پرستاری دیابت
سال:1399 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن، متابولیک و پیش رونده است که می تواند زمینه را برای اختلال های فیزیولوژیکی و روانشناختی از جمله افزایش قند خون و اختلال های رفتاری هیجانی و کاهش کیفیت زندگی فراهم آورد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال های رفتاری هیجانی در نوجوانان مبتلا به دیابت بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش نوجوانان مبتلا به دیابت عضو انجمن دیابت شهر تهران در سال 1398 بودند. از میان اعضای جامعه 30 نوجوان دیابتی با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری شامل گروه های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، آموزش خودمراقبتی را به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای (دو جلسه در هفته) دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها با تست قند خون، پرسشنامه کیفیت زندگی دیابتیک و مقیاس اختلال های رفتاری هیجانی جمع آوری و با روش های اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال های برون نمود تفاوت معناداری داشتند (001/0>P)، اما از نظر اختلال های درون نمود تفاوت معناداری نداشتند (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر آموزش خودمراقبتی بر بهبود قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال های برون نمود در نوجوانان مبتلا به دیابت و پایداری نتایج در مرحله پیگیری بود. در نتیجه، متخصصان سلامت می توانند از روش آموزش خودمراقبتی جهت بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت به ویژه کاهش قند خون و اختلال های برون نمود و افزایش کیفیت زندگی دیابتیک استفاده کنند.

مقدمه و هدف: انگ وابسته به دیابت پدیده ای مهم در بسیاری از کشورها بوده و با برآیندهای منفی متعددی همراه است. این مطالعه به کاوش راهکارهای غلبه بر انگ وابسته به دیابت در سطح مراکز دیابت پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوا در اصفهان انجام شد. 74 داوطلب از پرسنل درمانی، افراد جامعه و افراد مبتلا به دیابت به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از 27 مصاحبه عمیق فردی نیمه ساختاریافته و 10 جلسه بحث گروهی، ایمیل، پیامک و گفتگوی تلفنی استفاده شد. مصاحبه ها با روش تحلیل محتوای کیفی (استقرایی) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل داده ها دو طبقه کلی شامل «تغییر رویکرد مراقبتی کادر درمانی» و «تغییر سیاست های مراکز دیابت» را آشکار نمود. کادر بهداشت و درمان نیازمند «تغییر رویکرد مراقبتی» خود هستند که از طریق زیرطبقات «تغییر رویکرد کادر درمانی از بیماری محوری به فرد محوری»، «به روزرسانی اطلاعات کادر درمان» و «تغییر رویکرد کادر درمان در آموزش به افراد مبتلا» قابل حصول است. تغییر سیاست های سیستم نیز در زیر طبقات «تسریع فعالیت های مراکز دیابت» و «بهبود محیط مراکز دیابت» باید مدنظر قرار گیرد. نتیجه گیری: راهکارها نشان داد که «تغییر رویکرد مراقبتی کادر درمانی» و «تغییر سیاست های مراکز دیابت» می تواند کمک کند که افراد مبتلا به دیابت احساس تنهایی و متفاوت بودن و کم ارزشی (عناصر تعیین کننده در ایجاد و تقویت انگ) نداشته باشند. راهکارهای سطح سازمانی در این مطالعه راهکارهایی نسبتا بدیع نه تنها در حوزه ی دیابت بلکه در مقایسه با سایر متون انگ محسوب می شوند.

