مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1388 | دوره:27 | شماره:95 |تعداد مقالات:10

مقدمه: در این مطالعه، تاثیر احتمالی تراکئوستومی زودهنگام در کاهش مدت بستری بیماران با ضربه مغزی شدید در intensive care unit (ICU) و بیمارستان، مدت نیاز به تهویه مکانیکی و میزان بروز پنومونی بیمارستانی، مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: این بررسی به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده انجام شد. در طی یک دوره دو ساله، 40 بیمار با ضربه مغزی شدید، بدون بیماری ریوی و آسیب قفسه صدری، بستری شده در بیمارستان های الزهرا (س) و آیت اله کاشانی شهر اصفهان، تحت تراکئوستومی (20 مورد زودهنگام و 20 مورد دیرهنگام) قرار گرفتند. مدت بستری این بیماران در ICU و بیمارستان، مدت نیاز به تهویه مکانیکی و میزان بروز پنومونی بیمارستانی ثبت و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. P Value<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: میانگین مدت بستری در ICU در دو گروه تراکئوستومی زود و دیرهنگام به ترتیب 20.58 روز 28.15 روز بود (P=0.015). مدت بستری در بیمارستان نیز در این دو گروه به ترتیب 30.25 روز و 36.55 روز بود (P=0.042). میانگین نیاز به تهویه مکانیکی در این دو گروه به ترتیب 8.90 روز 12.25 روز بود (P=0.049). میزان بروز پنومونی در دو گروه تراکئوستومی زود و دیرهنگام به ترتیب 8.20 و 19.20 بود (P<0.001). ارتباط معنی داری بین سن، جنس و Glasgow Coma Scale (GCS) بیماران در زمان پذیرش و ترخیص از ICU و نوع تراکئوستومی وجود نداشت (P<0.05).نتیجه گیری: تراکئوستومی زود هنگام در بیماران دچار ضربه مغزی شدید در کاهش مدت بستری در ICU و بیمارستان مدت نیاز به تهویه مکانیکی و میزان بروز پنومونی بیمارستانی، موثر می باشد.

مقدمه: روی، همانند سایر عناصر کمیاب و آنزیم های آنتی اکسیدان به عنوان عنصر کمیاب تعدیل کننده ایمنی و آنتی اکسیدان مطرح شده است. به تازگی کمبود روی در بیماری بهجت مورد بحث واقع شده است. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط بین سطح روی و بیماری بهجت می پردازد.روش ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که بر روی 49 بیمار بهجت و 51 مورد سالم که همگی معیارهای بین المللی بیماری بهجت را داشتند، انجام شد. گروه شاهد از نظر قومیت و سن با گروه مورد همسان شدند. سایر بیماری های روماتیسمی رد شد و سپس سطح روی سرم با روش اسپکترومتری با جذب اتمی اندازه گیری و میانگین سطح سرمی دو گروه با هم مقایسه گردید.یافته ها: سطح سرمی روی بیماران در مرحله خاموش (38/15 ± 4/66) بر حسب میکروگرم در لیتر و به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد سالم (18/17 ± 87/86) بود (0005/P<0). با در نظر گرفت فعالیت بیماری بر اساس ارزیابی کلی پزشک، اختلاف معنی داری بین بیماران در مرحله فعال بیماری (31/14 ± 47/67) و بیماران غیر فعال (65/13 ± 53/69) وجود نداشت. کاهش معنی داری در سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به درگیری چشمی وجود داشت (001/P<0).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در مورد روی به عنوان فاکتور مستعد کننده شدت یا فعالیت بیماری بهجت، جای شک وجود دارد. در بیماری بهجت سطح سرمی روی پایین تر از افراد سالم می باشد که ضرورت انجام مطالعات بیشتر را نشان می دهد. 

