مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:252 |تعداد مقالات:7

مقدمه: آرتریت روماتویید یک بیماری مزمن التهابی با توانایی تخریب مفصلی و ایجاد ناتوانی در بیماران است. درمان های معمول تاثیر به نسبت خوبی در کنترل علایم بیماری دارند، اما گاهی با عوارضی همراه هستند.ژل رویال با اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی می تواند به درمان اضافه شود. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر ژل رویال بر (Clinical Disease Activity Index یا CDAI) و خشکی صبح گاهی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید است.روش ها: 80 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید (بر اساس معیارهای انجمن روماتولوژی آمریکا ACR-1987) فعال (2.8<CDAI)، به صورت تصادفی ژل رویال یا دارونما را در کنار درمان قبلی خود به مدت 3 ماه دریافت کردند. خشکی صبح گاهی، تعداد مفاصل متورم، تعداد مفاصل حساس، ارزیابی کلی بیماری توسط پزشک و ارزیابی کلی بیماری توسط بیمار بر اساس مقیاس آنالوگ بصری (Visual analogue scale یا VAS) قبل و سه ماه بعد از مداخله تعیین شد. تغییر شاخص های ذکرشده به وسیله نرم افزار SPSS ارزیابی شد. یافته ها: 65 بیمار مطالعه را تا پایان ادامه دادند (35 نفر در گروه ژل رویال و 30 نفر در گروه دارونما). سن، جنس، محل سکونت، طول مدت بیماری و داروهای دریافتی در 2 گروه تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05). در پایان مطالعه در گروه اول CDAI، تعداد مفاصل متورم، تعداد مفاصل حساس و خشکی صبح گاهی تغییر آماری معنی داری داشت (به ترتیب 0.004=P، P=0.027 و 0.012=P) ولی تنها خشکی صبح گاهی در بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری را نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: ژل رویال تاثیر خوبی بر خشکی صبح گاهی دارد اما بر CDAI تاثیر قابل توجهی ندارد و می تواند به عنوان درمان کمکی به درمان های استاندارد بیمار اضافه شود. امید می رود مطالعات بیشتر نتایج بهتری را نشان دهد.

مقدمه: لیشمانیوز پوستی یک بیماری است که اغلب خود به خود بهبود می یابد، ولی در موارد نادری و به علل نامعلوم زخم ها ممکن است گسترش یابند و شکل مقاومی از بیماری را ایجاد کند. هنوز شاخص ایمونولوژیک مهمی که نشان دهنده روند بهبود لیشمانیوز پوستی در انسان باشد، شناخته نشده است. در این مطالعه سطح تولید سیتوکین های خانواده(Interleukin-12) IL-12   IL-23)و IL-27) در دو گروه افراد مبتلا به فرم التیامی و غیر التیامی لیشمانیوز بررسی شد تا احتمال نقش این دو سیتوکین در روند بهبود زخم های ناشی از عفونت با L.major بررسی شود.روش ها: 26 بیمار مقیم استان اصفهان که به دو شکل التیامی و غیر التیامی لیشمانیوز پوستی مبتلا بودند، انتخاب شدند. سطح تولید IL-23 و IL-27 از ماکروفاژهای خون محیطی در محیط کشت، در دو گروه بیماران و شاهد، قبل و بعد از تحریک با پروماستیگوت های انگل L.major به روش ELISA اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین تولید IL-23 و IL-27 از ماکروفاژهای افراد مبتلا به شکل التیامی به طور معنی داری از بیماران مبتلا به شکل غیر التیامی بیشتر بود. همچنین سطح تولید این دو سیتوکین در سوپرناتانت محیط کشت، قبل و بعد از تحریک، در دو گروه اختلاف معنی داری را نشان داد (0.001>P).نتیجه گیری: به نظر می رسد تولید آگونیست های IL-12 در روند بهبود زخم های ناشی از لیشمانیوز پوستی می تواند موثر باشد. به همین دلیل مطالعات بیشتری در این زمینه در مدل انسانی بیماری لازم است تا نقش این سیتوکین ها در این بیماری بهتر شناخته شود.

