مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1392 | دوره:56 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: اسکلروز سیستمیک یا اسکلرودرمی یک بیماری بافت همبند با علت ناشناخته و مسبب ناخوشی و مرگ و میر بسیار بالا است. پدیده رینود از عوارض اسکلرودرمی بوده و به ایسکمی اندام های تحتانی و گانگرن انگشتان منجر می شود. درمان پدیده رینود از معضلات بالینی بوده و اغلب ناکارآمد است. جینکگوبیلوبا گونه ای درخت بومی آسیای خاوری است. بهبود انتشار بافتی به دنبال استفاده از مشتقات جینکگوبیلوبا گزارش شده، لیکن اثربخشی آن در اسکلرودرمی مورد بررسی قرار نگرفته است، از این منظر این مطالعه با هدف بررسی اثر جنکگو بیلوبا در پدیده رینود صورت پذیرفته است.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور در بیمارستان امام رضا (ع) در سال 1388-1389انجام شد. هفده بیمار اسکلرودرمی مبتلا به پدیده رینود در یک کارآزمایی بالینی دو سو کور در مدت 3 ماه قرص جینکگو بیلوبا (40 میلی گرم سه بار در روز) یا دارونما مصرف نمودند. یک وقفه دو هفته ای پیش از شروع درمان درنظر گرفته شد و در آن از بیماران خواسته شد دفعات حملات رینود، طول مدت و شدت حملات (با استفاده از نمره دهی ده گانه وضعیت رینود) را در یک دفترچه یادداشت روزانه ثبت نمایند. با شروع درمان، ثبت اطلاعات در دفترچه یادداشت ادامه یافته و در پایان هر ماه مورد ارزیابی قرار گرفتند.اطلاعات با استفاده از آزمون های فریدمن، من ویتینی، مقایسه و ارزیابی شدند. نتایج: میانگین طول مدت و شدت حملات رینود در گروه جینکگوبیلوبا در مقایسه با دارونما به طور بارزی کاهش یافته بود (p<0.05)، ولیکن در دفعات حملات رینود کاهشی مشاهده نشد (p=0.417). در گروه دارونما در هیچیک از موارد دفعات حمله رینود، طول مدت حملات یا شدت حملات کاهش بارزی مشاهده نگردید.نتیجه گیری: جینکگو بیلوبا طول مدت و شدت حملات رینود را در بیماران مبتلا به اسکلروز سیستمیک کاهش می دهد.

مقدمه: یکی از مهمترین راههای انتقال عفونت بیمارستانی انتشار غیر مستقیم پاتوژنها از بیمار توسط دست های پرسنل درمانی است. برای مقایسه اثر شستشو با آب و صابون وضد عفونی با الکل دست های پرسنل، مطالعه ای بر 100 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی به روش تجربی از سال 1388-1389 در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد. در این مطالعه از کف دست 100 پرسنل درمانی بخش های مختلف بیمارستان نمونه گیری شد. شستشوی دستهای افراد با آب و صابون یا الکل 70% به صورت راندوم و یک درمیان، به مدت 20 ثانیه توسط خود پرسنل و نظارت مجری انجام شد و پس از آن با همان روش قبلی و توسط همان فرد مجری نمونه از کف دست فرد گرفته و در مجاورت شعله به محیط ترانسپورت وارد وسپس به محیط کشت آگار خوندار منتقل شد. اطلاعات با استفاده از آزمون ام سی نمار و کای دو تجزیه و تحلیل شد.نتایج: شستشوی دست با آب و صابون و الکل پاتوژنها را کاهش می دهد (p<0.001). الکل 76.9% موثرتر از آب و صابون 23.1% بوده است (p<0.002). شایعترین میکروبها استافیلوکوک اپیدرمیدیس، کلبسیلا پنومونیه، اشریشیاکولای بود و بیشترین آلودگی در ICU گزارش شد.نتیجه گیری: شستشوی دست قبل وبعد از تماس با بیماران یک روش ساده کنترل عفونتهای بیمارستانی است که اگر با الکل انجام شود نسبت به آب و صابون تاثیر بیشتری در رفع میکروارگانیسمهای کف دست پرسنل دارد.

