زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1380 | دوره:4 | شماره:10-9 |تعداد مقالات:13

هدف: در ارزیابی زنان مبتلا به خون ریزی غیرطبیعی رحم پس از یائسگی اولین اقدام دیلاسیون و کورتاژ می باشد.این مطالعه به منظور بررسی کارایی سونوگرافی واژینال در انتخاب بیماران پرخطر و انجام بررسی های بیشتر بعدی به وسیله دیلاسیون و کورتاژ طراحی و اجرا گردیده است.روش و مواد: 60 بیمار مراجعه کننده به زایشگاه بهمن یزد از 1/6/79 لغایت 1/3/80 که خونریزی واژینال پس از یائسگی داشتند از نظر سن،گراویدیتی،مدت یائسگی،مدت خونریزی و... مورد بررسی قرار گرفتند، سپس بیماران معاینه واژینال شدند. موارد دارای بیماری غیر اندومتر از مطالعه حذف شدند. از بقیه بیماران با مثانه خالی و با پروب سونوگرافی واژینال MHZ5 ضخامت اندومتر اندازه گیری شد.اطلاعات بدست آمده با برنامه رایانه ای SPSS11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: بیماران ما بطور متوسط 61.7 سال داشتند.میانگین BMI آنها 25.4kg/m2، میانگین طول مدت یائسگی 10.33 سال و میانگین تعداد روزهای خون ریزی واژینال 107.23 روز بود. 42% بیماران مبتلا به پرفشاری خون، 37% اضافه وزن، 17% دیابتیک،12% چاق بودند.43% آندومتر آتروفیک، 18% پولیپ، 15% هیپرپلازی، 8% کانسر و 8% اندومتر پرولیفراتیو داشتند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن point of cut= 18mm سونوگرافی واژینال در ارزیابی خونریزی واژینال پس از یائسگی دارای حساسیت 100% اختصاصی بودن 98.2% و دقت 98.3% می باشد،لذا پیشنهاد می شود در بیماران مبتلا به خونریزی واژینال پس از یائسگی قبل از انجام دیلاتاسیون و کورتاژ سونوگرافی واژینال انجام گردد و انجام دیلاتاسیون و کورتاژ منوط به مثبت شدن نتیجه سونوگرافی (ضخامت اندومتری بالای 18 میلی متر) باشد.

زمینه و اهداف: خونریزی واژینال بعد از یائسگی یک علامت بالینی مهم در زنان،در دوره یائسگی بشمار می رود. اگرچه در اغلب موارد ضایعات غیر نئوپلاستیک رحمی و آتروفی فیزیولوژیک آندومتر باعث این علامت می گردند، این خونریزی ها باید بدقت مورد بررسی واقع شوند. این مطالعه به تعیین الگوهای هیستوپاتولوژیک آندومتر و سرویکس و همچنین ارتباط این الگوها با یافته های بالینی پرداخته است.طرح و مطالعه: این پژوهش یک بررسی توصیفی مقطعی است که بر روی 121 بیمار یائسه که با شکایت اصلی خونریزی واژینال حداقل 12 ماه پس از آخرین پریود خود به بیمارستانهای آموزشی الزهرا (س) و طالقانی تبریز مراجعه نموده یا ارجاع داده شده اند انجام گرفته است. روش نمونه گیری در این مطالعه به روش داوطلبانه بوده و منبع اطلاعات شرح حال گرفته شده توسط رزیدنت زنان مامایی و گزارشات پاتولوژی بیماران بوده است. روشهای آماری مورد استفاده شامل ضرایب پیوستگی،تفاوت میانگین، آنالیز واریانس و کای اسکور می باشد.یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که ضایعات خوش خیم آندومتر در این بیماران بسیار شایع تر بوده و آندومتر آتروفیک با 18.2% شایعترین یافته هیستولوژیک خوش خیم و سرطان سرویکس با 8.3% شایعترین بدخیمی زمینه ای در این بیماران می باشد. نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می دهند که اگر چه در غالب موارد علل زمینه ای خوش خیم باعث خونریزیهای واژینال بعد از یائسگی می شوند این خونریزیها باید جدی تلقی شده و مورد ارزیابی دقیق قرار گیرند. به علت شیوع قابل ملاحظه سرطان سرویکس به عنوان علل زمینه ای در این بیماران پیشنهاد می شود که یک برنامه دقیق و همه گیر بیماریابی و غربالگری در رابطه با ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم در ایران به اجرا گذاشته شود.

