مجله پزشکی کوثر
سال:1383 | دوره:9 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

هدف: سلولهای 19P یک رده از سلول های کارسینومای جنینی موش محسوب می شوند که قادرند تحت تاثیر رتینوئیک اسید به طور غیر قابل برگشتی به سلول های عصبی تمایز یابند. هدف ما در این تحقیق تمایز سلول های 19P تحت تاثیر نیم میکرو مول رتینوئیک اسید به سلول های شبه عصبی می باشد.مواد و روش ها: سلول های کشت داده شده بر روی پتری دیش های باکتریولوژیک سریعا تشکیل تجمعات سلولی متعددی را در محیط کشت حاوی رتینوئیک اسید دادند. پس از گذشت چهار روز از آزمایش تجمعات سلولی به پتری دیش های مخصوص کشت سلول های چسبنده منتقل شده و تغییرات مورفولوژیک آنها تا روز دوازدهم به کمک میکروسکوپ معکوس مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.همچنین در روزهای 8 ام تا 11 ام، بر روی سلول های تمایز یافته ارزیابی ایمونوسیتوشیمیایی بعمل آمد.یافته ها: مشاهدات این تحقیق نشان می دهد که تجمعات سلولی 19P پس از انتقال به ظروف کشت مخصوص سلول های چسبنده، به کف پتری دیش ها چسبیده و پس از یک تا دو روز، سلول هایی با زواید بلند را ایجاد می کنند. این سلول ها به تدریج مورفولوژی سلول های عصبی را کسب نموده و تا روز دهم بر تراکم آن ها افزوده می شود. در بررسی های ایمونوسیتوشیمیایی که در روزهای 8 ام و 11 ام به ترتیب برای مارکرهای نستین و سیناپتوفیزین انجام گرفت، وجود این مارکرهای نورونی به وضوح مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که رده سلولی 19P یک مدل مناسب و ارزان قیمت برای بررسی اثر عوامل شیمیایی مختلف بر روی رشد و تمایز نورون ها به صورت آزمایشگاهی و نیز سیستم جذابی برای تولید انبوه سلول های عصبی بوده و از این سلول ها می توان برای جایگزین کردن سلول های عصبی آسیب دیده در سیستم عصبی از طریق روش هایی نظیر سلول درمانی و ژن درمانی استفاده کرد.

مقدمه : سابقا موارد گزارش شده درماتوفیتوزیس به دلیل درماتوفیتهای خاک دوست، محدود و به شکل کچلی سر بود، اما امروزه موارد زیادی از بیماری در اشکال مختلف کچلی سر، پا، کشاله ران، ناخن و حتی موارد منتشره بیماری در انسان گزارش شده است. از نظر اپیدمیولوژی شناسایی عوامل ایجاد کننده و آگاهی از میزان وفور آنها در خاک هر منطقه حائز اهمیت می باشد. بر این اساس مطالعه ای بر روی خاک 16 شهر و روستای استان اصفهان در طول سال های 77 - 76 صورت گرفت. مواد و روش ها: به منظور جدا کردن درماتوفیتها و قارچهای کراتین دوست تعداد 800 نمونه خاک به روش طعمه گذاری کراتین آزمایش شد .یافته ها: از این تعداد 58 نمونه (73.5%) واجد درماتوفیتها و قارچ های کراتین دوست بود. در این مطالعه تعداد 727 گونه قارچ مشخص جدا گردید که شامل 12 گونه از 11 جنس بود. به ترتیب فراوانی عبارتند از: کرایزوسپوریوم ( 80.6% )، میکرو سپوروم جیپسئوم ( 12.4% )، سپدونیوم ( 3.3% ) ، مالبرانشیا ( 1% )، ترایکوفایتون ترستر ( 0.8% )، ترایکو فایتون آئلوئی و پسیلومایسس ( 0.4% )، انجیو دونتیوم آلبوم و اکرمونیوم ( 0.3% )، کورولاریا، فوزاریوم و اولوکلادیوم ( 0.1% ). بیشترین و کمترین تعداد گونه قارچی به ترتیب از شهرستان خوانسار و اردستان جدا گردید. در این بررسی از مناطق شهری تعداد گونه قارجی بیشتری نسبت به مناطق روستایی جدا شد. بیشترین گونه قارچ میکروسپوروم جیپسئوم از شهرستانهای با آب و هوای نیمه بیابانی و معتدل ( 47.6% ) جدا گردید. همچنین بیشترین گونه قارچ ( 45.7% ) از خاکهای با 8 - 7.01 = PH جدا شد. در این بررسی برای اولین بار در ایران قارچ فرصت طلب انجیودونتیوم آلبوم جدا گردید. انجیودونتیوم آلبوم عامل کراتیت، آبسه مغزی، اگزمای وزیکوله و آندوکاریت گزارش شده است. در این مطالعه تعداد 7 مورد قارچ مشابه کوکسیدیوئیدس ایمیتیس جدا گردید .نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که خاک استان اصفهان غنی از وجود درماتوفیتهای خاک دوست و قارچهای کراتین دوست می باشد . چرا که این عوامل از بیش از 70% نمونه های خاک مورد بررسی جدا گردید

