بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1387 | دوره:13 | شماره:40 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: گرچه تست پوستی توبرکولین (PPD) در بررسی های بالینی برای تشخیص عفونت نهفته سلی (LTBI) مفید می باشد ولی دارای محدودیت هایی است. انتظار می رود تست جدید QuantiFEON-TB Gold In-Tube test (QFT) نسبت به PPD برای تشخیص LTBI اختصاصی تر باشد. هدف از این مطالعه مقایسه QFT با PPD در تشخیص LTBI می باشد.روش کار: در این مطالعه 186 نفر که برای آزمون استخدامی به انستیتو پاستور ایران ارجاع شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام این افراد واکسن BCG دریافت کرده بودند. آزمایشات PPD و QFT بر روی آنها انجام شد. این افراد به 2 دسته شامل افراد با خطر بالا و پایین آلودگی به سل تقسیم شدند. PPD مثبت با سفتی مساوی یا بیش از 10 میلی متر تعریف شد.یافته ها: Agreement بین PPD و QFT 89.3% بود (کاپا= 0.052). Agreement بین PPD و QFT در LRG 52.6% (کاپا= 0.019) و در HRG 63.2% (کاپا= 0.28) بود. حساسیت و ویژگی QFT در مقایسه با PPD در LRG به ترتیب 8% و 93.8% و در HRG 30% و 100% بود.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که QFT نسبت به PPD روش اختصاصی تری برای تشخیص LTBI به ویژه در HRG می باشد.

سابقه و هدف: اوریون بیماری حاد مسری، خوبخود محدود شونده و خوش خیم با درصد بروز بسیار اندک است، که اکثرا در کودکان گروه سنی 5 تا 9 سال دیده می شود. واکسیناسیون در بیش از 95 درصد از افراد ایمنی پایدار و طولانی مدت بوجود می آورد، آنتی بادی مادری از طریق جفت عبور نموده و در یکسال اول زندگی، شیرخواران را در برابر بیماری اوریون محافظت می نماید و لذا زمان واکسیناسیون هر موقع بعد از یکسالگی می تواند باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی وضعیت حساسیت و ایمنی گروههای سنی مختلف کشور از نظر بیماری اوریون بود.روش کار: در طی مطالعه تعداد 1440 نمونه خون از افراد ساکن در مناطق مختلف کشور اخذ گردید، همچنین پرسشنامه ای که حاوی اطلاعات فردی و سوابق واکسیناسیون بود نیز تکمیل گردید. نمونه ها در آزمایشگاه مرکزی سانتریفیوژ شده و سرم ها در محیط فریزر به آزمایشگاه رفرانس بخش ویروس شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران منتقل شدند. سپس نمونه ها در محیط آزمایشگاه با استفاده از روش الیزا از نظر وجود آنتی بادی علیه اوریون مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: مجموعا 1440 نمونه خونی از 829 (57.6%) مرد و 611 (42.4%) زن تهیه شد که 971 نفر (67.4%) ساکن در شهر بودند. 