مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1397 | دوره:61 | شماره:6 |تعداد مقالات:10

مقدمه: بیماری عروق کرونر (ACS) یکی از مهم ترین علل مرگ و میر در جهان است و شناسایی عوامل تعیین کننده خطر مرگ و میر این بیماران اهمیت بسیاری دارد. هدف این مرور سیستماتیک بررسی نقش نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) در تعیین پیش آگهی بیماران مبتلا به ACS است. روش: کار پایگاه های داده PubMed، Embase و Web of Knowledge در تاریخ 29 دسامبر 2018 برای یافتن مطالعات مرتبط جستجو شدند. مطالعاتی که ارتباط PLR را با میزان مرگ و میر بیماران ACS بررسی کرده بودند وارد مرور سیستماتیک شدند. استخراج داده ها و بررسی کیفیت مقالات به طور مستقل توسط دو نویسنده انجام شد. متاآنالیز بر روی نسبت های خطر و نتایج روش های آماری تشخیصی انجام شد. نتایج: سیزده مطالعه شامل 17111 بیمار وارد مرور سیستماتیک شدند. در تمام مطالعات به جز یک مورد ارتباط معنادار میان PLR و میزان مرگ و میر مشاهده شد. میزان ضریب خطر ادغام شده وقوع مرگ و میر کوتاه مدت و بلندمدت در گروه PLR بالا در مقایسه با گروه PLR پایین به ترتیب 187/2 (فاصله اطمینان 95%: 56/1 – 06/3) و 40/2 (فاصله اطمینان 95%: 69/1 – 42/3) بود. همچنین PLR با سطح زیرمنحنی SROC 710/0 برای مرگ و میر کوتاه مدت و 668/0 برای مرگ و میر بلندمدت توانایی متوسطی در تعیین پیش آگهی نشان داد. نتیجه گیری: PLR به صورت معنادار با مرگ و میر بیماران ACS مرتبط است و می تواند به تنهایی یا در تلفیق با سایر مارکرهای پیش آگهی و همچنین سیستم های امتیازدهی در تفکیک ریسک خطر این بیماران استفاده شود.

مقدمه: آترواسکلروزیس یکی از عوامل شایع مرگ و میر در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه بوده و التهاب مزمن از عوامل خطر در بیماری آترواسکلروزیس می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آلودگی به HTLV-1 بر حضور یا عدم حضور و وسعت بیماری آترواسکلروزیس در منطقه اندمیک ابتلا به HTLV-1 می باشد. روش: کار در این مطالعه از 50 نفر در4 گروه شامل، 14 بیمار CAD+HTLV-1+، 8 بیمار CAD-HTLV-1+، 17 بیمار CAD+HTLV-1-و 11 فرد کنترل سالم (CAD-HTLV-1-)، نمونه خون دریافت شد. سپس، بیان ژن Tax در آن ها با روشReal-Time PCR, TaqMan ارزیابی گردید. شاخص های لیپیدی، کلسترول، تری گلیسرید، LDL و HDL به عنوان عوامل خطر شایع بیماری عروق کرونر در سرم بیماران اندازه گیری شد. نتایج: میزان HDL در گروه CAD+HTLV-1+ در مقایسه با گروه CAD-HTLV-1+ بطور قابل توجهی کمتر بود (04/0=p). میزان کلسترول تام در گروه CAD+HTLV-1+ بیشتر از گروه CAD+HTLV-1-و CAD-HTLV-1-بود (به ترتیب، 001/0=p و 001/0 =p). میزان کلسترول تام در گروه CAD-HTLV-1+ بیشتر از گروه CAD+HTLV-1-و CAD-HTLV-1-بود (به ترتیب، 001/0=p و 002/0=p). میزان LDL در گروه CAD+HTLV-1+ بطور قابل توجهی بیشتر از گروه CAD+HTLV-1-بود (001/0=p). همچنین، میزان LDL در گروه CAD-HTLV-1+ بیشتر از گروه CAD+HTLV-1-بود (01/0=p). نتیجه گیری: HTLV-1 می تواند پروفایل لیپیدی را تغییر دهد. همراهی بین LDL، HDL، کلسترول و Tax نشان داد، Tax به عنوان فاکتور بیماری زایی اصلی ویروس می تواند با برهم زدن غلظت سایتوکاین ها، افزایش کلسترول تام، LDL و کاهش HDL، تشکیل پلاک را در بیماران آلوده با HTLV-1 تسهیل نماید.

