مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1379 | دوره:43 | شماره:69 |تعداد مقالات:24

دز گناد، مغز استخوان و تیروئید در 7 نوع پرتونگاری )مجموعا در 11 نما( در بین 385 نفر 200) زن و 185 مرد( از مراجعین بخش رادیولوژی بیمارستان قائم مشهد محاسبه و ارزیابی گردید. بیشترین دز دریافتی گناد در مردان در (9.62 ±1.89 mGy) در پرتونگاری لگن AP، و در زنان (4.21± 1.09mGy) در پرتونگاری لومبوساکرال می باشد. این مقدار در مورد مغز استخوان در مردان (3.53± 0.62mGy) و در زنان (2.88 ±0.73 MGy) در پرتونگاری لومبوساکرال، و در مورد تیروئید در مردان (4.25± 0.53 mGy) و در زنان (1.91± 0.23mGy) در پرتونگاری فقرات گردن است.مقادیر مربوط به میانگین دز گنادها و مغز استخوان با نتایج بدست آمده از تحقیقات سایر کشورها و همچنین حدود دز سالانه مقایسه گردیده است. نتایج نشان می دهد که دز گناد در مردان و زنان در پرتونگاری لگن و فقرات کمر و همچنین دز مغز استخوان در کلیه پرتوگیری ها به مراتب بیشتر از گزارشات ICRP-60 می باشد. نتایج سایر محققین نیز این گونه بوده و این بیانگر آنست که پرتوگیری بیماران تا حد زیادی تابع شرایط دستگاهی و مهارت های پرسنلی پرتوکاران بوده و می تواند تا مقادیر توصیه شده ICRP کاهش یابد.مقایسه دز اعضا با حدود دز سالانه آنها در گزارش ICRP-60 نشان دهنده آنست که بجز دز گنادها در پرتونگاری لگن AP در مردان در سایر موارد دز اعضا از حد دز سالانه (5mSv) کمتر است.

بررسی اثر لیزر کم توان هلیوم - نئون در ترمیم زخم، یکی از موضوعات مورد توجه محققان در سال های اخیر می باشد. در مطالعه حاضر در 180 سر موش سوری نر و بالغ با وزن 20-25 گرم دو زخم کامل پوستی به شکل دایره و به مساحت 80± 5mm2 در ناحیه یک سوم انتهایی پشت موش و به طور قرینه در دو سوی ستون فقرات ایجاد گردید. 180 موش مذکور به نه گروه 20 سری (هشت گروه آزمون و یک گروه شاهد) تقسیم شدند. زخم های سمت راست چهار گروه اول روزانه به ترتیب 250، 500، 750، 1000 ثانیه در یک نوبت )هر 24 ساعت یکبار( و زخمهای سمت راست چهار گروه دیگر، همان مدت زمان در دو نوبت )هر 12 ساعت یکبار( ار روز اول تا روز دهم بعد از ایجاد زخم، با لیزر کم توان هلیوم - نئون با طول موج 632.8 نانومتر و با توان 5 میلی وات مورد تابش قرار گرفتند. زخمهای سمت چپ این گروه ها و نیز زخمهای سمت راست و سمت چپ گروه شاهد هیچ گونه تابشی دریافت ننمودند.ارزیابی روند ترمیم زخم به دو صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام گرفت. در ارزیابی ماکروسکوپی درصد کاهش مساحت زخمها نسبت به روز شروع تابش (روز اول) در روزهای سوم تا سیزدهم هر دو روز یکبار محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفت. در ارزیابی میکروسکوپی، روند بهبود زخم از نظر آسیب شناسی در گروه های مختلف، مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج نشان می دهد که در بین برخی از گروه های آزمون و گروه شاهد در روند ترمیم زخم تفاوت معنی داری وجود دارد (در گروه های آزمون سریع تر بوده است). این اثر هم در زخمهای تابش دیده و هم به صورت سیستمیک در زخمهای تابش ندیده گروه های آزمون حاصل شده است همچنین مدت زمان تابش و نیز تقسیم زمان تابش به دو نوبت در روز در به وجود آمدن این پدیده موثر می باشد. بهترین نتیجه با زمان تابش 250 ثانیه در دو نوبت در روز )هر نوبت 125 ثانیه( به دست آمده است.نتیجه نهایی: لیزر کم توان هلیوم - نئون دارای اثر تحریک زیستی در ترمیم زخم پوستی موش می باشد.

