مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1384 | دوره:12 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

این مطالعه با هدف برآورد شیوع و تهیه الگوی اپیدمیولوژیک سردردهای میگرنی و تنشی در آموزگاران انجام شد. نخست نمونه ای 10 درصدی از آموزگاران مدارس ابتدایی شهر شیراز که مشتمل بر 538 نفر بودند, به شکل تصادفی و از طریق نمونه گیری طبقه بندی شده خوشه ای انتخاب گردید و افراد بر اساس معیارهای انجمن بین المللی سردرد (IHS) و با تشخیص قطعی پزشک متخصص مورد بررسی قرار گرفتند که از این میان، تعداد 129 نفر (24%) مبتلا به سردرد تنشی، 54 نفر (10%) مبتلا به میگرن و 28 نفر (2/5%) مبتلا به سردرد توام میگرنی ـ تنشی تشخیص داده شدند. سپس در مطالعه ای مورد - شاهدی، برای هر مورد مبتلا به سردرد تنشی یک نفر، هر مورد میگرن دو نفر و هر مورد سردرد توام سه نفر شاهد از میان آموزگاران فاقد سردرد که از نظر سن، جنس و ناحیه آموزش و پروش محل کار به صورت فردی با موارد جور شده بودند، انتخاب نموده و با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک شرطی، رابطه انواع سردرد با متغیرهای تحت مطالعه مورد تحلیل تک متغیره و چندگانه قرار گرفت. هم چنین رابطه شاخص های پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) با سلامت عمومی سردردهای مذکور مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که سابقه خانوادگی ابتلا به سردرد و اضطراب از مهمترین عوامل مرتبط با میگرن، سردرد تنشی و سردرد توام محسوب می شوند. علاوه بر این، الگوی خواب غیرطبیعی با میگرن، افسردگی، متاهل بودن و اختلال در کارکرد اجتماعی با سردرد تنشی و الگوی خواب غیرطبیعی، افسردگی و اختلال در کارکرد اجتماعی با سردرد توام رابطه آماری معنی داری را نشان دادند. ضمنا رابطه آماری معنی داری بین فشار خون، گروه خونی، شاخص توده بدنی، رتبه تولد، دست برتر، حالت مطالعه، مصرف سیگار و نوع آموزشگاه با هیچیک از سه نوع سردرد مورد مطالعه به دست نیامد. در مبتلایان به سردردهای تنشی، ارتقا شاخص های سلامت عمومی از جمله وضعیت جسمی، کارکرد اجتماعی، بهبود اضطراب، کاهش افسردگی در محیط خانواده و مدرسه آموزگاران و اصلاح الگوی خواب و در میان مبتلایان به سردرد میگرنی با سابقه خانوادگی بیماری، تنش زدایی می تواند به پیشگیری و درمان این سردردها کمک شایانی کند و راهکارهای مناسبی به شمار آید.

این مطالعه به منظور تعیین آستانه شنوایی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور که در مرکز بیماری های خاص شهر کرمان تحت درمان و مراقبت دایمی می باشند صورت گرفت. به این منظور 178 بیمار مراجعه کننده از شهریور 1382 تا اردیبهشت 1383 مورد معاینات کامل گوش و حلق و بینی و انجام تست های شنوایی قرار گرفتند. محدوده سنی بیماران 4 تا 25 سال بود. در مجموع 45.1 درصد بیماران مونث و 54.9 درصد مذکر بودند. سه نفر از بیماران به علت وجود بیماری گوش میانی و پارگی پرده تمپان از مطالعه حذف شدند. میانگین آستانه شنوایی در 175 بیمار مورد مطالعه 12.46 دسی بل بود. شیوع کاهش شنوایی (بیشتر از 25 دسی بل) در فرکانس های گفتاری 1.8% بود. بین طول مدت بیماری، طول مدت مصرف دسفرال (Desferrioxamine: DFO) با افزایش آستانه شنوایی همبستگی دیده شد. ولی دوز دسفرال (با میانگین 38.68 mg/kg/day) و سطح فریتین خون (با میانگین ng/ml 4046) با افزایش آستانه شنوایی همبستگی نداشتند.

