سلامت و مراقبت
سال:1399 | دوره:22 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: نوزادان نارس در حین مراقبت و درمان به دلیل تکامل ناقص فیزیکی در معرض پروسیجرهای دردناک متعددی قرار می گیرند. یکی از پروسیجرهای دردناک، تغذیه به کمک گاواژ به دلیل عدم هماهنگی در عمل بلع نوزاد نارس می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیر لمس یاکسون بر کنترل درد ناشی از جایگذاری لوله بینی معدی در نوزادان نارس انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 64 نوزاد نارس مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی گنبد در استان گلستان در سال 1398 انجام گرفت. نمونه هایی که معیار ورود به مطالعه را داشتند با روش نمونه گیری تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. نوزادان گروه مداخله لمس یاکسون را یک بار در روز به مدت 15 دقیقه و برای 5 روز متوالی دریافت کردند. نوزادان گروه کنترل فقط مراقبت های معمول روتین را دریافت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و ارزیابی درد در نوزادان به وسیله ابزار بررسی درد نوزاد-شیرخوار[1] جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS-16 استفاده گردید. یافته ها: میانگین میزان درد در روز اول بستری در گروه کنترل (0/71± 5/24) و در گروه آزمون (0/72± 5/24)، میزان درد در روز پنجم بستری در گروه کنترل (0/44± 4/27) و در گروه آزمون (0/53± 3/9) بود. نتایج این مطالعه با آزمون آنالیز واریانس تکراری نشان داد درد در طول زمان در هر دو گروه به صورت مستقل کاهش داشت، اما این کاهش درد اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد (0/96=p). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر که به منظور تعیین تاثیر لمس یاکسون بر درد نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام گرفت نشان داد که نمره شدت درد بین گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری نداشت. با توجه به تفاوت نتایج حاصل از این مطالعه با برخی مطالعات دیگر، بنظر می رسد نیاز به مطالعات بیشتر در مورد تاثیر انجام این تکنیک در نوزادان کم وزن وجود دارد.

زمینه و هدف: عملکرد جنسی جزء مهمی از زندگی زنان یایسه است و تغییر در آن به خصوص در یایسگی، می تواند بر سلامت ایشان تاثیرگذار باشد. پژوهش حاضر با هدف تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکرد جنسی در زنان یایسه انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان یایسه ای بود که جهت دریافت خدمات به مراکز بهداشتی-درمانی شهر زنجان در سال 1398 مراجعه می نمودند. ابتدا 50 زن یایسه به صورت در دسترس، پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) شامل 19 سوال 5 گزینه ای را تکمیل کردند و از بین آنها 30 نفر (حجم نمونه بر اساس حداقل حجم نمونه در مطالعات آزمایشی انتخاب شد) که طبق معیار نقطه برش در سطح نامطلوبی قرار داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. مداخله بر اساس درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 8 جلسه 2 ساعته اجرا و پس آزمون بلافاصله بعد از پایان درمان، و پیگیری سه ماه بعد در هر دو گروه اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS-24 تحلیل گردید. یافته ها: میانگین نمره عملکرد جنسی در گروه مداخله در پیش آزمون 21/66، پس آزمون 26/29 و پیگیری 27/11 بود که از نظر آماری این اختلاف معنادار بود (19/452F= و 0/05

زمینه و هدف: آسم یکی از شایع ترین بیماری های مزمن دوران کودکی و اولین علت پذیرش کودکان در اورژانس می باشد. مادران در بهبود کودک مبتلا به آسم نقش اساسی داشته و خودکارآمدی بالای آنها با بهبود و کنترل علایم آسم همراه است. این مطالعه با هدف «تعیین میزان خودکارآمدی مادران در مراقبت از کودکان مبتلا به آسم مراجعه کننده به کلینیک فوق تخصصی و مرکز آموزشی-درمانی بوعلی اردبیل» انجام گرفت. روش: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بود که روی 266 مادر دارای کودک مبتلا به آسم 6 تا 11 ساله مراجعه کننده به مرکز بوعلی و کلینیک فوق تخصصی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام گرفت. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه دو قسمتی شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه خودکارآمدی مادران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss-18 و روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (آزمون کای اسکویر و پیرسون) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 51/9 درصد (138 نفر) از مادران دارای خودکارآمدی مطلوب بودند. همچنین خودکارآمدی مادران با سطح تحصیلات، شغل، منبع کسب آموزش مادر، سابقه بیماری و تعداد دفعات بستری کودک، ارتباط آماری معنی داری داشت (0/001>p). نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که فقط نیمی از مادران دارای کودک مبتلا به آسم از خودکارآمدی مطلوب برخوردار بودند، بنابراین لازم است تصمیم سازان و تصمیم گیران سیستم بهداشتی و درمانی کشور، اقدامات لازم را جهت تقویت و ارتقاء خودکارآمدی این مادران انجام دهند.

