مجله گوش، گلو، بینی و حنجره ایران
سال:1387 | دوره:20 | شماره:4 (پیاپی 54) |تعداد مقالات:8

مقدمه: باکتریمی به دنبال اعمال جراحی در درصد قابل توجهی از بیماران اتفاق می افتد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز باکتریمی پس از اعمال جراحی گوش میانی می باشد.روش کار: 62 بیمار کاندید جراحی گوش میانی در این مطالعه وارد شدند. از هر بیمار یک نمونه خون بلافاصله قبل و یک نمونه خون بلافاصله بعد از جراحی جهت بررسی باکتریولوژیک گرفته شد. در ضمن مشخصات دموگرافیک و خصوصیات بیماری گوش میانی نیز ثبت شد.نتایج: در دو مورد کشت قبل از جراحی و در 15 مورد کشت بعد از جراحی مثبت گزارش شد که یک مورد به علت احتمال آلودگی از مطالعه حذف شد. از بین 14 مورد کشت مثبت پس از عمل جراحی، استافیلوک اپیدرمیدیس در 8 مورد و استرپتوکوک پیوژنزیس در 4 مورد مثبت گردید. ما بین کشت مثبت و سن، اوتوره و مدت وبوی آن، نوع برش جراحی، نوع عمل جراحی و پاتولوژی رویت شده حین جراحی ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: خطر بروز باکتریمی به دنبال اعمال جراحی گوش میانی خصوصا در بیماران با ریسک بالا از نظر اندوکاردیت را می بایست مد نظر قرار داد. با توجه به عوارض بالای باکتریمی در این بیماران اقدامات پروفیلاکتیک در این جراحی ها ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: سندرم آپنه انسدادی هنگام خواب یک اختلال جدی و بالقوه تهدید کننده حیات است که توسط مجموعه ای از عوامل فیزیوپاتولوژیک و آناتومیک مختلف ایجاد می شود. این مطالعه با هدف یافتن عوامل آناتومیک مسبب علایم سندرم آپنه انسدادی هنگام خواب و بررسی نقش شاخص توده بدنی در بروز این علایم شکل گرفت.روش کار: این مطالعه یک پژوهش موردی شاهدی است. از 127 فرد مورد مطالعه، 60 نفر در گروه بیماران با علایم بالینی سندرم آپنه قرار گرفته و 67 نفر به عنوان گروه کنترل بررسی شدند، اندکس های استخراج شده از نمای لترال جمجمه در سی تی اسکن و میزان شاخص توده بدنی در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: در افراد با علایم سندرم آپنه خواب موقعیت استخوان هیوئید به نحو معنی داری پایین تر و کام نرم بلندتر از افراد گروه کنترل بود. به علاوه شاخص توده بدنی به نحو معنی داری در گروه با علایم سندرم آپنه هنگام خواب بیشتر از گروه کنترل بود.نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص گردید علاوه بر نقش بارز شاخص توده بدنی در بروز علایم سندرم آپنه خواب، افزایش بافت نسج نرم ناحیه گلو و گردن و موقعیت استخوان هیویید می تواند در بروز این سندرم موثر باشد.