اثرات ویژه اسیدهای چرب غیر اشباع امگا ـ 3 و امگا ـ 6 بر روی بهبودی زخم در بیماران دیابتی جالب و مورد بحث می باشد. در مطالعه حاضر اثرات مصرف روغن ماهی (غنی از امگا ـ 3) و روغن ذرت ( غنی از امگا ـ 6) بر بهبود زخم پوستی در مدل تجربی دیابت مزمن بررسی شده است. این مطالعه تجربی بر روی 4 گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شده که یک گروه سالم و سه گروه دیگر با تزریق زیر جلدی 50 mg/kg استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. از سه گروه دیابتی شده، یک گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد و دو گروه دیگر 4 هفته بعد از القا دیابت تا بهبودی کامل زخم به ترتیب تحت درمان خوراکی روغن ماهی و روغن ذرت قرار گرفتند. هشت هفته بعد از ایجاد دیابت در هر چهار گروه، زخم عمودی به طول چهار سانتیمتر در پشت حیوان ایجاد شد و سطح زخم، درصد بهبودی آن، میزان تراکم عروق و رشد اپیدرم در روزهای مختلف بعد از ایجاد زخم اندازه گیری شد. همچنین گلوکز، کلسترول تام، تری گلیسرید، LDLC و HDLC پلاسما اندازه گیری شد. بر اساس نتایج این پژوهش اثرات التیام بخش روغن ذرت از روز هفتم بعد از جراحت آشکار شد، به طوری که از یک سو سطح زخم در این گروه به طور معنی داری کمتر از سطح زخم در گروه دیابتی کنترل و گروه تحت درمان با روغن ماهی بود و از سوی دیگر درصد بهبودی زخم در این گروه در روز بیستم بعد از جراحت 96 درصد بود، در حالی که در گروه دیابتی کنترل و گروه روغن ماهی میزان بهبودی زخم به ترتیب 66 و 71.3 درصد بود. اگرچه تراکم منطقه ای عروق و رشد اپیدرم در حیوان های دیابتی شده به طور معنی داری کمتر از گروه سالم بود، اما مصرف هیچ یک از روغن های فوق اثر افزایشی بر روی این دو شاخص نداشت، علاوه بر این گلوکز پلاسمایی افزایش یافته در حیوان های دیابتی، در گروه های روغن ذرت و روغن ماهی به ترتیب به میزان 46.8 و 40.7 درصد کاهش پیدا کرد. غلظت کلسترول تام و تری گلیسرید پلاسما و LDLC که در اثر دیابت افزایش یافته بود، در پایان هفته هفتم توسط هر دو رژیم به طور معنی داری کاهش پیدا کرد. همچنین میزان HDLC نیز توسط هر دو روغن در پایان هفته هفتم در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. پژوهشگران نتیجه گرفتند که رژیم تکمیلی روغن ذرت که غنی از اسیدهای چرب امگا ـ 6 می باشد، موجب تسریع بهبودی زخم در موش های صحرایی با دیابت مزمن می شود، در حالی که روغن ماهی بی تاثیر است. روغن ذرت احتمالا اثر خود را از طریق تغییرات در مراحل التهابی یافیبروپلازیای پاسخ زخم اعمال می نماید.