هدف: هدف از این مطالعه این است که نشان بدهد در خانمهای حامله شاغل میزان احساس خستگی در طی دوران آبستنی در کدامیک از تری میستر حاملگی (سه ماهه بارداری) بیشتر است و اینکه آیا این احساس خستگی به سطح تحصیلی،میزان درآمد،میزان استراحت در منزل و سایر عوامل بستگی دارد یا خیر؟ روش مطالعه:این مطالعه یک مطالعه طولی آینده نگر می باشد.از بین تمام خانمهای حامله ای که برای مراقبتهای دوران بارداری به درمانگاه مامایی بیمارستان دانشگاهی زنان حضرت زینب (س) در مشهد از فروردین 78 لغایت فروردین 80 مراجعه نمودند،یکصد نفر از کسانی که واجد شرایط مطالعه بودند (داشتن سن بین 31-19 سال،سلامت در حاملگی فعلی و نداشتن عارضه در حاملگی های قبلی، شاغل بودن و غیره) انتخاب شدند و فرم پرسشنامه 50 سوالی را که مجموع سوالات می توانست نمره خستگی را تعیین نماید،پر کردند.از بین این افراد 35 در پایان سه ماهه اول بارداری بوده و آنها در پایان سه ماهه دوم و سوم بارداری نیز مراجعه و فرم مربوطه را پر نمودند و نمره خستگی آنها تعیین گردید و پس از مشورت با مشاور محترم آمار جناب آقای دکتر اسماعیلی،چون سه بار اندازه گیری تکرار شد مطالعه را چند متغیره فرض نموده و از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره برای محاسبات آماری استفاده نمودیم(MANOVA) . ابتدا در هریک از سه ماهه اول، دوم و سوم نتایج مقایسه شد و سپس نتایج تحلیلی بدست آمد. یافته ها: نمره خستگی در سه ماهه اول بارداری بیشتر از سه ماهه دوم و سوم بود (F=126.78 ،P<0.001 ) خانمهایی که حاملگی ناخواسته داشتند و یا طی دوران آبستنی از حمایت عاطفی شوهر و سایر اعضا خانواده برخوردار نبودند، میزان خستگی آنها علامت دار نبود. بین میزان خستگی و سطح تحصیلات ارتباط معنی دار بود ( P<0.001، (F=8.569 همچنین میزان خستگی با درآمد خانواده ارتباط معنی دار داشت (P=<0.001، (F=10.72 در کسانی که در طی دوران حاملگی از مرخصی استعلاجی استفاده کرده بودند و یا درمانهای دارویی دریافت داشتند میزان بروز خستگی بالاتر از کسانی بود که از این درمانها استفاده نکرده بودند (P<0.001) و(F=17.34) .نتیجه گیری: در خانمهای حامله شاغل میزان بروز خستگی در سه ماهه اول بارداری مشخصا بیشتر است و این خانمها بایستی در ضمن کار و در منزل از استراحت بیشتری برخوردار بشوند تا از عوارض و پیامدهای سو آن درامان بمانند