استفاده از محلول های ضد اسکولکس در جریان عمل جراحی کیست هیداتید ممکن است باعث تماس این محلول با ساختمان های مجاور کیست شده و ایجاد عوارض بنماید. در این مطالعه، هدف ما بررسی عوارض ناشی از استفاده نیترات نقره در تماس با مجاری تنفسی و پارانشیم ریه در خرگوش بوده که پس از گذشت سه ماه از تزریق محلول نیترات نقره تغییرات کلینیکی و آسیب شناسی از آن را با گروه شاهد مقایسه کردیم و مشخص گردید که نیترات نقره می تواند آثار سو قابل توجهی در بافت میزبان ایجاد نماید.

هدف: بررسی رتروسکتیو 145 مورد پولیپ دستگاه گوارش طی مدت 10 سال از سال 1368 لغایت 1377 در بخش گوارش مرکز پزشکی قائم (عج) مشهد.روش کار و بیماران: بیماران با علائم مشکوک به پولیپ های دستگاه گوارش شامل خونریزی از مقعد، آنمی، دردهای مبهم شکمی، انسداد، انواژیناسیون و ... تحت بررسی قرار گرفتند. در مورد بیماران مشکوک به پولیپهای کولون بر حسب مورد ابتدا رکتوسیگموئیدوسکوپی و بیوپسی یا پولیپکتومی حین رکتوسیگموئیدوسکوپی، باریم انما و در صورت نیاز کولونوسکوپی فیبراپتیک بابیوپسی یا پولیپکتومی از طریق کولونوسکوپی انجام شد. از بیماران مبتلا به پولیپ های معده نیز رادیوگرافی و سپس آندوسکوپی به عمل آمد و با Snare مخصوص پولیپکتومی انجام شد.بیوپسی های به عمل آمده یا پولیپهای خارج شده جهت بررسی به بخش آسیب شناسی ارسال شدند.نتایج: از میان 145 بیمار مبتلا به پولیپ دستگاه گوارش %73.7 مرد و %26.2 زن بوده و حداکثر شیوع سنی بین 10-19 سال (28.9%) قرار داشت. از کل پولیپ های تحت بررسی %75.8 در کولون و %24.1 در معده قرار داشت. از پولیپ های کولون %76.3 مرد و (23.6%) زن و از پولیپ های معده (65.7%) مرد و %34.2 زن بودند. شایع ترین علامت بالینی در %80 از بیماران رکتوراژی بود. پولیپهای کولون بر اساس نمای آسیب شناسی شامل %52.7 پولیپ جوانان، %4.5 پولیپ آدنوماتوز %12.7 پولیپ انفلاماتوار، و %10 پولیپ هیپرپلازیک بوده است.در میان کل پولیپهای کولون %3.5 دیسپلازی گزارش شده بود. در تمامی بیماران بر حسب مورد تحت کولونوسکوپی منظم قرار گرفتند.پولیپهای معده نیز بر اساس نمای آسیب شناسی شامل %85.7 پولیپ هیپرپلاستیک، %8.5 پولیپ آدنوماتوز و %5.7 پولیپ هامارتوماتو بودند.نتیجه گیری: هر بیمار به رکتوراژی بایستی تحت رکتوسیگموئیدوسکوپی و در صورت نیاز باریم انما قرار گیرد. بیماران مبتلا به آنمی نیز که در معده مشکوک به پولیپ هستند بایستی تحت اقدامات بیشتر آندوسکوپی قرار گرفته و حتی الامکان پولیپکتومی انجام شود.