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هیپرترمی موضعی بر تسریع روند ترمیم زخم سوختگی درجه دو است. روی پهلوهای راست و چپ 8 موش نژاد Balb/c سوختگی درجه دو سطحی ایجاد شد. هیپرترمی موضعی (45 درجه سانتی گراد به مدت 30 ثانیه) در مورد زخم های سوختگی پهلوهای سمت راست (زخم های تحت درمان) اعمال شد اما در مورد زخم های سوختگی پهلوهای سمت چپ (زخم های کنترل) اعمال نشد. برای نیمی از موش ها نمونه گیری در روز ششم پس از سوختگی و برای نیمی دیگر در روز نهم پس از سوختگی انجام پذیرفت .نتایج این پژوهش نشان داد که در روزهای ششم و نهم اندازه زخم های تحت درمان به طور معنی داری از اندازه زخم های کنترل کمتر بود (به ترتیب 0.019 P= و0.007 P=). تعداد فولیکول های مو در زخم های تحت درمان در روزهای ششم و نهم (به ترتیب با 0.025 P= و 0.012 P=) و تعداد غدد سباسه زخم های تحت درمان در روزهای ششم و نهم (به ترتیب با  P=0.043 P=0.033) به طور معنی داری از تعداد فولیکول های مو و تعداد غدد سباسه زخم های کنترل مربوطه شان بیشتر بود. بیشتر بودن میزان رگ زایی زخم های تحت درمان نسبت به زخم های کنترل در روز ششم معنی دار نبود اما در روز نهم معنی دار بود (P=0.025). همچنین در روز ششم، التهاب حاد زخم های تحت درمان نیز به طور معنی داری از التهاب حاد زخم های کنترل کمتر بود (P=0.015). رسوب کلاژن و کیفیت تشکیل لایه اپی تلیال نیز در زخم های تحت درمان نسبت به زخم های کنترل بالاتر بود. بر اساس نتایج به دست آمده هیپرترمی موضعی باعث افزایش سرعت ترمیم زخم سوختگی درجه دو می شود.

وزیکول های چند لایه ای (نیوزوم) از سورفکتانت های پلی اکسی اتیلن آلکیل اتر (بریج 52، 72، 76 و 92) به روش کلاسیک هیدراتاسیون لایه چربی تهیه و توانایی تشکیل نیوزوم در حضور و عدم حضور کلسترول ارزیابی گردید. همه سورفکتانت های مورد استفاده در غیاب کلسترول تشکیل نیوزوم دادند. به منظور بررسی توانایی محصورسازی و خصوصیات آزاد سازی فرمولاسیون ها از انسولین نوترکیب انسانی به عنوان داروی پروتیینی مدل استفاده شد. میزان آزاد سازی انسولین در محیط مشابه روده (SIF) و محیط مشابه معده (SGF) از نیوزوم های بریج 92 کمتر از سایر فرمولاسیون ها بود. نیوزوم های بریج 92 همچنین بیشترین درصد حفاظت انسولین در مقابل اثر پروتئولیتیک پپسین و تریپسین را به نمایش گذاردند. دیابت در موش های صحرایی نر (Wistar) با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (65 mg/kg) القا گردید. در حیوانات دریافت کننده انسولین (100 IU/kg) محصور در نیوزوم (بریج 52 و 92) گلوکز خون کاهش و سطح سرمی انسولین افزایش یافت. میزان کاهش گلوکز خون در گروه دریافت کننده نیوزوم های بریج 92 از نظر آماری با گروه های کنترل تفاوت معنی دار داشت (P<0.05).