زمینه و هدف: به افزایش فاصله بین دو عضله راست شکمی در دوران بارداری و پس از آن دیاستازیس رکتی می گویند که پیامد ضعف و کشیدگی عرضی لیناآلبا است. در این عارضه کنترل کمری-لگنی دچار اختلال می شود که یکی از دلایل درد و ناتوانی کمری پس از زایمان است، یکی از روش های درمان این عارضه تمرینات ورزشی ناحیه مرکزی تنه است. هدف این مطالعه تعیین اثر تمرینات ایزومتریک-ایزوتونیک در بهبود عرض لینه آلبا، کنترل کمری-لگنی، درد و ناتوانی در زنان مبتلا به دیاستازیس رکتی شکمی پس از زایمان است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دو سو کور بود که 24 زن مبتلا به دیاستاز رکتی در آن شرکت کرده و به ترتیب به دو گروه 12 نفره تمرین و کنترل با میانگین سن (97/4) 66/29 و (55/4) 25/28 تقسیم شدند. از کالیپر دیجیتال برای ارزیابی دیاستازیس رکتی و از تست گام جانبی برای کنترل کمری-لگنی، همچنین از مقیاس دیداری درد و پرسشنامه اسوستری جهت ارزیابی درد و ناتوانی استفاده شد. گروه تمرین به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته، تمرینات را انجام دادند و گروه کنترل روال عادی زندگی خود را ادامه دادند. یافته ها: با مقایسه میانگین نتایج دو گروه مداخله و کنترل پس از هشت هفته تمرینا ت ایزومتریک-ایزوتونیک تفاوت معنی داری در میزان دیاستازیس رکتی و کنترل کمری-لگنی، درد و ناتوانی در بین دو گروه مشاهده شد (0/05≥ p). همچنین مجذور اتا در ارتباط با اندازه اثر تمرین، نشان داد که تمرین بر روی فاصله عرضی لیناآلبا (0/846)، میزان کنترل کمری-لگنی (0/850) و میزان ناتوانی (0/720) اثری بسیار قوی داشته و در متغیر درد (0/546) اثر متوسطی داشته است. نتیجه گیری: تمرینات ایزومتریک-ایزوتونیک ثبات مرکزی می توانند با کاهش عرض لینا آلبا موجب بهبود کنترل کمری-لگنی و در نتیجه کاهش درد کمری-لگنی و ناتوانی ناشی از آن در افراد مبتلا به دیاستازیس رکتی شوند. با توجه به نتایج این مطالعه، می توان از تمرینات استفاده شده در این مطالعه برای درمان دیاستازیس رکتی استفاده کرد.

زمینه و هدف: ایمنی بیمار یکی از مهمترین اجزای کیفیت مراقبت است. خودکارآمدی پرستاران عاملی موثر بر کیفیت مراقبت کردن و انتظارات شغلی موثر بر رفتار و نگرش شغلی معرفی شده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی و انتظارات شغلی پرستاران با فرهنگ ایمنی بیمار انجام گردید. روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی همبستگی است. 210 نفر از پرستاران در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد طبق فرمول کوکران به روش تصادفی طبقه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد فرهنگ ایمنی بیمار، خودکارآمدی شرر و انتظارت شغلی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی و رگرسیون با نرم افزار SPSS-16 انجام گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد بین میانگین نمره فرهنگ ایمنی بیمار با خودکارآمدی و انتظارات شغلی پرستاران ارتباط معنی دار وجود داشت (0/001