از مهرماه 1374 تا پایان اسفند 1376، تعداد 234 بیمار مبتلا به سنگ حالب تحتانی تحت درمان با ترانس یورترال لیتوتریپسی (TUL) قرار گرفتند. در تمام بیماران بررسی های کلینیکی و پاراکلینیکی انجام شده بود همه بیماران سابقه کولیک کلیوی داشتند و هیچ کدام از درمان های طبی و سنگ شکنی برون اندامی (ESWL) موثر نبودند. از 234 بیمار  مبتلا به سنگ حالب تحتانی در 210 بیمار (%89.6) سنگ به روش ترانس یورترال به طور موفقیت آمیز خارج شد و در 24 بیمار (%10.4) سنگ خارج نگردید. در 41 نفر از بیماران (%17) عارضه ایجاد گردید که درمان مناسب بعمل آمد. در این مطالعه ما دریافتیم که برای درمان سنگ های حالب تحتانی، TUL یک اقدام درمانی مناسب از نظر هزینه و طول مدت عمل جراحی می باشد.

در این تحقیق دز موثر در 7 نوع پرتونگاری مختلف )در 11 نما( و در 385 بیمار 200) زن و 185 مرد( مراجعه کننده به بیمارستان قائم (عج) مشهد مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق با گزارشات NRPB-289,NCRP-89,ICRP-60 و نیز نتایج برخی تحقیقات انجام شده در سایر کشورها مقایسه شده است.نتایج حاصل نشان می دهد که در تمامی پرتونگاری ها دز مردان بیشتر از زنان می باشد. بیشترین میانگین دز موثر در پرتونگاری لومبوساکرال مردان در نمای (3.68± 0.91mSv) Lat و کمترین آن در پرتونگاری و اترز برای بررسی سینوس ها در زنان (0.05± 0.01 mSv) می باشد.مقایسه نتایج حاصل از این تحقیق با نتایج ارائه شده در سایر گزارشات نشان می دهد که مقادیر دز موثر اندازه گیری شده با نتایج گزارشات Martins,ICRP-60 در اسپانیا و Shirimpton در انگلیس برای پرتونگاری های فقرات کمر (AP) و گزارش Davis برای لگن، NCRP-89 و Shrimptpn برای فقرات گردن و جمجمه در نمای PA و Lat دارای تفاوت معنی داری نمی باشد. در سایر موارد تفاوت ها معنی دار بوده و در مورد قفسه صدری مقادیر اندازه گیری شده چندین برابر سایر منابع می باشد.همچنین میانگین دز موثر در پرتونگاری های واترز، جمجمه، فقرات گردنی Lat) و (AP، قفسه صدری (PA) کمتر از حد دز سالانه افراد عادی جامعه و در پرتونگاری های فقرات کمر Lat) و (AP لومبوساکرال Lat) و (AP و لگن (AP) بیشتر از آن می باشد.

تب روماتیسمی یک بیماری التهابی بافت همبندی در تعقیب تونسیلوفارنژیت استرپتوکوک گروه A می باشد که علاوه بر قلب، مفاصل، بافت همبند زیر جلدی، سیستم اعصاب مرکزی و پوست را هم درگیر می کند. ابتلا قلب آن عموما به شکل پان کاردیت است که ابتلا دریچه ها منجر به تنگی، نارسایی دریچه ای و یا هر دو می شود این مطالعه روی 100 بیمار بستری در بخش قلب 470 بیمار سرپایی انجام شده است که حداقل به مدت 5 سال تحت درمان و پیگیری RF (1) بوده اند، از بیماران اکوکاردیوگرافی به عمل آمده است که نتایج آن به شرح زیر است:کل بیماران 570 نفر که 416 نفر زن و 154 نفر مرد بوده اند با متوسط سنی 33.5 سال. شایعترین دریچه گرفتار دریچه میترال است و شایعترین نوع ابتلا دریچه میترال به شکل تنگی و نارسایی توام با ابتلا سایر دریچه ها می باشد، درگیری میترال %97 و درگیری میترال بدون درگیری سایر دریچه ها در%20  موارد دیده می شود.درگیری میترال و آئورت در %33 موارد و درگیری آئورت بدون ابتلا سایر دریچه ها به شکل تنگی و نارسایی در %2 موارد و درگیری کلی آئورت %59 بوده است. درگیری دریچه تری کوسپید همراه سایر دریچه ها در %4 موارد و بدون درگیری سایر دریچه ها در %0.5 موارد دیده می شود، درگیری دریچه پولمونر نادر است.

