مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین
سال:1386 | دوره:11 | شماره:4 (پیاپی 45) |تعداد مقالات:19

زمینه: از مرجان نواحی مختلف دنیا برای بررسی روند جای گزینی بافت استخوانی استفاده شده است، ولی مرجان خلیج فارس به بررسی نیاز دارد.هدف: مطالعه به منظور ارزیابی سازگاری پیوند مرجان خلیج فارس در نقیصه استخوان ران خرگوش انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1384 در درمانگاه دانشکده دام پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی کرج انجام شد. ابتدا با دریل ارتوپدی، سوراخ هایی به ابعاد 4 میلی متر و عمق 1.5 سانتی متر در ناحیه تروکانتر بزرگ استخوان ران 12 سر خرگوش ایجاد شد. در گروه آزمایش داخل سوراخ ها قطعاتی از مرجان جای گزین شد و در گروه شاهد سوراخ ها خالی باقی ماندند. بلافاصله پس از عمل و در فواصل زمانی 1، 3، 4، 5، 7 و 9 هفتگی از نواحی کار شده رادیوگراف تهیه شد. با گذشت 9 هفته خرگوش ها به روش انسانی و بدون درد معدوم شدند و از کاشت پیوند آنها جهت بررسی هیستوپاتولوژی نمونه برداری شد.یافته ها: در رادیوگراف های تهیه شده در 9 هفتگی، پیوند در حال جذب شدن و فضای خالی حاصله در حال پر شدن با بافت استخوانی جدید بود. در بررسی هیستوپاتولوژیک، دیو سلول های چندهسته ای در ناحیه کاشت مرجان نفوذ کرده و اسکلت آهکی مرجان به صورت بسیار پیشرونده در حال دژنراسیون و جای گزینی با بافت استخوانی جدید بود. میزان این جای گزینی حدود %40 بود و شواهدی از پس زدن پیوند در هیچ کدام از حیوان ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اسکلت آهکی مرجان خلیج فارس می تواند به عنوان جای گزین در بافت های استخوانی جهت تجدید ساختار و داربست استخوانی در اعمال جراحی مطرح باشد.

زمینه: گلبول های قرمز هسته دار (NRBC) کمابیش در خون نوزاد وجود دارند. برخی محققین معتقدند که میزان NRBC  با زجر جنینی ارتباط دارد.هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه میان تعداد گلبول های قرمز هسته دار جنینی با زجر جنینی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی از میان زنان حامله در سه ماهه سوم بارداری که در نیمه دوم سال 1384 به بیمارستان کوثر شهر قزوین مراجعه و ختم حاملگی داشتند، 50 زن با حاملگی تک قلویی که به نحوی دچار زجر جنینی (بیماری مزمن زمینه ای مادر، IUGR، دکولمان، افت قلب و مکونیوم غلیظ) بودند، انتخاب و بلافاصله پس از تولد نوزاد، شمارش NRBC در آنها انجام شد. سپس 100 زن با حاملگی تک قلویی طبیعی به عنوان گروه شاهد بررسی شدند. شمارش NRBC در خون نوزادان هر گروه به صورت درصد و تعداد در میلی متر مکعب اعلام شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین تعداد NRBC در نوزادان با زجر جنینی 2460.6±2470.7 و در نوزادان گروه شاهد 673.43±709.9 و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). همچنین میانگین تعداد NRBC در نوزادان فوت شده 5743±6172 و در نوزادان با ضایعه عصبی 3467±2169 و در نوزادان سالم 1204±1047 بود که از نظر آماری اختلاف معنی دار داشت.نتیجه گیری: افزایش تعداد NRBC در خون نوزادان می تواند نشان دهنده  وجود زجر جنینی و شاخص مفیدی جهت تشخیص هیپوکسی احتمالی باشد.