مقدمه: لارنگوسکوپ ها یکی از واسطه های بالقوه انتقال عفونت بین بیماران می باشند. یک راه حل قابل توجه برای جلوگیری از انتقال عفونت ناشی از لارنگوسکوپی استفاده از تیغه های یک بار مصرف لارنگوسکوپ می باشد. این مطالعه برای مقایسه شرایط لارنگوسکوپی در اطفال با تیغه های یک بار مصرف و فلزی مکینتاش طراحی شد.روش ها: 152 کودک کاندید اعمال جراحی انتخابی با سن بین 12-3 سال در این کارآزمایی بالینی تصادفی وارد شدند. پس از القا بیهوشی بیمار، لوله گذاری نای با یکی از دو نوع تیغه لارنگوسکوپ (مکینتاش یک بار مصرف و یا فلزی) توسط متخصص بیهوشی انجام شد. در طی لارنگوسکوپی و لوله گذاری نای، میزان دید ناحیه گلوت و میزان روشنایی ناحیه گلوت و زمان لوله گذاری نای و رضایت متخصص بیهوشی ثبت گردید.یافته ها: لوله گذاری نای در همه بیماران با موفقیت انجام شد. از نظر میزان روشنایی گلوت و مدت زمان لارنگوسکوپی بین گروه مکینتاش یک بار مصرف و فلزی، اختلاف آماری معنی داری وجود داشت. شیوع گرید 1 لارنگوسکوپی در گروه مکینتاش فلزی اختلاف قابل توجهی با نوع یک بار مصرف آن داشت (83% در مقابل 49%). در هنگام استفاده از تیغه مکینتاش فلزی رضایت متخصص بیهوشی به صورت معنی داری بیش از زمان استفاده از تیغه یک بار مصرف بود.نتیجه گیری: با وجود اختلاف قابل توجه در شرایط لارنگوسکوپی با استفاده از دو نوع تیغه لارنگوسکوپ مکینتاش یک بار مصرف و فلزی، با توجه به موفقیت لوله گذاری نای در همه بیماران و با در نظر گرفتن مزیت استفاده از تیغه های یک بار مصرف در پیشگیری از انتقال عفونت بین بیماران، می توان از لارنگوسکوپ های یک بار مصرف در اطفال در شرایط غیر اور‍‍‍ژانس استفاده نمود.

مقدمه: پروپولیس ماده ای صمغی است که به وسیله زنبورها، از جوانه ها یا سایر قسمت های گیاه جمع آوری می شود. این ماده به خاطر ویژگی های بیولوژیک، دارا بودن ویژگی های ضدباکتریال، ضدقارچی و شفا دهندگی شناخته شده است. فعالیت ضدقارچی پروپولیس در مطالعات متعدد بررسی شده است.روش ها: در این مطالعه، اثر پروپولیس بر روی 21 سوش از سه گونه درماتوفیتی تریکوفیتون منتاگروفایتیس، تریکوفیتون روبروم و تریکوفیتون وروکوزوم در محیط آزمایشگاهی بررسی شد. ابتدا عصاره الکلی بره موم تهیه و سپس در رقت های مختلف به محیط کشت SCC افزوده شد. در مرحله بعد قارچ در مرکز محیط های کشت حاوی عصاره، تلقیح و میزان رشد آن بر اساس قطر کلنی ایجاد شده در ده روز متوالی اندازه گیری و یادداشت و حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) عصاره تعیین گردید.یافته ها: عصاره الکلی بره موم فعالیت ضدقارچی مناسبی را بر ضد این سه گونه نشان داد. حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) عصاره الکلی بره موم در هر میلی لیتر از محیط کشت برابر با 00625/0، 0125/0 و 05/0 به ترتیب برای تریکوفیتون وروکوزوم، تریکوفیتون منتاگروفایتیس و تریکوفیتون روبروم تعیین شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که بره موم زنبور عسل ایران دارای ارزش دارویی به عنوان فرآورده ای طبیعی می باشد و می تواند فعالیت ضد قارچی خوبی داشته باشد.

