مجله پرستاری و مامایی
سال:1399 | دوره:18 | شماره:11 (پی در پی 136) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: یکی از مسایل با اهمیت نظام مراقبت سلامت رعایت شاخص های ایمنی بیمار به ویژه در بخش های ویژه می باشد، در این راستا ارزیابی سنجش ایمنی بیمار در بخش های مراقبت ویژه به عنوان یک دغدغه همواره دارای اهمیت می باشد. هدف این پژوهش بررسی ارزیابی شاخص های سنجش ایمنی بیمار در بخش های ویژه بیمارستان های خصوصی و آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1398 بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران در شیفت صبح و عصر و شب در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های خصوصی و آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اهواز بودند. 230 نفر از پرستاران به روش سرشماری موردبررسی قرار گرفتند، برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه استاندارد شاخص های ایمنی بیمار استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از آزمون های آماری تحلیل U من ویتنی در نرم افزار آماری 19 SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین شاخص ارایه مراقبت های پرستاری ازجمله اقدامات دارویی، مراقبت های اولیه پرستاری، شناسایی هویت بیمار، سقوط بیمار، آموزش پرستار به بیمار، روش های تشخیصی-درمانی، کنترل عفونت، تزریق خون ایمن در بخش های ویژه بیمارستان های خصوصی و آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اهواز وجود دارد. نتیجه گیری: شاخص های سنجش ایمنی بیمار در بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در مقایسه با بیمارستان های خصوصی بهتر رعایت می شود.

عملکرد مبتنی بر شواهد، به عنوان پارادایمی جدید در ارایه مراقبت سلامت و آموزش علوم پزشکی، به یکی از شایستگی های محوری صاحبان حرف سلامت در سده جدید بدل شده است و امروزه این امکان را فراهم ساخته که صاحبان حرف سلامت در مراقبت روزمره بیماران به راحتی قادر به بازیابی، ارزیابی نقادانه و کاربرد شواهد حاصل از پژوهش های کمی اولیه و ثانویه باشند. حال آنکه علی رغم گسترش روزافزون پژوهش های کیفی در حوزه مراقبت سلامت و اهمیت کاربرد شواهد حاصل از مطالعات کیفی در تصمیم گیری ها و فعالیت های بالینی، در عملکرد مبتنی بر شواهد به بازیابی، ارزیابی نقادانه و کاربرد شواهد کیفی توجه کافی و لازم مبذول نشده است. سرمقاله حاضر به طور خلاصه به معرفی چارچوب اسپایدر به عنوان جایگزینی برای چارچوب پیکو در فرایند بازیابی نظام مند شواهد کیفی پرداخته است.

پیش زمینه و هدف: عدم مدیریت مناسب بیماری دیابت می تواند عوارض جدی در این بیماران داشته باشد. تبعیت از درمان می تواند نقش چشمگیری در پیشگیری از عوارض این بیماری داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش خانواده محور بر تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد. مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی در سال 1398 در انجمن دیابت ارومیه انجام شده است. در این مطالعه 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک با نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله تقسیم بندی شدند. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو بود. بیماران در گروه کنترل فقط آموزش های روتین انجمن دیابت ارومیه را دریافت کردند. بیماران در گروه مداخله، علاوه بر آموزش های روتین انجمن دیابت، 4 جلسه آموزش توانمند سازی خانواده محور دریافت کردند. پس از جمع آوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS(نسخه 20) و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای دو و تی مستقل و تی زوج) انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمرات تبعیت از درمان بین دو گروه بعد از آموزش خانواده محور تفاوت معناداری داشت. میانگین نمره تبعیت از درمان در گروه مداخله بر خلاف گروه کنترل بعد از آموزش خانواده محور افزایش چشمگیری را نشان داد. نتیجه گیری: آموزش خانواده محور می تواند بر تبعیت از درمان تاثیر مثبتی داشته باشد. در نتیجه با آموزش و توانمندسازی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و خانواده های آن ها می توان گام بزرگی در پیش گیری از عوارض و کاهش هزینه این بیماران برداشته و باعث ارتقاء کیفیت زندگی در این بیماران شد.