79.4% موارد (1144 نفر) دارای نتایج مثبت (فاصله اطمینان 95 درصد 81.5-77.3) و 20.6 درصد موارد (296 نفر) نسبت به وجود پادتن اوریون منفی بودند. بیشترین فراوانی نسبی مربوط به رده سنی 6 تا 10 سال بوده است. فراوانی نمونه های مثبت و منفی بر حسب گروههای سنی نشان می دهد که کمترین فراوانی موارد مثبت در گروه سنی 5-1 سال (36.7 درصد) و بیشترین فراوانی آن در گروه سنی 40-26 سال (91.7%) مشاهده گردید. فراوانی نمونه های مثبت در زنان بیشتر از مردان بود (81.2% در برابر 77.1%). از طرفی شهرنشینان بیشتر از روستایی ها دارای نمونه مثبت بودند (80% در برابر 78.3%) که این اختلاف معنی دار نبود. در کل در مناطق با وضعیت اقتصادی محروم بیشترین پاسخ مثبت وجود داشت (83.7%) تفاوت میان پاسخ مثبت در مناطق با وضعیت اقتصادی متفاوت معنادار بود (P<0.002).نتیجه گیری: با توجه به پوشش بیش از 95 درصد بیماریهای هدف برنامه گسترش ایمنسازی در جهت دستیابی به اهداف حذف و ریشه کنی بیماریهای مورد مراقبت از جمله برنامه حذف سرخک و سندرم سرخجه مادرزادی که با ایمنسازی گسترده افراد 25-5 سال در سال 1382 آغاز شد و لزوم استفاده از واکسن چندگانه سرخک- سرخجه- اوریون که در ایران تهیه می شود و ایجاد ایمنی بیش از 95 درصد در کودکان از نظر اوریون و حساسیت بیش از نیمی از کودکان کمتر از 6 سال نسبت به بیماری اوریون، ادغام واکسیناسیون اوریون در برنامه گسترش ایمنسازی ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: بیماری های کرونری قلب بسیار شایع هستند. مطالعات متعدد نشان داده اند که بین عفونت با بروز بیماریهای کرونری قلب ارتباط وجود دارد، که منجر به ارایه فرضیه عامل عفونی بیماریهای قلبی و عروقی شده است. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط سندروم حاد کرونری با عفونت کلامیدیا پنومونیه در شهرستان گرگان انجام شده است.روش کار: این بررسی از نوع موردی- شاهدی بود که روی سرم 109 فرد مبتلا به سندرم حاد کرونری و 85 فرد سالم انجام شد. دو گروه از نظر سن با هم همسان شده بودند. میزان آنتی بادی های سرمی از کلاسهای IgG و IgA در هر دو گروه علیه آنتی ژنهای کلامیدیا پنومونیه بطور مجزا با روش الیزا اندازه گیری شد.یافته ها: فراوانی آنتی بادی از کلاس IgG و IgA در سرم بیماران به ترتیب 89% و 7.3% و در افراد گروه شاهد 77.6% و 17.6% بود. فراوانی آنتی بادی ضد کلامیدیا پنومونیه از کلاس IgG در بیماران بالاتر از گروه شاهد بود (P<0.02). همچنین مشخص گردید که فراوانی مواردی که فقط آنتی بادی از کلاس IgG در سرم افراد یافت می شود، در بیماران مبتلا به سندروم حاد کرونری بطور معنی داری بیشتر از افراد گروه شاهد بود (P<0.005). فراوانی وضعیتی که در آن هیچیک از هر دو کلاس IgA و IgG ضد کلامیدیا پنومونیه در سرم وجود نداشتند، و در نتیجه سابقه ای از عفونت این باکتری را نشان نمی داد، در گروه شاهد بطور معنی داری از گروه بیمار بالاتر بود (P<0.04).نتیجه گیری: بین حضور آنتی بادی علیه کلامیدیا پنومونیه از کلاس IgG در سرم با بیماریهای عروق کرونر ارتباط معنی دار آماری وجود دارد و جستجوی آن در افراد مشکوک میتواند کمک کننده باشد.