مقدمه: ویتیلیگو می تواند با بیماریهای خود ایمنی تیروئید همراه شود. تغییرات سونوگرافیک زود هنگام تیروئید قبل از بروز علائم بالینی ممکن است قابل تشخیص باشد. لذا در این مطالعه نقش سونوگرافی در تشخیص بیماری خود ایمن تیروئید در بیماران ویتیلیگوی فاقد بیماری تیروئیدی شناخته شده قبلی، مورد ارزیابی قرار گرفته است.روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در بیمارستان رضا (ع) مشهد بین سالهای 1386- 1388 بر 50 بیمار ویتیلیگو و 35 کنترل سالم انجام شد. معاینات پوستی، سونوگرافی تیروئید و تستهای عملکردی و خودایمنی تیروئید در تمام شرکت کنندگان انجام گردید. نتایج با استفاده از آزمونهای کای مربع، تی مستقل، من ویتنی و اسپیرمن انجام شد. p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: سطح TSH (p<0.001) و Anti-TPO (p=0.002) در بیماران به طور معنی داری بیش از گروه کنترل بود ولی چنین تفاوت معنی داری در مورد Anti-Tg دیده نشد. ارتباطی بین سطح Anti-TPO و حجم تیروئید به دست نیامد. نمای هتروژن بافتی تیروئید در بیماران بیشتر از گروه کنترل مشاهده شد (p=0.004). ارتباط معنی داری بین سطح TSH و Anti-TPO وجود داشت (r=0.5 و p<0.01). در بیماران ویتیلیگو با سطح Anti-TPO بالا آشکارا سطح TSH بیشتر از بیماران با Anti-TPO طبیعی بود (p=0.003).نتیجه گیری: تیروئیدیت اتوایمیون شایعترین یافته تیروئیدی در بیماران ویتیلیگو بود. سونوگرافی تیروئید می تواند به تایید تشخیص تیروئیدیت اتوایمیون بدون علامت در بیماران ویتیلیگو کمک نماید.

مقدمه: اختلال دو طرفه هسته های قاعده ای در ناحیه گلوبوس پالیدوس یک اختلال نادر در دوران کودکی است که می تواند منجر به علائم متعددی از جمله اختلال در گفتار شود.معرفی بیمار: بیمار پسر بچه ای هفت و نیم ساله است با علائم متعددی نظیر اختلال رفلکس تهوع و بلع، صدای مرتعش، گفتار ناموزون و ضعف عضلات بازکننده دهان. در نتیجه اسکن MRI بیمار، آسیب دوطرفه هسته های قاعده ای در ناحیه گلوبوس پالیدوس با علت نامشخص تایید می گردد. بیمار به درمان دارویی پاسخ نداده و به دنبال تایید پیش رونده بودن بیماری، درمان توان بخشی را در پیش می گیرد.نتیجه گیری: هسته های قاعده ای از طریق ارتباطات با قشر مغز و ناحیه بروکا در کنترل پاره ای از خصوصیات حرکتی گفتار نقش دارند. احتمالا در این مورد، اختلال در ارتباط بین هسته های قاعده ای و نواحی حرکتی قشر مغز بیمار، منجر به اختلالات گفتاری در بیمار مذکور شده است. هر چند که باید مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.

مقدمه: در این مطالعه با انتخاب سه گروه از زنان مختلف با فشار خون بالا به بررسی مقایسه ای میزان آلبومین ادرار با دوره های مختلف فعالیت هورمونی زنانپرداخته شده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1388 سه گروه از زنان مبتلا به فشار خون بالاشامل پره منوپوز، منوپوزو هیسترکتومی شده که به کلینیک سر پایی بیمارستان قائم (عج) مراجعه نموده اند انتخاب شدند. حجم نمونه 125 نفر که 50 نفر شامل پره منوپوز، 50 نفرمنوپوز و 25 نفرهیسترکتومی شده بودند. از بیماران آزمایش الیزا جهت بررسی آلبومین ادراری گرفته شد. در تحلیل و توصیف اطلاعات از جداول فراوانی و آزمون های آنوا، کورسکال والیس، توکی و من ویتینی استفاده شد.نتایج: میانگین سنی کل افراد بررسی شده 50.1±10.24 سال بوده است. میانگین طول مدت ابتلا به فشار خون کل افراد بررسی شده 6.6±4.78 سال بوده است. میانگین مقدار آلبومینوری کل افراد بررسی شده 20.72±21.89 بوده است. در سه گروه از نظر میکرو آلبومینوری اختلاف آماری معنی داری وجود ندارد (p=0.081). در بررسی بین گروه های بیماران مابین گروه پرومنوپوزو هیسترکتومی از نظر مقدار آلبومینوری اختلاف آماری وجود داشت (ح<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج هرچند که در گروه های منوپوز و هیسترکتومی شده میانگین آلبومینوی نسبت به گروه پره منوپوز بالاتر بود ولی این اختلاف از نظر آماری فقط بین گروه پره منوپوز و هیسترکتومی و منوپوز و هیسترکتومی معنادار بود، لذا می توان نتیجه گرفت که کمبود هورمون های جنسی در افزایش دفع آلبومین نقش دارند.

