سنجش و پژوهش در مشاوره کاربردی (سنجش و پژوهش در مشاوره و روانشناسی)
سال:1399 | دوره:2 | شماره:3 (5) |تعداد مقالات:6

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی فکری بر سازگاری روانشناختی سالمندی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را 30 نفر از سالمندان بازنشسته شهرداری خانه جهان دیدگان منطقه 5 شهر تهران در سال 1398 تشکیل دادند که در نمرات پرسشنامه سازگاری روانشناختی بل (1961) نمرات کمتر کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. برای گروه آزمایش روش مداخله ای بازی های فکری به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد و نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بازی های فکری باعث بهبود سازگاری روانشناختی (80/34=F, 001/0=P) و خرده مقیاس های سازگاری در خانه (61/31=F, 001/0=P)، سازگاری تندرستی (95/22=F, 001/0=P)، سازگاری اجتماعی (64/10=F, 003/0=P)، سازگاری عاطفی (78/13=F, 001/0=P) و سازگاری شغلی (47/9=F, 005/0=P) در سالمندان گروه آزمایش شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد انجام بازی فکری، موجب بهبود سازگاری در سالمندان میشود؛ لذا پیشنهاد می شود از این روش ساده، کم هزینه و دارای قابلیت کاربرد آسان استفاده شود.

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب و نشخوارهای فکری زنان متأهل مبتلا به اضطراب فراگیر بود. روش: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زنان متأهل مبتلا به اضطراب فراگیر شهرستان تهران تشکیل دادند. از این جامعه، 36 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه (18 تایی) آزمایش و کنترل جایگزین شدند. بدین ترتیب ابتدا برای هر دو گروه (آزمایشی و کنترل) پیش آزمون اضطراب بک و همکاران (1988) و نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (1993) اجرا شد، سپس جلسات آموزش ذهن آگاهی (کابات زین، 2003) در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. بعد از اتمام جلسات آموزش ذهن آگاهی برای گروه آزمایش، برای هر دو گروه، پس آزمون اضطراب و نشخوار فکری اجرا شد و نتایج با روش آنالیز کوواریانس در سطح 5 درصد تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس آزمون اضطراب و نشخوارهای فکری گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون کاهش قابل ملاحظه ای داشته و نتایج آزمون کوواریانس نشان داد آموزش ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب و نشخوارهای فکری زنان متأهل مبتلا به اضطراب فراگیر اثربخش است (001/0>p). نتیجه گیری: می توان به منظور کاهش اضطراب و نشخوار فکری زنان متأهل اضطرابی و بهبود آن ها از آموزش ذهن آگاهی استفاده کرد.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مثبت نگری با تأکید بر آیات قرآن بر تحمل پریشانی و رشد شخصی مادران کودکان کم توان ذهنی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش شامل مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر یاسوج در سال 1397 بود، که به روش نمونه گیری هدفمند 30 مادر انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 مادر) و گروه کنترل (15 مادر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و رشد فردی روبیتچک (1998) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای، تحت تاثیر آموزش مثبت نگری با تأکید بر آیات قرآن به شیوه گروهی قرارگرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش مثبت نگری با تأکید بر آیات قرآن در تحمل پریشانی (02/37=F, 001/0=P) و رشد فردی (15/14=F, 001/0=P) مادران موثر بود. نتیجه گیری: آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن یکی از روش های مؤثر در افزایش تحمل پریشانی و رشد فردی مادران دارای فرزندان کم توان ذهنی است.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش راهبردهای مقابله با استرس بر ترس از بیماری کرونا ویروس در بین کارکنان علوم پزشکی اجرا شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 99-1398 بودند. حجم نمونه معادل 100 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سیاهه مقابله برای شرایط استرس زا (1990)، و سیاهه مقابله برای شرایط استرس ز (1998) جمع آوری شدند و توسط نرم افزار SPSS (نسخه 25) و به روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان دادند که بین راهبرد مقابله ای مسئله مدار با ترس از بیماری کرونا ویروس در بین کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز رابطه منفی و معنادار وجود دارند (01/0>P). همچنین، نتایج نشان داد که بین مقبله اجتناب مدار و هیجان مدار با ترس از بیماری کرونا ویروس در بین کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (01/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، برای کاهش ترس از بیماری کرونا در کارکنان بیمارستان می توان برنامه هایی برای افزایش راهبردهای مقابله ای موثر بر استرس و کاهش ترس از بیماری کرونا طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی الکترونیکی و مجازی اجرا کرد.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی رفتاری و ارتباطی بر تعارضات زناشویی و عملکرد خانواده زوج های شهر اهواز بود. روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره در شهر اهواز بودند. درمیان آن ها 30زوج با روش نمونه گیری در دسترس طبق فراخوان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار تعارضات زناشویی و سنجش خانواده استفاده شد. یک گروه آزمایش زوج درمانی رویکرد رفتاری-ارتباطی طی 8 جلسه 2 ساعته دریافت کردند و گروه دیگر هیچ درمانی دریافت نکردند و پس از اتمام برنامه درمانی پس آزمون اجرا گردید. داده ها با آزمون تحلیل واریانس تک متغیری و چند متغیری صورت گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که زوج درمانی به شیوه رفتاری-ارتباطی بر کاهش تعارضات زناشویی (86/82=F, 001/0=P) و عملکرد خانواده (37/37=F, 001/0=P) مؤثر بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که زوج درمانی به شیوه رفتاری-ارتباطی بر کاهش تعارضات زناشویی موثر است؛ لذا برگزاری جلسات مبتنی بر غنی سازی روابط زوجین جهت پیشگیری و حل مشکلات زناشویی در مراکز مشاوره پیشنهاد می شود.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین اثربخشی آموزش مهارت ارتباطی بر کاهش طلاق عاطفی زنان آسیب دیده از خیانت همسر بود. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری زنان آسیب دیده از خیانت همسر، مراجعه کننده به کلینیک خصوصی در شهر تهران بود که از میان آن ها به تعداد 30 نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. آزمودنی ها پس از گماردن تصادفی به دو گروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر تقسیم شد. پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (2008) در هر مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی افراد اجرا شد، سپس با استفاده از روش کوواریانس نتایج مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج داده ها نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش طلاق عاطفی (12/49=F 001/0>P) مؤثر بوده است. نتیجه گیری: تحلیل داده ها نشان می دهد آموزش مهارت ارتباطی بر کاهش طلاق عاطفی زنان آسیب دیده از خیانت همسر تأثیر داشته است.