به منظور بررسی عوارض حاد متعاقب تعویض خون در نوزادان پرمخاطره و بیمار بستری شده در NICU بیمارستان قائم طی 5 سال (71-75) و شیوع این عوارض در نوزادان نارس و نرم، این مطالعه انجام شده است در طی مدت فوق 129 نوزاد به علت هیپربیلروبینمی، 162 نوبت تعویض خون شدند. 90 نوزاد 69.8) درصد( نارس و 39 نوزاد 30.2) درصد( رسیده بودند.آپگار پائین تر از 5 در دقایق 1 و 5 بعد از تولد در %30 درصد این نوزادان وجود داشت 39) نوزاد(. به طور مشابهی وزن تولد 72 درصد نوزادان کمتر از 2500 گرم و 28 درصد بالاتر از آن بود. علل عمده ایکتر منجر شونده به تعویض خون در نوزادان ترم، ناسازگاری RH و ABO، ایدیوپاتیک، سپتی سمی، و در نوزادان نارس به ترتیب ایدیوپاتیک، ناسازگاری Rh و سپتی سمی بوده است.24 نوزاد 18.6) درصد( بیش از یک بار تعویض خون شدند. تکرار تعویض خون در نوزادان ترم و نارس تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت. 1.3) بار در مقابل 1.2 بار به ازای هر نوزاد(. عوارض متعاقب تعویض خون در نوزادان نارس بیشتر از نوزادان ترم بود (P<0.05) در کل عوارض جدی و گذرا در %33 موارد تعویض خون رخ داد که شامل آپنه و برادی کاردی، هیپوکالسمی، ترومبوسیتوپنی، سپتی سمی، باکتریمی و امفالیت و انتروکولیت نکروزان می باشد 7 مورد فوت در طی 72 ساعت اول پس از تعویض اتفاق افتاد. سپتی سمی، تشنج، خونریزی مغزی و ریوی علل عمده فوت بودند. به نظر می رسد که در اکثریت این موارد تعویض خون در فوت موثر بوده باشد. از یافته های این مطالعه نتیجه می شود که بروز عوارض تعویض خون در نوزادان نارس و بیمار بیشتر از نوزادان رسیده بوده و بالا بردن سطح مراقبت و بازنگری مجدد میزان بیلروبین به عنوان معیار تعویض خون ضروری بنظر می رسد.   

در سطح بین المللی بررسی مشکلات روانی در بیماران دیابتی کمتر صورت گرفته است. در داخل کشور اطلاعات در این زمینه بسیار اندک می باشد. در این پژوهش در سال 1377 از بین مراجعین به مرکز دیابت با روش نمونه گیری سیستماتیک از بین بیماران دیابتی غیر وابسته با انسولین با سن بیش از 20 سال صد مورد شامل 69 زن و 31 مرد انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری SCL90-R بود و ارتباط مشکلات روانی با عوامل جنس، میزان سواد، وضعیت اقتصادی، تاهل و وجود سابقه بیماری روانی در بستگان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار رایانه ای SPSS و آزمون مجذور خی صورت گرفت. یافته ها نشان داد که %55 بیماران %60) زنان و %41 مردان( مورد بررسی مشکلات روانی قابل توجه دارند. در ارتباط با عوامل مورد بررسی تنها میزان تحصیلات با مشکلات روانی قابل توجه دارند. در ارتباط با عوامل مورد بررسی تنها میزان تحصیلات با مشکلات روانی ارتباط معنی دار دارد. (P<0.05) و سایر عوامل مستقل از آن بودند. بیشترین مشکلات در گروه بی سوادان (%70) مشاهده شد. بیشترین شیوع مشکلات مربوط به بعد سوماتیزیشن (%89)، افسردگی (%87) و اضطراب (%78) و کمترین شیوع مشکلات مربوط به بعد فوبی ترس (بیمار گونه) (%49) بود.پیشنهاد می شود با توجه به شیوع مشکلات مربوط به بعد سوماتیزیشن (%89)، افسردگی (%87) و اضطراب (%78) و کمترین شیوع قابل توجه مشکلات روانی در افراد دیابتی غیر وابسته به انسولین پزشکان مربوطه مسایل عدیده روانی این بیماران را مد نظر داشته باشند.