زمینه: وضعیت طبیعی سر (NHP) موقعیتی استاندارد شده است که قابلیت تکرار بالایی دارد که در مقایسه با تفاوت موجود در بین افراد در خطوط مرجع خارج جمجمه ای قابل چشم پوشی است. علاوه بر این تفاوت های قومی و نژادی در اندازه گیری های سفالومتری وجود دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین تاثیر خطوط مرجع جمجمه ای بر تفسیر سفالومتریک افراد بالغ انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی طی سال های 1376 تا 1379 بر روی 60 نفر از دانشجویان شهر قزوین انجام شد. افراد دارای ناهنجاری مادرزادی و اکتسابی و بدشکلی های صورت، تاریخچه درمان ارتودنسی، سابقه جراحی سر و صورت و مشکلات مفصل گیجگاهی- فکی (TMJ) و اسپاسم عضلانی از مطالعه خارج شدند و هیچ گونه انتخابی در اکلوژن صورت نگرفت. از تمام افراد یک نگاره جانبی سر توسط یک کاردان با استفاده از یک دستگاه و آینه تهیه شد و یک عکس جانبی صورت در وضعیت طبیعی سر گرفته شد. زوایای خطوط مرجع SN،BaNa  و فرانکفورت نسج سخت با استفاده از رادیوگرافی نسبت به خط عمود واقعی اندازه گیری شد. زاویه فرانکفورت نسج نرم از روی عکس با خط عمود واقعی سنجیده شد. میانگین، انحراف معیار و خطای معیار در مورد هر یک از خطوط محاسبه و تفاوت بین زوایا به وسیله آزمون تی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: طیف سنی شرکت کنندگان 19 تا 29 سال (دختران 22.5±2.76 و پسران 23.45±2.94 سال) بود. کم ترین انحراف و خطای معیار مربوط به خط (3.86±0.051) SN و بیش ترین آنها مربوط به خط (4.53±0.51) BaNa بود. کم ترین میزان تابعیت مربوط به زوایای فرانکفورت نسج نرم و سخت نسبت به خط افقی واقعی بود(r=0.015 و P<0.003 و r2=0.39). بیش ترین میزان تابعیت زوایا از یکدیگر مربوط به زاویه خطوط BaNa و SN با خط افقی واقعی بود (r2=0.079 و P<0.000 و r=0.086).نتیجه گیری: در صورت ثبت دقیق NHP در بالغین، تشخیص ناهنجاری های دندانی - صورتی با استفاده از خطوط مرجع خارج  جمجمه ای قابل اطمینان تر است.

زمینه: عوامل محیطی همچون میدان های الکترومغناطیس بر احساس درد تاثیر دارند. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر میدان های الکترومغناطیس با فرکانس بسیار پایین بر تسکین درد در موش انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1385 بر روی 80 موش آزمایشگاهی نر آلبینو در واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی شد. فرکانس میدان الکترومغناطیس 60 هرتز و شدت آن 100 میکروتسلا بود. آستانه درد با روش غوطه ورسازی دم در آب گرم (52 درجه سانتی گراد) اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین آستانه درد در گروه شاهد 3.77±0.55 ثانیه بود که متعاقب اعمال اثر میدان الکترومغناطیس در گروه تجربه به 3.97±0.7 ثانیه افزایش یافت (P<0.0001). این اثر با تجویز 2 میلی گرم بر کیلوگرم نالوکسان به میزان 5.85±0.69 ثانیه و با تجویز فنتول آمین به میزان 4.01±0.49 ثانیه رسید که این اختلاف از نظر آماری نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (P<0.0001). اما تجویز 10 میلی گرم بر کیلوگرم پروپرانولول میانگین آستانه درد را به 5.77±0.68 ثانیه رسانید که تاثیری بر مهار درد نداشت.نتیجه گیری: یافته ها نشان گر تاثیر میدان های الکترومغناطیس با فرکانس بسیار پایین بر تسکین درد در موش آزمایشگاهی است و این اثر با تاثیر بر سیستم های اپیوئید و آلفا آدرنرژیک ارتباط دارد.