پیش زمینه و هدف: ایران یکی از کشورهایی است که تحت تاثیر زیاد بحران سلامت ناشی از همه گیری بیماری نوظهور کووید 19 قرار گرفته است. همه گیری این بیماری فشار زیادی ازنظر جسمی و عاطفی بر پرستاران وارد کرده است که می تواند کیفیت خدمات ارایه شده به بیماران را مختل کند. لذا این تحقیق باهدف بررسی تاثیر مراقبت از بیماران کووید 19 بر بهره وری و فرسودگی شغلی پرستاران انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1399 در بیمارستان فرهیختگان تهران انجام شد. 120 نفر از پرستاران با حداقل شش ماه سابقه کار، عدم استفاده از داروی روان گردان در یکسال گذشته و نداشتن پست مدیریتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده های آماری از طریق پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach و پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی Hersey و Goldsmith انجام و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، t مستقل و با کمک SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. یافته ها: بهره وری پرستاران مراقبت کننده از بیماران کووید 19 با (7/9 ± 11/61) از بهره وری سایر پرستاران با (11 7 /79) کمتر و فرسودگی شغلی در پرستاران مراقبت کننده از بیماران کووید 19 با (13 ± /07/66) از فرسودگی شغلی سایر پرستاران با (07/11± 7/45) بیشتر بود. آزمون t مستقل تفاوت معناداری در فرسودگی شغلی و بهره وری پرستاران در شرایط مراقبت از بیماران کووید 19 با (001/0>(P نشان داد. بین فرسودگی شغلی و بهره وری کارکنان (58/0-=r) و (001/0>P) رابطه معکوس و معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: مراقبت از بیماران کووید 19 موجب کاهش بهره وری و افزایش فرسودگی شغلی پرستاران می شود. لازم است مدیران تدابیر حمایتی، تشویقی و آموزشی جهت افزایش بهره وری و کاهش فرسودگی پرستاران در بحران سلامت، اتخاذ نمایند.

پیش زمینه و هدف: دیسترس قاعدگی و اختلال در الگوهای قاعدگی از ابعاد اختلالات قاعدگی می باشند که دارای تاثیر قابل توجهی در زندگی زنان می باشند. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین دیسترس قاعدگی و ابعاد آن با الگوهای قاعدگی در دختران دانشجو شهرستان سردشت در سال 1398 بود. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی– تحلیلی از نوع مقطعی بود. شرکت کنندگان در مطالعه 393 نفر دانشجوی دختر دانشگاه های شهرستان سردشت بودند که به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. بعد از اخذ رضایت آگاهانه شرکت کنندگان، چک لیست مشخصات دموگرافیک و قاعدگی و پرسشنامه دیسترس قاعدگی (MDQ) را تکمیل نمودند. داده های حاصل، با استفاده از آمار توصیفی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن با نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت (05/0=p). یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 08/4± 23 سال بود. 5/75 درصد شرکت کنندگان دارای طول مدت قاعدگی نرمال، 5/73 درصد حجم خون قاعدگی نرمال و نیز 4/89 درصد فاصله بین دو سیکل قاعدگی نرمال داشتند. در بررسی نمره دیسترس قاعدگی مشخص گردید که اکثریت شرکت کنندگان (6/50 درصد) دیسترس خفیف داشتند. نمره دیسترس قاعدگی مربوط به بعد احتباس آب (78/2± 98/2) و نمره مربوط به بعد درد (66/4± 75/9) بود. در بررسی تاثیر الگوهای قاعدگی بر دیسترس، بین طول مدت خونریزی قاعدگی با دیسترس قاعدگی و فاصله بین دو سیکل قاعدگی با دیسترس قاعدگی، ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0p). بین بعد درد، تغییرات رفتاری و واکنش های اتونومیک با حجم خون قاعدگی رابطه ی معناداری مشاهده شد (05/0>p)، اما بین بعد تمرکز، احساسات منفی، احتباس آب، برانگیختگی و کنترل با حجم خون قاعدگی معنادار نبود (05/0

پیش زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی ساختاری و زوج درمانی به شیوه ی تصمیم گیری مجدد بر کاهش دل زدگی زناشویی زوجین نابارور شهرستان سنندج بود. مواد و روش کار: برای اجرای این هدف از روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش زوجین نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری بیمارستان بعثت شهر سنندج در سال 1397 بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 12 نفری جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دل زدگی زناشویی استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس یک متغیری و نرم افزار spss-22 تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که زوج درمانی ساختاری و زوج درمانی به شیوه ی تصمیم گیری مجدد نسبت به گروه کنترل اثر معناداری بر کاهش دل زدگی زناشویی زوجین نابارور دارد. (p≤ 0/001) نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت توجه به مداخلات زوج درمانی ساختاری و زوج درمانی به شیوه تصمیم گیری مجدد بر کاهش دل زدگی زناشویی زوجین بود.

