پژوهشی خون
سال:1400 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: پلاسمای تازه منجمد، پلاسمایی است که تحت فرآیند انجماد به دمایی که فعالیت پروتیین های ناپایدار آن حفظ شود رسیده است. هدف از مطالعه، بررسی کیفیت فرآورده FFP در طول سال های 1397 و 1398 بوده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، نتایج کنترل کیفی پارامترهای FFP ادارات کل انتقال خون در EXCEL 2019 جمع آوری شد. با استفاده از MedCalc Statistical Software Version 19. 2. 6 و روش آماری کای دو، انطباق پارامترهای کیفی به تعداد کل واحدهای مورد ارزیابی بررسی شد. با روش t-test، مقدارmean ± 1 SD پارامترهای حجم، FVIII، تعداد گلبول سفید، گلبول قرمز، پلاکت و پروتیین در سال 1397 و 1398 مقایسه شد. یافته ها: در سال 1397، تعداد 18744 و در سال 1398 تعداد18282 واحد FFP از نظر کیفی ارزیابی شده اند. درصد انطباق پارامترهای کیفی FFP، در سال 1398 نسبت به 1397 افزایش یافته و برای پارامترهای FVIII، تعداد گلبول قرمز و پروتیین معنادار است (05/0≤ p). میانگین میزان FVIII، افزایش معنادار و تعداد گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت فرآورده FFP در سال 1398 نسبت به سال 1397 کاهشی معنادار داشت (05/0 ≤ p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیش از 99% واحدهای FFP ارزیابی شده در طول سال های 1398-1397 منطبق با استانداردهای سازمان انتقال خون ایران بوده است. افزایش درصد انطباق پارامترهای کیفی در سال 1398، افزایش میانگین فعالیت FVIII و کاهش معنادار تعداد گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت فرآورده FFP در سال 1398 به 1397 بیانگر ارتقای فرآیند تولید است.

سابقه و هدف: به دنبال تزریق مکرر خون، آنتی بادی هایی نظیرآنتی بادی های ضد آنتی ژن های RBC، HLA و آنتی ژن های پلاکتی ایجاد می شوند که منجر به ایجاد عوارضی نظیر مقاومت پلاکتی ایمیون می گردند. در مطالعه حاضر آنتی بادی های ضدHLA در بیماران هماتوانکولوژیک با و بدون مقاومت پلاکتی بررسی شدند. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی از سال1396 تا 1398 انجام شد. آنتی بادی های ضد HLA در79 بیمار هماتوانکولوژیک مراجعه کننده به مرکز تحقیقات هماتولوژی، انکولوژی بیمارستان شریعتی تهران، با استفاده از آزمایش Panel Reactive Antibody (PRA) به روش لنفوسیتوتوکسیسیتی با کمپلمان ارزیابی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS-16 وآزمون 2χ انجام شد. یافته ها: 79 بیمار هماتوانکولوژیک شامل34 زن (43%) و 45 مرد (57%) در محدوده سنی 2 تا 83 سال وارد مطالعه شدند. 49 (62%) بیمار دچار مقاومت پلاکتی ایمیون و 30 (38%) بیمار فاقد این عارضه بودند. آنتی بادی های ضد HLA در 39 بیمار (4/49%) مثبت و در 40 بیمار (6/50%) منفی بودند. وفور موارد مثبت PRA بین بیماران با (8/62 %) و بدون (30%) مقاومت پلاکتی تفاوت واضحا معنادار داشت (007/0 =p). نتیجه گیری: نقش آنتی بادی های ضد HLA در مقاومت پلاکتی مشخص است. وفور این آنتی بادی ها در این مطالعه در دو گروه بیماران هماتوانکولوژیک با و بدون مقاومت پلاکتی تفاوت داشت. حضور این آنتی بادی ها همواره به معنای مقاومت پلاکتی نیست و آنتی بادی هایی که قدرت فعال سازی کمپلمان را ندارند نیز قادر به ایجاد این عارضه می باشند.