زمینه: مصرف مواد مخدر در دوران حاملگی می تواند سیستم های عصبی و غیر عصبی جنین و نوزاد را تحت تاثیر قرار دهد و اثرات طولانی مدت آن می تواند تا هنگام بلوغ پایدار بماند.هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر مواجهه جنین موش با مرفین بر یادگیری فضایی پس از تولد انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1385 انجام شد. 18 راس موش صحرایی ماده حامله در سه گروه شاهد و سالین و مرفین تقسیم شدند. بین روزهای 11 تا 18 حاملگی گروه های سالین و مرفین محلول سالین و مرفین را دو بار در روز به میزان 5 میلی-گرم بر کیلوگرم در سه روز اول و 10 میلی گرم بر کیلوگرم در روزهای بعد دریافت کردند. بچه موش های 90 روزه آنها (6 موش از هر گروه) با استفاده از ماز هشت پر شعاعی مورد آزمایش قرار گرفتند و داده ها با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: مواجهه جنین موش با مرفین، زمان لازم برای یادگیری را نسبت به موش های گروه شاهد و سالین کاهش داد، ولی زمان لازم برای تکمیل فرایند یادگیری را افزایش داد.نتیجه گیری: مواجهه جنین موش با مرفین به اختلال در روند طبیعی یادگیری فضایی منجر می شود.

زمینه: سطوح کار دندان پزشکی در تماس با عوامل میکروبی قرار دارد، ولی به روش های معمول ضدعفونی نمی شوند. بنابراین دستیابی به روشی جهت آلودگی زدایی موثر محل کار ضروری به نظر می رسد. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثرات محلول های ضدعفونی سانوسیل، میکروتن و دکونکس بر سطوح مختلف دندان پزشکی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 167 نمونه از سطوح مختلف دستگاه دندان پزشکی شامل کلید کنترل، پشتی صندلی و سطح کابینت انتخاب شدند. سپس نمونه ها با استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس ائروژینوزا آلوده شدند (هر گروه 81 نمونه). 3 نمونه به عنوان شاهد منفی آلوده نشدند. 2 نمونه نیز به عنوان گروه شاهد مثبت بدون ضدعفونی نمونه گیری شدند. تمام نمونه های آلوده در زمان های 1، 3 و 5 دقیقه پس از ضدعفونی نمونه گیری شدند. نمونه ها در محیط آگار خونی کشت داده شدند و پس از 24 ساعت انکوباسیون تعداد کلنی ها در واحد میلی لیتر شمارش شدند. داده ها با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در هیچ کدام از نمونه های ضدعفونی شده با دو ماده میکروتن و دکونکس و نمونه های شاهد منفی، میکروارگانیسمی رشد نکرد. در حالی که در نمونه های گروه شاهد مثبت و سطوحی که با استافیلوکوکوس آلوده و در مدت 1 و 3 دقیقه با سانوسیل ضدعفونی شده بودند، رشد کلنی باکتریایی مشاهده شد. در نمونه هایی که با سودوموناس و استافیلوکوکوس آلوده و با سانوسیل ضدعفونی شده بودند نیز پس از 5 دقیقه رشد میکروبی مشاهده نشد. نتیجه گیری: محلول های دکونکس و میکروتن در مدت 1 دقیقه و سانوسیل در مدت 5 دقیقه می توانند دو گونه از میکروارگانیسم های موجود در حفره دهانی را از بین ببرند. انتخاب و استفاده صحیح از مواد ضدعفونی باید به دقت پایش شود، چرا که ضدعفونی سطوح آلوده یکی از ساده ترین راه های پیشگیری از انتقال بیماری در اعمال دندان پزشکی است.