مقدمه: هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه یک عارضه شایع و قابل درمان در مراحل انتهایی نارسایی کلیه است. هر چند که هیپرپارای ثانویه وکمبود روی سرم هر دو به عنوان عارضه در بیماران نارسایی کلیه مشاهده شده اند، اما ارتباط بین آنها به خوبی مشخص نشده است. در این مطالعه ارتباط بین سطح روی سرم و سطح سرمی پاراتورمون در بیماران تحت دیالیز خونی بررسی شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در سال 1390 انجام شد. در یک گروه بیماران دیالیز خونی (30 مورد)، بیمارانی که به طور منظم تحت دیالیز خونی بودند، حداقل سه ماه از شروع دیالیزشان گذشته بود، با حداقل سن 15 سال، که در دو ماه گذشته وضعیت پایدار داشته اند وارد مطالعه شدند. سطوح روی، کلسیم، فسفر، پاراتورمون، آلبومین و آلکالن فسفاتاز اندازه گیری شد. سطح روی به صورت ناشتای صبحگاهی و به روش اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار استنباطی و آزمون پیرسون تجزیه و تحلیل شد.نتایج: شیوع کمبود روی در بیماران دیالیزی 65% بود. در بیماران دیالیز خونی بین سطح روی سرم و پاراتورمون ارتباط معناداری پیدا نشد. همچنین ارتباط معناداری بین سطح روی با سطوح سرمی کلسیم و فسفر و آلبومین و آلکالن فسفاتاز یافت نشد. اما در بیماران دیالیز خونی بین سطح سرمی آلبومین با سطح پاراتورمون سرم ارتباط معناداری وجود داشت.نتیجه گیری: در بیماران دیالیز خونی بین سطح روی سرم و پاراتورمون ارتباط معناداری وجود نداشت.

مقدمه: عیوب انکساری چشم، از مشکلات شایع چشمی و از عوامل خطرساز اختلال در دید و گلوکوم می باشد. صاحبنظران یکی از دلایل احتمالی گلوکوم در مبتلایان به عیوب انکساری را بروز افزایش فشار داخل چشم در آنها می دانند. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط عیوب انکساری چشم با فشار چشم انجام شده است.روش کار: این مطالعه موردی- شاهدی بر مراجعین به درمانگاه چشم بیمارستان ولیعصر (عج) دانشگاه علوم پزشکی بیرجند از تیرماه 1390 تا تیرماه 1391 انجام شد. 115 نفر از مراجعین دارای عیب انکساری به عنوان گروه مورد و 115 نفر که از نظر سن، جنس و سایر مشخصات با گروه مورد همسان بودند و عیب انکساری نداشتند از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. فشار داخل چشم هر دو گروه با روش تونومتری غیر تماسی، بدون استفاده از داروی بی حسی در چشم و با کمک فشار هوا توسط یک متخصص بینایی سنج ارزیابی و ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوائر، تی و آنالیز واریانس یکطرفه در سطح 0.05 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: یافته ها نشان داد که هم در چشم راست و هم در چشم چپ فشار داخل چشم در مبتلایان به عیب انکساری بیشتر از افراد بدون عیب انکساری است ولی میانگین فشار داخل چشم بر اساس نوع عیب انکساری تفاوت معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه این فرضیه را که عیوب انکساری یکی از عوامل خطرساز افزایش فشار داخل چشم است، حمایت می کند.

