مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1399 | دوره:29 | شماره:113 |تعداد مقالات:9

مقدمه: همراهی نزدیک اختلال وستیبولار، روانشناختی و نورولوژی سبب درمان نامطلوب بیماران می شود، بنابراین، مهم است که پزشکان در برخورد با بیمار سرگیجه مسایل روانپزشکی را هم در نظر داشته باشند. هدف: بررسی فراوانی علایم روانشناختی در شکایت سرگیجه. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 104 بیمار با شکایت سرگیجه، مراجعه کننده به درمانگاه داخلی اعصاب و گوش، حلق و بینی و جراحی سر و گردن بیمارستان های پورسینا و امیرالمومنین شهر رشت در سال95-1393 به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. پس از معاینه کامل نورولوژی و گوش و حلق و بینی و تعیین علت ارگانیک سرگیجه با شرح حال، معاینه بالینی و اقدام پاراکلینیک لازم، بیماران پرسشنامه SCL-90R را تکمیل کردند. داده ها با آزمون آماریt test، کای دو و رگرسیون لجستیک با نرم افزار SPSS 22 آنالیز شدند. نتایج: میانگین سنی شرکت کنندگان 1/18± 4/50 ساله بود که از این تعداد 46 نفر (2/44درصد) مرد و 58نفر (8/55درصد) زن بودند. 39 بیمار پیشینه سرگیجه (5/37درصد) داشته و بر پایه پرسشنامه SCL-90R با 28 نفر (0/27درصد) علایم روانشناختی غیر طبیعی داشتند که در یک پنجم موارد این اختلال روانی شدید بود. شایع ترین علایم روانشناختی به ترتیب اضطراب، جسمانی سازی، پرخاشگری و وسواس اجبار بوده است. میانگین نمره ضریب کلی علایم بیماری با سن شرکت کنندگان ارتباط داشت (ضریب همبستگی 36/0-و 001/0>P). در رگرسیون لجستیک چند متغیره تنها شاخص سن و سابقه سرگیجه طور معنی دار پیش بینی کننده وجود علایم روانپزشکی بوده است (به ترتیب P-value برابر با 004/0 و 05/0). نتیجه گیری: در شکایت سرگیجه، اختلال اعصاب و روان شایع است. بنابراین، بهتر است درمان چند جنبه ای بیمار و توجه به درمان همزمان اختلال اعصاب و روان در ابتدای بیماری مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: بیمارستان ها از مراکز درمانیی هستند که بیشترین آلودگی را در زمینه محیط زیست ایجاد می کنند. بیمارستان سبز به بیمارستانی اشاره دارد که محیط را بخشی از فرایندهای کیفیت خدماتش دیده و با بکار بستن رویکردهایی موثر در هریک از ابعاد مانند مدیریت، آب، انرژی، ساختمان، پسماند، دارو و خرید، به دنبال آن است که به خود و دیگران آسیبی نرساند. هدف: بررسی میزان آمادگی مراکز درمانی شهرستان رشت در استقرار و پیاده سازی استانداردهای بیمارستان سبز. مواد و روش ها: پژوهش از نوع توصیفی مقطعی و از نظر روش اجرا پیمایشی. جامعه آماری پژوهش همه بیمارستان های دولتی شهرستان رشت بودند که از بین آنها 8 بیمارستان به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات چک لیست های بیمارستان بوده است. داده ها با مشاهده و گفتگو گرد آوری شد. داده های چک لیست ها در برگیرنده دو بخش، اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات 7 متغیر بیمارستان سبز بود که پاسخگویان باید میزان آمادگی بیمارستان تابعه خود را در هرکدام از بخش های چک لیست بیمارستان سبز بیان می کردند برای واکاوی اطلاعات از نرم افزار آماری Spss و آمار توصیفی (توزیع و درصد فراوانی و میانگین) و آمار