بیماریهای گیاهی
سال:1392 | دوره:49 | شماره:3 (پیاپی 195) |تعداد مقالات:15

انگومک یا گموز مهم ترین بیماری پسته در ایران است که یکی از عوامل اصلی آن شبه قارچ اامیست Phytophthora pistaciae می باشد. به منظور بررسی واکنش ارقام مختلف پسته ایرانی در برابر P. pistaciae، جدایه هایی از این بیمارگر از درختان پسته آلوده به انگومک از مناطق پسته کاری استان های یزد و کرمان در سال های 1388 و 1389 جداسازی شدند. این جدایه ها با استفاده از خصوصیات ریخت شناختی و ژنوم ریبوزومی شناسایی و بیماری زایی آن ها تایید گردید. گیاهچه های پنج ماهه ارقام پسته سرخس، بادامی ریز زرند، قزوینی، کله قوچی، احمدآقایی، اوحدی، خنجری دامغان و فندقی با جدایه های مختلف بیمارگر مایه زنی شدند. ارقام آلوده به منظور مشاهده علائم بیماری به مدت شش ماه مورد بررسی قرار گرفته، درصد نهال های مرده، وزن تر و خشک ریشه و شاخساره، ارتفاع گیاه و درصد کلنیزه شدن ریشه تعیین شد. نتایج این آزمایش با استفاده از آزمایش فاکتوریل با در نظر گرفتن دو فاکتور رقم و جدایه به ترتیب با هشت و سه سطح و سه تکرار برای هر ترکیب، در قالب یک طرح کاملا تصادفی مورد واکاوی آماری قرار گرفت. هیچ تفاوت معنی داری در بین خصوصیات بیماری زایی جدایه های مطالعه شده بیمارگر مشاهده نگردید. مقایسه درصد مرگ و میر نشان داد که بیشترین درصد مرگ و میر مربوط به رقم سرخس (80%) و کمترین آن مربوط به رقم بادامی ریز زرند (15%) بود؛ در حالی که در رقم قزوینی هیچ مرگ و میری دیده نشد. مشاهدات نشان داد که ارقام مختلف از لحاظ حساسیت ریشه هایشان نسبت به کلنیزه شدن توسط بیمارگر متفاوت هستند و بیشترین و کمترین میزان آن به ترتیب مربوط به رقم سرخس و قزوینی است. رقم سرخس بیشترین (45%) و رقم بادامی (12%) و قزوینی کمترین (8%) کاهش ارتفاع را نسبت به گیاهان شاهد داشتند. بررسی وزن تر و خشک شاخساره و ریشه گیاهان نیز نشان داد که بیمارگر توانایی کاهش وزن بافت گیاهی را داشته و این کاهش در مقایسه با شاهد در رقم سرخس نسبت به سایر ارقام بیشتر بود. در کل، بر اساس شاخص های مورد بررسی، ارقام پسته قزوینی و بادامی ریز زرند نسبت به سایر ارقام مقاومت بالاتری داشته، در مقابل، رقم سرخس بیشترین حساسیت را نشان داد. طبق نتایج به دست آمده گرچه دمای بهینه بیماری زایی در رقم حساس سرخس 30 درجه سانتی گراد محاسبه شد، به نظر می رسد که دامنه دمایی 25 تا 30 درجه سانتی گراد به خوبی در پیشرفت بیماری موثر است.