سابقه و هدف: مطالعات متعددی در خصوص اهمیت تعیین ژنوتیپ ویروس HCV و تعداد ویروس و ارتباط آن با پاسخ به درمان و یا علایم بالینی صورت گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی ژنوتیپ های ویروس هپاتیت C و تعداد ویروس (viral load) در 384 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C در تهران طی سال های 82-1384 انجام گرفت.روش کار: در این بررسی، 384 نفر از بیماران مبتلا به هپاتیت C که در طی سالهای 1382 تا 1384 به یکی از کلینیک های هپاتیت تهران مراجعه کرده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این مطالعه سرم افراد مبتلا با روش PCR از نظر نوع ژنوتیپ HCV و تعداد ویروس (viral load) بررسی گردید.یافته ها: از 384 نفر مورد بررسی 307 نفر (79.9%) مرد و 77 نفر (20.1%) زن بودند. بیشترین فراوانی مربوط به ژنوتیپ la بود که 154 نفر (40.1%) را بخود اختصاص داد. پس از آن به ترتیب ژنوتیپ 3a (105 نفر- 23.7%) و lb (43 نفر- 11.2%) بود. در کل نمونه های آزمایش شده ژنوتیپ 76 نمونه (19.8%) قابل تعیین کردن نبود (not typable). در نمونه های باتعداد ویروس بیشتر از 106 ویروس در میلی لیتر 47 مورد (49.5%) ژنوتیپ la داشتند و پس از آن 25 مورد (26.3%) ژنوتیپ 3a و 16 مورد (16.8%) نیز ژنوتیپ 1b داشتند.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، تعداد ویروس و نوع ژنوتیپ کما بیش شبیه مطالعات سایر کشورها بوده است. اما رابطه این دو عامل با پاسخ به درمانهای ضد ویروسی بررسی نشد. با توجه به اینکه این مساله در گام بعدی برای تعیین نوع و مدت درمان اهمیت بسزایی دارد، نیاز به مطالعات تکمیلی در این رابطه احساس می گردد.

سابقه و هدف: گرچه تاثیر واکسن هپاتیت B در بیماران تحت همودیالیز (HD) مشخص شده است، بقای ایمنی در آنها کاملا مشخص نمی باشد. هدف از این مطالعه بررسی ایمنی طولانی مدت واکسن هپاتیت B در بیماران تحت همودیالیز و فاکتورهای دخیل در آن می باشد.روش کار: در این مطالعه 37 بیمار همودیالیزی که واکسن هپاتیت B (چهار دوز واکسن 40 میکروگرمی به صورت تزریق داخل عضله دلتوئید با فواصل صفر، 2، 1 و 6 ماهه دریافت کرده بودند، به مدت یک سال بعد از تجویز واکسن از نظر تداوم ایمنی (مقادیر سرمی آنتی بادی هپاتیت B (anti-HBs) برابر یا بیشتر از 10 واحد بین المللی در لیتر مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: یک سال پس از واکسیناسیون، 18.18% از بیماران anti-HBs خود را از دست داده اند (پاسخ دهنده موقت (transient responders) در حالیکه 82.81% از آنها دارای آنتی بادی در سرم خود بودند (پاسخ دهنده دایم (persistent responders. از 82.81% بیماران persistent responders، 11.5% پاسخ دهنده ضعیف (weak responders) و 88.5% پاسخ دهنده قوی (high responders) بودند. تفاوت معنی داری بین افراد پاسخ دهنده ضعیف و قوی از نظر سن، جنس و فاکتورهای تغذیه ای مشاهده نشد.نتیجه گیری: در این مطالعه فاکتوری در ارتباط با بقای ایمنی طولانی مدت واکسن هپاتیت B در بیماران تحت همودیالیز یافت نشد. به نظر می رسد سطوح آنتی بادی بالای 100 IU/1 پس از واکسیناسیون جهت بقای سطوح آنتی بادی تا یکسال بعد ضروری می باشد.