مقدمه: امروزه سوش های اسینتوباکتر بومانی مقاوم دارو به عنوان یکی از پاتوژن های فرصت طلب مشکل آفرین، به ویژه در بخش مراقبت های ویژه در جهان مطرح می باشند. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی اسینتوباکتر بومانی و فراوانی سویه های مولد بتالاکتاماز های وسیع الطیف (Extended-Spectrum Beta-lactamase یا ESBL) و بررسی شیوع آنزیم بتالاکتامازی CTX-M-II انجام شد.روش ها: این مطالعه در سه بیمارستان بزرگ شهر تهران بر روی 500 نمونه کلینیکی طی مدت یک سال انجام شد. پس از شناسایی سویه های اسینتوباکتر بومانی تست حساسیت بر روی 130 ایزوله اسینتوباکتر، که بیشتر مربوط به نمونه های خون بودند، نسبت به 4 آنتی بیوتیک مختلف با استفاده از روش انتشار دیسک (Disk diffusion) کربی بائر و بر اساس دستورالعمل CLSI ((Clinical and Laboratory Standards Institute انجام گردید و حداقل غلظت بازدارندگی برای سفی پیم و سفتازیدیم و سفوتاکسیم تعیین گردید. جهت شناسایی سویه های مولد ESBL روش دیسک ترکیبی و جهت شناسایی سویه های حاوی ژن های مقاومت، تست PCR ((Polymerase chain reaction برای ژن کدکننده آنزیم بتالاکتامازی CTX-M-II انجام گردید.یافته ها: بیشترین مقاومت را به سفی پیم، سفتریاکسون از خود نشان دادند و حداقل غلظت بازدارندگی نسبت به سفی پیم در 91 درصد، نسبت به سفتازیدیم در 84 درصد و نسبت به سفوتاکسیم در 80 درصد از نمونه ها (Minimum inhibitory concentration) MIC بیشتر از 128 میکروگرم در میلی لیتر بود. بر طبق نتایج آزمون دیسک ترکیبی نیز20 درصد سویه ها ESBL بودند. نتایج PCR نشان داد که 19 درصد از ایزوله ها حامل ژن کدکننده آنزیم بتالاکتامازی CTX-M-II بودند.نتیجه گیری: اسینتوباکتر بومانی مقاوم به چند دارو در ایران در حال گسترش می باشد و خطر مهمی برای بیماران بستری شده محسوب می گردد. با توجه به مطالعه حاضر در این باکتری مکانیسم های دیگری غیر از تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف مانند پمپ های ترشحی و تغییر در پورین ها نیز سبب مقاومت می گردند، که باید مورد توجه قرار گیرند.

مقدمه: مسمومیت حاد یکی از مشکلات عمده تهدیدکننده سلامت در سرتاسر جهان می باشد. هدف این مطالعه بررسی اپیدمیولوژیک مسمومیت های حاد عمدی و غیر عمدی در گروه های آسیب پذیر جامعه با هدف کمک در برنامه ریزی و به کارگیری اقدامات پیشگیرانه بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی به بررسی اپیدمیولوژی 786 نفر از افراد گروه آسیب پذیر (نوجوانان، زنان سنین باروری و سالمندان) که طی سال 1391 به علت مسمومیت در بخش مسمومین بیمارستان ریفرال استان اصفهان بستری شده بودند، پرداختیم.یافته ها: اکثریت بیماران زن (92.1 درصد) بودند. در 89.5 درصد بیماران مسمومیت از نوع عمدی بود و 20.1 درصد از این افراد سابقه قبلی اقدام به خودکشی وجود داشت. داروهای اعصاب و روان بیشترین نوع ماده مسمومیت زای مصرف شده در این افراد را تشکیل می داد (51.9 درصد).تفاوت معنی دار بین ترکیب جنسی، نتیجه مسمومیت و ماده مسمومیت زا در افرادی که قصد خودکشی داشتند، نسبت به افرادی که قصد خودکشی نداشتند، وجود نداشت. اکثریت بیماران بهبود یافتند و میزان مرگ 0.5 درصد گزارش گردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آسیب پذیرترین گروه در معرض خطر مسمومیت های عمدی در جامعه ما زنان سنین باروری می باشند که با استفاده از داروها به خصوص داروهای اعصاب و روان اقدام به خودکشی می نمایند. این نتایج نشانگر نیاز به توجه و حمایت های بیشتر از زنان در سنین باروری جهت جلوگیری از اقدام به خودکشی می باشد.

