مجله گوش، گلو، بینی و حنجره ایران
سال:1388 | دوره:21 | شماره:1 (پیاپی 55) |تعداد مقالات:11

مقدمه: یافته های متناقضی در رابطه با عملکرد سیستم دهلیزی پس از جراحی کاشت حلزون گزارش شده است. در این مطالعه با انجام تست کالریک در افرادی که تحت عمل جراحی کاشت حلزون قرار گرفته بودند و مقایسه نتایج حاصل در دو گوش، تاثیر جراحی را در عملکرد سیستم دهلیزی بررسی کرده ایم.روش کار: این مطالعه بر روی 24 فرد بزرگسال که حداقل 6 ماه از زمان جراحی کاشت حلزون در آن ها گذشته بود، انجام شد. در این افراد تست کالریک با ارایه محرک آب سرد و آب گرم در هر دو گوش انجام شد. سپس نتایج دو گوش از نظر وجود کاهش یک طرفه پاسخ دهلیزی، برتری جهتی و عدم پاسخ مقایسه شد.نتایج: مقایسه نتایج دو گوش از نظر وجود برتری جهتی، کاهش یک طرفه پاسخ دهلیزی و عدم وجود پاسخ، تفاوت معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: به نظر می رسد پاتولوژی مسبب ناشنوایی بیشتر از آسیب به دنبال عمل جراحی کاشت حلزون در ایجاد اختلال عملکرد سیستم دهلیزی موثر می باشد.

مقدمه: ندول طناب صوتی یکی از شایع ترین ضایعات مخاط حنجره است که عمدتا در اثر استفاده بیش از حد عملکرد صوتی حنجره ایجاد می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر صوت درمانی بر روی ویژگی های استروبوسکوپیک حنجره افراد مبتلا به ندول طناب صوتی می باشد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی، 5 بیمار زن مبتلا به ندول طناب صوتی در محدوده سنی 14 تا 45 سال مورد صوت درمانی قرار گرفتند. ویژگی های استروبوسکوپیک حنجره در جلسه اول و نهم درمان مورد ارزیابی قرار می گرفت.نتایج: وضعیت بسته شدن چاکنای در 3 بیمار، پس از صوت درمانی به وضعیت بسته شدن کامل یا نزدیک به آن رسید. تقارن حرکتی طناب صوتی در 3 بیمار از 5 بیمار مورد مطالعه، پس از صوت درمانی به حالت متقارن رسید. تناوب حرکتی طناب صوتی در 1 بیمار از 5 بیمار مورد مطالعه، پس از صوت درمانی به حالت متناوب رسید. وضعیت موج مخاطی سمت راست در 4 بیمار از 5 بیمار مورد مطالعه پس از صوت درمانی به حالت طبیعی رسیده و وضعیت موج مخاطی سمت چپ در 1 بیمار به حالت طبیعی رسید و در 1 بیمار نیز به حالت طبیعی نزدیک شد.نتیجه گیری: یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که گفتار درمانی در درمان ندول طناب صوتی دارای تاثیری تدریجی است که با استفاده از روش های سایژکتیو مانند ارزیابی آزمونگر از صدای بیمار و یا روش های آبژکتیو مانند استربوسکوپی قابل ارزیابی می باشد.