جنس Helicotylenchus با حدود 250 گونه توصیف شده یکی از بزرگ ترین و رایج ترین جنس های راسته Tylenchida یا فوق بالاخانواده Tylenchomorpha به شمار می آید. به منظور شناسایی گونه های این جنس، طی سال های 1387-1389، بیش از 500 نمونه خاک و ریشه گیاهان از مناطق مختلف ایران جمع آوری گردید. پس از استخراج و انتقال نمونه ها به گلسیرین، اسلایدهای میکروسکپی دائمی تهیه شده و با استفاده از میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین دیجیتالی و لوله ترسیم، اندازه گیری های لازم انجام و تصاویر آن ها رسم گردید. در این بررسی علاوه بر 15 گونه از 26 گونه گزارش شده قبلی جنس Helicotylenchus، تعدادی گونه دیگر جداسازی و شناسایی شدند. در بین گونه های شناخته شده گونه های H. insignis،H. falcatus  و H. indicus به دلیل وجود شباهت های ریخت سنجی و ریخت شناسی همراه با H. egyptiensis در دو گروه مورد بحث قرار گرفته اند. در گروه اول که دم معمولا دارای زائده شکمی کوتاه تر از دو حلقه بدن است، سه گونه H. indicus، H. insignis و  H. falcatusو در گروه دوم که دم دارای زائده شکمی مساوی یا بلندتر از عرض دو حلقه بدن می باشد، گونه H. egyptiensis قرار دارد. شباهت اندازه ها و مشخصات ریخت سنجی نماتودهای گروه اول در حدی است که برخی نماتودشناسان دو گونه H. insignis و تعدادی گونه دیگر را با H. indicus هم نام کرده اند. اما بعضی ویژگی های ریخت شناسی مانند شکل و جهت گره های استایلت که از فاکتورهای مهم تمایز برخی گونه های Helicotylenchus محسوب می شود در آن ها متفاوت است. در گونه H. indicus جهت گره ها کاملا به سمت انتهای بدن متمایل بوده و آن را از گونه های نزدیک جدا می کند. در گونه H. egyptiensis نیز انتهای دم غالبا تیز است. گونه های H. insignis و H. falcatus که برای فون نماتدهای ایران جدید هستند، شرح داده شده و شرح کامل تری از گونه هایH. egyptiensis  و H. indicus که قبلا از ایران گزارش شده اند ارائه می شود.

قارچ Sclerotium rolfsii یک عامل بیماری زای خاک برد است که سبب پوسیدگی ریشه در دامنه وسیعی از محصولات کشاورزی می شود. این تحقیق طی سال های 90 و 91 به منظور بررسی ساختار جمعیت این قارچ در استان گیلان انجام گرفت. گروه های سازگار میسلیومی برای 92 جدایه خالص سازی شده از 12 میزبان گیاهی مختلف، بر اساس واکنش ناسازگاری و تشکیل ناحیه بازدارندگی، روی محیط PDA تعیین شد. در حالت سازگار، میسلیوم جدایه ها در هم ادغام شدند اما در ناسازگاری میسلیومی، مرز مشخص در محل برخورد دو جدایه تشکیل و در اغلب موارد در دو طرف این ناحیه، سختینه تشکیل شد. از طرفی عرض مرز تشکیل شده بین جدایه های ناسازگار مختلف، متفاوت بوده و بین 5-1 میلی متر اندازه گیری شد. با استفاده از این روش، شش گروه سازگار میسلیومی به اسامی MCG1، MCG2، MCG3، MCG4،MCG5  و MCG6 در جمعیت قارچ شناسایی شدند. گروه سازگار میسلیومی MCG1 دارای بیشترین فراوانی از نظر تعداد جدایه و گروه سازگار میسلیومی MCG3 متنوع ترین گروه از لحاظ دامنه میزبانی در این استان بود. هم چنین بر اساس نتایج گیاه لوبیا بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون را دارا بود و هر شش گروه در این میزبان دیده شدند. آگاهی از تنوع ژنتیکی و شدت بیماری زایی جمعیت های محلی S. rolfsii آلوده کننده محصولات مختلف، عنصری کلیدی در جهت مدیریت بیماری های پوسیدگی اسکلروتیومی بخصوص هنگام استفاده از مقاومت میزبان و تناوب زراعی در یک ناحیه آلوده می باشد.

