تنفس
سال:1382 | دوره:2 | شماره:6 |تعداد مقالات:17

اولین عمل جراحی برداشت متاستاز ریوی در سال 1882 به وسیله Weinlechner صورت گرفته است. این عمل منجر به مرگ بیمار در روز بعد از عمل شد. یکسال بعد، یعنی در سال 1883، Kronlein توانست این عمل را با موفقیت انجام دهد. وی حین عمل سارکوم عود یافته جدار قفسه سینه در یک دختر 18 ساله متوجه وجود یک متاستاز در ریه شد که به اندازه یک گردو بود و در فاصله ای دورتر از تومور جدار قفسه سینه قرار داشت. با یک عمل جراحی "wedge resction" آن را برداشت و این بیمار 7 سال دیگر زنده ماند و از عود دوباره سرطان درگذشت. ولی به دنبال این عمل باز هم دوران طولانی از بدبینی در میان جامعه پزشکی در مورد متاستاتکتومی وجود داشت و این سوالات پیوسته مطرح می شد که اصولا آیا این کار اثری دارد و یا حتی از نظر اخلاقی درست است. این انتقادات بیشتر بر پایه این اعتقاد بود که ظهور متاستاز نشان دهنده انتشار بیماری و بی فایده بودن هر عمل جراحی است. به هر حال در طی چندین دهه بعد، تلاشهایی در جهت درمان جراحی بیماران مبتلا به متاستازهای ریوی با درجات متفاوتی از موفقیت انجام میشد. ظهور شیمی درمانی در دهه 60 باعث تحول مهمی در متاستازهای ریوی شد. عده زیادی از بیماران مبتلا به کانسرهای مختلف با این درمان مدت بیشتری زنده می مانند و با متاستازهای منفرد و قابل برداشت در ریه مراجعه میکردند. از طرف دیگر روشهای جراحی مناسبتر شد و میزان مرگ و میر بعد از عمل کاهش یافت. امروزه برداشتن متاستازهای ریوی بخشی از درمان در خیلی از سرطانها شده است و تنها اختلاف نظرهای موجود، در مورد اندیکاسیون عمل و نحوه انتخاب بیماران است و سریهای متعددی از بیماران عمل شده با نتایج خوبی گزارش شده است. در هر حال هنوز هم میزان بهبودی در کل بیماران عمل دشه در حدود 20% است و نتایج موفقیت آمیز گزارش شده بیشتر در گروه های انتخاب شده بیماران بوده است و نباید در هر بیماری و به هر قیمتی اقدام به متاستاتکتومی کرده و بیمار را با امیدی غیر واقع بینانه مجبور به تحمل اعمال جراحی متعدد و رنج آور نمود.

سابقه و هدف: این مطالعه برای بررسی اثرات زیانبار گردوغبار پنبه بر روی ریه کارگران کارخانه نساجی بافت ناز در اصفهان انجام گرفته است. مواد و روشها: کلیه کارگران شاغل در کارخانه بافت ناز به وسیله مصاحبه پزشکی، معاینات بالینی و در صورت وجود علایم بالینی، اسپیرومتری مورد مطالعه قرار گرفتند. جداول فراوانی برای استخراج علایم اصلی و بیماریهای ریوی استفاده گردید. از مدل رگرسیون لجستیک برای ارزیابی ارتباطات بین بیماریها و فاکتورهای خطر احتمالی استفاده گردید. یافته ها: همه کارگران به طور بالقوه در معرض الیاف و غبار پنبه بودند. متوسط طول مدت اشتغال بکار 5.34±18.20 سال بود. شیوع سرفه مزمن، برونشیت مزمن، آسم و بزینوزیس به ترتیب 2.4%، 30.8%، 9.2%، 3.9% بود. نسبت شانس (odds ratio) و فاصله اطمینان 95% (95% confidence interval) برای شیوع برونشیت مزمن و بزینوزیس در کسانیکه در محیط های پر گرد و غبار کار میکردند، بعد از تعدیل سن، عادت سیگار کشیدن و طول مدت اشتغال به ترتیب (3.04-1.10)1.77 و (2.63-1.33) 1.41 بود. در این کارگران علایم تنفسی مزمن و اختلالات مربوط بعد از اصلاح سن و عادات کشیدن سیگار با طبقه بندی شغلی ارتباط داشت.نتیجه گیری و پیشنهادات: این اطلاعات میتواند از شواهد افزایش شیوع بیماریهای تنفسی در جمعیت در معرض گرد و غبار پنبه حمایت کند.