هدف: بررسی زنان با فیستولهای ادراری تناسلی و ارزیابی و درمان آنها در مرکز ارولوژی بیمارستان امام رضا(ع).روش مطالعه: از سال 1370 تاکنون 47 بیمار در محدوده سنی 60-16 سال مبتلا به فیستولهای تناسلی ادراری به مرکز امام رضا (ع) مراجعه کردند. علل این فیستول ها عبارت بودند از: زایمان های سخت طول کشیده (24مورد)، سزارین 7) مورد)، هیسترکتومی (13 مورد)، رادیکال هیسترکتومی (2 مورد)، و سیستولیتوتومی ترانس واژینال (1 مورد). انواع فیستول ها شامل فیستول مثانه ای مهبلی در 29 بیمار (که 6 بیمار به علت عود فیستول و عمل جراحی قبلی در مرکز دیگر مراجعه کرده بودند)، فیستول حالبی مهبلی(Ureterovaginal)  در 10 بیمار، فیستول بین مجرای ادرار و واژن (Ureterovaginal) و مجرای ادرار و رحم هر کدام در 4 بیمار بود. در بیماران با فیستول مثانه ای مهبلی، 3 بیمار به روش محافظت درمان شدند و 26 بیمار تحت عمل جراحی (9 مورد از طریق مهبل و 17 مورد از شکم) قرار گرفتند. 2 بیمار با فیستول حالبی مثانه ای با درمان محافظتی و بقیه موارد با قطع حالب و گذاشتن مجدد آن در مثانه درمان شدند. در بیماران با فیستول مجرای ادرار به مهبل ترمیم از طریق مهبل انجام شد که در یک بیمار با فلاپ مارتیوس همراه بود.بیماران با فیستول مجرای مثانه ای تحت عمل جراحی از طریق شکم قرار گرفتند که در یک بیمار همراه با هیسترکتومی و بقیه موارد بدون نیاز به هیسترکتومی بود.نتایج: بعد از عمل جراحی در ناژ ادراری طی3-2 هفته برقرار شد.عارضه خاصی در بیماران مشاهده نشد ولی 3 بیمار دچار عفونت ادراری شدند که به درمان آنتی بیوتیکی پاسخ دادند. در فیستول های مثانه ای مهبلی و حالبی واژنی موفقیت بعد عمل از 100% بود ولی در فیستول های اورتروواژینال (مجرا به واژن) و مثانه ای رحمی هریک مورد شکست عمل داشتیم (موفقیت 75%) میزان موفقیت کلی 95.7% بود.نتیجه گیری: بیشترین علت بروز فیستول ادرای، زایمان سخت طول کشیده و سپس هیسترکتومی است. میزان موفقیت در مداخله جراحی در درمان فیستولهای بیش از 90% می باشد.

هدف: زیادی وزن یکی از مشکلات بزرگ بهداشتی و سلامتی اجتماعی در جوامع مختلف محسوب می شود که سلامت زنان را تهدید می کند.روش کار: به منظور بررسی ارتباط وزن قبل از بارداری با برخی از نتایج حاملگی یک مطالعه توصیفی تحلیلی و از نوع مقایسه ای موردی شاهدی بر روی 150 زن حامله (75 مورد دارای زیادی وزن گروه مورد) و 75 نفر دارای وزن طبیعی (گروه شاهد) که جهت زایمان به مراکز آموزشی درمانی الزهرا و طالقانی تبریز مراجعه نموده بودند انجام گرفت. این دو گروه از نظر نوع زایمان - وزن هنگام تولد نوزاد- آپگار نوزاد- مرگ و میر نوزاد و مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: با استفاده از آزمون های آماری مقایسه دو نسبت و آزمون مقایسه دو میانگین و آزمون کای دو و آزمون دقیق فیشرو با استفاده از نرم افزار SPSS مشخص گردید که بین زیادی وزن قبل از بارداری با نوع زایمان، زایمان مشکل، فشارخون وابسته به حاملگی و نوع نمایش جنین ارتباط وجود دارد (P<0.05) ولی بین زیادی وزن قبل از بارداری با وزن نوزاد، دوقلویی، دیررسی، عفونتهای ادراری در مادر، آپگار نوزاد، مرگ و میر مادر و نقایص لوله عصبی نوزاد ارتباط معنی دار وجود ندارد (P>0.05).نتیجه گیری: زنان حامله چاق در معرض بالای خطر عوارض در حین زایمان قرار دارند و نیازمند مشاوره دقیق قبل و حین حاملگی و مراقبتهای دقیق دوران حاملگی هستند.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع سقط در بیماران تحت درمان با روشهای کمک باروری (ART)  و ارتباط آن با انواع متدهای درمانی جهت القا تخمک گذاری می باشد.روش مطالعه: این مطالعه روی 77 خانم ناباروری که طی مدت یکسال (1380-1381) به مرکز ناباروری مشهد مراجعه نموده اند انجام شده است. این بیماران با روشهای مختلف القا تخمک گذاری تحت درمان قرار گرفتند و در زمان مناسب از نظر تعداد و اندازه فولیکول ها تحت عمل تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) ، باروری آزمایشگاهی (IVF) و تلقیح مستقیم اسپرم به داخل تخمک (ICSI) قرار گرفتند و حاملگی آنها با تیتراژ BHCG و سونوگرافی واژینال مورد تایید قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه شیوع سقط در بیماران تحت درمان در مرکز ناباروری مشهد 28% بوده و به نوع روش تحریک تخمک گذاری ارتباط نداشت.