تحلیلی (آزمون های t، کولموگروف_اسمیرنوف و. . . ) استفاده شد. نتایج: 8 بیمارستان مورد بررسی از نظر استانداردهای مربوطه بیمارستان سبز در وضعیت مناسبی قرار ندارند (میزان رعایت استانداردها 8/36 درصد بدست آمد) و همچنین، این بیمارستان ها آمادگی لازم برای پیاده سازی استانداردهای بیمارستان سبز را نداشته و تنها در زمینه مصرف دارو (امتیاز 6/65) با استانداردهای بیمارستان سبز مطابقت لازم را دارند اما از نظر مدیریت انرژی؛ مدیریت پسماند؛ حفاظت از آب (امتیاز 34)؛ استفاده از مواد شیمیایی (امتیاز 43)؛ معماری سبز (امتیاز35) و خرید ملزومات بیمارستانی (امتیاز 2/23) در وضعیت مناسبی قرار ندارند. نتیجه گیری: استانداردهای بیمارستان سبز در مدیریت پایدار و صرفه جویی در هزینه های بیمارستان ها اهمیت ویژه ای دارد، گذشته از بحث کلی ساختمان های سبز، رعایت این اصول در بیمارستان ها افزون بر جنبه های پایداری آن، در جهت بهبود کیفیت درمانی بیماران نقش بسزایی دارد و اجرای این استانداردها در استان نیازمند برنامه ریزی جامع در زمینه 7 متغیر مورد مطالعه و شفاف سازی دستورکار و قوانین مربوطه، آموزش و مستندسازی اقدامات صورت گرفته است.

مقدمه: آنتی بیوتیک ها یکی از مهم ترین داروهای مورد استفاده در درمان هستند. به دلیل هزینه و ارتباط شیوه ی مصرف آنتی بیوتیک ها با مقاومت دارویی، بررسی الگوی مصرف آنها مهم و گام اول در بهینه سازی به کارگیری این داروها ست. هدف: از آنجایی که مصرف آنتی بیوتیکهای پروفیلاکتیک غیر منطقی است و گاهی تا زمان بستری بیمار ادامه می یابد استفاده درست از پروفیلاکسی ها مد نظر بوده است. به همین دلیل الگوی مصرف آنتی بیوتیکها در بخشهای مختلف سه بیمارستان آموزشی اهواز (گلستان، امام خمینی، رازی) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع گذشته نگر توصیفی است که الگوی مصرف آنتی بیوتیک ها را در سه بیمارستان آموزشی گلستان، رازی و امام خمینی (ره) اهواز مورد بررسی قرار داده است. پرونده 1554 بیمار از سه بیمارستان وارد مطالعه شده اند و مواردی چون سن، جنس، بخش بستری، تاریخ آغاز و پایان، بازه ی تجویز، دوز و نوع آنتی بیوتیک مصرفی ارزیابی شد. 759 نفر آنتی بیوتیک سیستمی دریافت کردند. سپس، مقدار مصرف آنتی بیوتیک ها به طور جداگانه و کلی در بخش ها و بیمارستان ها بر حسب DDD Defined Daily Dose /100 Bed days (مقدار مصرفی به ازای هر صد تخت روز اشغالی) محاسبه و نتایج بررسی شد. نتایج: 8/48 درصد بیماران آنتی بیوتیک دریافت نموده بودند که این مصرف معادل DDD/100 Bed days 9/93 بود. 90درصد تجویز آنتی بیوتیک ها به شکل تزریقی و 10درصد خوراکی بود. بیشترین مصرف آنتی بیوتیک، مربوط به بیمارستان گلستان و کمترین آن مربوط به بیمارستان رازی بود و بین بخش ها بیشترین میزان مربوط به بخش عفونی بیمارستان رازی (226) و کمترین آن مربوط به بخش نوزادان بیمارستان امام خمینی (ره) (7/5) بود. بیشترین گروه آنتی بیوتیکی مصرف شده، سفالوسپورین های نسل اول (20) یا 21درصد از کل مصرف و بیشترین آن سفازولین (18) بود. نتیجه گیری: مصرف آنتی بیوتیک در این بیمارستان ها بالا ارزیابی می شود که با توجه به ارتباط مصرف نادرست با مقاومت آنتی بیوتیکی و افزایش هزینه درمان نیاز به تجدید نظر جدی دارد.

