مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1395 | دوره:34 | شماره:391 |تعداد مقالات:5

مقدمه: چشم انسان برای تشخیص اجسام، از نور تابشی ناشی از لبه استفاده می کند. ابیراهی های اپتیک، عامل اصلی تخریب کیفیت تصویر در چشم می باشند. در افرادی که دچار این عارضه هستند، تصویر درک شده دارای سطح پایین کنتراست است و لبه های تصویر از بین می رود. از آن جایی که روش های مرسوم درمان ابیراهی های اپتیک به سهولت در دسترس نمی باشند، روش های مکمل مانند پیش خنثی سازی تصاویر مطرح شده است. این تحقیق، با هدف بررسی کمی تاثیر اختلاف شدت روشنایی جسم و زمینه برای کاهش میزان ابیراهی های اپتیک مرتبه ی پایین انجام شد. همچنین، حدت بینایی در چارت های مختلف با کنتراست Weber برابر بررسی گردید.روش ها: در این تحقیق، 12 چارت اپتیک با سطوح مختلف کنتراست و بر اساس استاندارد لگاریتم کمینه ی زاویه ی وضوح (Minimum angle of resolution یا MAR) طراحی شد. چارت ها بر روی 20 بیمار با ابیراهی های اپتیک مرتبه ی پایین آزمون و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید.یافته ها: اختلاف معنی داری در میزان حدت بینایی افراد در سطوح مختلف کنتراست وجود داشت و تنها در حالتی که درصد کنتراست Weber پایین بود، این اختلاف معنی دار نبود.نتیجه گیری: داشتن سطح روشنایی پایین تر در تصویر زمینه، باعث بهبود حدت بینایی به مقدار تقریبی 11 درصد در مقیاس Log MAR می گردد. بنابراین، جهت بهبود بینایی در صفحات نمایش بهتر است موضوع نمایش روشن و زمینه تاریک باشد.

مقدمه: بیشتر مواد پرتوزای مصرفی در پزشکی هسته ای، گامازا هستند و گاما دارای برد به نسبت زیادی می باشد. بنابراین، تکنولوژیست های پزشکی هسته ای، در معرض پرتوگیری خارجی می باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین دز دریافتی تکنولوژیست های پزشکی هسته ای در زمان تزریق رادیو داروی 99mTC-MIBI (Tc-99m 2 methoxy-isobutyl-isonitrile) و زمان تصویربرداری اسکن قلب بود.روش ها: این مطالعه، بر روی تکنولوژیست پزشکی هسته ای در بیمارستان چمران انجام گرفت. این بررسی به کمک دزیمتر جیبی دیجیتالی که توسط سازمان انرژی اتمی کالیبره گردیده بود انجام شد. دزیمتر، در حالت دز بر حسب میکروسیورت قرار داده شد. دزیمتری در هنگام تزریق رادیوداروی 99mTC-MIBI به بیمار و هنگام تصویربرداری از بیمار انجام گرفت. داده ها پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel آنالیز گردید.یافته ها: میزان دز دریافتی تکنولوژیست ها در هنگام تزریق 99mTC-MIBI و تصویربرداری اسکن قلب به ترتیب 0.360±0.073 و 0.240±0.070 میکروسیورت به ازای هر اسکن قلب بود.نتیجه گیری: مقادیر دز دریافتی، تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. دز دریافتی تکنولوژیست مسوول تزریق رادیودارو، 30 درصد بیشتر از تکنولوژیست مسوول تصویربرداری از بیمار بود. بنابراین، نیاز به چرخش شیفت های کاری تکنولوژیست ها ضروری می باشد.