هدف: مراحل تکوین کام ثانوی (Secondary Palate) در جنین بزرگ موش صحرایی در چند مرحله اتفاق می افتد. ابتدا زواید کامی (Palatal Shelves) هر دو به شکل عمودی در کنار زبان واقع می باشند.سپس بالا آمدن زواید انجام می گردد و این عمل ممکن است همزمان یا غیر همزمان اتفاق بیفتد. در مرحله بعدی زواید کامی به یکدیگر نزدیک شده و پس از چسبندگی، درز میانی را تشکیل می دهند. در آخرین مرحله قطعه قطعه شدن اپیتلیوم و ناپدید شدن درز میانی صورت می پذیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت غشا پایه، نقش آنزیمهای لیزوزومی به ویژه اسید فسفاتاز و پدیده مرگ سلولی در روند تکوین کام مدل حیوانی است. زواید کامی در روز 16 ام جنینی در موش بزرگ صحرایی به یکدیگر می چسبند.مواد و روشها: برای مطالعه مراحل تکوین کام، 30 نمونه جنین به فاصله دو ساعت در روز 16 ام جنینی تهیه شد. تعدادی از جنین ها در محلول نیتروژن مایع منجمد و در دمای 20 - درجه در یخچال نگهداری شدند. مقاطع یخی با ضخامت 5 و 10 میکرون به صورت سریال توسط دستگاه Cryostat تهیه گردید. جنین های دیگر در محلول فیکساتیو فرمال سالین و استن فیکس شده و پس از طی مراحل آماده سازی بافت در پارافین قالب گیری شدند. مقاطع بافتی 5 میکرونی به صورت سریال تهیه شد. اسلایدها با رنگهای هماتوکسیلین - ائوزین، PAS دیاستاز، فولگن، نیترات نقره و اسید فسفاتاز رنگ آمیزی شدند.یافته ها: نتایج مطالعات بافت شناسی نشان داد که غشا پایه قبل و در حین تماس زواید کامی (خصوصا ناحیه قدامی) شکسته می شود و این غشا در ناحیه درز میانی نامشخص است. ماکروفاژها در روند تکوین کام در ناحیه قدامی قبل از تماس زواید و در ناحیه درز اپیتلیومی میانی و جزایر اپیدلیومی ظاهر می شوند و شدت فعالیت اسید فسفاتاز در ناحیه درز میانی به خوبی مشخص نیست. هر چند در نواحی مثلث های فوقانی و تحتانی این فعالیت نمایان می باشد. با شواهد میکروسکوپی در راس زواید کامی و در ناحیه درز میانی روند مرگ سلولی مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که پدیده مرگ سلولی می تواند نقش مهمی در روند تکوین کام به عهده داشته باشد.

مقدمه: تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که برخی از اختلالات کروموزومی در نوزادان حاصل از روش تزریق اسپرم بداخل سیتوپلاسم تخمک Intracytoplasmid Sperm Injection (ICSI) مربوط به پروسه ICSI نمی باشد بلکه مربوط به تکنیکها و موادی است که در طی انجام ICSI به کار می رود.در مطالعه حاضر تاثیر Polyvinyl Pyrrolidone (PVP) به عنوان یک ماده ای به صورت روتین در مراکز ناباروری در جهت انجام ICSI استفاده می شود بر روی بقا و ساختار کروماتین اسپرم ارزیابی می گردد.مواد و روشها: 21 عدد نمونه مایه سمن از افراد نابارور مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان جمع آوری شد.پس از آماده سازی با پرکل و شستشو در محیط  F10 s’Ham به بخشی از نمونه PVP ده درصد اضافه گردید و به باقی مانده نمونه به عنوان گروه کنترل محیط  F10 s’Ham  با حجم مساوی اضافه شد. بر روی هر گروه تستهای (HOST) Hypo Osmotic Swelling Test، Sodium Dodecyl Sulfate (SDS) ، SDS + EDTA پس از گذشت زمانهای 15 ‏و 30 و 60 دقیقه انجام گرفت. با جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون Paired t - test آنالیز آماری انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان می دهد که با افزایش زمان مجاورت اسپرم با Polyvinyl Pyrrolidone (PVP)  میانگین اسپرمهای دارای غشا سالم (HOST مثبت) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری دارد. در بررسی پایداری کروماتین اسپرم به روش انگلیسی SDS در اسپرمهایی PVP قرار گرفته بود نسبت به گروه کنترل (فاقد PVP) در زمانهای مذکور اختلاف معنی داری را نشان می دهد در حالیکه در روش SDS+EDTA بین میانگین قدرت خروج از تراکم کروماتن در دو گروه مجاور با PVP و بدون  PVPدر هیچ یک زمانهای فوق تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق پس از قرار گیری اسپرم در  PVPدر حداقل زمان اسپرم به داخل اووسیت تزریق شود.