مقدمه: سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطرزای متابولیک است که در یک فرد وجود دارند. این عوامل خطرزا شامل مقاومت به انسولین، فشار خون، اختلالات چربی خون و افزایش خطر انعقاد می باشند. اغلب بیماران دچار اضافه وزن یا چاقی می باشند و برخی از آن ها از کبد چرب رنج می برند. این نکته ارتباط قوی کبد چرب را با سندرم متابولیک نشان می دهد. هدف مطالعه حاضر، خلاصه کردن شواهد موجود در زمینه اپیدمیولوژی، پاتوفیزیولوژی کبد چرب غیر الکلی و سندرم متابولیک و یافته های مبنی بر اثرات مقدار ماده مغذی یا اجزای خاص غذایی (مانند اسید چرب امگا 3) بود.روش ها: به این منظور واژگان کلیدی “Metabolic syndrome”، “Nonalcoholic Fatty Liver”، “Metabolic syndrome and diet”، “Metabolic syndrome and Nonalcoholic Fatty Liver”، “Nonalcoholic Fatty Liver and diet”، “Nonalcoholic Fatty Liver and nutrition” و “Metabolic syndrome and nutrition” در PubMed و EMBASE بین سال های 1998 تا 2013 جستجو کردیم.یافته ها: افزایش جهانی شیوع چاقی با افزایش شیوع کبد چرب غیر الکلی و همچنین افزایش خطر دیابت نوع 2 همراه است. اگر چه راهکار خاصی برای درمان کبد چرب غیر الکلی وجود ندارد، ولی اصلاح رژیم غذایی نقش خاصی در درمان آن دارد. الگوهای غذایی سرشار از میوه و سبزیجات همراه با شیوع کمتری از سندرم متابولیک بودند. دریافت زیاد گوشت با اجزای سندرم متابولیک به ویژه اختلال در تحمل گلوکز همراه بود. دریافت اسیدهای چرب ترانس از روغن های هیدروژنه با افزایش مارکرهای التهابی همراه بوده است. به نظر می رسد یک رژیم غذایی حاوی مقادیر کم کربوهیدرات و اسید چرب اشباع و مقدار بیشتر فیبر و اسیدهای چرب امگا 3 برای کنترل سندرم متابولیک مفید باشد. پیشنهاد می شود در مبتلایان کبد چرب غیر الکلی، دریافت غذاها و نوشیدنی های سرشار از فروکتوز محدود شود. یافته ها ارتباط معکوس بین مصرف قهوه و سندرم متابولیک را به دلیل شیوع کمتر هیپر تری گلیسریدمی نشان داد و پیشنهاد شده است که دریافت قهوه می تواند خطر کبد چرب غیر الکلی را کاهش دهد.نتیجه گیری: برنامه ای مبنی بر کاهش وزن تدریجی و فعالیت فیزیکی، هنوز یک استاندارد طلایی درمان کبد چرب غیر الکلی می شود. مصرف منظم میوه و سیبزیجات برای کاهش خطر ایجاد سندرم متابولیک پیشنهاد می شود.