مقدمه: بعد از عمل فتق دیسک کمری، بسیاری از بیماران از دردهای رنج می برند که تشخیص علت درد، به طور معمول مشکل است. مطالعه ی حاضر، با هدف تعیین ارزش یافته های الکترودیاگنوستیک اندام تحتانی در تعیین علت درد بعد از عمل فتق دیسک کمری به انجام رسید.روش ها: طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی در سال 1394، 30 بیمار مبتلا به هرنی دیسک منفرد انتخاب شدند و در قبل و 4 هفته بعد از عمل جراحی دیسک کمر، تحت روش های الکترودیاگنوستیک و الکترومیلوگرافی قرار گرفتند. در نهایت، یافته های قبل و بعد از عمل مقایسه شدند.یافته ها: در بعد از عمل، پارامتر تاخیر در هر دو سمت چپ و راست، به طور معنی دار کاهش یافت و پارامترهای دامنه و سرعت در هر دو سمت راست و چپ افزایش معنی داری داشت. چهار پارامتر موج تیز مثبت، دامنه، مدت و موج پلی فازیک بالقوه فعال در عضله ی آنتی تیبیالیس و گلوتئوس ماکسیموس در بعد از عمل کاهش معنی داری داشت، اما درصد کاهش رکروتمان معنی دار نبود. هر پنج پارامتر پیش گفته، در عضلات گاستروکنیموس، واستوس مدیالیس و اندام  Progressive supranuclear palsy (PSP) کاهش معنی داری داشت.نتیجه گیری: روش های الکترودیاگنوستیک و الکترومیلوگرافی، می تواند درگیری ریشه های عصبی را در قبل و بعد از عمل نشان دهد. از این رو، در بیمارانی که در بعد از عمل دیسککتومی از وجود یا عود درد کمر شاکی هستند، جهت تعیین درگیری و فشار بر روی ریشه های اعصاب نخاعی، می توان از این روش بهره گرفت و منشا وجود درد را در این بیماران تعیین نمود.

مقدمه: این مطالعه، با هدف تعیین ارتباط بین سرعت رسوب گلبول قرمز و پروتئین فعال C با بروز دلیریوم در پیش آگهی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سال های 1393-94 به انجام رسید.روش ها: طی یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، 100 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان طی 5 روز بعد از نظر سطح سرعت رسوب گلبول قرمز و پروتئین فعال C و ارتباط آن با بروز دلیریوم تعیین و مقایسه گردید.یافته ها: در طی 5 روز بستری، 46 نفر دچار دلیریوم شدند. میانگین سرعت رسوب گلبول در دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به دلیریوم به ترتیب برابر با 9.11±2.00 و 8.73±2.02 میلی متر بر ساعت بود و اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد (P=0.340). میانگین سطح پروتئین واکنشی C در دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به دلیریوم، به ترتیب 12.20±6.06 و 9.55±4.27 میلی گرم بر لیتر بود و بیماران مبتلا به دلیریوم از میانگین سطح پروتئین واکنشی C بالاتری برخوردار بودند (P=0.012).نتیجه گیری: تغییرات سطح عوامل التهابی اعم از پروتئین واکنشی C در طی مدت بستری بیماران در بخش مراقبت های ویژه، به خصوص در روزهای اول بستری و به ویژه در افراد مسن، می تواند شاخص قابل قبولی برای پیش گویی بروز دلیریوم در این بیماران باشد، اما در مورد سرعت رسوب گلبول به علت تفاوت ها و اختلالاتی که در مطالعات مختلف مشاهده می شود، توصیه می گردد مطالعات بیشتر و با حجم نمونه ی بالاتری انجام گیرد.

مقدمه: مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر افزودن فنتانیل یا سوفنتانیل به مارکائین اینتراتکال بر خصوصیات بلوک حسی- حرکتی، وضعیت همودینامیک حین عمل و کاهش شدت درد بیماران بعد از عمل در جراحی دیسک کمر و مقایسه ی آن با گروه شاهد انجام شد.روش ها: در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 96 بیمار کاندیدای عمل جراحی دیسک کمر با روش بی حسی نخاعی در سه گروه 32 نفره توزیع شدند. در گروه اول فنتانیل و در گروه دوم سوفنتانیل به مارکائین اضافه شد و در گروه سوم، فقط مارکائین تزریق شد و شدت درد پس از عمل، میزان نیاز به مخدر و زمان اولین دریافت مخدر و میزان مخدر دریافتی در 24 ساعت در سه گروه تعیین و مقایسه شد.یافته ها: در طول اقامت بیماران در ریکاوری، سه گروه فنتانیل، سوفنتانیل و شاهد به ترتیب 40.6، 6.3 و 59.4 درصد درد داشتند و اختلاف معنی داری بین سه گروه وجود داشت (P<0.001). همچنین، شدت درد از 2 ساعت تا 12 ساعت بعد از عمل در این سه گروه، اختلاف معنی داری داشت (P=0.010).نتیجه گیری: استفاده از مارکائین به همراه فنتانیل یا سوفنتانیل، باعث کاهش بروز و شدت درد بیماران بعد از عمل می گردد و در نتیجه، استفاده از مخدر پس از جراحی دیسک کمر را کاهش می دهد.