مقدمه: با توجه به شواحد موجود مبنی بر اثر اپیوئیدها بر گردش خون مغزی از یک طرف و نقش آدنوزین به عنوان یک تعدیل کننده مهم عصبی از طرف دیگر و همچنین دخالت آن در واسطه گری اثر اپیوئیدها، بررسی تداخل اثر این دو سیستم مورد توجه است. هدف از این تحقیق بررسی تداخل اثر آدنوزین، تئوفیلین و نالوکسان در تنظیم جریان خون موضعی مغز (rCBF) در موش های صحرایی وابسته به مرفین است.مواد و روش ها: آزمایش ها با استفاده از تکنیک جریان سنجی لیزری روی حیوانات کنترل و وابسته به مرفین با رعایت شرایط استاندارد انجام شد. تهیه حیوانات، تزریق داروها و انجام آزمایش ها بر اساس پروتوکل های مربوط عمل شد.یافته ها: نالوکسان (mg/kg sc. 3) موجب افزایش معنی دار (rCBF)، ضربان قلب و فشار خون در گروه وابسته به مرفین شد. کاربرد موضعی آدنوزین و تئوفیلین پس از تجویز نالوکسان، اثر معنی داری بر (rCBF) نداشت. نالوکسان با دوزهای 3 mg/kg، 1.5، 0.5 به تنهایی و توام با آدنوزین (10x-4) موجب افزایش (rCBF) شد که تفاوت معنی داری بین دوزهای مختلف وجود نداشت. نالوکسان توام با آدنوزین موجب افزایش بیشتری در (rCBF) نسبت به نالوکسان تنها شد، که در دوز 0.5 mg/kg نالوکسان توام با آدنوزین تفاوت با نالوکسان تنها معنی دار بود. تغییرات ضربان قلب و فشار خون در هر سه دوز نالوکسان معنی دار بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آدنوزین، افزایش جریان خون مغزی ناشی از نالوکسان با دوز پایین را تقویت می نماید و بر پاسخ ناشی از نالوکسان با دوز بالا نسبتا بی اثر است.

هدف : آرتریت روماتوئید یک بیماری با سیر پیشرونده است که کنترل فعالیت آن به درمان مداوم احتیاج دارد. هدف درمان این بیماری مهار واکنش های التهابی و کاهش فعالیت بیماری تا رسیدن به حالت رمیسیون است. در حال حاضر برای کنترل فعالیت بیماری و تشخیص کفایت درمان از معیارهای بالینی و آزمایشگاهی استفاده می شود. با وجودی که از CRP در پیگیری درمان این بیماران استفاده می شود ولی تاکنون در زمینه استفاده از آن بعنوان پارامتری از فعالیت بیماری تحقیق نشده است.مواد و روش ها: به منظور بررسی ارتباط غلظت CRP سرم با فعالیت آرتریت روماتوئید بیمارانی که بر اساس معیارهای کالج روماتولوژی آمریکا تشخیص آرتریت روماتوئید آنها تایید شده است مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان فعالیت بیماری به صورت DAS 28 و غلظت CRP سرم با روش کمی اندازه گیری شد.غلظت CRP سرم بیماران بر حسب درجه شدت فعالیت بیماری (فعالیت شدید، 5.1 DAS>) فعالیت متوسط (3.2 < 5.1 ≤DAS)، فعالیت خفیف (2.4 < 3.2≤DAS) و بیماری غیر فعال (2.4 DAS ≤) به روش آنالیز واریانس مقایسه شد و رابطه بین CRP و DAS با تعیین ضریب همبستگی و آنالیز رگرسیونی محاسبه شد.یافته ها: 100 بیمار متوالی (89 زن و 11 مرد) با میانگین سنی 14.5 ± 51.5 سال و مدت بیماری 70.7 ± 64.5 ماه وارد مطالعه شدند. 50% بیماران حداقل در دو ماه قبل از ورود به مطالعه تحت درمان با یک یا دو داروی تعدیل کننده روماتیسمی قرار داشتند و در 88% بیماران بیماری فعال بوده است. در آنالیز آماری اختلاف معنی داری بین غلظت CRP بیماری فعال شدید با بیماری غیر فعال (0.045 >P) و بیماری فعال شدید با بیماری فعال متوسط (0.004 P<) وجود داشت. همچنین بین غلظت CRP و فعالیت بیماری (28 DAS) ارتباط خطی با ضریب همبستگی 0.29 (0.29 = r) دیده شد ) 0.039 = P ) و ضریب خطی رگرسیونی بعد از کنترل اثرات سن، جنس، مدت بیماری و فاکتور روماتوئید نشان داد که اثر مستقل CRP معنی دار بوده ( 0.009 = P ) و به ازای هر واحد افزایش غلظت CRP معادل 0.01 واحد به مقدار کمی DAS اضافه شده است (0.04 = P).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در آرتریت روماتوئید بین غلظت CRP سرم و فعالیت بیماری ارتباط مستقیم وجود دارد و در تعدادی از بیماران بر اساس غلظت CRP سرم می توان میزان فعالیت بیماری را تخمین زد.