زمینه و هدف: سوختگی یکی از شایع ترین حوادث در کودکی است. تسکین درد در بیماران دچار سوختگی به ثبات شاخص های همودینامیک بیمار کمک می کند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر انحراف شنیداری بر درد تعویض پانسمان کودکان 12-6 ساله انجام شد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی یک سوکور با گروه کنترل، 80 کودک 12-6 سال بستری در بخش سوختگی بیمارستان بعثت همدان به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و سپس به صورت تخصیص تصادفی بلوکی بطور مساوی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. داده ها با استفاده از چک لیست مشخصات دموگرافیک و ابزار درد اوشر جمع آوری شد. از دو دقیقه قبل تا پایان پانسمان، برای گروه انحراف شنیداری موسیقی خاص کودکان پخش شد. در هر دو گروه شدت درد، 10 دقیقه قبل از پانسمان، با فواصل دو دقیقه حین انجام پانسمان و 5 دقیقه پس از اتمام پانسمان اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و آزمون های کای دو، آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیزواریانس با اندازه گیری های تکراری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هیچ تفاوت قابل ملاحظه ای در مشخصات دموگرافیک کودکان و والدین بین دو گروه مداخله و کنترل یافت نشد. میانگین نمرات شدت درد در تمام زمان های اندازه گیری بین دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی دار داشت و در مجموع نمره شدت درد در کودکان گروه مداخله کمتر از گروه کنترل بود (0/001>p). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که روش انحراف شنیداری بر کاهش شدت درد سوختگی کودکان موثر است. لذا پرستاران می توانند از این روش به عنوان روشی ارزان و در دسترس که عارضه جانبی نداشته و با سایر مداخلات درمانی تداخلی ندارد، جهت بهبود تسکین درد تعویض پانسمان سوختگی کودکان استفاده کنند.

زمینه و هدف: آموزش مدیریت استرس به دلیل شناسایی انواع فشارهای روانی درونی و بیرونی می تواند نقش مهمی در خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان های دولتی در شهر تهران انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع مداخله ای پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر تهران در سال 1398 بودند که از بین آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). مداخلات مبتنی بر آموزش مدیریت استرس به مدت 8 جلسه آموزشی 60 دقیقه ای یک جلسه در هفته بر روی پرستاران انجام گرفت. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی رواندیک و همکاران (1984) و نیز پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربون (1992) بودند. داده ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیره به کمک نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که در بین گروه ها (آزمایش و کنترل) از لحاظ خودکارآمدی و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود داشت (0/001>p). میزان تاثیر یا تفاوت برابر با 0/79 و 0/82 می باشد، بدین معنی که 79 و 82 درصد تفاوت های فردی در نمرات پس آزمون خودکارآمدی و کیفیت زندگی مربوط به تاثیر آموزش مدیریت استرس می باشد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر مثبت آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران بود. آموزش مدیریت استرس سبب شده تا مهارت های موثر برای ارزیابی، تعاملات اجتماعی و حل مشکلات پرستاران افزایش یابد و به تبع خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی آنان بالا برود.

زمینه و هدف: سالمندی پدیده ای زیست شناختی، طبیعی و یکی از مراحل زندگی به شمار می آید. یکی از واقعیت های انکارناپذیر سالمندی نزدیک شدن به مرگ است. هدف از مطالعه حاضر تعیین رابطه دلبستگی به خدا و نگرش نسبت به مرگ در سالمندان شهر اردبیل در سال 1398 بود. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی بود که بر روی 400 نفر از سالمندان شهر اردبیل در سال 1398 به روش نمونه گیری تصادفی انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه دلبستگی به خدا و نگرش به مرگ بود و داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS-23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمره کل دلبستگی به خدا و نگرش نسبت به مرگ به ترتیب 12/60± 77/31و 9/52± 36/52 بود. همبستگی بین دلبستگی به خدا و نگرش به مرگ در سالمندان 0/58 بود. بر اساس مدل رگرسیون خطی توجه به خدا، اعتماد به خدا و نمره کل دلبستگی به خدا 52 درصد از واریانس نگرش به مرگ را پیش بینی کرد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سبک های دلبستگی ایمن بالاتر به خدا در ایجاد نگرش مثبت نسبت به مرگ و آرامش روانی ناشی از آن در سالمندان موثر می باشد.