مقدمه: هنگامی که بیمار به علت نارضایتی، بیمارستان را با رضایت شخصی ترک می کند، مراحل درمان کامل نمی شود و می تواند عوارض جدی برای وی بدنبال داشته باشد. با توجه به این که عوامل موثر بر نارضایتی بیمار و علل ترخیص با رضایت شخصی می تواند در مناطق و مراکز درمانی مختلف متفاوت باشد این مطالعه طراحی شد. هدف: بررسی علل ترخیص با رضایت شخصی بیماران بستری در بخش اورژانس بیمارستان رازی رشت در سال 1395. مواد و روش ها: نوع مطالعه، توصیفی و گذشته نگر بوده است. نمونه گیری به روش سر شماری انجام شد. به طوری که تمامی بیماران مرخص شده با رضایت شخصی از بخش اورژانس بیمارستان رازی شهر رشت در سال1395 ارزیابی شدند. برای گرد آوری داده های این پژوهش از اطلاعات فرم ترک بیمارستان با مسیولیت شخصی موجود در پرونده های بیمارانی که با رضایت شخصی ترخیص شده بودند. اطلاعاتی از جمله علت و مدت بستری و دلایل تمایل به ترک بیمارستان به رغم تکمیل نشدن روند درمانی براساس فرم موجود در بیمارستان و اظهار نظر بیمار گرد آوری شد. نتایج: بیشتر افراد ترخیص شده با رضایت شخصی مذکر (9/60 درصد) و متاهل (3/81 درصد) بودند. 7/49 درصد کمتر از یک روز در بیمارستان اقامت کرده بودند و 9/50 درصد بستری این بیماران در نوبت کاری شب بوده است. از مهم ترین دلایل ترک بیمارستان با رضایت شخصی، نداشتن تمایل به ادامه درمان (4/39 درصد)، بهبود حال عمومی (3/19 درصد) و ادامه درمان در بخش خصوصی (7/11 درصد) بوده است. نتیجه گیری: به نظر می رسد بهتر است فرم ترک بیمارستان با رضایت شخصی بازبینی شود. گزینه ی عدم تمایل به ادامه ی درمان که کلی و مبهم است، با پرسش دقیق تر و جزییات بیشتر جایگزین شود. در بین عللی که منجر به ترک بیمارستان با رضایت شخصی می شوند، دلایلی که بیشتر به خود بیمار مرتبط هستند در اولویت است.

هدف: ارزیابی شیوع نشانگان درد میوفاشیال در کمردرد مزمن غیر اختصاصی با یافته های ام آر آی طبیعی. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی_مقطعی بر 171 بیمار کمردرد مزمن غیر اختصاصی و گزارش ام آر آی طبیعی (سن: 6/13 ± 6/43 سال، وزن: 74/71 ± 76/7 کیلوگرم، قد 166/44± 7/15 سانتی متر) انجام شد. شیوع این نشانگان در 16 عضله کمر و اندام تحتانی بررسی و پیدا کردن نقاط ماشه ای با لمس بافت در عضلات مورد نظر انجام شد. نتایج: 7/71 درصد جمعیت مورد مطالعه زن و 3/28 درصد مرد بودند. در 1/97 درصد بیماران دچار کمردرد مزمن دست کم یک عضله نشانگان درد میوفاشیال داشت. نشانگان درد میوفاشیال عضله مربعی کمری 4/47درصد، مولتی فیدوس 4/43درصد، گلوتیوس مدیوس 4/36درصد، گلوتیوس ماگزیموس 7/34درصد، پیریفورمیس 8/31درصد بود. شیوع این نشانگان در دیگر عضلات کمری کمتر از 30 درصد بود. در 7/27 درصد تنها دو عضله درگیر بود. شدت درد و تعداد عضلات درگیر (p= 0/93, r=0/009)، سن و تعداد عضلات درگیر (p= 0/005, r=0/21)، درد و مدت زمان درگیری (p= 0/86, r=0/01)، درد و جنس (p= 0/93, r=0/009) همبستگی ضعیف داشتند. درد و ناتوانی همبستگی متوسط (p= 0/03, r=0/46) و ناتوانی و تعداد عضلات درگیر همبستگی ضعیف (p= 0/84, r=0/01) داشتند. نتیجه گیری: نشانگان درد میوفاشیال در کمردرد مزمن با یافته های ام آر آی طبیعی شیوع بالایی دارد. شایع ترین عضله درگیر، عضله مربعی کمری بود و تعداد عضلات درگیر با سن، شدت درد و ناتوانی همبستگی ضعیفی داشتند.