آکنه ولگاریس یکی از بیماریهای شایع، مزمن و خود محدود شونده واحد پیلوسباسه است که به شکل ضایعات التهابی و غیر التهابی و گاه اسکار تظاهر می نماید.در این مطالعه که به روش توصیفی مقطعی با استفاده از پرسشنامه در رابطه با تظاهرات بالینی بیماری آکنه انجام شد، 3000 دانش آموز دبیرستانی شهر مشهد در سنین 18-15 سال در سال 1376 مورد بررسی قرار گرفتند. بنابر نتایج بدست آمده %62.4 افراد مورد مطالعه به این بیماری مبتلا بوده اند که بیشترین شیوع در سن 17 سالگی (%70.30) بوده است.شایعترین سن شیوع بیماری 14 سالگی (%36.2) و بیشترین سابقه مثبت برای بیماری در بین براداران (%28) و سپس خواهران (%25.6) مبتلایان بود. مهمترین عوامل تشدید کننده از نظر بیماران مواد غذایی شامل شیرینی جات و تنقلات بود.از نظر فصلی بیشترین تشدید بیماری در فصل تابستان بود. شایعترین ضایعه بالینی کومدون بوده و محل های ابتلا به ترتیب صورت، قدام سینه، شانه ها و بازوها بود.

تغییرات درجه حرارت بدن در مطالعه آینده نگر ما بر روی یکصد بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد در سالهای 1376-77 بررسی گردید. در بیماران فوق میزان تب بطور مجزا و با یک روش مشترک و روزانه ثبت شد و حداکثر درجه حرارت و مدت بالا بودن آن و نیز روز شروع و پایان این افزایش درجه حرارت و مدت بالا بودن آن و نیز روز شروع و پایان این افزایش درجه حرارت را اندازه گیری نمودیم که نتایج ذیل حاصل گردید:(1 متعاقب انفارکتوس قلبی بیشترین افزایش حرارت در زنان نسبت به مردان بوده و در افراد جوانتر نیز بیشتر از افراد مسن می باشد اگر چه مردان نسبت به زنان زودتر به حداکثر درجه حرارت می رسند.(2 شایعترین تغییرات حرارتی بین حداقل 37.5°C و حداکثر 37.9°C می باشد و بیشترین افزایش حرارت در دومین روز بعد از انفارکتوس قلبی و سپس در سومین روز و نهایتا روز اول می باشد و حداکثر مدت افزایش درجه حرارت بدن بعد از MI پنج روز است.(3 مدت ازمان تب بدنبال MI با حداکثر شیوع که %58 بود یک روز می باشد و وسعت مناطق درگیر دیواره قلبی این مدت را تغییر نمی دهد.(4 در مطالعه ما %43 بیماران با بیشترین انسیدانس دچار MI از نوع دیواره تحتانی بودند و بین حداکثر افزایش درجه حرارت بدن بعد از MI و وسعت مناطق درگیر و ابتلا نوع دیواره قلبی ارتباط واضحی مشهود است.(5 شایعترین ریسک فاکتور در MI سابقه قبلی IHD (%51) و هیپرتانسیون (%48) می باشد و در صورت وجود ریسک فاکتور سابقه قبلی انفارکتوس قلبی حداکثر درجه بدن بعد از MI با بیشترین انسیدانس بین 37-37.4C می باشد.(6 مردان سریعتر از زنان به روز حداکثر درجه حرارت می رسند که این روز در مردان در فاصله 1-3 روز اول بعد از MI و در زنان 3-5 روز او بعد از MI می باشد.

