مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1393 | دوره:32 | شماره:317 |تعداد مقالات:7

مقدمه: امروزه در سلول درمانی و مهندسی بافت، به سلول های بنیادی مزانشیمی توجه خاصی می شود و جهت رسیدن به تعداد سلول مورد نظر با ویژگی های مطلوب، دستیابی به شرایط مناسب کشت ضرورت دارد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت (PRP یاPlatelet rich plasma ) و سرم جنین گاوی (FBS یا Fetal bovine serum) بر تکثیر و بقای سلول های بنیادی مشتق از چربی (ADSCs یا Adipose derived stem cells) در داربست طبیعی فیبرین انجام شد.روش ها: نمونه های چربی از سه بیمار، طی جراحی لیپوساکشن به دست آمد. سلول های بنیادی از بافت چربی استخراج و کشت شد. سپس سلول های پاساژ سوم در داربست فیبرین و مدیوم حاوی 10 PRP درصد (گروه مورد) یا 10 FBS درصد (گروه شاهد) کشت داده شدند. میزان تکثیر و بقای سلول ها در روزهای چهارم و هشتم با روش 3(4,5- dimethyl thiazol-2-yl) 5,2 diphenyl tetrazolium bromide assay) MTT و رنگ آمیزی با Trypan blue و درصد آپوپتوز سلولی با روش Flow cytometry با استفاده از کیت Annexinᴠ-FITC ارزیابی گردید. اطلاعات جمع آوری شد و با استفاده از آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در روزهای چهارم و هشتم میزان بقا و تکثیر و درصد سلول های زنده در گروه مورد نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر و میزان سلول ها در مرحله اولیه آپوپتوز در گروه مورد نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود (P<0.010). میزان سلول ها در مرحله نهایی آپوپتوز، در روز 8 به طور معنی داری در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود (P<0.001).نتیجه گیری: تاثیر مثبت PRP بر روند بقا و تکثیر سلول های ADSCs در مقایسه با FBS قابل توجه است.

مقدمه: گلیکوپروتئین Tim3 (T-cell immunoglobulin and mucin domain3) یکی از نشانگرهای سطح سلولی سلول های Th1 (T helper1) است که در بسیاری از بیماری های مرتبط با سیستم ایمنی، تغییر بیان دارد. این مطالعه، با هدف بررسی و افزایش بیان پروتئین Tim3 در سطح سلول 293T انجام شد.روش ها: کاست بیانی Tim3 از روی پلاسمید EX-W2682-M67 با استفاده از پرایمرهای دارای جایگاه آنزیمی NheI و MluI تکثیر و در جایگاه های مربوط در پلاسمید pHygro ساب کلون شد. پلاسمید نوترکیب محتوی ژن (pH-Tim3) Tim3 پس از استخراج و خالص سازی، با آنزیم NheI خطی شد و در سلول های 293T با استفاده از روش کلسیم فسفات ترانسفکت شد. سپس سلول های نوترکیب 293T بیان کننده Tim3 در محیط حاوی هیگرومایسین انتخاب مثبت شدند. پس از یک ماه بر روی DNA ژنومیک کلون های سلولی باقی مانده، واکنش PCR (Polymerase chain reaction) به منظور بررسی ادغام (Complementary DNA) cDNATim3 در ژنوم سلول 293T انجام شد. همچنین میزان بیان پروتئین Tim3 در سطح سلول به روش فلوسایتومتری ارزیابی گردید.یافته ها: نتایج هضم آنزیمی با آنزیم های NheI و MluI بر روی پلاسمید p-H-Tim3 باند 2312 و 4600 جفت بازی را نشان داد که تایید کننده صحت کلونینگ است. در واکنش PCR بر روی DNA ژنومیک، باند 1100 جفت بازی تکثیر شد که نشانه ورود ژن Tim3 در ژنوم سلول 293Tمی باشد. همچنین در فلوسایتومتری، 88 درصد سلول ها از نظر بیان Tim3 مثبت بودند و شدت بیان در قسمت زیادی از سلول ها بالا بود.نتیجه گیری: بیان پروتئین در سیستم های بیانی پروکاریوت ها از نظر زمان و هزینه بهتر از سیستم های یوکاریوتی است، اما در مورد پروتئین های دارای تغییرات پس از ترجمه، این سیستم بیانی جوابگو نیست. در برخی موارد ساختار فضایی طبیعی پروتئین در موقع لنگر انداختن بر سطح غشا، در تولید پروتئین های غشایی مانند Tim3 در سیستم های یوکاریوتی، حفظ نمی شود. در نتیجه، برای استفاده در تحقیقات تهیه آنتی بادی هایی که اپی توپ های فضایی را می شناسند و یا انتخاب آپتامر، مناسب نمی باشند. بیان پروتئین Tim3 در سطح سلول، می تواند ارایه دهنده پروتئین با ساختار فضایی طبیعی در پروژه های تولید آنتی بادی، نانوبادی و آپتامر باشد.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین تومور بدخیم و سرطان منجر به مرگ در زنان می باشد. برخی نشانگرهای زیستی به عنوان عوامل تخمین پاسخ دهی به درمان کاربرد دارند. مثال واضح و رایج در این مورد، گیرنده استروژن است و ارتباط معنی داری بین حضور گیرنده (ER+ یا Estrogen receptor) با احتمال ابتلا به سرطان پستان وجود دارد. هدف از این مطالعه، اندازه گیری بیان گیرنده استروژن a در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.روش ها: در این مطالعه، تعداد 20 نمونه بافت پارافینه از افراد مبتلا به سرطان و 10 نمونه سالم جمع آوری شد. پس از پارافین زدایی، استخراج RNA با محلول RNX Plus انجام گردید. cDNA (complementary DNA) با روش رونویسی معکوس به وسیله آنزیم M-MuLV (Moloney murine leukemia virus) سنتز شد. بیان ژن با روش Real time PCR(Real-time polymerase chain reaction) نسبی سنجیده شد و ژن گلیسر آلدهید فسفات دهیدروژناز (GAPDH یا Glyceraldehyde 3-phosphate dehydrogenase) نیز به عنوان شاهد داخلی استفاده گردید.یافته ها: با مقایسه بیان ژن گیرنده استروژن a در بافت های سرطانی نسبت به نمونه های سالم، افزایش بیان در تمام نمونه های سرطانی بیشتر دیده شد. نتایج نشان داد که با افزایش مرحله بیماری، میزان بیان گیرنده استروژنa  افزایش می یابد (P<0.0001).نتیجه گیری: میزان بیان ژن گیرنده استروژن a در نمونه های سرطانی به طور قابل توجهی افزایش می یابد. بنابراین، اندازه گیری بیان این ژن، می تواند به عنوان عامل موثر در تشخیص و پی گیری پاسخ دهی به درمان به کار رود.