مقدمه: استروییدهای آنابولیک_آندروژنی از داروهای نیروزایی هستند که سوء مصرف آنها در بلند مدت تغییر هورمونی و روان شناختی زیادی به جای می گذارد که طیف گسترده ای از عوارض جانبی را برای ورزشکاران به همراه خواهد داشت. هدف: مقایسه سیستم فعال سازی/ بازداری رفتاری و حس انسجام در بدنسازان با و بدون مصرف استروییدهای آنابولیک و آندروژنی. مواد و روش ها: در روش پژوهش توصیفی_مقایسه ای جامعه آماری دربرگیرنده تمامی بدنسازان با و بدون مصرف استروییدهای آنابولیک_آندروژنی شهر رشت در سال 1397 از 140نفر (70 بدنساز طبیعی و 70 بدنساز استروییدی) به صورت هدفمند انتخاب شده و به پرسش نامه های سیستم های فعال سازی/ بازداری رفتاری کارور و وایت (1994) و حس انسجام آنتونووسکی (1993) پاسخ دادند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس چند متغیری با نرم افزار SPSS نسخه 24 واکاوی شد. نتایج: بین سیستم بازداری/ فعال سازی رفتاری و حس انسجام در دو گروه تفاوت معنی دار وجود دارد (01/0

مقدمه: ژل موضعی داپسون تاثیر مناسبی در درمان آکنه نشان می دهد. این مطالعه جهت ساخت نمونه داپسون موضعی در کشور انجام گرفته است. هدف: تعیین فرمولاسیون مناسب برای تهیه فرم ژنریک این دارو در درمان آکنه. مواد و روش ها: برای ساخت ژل داپسون نخست تعدادی پایه ژل با استفاده از ماده ژل ساز کربومر P934 با درصد 3/0درصد تا 5درصد ساخته شد و از نظر ویژگی های ظاهری بررسی شد. سپس، ماده ی موثره ی داپسون در حلال دی اتیلن گلایکول مونو اتیل اتر حل و در پایه ژل بارگذاری شد. برای بهینه سازی فرمولاسیون با استفاده از برنامه طراحی آزمایش، در گام نخست 13 و سپس 17 نمونه از ژل طراحی شد و هر دو دسته نمونه ها نیز از نظر خواص ظاهری، pH و خواص ریولوژیک بررسی شدند و بر پایه استاندارد های فارماکوپه دو نمونه نهایی انتخاب شد. این دو نمونه نیزاز دید ریولوژی، pHو آزادسازی بررسی و مقایسه شدند. نتایج: نمونه های اولیه پایه ژل با میزان کربومردر محدوده 1درصد تا 5/3درصد مناسب تشخیص داده شد. 13 نمونه تهیه شده pH در محدوده 7-5 و ویسکوزیته در محدوده 2980000-16530(cp) داشتند و ویسکوزیته 17 نمونه دوم در محدوده 760000-1100(cp) بود. ویسکوزیته نمونه 1درصد نهایی 268000-14075 (cp) و آزادسازی آن 1/78درصد و ویسکوزیته نمونه 2درصد نهایی 557000-92660 (cp) و آزادسازی آن 76درصد اندازه گیری شد. نتیجه گیری: ویسکوزیته وآزادسازی هر دو نمونه در محدوده ویسکوزیته پذیرفتنی فارماکوپه قرار داشت. با توجه به این که نمونه 1درصد، میزان کربومر کمتری نسبت به نمونه 2درصددارد, از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر است. بنابراین، به نظر می رسد نمونه 1درصد با pH=5 مناسب تر باشد.