طی مطالعه روی گونه های جنس Alternaria، از مزارع تحت کشت سیب زمینی در استان آذربایجان غربی در فصل زراعی 1388-89، اندام های هوایی مشکوک به آلودگی توسط قارچ های جنس آلترناریا جمع آوری و مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 141 جدایه متعلق به جنس آلترناریا جداسازی و خالص سازی شد. بر اساس مشخصات ریخت شناسی جدایه های مورد مطالعه، 9 گونه شاملA.alternata, A. broussonetiae, A. destruens, A. dumosa, A. interrupta, A. rhadina, A. solani, A. soliaegyptiaca و A. tenuissima شناسایی شدند. از میان آن ها گونه های A. interrupta, A. tenuissima, A. solani, A. alternata وA. dumosa  قبلا از روی سیب زمینی در ایران گزارش شده بودند و سه گونهsoliaegyptiaca, A. A. broussonetiae  و A. rhadina در این مطالعه برای فلور قارچی ایران جدید بوده و برای اولین بار از سیب زمینی در دنیا جداسازی گردیدند. گونه A. destruens هم که قبلا از ایران نام برده شده بود، برای اولین بار از روی سیب زمینی گزارش می شود. مطالعات بیماری زایی جدایه های گونه های شناسایی شده روی سیب زمینی رقم Agria انجام گرفت و بیماری زایی جدایه ها با اجرای اصول کخ به اثبات رسید. تمامی جدایه های مورد مطالعه روی سیب زمینی بیماری زا بودند، اگر چه درجه بیماری زایی جدایه های متعلق به گونه های مختلف، بر اساس اندازه ناحیه نکروتیک اطراف محل تلقیح قارچ، با هم متفاوت بود. بیشترین فراوانی را گونه A. tenuissima و بیشترین درجه بیماری زایی را گونه هایA. solani  و A. tenuissima در میان جدایه های مورد مطالعه دارا بودند.

گونه های تریکودرما، به دلیل ترشح بعضی آنزیم های کیتینازی، به عنوان عاملی مهم در کنترل بیولوژیک بیماری های گیاهی مورد استفاده قرار می گیرند. در سال های اخیر تولید و مصرف کودهایی تحت عنوان میکروالمنت های غذایی متداول شده است که کنترل بیولوژیک را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در این تحقیق میزان فعالیت ویژه آنزیم کیتیناز چهار جدایه تریکودرما (هر جدایه از یک گونه) در محیط کشت مایع SM حاوی غلظت 100 پی پی ام ریزمغذی های منگنز و مس و غلظت های 100 و 500 پی پی ام ریزمغذی آهن مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد در میزان فعالیت آنزیم کیتیناز جدایه های مربوط به گونه های مختلف در ریزمغذی مصرفی تفاوت معنی دار وجود دارد. بیشترین میزان فعالیت ویژه آنزیم در جدایه های fn3، fn4، fn1 و Fn2 به ترتیب مربوط به گونه هایT. brevicompactum ، T. koningiopsis، T. arundinaceum و T. atroviride در محیط رشدیافته حاوی ریزمغذی منگنز، به ترتیب معادل 0.0048، 0.0045، 0.0043 و 0.0041 U/mg protein بود. در تمام جدایه های مورد بررسی میزان فعالیت ویژه این آنزیم در محیط حاوی سایر ریزمغذی ها نسبت به شاهد کاهش معنی داری نشان داد. در جدایه های مربوط به گونه های T. koningiopsis،T. arundinaceum  و T. atroviride کمترین میزان فعالیت مربوط به محیط حاوی غلظت 500 پی پی ام ریزمغذی آهن به ترتیب معادل 0.0024، 0.0018 و  U/mg protein 0.0019و در جدایه T. brevicompactum حداقل فعالیت، در محیط حاوی ریزمغذی مس با میزان 0.002 U/mg protein دیده شد. با توجه به نتایج این تحقیق، باید هنگام مصرف این ریزمغذی ها، تاثیر آن ها روی صفات آنتاگونیستی جدایه های تریکودرما مورد ارزیابی قرار گیرد.

