مجله علوم پزشکی فیض
سال:1389 | دوره:14 | شماره:4 (پی در پی 56) |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: پروتئین های مهاری موجود در میلین با فعال کردن PKC، ترمیم آکسونی در مغز بالغین را محدود می کنند.اگر چه مهار PKC، توانایی پروتئینهای میلین را در مهار رشد آکسونی کاهش می دهد، ولی نقش و مکانیسم آن در مهار بازسازی میلین تاکنون ناشناخته است. با توجه به درگیر شدن دستگاه بینایی در بیماری MS، هدف از این مطالعه بررسی اثر مهار PKC در بازسازی میلین کیاسمای موش های دمیلینه شده با لیزولیستین می باشد.مواد و روش ها: با تزریق یک میکرولیتر لیزولستین دمیلیناسیون در کیاسمای موش نر القا شد و تزریق روزانه داخل بطنی مهار کننده پروتئین کیناز C ((GÖ6976 تا 14 روز پس از القا ادامه یافت. الگوی دمیلیناسیون و رمیلیناسیون در کیاسمای بینایی با رنگ آمیزی اختصاصی میلین و با استفاده از ثبت پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP) انجام شد.نتایج: در حیوانات دریافت کننده لیزولسیتین به تنهایی بیشترین دمیلیناسیون در روزهای 3 و7 پس از تزریق مشاهده شد و رمیلیناسیون کمی هم در روز 14 دیده شد، اما در حیواناتی که با مهارگر پروتئین کیناز C نیز تیمار شده بودند، دمیلیناسیون کمی در روز 3 پس از تزریق مشاهده شد و رمیلیناسیون در روزهای 7 و 14 افزایش یافت. در داده های حاصل از ثبت VEP نیز در گروه آسیب، بیشترین تاخیر موج p در روز های 3 و 7 بود که در روز 14 برگشت به سمت نرمال داشت، ولی در گروه تیمار میزان تاخیر موج p در روزهای 3 و 7به شکل قابل ملاحظه ای کاهش داشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت پروتئین کیناز C در مهار ترمیم درون زاد میلین نقش بارزی داشته و مهار آن به عنوان یک راه کار درمانی جدید برای پیشبرد فرایند رمیلیناسیون در بیماری هایی مثل ام.اس. قابل استفاده باشد.

سابقه و هدف: هیپوکامپ در فرآیند یادگیری و حافظه درگیر بوده و ترکیبات آنتی اکسیدان سبب بهبود یادگیری می شوند. باتوجه به اینکه گیاه مرزنجوش سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی است، هدف از انجام مطالعه حاضر مطالعه اثر تزریق داخل هیپوکامپی عصاره آبی مرزنجوش بر یادگیری و حافظه فضایی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه از 28 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار استفاده شد. پس از کانول گذاری دوطرفه در نواحی خلفی جانبی هیپوکامپ، حیوانات به مدت 4 روز متوالی، و در هر روز 4 مرتبه در ماز آبی موریس آموزش داده شدند و در روز پنجم حافظه فضایی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. بیست دقیقه قبل از مرحله آموزش و آزمون حافظه (به مدت 5 روز متوالی)، عصاره آبی مرزنجوش با مقادیر (0.3، 0.03 و 0.003 میکروگرم) و یا نرمال سالین (7=n) در هر طرف به نواحی CA1 هیپوکامپ تزریق شد.نتایج: تحقیق حاضر نشان داد که تزریق داخل هیپوکامپی عصاره آبی مرزنجوش می تواند مسافت کل پیموده شده و زمان سپری شده تا یافتن محل سکوی مخفی در ماز آبی موریس در طی روزهای آموزش را کاهش دهد (P<0.05). همچنین، در روز به خاطر آوری میانگین زمان سپری شده در ناحیه هدف و proximity به سکو در حیوانات تیمار شده با مرزنجوش با گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: تزریق داخل هیپوکامپی عصاره آبی مرزنجوش حافظه کاری موش های صحرایی را در ماز آبی موریس بهبود می دهد، اما بر تثبیت حافظه فضایی تاثیری ندارد.

