سلامت و مراقبت
سال:1398 | دوره:21 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: دارو درمانی بخش مهمی از فرایند مراقبت از بیمار می باشد که انجام صحیح و ایمن آن از استانداردهای حرفه ای بوده و بی توجهی به آن زمینه ساز خطا و عوارض غیرقابل جبران برای بیمار می باشد. ارزیابی خطای دارویی برای مدیریت خطا و ارائه مراقبت ایمن ضروری است. این پژوهش با هدف تعیین شیوع خطای دارویی و گزارش دهی آن توسط پرستاران بخش های مراقبت ویژه اردبیل انجام گرفت. روش کار: این پژوهش، مطالعه ای توصیفی-مقطعی بود که به روش سرشماری روی 208 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه شهر اردبیل در سال 1396 انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه تجدید نظر شده خطای دارویی جولایی و همکاران بود. داده ها پس از ورود به نرم افزارSPSS-22 با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری؛ من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که در مجموع 86/4 درصد پرستاران در 6 ماه گذشته، حداقل یک مورد خطای دارویی داشتند و میانگین خطاها در همین دوره زمانی، 3/6 مورد به ازای هر پرستار بود که 2/68 درصد خطاها به آسیب جسمی بیمار منجر شده و 19/46درصد از خطاها توسط پرستاران به مسئول بخش گزارش شده بود. میانگین گزارش خطا 0/7 مورد به ازای هر پرستار تعیین گردید. شایع ترین انواع خطاهای دارویی به ترتیب شامل دیر یا زود دادن دارو (41/1%)، ندادن داروی تجویز شده (37/7%) و دادن چند داروی خوراکی با هم (30/9%) بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان دهنده بالا بودن خطای دارویی و در عین حال گزارش دهی پایین خطاهای مزبور می باشد. لذا برگزاری کلاس های بازآموزی در ارتباط با داروشناسی و اصول صحیح اجرای دستورات دارویی و اتخاذ راهکارهای مدیریتی برای ترغیب پرستاران در مورد گزارش خطا و بررسی علل عدم تناسب گزارش خطا با میزان خطا و عوامل تاثیرگذار در آن پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی یکی از رویکردهای مبتنی بر بازسازی شناختی در درمان ناسازگاری زناشویی می-باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی به شیوه گروهی بر عملکرد خانواده، طرحواره های ناسازگاری و دلزدگی زناشویی زوجین شهر تبریز بود. روش کار: این پژوهش به صورت نیمه تجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی زندگی سبز شهر تبریز در سال 1397 بودند. ابتدا از 200 زوج به صورت در دسترس، آزمون عملکرد خانواده مک مستر، طرحواره ناسازگاری یانگ و دلزدگی زناشویی به عمل آمد و از بین آنها 30 نفر (حجم نمونه بر اساس حداقل حجم نمونه در مطالعات آزمایشی انتخاب شد) که طبق معیار نقطه برش در سطح نامطلوبی قرار داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمون و کنترل قرار گرفتند. مداخله مبتنی بر آموزش رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی طی 12 جلسه 90 دقیقه ای، هر هفته یک جلسه اجرا و پس آزمون در هر دو گروه اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه های آزمون و کنترل در عملکرد خانواده و دلزدگی زناشویی، تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>p)، در حالی که تفاوت میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمون و کنترل در طرحواره های ناسازگاری از نظر آماری، معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مثبت رویکرد رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی بر بهبود عملکرد خانواده و دلزدگی زناشویی، استفاده از این روش آموزشی در برنامه ریزی اقدامات بهداشت روانی برای زوجین ناسازگار توصیه می شود.