برای بررسی امکان تشکیل کلامیدوسپور Phytophthora parsiana، بلوک هایی از کشت پنج روزه بیمارگر روی محیط های کشت PDA، WA، HSA،CMA وCV-8A و CA کشت شده و به مدت چهار روز در دمای اتاق قرار گرفتند. پس از رشد کامل، تشتک های پتری به پنج درجه سانتی گراد منتقل شده و به مدت یک سال به طور ماهیانه در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین جهت بررسی کلامیدوسپور در بافت میزبان، ریشه و طوقه نهال های بادام و پسته آلوده به بیمارگر و نیز نهال های سالم از خاک خارج و پس از شست و شو در کیسه های پلاستیک حاوی ماسه سترون قرار داده شد و به مدت 12- 6 ماه در چهار درجه سانتی گراد نگهداری شده و هر ماه در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند. برای این منظور در زیر هود قسمتی از ریشه یا طوقه از ماسه خارج و پس از شست و شو با آب به مدت یک ساعت در %3 KOH قرار گرفتند. سپس مقداری از ریشه روی لام تمیز قرار داده شده و یک قطره رنگ اسیدفوشین- لاکتوفنول روی آن ریخته و با فشار لامل، بافت ریشه به طور کامل له شد و در زیر میکروسکوپ به دقت مورد بررسی قرار گرفت. ریشه های حاوی اندام گرد و ضخیم مشکوک به کلامیدوسپور در یک بشر با 100 میلی لیتر آب مقطر سترون قرار داده شد و به مدت 72 ساعت در فریزر در دمای -20 °C نگهداری و پس از بیرون آمدن از این دما قسمتی از ریشه روی محیط کشت PARP کشت داده شد. با بررسی های دقیق میکروسکوپی، بیمارگر تحت شرایط آزمایشگاه تنها در محیط کشت جامد عصاره هویج- آگار (CA) قادر به تولید کلامیدوسپور بود اما در سایر محیط های کشت، بیمارگر هیچ اندام مشکوک به کلامیدوسپوری تولید نکرد. متوسط قطر کلامیدوسپور های تشکیل شده در محیط کشت CA، 29.7 میکرومتر با حداکثر قطر 33.1 و حداقل قطر 14.3 میکرومتر و متوسط دیواره آن ها 1.4 میکرومتر بود. در ریشه های آلوده نهال های بادام و پسته رقم سرخس نیز پس از چهار ماه نگهداری در این اندام ها توانایی رشد مجدد را روی محیط کشت PARP، پس از خروج از دمای 20- درجه سانتی گراد داشتند. در ریشه های گیاهان شاهد (ریشه و طوقه نهال های بادام و پسته سالم) هیچ اندام گرد با دیواره ضخیم مشکوک به کلامیدوسپور چهار درجه سانتی گراد اندام های گرد با دیواره ضخیم مشکوک به کلامیدوسپور دیده شد. این اندام ها به تعداد کم در قسمت های مختلف ریشه و طوقه تمامی گیاهان آلوده به جدایه های مختلف بیمارگر مشاهده شدند. ریشه و طوقه های حاوی مشاهده نگردید. با اندازه گیری قطر کلامیدوسپورهای موجود در ریشه های آلوده میزبان مشخص شد این اندام ها نسبت به کلامیدوسپور های تشکیل شده در محیط کشت CA بزرگ تر بوده به طوری که متوسط قطر آنها 32.47 میکرومتر با حداکثر قطر 44.39 و حداقل قطر 20.09 میکرومتر و متوسط قطر دیواره این اندام ها نیز 2.07 میکرومتر بود. است.

در این بررسی نام علمی سفیدک پودری Lagerstroemia indica (توری) مورد بحث قرار گرفته است. سه گونه Erysiphe deutziae روی Deutzia gracilis؛ Erysiphe sesbaniae روی Sesbania punicea وErysiphe castaneigena  روی Quercus macranthera به عنوان گونه هایی که برای میکوبیوتای سفیدک های ایران تازگی دارند گزارش شده است. هم چنین اطلاعات تازه ای در مورد دامنه میزبانی Leveillula taurica در ایران ارایه شده است.