زمینه: کاوازاکی یک بیماری حاد تبدار است که بیش تر در کودکان کم تر از 5 سال تظاهر می کند. در صورت تشخیص به موقع و درمان سریع می توان از عوارض آن که آنوریسم عروقی قلب است، پیشگیری نمود. هدف: مطالعه به منظور تعیین تظاهرات و چگونگی درمان بیماری کاوازاکی درکودکان بستری درمرکز پزشکی الزهرای اصفهان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی با روش نمونه گیری آسان بر روی 45 بیمار مبتلا به کاوازاکی که در مدت 5 سال (77-1373) به بیمارستان الزهرای اصفهان مراجعه و با تشخیص کاوازاکی تحت درمان قرار گرفتند، انجام شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نسبت ابتلای پسر به دختر 1.8 و بیش ترین فراوانی بیماری در موقع تشخیص در گروه سنی 1 تا 2 سال و در فصل بهار بود. در مورد تظاهرات بالینی، تب در %100، کونژنکتیویت غیر چرکی دو طرفه در %97.8، تغییر رنگ لب ها و حفره دهان در %95.6، تغییرات انتهاها در %97.8، راش چند شکلی %95.6 و لنفادنوپاتی در %62.2 بیماران مشاهده شد. در مورد تظاهرات آزمایشگاهی،ESR  بالا در %93.3،CRP  مثبت در %77.5، ترومبوسیتوز در %74.3، پیوری استریل در %53.7، لکوسیتوز در %53.3 و پروتئینوری در %34.2 بیماران مشاهده شد. در رابطه با عوارض بیماری، آنوریسم عروق کرونر در %22.21، بیماری دریچه میترال در %13.3، افیوژن پریکارد در %11.1، هیدروپس کیسه صفرا در %11.1، افیوژن پلور در %2.2 و انسفالوپاتی در %2.2 بیماران دیده شد. نتیجه گیری: فراوانی آنوریسم عروق کرونر در بیمارانی که در طی 10 روز اول پس از مراجعه، تشخیص داده شده و ایمونوگلوبولین وریدی (IVIG) دریافت کرده ‏بودند، به مراتب کم تر از بیمارانی بود که پس از 10 روز معرفی شدند. آنوریسم قلبی رابطه مستقیمی با افزایش لکوسیتوز بیش تر از 20 هزار و افزایش سدیمانتاسیون و افیوژن پریکارد داشت. فراوانی بسیار کم بیماری در گروه سنی زیر یک سال و بالای 6 سال و تاثیر کم تر I.V.I.G در پیشگیری از آنوریسم عروق کرونر در مقایسه با سایر مطالعه ها ایجاب می کند تا مطالعه دیگری در سطح وسیع تر در این زمینه انجام و علل این اختلاف ها بررسی شود.

زمینه: تاکنون خط مشی دقیقی در رابطه با مایع درمانی در عمل لیپوساکشن تعیین نشده است. هدف: مطالعه به منظور تعیین حجم مایع مورد نیاز حین عمل جراحی لیپوساکشن به روش تامسنت انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 50 بیمار که در سال های 1380 تا 1385 در مرکز پزشکی امام موسی کاظم (ع) اصفهان تحت عمل جراحی لیپوساکشن قرار گرفتند، به دو گروه 25 نفره تقسیم شدند: یکی گروه بیماران با حجم ساکشن کم تر یا مساوی 4 لیتر و دیگری گروه بیماران با حجم ساکشن بیش تر از 4 لیتر. میزان مایع مورد نیاز حین عمل بیماران با حجم ساکشن کم تر یا مساوی 4 لیتر بر اساس قانون 1.2.4 محاسبه شد و در بیماران با حجم ساکشن بیش تر از 4 لیتر به ازای هر میلی لیتر مازاد بر 4 لیتر مایع ساکشن شده، 0.25 میلی لیتر مایع تجویز شد. تغییرات فشارخون، تعداد نبض و تنفس بیماران و اشباع هموگلوبین خون شریانی ثبت و با استفاده از آزمون های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین تعداد نبض در تمام بیماران، 6 ساعت بعد از عمل به صورت معنی داری کم تر از مرحله قبل از عمل بود. میانگین درجه اشباع هموگلوبین خون شریانی در مرحله حین عمل به صورت معنی داری بیش تر از مرحله قبل از عمل بود. میانگین تغییرات تعداد تنفس در بیماران با حجم ساکشن کم تر یا مساوی 4 لیتر در مراحل 2 ساعت و بلافاصله قبل از القای بی هوشی و هر 5 دقیقه حین بی هوشی و در 1/2، 2 و 6 ساعت بعد از عمل به صورت معنی داری بیش تر از گروه با حجم ساکشن بیش از 4 لیتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: عمل لیپوساکشن با انفوزیون حجم زیادی از مایع زیر جلدی با رعایت مایع درمانی مطلوب و توجه به خون ریزی، عفونت و عوارض بی-هوشی بعد از عمل یک روش مطمئن و موثر است.