پیش زمینه و هدف: پرستاری یکی از مشاغل پراسترس هست که به دلیل ماهیت کار شبانه روزی، ممکن است با پیامدهای منفی بارداری در زنان پرستار رابطه داشته باشد. با توجه به این که فشار کار پرستاری در بخش های مختلف متفاوت است، این پژوهش باهدف مقایسه پیامدهای بارداری در پرستاران بخش های عمومی و ویژه در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که به صورت گذشته نگر انجام شد، که جمعیت موردمطالعه آن تمام پرستاران شاغل در بخش های عمومی و بخش های ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در سال 1399 انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات بارداری و ویژگی های شغلی بود. پرسشنامه ها توسط 110 پرستار شاغل در بخش های عمومی و 65 پرستار شاغل در بخش های ویژه در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی یاسوج تکمیل گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 و با آزمون های آماری کای دو و تست دقیق فیشر و محاسبه ی نسبت شانس انجام شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد میزان لکه بینی و محدودیت رشد داخل رحمی در پرستاران شاغل بخش های ویژه بیشتر از پرستاران بخش های عمومی می باشد. بین متغیرهای دموگرافیک در دو گروه موردمطالعه تفاوتی مشاهده نشد. اما طبق نتیجه ی آزمون دقیق فیشر تفاوت معناداری بین دو گروه پرستاران ازنظر نوع نوبت، تعداد پرستاران با نوبت درگردش، میزان فعالیت بدنی در محیط کار، وجود استراحت بین ساعات کاری در بخش های ویژه نسبت به بخش های عمومی مشاهده شد (0/05

پیش زمینه و هدف: تعبیه ضربان ساز دایم و واردکردن یک جسم خارجی به داخل قلب به عنوان یک حادثه ای مهم در زندگی بیمار، علاوه بر ایجاد تغییراتی در تصویر ذهنی و اختلال در سازگاری روانی، اجتماعی و کیفیت زندگی بیماران می تواند موجب ایجاد نگرانی در خانواده آن ها به علت کمبود اطلاعات در ارتباط با بیماری، عدم شناخت نیازهای بیمار و ناآگاهی از نحوه مراقبت بیمار شود و کارایی آنان را در ارایه مراقبت موثر به بیماران تحت تاثیر قرار دهد. این امر به عنوان یک سیکل معیوب می تواند به اختلال در کیفیت زندگی این بیماران منجر شود. این مطالعه باهدف تعیین تاثیر حمایت آموزشی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران دارای پیس میکر قلبی دایمی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی سیدالشهدا ارومیه در سال 99-1398 انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 80 نفر از بیماران دارای پیس میکر قلبی دایمی در دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. مداخله، شامل اجرای مداخله آموزشی-حمایتی خانواده محور در طی دو گام اصلی بود. گروه کنترل تنها آموزش های روتین را دریافت نمودند. داده ها با استفاده فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی بیماران قلبی مک نیو جمع آوری و توسط نرم افزار spss نسخه 16 بررسی شد. آزمون های آماری کای دو، تی تست و آنالیز واریانس اندازه گیری های مکرر با سطح معناداری 05/0 جهت تجزیه وتحلیل داده ها مورداستفاده قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تفاوت آماری معناداری را در تغییرات میانگین نمره نهایی کیفیت زندگی و ابعاد آن (عملکرد فیزیکی، عاطفی و اجتماعی) طی پنج بار اندازه گیری، بین دو گروه مداخله و کنترل نشان داد (0001≥ P). در بررسی میانگین نمرات بین دو گروه مشخص گردید، افزایش میانگین نمرات کیفیت زندگی و ابعاد آن در گروه مداخله در بازه های زمانی اندازه گیری شده منجر به معناداری این تغییرات در بین دو گروه مداخله و کنترل گشته است. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه نتایج نشان داد اجرای حمایت آموزشی خانواده محور در بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر بوده است.