در این گزارش تعداد شش گونه قارچ مولد زنگ از پنج جنس مختلف راسته Pucciniales گزارش می شود. گونه های Coleosporium campanulae روی Campanula rapunculis ssp. lambertiana،Pucciniastrum circaeae  روی Circaea lutetiana،Puccinia sherardiana  روی Malvella sherardiana،Puccinia galatica روی Carduus pycnocephalis و  Uromyces laevisروی Euphorbia virgata به عنوان اعضای جدید برای میکوبیوتای ایران گزارش می شود. هم چنین گونه Thekopsora guttata روی Galium spp. که قبلا فقط از ایران نام برده شده است به صورت مشروح گزارش می شود.

طی بازدیدهایی که در فروردین ماه سال 1392 از استان کهگیلویه و بویراحمد به عمل آمد، نمونه هایی با اندام های قارچی از درختان بلوط (Quercus brantii Lindl.) جمع آوری گردید. بررسی های آزمایشگاهی روی این نمونه ها وجود اندام بارده آسروول را مشخص نمود. روی سطح پوست شاخه مرده درخت بلوط به قطر 3 میلی متر، آسروول ها به صورت لکه های دوکی خاکستری تا سیاه، تخت تا نیمه برجسته و به طور پراکنده در زیر پوست میزبان قرار داشتند. اندازه آن ها به طور متوسط 500 میکرومتر بود. لایه بارده آسروول مارپیچی شکل بوده و با شکافتن پوست در سطح نمایان گردید. کنیدیوم های متراکم به صورت توده های قرمز مایل به نارنجی رنگ از دهانه آسروول فوران کرده و قسمت فوقانی دهانه آسروول را می پوشانند. کنیدیوفورها بلند، منشعب و سوزنی شکل بوده و به صورت گروهی در لایه بارده آسروول قرار داشتند. کنیدی ها بلند و باریک با انحنای زیاد و اندازه آن ها 20-42 (35.6) × 0.6-0.8 (0.7) بود (شکل 1). مشخصات این جنس و گونه با Libertella quercina Tul. مطابقت داشت (Grove 1937. Barnett and Hunter, 1998). این گونه در انگلستان، فرانسه، اکراین، مجارستان و اسلواکی روی درخت بلوط گزارش شده است. ساکاردو (1906) Cytosporina quercina (Tul.) Traverso (basionym: Libertella quercina) را روی شاخه بلوط و نیز شاه بلوط در ایتالیا، فرانسه و آلمان توصیف کرده است. گونه های این جنس روی تنه، شاخه و برگ میزبان خود یافت شده و در مطالعات انجام شده به عنوان پارازیت و ساپروفیت معرفی شده اند. شکل جنسی این گونه Diatrypella quercina (Pers.) Cook می باشد که روی نمونه مورد بررسی یافت نشد. جنس و گونه Libertella quercina برای فلور قارچی ایران جدید بوده و برای اولین بار گزارش می شود.