زمینه: ابتلا به هپاتیت C از عوارض تزریق خون مکرر و منظم در بیماران تالاسمی ماژور است و به دنبال آن تعداد زیادی از این افراد به بیماری کبدی مزمن پیشرفته مبتلا می شوند.هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع و عوامل خطرساز آلودگی به ویروس هپاتیت C در بیماران تالاسمی ماژور شهر قزوین در سال 1383 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1383 انجام شد، 207 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور در شهر قزوین که به طور مرتب خون دریافت می کردند بررسی شدند. اطلاعات شامل عوامل خطر احتمالی برای هر بیمار جمع آوری شد. نمونه خون بیماران از لحاظ وجود آنتی بادی های ضد ویروس های هپاتیت B و C و برخی آزمون های سرولوژی بررسی شد. داده ها با آزمون-های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتیجه آزمون آنتی بادی علیه هپاتیت C به روش الایزا در 54 بیمار (%26.1) مثبت بود. در پی گیری این موارد با آزمون RIBA، %92 نتایج مثبت و %1.9 (4 بیمار) منفی بود. احتمال آلودگی به ویروس هپاتیت C در بیماران تالاسمی با سن بالا، تعداد تزریق خون بیش تر، طول مدت بیماری بیش تر، بعد خانوار بالا، سطح سواد پایین، تاریخچه مثبت جراحی های بزرگ و تزریق خون قبل از سال 1375 به طور معنی داری بیش تر بود.نتیجه گیری: با توجه به اجزای طرح غربال گری فراورده های خونی در کشور حذف سایر عوامل خطر و استفاده از روش های غربال گری با حساسیت بیش تر می تواند از بروز هپاتیت C در این بیماران جلوگیری کند.

زمینه: وزن کم هنگام تولد از عمده ترین عوامل مرگ و میر و بروز بیماری در نوزادان است. لذا شناخت و تعدیل عوامل مؤثر بر آن دارای اهمیت است.هدف: مطالعه جهت تعیین اثر عوامل خطرساز دوران بارداری بر وزن نوزاد انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی در سال های 1374 و 1375 طی 18 ماه در بیمارستان نجمیه تهران انجام شد. 191 نوزاد کم وزن به عنوان گروه مورد با 199 نوزاد متولد شده با وزن طبیعی به عنوان شاهد مقایسه شدند. اطلاعات دموگرافیک، بهداشتی، فرهنگی و اقتصادی جمع آوری و داده ها با استفاده از آزمون های تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند و از مدل رگرسیون لجیستیک چند متغیره جهت تعیین عوامل خطرساز استفاده شد. یافته ها: کم وزنی حین تولد با سن  حاملگی (P<0.001)، وزن مادر (P=0.004)، قد مادر (P=0.001)، سن مادر هنگام این زایمان (P=0.04)، سابقه بیماری مزمن مادر (P=0.026)، خون ریزی دوران بارداری (P=0.007)، تحصیلات مادر (P=0.003) و رتبه تولد (P=0.047) ارتباط معنی دار آماری داشت. احتمال تولد نوزاد کم وزن در حضور همه عوامل مورد بررسی، به ترتیب با سن حاملگی (P<0.001)، قد مادر (P=0.0025)، خون ریزی دوران بارداری (P=0.041)  و سابقه بیماری مزمن در مادر (P=0.047) ارتباط معنی دار آماری داشت؛ به طوری که نسبت برتری برای این عوامل به ترتیب، 0.66، 0.6، 1.9 و 1.77 بود.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر سن حاملگی، سابقه بیماری های مزمن و خون ریزی در دوران بارداری در تولد نوزاد کم وزن، می توان با تعدیل این عوامل احتمال تولد نوزاد با وزن کم را کاهش داد.  