مقدمه: یکی از عوارض شایع و مهم پس از پیوند کلیه، پروتئینوری می باشد. ایجاد پروتئینوری در بیمار پیوند کلیه تاثیر مهمی بر بقای گرافت و بیمار دارد. از طرف دیگر فیبروز بینابینی /آتروفی توبولی یک اندکس هیستولوژیک می باشد، این فاکتور هیستولوژیک نیز با سرنوشت گرافت ارتباط نزدیکی دارد. پروتئینوری یک نشانه ایجاد فیبروز بینابینی/آتروفی توبولی می باشد. روش: کار از تاریخ نوامبر 2013 تا نوامبر 2018 تمام بیمارانی که در بیمارستان منتصریه تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. در صورتی که بیمارانی که دچار پروتئینوری و یا افزایش کراتینین میشدند تحت بیوپسی کلیه قرار گرفتند. میزان پروتئینوری و اطلاعات دموگرافیک بیماران ثبت شد. در نمونه های بیوپسی شدت فیبروز و آتروفی توبولی اندازه گیری شد. سپس ارتباط بین میزان پروتئینوری و شدت فیبروز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: از 60 بیمار مورد مطالعه، 25%بیماران پروتئینوری در حد نفروتیک و 75%بیماران پروتئینوری در حد کمتر از نفروتیک داشتند. با توجه به شدت فیبروز، بیماران را به سه دسته تقسیم کردیم: خفیف (IFTA%<20ومتوسط IFTA%20-40) و شدید (IFTA≥ 40). شیوع IFTA در 8/57 % خفیف، متوسط در 8/32% وشدید در 4/9% بود. براساس نتایج این مطالعه، ارتباط مقدار پروتئینوری و شدت فیبروزارتباط معنی داروجود داشت. بیماران مبتلا به پروتئینوریدر حد نفروتیک فیبروز بیشتر داشتند (005/0>p). نتیجه: گیری با توجه به نتایج این مطالعه، در صورت بروز پروتئینوری در بیماران پیوند کلیه جهت پیشگیری از آسیب غیرقابل برگشت کلیوی هر چه سریع تر باید اقدامات لازم انجام شود.

مقدمه: بیماری های قلبی از مهم ترین علل مرگ و میر در جهان است لذا هدف ما در این مطالعه به ارزیابی میانگین خطرسنجی بیماری های قلبی ومغزی در پرسنل بالای 30 سال بیمارستان شریعتی مشهد در سال 1397 می باشد. روش: کار در این مطالعه توصیفی مقطعی از روش نمونه گیری تصادفی برای انتخاب نمونه ها استفاده شده است. پس از اخذ رضایت نامه کتبی از افراد مورد مطالعه اطلاعات افراد با استفاده از پرسشنامه طراحی شده اطلاعات دموگرافیکی و شاخص های انتروپومتریک شد. جهت براورد میانگین خطر سنجی از نرم افزار طراحی شده و جهت انالیز داده ها و بررسی ارتباطات آنها از نرم افزار 18 SPSS V استفاده شد. نتایج» از 181 نفر حاضر در مطالعه 105 نفر (58%) مرد و 76 نفر (42%) زن ، میانگین سن افراد 1/39 سال و میانگین شاخص توده ی بدنی 5/25 بود. تری گلیسرید و سن، کلسترول با وزن شاخص توده بدنی و سن ، فشار خون سیتولیک با قد ، وزن شاخص توده بدنی و سن، فشار خون دیاستولیک با قد و قند خون ناشتا با وزن ، شاخص توده بدنی و سن دارای ارتباط معنی دار مثبت بود. تمامی افراد مورد مطالعه دارای ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و مغزی زیر 10% بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین خطرسنجی بیماری های قلبی ومغزی برای افراد جاضر در مطالعه زیر 10% بود.