مقدمه: بی حسی اسپاینال، روش رایج بیهوشی در جراحی سزارین است که هیپوتانسیون عارضه شایع و جدی این روش بشمار می آید پیشگیری از این عارضه نیز چالش مهمی برای متخصصان بیهوشی است. هدف: هدف این مطالعه، مقایسه تزریق بولوس وریدی دو داروی افدرین و فنیل ا فرین در پیشگیری از هیپوتانسیون حین جراحی سزارین الکتیو است. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای دو سوکور، که برای اثر پیشگیری از بروز هیپوتانسیون در جراحی سزارین با بیحسی اسپاینال انجام شد، 80 زن باردار کاندید جراحی سزارین الکتیو به طور تصادفی تحت بی حسی اسپاینال در دو گروه (افدرین یا فنیل افرین) قرار گرفتند. پس از بی حسی اسپاینال، بید رنگ در گروه نخست 10 میلی گرم افدرین و در گروه دوم 100 میکروگرم فنیل افرین به صورت بولوس داخل وریدی تزریق شد. در هر دو گروه تهوع و استفراغ، فشارخون سیستولی، دیاستولی، فشار متوسط شریانی، ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در بازه های زمانی مشخص ارزیابی شد. نمره آپگار نوزاد در دقیقه اول و پنجم پس از تولد ثبت شد. داده های گردآوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 16 و در سطح اطمینان 95درصد واکاوی شد. نتایج: گرچه، فراوانی بروز تهوع و استفراغ حین جراحی، میانگین فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و فشار متوسط شریانی در گروه دریافت کننده افدرین بیش از گروه فنیل افرین بود اما این تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود (05/0 P>). همچنین از نظر میانگین ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی بین دو گروه تفاوت معنی داری دیده نشد. نمره آپگار نوزادان در دقیقه اول و پنجم نیز تفاوت آماری معنی دار نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد در جراحی سزارین، فنیل افرین همانند افدرین بدون تاثیر بر فراوانی بروز تهوع و استفراغ مادر و نمره آپگار نوزاد، در پیشگیری از هیپوتانسیون به دنبال بی حسی نخاعی موثر است.

مقدمه: بررسی های مختلف نشان داده که استرس یکی از عوامل محیطی تاثیرگذار بر نشانه های بیماران دچار التهاب روده است. هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده ی بیماران کولیت زخمی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل بود. 32 بیمار کولیت زخمی به شیوه ی نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، اما در پایان داده های 17 بیمار (9 آزمایش و 8 کنترل) واکاوی شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استرس ادراک شده 10 سوالی (کوهن، 1983) در دو مرحله ی پیش و پس آزمون گرد آوری شد. گروه آزمایش در 10 نشست 2 ساعته ی هفتگی تحت درمان برنامه ی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با تحلیل u مان ویتنی انجام شد. نتایج: آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بعد مثبت استرس (رویارویی) تاثیر معنی دار داشته است (05/0>, P976/1-=Z)، اما این تاثیر در بعد منفی (پریشانی) معنی دار نبود (05/0, P>976/1-=Z). نتیجه گیری: درمان ذهن آگاهی می تواند به بیماران کمک کند با تغییر در ارزیابی و معنادهی به رخدادها، نادرستی های شناختی که در ادراک استرس نقش دارند را کاهش و با افزایش توانایی مقابله ی موثر و سازگارانه با بیماری، رویدادهای استرس آور را بهتر مدیریت کنند.