ایجاد بی حسی کامل در دندان های با پالپ آماسی یکی از مشکلات اصلی در درمان ریشه می باشد و محققان جهت دستیابی به یک داروی بی حسی که قدرت بی حس نمودن چنین دندان هایی را داشته باشد تلاش می کنند. هدف اصلی از این مطالعه مقایسه تاثیر بی حس کنندگی لیدوکایین و لیدوکایین همراه با مانیتول در دندان های با پالپ آماسی بود. در این مطالعه با استفاده از روش الکتروفیزیولوژیک اثرات تزریق لیدوکایین و لیدوکایین ـ مانیتول در بی حس نمودن 24 دندان آماسی در 12 گربه بررسی شد. در بخش اول هر آزمایش جهت ایجاد آماس در پالپ، دندان های کانین سمت چپ و راست فک پایین گربه به مدت 3 روز به محیط دهان اکسپوز شد و در بخش دوم هر آزمایش توسط جراحی فلپ و برداشتن استخوان، کانال آلوئولار تحتانی اکسپوز شده و پس از نصب الکترودهای ثبت کننده بر روی عصب آلوئولار تحتانی، الکترودهای محرک بر روی دندان کانین قرار داده شد و به کمک استیمولاتور با افزایش ولتاژ دندان تحریک و کمترین ولتاژی که در آن بیشترین دامنه موج عصبی دریافت شد به عنوان ولتاژ آزمایش در نظر گرفته شد و نروگرام های قبل و بعد از تزریق دارو توسط دستگاه اسیلوسکوپ ثبت گردید. در هر گربه در یک طرف فک از داروی لیدوکایین و در سمت دیگر فک از محلول لیدوکایین ـ مانیتول استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون غیر پارامتری Wilcoxon تجزیه و تحلیل شد. در مقایسه تاثیر لیدوکایین و لیدوکایین - مانتیول بر روی کاهش دامنه موج عصبی اختلاف معنی دار مشاهده نشد.

در سال های اخیر موارد لیشمانیوز احشایی و جلدی در جنوب شهرستان بافت یکی از شهرستان های استان کرمان، روند فزاینده ای داشته است. بررسی پرونده های بیماران بستری شده در بیمارستان اصلی شهر کرمان طی سال های 1382-1372 نشان گر آن بود که از مجموع 36 بیمار بستری شده مبتلا به لیشمانیوز احشایی، یک سوم آن مربوط به جنوب شهرستان بافت بوده اند. از آنجا که آگاهی از وضعیت فونستیک و فعالیت پشه خاکی می تواند نقش اساسی در برنامه ریزی و کنترل بیماری داشته باشد، این مطالعه با اهداف تعیین فون و فعالیت ماهانه پشه خاکی ها، تعیین ترجیح میزبانی وبررسی سطح حساسیت گونه غالب نسبت به حشره کش د.د.ت 4% انجام گردید. در این بررسی با استفاده از روش تله چسبان و آسپیراتور و با رعایت معیارها در طول فعالیت ماهانه 1710 عدد پشه خاکی مشتمل بر 16 گونه صید، شناسایی و مونته شدند. نتایج این بررسی نشان داد که فعالیت پشه خاکی ها در این منطقه از اواخر اردیبهشت ماه شروع و در اواخر مهر ماه خاتمه می یابد که دارای دو نقطه اوج فعالیت یکی در اواسط تیر ماه و دیگری در اواسط مرداد ماه می باشد.گونه های غالب این منطقه فلبوتوموس پاپاتاسی (33.74 درصد) و فلبوتوموس الکساندری (29.82 درصد) بودند که در تمام ماه های فعالیت پشه خاکی ها در منطقه حضور داشتند. نتایج شاخص خون خواری با استفاده از روش الیزا (ELISA) با آنتی سرم های انسان و سگ نشان داد که گونه فلبوتوموس پاپاتاسی (43.3 درصد) و گونه فلبوتوموس الکساندری (33.3 درصد) از انسان خون خواری کرده بودند که بیان گر تمایل این دو گونه به خون خواری از انسان است. آزمون حساسیت فلبوتوموس پاپاتاسی گونه غالب این منطقه به د.د.ت 4%  نشان داد که این گونه نسبت به این حشره کش حساس است.