هدف: این مطالعه به منظور تعیین علایم ایلیوس، تب، مدت بستری و میزان ماده مخدر مصرفی، در زنانی که رژیم غذایی آنها به صورت زودرس بعد از عمل جراحی سزارین به روش بیحسی نخاعی بوده، صورت گرفته است.روش مطالعه: 60 زن مورد مطالعه در دو گروه تغذیه زودرس و تغذیه به طور تصادفی قرار گرفتند. گروه تغذیه زودرس 8 ساعت پس از عمل جراحی تحت رژیم غذایی معمولی قرار گرفتند و گروه تغذیه دیررس تا 24 ساعت حق خوردن چیزی را نداشتند؛ بعد از یک روز از عمل جراحی رژیم مایعات صاف شده و بعد از روز دوم جراحی، رژیم غذایی جامد دریافت کردند.نتایج: زنان دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک مشابه بودند. میزان بروز عوارض ایلیوس (11.7 درصد گروه تغذیه زودرس و 10 درصد در گروه تغذیه دیررس)، و عوارض ایلیوس شدید (صفر درصد در دو گروه) در دو گروه مشابه بود. زنانی که در گروه تغذیه زودرس قرار داشتند، مدت زمان کمتری در بیمارستان بستری بودند ( 47.9 ساعت در مقابل 75.5 ساعت (P<0.005 زمان سمع حرکات روده نیز، در گروه تغذیه زودرس کمتر بوده است (10.23 ساعت در مقابل 15ساعت (P<0.005 تب بعد از عمل نیز در گروه تغذیه زودرس کمتر بوده است (10درصد در مقابل 21.7درصد (P<0.005 مقدار ماده مخدر مصرفی پس از عمل نیز، در گروه تغذیه زودرس کمتر بوده است ( 15میلی گرم در مقابل 53 میلی گرم(P<0.005 .نتیجه گیری: به نظر می رسد شروع تغذیه زودرس پس از عمل سزارین به خوبی توسط بیماران تحمل می شود و موجب کاهش طول مدت بستری آنها و مقدار ماده مخدر مصرفی پس از عمل در آنها می شود.