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر مقایسه چگالی ماده سفید و خاکستری مغز، عملکرد شناختی و برخی فاکتور های آمادگی جسمانی در زنان سالمند فعال و کم تحرک بود. روش: کار مطالعه حاضر، پژوهشی علی مقایسه ای بود. جامعه آماری مدنظر سالمندان عضو کانون جهاندیدگان شهر شیراز بودند. از بین آن ها25 زن سالمند با دامنه ی سنی86-60 سال به صورت داوطلبانه (با میانگین قد 63/155 سانتیمتر، وزن 65/64 کیلوگرم و BMI 28/27 کیلوگرم بر متر مربع) شرکت داشتند. آزمودنی ها پرسشنامه ارزیابی وضعیت ذهنی (فلستین و همکاران 1975) را جهت ارزیابی دمانس واندازه گیری نمره عملکرد شناختی تکمیل کردند. تصاویر MRI از سر آزمودنی ها جهت بررسی چگالی ماده سفید و خاکستری به دست آمد. تجزیه و تحلیل تصاویر به روش ریخت سنجی بر اساس وکسل (آشبرونر و فریستو 1997) انجام شد. علاوه براین با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی بک (1982) نمره فعالیت بدنی آزمودنی ها به دست آمد و آزمودنی ها به صورت هدفمند دو گروه فعال و کم تحرک تقسیم شدند. آزمون های عملکردی استقامت عضلانی، قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه و انعطاف پذیری بالاتنه و پایین تنه اجرا شد. نتایج: چگالی ماده سفید و خاکستری مغز و نمره عملکرد شناختی بین دو گروه فعال و کم تحرک، تفاوت معناداری نداشت. اما میانگین نمره فعالیت بدنی و شاخص های آمادگی جسمانی، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی بالاتنه و انعطاف پذیری بالاتنه درگروه فعال به طور معناداری بیش از گروه کم تحرک بود. نتیجه: گیری بین دو گروه فعال و کم تحرک از نظر چگالی ماده سفید و خاکستری کل مغز تفاوتی مشاهده نشد. در صورتی که اگر این امکان وجود داشت که مقایسه ناحیه ای و بین اجزا مغز انجام میشد، احتمالا تفاوت معنی داری مشاهده می شد.

مقدمه: اشتباهات دارویی رخداد شایع بالقوه خطرناک است که می تواند در سیستم درمان به عنوان یکی از چالش ها و معیارهای سنجش ایمنی بیمار مورد استفاده قرار گیرد. در این مطالعه، برخی از خطاهای رایج دارویی در بخش های داخلی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر، مورد بررسی قرار گرفت. روش: کار نوع مطالعه توصیفی-مقطعی و جامعه مورد مطالعه شامل200پرونده بیمار بستری در بخش داخلی بیمارستان سجاد رامسر در فاصله زمانی بهار و تابستان سال 1396 بود. اطلاعات جمع آوری شده شامل اطلاعات دموگرافیک بیماران از پرونده، دستورات دارویی ثبت شده در پرونده بیمار و دستورات دارویی منتقل شده به کاردکس دارویی بیمار بود. جهت تعیین تداخلات دارویی و شدت عوارض از Medscape استفاده شد. نتایج: در مجموع 200 پرونده، 1888 مورد تجویز دارو از بین 112 قلم داروی مختلف صورت گرفت. 166 مورد تداخل دارویی مشاهده شد. افزایش تعداد اقلام دارویی و افزایش تعداد روزهای بستری با بروز تداخلات دارویی ارتباط معنی دار داشت(05/0>p). از 1720 دستور دارویی ثبت شده توسط پزشکان، 223 خطای دارویی در بخش داخلی توسط پزشکان و 36 خطای در اجرای بازنویسی دستورات دارویی و دارو دهی توسط پرستاران ثبت شد. بیشترین تعداد خطای رخ داده توسط تیم پزشکی 1/86% رخ داد و سهم تیم پرستاری در بروز خطای رونویسی و اجرای دستورات دارودهی 9/13% بود. نتیجه گیری: بازخورد مناسب نتایج این مطالعه می تواند در کاهش خطاهای دارویی پزشکان و پرستاران اثرگذار و ارزشمند باشد.