مقدمه: پولیپ بینی یک بیماری التهابی و با علت ناشناخته است. اخیرا بحث های زیادی در مورد ریفلاکس و هلیکوباکترپیلوری به عنوان عامل احتمالی پولیپ بینی وجود دارد. مطالعه حاضر به بررسی و جود هلیکوباکترپیلوری در پولیپ بینی می پردازد.روش کار: در این مطالعه موردی - شاهدی، 37 بیمار مبتلا به پولیپ که تحت جراحی آندوسکوپی سینوس قرار گرفته و 38 نفر به عنوان گروه کنترل از نظر وجود هلیکوباکتر پیلوری در بافت و نمونه های سرمی مورد بررسی قرار گرفتند.نمونه های بافتی در هر دو گروه توسط تست سریع اوره آز و نمونه های سرمی از نظر آنتی بادی علیه هلیکوباکترپیلوری با استفاده از روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. هلیکوباکتر پیلوری را زمانی برای هر نفر مثبت در نظر گرفتیم که هر دو تست در آن مثبت شده بودند.نتایج: میزان موارد مثبت سرمی در بیماران مبتلا به پولیپ 66.2 درصد و در گروه کنترل 36.8% بود (p<0.001) تست سریع اوره آز در 9 بیمار مبتلا به پولیپ مثبت گردید، در حالی که در هیچ کدام از افراد گروه کنترل مثبت نشد (p<0.01) فقط در سه نفر از بیماران مبتلا به پولیپوز بینی، هر دو تست سرولوژی و اوره آز مثبت گردید.نتیجه گیری: پولیپ بینی می تواند توسط سایر باکتری های دارای فعالیت اوره آزی کلونیزه شده و باعث ایجاد نتایج مثبت کاذب در تست اوره آز شود. لذا انجام مطالعات بعدی و با عنایت به تست های تشخیصی با میزان موارد مثبت و منفی کاذب کمتر توصیه می شود.

مقدمه: یکی از مباحث مورد اختلاف بین جراحان لزوم انجام تیروئیدکتومی همراه با لارنژکتومی کامل در سرطان های پیشرفته حنجره بدون درگیری واضح غده تیروئید است. این مطالعه جهت ارزیابی میزان تهاجم سرطان حنجره به غده تیروئید در غیاب درگیری واضح بالینی در موارد انجام لارنژکتومی کامل صورت پذیرفته است.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی 186 بیمار مبتلا به سرطان حنجره که در بیمارستان امام خمینی اهواز بین سال های- 86  1374 تحت عمل جراحی لارنژکتومی کامل همراه با تیروئیدکتومی در سمت گرفتار قرار گرفته اند، از نظر تهاجم تومور حنجره به غده تیروئید مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: از 186 بیمار 169 نفر مرد و 17 نفر زن بودند. با میانگین سنی مبتلایان 63 سال بود. در بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه های غدد تیروئید، در 7 مورد تهاجم تومور مشاهده گردید. سرطان حنجره در تمامی 7 بیمار در مرحله پیشرفته بود که شامل 5 مورد کانسر ترانس گلوتیک و 2 مورد کانسر ساب گلوت بود. به علاوه در 4 بیمار درگیری غضروف تیروئید و در یک بیمار درگیری سینوس پیریفرم یافت گردید.نتیجه گیری: در تمام بیمارانی که جهت درمان کانسر حنجره، تحت عمل جراحی لارنژکتومی کامل قرار می گیرند، نیاز به انجام تیروتیدکتومی الکتیو نیست. همی تیروئیدکتومی و ایسمکتومی در مواردی مانند گسترش ساب گلوتیک تومور، تهاجم به غضروف تیروئید، و یا سینوس پیریفرم توصیه می شود.

مقدمه: شکستگی های ناحیه اربیت بخش قابل توجهی از شکستگی های صورت را تشکیل می دهد. در این مطالعه بر آن شدیم تا پیامد و ویژگی های اپیدمیولوژیک بیماران مبتلا به شکستگی اربیتال را طی یک دوره 10 ساله در بخش جراحی پلاستیک و ترمیمی بیمارستان امام خمینی تهران بررسی نماییم.روش کار: 103 بیمار دچار شکستگی اربیت وارد مطالعه شدند. اطلاعات استخراج شده پرونده های بیماران جمع آوری مورد بررسی آماری قرار گرفت.نتایج: 68% بیماران در گروه سنی 20 تا40 سال قرار داشتند. نسبت جنسی مذکر به مونث 5 به 1 بود. عمده ترین علت شکستگی، تصادفات ناشی از اتومبیل و شایع ترین محل آن در ناحیه کف اربیت بود. شایع ترین نشانه بالینی اکیموز پری اربیت و شایع ترین صدمه همراه، شکستگی استخوان زایگوما بود. دوبینی، انوفتالموس و دفورمیتی زمان مراجعه به ترتیب در 94.4%، 86.2% و 87.5% موارد با عمل جراحی بهبود یافت. فراوانی انوفتالموس در بیماران دچار شکستگی دیواره داخلی اربیت بیش از بیماران دچار سایر شکستگی ها بود (p<0.02) بیمارانی که تحت برشGillies  قرار گرفتند، عوارض پس از عمل بیشتری داشتند (p<0.05) ما بین فراوانی عوارض در بیماران و نوع شکستگی اربیت ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد در کشور ما سوانح رانندگی با اتومبیل عمده ترین عامل شکستگی های اریت می باشد که بیشتر در مردان جوان اتفاق می افتد. به دلیل وجود قابل ملاحظه صدمات در ارگان های مجاور به خصوص در مغز، در این شکستگی ها بررسی مناسب و درمان سریع را می بایست مد نظر قرار داد.