زمینه و هدف: شناخت درک پرستاران از رفتارهای مراقبتی و تعیین عوامل موثر بر آن، قدم اول در اصلاح رفتارهای نامناسب و ارتقاء کیفیت مراقبت پرستاری است. لذا این مطالعه با هدف «تعیین رفتارهای مراقبتی و عوامل تعیین کننده آن از دیدگاه پرستاران مراکز آموزشی-درمانی شهر اردبیل» انجام گرفت. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که با مشارکت 450 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی-درمانی اردبیل در سال 1396 انجام شد. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای بود. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سه قسمتی ویژگی های دموگرافیک، رفتارهای مراقبتی ولف و همکاران و عوامل تعیین کننده رفتارهای مراقبتی پرستاران صورت گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (من-ویتنی، کروسکال والیس، آنوا و تحلیل رگرسیون چندمتغیری) در نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته ها: رفتارهای مراقبتی پرستاران با میانگین 0/64 5/27 در حد مطلوب قرار داشت. از دیدگاه پرستاران، بعد جسمانی مراقبت (0/7 5/43) مهم تر از بعد روانی-اجتماعی آن (17/6 5/0 ) بود (0/001=p). مهم ترین رفتارهای مراقبتی از نظر پرستاران انجام امورات دارویی و درمانی (58/64 5/0 ) و کم اهمیت ترین رفتار شامل صدا کردن بیمار با نام مورد علاقه او (02/86 4/0) بود. میانگین نمرات رفتارهای مراقبتی در پرستاران زن (0/7± 5/26) بیشتر از پرستاران مرد (97/54 4/0) بود (0/001=p). همچنین مهم ترین عامل تاثیرگذار در رفتارهای مراقبتی پرستاران، احساس مسئولیت (1/01± 4/49) و کم اهمیت ترین عامل، مربوط به ویژگی های بیمار (50/1 3/1) عنوان شد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد رفتارهای مراقبتی پرستاران در حد مطلوب بوده و بیشتر بر جنبه جسمانی مراقبت متمرکز بود. بنابراین لازم است جهت تأمین رضایت بیماران، پرستاران به هر دو بعد رفتارهای مراقبتی (جسمانی و روانی-اجتماعی) توجه کافی داشته باشند. پیشنهاد می شود در آموزش ضمن خدمت پرستاران به بعدروانی-اجتماعی مراقبت نیز تاکید گردد.

زمینه و هدف: پژوهش های اخیر نشان دهنده اهمیت سال های اولیه کودکی بر تحول آینده کودک است. دلبستگی بین مادر و کودک، سرآغاز تحول در بسیاری از قلمروهای شناختی و اجتماعی است. تهدید این رابطه متقابل به تاثیر منفی بر توانمندی کودک در برقراری رابطه با دنیای خارج منجر می شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر مداخله خانواده محور بر اساس برنامه کوئین بر دلبستگی کودکان پیش دبستانی انجام گرفت. روش کار: روش تحقیق در این پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای کودک پنج ساله در مهدهای کودک منطقه 3 شهر تهران در سال تحصیلی 1397-1396 بودند. از بین آنها تعداد 80 نفر از مادران به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 40 نفری قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه میزان امنیت دلبستگی کودک کیوست (1987) بود. گروه آزمایش در 17 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش برنامه کوئین قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که قبل از مداخله، بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر میانگین نمرات دلبستگی تفاوت معناداری وجود نداشت، در حالی که بعد از مداخله اختلاف معنا داری بین میانگین نمرات دلبستگی در دو گروه، مشاهده گردید (0/01

زمینه و هدف: ماهیت چندبعدی و پیچیده اختلال هراس اجتماعی، برنامه ریزی و به کارگیری درمان های متفاوت را ایجاب می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش تکنیک های شناختی رفتاری بر کاهش هراس اجتماعی در دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی دانشجویان پرستاری شهر بابل در سال تحصیلی 98-97 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 54 دانشجو با تشخیص هراس اجتماعی با توجه به نقطه برش پرسشنامه لیبویتز (1987) انتخاب شدند. گروه ها در سه مقطع پیش و پس از مداخله و پیگیری با استفاده از پرسشنامه هراس اجتماعی مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش گروهی روش درمان شناختی رفتاری مبتنی بر هراس اجتماعی قرار گرفت و پس آزمون در هر دو گروه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس تک متغیره و تی وابسته در نرم افزار SPSS-18 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات هراس اجتماعی پیش از آزمون در گروه آزمایش، 486/38 بود که در مرحله پس آزمون به 062. 26 و مرحله پیگیری به 911. 25 تقلیل یافت (P≤ 0. 004). نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که گروه درمانی شناختی رفتاری در کاهش هراس اجتماعی دانشجویان تأثیر قابل توجهی دارد و این پژوهش استفاده از گروه درمانی شناختی رفتاری را به منظور کاهش هراس اجتماعی دانشجویان پرستاری پیشنهاد می کند.