هدف: هدف از این بررسی مقایسه دو روش بی هوشی عمومی و بی حسی موضعی با لیدوکایین در عمل بستن لوله های رحم می باشد.روش کار: این یک مطالعه مقطعی است که در آن 40 داوطلب زن مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی استاد مطهری جهرم جهت بستن لوله های رحمی در سال 1380 بررسی شد. این بیماران به دو گروه 20نفره با شرایط یکسان تقسیم شدند، در یک گروه بیهوشی عمومی و در گروه دیگر20 سی سی لیدوکائین 1% زیر پوست و بالای سمفیزیس پوبیس بصورت اینفیلتراسیون تزریق نموده و حدود پنج دقیقه بعد با اطمینان از بیحسی،لاپاراتومی انجام شد و پس از بازشدن صفاق، میزان 20 سی سی لیدوکائین 1% از طریق کاتتر در هر طرف آدنکس پاشیده شد40cc)  هر دو طرف). بعد از سه دقیقه و اطمینان از بیحسی داخل صفاقی عمل بستن لوله به روش Pomeroy انجام گردید. (کلیه مراحل با رضایت آگاهانه بیمار صورت گرفته است.)یافته ها: پس از خاتمه عمل در بیماران دریافت کننده لیدوکایین داخل صفاقی درد کمتر از بیماران بیهوشی عمومی بوده است.اختلاف بین میانگین طول مدت زمان عمل جراحی در هر دو گروه معنی دار بوده و طول عمل جراحی در دو روش بیحسی داخل صفاقی بیشتر از روش بیهوشی عمومی گزارش شده است. گروه بیحسی داخل صفاقی نسبت به گروه بیهوشی عمومی به استفراغ کمتری دچار شدند. همچنین میانگین مدت زمان بی دردی پس از عمل در گروه بیحسی داخل صفاقی هفت ساعت و در بیهوشی عمومی یک ساعت بود.نتیجه گیری: تهوع، استفراغ و درد بلافاصله بعد از خاتمه عمل شایعترین عوارض بعد از عمل هستند و در گروه بیحسی داخل صفاقی بطور معنی داری کمتر از گروه بیهوشی عمومی بوده است، (تمامی اختلافات در مقایسه با گروه کنترل معنی دار می باشد) بنابراین روش بیحسی داخل صفاقی لیدوکائین به عنوان روشی با عوارض و هزینه کمتر و رضایت مندی بیشتر می تواند در عمل جراحی بستن لوله های رحمی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف مطالعه: رابطه بین گروههای خونی و RH با عوارض حاملگی و زایمان.روش و مواد: پرونده 3000 مادر باردار در دو مرکز بهداشتی بررسی شد و مشخصات مادرانی که دارای حداقل یک مشکل بارداری و زایمان بودند در فرم مخصوص قید گردید، سپس با استفاده از کامپیوتر و برنامه SPSS نتایج بدست آمد.ما در این مطالعه عامل سقط،مرده زایی، خونریزی حاملگی، ادم، زایمان غیرطبیعی (سزارین) نوزادان کم وزن و مرگ نئوناتال را بررسی کردیم.نتایج: از حدود 3000 پرونده مورد مطالعه در 429 مورد عارضه حاملگی و زایمان دیده شد. سقط با 170 مورد بیشترین شیوع و مرگ جنین با 26 مورد کمترین شیوع را داشت. گروه خونی RH منفی 5.5 درصد خانمها را شامل می شد. با استفاده از آزمون chi square نتایج زیر بدست آمد:بین RH منفی و عوارض حاملگی با Pvalue=0.738 رابطه ای بدست نیامد ولی بین گروههای ABO با  Pvalue=0.0407 ارتباط معنی داری با عوارض بارداری وجود داشت.

هدف: فراوانی سزارین های الکتیو بدلیل ترس از درد زایمان طبیعی رو به افزایش است تاکنون روش های متععدی، دارویی و غیر دارویی برای درد زایمان مطرح گردیده است و آپگار جنین مورد بررسی قرار گرفته است که هر کدام ممکن است عوارضی نیز داشته باشند. در این پژوهش تاثیر بیحسی اپیدورال بر روی طول مدت فاز و دوم زایمان وآپگار جنین بررسی گردیده است.روش ها: این مطالعه بصورت آینده نگر مداخله ای، شاهدی بر روی 128 زائو انجام شد. زائو ها به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند که در گروه مداخله پس از شروع فاز فعال زایمان (دیلاتاسیون 4 سانتیمتر) برای بیمار کاتتراپیدورال گذاشته و بابوپپواکایین 0.0625% بیحسی برای بیمار شروع شد در گروه شاهد فقط از پتدین و هیوسین جهت کاهش درد استفاده شد سپس طول فاز اول و دوم و آپگار دقیقه اول و پنجم نوزاد و همچنین نیاز استفاده از واکیوم در دو گروه ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت. گروه ها از نظر سنی و پاریتی همخوانی داشتند.نتایج: طول متوسط فاز اول و دوم زایمان هم در خانمهای شکم اول و هم در خانمهای چندزا در افرادیکه تحت بیحسی اپیدورال قرار گرفته بودند طولانی تر از گروه شاهد بود. ولی از نظر آماری فقط طول فاز 2 در خانمهای چندزا در گروه مداخله اختلاف معنی دار با گروه مقایسه خود داشت (p=0.04).آپگار نوزادان در دقیقه اول و پنجم در هیچکدام از گروهها تفاوت معنی دارنداشت(p>0.05) .فراوانی میزان استفاده از واکیوم در خانمهای شکم اول گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بود (p<0.05).