سابقه و هدف: آلکالوئیدهای بتا کربولین نظیر هارمان در مواد غذایی و مواد تدخینی مشتق از گیاهان نظیر توتون یافت می شوند. در این مطالعه نقش گیرنده های نیکوتینی هیپوکامپ پشتی موش سوری در اثرات هارمان بر رفتار اضطرابی مورد مطالعه قرار گرفته است.مواد و روش ها: به منظور تزریق داخل هیپوکامپی نیکوتین، ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی موش های سوری مورد مطالعه با استفاده از دستگاه استریوتاکس به صورت دو طرفه کانول گذاری گردید. پس از گذشت یک هفته و متعاقب تزریق داخل صفاقی هارمان، رفتار اضطرابی حیوانات با آزمون hole-board سنجیده شد. داده های حاصل با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مقایسه شدند.نتایج: در این مطالعه، تزریق درون صفاقی هارمان تعداد head dip و فعالیت حرکتی حیوان را کاهش داد (P=0.001). به علاوه، تزریق دوطرفه نیکوتین به داخل هیپوکامپ پشتی نیز از تعداد head dip کاست (P=0.01)، بدون اینکه بر روی فعالیت حرکتی اثری بگذارد. همچنین، تزریق مکامیلامین (آنتاگونیست گیرنده نیکوتینی) به داخل هیپوکامپ پشتی در غیاب و حضور هارمان اثری بر روی رفتار اضطرابی و فعالیت حرکتی نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد نه تنها هارمان و نیکوتین دارای اثر اضطراب زا می باشند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.همچنین، اثرات اضطرابی هارمان از طریق گیرنده های غیر نیکوتینی القا می شود.

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ از جمله عوارض مشترک اعمال جراحی و بی هوشی بوده که در اعمال جراحی به روش لاپاراسکوپی به دلیل پنوموپریتوان، بیشتر از اعمال دیگر دیده می شود.مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر دگزامتازون بر تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کوله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی در مرکز آموزشی درمانی آیت اله کاشانی شهرکرد اجرا گردید.مواد و روش ها: این مطالعه، به صورت کارآزمایی بالینی روی 90 نفر از بیماران کاندید جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک که شرایط ورود به مطالعه را داشته انجام شد. بیماران به روش تصادفی ساده به دو گروه 45 نفره تقسیم شدند که 90 دقیقه قبل از شروع جراحی به گروه مداخله 8 میلی گرم دگزامتازون و به گروه شاهد cc 2 نرمال سالین به صورت وریدی تزریق گردید. بروز تهوع و استفراغ تا 16 ساعت پس از جراحی به فواصل 4 ساعته به صورت جداگانه در پرسشنامه مربوطه ثبت و اطلاعات حاصله به وسیله آزمون های آماری t، فیشر و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: مطالعه حاضر نشان داد 4 ساعت و 12 ساعت پس از جراحی بروز تهوع در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد کمتر بود (P=0.02، P=0.004) و 4 ساعت پس از عمل بروز استفراغ در گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P=0.013).نتیجه گیری: استفاده از دگزامتازون وریدی، قبل از جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک، از بروز تهوع و استفراغ پس از عمل می کاهد.

مقدمه: در تحلیل های بقا در صورت وجود نسبتی از افراد با مدت زمان بقای بیشتر نسبت به سایرین، استفاده از مدل های شفایافته مناسب تر است. هدف از این مطالعه تعیین بقای5 ساله بیماران مبتلا به سرطان معده پس از جراحی و بررسی عوامل موثر بر آن می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه بقای حداکثر 10 ساله 330 بیمار سرطان معده جراحی شده مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران در فاصله زمانی 5 ساله 1374 تا 1378 بررسی شد و پیگیری بیماران تا سال 1383 ادامه داشت. طول عمر بعد از جراحی بر حسب زمان مرگ تعیین شد و اثر متغیرهای سن، جنس، محل درگیری، نوع پاتولوژی، وجود و محل متاستاز و مرحله بیماری بر طول عمر و نیز نسبت بهبودی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از روش کاپلان مایر و مدل شفایافته وایبل استفاده گردید.نتایج: احتمال بقای 5 ساله و میانه طول عمر بیماران مورد بررسی به ترتیب 24 درصد و 19.9 ماه بود. نتایج حاصل از تحلیل تک متغیره با مدل شفایافته وایبل نشان داد متغیرهای سن، وجود متاستاز، محل متاستاز و مرحله بیماری بر بهبودی افراد موثر می باشند. در بررسی اثر هم زمان متغیرهای مختلف مشخص شد متغیرهای سن و مرحله بیماری بر بهبودی موثراند، اما هیچ کدام از متغیرها بر طول عمر بیماران اثر معناداری نداشتند.نتیجه گیری: در وضعیت هایی که جامعه مورد بررسی شامل دو زیرگروه مستعد و غیرمستعد (ایمن یا شفایافته) برای واقعه مورد نظر (مرگ از سرطان معده در این مطالعه) باشد، استفاده از مدل شفایافته به منظور بررسی جداگانه متغیرهای مرتبط با نسبت شفایافتگی و نیز توزیع زمان آن واقعه برای افراد مستعد مناسب است.

