مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1393 | دوره:32 | شماره:281 |تعداد مقالات:5

مقدمه: تهوع و استفراغ از عوارض شایع بعد از عمل جراحی به ویژه پس از جراحی استرابیسموس چشم می باشد. استفاده پیشگیرانه از یک دارو مثل میدازولام به تنهایی، تاثیر کمتری در کاهش میزان این عارضه داشته است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ترکیب هالوپریدول و میدازولام وریدی در میزان شدت تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی استرابیسم بود.روش ها: در یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سو کور، 90 بیمار با سن 60-18 سال کاندیدای عمل جراحی استرابیسم مراجعه کننده به مرکز چشم پزشکی فیض اصفهان انتخاب شدند. نمونه ها به صورت تصادفی به سه گروه 30 نفری تقسیم گردیدند. در گروه A در زمان القای بیهوشی میدازولام به میزان 0.05mg/kg و تیوپنتال سدیم به میزان2.5mg/kg ، در گروه B میدازولام به میزان 0.05mg/kg و تیوپنتال سدیم به میزان 2.5mg/kg و هالوپریدول به میزان 0.05mg/kg و در گروه C تیوپنتال سدیم به میزان 5mg/kg تجویز شد. میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل و همچنین میزان نیاز به داروی ضد استفراغ در ریکاوری و بخش تا 24 ساعت در بیماران سه گروه ارزیابی شد و با یکدیگر مقایسه گردید.یافته ها: در بیماران گروه B میزان بروز تهوع و استفراغ در مقایسه با گروه های A و C در ریکاوری و بخش کمتر بود (P<0.05). میزان استفاده از داروهای ضد استفراغ به صورت واضحی در گروه B در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع زیاد تهوع و استفراغ بعد از جراحی استرابیسموس چشم، استفاده پیشگیرانه از ترکیب وریدی میدازولام و هالوپریدول جهت کاهش این عارضه می تواند تاثیر بیشتری داشته باشد.

مقدمه: Infrequent voiding یکی از شایع ترین مشکلات ادراری در کودکان می باشد و اتیولوژی این بیماری هنوز شناخته شده نیست. مطالعات صورت گرفته بیان می کنند که کودکان دچار Infrequent voiding رشد خطی آهسته تری نسبت به سایر کودکان دارند. هدف این مطالعه، مقایسه تکامل کودکان دچار Infrequent voiding با کودکان طبیعی است.روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، تعداد 100 کودک 6 ساله که دچار Infrequent voiding بودند، وارد مطالعه شدند و از لحاظ رشد و تکامل بر اساس پرسش نامه ASQ (Ages and stages questionnaires) با گروه شاهد که سالم بودند، مقایسه شدند.یافته ها: در بررسی انجام شده در حیطه شخصی اجتماعی، حل مساله، برقراری ارتباط و تکامل زبانی گروه شاهد با گروه مورد اختلالات آشکاری داشت (P<0.050). همچنین به طور معنی داری قد کودکان مبتلا به Infrequent voiding کمتر از گروه شاهد بود (P<0.050) و BMI (Body mass index) و وزن گروه مورد از گروه شاهد بیشتر بود (P<0.050).نتیجه گیری: با توجه به اختلالات موجود در تکامل کودکان مبتلا به Infrequent voiding، بهتر است در درمان مشکلات تکاملی آن ها تلاش بیشتری صورت گیرد. در ضمن، با توجه به افزایش وزن و BMI می توان با متناسب کردن وزن کودکان در درمان این اختلال اقدام نمود.

مقدمه: کیست هیداتیک مرحله لاروی کرم نواری اکینوکوکوس گرانولوزوس (Echinococcus granulosus) می باشد. اثر این انگل در جلوگیری از رشد سلول های سرطانی در گذشته نشان داده شده است.روش ها: در این مطالعه، مقادیر مختلف پروتواسکولکس های زنده کیست هیداتیک به موش های C57/Black تزریق شد و سپس این موش ها مورد تزریق سلول های ملانوما قرار گرفتند.یافته ها: اندازه تومور ایجاد شده در موش هایی که 100 و 500 پروتواسکولکس دریافت کرده بودند، نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کوچک تر بود؛ اما اندازه تومور در گروهی که 1000 پروتواسکولکس دریافت کرده بودند، اختلاف معنی داری با گروه شاهد نداشت.نتیجه گیری: شاید به دلیل وجود تشابهات آنتی ژنی بین پروتواسکولکس ها با سلول های ملانوما، آنتی بادی های ایجاد شده بر علیه آنتی ژن های پروتواسکولکس ممکن است به صورت غیر اختصاصی رشد تومور در موش ها را تحت تاثیر قرار دهد.

مقدمه: استاتین ها گروهی از داروها هستند که در درمان هیپرلیپیدمی و بیماری های قلبی کاربرد دارند. استئوپروز نیز یک بیماری بسیار شایع است که بیشترین شیوع را در بین زنان یائسه دارد. مطالعات نشان داده اند که مصرف استاتین ها می تواند روی افزایش دانسیته استخوانی موثر باشد. هدف از طراحی این مطالعه، ارزیابی اثر مصرف استاتین ها بر دانسیته استخوانی در زنان یائسه بود.روش ها: در این مطالعه، 350 زن یائسه شرکت داشتند که 70 نفر در گروه مصرف کننده (گروه مورد) و 280 نفر در گروه غیر مصرف کننده استاتین (گروه شاهد) با میانگین سنی 6.12±62.03 سال و در محدوده سنی 82-43 سال بودند. شرکت کنندگان تحت سنجش تراکم استخوانی با روش DXA (Dual-energy X-ray absorptiometry) قرار گرفتند و BMD (Bone mineral density) و همچنین اسکور T آن ها تعیین گردید. بر اساس اسکور T، بیماران به سه گروه طبیعی، استئوپنیک و استئوپروتیک تقسیم شدند. سپس فراوانی این سه دسته و نیز میانگین دانسیته استخوانی در دو گروه مورد و شاهد مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های x2، t و آزمون Mann-Whitney و نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده گردید.یافته ها: میانگین BMD در گروه مورد در مهره های L2،L3 و L4، تروکانتر، گردن فمور بیشتر از گروه شاهد بود. این اختلاف در هیپ وجود نداشت. توزیع تعداد بیماران طبیعی، استئوپنیک و استئوپروتیک در دو گروه با استفاده از آزمون Mann-Whitney با همدیگر مقایسه شد. در مهره ها و گردن فمور اختلاف بین دو گروه معنی دار بود، اما در هیپ اختلاف معنی دار دیده نشد.نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه، مصرف استاتین در بهبود یا جلوگیری از ایجاد استئوپروز نقش دارد و می تواند در آینده علاوه بر مصارف بالینی در هیپرلیپیدمی و بیماری های قلبی- عروقی، در زمینه پیشگیری از پوکی استخوان نیز مورد استفاده قرار گیرد. البته این اثر مثبت در مورد استخوان هیپ صادق نیست.

امروزه عفونت های نوکاردیایی در ایران رو به افزایش است و اطلاعات کمی درباره تشخیص این باکتری در آزمایشگاه های بالینی و تحقیقاتی وجود دارد. این امر اینجانبان را بر آن داشت که توضیحاتی درباره روش های مولکولی در شناسایی این باکتری ارایه نماییم.