هدف: با توجه به این که خانم های حامله در ریسک بیشتری از باکتری اوری می باشند تعیین روش های ساده تر،ارزان تر و سریع تر از کشت ادرار جهت بررسی آن همیشه مورد توجه بوده است لذا در این مطالعه بر آن شدیم تا حساسیتReagent Strips test (RST)  را در غربالگری باکتری اوری خانم های حامله ارزیابی نموده و با کشت مقایسه نماییم.روش کار: در این مطالعه 352 خانم حامله ای که جهت اولین پره ناتال به درمانگاه مامایی بیمارستان قدس زاهدان جهت انجام کشت ادرار و RST مراجعه کردند، به طور همزمان مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: با توجه به نتایج حاصله از پژوهش فوق حساسیت نیتریت%37.5 RST   برآورد شده و زمانی که سه جز خون پروتیئن، ولوکسیت استراز را همزمان با نیتریت در RSTمنظور کردیم حساسیت به 27.5% تقلیل یافت، ارزش اخباری مثبت در هرکدام از دو حالت فوق 55.6% و100% گزارش گردید.نتیجه گیری: مطالعه فوق نشان داد RSTروش مناسبی برای غربالگری خانمهای حامله نیست و با توجه به عواقب خطرناک ناشی از عفونت مجاری ادراری در جنین و مادر کماکان کشت ادرار جهت تعیین باکتری اوری در خانم های حامله توصیه می گردد.

هدف: هدف از این بررسی گزارش یک مورد والو لوپلاستی دریچه میترال از طریق پوست در یک خانم 25 ساله در تریمستر دوم حاملگی اول، باتنگی شدید و علامت دار می باشد.روش: این بیمار که دارای فانکشنال کلاس 3 الی 4 برد و خوشبختانه ریتم سینوسی داشت و دوز بالای دیورتیک، دیگوکسین و بتابلوکر دریافت می کرد تحت عمل والولوپلاستی پرکوتانوس در ماه پنجم حاملگی قرار گرفت.نتایج: در این بیمار دوران حاملگی با موفقیت طی شد و زایمان طبیعی بدون هیچ عارضه برای مادر و جنین انجام پذیرفت.نتیجه گیری: انجام بالون والولوپلاستیکی دریچه میترال از طریق پوست روش بی خطر و موثر برای درمان خانمهای با تنگی شدید دریچه میترال همراه با علایم کلینیکی می باشد.این عمل باعث بهبود علایم کلینیکی و همودینامیکی در نزد بیماران شدیدا علامت دار می شود این عمل توسط پزشکان با تجربه و متبحر به سرعت قابل انجام است و برای مادر و جنین نیز خطری به همراه نخواهد داشت و باید به عنوان درمان انتخابی در خانمهای حامله با تنگی شدید میترال مورد نظر باشد.

W.H.I(wiman, sheath initiating) یا سازمان مبتکر بهداشتی برای تامین سلامت بانوان کوشش خود را متوجه یافتن روش هایی کرده است که می تواند به طور بینایی در زنان یائسه موارد ابتلا به بیماری های قلبی، سرطان پستان و کولون و شکستگی استخوان ها را کاهش دهد.بین سال های 1993و  W.H.I 1998تعداد 161809 نفر زن یائسه را که در سنین بین 50 تا 79 بودند، تحت چند نوع بررسی بالینی قرار داد که عبارت بودند از: تعیین رژیم غذایی کم چربی، افزودن قرص های کلسیم و ویتامین C به برنامه غذایی خانم ها و دو برنامه تجویز هورمون. این بررسی ها در 40 مرکز تحقیقی امریکا صورت گرفت.در این گفتار نتایج عمده بررسی در مورد تجویز توام استروژن و پروژسترون در زنان یائسه که هیسترکتومی نشده بودند، گزارش می شود. این بررسی به علت این که خطرات تجویز این هورمون ها برای خانم ها بیشتر از منافع شان بود قبل از اتمام دوره مطالعه پس از 5-2 سال متوقف شد.