پرستاری دیابت
سال:1399 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس مشکل بهداشتی مهم اپیدمی جامعه در قرن بیستم است. از رایج ترین عوارض آن نیز نوروپاتی محیطی می باشد. این عارضه چالش بزرگ حل نشده ای برای بیماران، متخصصین غدد و پرستاران بشمار می آید. بنابراین مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر حمام گرم پا بر نوروپاتی محیطی در بیماران مبتلا به دیابت انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی در مرکز تحقیقات دیابت یزد انجام شد. نمونه های واجد شرایط شامل 70 بیمار دیابتی با نمونه گیری اولیه آسان انتخاب شدند. آن ها بطور تصادفی به گروه کنترل(تحت مراقبت روتین) و آزمون (تحت مراقبت روتین و حمام آب گرم پا) تقسیم شدند. برای واحدهای گروه آزمون، در طول دو هفته مداخله حمام گرم پا در طی هشت جلسه 20 دقیقه ای طی دو هفته یک روز در میان انجام شد. ابزار گردآوری داده ها (پرسشنامه) از طریق مصاحبه و معاینه در سه نوبت (قبل از مداخله، دو هفته و یک ماه بعداز مداخله) تکمیل شد. داده ها تحت نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: طبق نتایج، نمره میانگین نوروپاتی گروه آزمون با تاریخچه در بدو مطالعه، دو هفته و یک ماه بعد به ترتیب 7/24، 4/51، 4/39 و بر اساس معاینه به ترتیب 4/09، 3/12، 2/90 بود. حال آن که مقادیر فوق در گروه کنترل با تاریخچه 7، 7 و 78/6 و با معاینه 33/4، 4/07و 3/84 بود. بین میانگین نمرات نوروپاتی پس آزمون گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد (0/001>p). نتیجه گیری: با توجه به تغییرات میانگین نوروپاتی محیطی در بیماران دیابتی، می توان حمام گرم پا را به عنوان یک روش ساده و موثر غیر دارویی و مراقبتی در منزل پیشنهاد نمود. بعلاوه نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه می باشد.

مقدمه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری مزمن متابولیک است و بیماران دیابتی یکی از گروه های اصلی در معرض خطر برای بیماری کرونا هستند. از عوامل مرتبط با اضطراب می توان به نگرانی سلامتی، سرسختی روانشناختی و فراهیجان مثبت اشاره کرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس نگرانی سلامتی، سرسختی روانشناختی و فراهیجان مثبت در بیماران دیابتی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش مبتلایان به بیماری دیابت شهر اهواز در سال 1399 بودند که از میان آنان 500 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. داده ها با ابزارهای اضطراب کرونا، نگرانی سلامتی، سرسختی روانشناختی و فراهیجان مثبت جمع آوری و با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که نگرانی سلامتی با اضطراب کرونا در بیماران دیابتی رابطه مثبت و معنی دار و سرسختی روانشناختی (276/0-=r) و فراهیجان مثبت (311/0-=r) با اضطراب کرونا آنان رابطه منفی و معنی دار داشت. همچنین متغیرهای نگرانی سلامتی، سرسختی روانشناختی و فراهیجان مثبت به طورمعنی داری توانستند 5/26 درصد از تغییرات اضطراب کرونا در بیماران دیابتی را پیش بینی نمایند که سهم نگرانی سلامتی بیشتر از سایر متغیرها بود (0/01>P). نتیجه گیری: با توجه به توانمندی نگرانی سلامتی، سرسختی روانشناختی و فراهیجان مثبت در پیش بینی اضطراب کرونا بیماران دیابتی، توصیه می گردد که برای کاهش اضطراب کرونا برنامه هایی جهت کاهش نگرانی سلامتی و افزایش سرسختی روانشناختی و فراهیجان مثبت طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی مجازی و الکترونیکی اجرا کرد.

مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن، پیشرونده و با شیوع بالا است که آموزش به بیماران دیابتی نقش مهمی در بهبود وضعیت زندگی آنان دارد. در نتیجه، هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش خودمدیریتی بر استرس، سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ورامین در سال 1398 بودند. نمونه پژوهش 60 نفر بود که پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های استرس و سلامت روان و مقیاس تجدیدنظرشده رفتارهای خودمراقبتی دیابت بودند. داده ها با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر وضعیت های جنسیت، سن، تاهل و تحصیلات تفاوت معنی داری نداشتند (0/05P). به عبارت دیگر، آموزش خودمدیریتی باعث کاهش استرس و افزایش سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع دو شد (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده تاثیر آموزش خودمدیریتی بر کاهش استرس و افزایش سلامت روان و رفتارهای خودمراقبتی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت در حوزه سلامت بیماران دیابتی می توانند از روش آموزش خودمدیریتی در کنار سایر روش های آموزشی برای بهبود ویژگی های روانشناختی آنان استفاده کنند.