هدف: درمان جراحی در اغلب بیماریهای تیروئید بخصوص در ضایعات بدخیم به عنوان موثرترین و بهترین روش درمان است، وجود چند عارضه نادر ولی بسیار خطیر در عمل جراحی تیروئید باعث شده است که جراحی تیروئید را به یک عمل جراحی ترسناک تبدیل کند. توجه به آمارها و نتایج درمانی در مراکز مختلف می تواند در تخمین میزان بروز این عوارض کمک کند. جراحی تیروئید عوارض دیررس و زودرس مختلفی را بدنبال دارد که از مهمترین آن ها تیروئید هیپوکلسمی، قطع عصب راجعه، خونریزی و بروز طوفان تیروئیدی است. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز این عوارض و عوامل موثر در ایجاد آن ها در بین بیماران تیروئید کتومی شده بود.مواد و روش ها: این مطالعه به روش گذشته نگر در مورد 259 بیمار بود که از سال 1372 تا پایان نیمه اول 1378 تحت عمل جراحی تیروئید کتومی قرار گرفته اند و میزان بروز عوارض زودرس جراحی در آن ها مورد بررسی قرار گرفته است و ارتباط آن ها با نوع بیماری و تکنیک عمل جراحی و مشخصات سنی و جنسی بیماران مطالعه شده است.یافته ها: 62 بیمار مرد و 197 بیمار زن بودند میانگین سنی آنان ( 4.1 ± 35.4 ) سال و میانگین روزهای بستری ( 4.8 ± 6.65 ) روز بود. در بین این بیماران هیچ مورد فوتی وجود نداشت. شایع ترین عمل انجام شده لبکتومی یکطرفه و ایسمکتومی ( 76.5% ) 198 بود. قطع یکطرفه عصب راجعه ( 0.8% ) 2 مورد، بروز طوفان تیروئیدی ( 1.2% ) 3 مورد، ( 2.7% ) 7 مورد هیپو پاراتیروئیدی دایمی و ( 1.5% ) 4 مورد هماتوم منجر به عمل وجود داشته است. بر اساس این مطالعه میزان بروز عوارض با نوع عمل جراحی و نوع بیماری دارای ارتباط معنی دار می باشد.

هدف: تنظیم جمعیت های سلولی با موازنه سه عامل صورت می گیرد؛ تکثیر، تمایز و مرگ برنامه ریزی شده سلولی یا آپوپتوزیس، یکی از عوامل موثر در روند آپوپتوزیس، آنتی ژن (CD95) Fas می باشد که در پی اتصال به لیگاند خود (Fas L) باعث القای آپوپتوزیس در سلول های عرضه کننده این آنتی ژن می شود.مواد و روش ها: در این تحقیق بنیادی، درصد بروز آنتی ژن Fas بر روی سلول های بلاستیک 100 بیمار مبتلا به AML و ALL در نمونه های مغز استخوان یا خون محیطی به روش فلوسایتومتری در سازمان انتقال خون ایران تعیین شد. همچنین درصد بروز این آنتی ژن بر روی سلول های گرانولوسیت، منوسیت و لنفوسیت 50 نفر کنترل سالم نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: با توجه به پاسخ های بدست آمده، مشاهده گردید که در تمام نمونه ها، بروز آنتی ژن Fas وجود دارد، ولی سطح بروز آن متغیر است. درصد بروز آنتی ژن  Fasدر نمونه های ALL به طور کلی زیر 20% بود ولی، در نمونه های AML هشت مورد پاسخ بالای 20% نیز وجود داشت که بیشترین درصد آن مربوط به زیر گروه AML-M5 بود. در نمونه های شاهد سالم، میانگین درصد بروز در منوسیت ها بالاتر از گرانولوسیت ها ودر گرانولوسیت ها بالاتر از لنفوسیت ها مشاهده گشت.نتیجه گیری: بروز آنتی ژن Fas در سلول های لوکمی در بیشتر بیماران پایین می باشد و گزارشات اولیه نشان داد که بروز Fas آنتی ژن بعد از درمان مشخص کننده پیشرفت بهبودی و طول عمر بیماران می باشد و علامت خوبی برای ارزیابی می باشد. بنابراین ارزیابی این آنتی ژن قبل از درمان، در طول درمان و بعد از درمان به عنوان یک عامل مفیدی می باشد و استفاده از این مارکر در پیش آگهی بیماری بدخیمی مهم می باشد.