مقدمه: در حال حاضر به علت مراجعه به موقع بیماران مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی و استفاده مناسب از آنتی بیوتیک ها عوارض اینتراکرانیال این بیماری کاهش چشمگیری یافته است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوارض داخل مغزی در بیماران مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی و نیز عامل زمینه ای ایجاد کننده این عوارض می باشد.روش کار: در این مطالعه توصیفی تمامی بیماران مبتلا به عوارض داخل مغزی اوتیت مدیای مزمن که بین سال های 86-1374 در مرکز گوش، گلو و بینی بیمارستان امام خمینی اهواز تحت درمان قرار گرفته اند مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: از 560 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی، 8 بیمار دچار عارضه اینتراکرانیال شدند که همگی آن ها مرد بودند. متوسط سنی این بیماران 30.05 سال بود تشدید ترشح از گوش و سپس تب و سردرد شایع ترین علایم بودند. شایع ترین عارضه آبسه اپیدورال بوده و آبسه مغزی، آبسه مخچه و مننژیت به ترتیب عوارض بعدی بودند.نتیجه گیری: با این که امروزه عوارض اینتراکرانیال ناشی عفونت مزمن گوش میانی با استفاده از آنتی بیوتیک های گوناگون و اعمال جراحی کاهش یافته است با این حال در موارد بروز علایم غیر معمول مانند تب، سردرد و افزایش میزان ترشح از گوش می بایست به فکر این علایم بود.

مقدمه: بزرگی دو طرفه غده پاروتید عمدتا ناشی از فرآیندهای ویرال، متابولیک و خود ایمنی می باشد. در این جا بیماری معرفی می شود که تنها یافته بیمار با بدخیمی خونی در بدو مراجعه، بزرگی دو طرفه پاروتید بود.معرفی بیمار: بیمار مردی 34 ساله ای است که به دلیل بزرگی منتشر، پیش رونده و بدو ن درد غدد پاروتید دو طرفه از 3 ماه قبل مراجعه نموده بود. یافته های آزمایشگاهی موید وجود لکوسیتوز، آنمی، کاهش نسبی پلاکت و سدیمانتاسیون بالا بود تشخیص قطعی بیماری با انجام بیوپسی مغز استخوان مبنی بر وجود لوسمی لنفوبلاستیک حاد مسجل گشت.نتیجه گیری: اگر چه بزرگی دو طرفه پاروتید اکثرا به دنبال عوامل ویروسی و خود ایمنی ایجاد می شود، ولی در بروز آن عواملی از قبیل بدخیمی های خونی را نیز می بایست مد نظر قرار داد.

مقدمه: توبرکولوز نازوفارنکس و لوزه پس از شروع درمان طبی توبرکولوزیس به یک بیماری نادر مبدل شده است. شایع ترین تابلوی مراجعه به صورت لنف آدنوپاتی گردنی می باشد و تشخیص قطعی آن با بررسی هیستوپاتولوژی می باشد.معرفی مورد: در این مقاله یک بیمار با ابتلای همزمان نازوفارنکس و لوزه کامی و غده لنفاوی گردنی معرفی می شود.نتیجه گیری: توصیه می شود در موارد مشکوک مخصوصا اگر بیوپسی اولیه جواب قطعی نداده باشد، انجام تست های تشخیصی توبرکولوز مد نظر باشد.