سابقه و هدف: آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis RA) یکی از شایع ترین بیماری ها خودایمنی است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین سطح خونی ‎‎ ویتامین D و فعالیت بیمار در بیماران مراجعه کننده به کلینیک های روماتولوژی کاشان طی سال 1388 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 10 8بیمار مبتلا به RA انجام شد. پس از خون گیر سطح خونی ویتامین D و ESR افراد چک شد و بیماران مورد معاینه کامل مفصلی قرار گرفتند. تشخیص قطعی آرتریت روماتوئید با کمک معیار ACR (انجمن روماتولوژی آمریکا) انجام شد.نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد سطح سرمی ویتامین D 79 نفر (73.14 درصد) نرمال و از بقیه افراد پایین تر از نرمال بود. میانگین سنی مبتلایان به آرتریت روماتوئید با ویتامین D نرمال، 52.22±11.6 سال و در گروه ویتامین D پائین، 48.48±12.51 سال بود (P=0.075). میانگین اندکس فعالیت بیمار در بیمار ان با ویتامین D نرمال، 3.75±1.37 و در بیمار ان با ویتامین D پائین، 5.19±1.56 بود (P<0.001). میانگین تعد اد مفاصل متورم بیماران با ویتامین D نرمال، 1.24±1.39 مفصل و در گروه دیگر، 3.65±3.35 مفصل بود (P=0.001). میانگین تعد اد مفاصل دردناک بیماران با ویتامین D نرمال پائین تر از افراد دارای ویتامین D پائین بود (P=0.042). همچنین، میانگین ESR بیماران با ویتامین D نرمال تقریبا نصف بیمار ان با ویتامین D پائین بود (P=0.002).نتیجه گیری: در بیمارانی که آرتریت روماتوئید فعال دارند، سطح ویتامین D پائین تر می باشد.

سابقه و هدف: واکنش زنجیره ای پلی مرآز (Polymerase chain reaction PCR) از نظر سرعت، دقت و کارآیی نسبت به سایر روش های تشخیص اشریشیاکلی در آب، ارجحیت دارد. بروز نتایج مثبت کاذب از معایب این روش است و برای رفع این مشکل می-توان از واکنش زنجیره ای پلی مرآز معکوس (Reverse transcriptase- polymerase chain reaction RT-PCR) استفاده نمود. در این تحقیق سعی گردیده تا علاوه بر تعیین کارآیی روش RT-PCR، میزان حساسیت این روش برای شناسایی اشریشیاکلی آب در مقایسه با روش (Most Probable Number) MPN نیز مورد بررسی قرار گیرد.مواد و روش ها: با استفاده از ترادف ژنی 16 srRNA اشریشیاکلی پرایمرهای SF (S rRNA Forward) و SR (S rRNA Reverse) طراحی شدند. رقت های مختلف از باکتری در آب مقطر تهیه شده و سوسپانسیون باکتری از دو نوع فیلتر FHLP و HAWP، عبور داده شد. سپس، RT-PCR انجام گردید. شناسایی آلودگی 15 حلقه چاه آب شهر اراک و مقایسه آن با روش MPN برای بررسی کارآیی روش فوق انجام گرفت.نتایج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که RT-PCR قادر است وجود باکتری در رقت های مختلف را شناسایی کند. فیلترهای هیدروفوبیک از جمله FHLP در مقایسه با فیلترهای هیدروفیلیک HAWP توانایی بالاتری در جدا سازی باکتری ها دارند. به علاوه، مقایسه شناسایی آلودگی آب با دو روش MPN و RT-PCR انجام گرفته در این تحقیق نشان دهنده کارآیی بالای روش RT-PCR بود.نتیجه گیری: با استفاده از RT-PCR که حساسیت بیشتری نسبت به روش MPN دارد، می توان وجود باکتری حتی در رقت های بسیار پایین را نشان داد. همچنین، فیلترهای هیدروفوبیک نسبت به فیلترهای هیدروفیلیک قدرت بیشتری در جذب باکتری ها دارند.