قارچ Pilidiella granati Saccardo (synonym: Coniella granati (Saccardo) Petrak & Sydow) از عوامل پوسیدگی میوه های انار می باشد. این قارچ در سال های اخیر به عنوان عامل پوسیدگی طوقه انار نیز گزارش شده است.در تحقیق حاضر، با مراجعه به باغات انار مشکوک به آلودگی در بخش ویسیان استان لرستان، اقدام به جمع آوری نمونه از طوقه های آلوده گردید. پس از انتقال نمونه های مزبور به آزمایشگاه، جداسازی قارچ از آن ها صورت پذیرفت. نمونه ها پس از ضدعفونی سطحی توسط هیپوکلریت سدیم 5-1 درصد، روی محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار (PDA) کشت شدند. خالص سازی جدایه ها نیز به روش نوک ریسه انجام شد.خصوصیات ظاهری پرگنه و اندام غیرجنسی قارچ روی محیط PDA بررسی و ابعاد اسپورها اندازه گیری شد. علائم بیماری روی طوقه انار به صورت پوسیدگی طوقه و لکه های نکروزه (شکل 1) مشاهده گردید. پرگنه قارچ روی محیط به رنگ سفید مشاهده شد که پس از 7 روز در دمای 25 درجه سانتی گراد، تعداد زیادی پیکنیدیوم گرد به رنگ تیره تشکیل گردید (شکل 2 و 3 الف). کنیدی ها روشن، یک سلولی، تخم مرغی شکل تا کشیده و متوسط اندازه آن ها 4.2-3×17-12.2 میکرومتر بود (شکل 3 ب). بر اساس خصوصیات ذکرشده و با توجه به منابع موجود، قارچ مورد نظر Pilidiella granati شناسایی شد. این قارچ معمولا به عنوان پوسیدگی بعد از برداشت میوه های انار شناخته شده است. در ایران این قارچ اولین بار به عنوان عامل پوسیدگی میوه های انار در استان فارس گزارش گردید. در گزارش مذکور سرخشکیدگی درختان انار از علائم این قارچ معرفی شده است و جداسازی و شناسایی قارچ را از میوه های ریخته شده عنوان نموده اند. بر اساس اطلاعات موجود، گزارش حاضر اولین گزارش از وقوع این بیماری روی طوقه های درختان انار در استان لرستان است. به نظر می رسد این امکان وجود دارد که این بیماری در سایر مناطق کشور نیز وجود داشته باشد و بررسی های بیشتر در این زمینه نیاز است.

گیاه کلم پیچ با نام علمی Brassica oleracea var. capitata یکی از سبزیجات مهم اقتصادی و با سطح وسیع کشت در شهرستان ارومیه از استان آذربایجان غربی می باشد. طی بررسی بیماری های کلم در فاصله سال های 1391-1389، گیاهان بالغ کلم های سفید (B. o. var. capitata f. alba) و کلم های قرمز (B. o. var. capitata f. rubra) (شکل 1) با نشانه های زرد شدن و ریزش برگ های بیرونی بوته ها، آبسوختگی، قهوه ای شدن و نرم شدن قاعده دمبرگ ها و برگ های بیرونی سر کلم، تشکیل میسیلیوم سفید رنگ پنبه ای و تعداد زیادی سختینه های سیاه رنگ و بزرگ، که از مشخصات پوسیدگی اسکلروتینیایی کلم است، مشاهده شدند. بافت های آلوده به همراه سختینه ها از مزارع مختلف جمع آوری شدند. بافت های آلوده و سختینه ها ابتدا توسط محلول هیپوکلریت سدیم 0.5 درصد ضدعفونی سطحی شدند و بعد از 3 بار شستشو با آب مقطر سترون و خشک نمودن بین لایه های کاغذ صافی سترون، قطعات کوچکی از آن ها برش داده شد و در تشتک های پتری حاوی محیط کشت PDA کشت شدند. قارچ های رشدکرده با روش کشت نوک ریسه خالص سازی شدند و داخل لوله های آزمایش حاوی محیط کشت PCA برای مطالعات بعدی نگهداری شدند. برای تولید آپوتسیوم ها از سختینه ها بر اساس روش میلچریست و ویلر(Mylchreest and Wheeler (1987))  عمل گردید. بر اساس مشخصات مورفولوژیکی قارچ های جداشده، گونه  Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary.تشخیص داده شد (پوردی، 1979؛ سهاران و مهتا، 2008). آزمون های بیماری زایی روی برگ ها و نیز ساقه های گیاهان سالم کلم سه ماهه، کشت شده در گلدان، انجام شد. برگ های سالم کلم پس از شستشو با آب و ضدعفونی سطحی با اتانول 10 درصد با حلقه های 5 میلی متری از کشت های فعال و 5 روزه قارچ روی محیط کشت PDA تلقیح شدند. برگ های تلقیح شده در ظروف پلاستیکی که حاوی کاغذ صافی مرطوب بودند در دمای اتاق به مدت 10 روز نگهداری شدند. ساقه های کلم هم ابتدا ضدعفونی سطحی شدند و سپس همانند برگ ها و بدون ایجاد هیچ گونه زخم، تلقیح شدند. گیاهان تلقیح شده در یک محفظه رشدی در دمای 25 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95 درصد و دوره نوری/ تاریکی 12 ساعته زیر نور فلورسنت به مدت 7 روز نگهداری شدند. از حلقه های آگاری فاقد قارچ برای تلقیح گیاهان شاهد استفاده شد. برگ ها و ساقه های تلقیح شده علائم قهوه ای شدن، آبسوختگی و نرم شدگی در اطراف محل تلقیح را بعد از 7-3 روز نشان دادند (شکل 2). هیچ علائمی در گیاهان شاهد ایجاد نشد. قارچ تلقیح شده دوباره از محل آلودگی جداسازی شد و بدین ترتیب اصول کخ اثبات شد. این اولین گزارش از آلودگی گیاهان کلم سفید و قرمز به قارچ Sclerotinia sclerotiorum از ایران است.

گیاه مورد (مورت) با نام علمی .Myrtus communis L از خانواده Myrtaceae از مهم ترین گیاهان دارویی در طب سنتی و صنایع دارویی است. به علاوه به دلیل همیشه سبز بودن، هرس پذیری و شاخ و برگ متراکم، اغلب در شیب های مشرف به رودخانه ها، چمن کاری ها، بولوارها و حاشیه پارک ها به عنوان درختچه زینتی یا ایجاد پرچین سبز کاربرد دارد. پراکندگی جغرافیایی مورد، اروپای جنوبی و آسیا به ویژه ایران و دامنه رشته کوه های زاگرس در نواحی مرطوب و نیمه مرطوب است. در بازدیدی که از یک مزرعه دو ساله دست کاشت گیاه مورد به وسعت تقریبی دو هکتار واقع در منطقه کشکان از توابع شهرستان سراب دوره در 60 کیلومتری غرب خرم آباد لرستان انجام شد، علائم ضعف، زردی و کم رشدی در تعدادی از بوته ها به صورت لکه های نامنظم مشاهده شد. بررسی ریشه ها علائم تورم به صورت گره های کوچک منفرد یا مجتمع را نشان می داد که با بررسی میکروسکوپی و تشریح گره ها، نماتودهای ماده جنس Meloidogyne همراه با توده تخم از بافت های آلوده جدا شدند و این حاکی از آلودگی ریشه ها به نماتود ریشه گرهی بود. نمونه خاک اطراف ریشه نیز آزمایش شد و 1500 لارو سن دوم در 250 سانتی متر مکعب خاک شمارش گردید. با بررسی میکروسکوپی مشخصات مورفولوژی ماده های جداشده، گونه M. javanica شناسایی شد. در مطالعات مولکولی با استفاده از پرایمرهای اختصاصی Fjav و Rjav، یک قطعه به اندازه حدود 670 جفت باز تولید شد که شناسایی مورفولوژی را تایید کرد. آلودگی به نماتود مولد گره ریشه علاوه بر مزرعه فوق در یکی از گلخانه های تکثیر گیاه مورد در نزدیکی شهرستان خرم آباد نیز مشاهده شد. منابع زیادی در دنیا وجود دارد که نشان می دهد اسانس روغنی، پودر برگ و عصاره گیاه مورد دارای اثر کشندگی روی نماتود ریشه گرهی است ولی گزارشی از میزبانی گیاه مورد نسبت به گونه فوق و یا سایر گونه ها در دست نیست. بر اساس اطلاعات موجود این نخستین گزارش از آلودگی گیاه مورد توسط نماتود ریشه گرهی M. javanica در دنیاست.