است. مرز بین این دو توده به صورت سینوسی و تدریجی است. این نوع شکل وهمجواری نشانگر دگرنهادی و واکنش های شیمیایی بین ماگمای داغ گرانیتوئیدی با دیوریت های منجمد شده قبلی است.

مواد معدنی موجود در پوسته زمین بسته به ترکیب و خواستگاهی که دارند حاوی مقادیری از رادیونوکولئیدهای پرتوزا هستند. حضور این رادیونوکلوئیدها پیوسته بر میزان دوز دریافتی انسان از محیط تاثیر گذاشته و می تواند در سطوح بالا خطر زا باشند. بوکسیت به عنوان ماده معدنی خام تولید آلومینیوم حاوی مقادیر نسبتا بالایی از این رادیونوکلوئیدها است. فرآیند برداشت بوکسیت می تواند باعث تمرکز بیشتر این رادیونوکلوئیدها در باطله آن یعنی گل قرمز شود. برای کاهش مخاطرات زیست محیطی گل قرمز و نیز به خاطر دارا بودن مقادیر بالای اکسیدهای آهن، از گل قرمز در صنایع سیمان و آجرسازی استفاده می شود. به لحاظ بالا بودن سطح پرتوزایی گل قرمز، باید پیش از استفاده در صنایع، سطح پرتوزایی آن از نظر شاخص ها و استانداردهای وابسته مورد ارزیابی قرار گیرد. از این رو در این پژوهش پرتوزایی نمونه های بوکسیتی و گل قرمز معدن بوکسیت جاجرم را که بزرگ ترین ذخیره بوکسیت ایران است و سالانه حدود 1000000 تن گل قرمز تولید می کند، از نظر شاخص های زیست محیطی مورد بررسی قرار داده ایم. در نهایت با توجه به میانگین سطح پرتوزایی اندازه گیری شده گل قرمز، نسبت اختلاط گل قرمز با خاک رس برای ساخت مصالح ساختمانی با سطح پرتوزایی پایین تر از حد مجاز مورد محاسبه قرار گرفت.

منطقه پی جویی فیروزکوه در 35 کیلومتری شمال شرق تربت جام و در استان خراسان رضوی واقع شده است. زمین شناسی منطقه شامل سنگ های دگرگون شده سازند میانکوهی است که توده های نفوذی با ترکیب مونزوگرانیت تا دیوریت در آن نفوذ کرده اند. دامنه پذیرفتاری مغناطیسی توده ها از صفر تا 43x10-5SI بوده و به گرانیتوئیدهای احیایی سری ایلمنیت وابسته است. این توده ها در برخی نقاط تحت تاثیر دگرسانی های سرسیتیک، سیلیسی و پروپلیتیک قرار گرفته اند. ژئوشیمی توده های نفوذی، نشان می دهد که آن توده ها از متاآلومینوس تا پرآلومینوس متغیرند و در گستره پتاسیم متوسط تا بالا و گاه شوشونیتی قرار می گیرند. موقعیت زمین ساختی توده ها از قبل از برخورد قاره ها تا بالاآمدگی پس از آن در حال تغییر بوده است. کانی سازی کنترل گسلی داشته و در مرز توده های نفوذی با سنگ های دگرگون شده و یا داخل واحد دگرگونی تشکیل شده است. کانی سازی اولیه شامل طلا، آرسنوپیریت، پیریت، کالکوپیریت و پیروتیت و کانی سازی ثانویه شامل کوولیت، هماتیت و گوتیت است. پی جویی های ژئوشیمیایی به روش خرده سنگی، بی هنجاری هایی از عناصر طلا (تا 8942 ppb)، آرسنیک (تا(74500 ppm ، مس (تا(357ppm ، روی (تا (97ppm و سرب (تا (45 ppm وابسته به کانی سازی رگه ای را در نمونه های سطحی منطقه نشان می دهد. ژئوشیمی گمانه ها نشان دهنده بیشترین طلا (30732ppb) و بیشترین مس (3200ppm) در گمانه OBH-7 و بیشترین میزان آرسنیک (98670ppm) و تنگستن (133ppm) در گمانه OBH-2 است. طلا تقریبا در همه نمونه ها همبستگی مثبتی با آرسنیک دارد و بیشتر در قالب کانی آرسنوپیریت و کمتر به صورت آزاد و یا در قالب کانی های پیروتیت و پیریت قرار دارد. با توجه به ماهیت احیایی توده های نفوذی سری ایلمنیت، مجموعه کانی سازی احیایی (آرسنوپیریت و پیروتیت) منطقه، نوع و گسترش دگرسان ها، شکل و حالت کانی سازی و مقدار بالای طلا، مس، آرسنیک و تنگستن، این منطقه می تواند بخشی از یک سیستم طلای وابسته به توده های نفوذی احیایی باشد که احتیاج به بررسی های بیشتر دارد.