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ در اوایل حاملگی یکی از مشکلات طبی زنان است. در بیماران با ویار شدید حاملگی پیامدهای بارداری شامل سقط، زایمان زودرس، وزن کم زمان تولد، مرده زایی و پیامد مادری پره اکلامپسی شایع تر است. این مطالعه در جهت بررسی بروز پیامدهای جنینی و مادری حاملگی در بیماران با ویار شدید حاملگی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 70 بیمار حامله قبل از سن 14 هفته حاملگی که با استفراغ شدید حاملگی در بیمارستان یحیی نژاد بابل بستری شدند (گروه مورد) و 100 بیمار که جهت مراقبت اوایل حاملگی به این مرکز مراجعه کرده بودند (گروه کنترل) انجام گرفت. همه بیماران تا زمان زایمان پی گیری شدند. اطلاعات لازم و عوارض مادری و نوزادی به وسیله پرسشنامه جمع آوری شده و سپس آنالیز شدند.نتایج: زایمان زودرس در گروه مورد 9.4 و در گروه کنترل 1 درصد بود که اختلاف آن به لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.015). بروز سقط در گروه بیمار 8.6 و در گروه کنترل 1 درصد بود که اختلاف بین آنها نیز معنی دار بود (P=0.02). میزان بروز دیابت در گروه کنترل صفر و در گروه بیمار 10.9 درصد بود (P=0.001) ولی در دو گروه از نظر روش زایمان، وزن و مرگ و میر نوزادان و پره اکلامپسی تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به بیشتر بودن عوارضی نظیر دیابت بارداری، زایمان زودرس، سقط و بستری نوزاد در بیماران با استفراغ شدید حاملگی، مراقبت و پیگیری دقیق بیماران در طی بارداری توصیه می شود.

سابقه و هدف: مشکل اصلی در تجویز وارفارین، از پرکاربردترین ضد انعقادهای خوراکی، چگونگی نیل به INR مطلوب است. هدف از این مطالعه تعیین میانگین دوز موثر وارفارین برای بیماران مراجعه کننده به کلینیک قلب کاشان طی سال 1387 است تا نتایج آن جهت تجویز دوز مناسب دارو در زمان کوتاه تر و ایمن تر صورت گیرد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده بیماران کلینیک قلب کاشان که به هر دلیل وارفارین مصرف می کردند، از نظر جواب INR، خصوصیات دموگرافیک، داروهای مصرفی، بیماری های زمینه ای و مصرف سیگار ارزیابی شد. زمانی که INR به حد مطلوب 2.4 تا 2.6 رسیده و حداقل در سه آزمایش متوالی در همین محدوده باقی ماند، دوز تجویز شده به عنوان دوز مطلوب ثبت می شد. کسانی که INR آنها این شرایط را نداشت، از مطالعه حدف شدند.نتایج: از 86 بیمار 71 نفر شرایط ورود به مطالعه را داشتند. میانگین دوز روزانه وارفارین 3.97±1.38 میلی گرم بود. 46 بیمار به علت فیبریلاسیون دهلیزی، 13 نفر به دلیل داشتن دریچه مصنوعی، 11 نفر با نارسایی احتقانی قلب و 1 بیمار سکته مغزی آمبولیک وارفارین می گرفتند. دوز دریافتی دارو با سن رابطه معکوس داشت (P=0.01) ولی ارتباط معنی داری با جنس (P=0.7)، بیماری های زمینه ای (P=0.07)، مصرف سیگار (P=0.2)، داروهای مصرفی (P=0.07) و وزن (P=0.1) نداشت و به طور معنی داری در بیماران دارای دریچه مصنوعی بالاتر بود (P=0.008).نتیجه گیری: دوز موثر روزانه وارفارین 3.97±1.38 و دوز موثر هفتگی آن 27.83±9.77 میلی گرم به دست آمد که می تواند راهنمای پزشکان جهت تجویز دوز مناسب و کسب INR مطلوب باشد.

