مفهوم شهر هوشمند بر ساختار، سامانه و هویت آبادی هایی دلالت دارد که فناوری ارتباطات از دور به آن ها حیات می بخشد. در این مجتمع های زیستی، بیشتر ارتباطات و فعالیت های متداول حقیقی و واقعی مجازی می شوند؛ در نتیجه فرم ها و فضاها نیز قالب های هندسی، ادراکی و مفهومی جدید پیدا می کنند. برنامه ریزان و طراحان شهری با هوشمندسازی شهرها به دنبال حل مسائل و پدیده های شهری، طراحی محله های هوشمند مسکونی، شبکه راه ها و مکان های همگانی هوشمند هستند. از مهم ترین موارد در شهرهای توسعه یافته و هوشمند، رابطه میان هوشمندسازی شهر و چگونگی بهره گیری از سیستم های نوین در این مسیر است تا منجر به کاهش مشکلات حمل ونقل شهری می شود. این پژوهش پس از معرفی اهداف اصلی شهر هوشمند، سیستم های پیشرفته در سیستم حمل ونقل را مورد واکاوی قرار می دهد و در تلاش است تا پس از بررسی سیستم های حمل ونقل شهری به ارائه راه حل های مناسب بپردازد. شیوه جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، مطالعات اسنادی و کتابخانه ای بوده و با توجه به ماهیت موضوع، با روش تحقیق توصیفی تبیینی مطالب مورد بررسی قرار گرفته اند.