زمینه: طبق آمار موجود حدود 40 درصد افراد بالای 85 سال سقوط می کنند که در بعضی موارد این حادثه به مرگ منجر می شود.هدف: مطالعه به منظور تعیین عوامل خطر سقوط در سالمندان مقیم در آسایشگاه های سالمندی تهران انجام شد.مواد و روش ها : این مطالعه تحلیلی در سال 1384 در 10 آسایشگاه دولتی و خصوصی شهر تهران انجام شد. 100 نفر از سالمندان مقیم آسایشگاه ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و وضعیت تعادلی، ایستادن و راه رفتن آنها با کمک ابزار استاندارد «بررسی انجام حرکت هدف دار تی نی تی (POMA)» بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA، تی و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی سالمندان 73.87±6.36 سال بود. امتیاز آزمون وضعیت ایستادن و راه رفتن در اکثر سالمندان (%52) 10 تا 12 و در کم ترین آنها (%6) 1 تا 3 بود. امتیاز آزمون تعادلی در اکثر آنها (%50) 13 تا 16 و در کم ترین آنها (%4) 2 تا 4 بود. جمع امتیاز آزمون ها در اکثر موارد (%37) 25 تا 28 و در کم ترین موارد (%31) 19 تا 24 بود. بین سن و امتیاز هر کدام از آزمون ها و جمع امتیاز آزمون ها ارتباط مستقیم معنی داری مشاهده شد (g=0.303 و P=0.002).نتیجه گیری: سالمندان مقیم آسایشگاه های تهران با توجه به شرایط فیزیولوژیک خود در خطر «افتادن» قرار دارند. کاربرد ابزار بررسی در این تحقیق را می توان به عنوان وسیله ای آسان و سریع جهت تشخیص خطر افتادن در سالمندان پیشنهاد نمود.

زمینه: ضربه به ناحیه صورت اغلب موجب آسیب بافت نرم، دندان ها و اجزای استخوانی (فک بالا، پایین گونه، بینی و غیره) می شود.هدف: مطالعه به منظور بررسی همه گیرشناسی شکستگی های ناحیه میانی صورت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های قدس و شهید رجایی قزوین در سال های 1374 تا 1384 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر پرونده بیماران مبتلا به شکستگی های قسمت میانی صورت که بین سال های 1374 تا 1384 به بیمارستان های قدس و شهید رجایی قزوین مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک، علت، محل، علایم، نوع درمان و فصل وقوع شکستگی ها ثبت شدند. داده ها با آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در بررسی 3257 پرونده، مردان و افراد 10 تا 19 ساله بیش تر دچار شکستگی میانی صورت شده بودند. شکستگی بینی (%97) از فراوانی بسیار بالایی برخوردار بود و پس از آن شکستگی های گونه (%3)، فک بالا (%2.4) و کاسه چشم (%2.1) قرار داشتند. شایع ترین علت شکستگی، سقوط (%31.9) و تصادفات (%23.3) بودند. با حذف شکستگی های بینی، تصادف با اتومبیل (%39.2) شایع ترین علت شکستگی میانی صورت بود. بیش ترین رادیوگرافی درخواست شده، رادیوگرافی طرفی بینی بود. %30.8 از بیماران در فصل تابستان مراجعه کرده بودند و درد، خون ریزی، تورم، بدشکلی از علایم شایع بودند.نتیجه گیری: رعایت بیش تر اصول ایمنی در رانندگی و اجرای بهتر قوانین راهنمایی و رانندگی می تواند به کاهش شکستگی های میانی صورت کمک کند.