سابقه و هدف: توکسوپلاسموزیس یکی از شایعترین عفونتهای مشترک بین انسان و حیوانات است که در سراسر دنیا شایع است. شیوع عفونت توکسوپلاسما در مناطق مختلف متفاوت بوده و به شرایط جغرافیایی، عادات غذایی و تماس با گربه بستگی دارد. با توجه به اهمیت توکسوپلاسموزیس مادرزادی و عدم وجود سوابق مطالعاتی در این زمینه در کردستان، این پژوهش انجام شد.روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی و بر روی 600 خانم مراجعه کننده به مرکز مشاوره ازدواج سنندج در سال 1385 انجام شد و نمونه های سرم افراد، جهت بررسی از نظر آنتی بادی ضد توکسوپلاسما باروش IgG-Elisa مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی نمونه 22.85 سال (7.65±) بود. از این افراد 424 نفر (70.7%) متولد شهر و 433 نفر (72.2%) ساکن شهر بودند. در این مطالعه از 600 نفر خانم مورد بررسی تعداد 169 نفر (28.2%) دارای سرولوژی مثبت بودند که بین سرولوژی مثبت با محل تولد (P=0.005)، محل زندگی (P=0.04)، سابقه نگهداری گربه (P=0.03) و سایر حیوانات (P=0.04) رابطه معنی داری وجود داشت. سن افراد دارای سرولوژی مثبت به صورت معنی داری بیشتر از افراد سرولوژی منفی بود (P=0.01).نتیجه گیری: شیوع عفونت توکسوپلاسمایی در مناطق مختلف ایران متفاوت است که با عادات غذایی، تماس با گربه و سایر حیوانات و شرایط بهداشتی مرتبط است و با افزایش سن احتمال آلودگی بیشتر می شود. از آنجایی که 71.8% از دختران در شرف ازدواج شهرستان سنندج از نظر توکسوپلاسموز سرولوژی منفی داشتند (بالاتر از میانگین کشوری)، احتمال بروز توکسوپلاسموزیس حاد و انتقال آن به جنین در طی بارداری این افراد وجود دارد. بر اساس نتایج این مطالعه بررسی خانمها از نظر آلودگی با توکسوپلاسما در طی بارداری و کاهش عوامل خطر، ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: به دلیل کثرت استفاده کنندگان وسیله داخل رحمی و لزوم پیشگیری از انتقال عفونت و تهدیداتی ایدز و هپاتیت، بررسی عملکرد واحدهای بهداشت در زمینه پیشگیری از عفونت یک ضرورت اجتناب ناپذیر می باشد. به همین منظور اقدام به بررسی عملکرد 14 مرکز در دسترس از نظر مدیریتی، در سه قسمت اقدامات قبل، حین و بعد از جایگذاری آی.یو.دی نمودیم.روش کار: پژوهش توصیفی مقطعی است جامعه و نمونه پژوهش تمام مراکز بهداشتی و درمانی تابعه (14 مرکز)، ابزار مورد استفاده چک لیست بود که به روش مشاهده تکمیل شده است.یافته ها: در قسمت قبل از جایگذاری عدم شستشوی دستها در هنگام معاینه داوطلب و همینطور عدم نمونه برداری میکروبی دوره ای از تخت ژنیکولوژی و اقلام خارج شده از فور از ضعف های عمده بود. در قسمت حین جایگذاری: عمده ترین ضعف مربوط به شستشوی سرویکسبا محلول مناسب و به شکل صحیح بود (28%)، در قسمت اقدامات بعد از جایگذاری اشکال عمده مربوط به قرار دادن وسایل فلزی استفاده شده در محلول پلشت بر با غلظت و مدت مناسب بود. در بررسی های میکروبی درتخت های ژنیکولوژی مراکز مورد بررسی، در 7 مرکز (50%) کوکسی های گرم مثبت (استافیلوکک) ایزوله شد.نتیجه گیری: باز آموزی مرتب ماماها و تدارک مواد لازم، به علاوه نظارت مداوم بر کار آن ها می تواند در کاهش خطر انتقال عفونت موثر باشد به علاوه الگوی مناسب برای آی.یو.دی گذاری از نظر پیشگیری از عفونت در این بررسی بیان شده است.