سابقه و هدف: انتقال خون مانند سایر اقدامات پزشکی، دارای عوارضی نیز می باشد که تحت عنوان واکنش های مرتبط با تزریق خون شناخته می شوند. گزارش این واکنش ها در مدیریت و درمان بیماران کمک کننده است. هدف این مطالعه، بررسی واکنش های مرتبط با انتقال خون در بیماران دریافت کننده خون دارای واکنش در شهر همدان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و گذشته نگر، اطلاعات 116 فرم گزارش عوارض ناخواسته احتمالی پس از تزریق خون و فرآورده های آن که در سال های 97 و 98 در بیمارستان های شهر همدان تکمیل و به سازمان انتقال خون همدان ارسال شده بود، وارد نرم افزار 16 SPSS گردید. داده ها با استفاده از آزمون های t، کای دو و دقیق فیشر و سطح معناداری تحلیل شد (05/0 >p-value). یافته ها: طبق نتایج، شایع ترین واکنش ها در یک بیمارستان تخصصی خون و چهار بیمارستان عمومی دیگر، واکنش آلرژیک با 62 مورد (4/53%) و پس از آن واکنش تب زای غیر همولیتیک با 28مورد (1/24%) بود. بین دریافت فرآورده دارای گلبول قرمز و واکنش تب زای غیر همولیتیک رابطه معناداری مشاهده شد (02/0 =p). 68 نفر(6/58%) از بیماران، سابقه قبلی تزریق خون و فرآورده های آن را داشتند. 78 نفر (2/67%) از بیماران مورد بررسی، دارای سابقه دریافت خون نبودند. نتیجه گیری: واکنش آلرژیک و واکنش تب زای غیر همولیتیک به ترتیب دارای بیشترین شیوع در گیرندگان فرآورده های خون بودند. دریافت فرآورده دارای گلبول قرمز با بروز واکنش تب زای غیر همولیتیک در گیرنده ارتباط دارد.

سابقه و هدف: کشت لنفوسیتی مخلوط ((MLC جهت مطالعه میانکنش بین جمعیت های لنفوسیتی و ترکیبات ناشی از این میانکنش ها به کار می رود. تکثیر لنفوسیت ها در محیط MLC، به علت ترشح سیتوکاین ها در این محیط افزایش می یابد. سیکلوسپورین A به عنوان مهارکننده سیستم ایمنی به کار می رود. تزریق مکرر خون، باعث آلوایمیونیزاسیون لنفوسیت های B می گردد. یکی از روش های تولید آنتی بادی، نامیراسازی لنفوسیت های B می باشد. سیتوکاین ها با افزایش تکثیر لنفوسیت B به نامیراسازی کمک می کنند. با توجه به نقش MLC در تولید سیتوکاین، هدف این مطالعه، تولید MLC و بررسی آن در تکثیر سلول های آلوایمن در حضور و عدم حضور سیکلوسپورین بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، لنفوسیت های خون محیطی دو فرد که یکی حاوی آنتی ژن RhD و دیگری فاقد آن بود با روش فایکول جداسازی و جهت تولید MLC در معرض هم قرار گرفتند. اثرMLC تولیدی و سیکلوسپورین بر تکثیر لنفوسیت های آلوایمن با میکروسکوپ و رنگ آمیزی تریپان بلو بررسی شد و نتایج با نرم افزار prism و مقایسه میانگین ها با آزمون t-test جفت شده بررسی گردید (05/0

سابقه و هدف: ارتباط جهش ژن JAK2 V617F با نیوپلاسم های میلوپرولیفراتیو، اولین بار در سال 2005 گزارش شد. تعیین این جهش ها می تواند در غربالگری و تشخیص بیماران ارزشمند باشد. لذا مطالعه حاضر به بررسی فراوانی جهش ژن JAK2 در بیماران مبتلا به نیوپلاسم های میلوپرولیفراتیو در شهر کرمان در سال 92 تا 97 پرداخت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی توصیفی، 276 بیمار مراجعه کننده به آزمایشگاه بیمارستان باهنر کرمان طی 6 سال با تشخیص نیوپلاسم های میلوپرولیفراتیو با ABL-BCRمنفی و در زیر گروه های ET، PV و PMF بررسی و جمع آوری اطلاعات دموگرافیک، بالینی، هیستوپاتولوژیک و آزمایش هایی از جمله جهش JAK2 با مراجعه به پرونده بیماران انجام شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های کای دو، من ویتنی یو و کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد. یافته ها: 176 نفر (9/64%) مرد و 100 نفر (1/35%) زن بودند. 101 نفر (6/36%) مبتلا به ترومبوسیتمی اولیه، 81 نفر (3/29%) مبتلا به میلوفیبروز اولیه و 72 نفر (1/26%) مبتلا به پلی سیتمی ورا و 22 نفر (8%) در گروه بیماران میلوپرولیفراتیو بدون دسته بندی مشخص بودند. در 184 بیمار (6/66%) جهش JAK2 وجود داشت. فراوانی موتاسیون در بیماران ترومبوسایتمی اولیه 4/54%، در بیماران میلوفیبروز اولیه 2/59% و در بیماران پلی سیتمی ورا 7/88% بود که تفاوت معنادار بود (016/0 =p). نتیجه گیری: با توجه به قابل مقایسه بودن میزان فراوانی موتاسیون JAK2 V617F در بیماران ایرانی مبتلا به نیوپلاسم های میلوپرولیفراتیو با گزارش های قبلی و به منظور استانداردسازی تشخیص و کنترل درمان و پیش آگهی، بررسی این موتاسیون همراه با سایر ارزیابی های هیستوپاتولوژیک ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: ژل پلاکتی، غنی از فاکتورهای رشد نظیر فاکتور رشد مشتق از پلاکت، فاکتور رشد ترانسفورمینگ، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، فاکتور رشد اپیدرمال و فاکتور رشد فیبروبلاستی می باشد که ماهیت های ترمیمی دارند. در این مطالعه، فاکتورهای رشد در ژل پلاکتی تهیه شده از خون بند ناف و خون محیطی بررسی شدند. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، نمونه خون 30 اهداکننده خون بند ناف و 30 اهداکننده خون محیطی مورد ارزیابی قرار گرفت. از نمونه های جمع آوری شده، ژل پلاکتی(فاکتور رشد پلاکتی) تهیه گردید. سطح فاکتورهای رشد در محلول رویی فاکتور رشد پلاکتی در زمان های مختلف انکوباسیون(0، 5/0، 1، 6 و 24 ساعت) در دمای 37 درجه سانتی گراد با استفاده از الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: ارزیابی الایزا نشان داد که غلظت فاکتورهای رشد مشتق از پلاکت و رشد اندوتلیال عروقی، در محلول رویی ژل پلاکتی خون بند ناف بعد از 6 ساعت انکوباسیون به طور قابل توجهی افزایش یافت (01/0