مقدمه: ماه اول پس از زایمان بحرانی ترین زمان برای مادران بوده و با افزایش تنیدگی های پس از زایمان از جمله استرس، عدم پذیرش نقش مادری و تغییرات بدنی منفی و فقدان حمایت اجتماعی همراه است. مشکلات طبی از جمله دیابت بارداری ممکن است منجر به تنیدگی های پس از زایمان شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط دیابت بارداری با تنیدگی های پس از زایمان در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی زابل انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی _ تحلیلی در سال 99-1398 بر روی 50 زن باردار با تشخیص قطعی دیابت و 50 زن باردار سالم مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان زابل انجام شد. استرس پس از زایمان در دوگروه با هم مقایسه شد اطلاعات مربوط به پژوهش با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه جمعیت شناختی مامایی و پرسشنامه تنیدگی های پس از زایمان هیونگ که شامل سه حیطه تکالیف و مسیولیت های مادری، مشکلات اجتماعی و بین فردی و تغییرات بدنی منفی است جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارآماری spss (نسخه 21) و آزمون آماری تی تست انجام شد. میزانp کمتر0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: متغیرهای آمار نگاری و مامایی بین دو گروه مشابه بود. میانگین نمره استرس های پس از زایمان مرتبط با دستیابی به نقش مادری در گروه دیابت بارداری وکنترل به ترتیب 15/46 ± 110/64 و 11/11 ± 57/76، میانگین نمره استرس های پس از زایمان مرتبط با تغییرات بدنی منفی در گروه دیابت بارداری و کنترل به ترتیب 6/50 ± 47/05 و 6/70 ± 26/32 میانگین نمره استرس های پس از زایمان مرتبط با فقدان حمایت های اجتماعی در زنان گروه دیابت بارداری و کنترل به ترتیب 8/17 ± 57/79 و 4/67 ± 32/28 بود. آزمون آماری تی مستقل نشان داد که میانگین نمره استرس های پس از زایمان مرتبط با دستیابی به نقش مادری، تغییرات بدنی منفی و فقدان حمایت های اجتماعی در دو گروه دیابت بارداری و کنترل تفاوت معناداری داشتند (P=0/0001). نتیجه گیری: دیابت بارداری می تواند یک عامل خطر احتمالی در بروز استرس و تنیدگی های پس از زایمان باشد وزنان در گروه دیابت بارداری، استرس درک شده، بیشتری را تجربه میکنند. لذا در زنان باردار دیابتی علاوه بر کنترل قند خون باید به وضعیت روحی و روانی و عاطفی آنان و وجود علایم استرس و تنیدگی پس اززایمان در این بیماران توجه بیشتری شود تا از عوارض آن پیشگیری گردد.

مقدمه و هدف: مطالعات متعددی بطور متفاوت تغییرات سرمی ویتامین B12واسید فولیک در بیماران مصرف کننده متفورمین را ارایه نموده است. این مطالعه بر اساس مقایسه ی سطح سرمی ویتامین B12 و اسید فولیک در بیماران دیابتی نوع II مصرف کننده متفورمین و افراد سالم طراحی شده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی و مشاهده ای، ، 40 بیمار دیابتی نوع2 و 40 فرد سالم بر اساس معیارهای ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. پس از ثبت مشخصات فردی و اخذ خون در حالت ناشتا مقادیر گلوکز خون، تری گلیسیرید، کسترول، HDL-C، LDL-C، با استفاده از کیت های تجاری به روش اسپکتروفتومتریک و همچنین مقادیر اسید فولیک وویتامین B12به روش الیزا تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین اسید فولیک در دو گروه بیمار و سالم به ترتیب (ng/ml) 3/40± 1/69 و (ng/ml) 9/10± 4/78 و ویتامین B12(pg/ml) 176/05± 34/56و (pg/ml) 227/20± 56/84 بوده است(P=0/0001). مقادیرمیانگین قند خون ناشتا و لیپید پروفایل بجز کلسترول بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (P=0/0001). براساس خطر زا بودن مقادیر شاخصهای بیوشیمیایی در مقایسه با استاندارد در گروه بیمار این افزیش بمراتب بیشتر از گروه سالم بوده است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه کاهش مقادیر ویتامینهای B12 و اسید فولیک را در بیماران دیاتیک نشان داده و همچنین تغییرات معنی داری درمقادیر شاخص های بیوشیمیایی مورد مطالعه دربیماران دیابتی در مقایسه با گروه سالم مشاهده شد. این روند میتواند از نظر بروز عوارض و پیشرفت بیماری خطرزا باشد. لذا تجویز مکمل های ویتامینی فوق در بیماران مورد مطالعه را توصیه می نماید.

مقدمه و هدف: دیابت نوعی اختلال مزمن در متابولیسم بدن و مشخصه آن افزایش قند خون است. یکی از چالش هایی که بیماران دیابتی امروزه با آن مواجه هستند ابتلا به کرونا ویروس است که اضطراب مرگ را در این بیماران به طور چشمگیری افزایش داده است. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بر اساس مدل بزنف بر کاهش اضطراب مرگ بیماران دیابتی مبتلا به کرونا ویروس انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش تجربی با گروه کنترل بود. نمونه های پژوهش شامل 70 نفر بیمار دیابتی مبتلا به کرونا ویروس بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب مرگ بود. قبل از انجام مداخله پرسشنامه های مذکور توسط نمونه های مورد پژوهش، تکمیل گردید. سپس نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. سپس برای گروه مداخله 8 جلسه آموزشی هر هفته یک جلسه برگزار شد. در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: میانگین نمره اضطراب مرگ در گروه کنترل، قبل از مداخله، 48/0± 18/9 و پس از مداخله21/0± 41/10 محاسبه شد. مقایسه این دو نمره اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد (11/0 P=). همچنین میانگین نمره اضطراب مرگ در گروه مداخله، قبل از مداخله، 74/0± 21/10 و بعد از مداخله 39/0± 81/5 بود. مقایسه این دو نمره در قبل و پس از مداخله اختلاف آماری معنی داری را در این گروه نشان داد (0001/0