مقدمه و هدف: نوروپاتی یکی از عوارض شایع بیماری دیابت نوع 2 می باشد. این اختلال در بیماران دیابتی نوع دو یک عارضه زودرس محسوب می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع و شدت نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که با روش نمونه گیری سیستماتیک بر روی 195 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهر زاهدان در سال 1397 انجام شد. برای تعیین شدت نوروپاتی نوار عصب و عضله از شاخص های (NCV و EMG) انجام گردید. نوروپاتی به سه گروه، حسی، حرکتی و اتوزوم طبقه بندی شد. یافته ها توسط نرم افزار SPSS 22 آنالیز شدند. یافته ها: این مطالعه نشان داد که شیوع کلی نوروپاتی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت 1/42 درصد (82 نفر) می باشد. از نظر توزیع نوع نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت شهر زاهدان، 72 درصد بیماران (59 نفر) نوروپاتی حسی، 4/24 درصد بیماران (20 نفر) نوروپاتی حرکتی و 7/3 درصد بیماران (3 نفر) نوروپاتی اتونوم داشتند. ارتباط معناداری بین متغیرهای سن، مدت بیماری، تری گلیسیرید، قند خون و فشار خون با نوع نوروپاتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، شیوع نوروپاتی در بیماران دیابتی در حال افزایش است، لذا نیازمند برنامه ریزی ویژه بهداشتی برای کنترل بیماری دیابت جهت کاهش عوارض بیماری میباشد. امکان دسترسی بیشتر به روش های غربالگری دوره ای برای بیماران و افرادی که دارای ریسک خطرنظیر سابقه خانوادگی مثبت، سابقه بیماری قلبی و عروقی، فشارخون و سن بالاتر از 30 سال هستند توصیه میشود. در صورتی که بتوانیم کنترل بهتری بر روی بیماری دیابت داشته باشیم میتوانیم عوارض را کاهش دهیم که خود می تواند باعث کاهش اثرات ناتوانی و هزینه های درمانی شود.

مقدمه و هدف: با توجه به وجود مشکلات فراوان در ابعاد جسمی و روانی بیماران مبتلا به دیابت و نرخ بالای افراد دیابتیک در ایران و حضور بخش عمده ای از آنان در محیط های شغلی که مستعد استرس هستند و به دلایل متعددی ادراک خودکارآمدی پایینی دارند، لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خود مراقبتی بر ادراک استرس شغلی و ادراک خود کارآمدی افراد شاغل دیابتی نوع دو انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از لحاظ روش از نوع شبه آزمایشی و طرح تحقیق به روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، همراه با پیگیری 3 ماهه است. جامعه آماری این پژوهش شامل شاغلین دیابتی نوع دو در مرکز انجمن دیابت ایران و گابریک و برخی از کلینیک های مستقر در شهر تهران بود که با تعداد 100 نفر از شاغلین دیابتی نوع دو جهت شرکت در فرایند پژوهش تماس گرفته شد و از این بین 34 نفر آمادگی خود را جهت شرکت در برنامه آموزشی اعلام نمودند که به صورت تصادفی در دو گروه 17 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های ادراک استرس شغلی، خودکارآمدی ادراک شده و بسته آموزشی خود مراقبتی بوده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری بررسی اثربخشی خود مراقبتی بر کاهش ادراک استرش شغلی و بهبود ادراک خود کارآمدی افراد شاغل دیابتی نوع دو در مرحله پس آزمون و پیگیری نشان داد که رابطه پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری در متغیر های ادراک خودکارآمدی و ادراک استرس شغلی معنی دار است (01/0>p) و نشان داد که آموزش های خود مراقبتی منجر به بهبود ادراک خودکارآمدی و کاهش ادراک استرس شغلی شاغلین دیابتی نوع دو می گردد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، ضرورت آموزش بسته خود مراقبتی برای کاهش ادراک استرس شغلی و بهبود ادراک خود کارآمدی افراد شاغل دیابتی نوع دو به دست اندکاران نظام سلامت کشور، مدیران سازمان ها و تمامی کارکنان پیشنهاد می گردد.

مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس شایع ترین و هشدار دهنده ترین بیماری متابولیک در سراسر جهان است. با توجه به اثرات جانبی داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی از دیرباز مورد استقبال قرار گرفته است. گیاه گزنه تحت عنوان Urtica Dioica دارای خواص با ارزش درمانی و اقتصادی می باشد. مطالعات انجام شده مکانیسم های مختلفی را جهت بیان نحوه ی اثرگذاری عصاره ی گزنه در کنترل دیابت مطرح کرده اند. مواد و روش ها: مقاله ی حاضر یک مطالعه ی مروری است. جست و جو با استفاده از کلید واژه ها از جمله دیابت نوع یک و دو، گزنه، انسولین و گیاهان دارویی در پایگاه های معتبر از جمله PubMed، ، Elsevier، Wiley، Science direct و SID از سال 2000 تا 2019 انجام گرفت و مقالات و نتایج مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: قسمت های هوایی گیاه که به روش های مختلف (الکلی و یا آبی) استخراج شده و به صورت چای، کپسول و یا از طریق تزریق (در مدل های آزمایشگاهی) مصرف شده است. فراوانی نتایج مثبت در مدل های آزمایشگاهی و در مقابل موارد اندک نتایج مثبت در مطالعات بالینی گزارش شده است. نتیجه گیری: نیاز به انجام مطالعات جهت اطمینان از ایمن و بدون عارضه بودن آن به محققان آگاهی می دهد که استفاده از عصاره ی گزنه به عنوان درمان و یا مکمل درمانی هنوز به طور کامل شناخته نشده است.