مقدمه: با توجه به شیوع قابل توجه سندرم آپنه انسدادی خواب و عوارض زیاد آن، تشخیص و درمان مناسب این سندرم از ارزش خاصی برخوردار است. از آن جایی که روش استاندارد تشخیص یعنی پولی سومنوگرافی در همه جا قابل دسترسی نیست، یافتن روش های تشخیصی ساده، قابل دسترسی و ارزان می تواند بسیار کمک کننده باشد. هدف اصلی از انجام این مطالعه ارزیابی کارآیی رینومانومتری قدامی و معاینه مجاری تنفسی فوقانی در تشخیص سندرم آپنه انسدادی خواب است.روش کار: این مطالعه که از نوع مطالعات مشاهده ای تحلیلی است. از تمامی افراد که از اسفند 85 لغایت تیر 86 جهت بررسی به کلینیک خواب بامداد ارجاع گردیدند، پس از انجام پولی سومنوگرافی، ینومانومتری و معاینه گوش، گلو و بینی به عمل آمد و نتایج با هم مقایسه گردیدند.نتایج: از تعداد 66 بیمار، 31 نفر در گروه طبیعی، 19 بیمار در گروه آپنه خفیف و 16 بیمار در گروه آپنه متوسط تا شدید قرار داشتند. نتیجه معاینه مجاری تنفسی در 22 نفر از این افراد نشان دهنده انسداد قابل توجهی در سیستم تنفسی فوقانی بود. که از میان آن ها 12 نفر در گروه با آپنه متوسط تا شدید و 9 نفر در گروه آپنه خفیف و تنها 1 نفر در گروه طبیعی قرار داشتند.نتیجه گیری: اگر چه انجام رینومانومتری قدامی در تشخیص افراد طبیعی از مبتلایان به آپنه انسدادی خواب ارزشمند نمی باشد ولی با معاینه گوش، گلو و بینی (همانند اکسی متری شبانه) می توان به تشخیص سندرم آپنه انسدادی خواب کمک نمود.

مقدمه: دیسفاژی شکایتی عمومی برای بیماری های مختلف با گستره ای از یک بیماری خوش خیم تا سرطان های بدخیم است. ایران به عنوان یکی از کشورهای با شیوع بالای بیماری های بدخیم مری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی علل دیسفاژی به منظور تشخیص و درمان سریع تر و کاهش عوارض و مرگ و میر در این بیماری می باشد.روش کار: در این مطالعه توصیفی پرونده 200 بیمار که ما بین سال های 86- 1384 جهت بررسی علت دیسفاژی در بخش های گوش، گلو و بینی و جراحی توراکس بیمارستان قائم (عج) مشهد بستری شده بودند از نظر مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: از 200 بیمار بررسی شده 79 نفر مونث و 121 نفر مذکر بودند. عمده ترین عامل دیسفاژی در این بیماران سرطان سلول سنگفرشی مری بوده و شایع ترین تظاهر آندوسکوپیک آن نمای اولسراتیو بود. تنگی مری، آدنوکارسینوم مری، تومورهای مدیاستن، آشالازی، لیومیوم، سارکوم و اسپاسم منتشر مری در رتبه های بعدی شیوع علل دیسفاژی قرار داشتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق شکایت دیسفاژی با یا بدون ادینوفاژی دارای اهمیت بالینی به سزایی است، به خصوص در کشور ما که شیوع بدخیمی های مری قابل توجه می باشد.

مقدمه: شیوع متفاوتی از آپلازی سینوس فرونتال بسته به منطقه جغرافیایی و خصوصیات نژادی گزارش شده است. به دلیل اختلاف شکل و اندازه سینوس های فرونتال در بین جمعیت های مختلف، این مطالعه به بررسی میزان فراوانی عدم تشکیل سینوس فرونتال در بین جمعیت افراد بالغ در شمال شرق ایران پرداخته است.روش کار: این مطالعه به صورت گذشته نگر و با بررسی سی تی اسکن های اگزیال و کرونال سینوس انجام شده در 588 بیمارکه به بخش سی تی اسکن بیمارستان امام رضا (ع) مشهد مراجعه کرده بودند و هیچ گونه پاتولوژی دیگر سینوس در آن ها یافت نشده بود، انجام پذیرفت.نتایج: متوسط سن بیماران مورد بررسی 44.39±19.44 سال بود. آپلازی سینوس فرونتال به صورت یک طرفه در 36 بیمار و آپلازی دو طرفه در 51 بیمار مشاهده شد. در %68.24 افراد مورد مطالعه، سینوس غالب در سمت چپ بود.نتیجه گیری: شیوع پایین تر آپلازی در این منطقه جغرافیایی و نژادی خاص نسبت به مناطق با عرض جغرافیای بالاتر و نژادهای متفاوت بیش از پیش دال بر تاثیر عوامل ژنتیکی و عوامل جغرافیایی در تکامل سینوس فرونتال می باشد.