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus, MRSA) مهمترین عامل ایجاد عفونت بیمارستانی است. هدف از این مطالعه تعیین خصوصیات مولکولی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی و شناسایی ژن mec و هم چنین تیپ بندی SCCmec در بیماران بیمارستان شهید بهشتی کاشان می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی روی 150 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1388 انجام پذیرفت. سویه ها با تست های بیوشیمیایی نظیر رنگ آمیزی گرم، کاتالاز، کواگولاز، تست DNase و تخمیر قند مانیتول تایید گردید. ژنوتیپ SCCmec با روش multiplex PCR تعیین شد و نتایج با استفاده از آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر تحلیل گردید.نتایج: 87 مورد از 150 سویه (58 درصد) استافیلوکوکوس اورئوس حامل ژن mecA بود.34 سویه از 87سویه مقاوم به متی سیلین (39.1 درصد) از بیمارستان و 53 سویه (60.9 درصد) از جامعه بود. 3 سویه از 87 نمونه (3.4 درصد) دارای ژن SCCmec typeI، 12 سویه (13.8 درصد) SCCmec typeII، 8 سویه (9.2 درصد) SCCmec type IVb، 4 سویه (4.6 درصد) SCCmec type IVd و 3 سویه (3.4 درصد) SCCmec typeV بودند.نتیجه گیری: بیش از نیمی از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس دارای ژن mecA بوده و افزون بر60 درصد آن ها از جامعه (CA-MRSA) جداشده بودند. هم چنین، SCCmec typeII فراوان ترین ژنوتیپ جدا شده از نمونه ها بود.

سابقه و هدف: ناشنوایی یک بیماری حسی- عصبی است که در هر 500 تولد زنده یک مورد آن اتفاق می افتد. این بیماری با علت های ژنتیکی، محیطی یا هردو رخ می دهد. بیش از 60 درصد موارد غیر ارثی هستند و 80 درصد از موارد ارثی به صورت غیر سندرومی و دارای وراثت آتوزومی مغلوب می باشند. در این مطالعه فراوانی جهش های میتوکندریایی A1555G، A3243G و A7445G در بیماران استان فارس مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 72 ناشنوای غیر سندرومی مورد بررسی قرار گرفتند. DNA بیماران با روش استاندارد فنل-کلروفرم استخراج شده و جهش های ژن میتوکندریایی با روش PCR – RFLP غربال گری شدند. در نهایت جهش های احتمالی به روش توالی یابی مستقیم مورد تایید قرار گرفتند.نتایج: در این مطالعه، هیچ کدام از جهش های A1555G، A3243G و A7445G یافت نشد. با این حال، از بین رفتن یک محل برش آنزیم محدودگر در ژن MTTL1 که جهش A3243G در آن بررسی می گردید، واریانت آللی G3316A را با فراوانی 1.4 درصد در این بیماران نشان داد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که جهش های میتوکندریایی A1555G، A3243G و A7445G در ایجاد ناشنوایی در نمونه های مطالعه شده نقشی ندارند.

سابقه و هدف: تنها درمان شفابخش جهت مبتلایان به بیماری بتاتالاسمی ماژور پیوند مغز استخوان آلوژنیک می باشد که در بیماران نوع 3 با عوارض و مرگ و میر قابل توجهی همراه است.باتوجه به گزارشات موردی از موفقیت پیوند غیرریشه کن کننده در مبتلایان به بتاتالاسمی ماژور، اثربخشی این روش همراه با رژیم آماده سازی پیوند با سمیت کمتر در درمان مبتلایان به بتاتالاسمی نوع 3 بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر که طی سال های 1380 تا 1382 در مرکز پیوند مغز استخوان بیمارستان شریعتی تهران صورت گرفت تعداد 13 نفر از بیماران مبتلا به بتاتالاسمی نوع 3 تحت پیوند سلول های بنیادی خون محیطی و مغز استخوان از دهنده خواهر یا برادر قرار گرفتند. رژیم آماده سازی غیر ریشه کن کننده شامل فلودارابین به مدت پنج روز، بوسولفان به مدت دو روز و گلوبولین آنتی تیموسیت برای چهار روز بود. رژیم پروفیلاکسی جهت واکنش پیوند علیه میزبان بعد از پیوند شامل سیکلوسپورین و متوتروکسات بود و بیماران در صورت افت کیمریسم دهنده تحت درمان با انفوزیون لنفوسیت دهنده (DLI) قرار می گرفتند.نتایج: رژیم آماده سازی پیوند به خوبی و بدون سمیت قابل توجه بر روی سیستم های هماتولوژیک و گوارشی و ریوی تحمل شد. پنج نفر از بیماران (38.46 درصد) واکنش پیوند علیه میزبان حاد و 2 نفر (15.38 درصد) واکنش پیوند علیه میزبان مزمن داشتند. دو نفر نیز پس از پیوند فوت نمودند. پس از 5 سال پیگیری، دو نفر سوروایوال عاری از بیماری تالاسمی داشتند.نتیجه گیری: روش پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک غیرریشه کن کننده می تواند به عنوان یک روش درمانی با عوارض کم برای مبتلایان به بتاتالاسمی نوع 3 به کار گرفته شود.