توده گرانیتوئیدی چشمه بید در جنوب شرق زاهدان و در استان سیستان و بلوچستان واقع شده است. این توده گرانیتوئیدی از نظر ساختاری در مجموعه فلیشی دگرگون شده نه، به سن ائوسن میانی دیده می شود از نظر کانیایی این گرانیت ها اغلب دارای کوارتز، پلاژیوکلاز، بیوتیت و هورنبلند هستند. بر اساس داده های حاصل از آنالیز ریزپردازشی، ترکیب آمفیبول ها از نوع کلسیک بوده و در رده اکتینولیت هورنبلند و مگنزیو هورنبلند قرار می گیرند. بر اساس رده بندی شیمیایی میکاها، این کانی ها در حد فاصل بین دو قطب سیدروفیلیت و بیوتیت قرار دارند و با توجه به مقدار Fe/(Fe+Mg)>0.33، جزء بیوتیت ها محسوب شده و از فلوگوپیت ها جدا می شوند. ترکیب پلاژیوکلازها در گستره ای از آنورتیت بین 19.56 تا 32.51 است، میانگین آنورتیت 23.78 درصد است. با استفاده از روش فشارسنجی Al در هورنبلند، فشاری که برای تشکیل توده گرانیتوئیدی چشمه بید برآورد می شود در حدود 3.8 کیلوبار است. در ضمن دمای به دست آمده برای تشکیل کانی آمفیبول نسبتا پایین و در حدود 751 درجه سانتی گراد در گرانودیوریت هاست.

منطقه سیاه منصور در شمال شرقی شهرستان میانه واقع شده است. برونزد انواع سنگ های آذرین در منطقه عبارتند از سنگ های آتشفشانی ائوسن تا میوسن با ترکیب بازالت، آندزیت، ریوداسیت، ریولیت و سنگ های گرانیتوئیدی و دیوریتی. سنگ های گرانیتوئیدی عبارتند از انواع مختلف موسکوویت گرانیت و گرانیت - گرانودیوریت. سنگ های موسکوویت گرانیت به طور محدود به صورت دایک های لویکوگرانیتی داخل سنگ های دگرگون مشاهده می شوند که بر این اساس تشکیل موسکوویت گرانیت ها در ارتباط با دگرگونی های همراه به سن پرکامبرین (؟) و یا سیمیرین پیشین (؟) بسیار محتمل به نظر می رسد. برونزد سنگ های گرانیت و گرانودیوریت به صورت استوک نسبتا کوچک مشاهده می شود که نهشته های رسوبی- آتشفشانی کرتاسه فوقانی و ائوسن را قطع کرده اند. موسکوویت گرانیت ها و گرانیت ها از نظر شاخص اشباع از آلومین به ترتیب در گستره پرآلومینوس و شبه رخشان تا پرآلومینوس قرار می گیرند. سری ماگمایی موسکوویت گرانیت ها و گرانیت – گرانودیوریت ها به ترتیب آهکی- قلیایی و قلیایی می باشد. بر اساس بررسی های کانی شناسی و شواهد ژئوشیمیایی، سنگ های موسکوویت گرانیت از نوع S و گرانیت – گرانودیوریت ها از نوع A (زیر گروه (A1 هستند. خاستگاه ماگمایی و جایگاه زمین ساختی گرانیت ها – گرانودیوریت ها از نوع غیر کوهزایی و درون صفحه ای با خاستگاه گوشته ای بوده ولی محیط جای گیری سنگ های موسکوویت گرانیت به انواع Syn-COLG وابسته است. بررسی نمودارهایREE در گرانیت ها و گرانودیوریت ها نشانگر غنی شدگی شدید از LREE نسبت به HREE است که احتمالا تشکیل این سنگ ها از یک خاستگاه غنی شده را نشان می دهد. ضمن اینکه آلایش پوسته ای یا فرایند جدایش بلوری نیز می تواند در غنی شدگیLREE نقش موثری داشته باشد. مقادیر LREE و HREE در نمونه های موسکوویت گرانیتی نزدیک به هم بوده و تغییرات قابل ملاحظه ای را در نمودارهای REE نشان نمی دهند. بررسی نمودارهای عنکبوتی برای انواع گرانیتوئیدهای نوع A و نوع S، دخالت خاستگاه پوسته ای در ژنز این سنگ ها را پیشنهاد می کنند.