زمینه: بیمارستان به عنوان یک واحد اقتصادی ناگزیر است برای افزایش کارایی و ارتقا بهره وری از تجزیه و تحلیل های اقتصادی استفاده نماید.هدف: مطالعه به منظور تخمین تابع هزینه مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم  پزشکی قزوین در سال های 1379 تا 1384 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1384 انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش نامه جمع آوری شدند و نوع تابع هزینه انتخاب شده برای تخمین لگاریتمی دو سویه بود. داده ها با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: حساسیت هزینه کل نسبت به دستمزد نیروی کار و نرخ عامل تولید سرمایه در بیمارستان های مورد پژوهش به ترتیب برابر 0.56 و 0.34 بود. کشش هزینه کل نسبت به تولید 0.28 بود. حدود %78 هزینه های عملیاتی سالیانه بیمارستان ها را هزینه های ثابت و %22 آن را هزینه های متغیر تشکیل می دادند. همچنین %64 هزینه های بیمارستان ها را هزینه های عملیاتی کارکنان و %36 آن را هزینه های عملیاتی غیرکارکنان تشکیل می دادند.نتیجه گیری: بیمارستان های مورد مطالعه از نظر رفتار هزینه ای دارای بازدهی نسبت به مقیاس فزاینده بودند و می توانند با بسط تولید و انتخاب مقیاس بهینه تولید، هزینه متوسط و نهایی تولید را تقلیل دهند.

ارتباط بین ویروس هپاتیت C و درگیری گلومرولار کلیه اثبات شده است. سه نوع اصلی درگیری کلیوی در بیماران مبتلا به هپاتیت C عبارت اند از: کرایوگلوبولینمی مختلط، گلومرومونفریت مامبرانوپرولیفراتیو و نفروپاتی مامبرانوس. اغلب بیماران مبتلا به درگیری کلیوی ناشی هپاتیت C شواهدی از بیماری کبدی شامل افزایش ترانس آمینازها را نشان می دهند. برخی از مطالعه ها اثرات مفید درمان با اینترفرون آلفا و ریباویرین را در این بیماران نشان داده اند. در این گزارش، بیماری با نتیجه  HCV Abمثبت و سندرم نفروتیک معرفی می شود. وی 12 ماه تحت درمان با اینترفرون آلفا قرار گرفت و پاسخ به درمان با ناپدید شدن ویرمی و از بین رفتن پروتئینوری مشخص شد.

دوقلوهای به هم چسبیده از نادرترین ناهنجاری های کودکان می باشد و شیوعی حدود یک در هر 50 تا 100 هزار تولد را دارد. نوع امفالوپاگوس (دوقلوهای به هم چسبیده از ناحیه ناف) بعد از توراکوپاگوس، شایع ترین شکل دوقلوهای به هم چسبیده است و ممکن است نوزادان کبد، پانکراس، مجاری صفراوی و روده مشترک داشته باشند. نوزادان، دوقلوی به هم چسبیده زایفوامفالوپاگوس که در این مقاله معرفی می شوند، به روش سزارین به دنیا آمدند و جداسازی موفقیت آمیز آنها در سن 3 ماه و 13 روزگی انجام شد. ارزیابی های دقیق قبل از عمل، طراحی صحیح عمل جراحی و گروه های تخصصی مختلف در موفقیت آمیز بودن عمل جراحی سهم عمده ای دارند.

این مطالعه مقطعی به منظور تعیین شیوع عفونت های بیمارستانی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم چند دارویی در بیمارستان بقیه اله (عج) تهران طی سال 1384 انجام شد. در مجموع شیوع این نوع عفونت %1.3 بود. بیش ترین میزان عفونت (%54) در بخش مراقبت های ویژه و بیش ترین نمونه مثبت، نمونه زخم بود.