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات خلقی است که با عدم احساس لذت، نداشتن انگیزه، اختلالات میل جنسی، اختلال خواب و خلق افسرده همراه می باشد. افسردگی یکی از عوارض شایع بیماری های سرطانی می باشد که به ویژه در اثر کاهش فعالیت های اجتماعی این بیماران دیده می شود. در این مطالعه مقطعی ارتباط سن، جنس، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، محل زندگی، تعداد جلسات شیمی درمانی و پرتو درمانی با میزان افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان که در یک دوره شش ماهه در بخش رادیوانکولوژی بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت و عوامل پیشگویی کننده افسردگی در این بیماران تعیین گردید. بر اساس نتایج این پژوهش، رابطه معنی داری بین شدت یا شیوع افسردگی با افزایش سن (P<0.05 ، 10.8=OR)، پایین بودن سطح تحصیلات (P<0.05 ، 6.4=OR)، تنها زندگی کردن (P<0.05 ، 2.8=OR)، و بیش از شش جلسه شیمی درمانی و یا پرتودرمانی (P<0.05 ، 3.2=OR)، وجود نداشت در مورد جنسیت و محل زندگی رابطه معنی داری مشاهده نگردید. مدل آنالیز رگرسیون لجستیک نشان داد که در حضور تمامی عوامل معنی دار تنها متغیرهای سن بالاتر از 45 سال (P<0.05 ،8.1 =OR)، بی سوادی (P<0.05، 6.5=OR)، تنها زندگی کردن (P<0.05 ، 4.3=OR)، عوامل خطر افسردگی در این بیماران می باشد و تعداد جلسات شیمی درمانی یا پرتو درمانی عامل خطر معنی داری در حضور دیگر متغیرها نبود. بدین ترتیب به نظر می رسد درمان افسردگی به عنوان یکی از اجزای برنامه درمانی بیماران سرطانی به ویژه بیمارانی که دارای عوامل خطر می باشند، ضروری بوده و می تواند نقش مهمی در بازگشت سریع تر این بیماران به جامعه داشته باشد.

نوزادی به علت اتساع شکم و عدم وجود پنیس در روز دوم تولد در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان شماره یک دانشگاه علوم پزشکی کرمان بستری شد. یافته های فیزیکی عبارت بودند از: مختصری بی حالی و کاهش رفلکس های نوزادی، اتساع شکم بدون ارگانومگالی، عدم وجود پنیس و دو توده قابل لمس در اسکروتوم و سوراخ ریزی روی اسکروتوم که از آن ادرار خارج می شد. از نظر آزمایشگاهی فرمول شمارش خونی و الکترولیت ها طبیعی و اوره و کراتی نین بالا بود که در روز چهارم تولد طبیعی شد. تجزیه ادراری حاوی سلول سفید و قرمز و باکتری فراوان بود ولی کشت ادرار و کشت خون منفی بودند. در رادیوگرافی ساده شکم لوپ های روده پر از گاز و هوا داخل رکتوم دیده نشد و باریم انما تا حد قابل بررسی طبیعی بود. رادیوگرافی ستون مهره ها و اکوکاردیوگرافی طبیعی بود. در سونوگرافی شکم، اتساع سیستم پیلوکالیسیل هر دو کلیه با ارجحیت در سمت چپ، وجود بیضه راست و یک پنیس هیپوپلاستیک در اسکروتوم گزارش شد. در اسکن، پرفوزیون و فونکسیون کلیه راست طبیعی و کلیه چپ فاقد پرفوزیون و فونکسیون بود. کاریوتایپ نوزاد 46xy گزارش شد. نوزاد بستری و پس از شستشوی رکتوم با نرمال سالین و خروج گاز و مکونیوم اتساع شکم برطرف شد و حجم ادرار و اوره و کراتی نین به تدریج طبیعی و تغذیه دهانی شروع شد، اما به علت عدم رضایت والدین جهت عمل بازسازی ژنیتال، مرخص شد. در 41 روزگی مجددا به علت احتباس و تجمع ادرار در اسکروتوم بستری و وزیکولوتومی انجام شد ولی باز هم به علت عدم رضایت والدین بازسازی ژنیتال انجام نشد.