مقدمه: تاکنون فاکتورهای پروگنوستیک زیادی جهت ارزیابی سیر بالینی و احتمال عود  TCCهای سطحی low grade مثانه مطرح شده اند که مهمترین آنها grade و stage تومور می باشد. امروزه شناسایی پروتئین های بیش از حد تولید شده سلول های کانسری به کمک رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی جایگاه ویژه ای در تعیین پروگنوز کانسرهای مختلف پیدا کرده است.روش ها: این مطالعه historical cohort بر روی بیمارانی که در فاصله زمانی بهمن 82 تا مرداد 85 در بیمارستان خورشید اصفهان با TURB تشخیص تومور سطحی منفرد low grade مثانه در آنها مطرح شد انجام گردید. بلوک های پارافینی 60 بیمار مبتلا به TCC سطحی منفرد low grade مثانه با روش ایمنوهیستوشیمیایی از نظر CD44 و P53 بررسی و پیگیری بیماران با سیتوسکوپی های مکرر (هر 3 ماه یک بار در سال اول، هر 6 ما یک بار در سال دوم و سپس سالانه) انجام شد و موارد عود تومور مشخص CD44 و P53 و کارسینوم سلول ترانزیشنال(TCC) ، رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمیایی شدند. سپس میزان عود تومور در هر یک از موارد P53 منفی و CD44 مثبت و CD44 منفی مشخص و با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: از بین 95 بیمار بررسی شده، 60 بیمار (49 مرد و 11 زن) دارای تومور پاپیلری منفرد و low grade بودند. میانگین سنی بیماران 7/59 سال بود. از 60 بیمار مورد مطالعه 32 بیمار دچار عود شدند (53%). میانگین فاصله زمانی از عمل جراحی تا زمان عود 6/4 ± 8/8 ماه بود. درصد عود در بیماران P53 مثبت 52/64% و در گروه P53 منفی 41.28% بود (P=0.07). درصد عود در بیماران CD44 مثبت 72% و در گروه CD44 منفی 40% بود (P<0.02). اما مهمتراین که درصد عود تومور در بیمارانی که نتیجه هر دو تست آنها مثبت بود 87.5% و در بیمارانی که نتیه هر دو تست منفی بود 40% بود (P<0.02).نتیجه گیری: CD44 فاکتور پروگنوستیک سودمندی برای پیش بینی عود تومورهای سطحی منفرد low grade مثانه می باشد اما  P53از این نظر ارزش ندارد.

مقدمه: لوسمی حاد میلوبلاستیک شایع ترین نوع لوسمی در بالغین است. مشکل اصلی این بیماری پیدایش سلول های مقاوم و ایجاد مقاومت نسبت به داروهای ضد سرطان است. این پدیده مقاومت دارویی چندگانه یا (Multidrug Resistance (MDR نام دارد. یکی از علت های مقاومت دارویی بیان ژن MDR1 و محصول آن یعنی گلیکوپروتئین P می باشد. در این مطالعه سعی شده است که از طریق مهار MDR1/mRNA با استفاده از siRNA و دو وکتور غیر ویروسی با فنوتیپ مقاومت دارویی ناشی از گلیکوپروتئین P مقابله شود.روش ها: رده سلولی K562 توسط داروی دوکسوروبیسین مقاوم و KDI/20 نامیده شده است. به منظور بر عکس کردن فنوتیپ MDR ناشی از گلیکوپروتئین P علیه MDR1/mRNA سنتز siRNA صورت گرفت. سپس  siRNAتوسط یک وکتور غیر ویروسی لیپیدی به نام Fugene 6 و یک وکتور غیر ویروسی شیمیایی به  نام Polyethylenimine (PEI) اثر داده شد. سپس اثر آن در سطح سلولی به وسیله بررسی بیان گلیکوپروتئین P توسط روش فلوسیتو متری و در سطح مولکولی به وسیله Real-time PCR بررسی شد.یافته ها: در این روش 79 درصد کاهش در گلیکوپروتئین P با استفاده از siRNA و وکتور Fugene 6 و 86 درصد کاهش در گلیکوپروتئین P با استفاده از siRNA و وکتور Polyethylenimine مشاهده شد. کاهش MDR1/mRNA در سطح مولکولی و به روش Real time PCR به ترتیب 62 و 74 درصد بود و اختلاف این دو معنی دار نبود.نتیجه گیری siRNA :به  عنوان یک روش موثر خاموش سازی ژن در مرحله بعد از نسخه برداری عمل می کند و اختلاف معنی داری بین دو وکتور غیر ویروسی برای انتقال siRNA به  داخل سلول و مهار بیان ژن MDR1 دیده نشد.