این بررسی بر روی یکصد بیمار که بعلت وجود سنگ در دستگاه ادراری مراجعه نموده اند صورت گرفت. آزمایش های تصویری شامل رادیوگرافی ساده شکم، سونوگرافی دستگاه ادراری و اوروگرافی ترشحی برای تمام بیماران صورت گرفت. در نهایت نتایج حاصل از این بررسی ها با هم مقایسه شد. هدف ارزیابی ارزش سونوگرافی بعلاوه رادیوگرافی KUB در مقایسه IVP در تشخیص سنگ بود. در تمام بیماران تشخیص قطعی سنگ با اعمال یورولوژیک و یا بر اساس دفع و مشاهده سنگ توسط بیمار داده شد و با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد انجام یک رادیوگرافی ساده شکم همزمان با سونوگرافی بعنوان اولین قدم و بهترین روش برای بررسی سنگ های ادراری می باشد.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بوده که به منظور بررسی مقایسه ای حاملگی های برنامه ریزی شده و بدون برنامه و عوامل موثر در آن انجام شده است، در این مطالعه خانم هایی که جهت زایمان به زایشگاه های سطح شهر مشهد مراجعه می کردند به عنوان جمعیت مورد مطالعه در نظر گرفته شدند. 300 نمونه به صورت تصادفی انتخاب شده اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید، اطلاعات جمع آوری شده شامل مشخصات فردی، رفتاری باروری و عملکرد پیشگیری از بارداری بود، آزمون های کای دو، آنالیز واریانس و تی تست برای تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت.نتایج بررسی نشان داد که رفتار باروری مادران در گروه برنامه ریزی شده و بدون برنامه با یکدیگر متفاوت بوده و این اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد. همچنین از نظر عملکرد پیشگیری از بارداری تفاوت معنی داری بین حاملگی های برنامه ریزی شده و ناخواسته وجود داشت، بر اساس نتایج به دست آمده به منظور ارتقا کیفیت خدمات تنظیم خانواده و کاهش حاملگی های بدون برنامه فعال شدن واحد تنظیم خانواده مراکز بهداشتی در جهت تحت پوشش قرار دادن خانم های مستعد به حاملگی بدون برنامه، پی گیری افراد تحت پوشش و توجه بیشتر به مشاوره دقیق پیشنهاد می گردد.

از مهمترین اهداف علم مامایی کاهش میزان مرگ و میر مادران و نوزادان است برآورد صحیح وزن قبل از تولد نوزاد و اداره صحیح روش زایمان در پیشگیری از صدمه مادر و جنین اهمیت ویژه ای دارد. بررسی حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی، با عنوان برآورد وزن نوزاد با سنجش ارتفاع رحم در وضعیت های مختلف و اندازه گیری محیط شکم مادران باردار ترم بود که بر روی 260 خانم حامله ترم بستری در زایشگاه شهر رفسنجان انجام شد. روش نمونه گیری غیر احتمالی مبتنی بر هدف بود و ابزار مطالعه فورم مصاحبه و سانتی متر و وزنه جهت توزین بود. ارتفاع رحم در چهار وضعیت خوابیده به پشت به پاهای صاف، با تا شدگی زانو، با بالا آمدگی سر و با بالا آمدگی سر و تاشدگی زانو اندازه گیری شد و سپس محیط شکم در حد ناف در وضعیت خوابیده پشت اندازه گیری می شد. بر اساس اندازه های به دست آمده وزن جنین تخمین زده می شد بعد از زایمان توزین نوزاد انجام شده و اطلاعات حاصله با استفاده از روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار می گرفت. میانگین وزن بدو تولد 3101.19 ±408.61 گرم بود، از نظر میزان هم بستگی بین وزن بدو تولد با وزن های برآورد شده، بالاترین هم بستگی در تخمین وزن نوزاد با سنجش محیط شکم بود r=0.625 و در سنجش ارتفاع رحم بیشترین همبستگی در وضعیت دو بود (r=0.622) میزان اختلاف بین وزن بدو تولد با وزن تخمینی در وضعیت یک 400± گرم هر دو وضعیت دو 398± گرم در وضعیت سه 387.5± گرم و در وضعیت چهار 410± گرم و در سنجش محیط شکم 358± گرم بود.بین میانگین وزن بدو تولد با میانگین وزن های برآورد شده در هر چهار وضعیت اختلاف معنی دار بود P<0.000 میانگین ارتفاع رحم در وضعیت های مختلف نشان می داد که بیشترین میزان در وضعیت یک و کمترین میزان در وضعیت دو بود.نتیجه گیری: بین میانگین ارتفاع رحم در وضعیت های مختلف و وزن بدو تولد اختلاف معنی داری وجود دارد P<0.000.