مقدمه: اپیدرمولیزیس بولوزا[1]، شامل گروهی از بیماریهای ارثی و یا اکتسابی است که با ایجاد تاول در بیمار، در پاسخ به ضربه های فیزیکی و یا هوای گرم بروز می کند و براساس علائم بالینی، بافت شناسی و الگوی ارثی و شدت آن، پیش آگهی و طبقه بندی می شود. معرفی بیمار: دختر خانم "فاطمه ج" 24 ساله که به علت آنمی بسیار شدید، اختلال تنفسی، ضعف عمومی و ضایعات پوستی کاملا منتشر تاولی در سراسر بدن همراه با خوردگی و از بین رفتن انگشتان، مخصوصا در دستها و به درجاتی در پاها و اختلال حرکتی، در تاریخ 31/6/95 به بیمارستان امام رضا(ع) مراجعه داده شده و برای ارزیابی تشخیصی و درمانی آن در بخش داخلی بستری گردید. به گفته مادر بیمار ضایعات منتشر تاولی پوستی در بدن بیمار از سه روز بعد از تولد قابل مشاهده بود، فرزندان دیگر خانواده سالم بودند. وزن بیمار 24 کیلو گرم و سن تقویمی او 24 ساله بود ولی با رشد جسمی بیمار که کودکی 10 تا 12 ساله را می نمود، مطابقت نداشت، بیوپسی و آسیب شناسی انجام شده از پوست او با بیماری اپیدرمولیز بولوزا مطابقت داشت. در بررسی حال عمومی بیمار که درجاتی از اختلال هوشیار ی نیز داشت، در سمع قلب تا کیکاردی و در ریه ها رال مرطوب شنیده می شد. با تجویز مایعات، فرآورده های خونی و آنتی بیوتیک درمانی وسیع الطیف در مدت چند روز حال عمومی بیمار بهبودی مناسب یافت و مقدار هموگلوبین خون او که در هنگام پذیرش مورخه 31/6/95، هموگلوبین 6/1 گرم درد سی لیتر، هماتوکریت 2/7%، گلبول سفید "WBC" چهارهزار و گلبول قرمز 910 هزار در میکرولیتر و پلاکت 275 هزار در میکرولیتر اندازه گیری شد، اوره و کراتینین خون و آنزیمهای کبدی در حد طبیعی ارزیابی شد، با پرفوزیون پنج واحد گلبول قرمز متراکم ایزو گروه و ایزو RH در مدت سه روز و نیز پرفوزیون چند واحد پلاسما (F. F. P) برای تعادل عوامل ONCOTIC و NONONCOTIC خون و آنتی بیوتیک درمانی وسیع الطیف، هموگلوبین به 5/10 گرم درصد میلی متر و هماتوکریت 33%، گلبول سفید5600 در تاریخ 4/7/95 رسید و بیمار از خطر از دست دادن حیات نجات یافت. نتیجه گیری: زمانیکه بیماری با اختلالات شدید و تهدید کننده زندگی مراجعه داده می شود، پزشک باید با تظاهرات و درمان ممکن عوارض اپی درمولیز بولوز نیز آشنا باشد تا خدمات پزشکی مربوطه را به درستی و با آگاهی مناسب علمی برای نجات جان بیمار انجام دهد.

مقدمه: بیماری قلبی عروقی در دیابتیک ها بیشتر از جمعیت عمومی است و عوارض نامطلوب آن نیز بیشتر است. تاکنون روش های متعددی جهت کنترل سطح گلوکز خون در سندرم حاد کرونری پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر به منظور کاهش عوارض داخل بیمارستانی دو روش متفاوت کنترل قند بررسی شد. روش کار: 200 بیمار دیابتیک مبتلا به سندرم حاد کرونری بستری شده در دپارتمان قلب بیمارستان امام رضا(ع) در ابتدای بستری تحت درمان انسولین به مدت 48ساعت قرار گرفتند و بعد به صورت تصادفی به دو گروه کنترل شدید[1] و کنترل متعارف[2] تقسیم شدند. در گروه اول (گروه کنترل شدید) یکبار قبل از هر وعده غذایی و یکبار 2 ساعت بعد از غذا (6نوبت) قند خون کنترل گردید و میزان انسولین بر اساس جدول تجویز شد. سطح هدف گلوکز ناشتا70 تا110 mg/dl و 2 ساعت بعد غذا زیر mg/dl180 بود. در گروه دوم (گروه کنترل متعارف ) روزانه یک بار قند(FBS) اندازه گیری شد و بیماران، تحت درمان متداول دارو های خوراکی با هدف سطح گلوکز ناشتا 70تا130 mg/dl بر اساس درمان قبلی قرار گرفتند. کلیه بیماران روزانه ویزیت شدند و حوادث ناخواسته عمده قلبی (MACE) ثبت شدند. نتایج: ایسکمی راجعه در 12% بیماران دیده شد شامل ((10%) در گروه کنترل شدید و (14%) در گروه کنترل متداول (514/0=p)، انفارکتوس مجدد در یک بیمار در گروه کنترل متداول (000/1=p)، آریتمی در 5بیمار (5/2 %) دیده شد شامل 3 بیمار (3% ) در گروه کنترل متداول و در مقابل 2 بیمار (2% ) در گروه کنترل شدید (000/1=p) اختلال عملکرد بطنی در 85% بیماران دیده شد 84 بیمار (84%) در گروه کنترل شدید در مقابل86 بیمار (86%) در گروه کنترل متداول، (843/0=p). مرگ داخل بیمارستانی د ر4% بیماران در گروه کنترل متداول در 5 بیمار (5% ) در مقابل 3 بیمار در گروه کنترل شدید (3%) دیده شد (721/0=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه ی فعلی تفاوت قابل ملاحظه ای در رخداد حوادث ناخواسته عمده قلبی در دو روش کنترل شدید و متداول قند خون وجود ندارد.