مقدمه: بیماری کم خونی داسی شکل، شایع ترین هموگلوبینوپاتی است که بر نوع خاصی از پروتئین داخل سلولی به نام هموگلوبین اثر می گذارد. این بیماری دارای تظاهرات بالینی متعددی است که یکی از مهم ترین آنها، گرفتاری سیستم عصبی مرکزی به صورت سکته مغزی است که می تواند بیماران را در سنین کودکی و نوجوانی به شدت ناتوان سازد. داروی هیدروکسی اوره قادر است بسیاری از عوارض این بیماری را بهبود بخشد ولی اثر آن روی پارامترهای ترانس کرانیال داپلر مشخص نشده است. این مطالعه جهت بررسی تاثیر این دارو بر پارامترهای داپلر ترانس کرانیال که یک روش نوین و غیر تهاجمی است طراحی گردید.روش ها: در یک کار آزمایی بالینی 25 نفر از بیماران مبتلا به سیکل سل که دارای اندیکاسیون دریافت داروی هیدروکسی اوره بودند، انتخاب شدند. در بدو ورود به تحقیق، هموگلوبین کل، هموگلوبین S، هموگلوبین F و حداکثر سرعت سیستولیک در شریان های مغزی میانی و کاروتید داخلی، توسط متخصصین مغز و اعصاب به صورت یک سو کور اندازه گیری گردید و پس از 6 ماه از دریافت دارو آزمایش ها تکرار شد.یافته ها: 25 بیمار (18 نفر مرد و 7 نفر زن) بررسی شده در محدوده سنی 47-3 سال با میانگین سنی 5/16 سال و انحراف معیار 47/10 بودند. نتایج نشان داد، پس از دریافت داروی هیدروکسی اوره به مدت 6 ماه، تغییرات میانگین هموگلوبین کل، هموگلوبینS ، هموگلوبین F و حداکثر سرعت شریان های مغزی میانی و کاروتید داخلی معنی دار (05/ (P<0است.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما مشخص گردید که داروی هیدروکسی اوره، موجب بهبود وضعیت هموگلوبین و کاهش حداکثر سرعت سیستولیک شریان های مغزی میانی و کاروتید داخلی می گردد.

مقدمه: اولین سال زندگی برای تامین زیر بنای سلامت و بهبود کیفیت زندگی اهمیت ویژه ای دارد. در سال های اخیر میزان مرگ و میر کودکان زیر یک سال در کشورهای پیشرفته کاهش یافته اما همچنان در کشورهای در حال توسعه بالاست. مطالعه حاضر با هدف بررسی فاکتورهای مرتبط با مرگ و میر کودکان زیر یک سال در شهرستان بیرجند طراحی گردید.روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی تمام مرگ های کودکان زیر یکسال اتفاق افتاده در بیمارستان های شهر بیرجند در مدت یک سال به عنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند و برای هر مورد دو شاهد انتخاب گردید. گروه شاهد شامل کودکانی بود که تا یک سالگی زنده ماندند و نزدیکترین فاصله زمانی را از نظر تولد به موارد دارا بودند و همچنین محل سکونت آنها همان منطقه موردها بود. اطلاعات از طریق پرسشنامه و بررسی پرونده فوت کودک جمع آوری گردید.یافته ها: در این مطالعه 7/79% از موارد مرگ کودکان زیر یک سال در ماه اول زندگی و 3/42% بین یک ماه تا یک سال اتفاق افتاده بود. مهمترین علت فوت در نوزادان، نارسی و عارضه کمبود وزن هنگام تولد (2/54%) و مهمترین علت مرگ در شیرخواران یک ماه تا یک سال ناهنجاری مادرزادی (3/33%) بود. در بررسی فاکتورهای موثر بر مرگ و میر شیرخواران، متغیرهای سواد پدر، فاصله تولد با کودک قبلی، وضعیت نوزاد هنگام تولد، وزن نوزاد هنگام تولد، نوع زایمان و بارداری پرخطر ارتباط معنی داری با مرگ و میر شیرخواران نشان داد.نتیجه گیری: توجه ویژه به دوران نوزادی و مراقبت ویژه از نوزادانی که از مادران در معرض خطر متولد می شوند و ارایه آموزش های بهداشتی و مراقبت ویژه از این مادران می تواند نقش موثری در کاهش مرگ و میر شیرخواران داشته باشد.