IUD یک روش پیشگیری از حاملگی مناسب - طولانی اثر - بسیار موفق و با عوارض اندک می باشد. جهت ارزیابی این عوارض در خانم های سزارین شده در این تحقیق در کلینیک تنظیم خانواده بیمارستان حضرت زینب (س) جهت 100 نفر خانم سزارین شده که موارد منع مصرف IUD نداشتند، به عنوان پیشگیری از حاملگی IUD از نوع Copper T380A گذاشته شد و با 100 نفر خانمی که زایمان طبیعی کرده و طبق همین شرایط IUD گذاشته بودند، از نظر عوارض مقایسه ای انجام شد. این مطالعه نشان داد که بیشترین میزان بروز عفونت در دو گروه در کسانی وجود دارد که قبل از شش ماه پس از زایمان اقدام به گذاشتن IUD نمودند. همچنین خروج خودبخودی IUD در این مطالعه در سه نفر که زایمان طبیعی داشتند دیده شد و هر سه نفر کمتر از 8 هفته پس از زایمان IUD گذاشته بودند که این نتایج با مطالعات جهانی مطابقت دارد 3)، 20 و (21.از نظر عوارض، کلا %76.5 افراد دو گروه بدون عارضه بوده و %10.5 عفونت، %8.5 خونریزی و %:4.5 افراد هر دو گروه مورد مطالعه و کنترل از درد و دیسمنوره شاکی بودند.در بررسی میزان شکست، در این مطالعه یک مورد حاملگی دیده شد که در گروه کنترل بوده (%1) و پس از خروج خودبخودی IUD اتفاق افتاده است. ضمنا مواردی از حاملگی خارج رحمی یا پرفوراسیون رحم دیده نشد.

این یک مطالعه توصیفی است که جهت بررسی علل جراحی در بیماران حامله مبتلا به شکم حاد طی سالهای 71-76 در بیمارستان قائم (عج) انجام شد. بدین منظور پرونده 140 بیمار حامله مبتلا به شکم حاد که تحت عمل جراحی قرار گرفتند بررسی شد. %63 از بیماران در سه ماهه اول، %21 در سه ماهه دوم و %16 در سه ماهه سوم قرار داشتند.شایعترین علل لاپاراتومی در بیماران ما حاملگی نابجا (%52) و آپاندیسیت (%22) بود. شایعترین علامت حساسیت شکمی (%100) و تهوع و استفراغ (%58) بود. ریباند شیوع کمتری نسبت به غیر حاملگی داشت (%67). در %71 موارد تشخیص اولیه با تشخیص بعد از لاپاراتومی یکسان بود و اگر بیماریهای رحمی را کنار بگذاریم %59 تشخیص های قبل از عمل صحیح بود. عوارض مادری و جنینی به طور مشخص در سه ماهه سوم بالاتر بود.بدون در نظر گرفتن حاملگی خارج از رحم، %41 جنین ها دچار عوارض شدند که شایعترین آن مرگ جنینی (%50) بود. سایر عوارض جنینی شامل زایمان زودرس (%32) و سقط (%18) می شد.مراجعه به موقع و سریع مادر و استفاده صحیح از وسایل کمک تشخیصی می تواند از عوارض مادری و جنینی بکاهد.

پولیپوز جوونیل بیماری نادری است که در آن پولیپ های متعددی در دستگاه گوارش و بخصوص کولون پیدا می شود. این بیماری اغلب در سنین کودکی تظاهر می نماید اما احتمال پیدایش آن در هر دو طیف سنی وجود دارد. علائم شایع بیماری شامل خونریزی مقعدی، اسهال، دفع روده ای پروتئین و پرولاپس رکتوم می باشند. سابقه فامیلی در کمتر از %50 بیماران با توارث غالب یافت می شود. از آنجا که خطر پیدایش سرطان در این بیماری به اثبات رسیده است افراد مبتلا بایستی درمان شوند و بستگان درجه اول آنان مورد بررسی قرار گیرند.در گزارش فعلی دو مورد پولیپوز جوونیل در یک پسر 19 ساله و دختر 31 ماهه ارائه می شود. مورد اول دارای تعداد بیشماری پولیپ در کولون و دیگری دارای پولیپ در هر دو روده باریک و بزرگ بود. کولکتومی کامل جهت هر دو بیمار با موفقیت انجام شد. هیچ کدام از آنان سابقه ابتلای خانوادگی نداشت.