سابقه و هدف: تغییر الگوی مقاومت میکروبی در میکروارگانیسم های مولد عفونت ادراری در کودکان یک مشکل در حال افزایش است. باتوجه به شیوع عفونت های ادراری در کودکان، تشخیص دشوار آن و عوامل مربوط به میزبان مانند دیالیز که می توانند در آن نقش داشته باشند، و درمان پیشگیری با دوز پایین آنتی بیوتیک در این کودکان، تعیین الگوی مقاومت میکروبی جهت درمان مناسب بیماران امری ضروری است. هدف از این مطالعه تعیین علل میکروبی بیماری و مقاومت آنتی بیوتیکی آنها جهت مناسب ترین درمان آنتی بیوتیکی است.روش کار: در این تحقیق از 50 کودک دیالیزی شش ماهه تا هفده سال که به بیمارستان لبافی نژاد و کودکان مفید مراجعه کرده بودند نمونه ادرار گرفته شد. در صورت مثبت بودن کشت ادرار، رنگ آمیزی گرم و تست های بیوشیمیایی افتراقی برای شناسایی میکروارگانیسم انجام گرفته، سپس جهت بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی تست آنتی بیوگرام به روش «disk diffusion» به عمل آمد.یافته ها: اکثریت بیماران مورد مطالعه را دختران (72 درصد) تشکیل می دادند. از 34 مورد کشت مثبت از دختران (26 نفر) و پسران (8 نفر)، 36 میکروارگانیسم جدا شد. شایع ترین عامل بیماری زا اشریشیاکلی با فراوانی 75 درصد بود. میکروارگانیسم های دیگر به ترتیب شیوع: انتروکوک، استافیوکوک اپیدرمیدیس، کینگلا، مخمر و قارچ بودند. از میان 13 آنتی بیوتیک مورد بررسی جهت حساسیت آنتی بیوتیکی، باکتری های گرم منفی بیشترین مقاومت را نسبت به آموکسی سیلین (71.4 درصد) و کوتریموکسازول (57.1 درصد) و کمترین مقاومت را نسبت به آمیکاسین (7.1 درصد) ونیتروفورانتوئین (21.4 درصد) نشان دادند.همچنین در آزمایش های حساسیت آنتی بیوتیکی از میان 9 آنتی بیوتیک مورد بررسی، باکتری های گرم مثبت بیشترین مقاومت را نسبت به سفیکسیم (100 درصد)، کوتریموکسازول (83.3 درصد)، سفازولین (83.3 درصد)، و کمترین مقاومت را نسبت به آمیکاسین (33.3 درصد) نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه پیشنهاد میشود از آمیکاسین جهت درمان عفونت های ادراری در این بیماران استفاده شود.

سابقه و هدف: بیماری سل سالهاست در جهان به عنوان یک مشکل بهداشتی مطرح است. سل خارج ریوی حدود یک سوم موارد ابتلا به بیماری سل را تشکیل می دهد. به دلیل تظاهرات متنوع و درگیری اعضای مختلف، تشخیص بیماری سل مشکل می باشد در مطالعه حاضر سل خارج ریوی در مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان گرگان طی سالهای 84-1380 بررسی شد.روش کار: در این مطالعه مقطعی افرادی که طی این مدت با تشخیص سل خارج ریوی به مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان گرگان مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. متغیرهای فردی (سن، جنس، ملیت، قومیت، محل سکونت، محل درگیری) ثبت گردید. اطلاعات با نرم افزار آماری SPSS وارد رایانه شده و با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بروز سل خارج ریوی در سالهای مختلف محاسبه گردید.یافته ها: در طی 5 سال، 205 مورد سل خارج ریوی در شهرستان گزارش گردید. حدود نیمی از موارد مبتلایان را ساکنین شهرها (51.2%) تشکیل می دادند. بروز موارد سل خارج ریوی در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری و در مردان بالاتر از زنان بود. محل درگیری عمده در مردان پرده جنب (36.4%) و در زنان غدد لنفاوی (27.4%) بود. گروه سنی 24-15 سال بیشترین درگیری لنفاوی و پرده جنب را داشتند. درگیری استخوانها و مفاصل بیشتر در گروه سنی 54-45 سال دیده شد.نتیجه گیری: از نتایج مطالعه حاضر و مقایسه با سایر مطالعات چنین برداشت می گردد که سل خارج ریوی در مردان منطقه از شیوع بیشتری برخوردار است و سن ابتلا به این بیماری در حال افزایش است. بروز و شیوع سل خارج ریوی نیز افزایش نسبی نشان می دهد و نیازمند مطالعه و توجه بیشتری است.