افیولیت بیاضه به سن احتمالی پالئوزوئیک در راستای گسل بیاضه رخنمون داشته و در حاشیه شرقی بلوک یزد (ایران مرکزی) واقع شده است. در بررسی های صحرایی این افیولیت شامل پریدوتیت های سرپانتینی شده، متاگابرو، دایک های اولترابازی دگرگون شده، متاپیکریت، سرپانتینیت و متالیستونیت است. گسترش فرایند سرپانتینی شدن در پریدوتیت های گوشته بیاضه، موجب تغییر پریدوتیت ها به پریدوتیت های سرپانتینی شده و نیز سرپانتینیت، گردیده است. تبدیل تدریجی سرپانتینیت به متالیستونیت در بررسی های صحرایی قابل مشاهده است. بررسی های صحرایی و میکروسکوپی نشان می دهد که متالیستونیت های افیولیت بیاضه، در اثر دگرگونی ناحیه ای از لیستونیت های قدیمی ایجاد شده اند. پس از تشکیل لیستونیت های قدیمی، رخداد دگرگونی ناحیه ای موجب تغییر لیستونیت های کربناتی به متالیستونیت های کربناتی و لیستونیت های سیلیسی-کربناتی به متالیستونیت های سیلیسی-کربناتی با ترمولیت و اکتینولیت فراوان شده است. بررسی شیمی کروم اسپینل های موجود در سرپانتینیت های بیاضه وابستگی آن ها را به پریدوتیت های گوشته افیولیتی تهی شده نشان می دهد.

توالی های کربناتی ژوراسیک فوقانی در کوه های بینالود، غرب بجنورد و شمال شرقی و جنوب غربی جاجرم رخنمون کامل داشته و ضخامت آنها به 500 متر می رسد. گرهک های سیلیسی به اشکال مختلف کروی، بیضوی، کشیده، دیسکی و بی شکل در این توالی ها وجود دارند. سیلیسی شدن در این نهشته ها بیشتر به صورت جانشینی بوده که حضور باقیمانده های کربناتی در درون گرهک ها و قسمت های سیلیسی شده موید این جانشینی است. سیلیس بیشتر به اشکال دانه ای، دروزی و شعاعی و بیشتر به صورت ریزبلور است. این نوع سیلیس بیشتر در رخساره های عمیق دارای رادیولر و سوزن اسفنج تشکیل شده است که نشان دهنده خاستگاه آلی سیلیس است. دولومیت در این کربنات ها بصورت اولیه و ثانویه و به اشکال مختلف قابل مشاهده است. این دولومیت ها شامل چهار نوع اولیه ریز بلور (D1) فاقد هرگونه دانه، دولومیت های ثانویه جانشینی ریز تا میانگین بلور RD1) و (RD2، و سیمان دولومیتی (CD) است. با توجه به شواهد موجود دولومیت های مورد بررسی به صورت همزمان با رسوبگذاری و کمی پس از آن تا مراحل تدفین کم عمق تشکیل شده اند. مقادیر پایین استرانسیم و سدیم در دولومیت ها و گرهک های چرتی نسبت به گل آهکی میزبان نشانه تاثیر فرایندهای دیاژنتیکی تدفینی بر این نهشته هاست. همچنین مقادیر پایین تر منگنز و آهن گرهک های چرتی و دولومیت ها نسبت به سنگ آهک های مورد بررسی تشکیل شده در محیط های کم اکسیژن می تواند حاصل تمرکز پایین آن در محلول های دولومیتی و سیلیسی کننده و نیز شرایط نیمه اکسیدی هنگام تشکیل آنها باشد. مقادیر ایزوتوپ اکسیژن سنگ آهک ها (با میانگین (‰ VPDB-3.1، دولومیت ها (با میانگین (‰ VPDB-3.91و گرهک های سیلیسی (با میانگین (‰VPDB-14.82 نیز تاثیر فرایندهای دیاژنتیکی تدفینی بر این نهشته ها را نشان می دهد. دمای تشکیل دولومیت های مورد بررسی با توجه به مقادیر ایزوتوپ اکسیژن با دمای 54 تا 68 درجه سانتگراد محاسبه شده است.