هدف: درصد قابل توجهی از بیماران بستری در بخش های ویژه تنفسی، بیماران کمایی هستند. کما، وضعیت عدم هوشیاری همراه با ناتوانی در باز کردن چشم، عدم واکنش به تحریکات دردناک و عدم توانایی در بلع و صحبت کردن است. مراقبت از دهان بیماران کمایی بستری در بخش های ویژه اهمیت خاصی دارد. در این مطالعه دو محلول دهانشویه بی کربنات سدیم و عسل در پیشگیری از ضایعات دهانی مقایسه شدند.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. در این مطالعه 60 بیمار در فاصله سنی 65 ـ 18 سال که به علت حوادث عروقی مغز و دیگر بیماری ها در وضعیت کما (معیار 8 < gcs ) بودند به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. بیماران همگی در بخش های ویژه تنفسی در بیمارستانهای منتخب شهر تهران بستری بودند. آن ها به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول با محلول بی کربنات سدیم و گروه دوم با محلول عسل 50% دهان شویه شدند. مداخله روزی 3 مرتبه و هر بار به مدت 5 دقیقه، در طی مدت یک هفته انجام شد. قبل از هر باردهان شویه، دهان بیماران بستری شده بررسی شد و اطلاعات حاضر از نظر رنگ، حالت، وجود زخم و پلاک در لب، زبان و مخاط دهانی در چک لیست آورده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده در روز هفتم نشان داد که هیچ یک از دو گروه دچار زخم دهانی نشده بودند. ولی از نظر حفظ رنگ، حالت طبیعی لب و زبان و مخاط دهانی، عدم وجود پلاک محلول عسل موثرتر از محلول بی کربنات بوده است و آزمون کای اسکوئر با <0.001  P و 5٪= α تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد.نتیجه گیری: استفاده از عسل به جای داروهای شیمیایی که عوارض آن ها کم و بیش شناخته شده است می تواند سودمندتر باشد.

هدف: بیماری دیابت بیماری است شایع و با عوارضی خطرناک، درمان مناسب بیماری دیابت مستلزم شرکت فعال بیمار در امر خود مراقبتی است. پرسنل بهداشتی و درمانی نیازمند اطلاعات بیشتری در مورد تجربیات بیماران دیابتی در زندگی روزمره شان با این بیماری هستند. لذا تحقیق کیفی حاضر با هدف بررسی نظرات بیماران و تجربیات بیماران انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 15 بیمار مبتلا به دیابت که همگی بیش از 18 سال سن داشتند و حداقل یک سال بود که به این بیماری مبتلا بودند و 15 پزشک و پرستار و متخصص تغذیه که تجربه درمان و مراقبت از بیماران دیابتی را داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط سوالات باز از طریق مصاحبه جمع آوری گردید.یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل نهایی 395 کد اولیه استخراج گردید که در 27 زیر گروه و 9 گروه اصلی طبقه بندی گردید. به نظر می رسد سه سیستم اصلی در حال تعامل با هم هستند تا نتایج ممکن را در بیماری دیابت ایجاد نمایند. این سیستم ها عبارتند از: سیستم شخصی، سیستم مراقبتی، درمانی، حمایتی و سیستم اجتماعی.نتیجه گیری: بیمار مهم ترین شخص در نحوه عملکرد خود مراقبتی است. اعضای تیم درمانی و مراقبتی می توانند از طریق سیستم مراقبتی، درمانی و حمایتی به بیمار کمک نمایند. تعامل این اجزا با یکدیگر در بستر اجتماعی نتایج ممکن را می سازد.