مقدمه: استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A مهم ترین و شایع ترین عامل باکتریایی فارنژیت حاد کودکان است. امروزه به دلیل استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها مواردی از مقاومت دارویی گزارش شده است. هدف این مطالعه به دست آوردن شیوع حاملین حلقی سالم و بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی این باکتری بوده است.روش کار: در این مطالعه از بین دانش آموزان 14-12 ساله مدارس راهنمایی شهر زاهدان، 1092 نفر به روش تصادفی انتخاب شدند. پس از کشت نمونه های حلق، باکتری جدا و میزان حساسیت آن به آنتی بیوتیک های مختلف تعیین گردید. اطلاعات حاصل توسط آزمون های آماری کای اسکویر و دقیق فیشر مورد تحلیل آماری گردید.نتایج: از 1092 نمونه کشت داده شده، در 76 مورد استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A جدا گردید. هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری بین شیوع این باکتری در گروه های سنی مختلف بین دو جنس و هم چنین بین گروه های سنی مختلف در هر جنس با یکدیگر وجود نداشت. حساسیت باکتری به سفالکسین و سفازولین %98.68، اریترومایسین %97.37 و پنی سیلین %92.11 بود که اختلاف آماری معنی داری با هم نداشتند. حساسیت به آموکسی سیلین %80.26 بود که در مقایسه با سفالکسین و سفازولین (P<0.001)، اریترومایسین (P=0.001) و پنی سیلین (P=0.034) و اختلاف آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: با وجود گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی هنوز هم داروی پنی سیلین خط اول درمان فارنژیت های ناشی از استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A می باشد. در موارد حساسیت بیمار به پنی سیلین بهترین داروی جایگزین اریترومایسین است.

مقدمه: اکتینومایکوز داخل برونشی بیماری نادری است که با علایم سرفه، هموپتیزی و علایم انسداد داخل برونشی بروز می کند. این بیماری می تواند علایم بیماری هایی نظیر سل ریوی یا سرطان ریه را تقلید کند.معرفی بیمار: بیمار مردی 68 ساله می باشد که با شکایت تب، سرفه و هموپتیزی شدید مراجعه کرده بود. بیمار کاهش وزن را به میزان 8 کیلوگرم در 3 ماه اخیر ذکر می کرد. آزمایشات خونی موید وجود لکوسیتوز مختصر و سدیمان افزایش یافته بود. در رادیوگرافی قفسه سینه کدورت در منطقه تحتانی ریه چپ و در برونکوسکوپی فیبر اپتیک، ضایعه ای ندولر در سگمان جانبی لوب تحتانی ریه چپ دیده شد. مطالعات آسیب شناسی وجود ضایعه اکتینومایکوز را تایید نمود.نتیجه گیری: اگر چه اکتینومایکوز داخل برونشی نادر است ولی در تشخیص افتراقی ضایعات انسدادی داخل برونشیال به ویژه تومورهای بدخیم برونش و سل برونشیال قرار می گیرد. در مناطقی که سل شایع می باشد، اکتینومایکوز داخل برونشی می تواند علایم سل داخل برونشی را تقلید نماید.

مقدمه: تومورهای بدخیم غلاف اعصاب محیطی، بسیار نادر می باشند. تومور تریتون بدخیم نوعی از این تومورها با تمایز رابدومیوبلاستیک با تهاجم بالا می باشد. در این مقاله نماهای بالینی، رادیوگرافیک، هیستوپاتولوژیک و ایمونوهیستوشیمی یک مورد تومور تریتون بدخیم داخل استخوان مندیبول بررسی می شود.معرفی بیمار: بیمار آقای 31 ساله که با علامت تورم دردناک در قسمت قدامی فک پایین که سبب ناقرینگی صورت شده بود، به بخش جراحی فک و صورت دانشکده دندان پزشکی مشهد مراجعه نمود. پس از بررسی هیستوپاتولوژیک، ضایعه جراحی شده و با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی تشخیص تومور تریتون مسجل گردید و بیمار جهت درمان های لازم بعدی ارجاع داده شد.نتیجه گیری: در مواردی از تومور فک تحتانی که یافته های اولیه حین آسیب شناسی موید وجود سارکوم می باشد، می بایست به فکر تشخیص های افتراقی نادرتر مانند تومورهای با منشا اعصاب ناحیه ای نیز بود.