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مختلف بر میزان فیبرینوژن پلاسما و بررسی پاسخ حاد و مزمن فیبرینوژن به فعالیت ورزشی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه مروری فرا تحلیلی، برای بررسی مطالعه های انجام شده در مورد تاثیرات تمرینات ورزشی بر فیبرینوژن، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، و گوگل اسکولار با کلمات کلیدی مشخص شده بین مقالاتی که طی سال های 2010 تا 2020 منتشر شده بودند، انجام گرفت. پس از غربالگری اولیه، بررسی متن کامل و ارزیابی نقادانه مطالعه ها، مقالاتی که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در نهایت، 22 پژوهش که شامل 33 کارآزمایی با معیارهای ورود به متاآنالیز بود، تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج فراتحلیل نشان می دهد که پاسخ حاد فیبرینوژن به تمرینات ورزشی افزایشی می باشد اما این افزایش معنادار نیست. از طرفی پاسخ مزمن فیبرینوژن به تمرینات ورزشی به صورت معناداری کاهشی می باشد که این کاهش مربوط به تمرینات هوازی و اینتروال با شدت بالا است و پاسخ آن به تمرینات بی هوازی ناچیز می باشد. نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت که تمرینات ورزشی می تواند در تعدیل میزان فیبرینوژن عروق موثر باشد؛ در پژوهش های مختلف، در پاسخ حاد به ورزش، عدم تغییر و یا افزایش سطح فیبرینوژن پلاسما و در پاسخ مزمن به تمرینات ورزشی، کاهش سطح فیبرینوژن پلاسما گزارش شده است. اگرچه باز هم نیاز به مطالعاتی با کیفیت بالا و حجم نمونه کافی در این زمینه احساس می شود.

سابقه و هدف: آتاکسی تلانژکتازی، یک بیماری همراه با ناپایداری کروموزمومی است که باعث استعداد ابتلا به بدخیمی می شود. مورد: بیمار پسری 7 ساله، ساکن شیراز و مورد آتاکسی تلانژکتازی بود که به دلیل تب و لنفادنوپاتی در بیمارستان بستری شد. آسپیراسیون مغز استخوان 60% بلاست را نشان داد که ایمونوفنوتیپی مطابق با لوسمی لنفوبلاستی حاد سلول T داشت. در بررسی سیتوژنتیک مغز استخوان، اختلالات کروموزومی پیچیده به صورت 42, XY,-5, del(6) (q22), der(8) t(8; 17) (q24; q12~q22), t (9; 16) (q12; q24), dic (12; 14) (p11; q24), +13,-14,-22 دیده شد. علی رغم شیمی درمانی، پس از دو عود لوکمی بیمار فوت کرد. نتیجه گیری: لوسمی لنفوبلاستیک حاد سلول T در زمینه آتاکسی تلانژکتازی، به علت ناپایداری کروموزومی می تواند با اختلالات کاریوتایپی پیچیده همراه باشد که منجر به عود مکرر و پیش آگهی نامطلوب می شود.