مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:227 |تعداد مقالات:7

مقدمه: لیتیوم برای درمان اختلالات دو قطبی به کار می رود. با توجه به اهمیت سلول های جنسی در تولید مثل و انتقال صفات وراثتی از نسلی به نسل دیگر، در این پژوهش اثرات لیتیوم بر سطح تستوسترون، گنادوتروپین ها، بافت بیضه و اسپرماتوژنز بررسی شد.روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 16 موش صحرایی نر در دو گروه انجام شد. به گروه تجربی یک روز در میان 180 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن کربنات لیتیوم محلول به مدت 40 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه شاهد هیچ ماده ای دریافت نکرد. در پایان بیضه ها برداشته و بررسی سلولی بر روی آن ها انجام شد. سنجش هورمون های FSH، LH و تستوسترون با روش رادیوایمونواسی انجام گردید. داده ها توسط آزمون های Student-t در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین کاهش هومون FSH (Follicle-stimulating hormone)، LH (Luteinizing hormone)، تستوسترون و DHEA (Dehydroepiandrosterone) در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (P<0.001). وزن، طول بیضه و وزن اپیدیدیم، میانگین تعداد اسپرماتوگونی ها، اسپرماتوسیت های اولیه و اسپرماتیدها در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت. عرض بیضه و میانگین کاهش تعداد سلول های سرتولی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود که لیتیوم برای هر بیمار با توجه به آزمایش ها، دوز و مدت با احتیاط مصرف شود.

مقدمه: درمان با اکسیژن پر فشار (Hyperbaric oxygen therapy یا HMOT) یک درمان طبی است که با افزایش اکسیژن دهی به بافت با فشار بالاتر از 1.4 اتمسفر، منجر به آثار درمانی می شود که برای شرایط مختلف شامل آمبولی هوا و گاز، مسمومیت با مونواکسید کربن، گانگرن گازی، له شدگی، سندرم کمپارتمان، ترومای ایسکمیک حاد، درمان پای دیابتی، عفونت نکروزان بافت نرم، استئومیلیت و غیره استفاده می شود. در این مطالعه به بررسی عوارض HBOT در بیماران مراجعه کننده به مرکز درمانی بهار پرداختیم.روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1391 در مرکز درمانی بهار اصفهان انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه بیماران تحت درمان با اکسیژن هایپربار بودند که از اردیبهشت سال 1388 تا شهریور 1390 به این مرکز مراجعه کرده بودند. برای بررسی عوارض ناشی از HBOT پرونده 122 بیمار بررسی شد.یافته ها: 103 بیمار (84.4 درصد) دچار هیج عارضه ای نشده بودند. 17 بیمار دچار باروترومای گوش، 1 بیمار دچار تشنج و 1 بیمار مبتلا به مسمومیت با اکسیژن در ریه شده بودند. هیچ یک از بیماران دچار عارضه باروترومای ریه و تاری دید نشده بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دستامده و عوارض محدود درمان با اکسیژن هایپربار، توصیه به استفاده گسترده تر از این روش درمانی و مطالعه بیشتر در مورد تاثیر بر سایر بیماری ها می گردد.

مقدمه: ویروس تومور پستان موش (Mouse mammary tumor virus یا MMTV) یک عامل پیشرفت تومورهای پستان در موش ها می باشد. مطالعات حضور توالی هایی مشابه سکانس های ویروسی MMTV را در نمونه های سرطان پستان در انسان نشان داده اند، اما به دلیل حضور رتروویروس های اندوژن انسانی (Human endogenous retroviruses یا HERVs) نقش این ویروس هرگز به عنوان عامل تاثیرگذار در بروز سرطان پستان به اثبات نرسیده است. در این مطالعه، اثر MMTV بر سرطان پستان بررسی شد. برای غلبه بر تشابه توالی MMTV با وجود توالی های اندوژن، توالی هایی از ژن ENV-MMTV که همولوژی خیلی پایینی به HERV-Ks یا به هر ژن انسانی دیگری دارند، انتخاب شدند.روش ها: تحقیق حاضر به صورت مورد- شاهدی انجام شد. ابتدا DNA از 59 بافت توموری و شاهد سالم موجود در بلوک های پارافینی استخراج گردید. سپس از روش Nested PCR (Nested polymerase chain reaction) برای یافتن توالی های DNA مشابه سکانس های env ویروس MMTV استفاده شدیافته ها: توالی های DNA مشابه سکانس های env ویروس MMTV در 19 نمونه (32.2 درصد) از 59 نمونه سرطان پستان یافت شدند، در صورتی که این توالی ها تنها در 3 نمونه بافت سالم پستان (5 درصد) مشاهده گردید (P<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، MMTV می تواند یکی از عوامل خطر مهم برای ایجاد سرطان پستان در بیماران ایرانی محسوب شود. تعیین توالی محصول PCR نشان داد که این توالی ها 99 درصد با MMTV سویه موشی BR6 و 100 درصد با سویه های موشی C3H و GR همولوژی دارند.

مقدمه: مطالعات نشان داده است که زایمان واژینال عامل خطر بروز بی اختیاری استرسی ادرار (Stress incontinence یا SI) است و انجام سزارین می تواند از بروز این مشکل پیشگیری کند. اما مطالعاتی نیز وجود دارند که این اثر پیشگیری کننده را زیر سوال می برند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر روش زایمان بر ایجاد بی اختیاری استرسی ادرار در مادران با زایمان اول (Primiparity) بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی، 300 خانم در قالب سه گروه 100 نفری (شامل زایمان واژینال، سزارین الکتیو و سزارین اورژانس) که شش ماه قبل زایمان خود را در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان انجام داده بودند، با استفاده از آزمون Bonney جهت بررسی ابتلا به بی اختیاری استرسی ادرار، مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: شیوع کلی بی اختیاری استرسی ادرار در مطالعه ما 5.6 درصد به دست آمد. فراوانی این عارضه برای زایمان واژینال، سزارین الکتیو و سزارین اورژانس به ترتیب 6، 4 و 7 درصد بود. تفاوت معنی داری بین فراوانی SI در روش های مختلف زایمان وجود نداشت (P=0.41).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فراوانی بروز SI شش ماه پس از زایمان، در روش های مختلف زایمان با یکدیگر تفاوتی ندارد.

پیش از این باورها بر این بود که انسولین تنها دارای عملکرد محیطی است و قادر به عبور از سد خونی- مغزی و تاثیر بر سیستم اعصاب مرکزی نیست. اما اکنون مشخص شده است که انسولین و گیرنده های آن در سیستم اعصاب مرکزی وجود دارند. این هورمون نه تنها از سد خونی- مغزی عبور می کند، بلکه ممکن است توسط نورون های مغز نیز سنتز شود و به عنوان یک نوروپپتید نقش بارزی در تکامل و همچنین عملکردهای سیستم عصبی داشته باشد. کمبود این هورمون یا اختلال در گیرنده های مرکزی آن موجب آسیب جدی فرایندهای شناختی و از جمله یادگیری و حافظه می شود که ممکن است ناشی از اثرات غیر متابولیک آن باشد. هدف این مقاله مروری، نگاه کلی به نقش انسولین در رابطه با فرایندهای عصبی بود.