نانوذرات Gd2O3 برای اولین بار، به روش سل ژل احتراقی و ابررسانای دمای بالای YBa2Cu3O7 به روش سل ژل تهیه شدند. الگوی پرتو ایکس از نانوذرات و ابررسانای تهیه شده، تک فاز بودن هر دو را تایید کرد. اندازه متوسط نانوذرات Gd2O3 با استفاده از رابطه شرر 29 نانومتر برآورد شد، که با نتایج حاصل از تصاویر TEM، هم خوانی دارد. نانوذرات با دو درصد وزنی 0.05 و 0.1 به نمونه ابررسانای YBCO اضافه شد. ریخت شناسی، خواص ساختاری و ابررسانایی پودر های حاصل، به ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف پرتو ایکس و اندازه گیری پذیرفتاری متناوب بررسی شد. برازش ریتولد از داده های پرتو ایکس و نتایج حاصل از سرشتی ها نشان دهنده همزیستی فاز ابررسانایی با نانوذرهGd2O3  و کاهش دمای بحرانی ابررسانا به ازای افزایش میزان ناخالصی است.

مهمترین واحدهای زمین شناسی منطقه رباط سفید به مجموعه افیولیتی با سن کرتاسه فوقانی وابسته است که به ترتیب فراوانی شامل الترامافیک های سرپانتینی شده (دونیت، هارزبورگیت و پیروکسنیت)، گابرو و دایک های دیابازی رودنگیتی شده است. لنزهای کرومیتیتی در واحد هارزبورگیت و دونیتی به شدت سرپانتینیزه قرارگرفته اند و مخصوصا همیافتی بسیار نزدیکی با واحد دونیتی دارند به نحوی که غلاف های دونیتی در برگیرنده لنزهای کرومیتیت، با ضخامت چند سانتیمتر تا چندین متر در منطقه مشاهده می شوند. بافت های اولیه واحدهای کرومیتی شامل بافت مشبک و افشان و بافت های ثانویه از قبیل بافت برشی، کششی و کاتاکلاستیک می شوند. وجود بافت های توده ای و افشان و نیز غلاف دونیتی کرومیتیت ها موید این است که این ذخایر به صورت همزائی تشکیل و در خلال جایگیری مجموعه افیولیتی و در نتیجه زمین ساختی فعال منطقه قطع و جابجا شده است. انطباق میان پراکندگی موقعیت اندیس ها و نیز روند سری گسل ها با راستای NE, SW بیانگر آن است که در جابجایی این ذخایرکرومیت گسل ها بیشترین نقش را بازی کرده اند. بررسی های ژئوشیمیایی نشان می دهد که کرومیت منطقه کوهی دارای مقادیر میانگینCr2O3 (%49.54) ،(%20.29) MgO ، TiO2 (%0.19) و  2.44 Al2O3 تا 7.9%) است، نسبت0.86) Cr/Cr+Al تا 0.95) که نشان دهنده کرومیت های غنی از کروم و دارای آلومینیوم پائین است که در فلزشناسی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. بالا بودن مقدار Cr2O3 و MgO در این کانسار حاکی از تبلور کرومیت ها از ماگمایی با درجه ذوب بخشی بالاست. مقادیر پائین Al2O3 و TiO2 کرومیت های منطقه مورد بررسی با موقعیت چینه نگاشتی عمیق کرومیت ها در دنباله افیولیتی (پریدوتیت های زمین ساختی) همخوانی دارد و نشان دهنده خاستگاه ماگمایی برگرفته از گوشته فوقانی برای این کانسار است. با توجه به مقادیر اکسیدهای اصلی کانسارکرومیت کوهی در گستره کانسارهای نوع انبانی مشتق شده از سری ماگمایی جزایر قوسی و سری ماگمایی بونینیتی در محیط زمین ساختی منطقه چندفرورانشی است، همچنین تهی شدگی Ti و غنی شدگی Th در نمونه های سنگی برداشت شده از منطقه تائید کننده خاستگاه ماگمایی وابسته به زون فرورانش است .