لوسمی حاد مادرزادی فرم بسیار نادری از لوسمی حاد است که تاکنون 200 مورد از آن گزارش شده است و اغلب از نوع غیرلنفوبلاستیک بوده ولی لوسمی حاد لنفوبلاستیک مادرزادی بسیار نادرتر است و تقریبا حدود 20 مورد از آن تاکنون گزارش شده است. سیر و پیش آگهی آن بد است و در مبتلایان به سندرم داون در تشخیص افتراقی با بیماری میلوپرولیفراتیو گذران قرار می گیرد. در اینجا ما نوزاد یک روزه ای را که مبتلا به سندرم داون و لوسمی حاد لنفوبلاستیک است معرفی می کنیم که مشابه سایر گزارشات، هپاتواسپلنومگالی و آنمی و لکوسیتوز بیشتر از 100 هزار با 84-100 درصد بلاست در خون محیطی داشت. به نظر می رسید که مشکلات تنفسی بیمار ناشی از لکواستازیس در خون محیطی باشد. گرچه تظاهرات جلدی در بیماران شایع است ولی در بیمار ما وجود نداشت. درمان های نگهدارنده انجام شد ولی متاسفانه موثر واقع نگردید. و بیمار در 34 روزگی با تابلوی خونریزی، فوت نمود.

گرچه کارسینوئیدها تومورهای ناشایعی هستند ولی نادر نیستند. در %85 موارد منشا تومور دستگاه گوارش می باشد. تومورهای منشا گرفته از سایر نقاط بدن در حال حاضر با شیوع افزایش یابنده ای گزارش می شوند. کارسینوئیدها شایعترین تومورهای نوروآندوکرین دستگاه گوارش به حساب می آیند. این تومورها جز سیستم APUD می باشند. در دستگاه گوارش شایعترین محل ابتلا آپاندیس (%44) و به نسبت کمتر و در درجات بعدی روده باریک (%19) و رکتوم (%15) می باشد. تنها در %2.5 موارد منشا تومور معده می باشد. درمان انتخابی رزکسیون جراحی است. یکی از تظاهرات نادر کارسینوئید معده خونریزی شدید دستگاه گوارش فوقانی است.در مقاله فعلی به بررسی یک تومور کارسینوئید معده در یک خانم 45 ساله می پردازیم که با شکایت خونریزی شدید دستگاه گوارش فوقانی مراجعه نموده است.

پیومیوزیت یک بیماری نادر مناطق غیر حاره و یک عارضه بسیار نادر در افراد دیابتی می باشد. این بیماری با تشخیص های مهمی قابل اشتباه بوده و اکثر پزشکان با آن آشنایی کامل ندارند و به همین دلایل موارد این بیماری به صورت Case report در مجلات معتبر پزشکی گزارش می گردد. ما یک مورد اثبات شده پیومیوزیت در یک مرد 35 ساله دیابتی را جهت اطلاع همکاران گزارش می نماییم.بیمار آقای حمید ک. به علت کنفوزیون و تب به درمانگاه اورژانس مراجعه نمود. از یک ماه قبل دچار تب، لرز و تورم دردناک ساق پای راست شده بود، تنها نکته مهم در سابقه وی، پر ادراری و پر نوشی از چندی قبل بود.در معاینه کاملا بدحال، درد و تورم ساق پای راست، درجه حرارت 40 درجه، تعداد تنفس 24 در دقیقه، فشار خون 80/150 میلیمتر جیوه بود. در آزمایشات لکوسیتوز با انحراف به چپ، هیپرگلیسمی، افزایش  CPKو LDH مشهود بود. سونوگرافی، تجمع مایع غلیظ را در ساق پا نشان داد و شواهدی از انسداد وریدی یا شریانی مشاهده نشد. علیرغم پوشش آنتی بیوتیکی مناسب وضعیت بالینی بیمار بدتر شد.آسپیراسیون های مکرر ناحیه در اتاق عمل منفی بود. نهایتا با شکاف عمقی خلف ساق حدود 1500 سی سی ترشح چرکی غلیظ خارج شد و 2 هفته بعد بیمار با وضعیت بالینی مناسب ترخیص گردید.