مقدمه و هدف: نظر به اهمیت مطالعات مروری در جهت دست یابی، بازیابی، مرور، ترکیب، تحلیل و یکپارچه نمودن نتایج مطالعات اصیل و بنیادی در راستای دست یابی به دانش مورد نیاز، مطالعه حاضر به معرفی مشخصات و کاربرد انواع روش های مروری و نقش انها در ارتقا دانش پرستاری می پردازد. مواد و روش ها: به منظور دست یابی به اهداف مطالعه، از روش کتابخانه ای استفاده شده است. بدین منظور داده ها از پاب مد، گوگل اسکولار، مگیران و اس ای دی استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بررسی ها نشان می دهد که؛ همه مطالعات مروری طی سال های اخیر روند رو به رشدی داشته است و پژوهشگران اهمیت آن را در پیشبرد دانش در رشته های علوم پزشکی درک کرده اند. در بین انواع مطالعات مروری10 نوع از آنها بیشتر به انها پرداخته شده است، انتخاب و خصوصیات و ویژگی انها توضیح داده شده است. نتیجه گیری: با توجه به افزایش حجم و تعداد اطلاعات تخصصی در دنیای امروزی، آگاهی و ا ستفاده از نتایج مطالعات مروری در انتشار نتایج مطالعات مختلف و در تصمیم گیریهای بالینی مبتنی بر شواهد بسیار موثر است. همچنین با توجه به اینکه در ایران بیشتر مطالعات به سیستماتیک و متاآنالیز محدود شده است، مقاله حاضر با معرفی تعداد دیگری از انواع مطالعات مروری توجه محققین را به ارزشمندی سایر مطالعات مروری و نقش آنها در تصمیم گیری های بالینی معطوف می کند.

مقدمه و هدف: خودمراقبتی علاوه بر کاهش بستری، میتواند از بسیاری از مشکلات بیماران پیشگیری نماید. به همین دلیل هدف از این مرور سیستماتیک و فراتحلیل بررسی رفتارهای خود مراقبتی پیشگیری از پای دیابتی در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش مرور سیستماتیک بر روی پژوهش های انجام شده در زمینه بکارگیری مدل خودمراقبتی برپیشگیری از پای دیابتی در بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی انجام شد. جهت دسترسی به مقالات مورد نظر، جستجو مقالات فارسی با کلیدواژه های خودمراقبتی، چارچوب خودمراقبتی، زخم پای دیابتی در پایگاه های داده های معتبر فارسی، Google Scholar، Iran, SID Doc، Iran Medex و Magiran و جستجو مقالات انگلیسی با کلیدواژه های, Self-care, Diabetic foot و در پایگاه های داده های معتبر انگلیسی Web of Sciences، PubMed، ProQuest، Google Scholar، Scopus، Science Direct در بازه زمانی سال 1380 تا 1399 انجام شد. در پایان این مرحله 7 مقاله هم راستا با اهداف این مطالعه انتخاب و پس از بررسی کیفیت مقالات منتخب توسط دو نفر از اعضاء تیم پژوهش به صورت مستقل، کیفیت همه مقالات با استفاده از ابزار CONSORTتایید و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از میان مقالات مورد بررسی 7 مقاله وارد مطالعه شدند. 1 مقاله (14 درصد) به زبان انگلیسی و 6 مقاله (86 درصد) به زبان فارسی به چاپ شده بود. در رابطه با محیط پژوهش، 2 مقاله درارومیه، 5 مقاله در تهران، ساوه، یزد، شهرکرد و تربت حیدریه انجام شده بود. نتایج مطالعات به طور کلی بر اثر بخشی آموزش بر بررسی رفتارهای خود مراقبتی و تاثیر آن در بهبود زخم دیابتی تاکید می کنند. نتیجه گیری: با توجه به مزمن بودن بیماری دیابت، شیوع بالای عارضه زخم پا در بیماران مبتلا به دیابت و صرف هزینه های فراوان در جهت مراقبت بهداشتی از این زخمها، استفاده از برنامه های خود مراقبتی بر اساس شیوه های استاندارد می تواند به عنوان یک روش ایمن، غیردارویی، غیرتهاجمی و کم هزینه در کنترل مشکلات جسمی و روانشناختی عمل کند.