سابقه و هدف: از مهم ترین علایم بیماری های قلبی به خصوص مشکلات مربوط به عروق کرونر، درد قفسه سینه و تنگی نفس است. تست ورزش یک روش پروگنوستیک و دیاگنوستیک مهم در ارزیابی بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمی قلبی است. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج تست تحمل فعالیت (تست ورزش) در مراجعه کنندگان با دردهای تیپک و غیر تیپیک قفسه سینه به مرکز قلب مازندران در شش ماهه دوم سال 1386 بوده است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت توصیفی روی 500 نمونه که با دردهای تیپیک و غیر تیپک به مرکز قلب مازندان مراجعه کرده بودند، انجام شد. پس از مصاحبه، معاینه و تست های آزمایشگاهی، با حضور محقق و متخصص قلب، ETT ((Exercise Tolerance Test با استفاده از Tread mill و طبق پروتکل بروس (Bruce Protocol) در چهار مرحله انجام شد.نتایج: مطالعه حاضر نشان داد نتیجه تست ورزش 80 مورد (16 درصد) مثبت است. نتیجه مثبت تست ورزش افرادی که درد تیپیک قلبی داشتند، 25 برابر بیشتر از مبتلایان به درد غیرتیپک بود. 43 نفر (53.75 درصد) از نمونه های با تست مثبت مذکر بودند و اکثریت آنها (41 نفر، 51.25 درصد) در گروه سنی 65- 51 ساله قرار داشتند. 12.5 درصد افراد با تست مثبت و همچنین 78.6 درصد افراد با تست منفی درد غیرتیپیک داشتند.نتیجه گیری: جدی گرفتن علایم و نشانه های مختلف بیماری های قلبی، به خصوص دردهای تیپک و حتی غیرتیپیک قفسه سینه، از اولویت های مهم آموزشی در پیشگیری از ایجاد سکته قلبی است.

سابقه و هدف: دوپلیکاسیون فورگات به طور معمول در مدیاستینوم خلفی دیده شده و در 10 الی 20 درصد موارد توام با دوپلیکاسیون مری می باشد. هرچند مواردی از دوپلیکاسیون مری قبلا گزارش شده است ولی اغلب موارد آن در مری توراسیک بوده است. شیرخوار با دوپلیکاسیون مری معمولا با دیسترس تنفسی یا توده بدون علامت که به صورت اتفاقی در گرافی قفسه صدری دیده شده است مراجعه می کند.معرفی بیمار: بیمار شیرخوار 7 ماهه ای است با وزن 7.5 کیلو گرم که با دیسترس تنفسی، تب و عدم تحمل غذا به بیمارستان مراجعه کرده است. در معاینه فیزیکی علائم دهیدراسیون، استریدور، تاکی پنه، رتراکسیون بین دنده ای و سفتی گردنی را نشان داده و در گرافی قفسه صدری دو عدد توده کیستیک در ناحیه دیستال گردن مشاهده شده است. همچنین، در سی تی اسکن گردن و قفسه صدری توده کیستیک با انتشار به مدیاستینوم خلفی مشاهده شده است. با عمل جراحی توده کیستیک متصل به مری به طور نسبی تخلیه شده و مری بعد از خارج سازی مخاط کیست ترمیم شد و در نهایت بیمار گاستروستومی گردید.نتیجه گیری: هر چند دوپلیکاسیون مری بیماری نادری است، ولی همواره بایستی در تشخیص افتراقی توده های گردنی توام با دیسترس تنفسی در شیرخواران مد نظر قرار گیرد.