سابقه و هدف: هپاتیت B به عنوان یک بیماری ویروسی خطرناک، بخش زیادی از سرمایه های بهداشتی و مالی کشورهای در حال توسعه را به خود اختصاص می دهد. یکی از راههای پیشگیری از ابتلای به آن، واکسیناسیون جمعیت در معرض خطر از جمله پرسنل پزشکی است. متاسفانه ایمنی ایجاد شده توسط واکسن کامل نیست و عوامل مثل جنس، سن، شاخص توده بدنی، استعمال سیگار و فاصله زمانی سپری شده از آخرین دوز واکسن بر آن اثر می گذارد. لذا این مطالعه جهت بررسی فراوانی پاسخ ایمنی مناسب در دانشجویان واکسینه شده دانشگاه علوم پزشکی گیلان جهت تعیین میزان دستیابی به اهداف برنامه واکسیناسیون انجام گردید.روش کار: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در سال 82 کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی گیلان که واکسیناسیون کامل به فاصله زمانی 6، 1، 0 ماه علیه هپاتیت B انجام داده بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات به دو روش مصاحبه و نمونه گیری جمع آوری گردید. از هر فرد یک نمونه خون وریدی جهت سنجش عیار آنتی بادی علیه آنتی ژن سطحی هپاتیت B به روش (ELISA) Enzyme linked Immunoassay گرفته شد. اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS 10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از بین 443 فرد مورد مصاحبه، 245 مورد با سابقه تزریق کامل 3 دوز واکسن در ماههای 6، 1، 0 وارد طرح گریدند. محدوده سنی نمونه ها 53-20 سال و میانگین سنی آنان 24.9±4.5 سال بود. 74.7% از نمونه ها (183 نفر) زن و 25.3% (62 نفر) مرد بودند که 95.1% (233 نفر) سخ ایمنی مناسبی نشان داده بودند (HBs Ab>10 IU/dl). میزان ایمنی زایی در مردان کمتر بود و مرد بودن با عدم پاسخ ایمنی مناسب رابطه معنی داری داشت (P<0.01). 2% از نمونه ها (5 نفر) سابقه مصرف سیگار داشتند. سیگاری بودن با عدم پاسخ ایمنی مناسب رابطه معنی داری را نشان می داد (P<0.05). در 56.25% از نمونه ها (135 نفر) کمتر یا مساوی 24 ماه از تزریق آخرین دوز واکسن می گذشت. فاصله زمانی بیش از 24 ماه از تزریق آخرین دوز واکسن با عدم پاسخ ایمنی مناسب رابطه معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به آنکه کادر بهداشتی درمانی جزء گروه پرخطر جامعه از نظر تماس با ویروس هپاتیت B می باشند توصیه می شود 1 تا 3 ماه بعد از دریافت 3 دوز کاملواکسن تحت تیتراژ AntiHBs تا بدین ترتیب افراد دارای پاسخ نامناسب تشخیص داده شده و از احساس کاذب ایمن بودن در میان کادر درمانی و افراد در معرض خطر پیشگیری شود.