مقدمه: تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز یکی از علل اصلی حملات قلبی است. اطلاعات متناقضی درباره تاثیر انواع تمرین ورزشی بر این عوامل وجود دارد. از این رو هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر4 هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر فاکتورهای انعقادی و فیبرینولتیکی در مردان سالمند غیر فعال می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی به صورت نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون است که از خرداد ماه 1390 تا تیرماه 1390 در شهر ساری انجام شد. 30 نفر از افراد سالمند (سن 63.73±2.66 سال) به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: گروه هوازی (تعداد =10 نفر)، مقاومتی (تعداد =10 نفر) و کنترل (تعداد =10 نفر). گروه هوازی و مقاومتی به ترتیب در یک برنامه تمرین هوازی و مقاومتی (3 روز در هفته، برای 4 هفته) شرکت کردند. وزن بدن، شاخص توده بدن و سطوح عوامل انعقادی فیبرینوژن، PT، PTT وتعداد پلاکت ها و همچنین عامل فیبرینولیتیک D-dimer اندازه گیری گردید. محاسبه و تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون های تی، کولموگروف، اسمیرنوف، آنوا و LSD انجام شد. نتایج: 4 هفته تمرین هوازی در افراد سالمند به طور معناداری سطوح عوامل انعقادی فیبرینوژن، PT، PTT وتعداد پلاکت ها را کاهش داد، از طرفی موجب افزایش عامل فیبرینولیتیک D-dimer شد. همچنین متعاقب 4 هفته تمرین مقاومتی نیز عوامل انعقادی فیبرینوژن، PT، PTT و تعداد پلاکت ها کاهش یافت ولیکن عامل فیبرینولیتیک D-dimer افزایش نشان داد.همچنین تاثیر تمرین مقاومتی بر عوامل انعقادی PT، PTT، تعداد پلاکت ها و عامل فیبرینولیتیک D-dimer بیشتر از تمرین هوازی بود، اما تاثیر تمرین هوازی بر فاکتور انعقادی فیبرینوژن بیشتر از تمرین مقاومتی بود.نتیجه گیری: پژوهش حاضر حاکی از آن است که پرداختن به فعالیت های هوازی و مقاومتی برای مقابله با عوارض تهدید کننده سیستم هموستاز و فرآیند پیری بسیار مفید باشد.

مقدمه: تالاسمی شایعترین بیماری ژنتیکی در دنیا می باشد. در ایران بیش از 20.000 بیمار تالاسمی ماژور وجود دارند. اکثر نقاط دنیا و از جمله ایران برنامه کشوری پیشگیری از تالاسمی را اجرا می نمایند. در کشور ما تشخیص قبل از تولد و ختم حاملگی یکی از برنامه های موثر در این زمینه بوده است. اما برخی تحقیقات این روش را مناسب نمی دانند. هدف این مطالعه بررسی نگرش زوج های تالاسمی مینور دارای جنین تالاسمی ماژور بوده است. روش کار: این مطالعه توصیفی فوق بر 65 زوج تالاسمی مینور دارای جنین تالاسمی ماژور از بهمن ماه سال 1387 لغایت بهمن ماه 1388 در بیمارستان امیر کلا بابل انجام شد و هر دو زوج در صورت رضایت در یک محیط آرام بدون حضور فرد پرسشگر به پرسشنامه پاسخ می گفتند تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و بررسی آماری با آزمون مجذور کای انجام شد.نتایج: سن مادران حامله بین 17 تا 35 سال (24±4.65 سال) و سن پدران بین 22 تا 39 سال بوده است (30.36±5.23). تمام زوجین بجز یک مورد برای سقط اقدام نمودند و همه از به وجود آمدن جنین تالاسمی ماژور اظهار ناراحتی می کردند.نتیجه گیری: اگرچه در کشور ایران سقط قانونی با موافقت رهبران مذهبی تا زمانی که سن حاملگی کمتر از 16 هفته باشد اجرا می شود و در مطالعه حاضر 98.4% افراد با آگاهی کامل از آینده فرد تالاسمی ماژور برای سقط اقدام کردند، اما همه خانواده ها به نوعی از حادثه پیش آمده ناراحت بودند. در نتیجه باید برای حل این مشکل خانواده ها کارهای مفیدتری انجام شود. پیشنهاد می شود با استفاده از روش PGD به جای CVS، از عوارض روحی و جسمی زوجین کاسته شود.