مقدمه: تومورهای مغزی مرگ و میر بالایی را سبب می شوند. علاوه بر این، در درجه های توموری پیشرفته، قدرت تهاجم بالایی داشته، پیش آگهی بدتری دارند. تلومرها، توالی های تکراری و طویل DNA در دو انتهای کروموزوم های خطی هستند که از انتهای کروموزوم در مقابل نوترکیبی، اتصال و تخریب DNA محافظت نموده، از پیری سلولی جلوگیری می نمایند. در مهره داران، تلومرها از تکرار های پشت سر هم شش نوکلوتیدی TTAGGG تشکیل شده اند. تلومرها با وجود ساختار هتروکروماتینی خود، به صورت نوعی RNA غیر کدکننده موسوم به TERRA (Telomeric repeat-containing RNA) رونویسی می شوند و این RNA، به عنوان مهارکننده طبیعی تلومراز عمل می نماید. با توجه به این امر که آستروسیتوما از شایع ترین تومورهای دستگاه عصبی مرکزی است و پیش آگهی بالینی بدی دارد، هدف از این مطالعه، سنجش میزان بیان TERRA در تومورهای مغزی آستروسیتوما و نمونه های شاهد غیر توموری بود. به علاوه، بیان رونوشت TERRA در درجات توموری مختلف آستروسیتوما سنجیده شد.روش ها: mRNA از 26 نمونه تومور آستروسیتوما و 4 نمونه شاهد غیرتوموری استخراج شد. DNA مکمل (cDNA) سنتز شد و سطح بیان TERRA با روش Real-time reverse transcription polymerase chain reaction با استفاده از کیت SYBR Green در درجات مختلف توموری به همراه نمونه های طبیعی ارزیابی شد.یافته ها: بر اساس مقایسه بیان نسبی ژن TERRA بین درجات توموری مختلف در آستروسایتوما، میانگین DCt در درجات بالای توموری (III و IV) نسبت به درجه پایین (II) کاهش نشان داد و این امر حاکی از کاهش بیان TERRA در درجه های بالای آستروسایتوما به میزان 4.377 برابر نسبت به درجه پایین بود (P=0.036). افزون بر این، اندازه گیری بیان TERRA در آستروسایتوما به میزان 4.969 برابر، کاهش بیان در مقایسه با نمونه های شاهد غیرتوموری نشان داد (P=0.029).نتیجه گیری: مطابق این بررسی و سایر مطالعات انجام شده در این مورد، احتمال می رود، TERRA بتواند به عنوان یک نشانگر پیش آگهی مطرح شود.

مقدمه: میلیوم کلوئید یک وضعیت نادر پوستی با حداقل سه نوع متمایز است. از نظر بالینی، بیماری با ظهور پاپول های گسترده، نیمه شفاف و مایل به رنگ زرد و یا پلاک های تشکیل شده بر روی پوست آفتاب دیده، و از نظر بافت شناسی، با شناسایی کلوئید در ناحیه پاپیلای درم قابل تشخیص است.معرفی بیمار: بیمار مردی بود با پاپول های کوچک و متعدد بر روی پشت دست ها که بیماری میلیوم کلوئید توسط پاتولوژیست برای وی تایید شده بود. میلیوم کلوئید اغلب در بیماران با پوست روشن مشاهده می شود و بدون تغییر باقی می ماند. اما این بیمار، پوست به نسبت تیره از نوع Fitzpatrick skin type III داشت و ضایعات او در تابستان افزایش و در زمستان کاهش پیدا می کرد.نتیجه گیری: این مورد، تاکیدی بر رابطه نزدیک بین قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفتاب و ابتلا به میلیوم کلوئید در بزرگ سالان است.