سابقه و هدف: هپاتیت ویروسی تیپ B یکی از بیماری های شایع در کشورهای در حال توسعه می باشد. سالانه در کشور آمریکا 800000-600000 مورد فرو رفتن سرسوزن در بیمارستانها بوقوع می پیوندد و پرستاران بیشترین افراد در معرض خطر هستند. کادر بهداشتی درمانی به علت تماس های شغلی با خون و مایعات عفونی بدن در معرض خطر ابتلا به عفونت های منتقله از راه خون می باشند لذا انجام واکسیناسیون در کلیه افراد در معرض خطر و با ریسک بالا از جمله کارکنان حرف پزشکی توصیه شده است. این مطالعه با هدف اندازه گیری سطح آنتی بادی بر علیه آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B در کلیه پرسنل حرف پزشکی استان کردستان انجام شد.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی بود. جامعه آماری مطالعه شامل پرسنل شاغل در بیمارستان های سطح استان کردستان (پزشک، پرستار، بهیار، خدمه و پرسنل شاغل در آزمایشگاه) بود و حجم نمونه 489 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی و سهمیه ای وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات توسط پرسشنامه انجام شد، پس از پر کردن پرسشنامه در صورت موافقت نمونه ها، سه سی سی خون وریدی بمنظور تعیین مقدار Anti-HBS موجود در نمونه سرم گرفته شد. داده ها پس از جمع آوری بااستفاده ازنرم افزار آماری SPSSwin و استفاده از آمار توصیفی (فراوانی و میانگین) و تست های آماری تحلیلی مربع کای و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 489 نفر مورد مطالعه 53.9% زن و 46.1% مرد بودند. بیشترین افراد مورد مطالعه در گروه سنی 39-30 سال (45%) قرار داشتند. 18.5% نمونه ها مجرد و 81.5% متاهل بودند. 97.3% سابقه تزریق واکسن هپاتیت B داشتند و واکسیناسیون در 79.6% آنها کامل بود. 36.8% نمونه ها سابقه Needle stick داشتند. در کل 2.6% نمونه ها فاقد ایمنی، 10.4% فاقد ایمنی محافظتی و 25.7% دارای ایمنی ضعیف نسبت به هپاتیت B بودند. بین تیترآنتی بادی و مصرف سیگار، جنس، گروههای سنی و فاصله آخرین دوز واکسن رابطه معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه سطح ایمنی پرسنل شاغل در بیمارستان های استان در زمینه هپاتیت در سطح متوسطی است و در صد اندکی نیاز به تجویز دوز بوستر و واکسیناسیون مجدد مورد نیاز می باشد.

سابقه و هدف: پاتوژن های منتقله از راه خون یک خطرعمده برای کارکنان مراقبت بهداشتی و دانشجویان به حساب می آید. بیشترین خطر انتقال پاتوژن های بیماریزا از طریق آسیب با سوزن و مواد تیز و برنده است. سه عامل بیماریزای مهمی که می توانند به وسیله آسیب های ناشی از وسایل تیز و برنده منتقل شوند شامل: هپاتیت ب، هپاتیت ث و ویروس نقص ایمنی می باشند. هدف این مطالعه تعیین میزان تماس با پاتوژن های منتقله از راه خون در دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی شهر تهران می باشد.روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی با استفاده از پرسشنامه در بین دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری شهر تهران که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند انجام شد. تعداد نمونه 180 نفر بود که با استفاده از نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند.یافته ها: 52.7 درصد از دانشجویان دچار آسیب با سوزن و اشیا تیز و برنده شده بودند. در 27.4 درصد موارد وسیله برای بیمار استفاده شده بود که از این تعداد 4.2 درصد برای بیمار مبتلا به هپاتیت ب و 1.1 درصد برای بیمار مبتلا به هپاتیت ث استفاده شده بود و در 22.1 درصد موارد دانشجویان از وجود بیماری منتقله از راه خون در بیمار اطلاعی نداشتند. اکثر دانشجویان (67.75 درصد) وقوع آسیب را گزارش نکرده بودند. خوشبختانه اکثر دانشجویان (96.1 درصد) بر علیه هپاتیت ب واکسینه شده بودند.نتیجه گیری: میزان آسیب با سوزن و اشیا تیز و برنده تقریبا بالا است و متاسفانه اکثر دانشجویانی که با وسایل آلوده دچار آسیب شده بودند از وجود بیماری در فرد اطلاع نداشتند که نیاز به آموزش و تاکید بر رعایت احتیاطات استاندارد احساس می شود.