زمینه و هدف: پژوهش ها اثربخشی درمان فراشناختی در تنظیم هیجان و فرسودگی شغلی را مقدم بر درمان های مرسوم دانسته اند. بر این اساس این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان فراشناختی بر تنظیم هیجان و فرسودگی شغلی در پرستاران شهر تبریز انجام شد. روش کار: این پژوهش، به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و با گروه کنترل انجام شد. نمونه ها شامل 30 پرستار شهر تبریز در سال 1397 بودند که در پرسشنامه های تنظیم هیجان گارنفسکی و کرایج و فرسودگی شغلی مازلاخ و جکسون، نمره پایین تری (یک انحراف معیار طبق نقطه برش) کسب کرده بودند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. سپس مداخله مبتنی بر درمان فراشناختی طی 10 جلسه 90 دقیقه ای، هر هفته یک جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام جلسات، مجدداً پرسشنامه های فوق در هر دو گروه تکمیل و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات راهبردهای سازش یافته در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش به ترتیب 32/73 و 39/60 و میانگین نمرات راهبردهای سازش نیافته به ترتیب 37/46 و 27/53 بود. همچنین میانگین نمرات فرسودگی شغلی در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 65/33 و 52/23 دیده شد. تحلیل داده ها نشان دهنده تفاوت معنی دار آماری بین میانگین نمره های پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل بود (0/01

زمینه و هدف: الگوهای ارتباطی زوجین در تمامی حیطه های زندگی مشترک آنها نقش داشته و رضایت فردی هر یک از همسران به ویژه در عملکرد و رابطه جنسی می تواند متاثر از مهارت ها و الگوهای ارتباطی آنها باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه طرحواره های جنسی و رضایت جنسی زوجین و نقش واسطه ای الگوهای ارتباطی در آن انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش کلیه زوجین ساکن شهرستان بوکان بودند که از بین آنها 500 نفر از زوجین به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس های طرحواره های شناختی در بافت جنسی، الگوهای ارتباطی و رضایت جنسی لارسون بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که با واسطه گری الگوهای ارتباطی (0/156r=)، بین طرحواره های جنسی (0/265r=) و رضایت جنسی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (0/01=p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد در گام اول، مقدار همبستگی چندگانه برابر 0/265 و ضریب تعیین برابر 0/070، معنی دار بود. در گام دوم و با اضافه شدن مولفه های الگوهای ارتباطی، مقدار همبستگی چندگانه برابر 0/288 بود که ضریب تعیین افزایش یافته و با مقدار 0/083، معنی دار دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر الگوهای ارتباطی به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین طرحواره های جنسی و رضایت جنسی، زوج درمانگران می توانند برای بهبود تعارضات جنسی زوجین در مداخلات خود بر بهبود الگوهای ارتباطی زوجین تاکید کرده و از این رویکرد جهت پیشگیری از جدایی و طلاق زوجین و شکست آنها در ازدواجشان استفاده کنند.

زمینه و هدف: شناسایی و ارزیابی نقاط ضعف و قوت مراقبت پرستاری ارائه شده جهت ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری مورد تاکید روزافزون بوده و دستیابی به آن مستلزم بکارگیری ابزارهای معتبر در این زمینه می باشد. این مطالعه با هدف ترجمه و تعیین ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی مقیاس مراقبت پرستاری خوب انجام گرفت. روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش روش شناختی بود که در آن ابعاد روانسنجی ابزار «مراقبت پرستاری خوب از دیدگاه پرستاران» با مشارکت 200 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرستان اردبیل مورد بررسی قرار گرفت. پس از ترجمه نسخه اصلی ابزار، روایی و پایایی ابزار ارزیابی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS-16 و نرم افزار AMOS-24 انجام گرفت. یافته ها: نمره تاثیر آیتم در بررسی روایی صوری برای هر یک از گویه ها بالای 2/4 بود. نسبت روایی محتوا برای کل ابزار، 0/88 و برای هریک از گویه ها بیشتر از 0/63 و شاخص روایی محتوا برای کل ابزار 0/91 و برای هریک از گویه ها بیشتر از 0/82 بود. همبستگی نمرات کل ابزار با ابزار ملاک، 0/754 به دست آمد. طبق نتایج تحلیل عاملی، مقادیر بار عاملی گویه ها بین 0/62 تا 0/91 قرار داشت که همگی معنی دار بودند. بنابراین هفت بعدی که در ابزار اصلی معرفی شده بود با مقادیر قابل قبول تایید گردید. نتایج آلفای کرونباخ 0/907 و همبستگی 0/867 در تکرار آزمون نشان داد پرسشنامه از همسانی درونی و ثبات قابل قبولی برخوردار است. نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس مراقبت پرستاری خوب دارای مشخصه های روانسنجی قابل قبولی در جمعیت پرستاران ایرانی است و می توان از آن به عنوان یک ابزار معتبر در حوزه های ارزیابی کیفت مراقبت پرستاری، آموزش و پژوهش های پرستاری بهره برد.