سابقه و هدف: زمینه ترومبوز وریدهای عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PTE) یکی از شایعترین عوارض فراموش شده و کشنده در بیماران بستری در بیمارستانهاست. متاسفانه علیرغم وجود اجماع نظر در پیشگیری از DVT این راهنماییها در اکثر بیمارستانها بکار گرفته نمیشوند. میزان مرگ و میر ناشی از PTE و DVT بیشتر از مرگ و میر ناشی از تصادفهای جاده ای و سرطان ریه است. هدف از این مطالعه بررسی وضع پیشگیری PTE، DVT در بیمارستانهای آموزشی شهر تبریز میباشد. مواد و روشها: براساس مقدار تقریبی 75000 بستری سالانه، مدارک پزشکی 17 بخش آموزشی در 7 بیمارستان به طور سیستماتیک بررسی شد. حداقل 50 پرونده از هر بخش مرور گردید. پرونده های با مدارک ناقص، بستری کمتر از 3 روز. موارد درمان شده با هپارین، بیماران اورمی و سیروتیک، افراد با استعداد به خونریزی و بیماران بخشهای گوش و حلق و بینی و چشم و اطفال از مطالعه خارج گردیدند. 1557 پرونده جمع آوری شد و خطر) DVTکم، متوسط، زیاد، خیلی زیاد) و روش پیشگیری مناسب آن بر اساس راهنمای 1998 انجمن پزشکان ریه آمریکا (ACCP) تقسیم بندی گردید. برای درجه بندی میزان خطر در مورد بیماریهای داخلی از میزان شیوع قابل قیاس با گروه های جراحی استفاده گردید. یافته ها: بالاترین رقم پیشگیری اعمال شده مربوط به بخش قلب (63.4%) و کمترین رقم مربوط به جراحی قفسه صدری (2.7%) بوده است. اعمال روش مناسب پیشگیری مربوط به بخشهای قلب (73.1%)، ICU ریه (51.4%) وبخش جراحی زنان (42.3%) و نامناسب ترین روش مربوط به بخش های IUD اعصاب جراحی اعصاب و ارتوپدی (0%) بود. نتیجه گیری و پیشنهادات: این مطالعه نشان میدهد که علیرغم وجود راهنماهای مخصوص پیشگیری DVT و اهمیت آنها در کاهش مخارج و مرگ و میر، استفاده از روش مناسب در اکثر بخشهای آموزشی بیمارستانهای تبریز دور از واقعیت است و آموزش مداوم پزشکان در خصوص پیشگیری از DVT و کنترل منظم برای حصول به نتیجه مطلوب اکیداً توصیه می شود.

سابقه و هدف: مصرف سیگار به عنوان شایعترین علت مرگ و میر قابل پیشگیری شناخته شده است. این مطالعه به بررسی تاثیر آموزش و توصیه های رفتار درمانی در ترک سیگار پرداخته است. مواد و روشها: در این مطالعه 743 نفر داوطلب ترک سیگار طی 2 سال در دوره های آموزش و درمان ماهیانه کلینیک ترک سیگار شرکت کرده اند. این افراد تحت آموزشهای سمعی و بصری و توصیه های رفتار درمانی قرار گرفته اند. میزان وابستگی به نیکوتین این افراد در ابتدای هر دوره بر اساس نتایج تست تحمل فاگرشتروم جهت انجام درمان جایگزین نیکوتین ارزیابی شده است. یافته ها: 170 نفر (31.2%) نمره پایین تر از 7 (وابستگی کم به نیکوتین) و 376 نفر (68.8%) نمره 7 یا بالاتر (وابستگی زیاد به نیکوتین) داشته اند. در گروه اول 90% و در گروه دوم با توجه به وابستگی زیاد به نیکوتین 87.5% افراد موفق به ترک سیگار در پایان دوره ماهیانه شده اند. در گروه اول 23.5% و در گروه دوم 48.9% از افراد علاوه بر آموزش و توصیه های رفتار درمانی از داروهای جایگزین نیکوتین داده شده است و مصرف و عدم مصرف آن بر اساس آموزشهای دوره در اختیار خود فرد می باشد.این بدین مفهوم است که نیمی از افراد گروه دوم (51.1%) فقط به وسیله آموزش و توصیه های رفتار درمانی و بدون استفاده از دارهای جایگزین نیکوتین موفق به ترک سیگار گردیده اند.نتیجه گیری و پیشنهادات: نقش اینگونه آموزشها در اجرای برنامه های ترک سیگار ضروری به نظر میرسد.

سابقه و هدف: سلاحهای شیمیایی به خصوص گاز خردل به طور گسترده و شدید توسط عراق بر علیه سربازان ایرانی در خلال سالهای 1363 الی 1365 به کار گرفته شد. علاوه بر اثرات حاد سلاحهای شیمیایی بر دستگاه تنفس به صورت تراکئوبرونشیت و سندرم دیسترس تنفی بالغین، عوارض مزمن تنفسی نیز به صورت برونشیت مزمن، ـ برونشکتازی ـ آسم و فیبروز ریوی دیده می شود. گزارشات کمی درباره این مجروحین وجود دارد. بعضی از این گزارشات عوارض حاد این سلاحها را توضیح میدهد در حالیکه هدف این مطالعه تعیین عوارض پایدار مزمن و ویژگیهای میکروبیولوژیک، رادیولوژیک و فیزیولوژیک آنها می باشد. مواد و روشها: 44 مجروح سلاح شیمیایی با درجاتی از متوسط تا شدیدتر براساس طبقه بندی AMA انتخاب شدند. از همه آنها شرح حال گرفته شد و معاینات فیزیکی انجام گرفت. بررسی گازهای خون شریانی، اسپیرومتری، عکس ساده قفسه سینه، سی تی اسکن HRCT، برونکوسکوپی و برونکوآلوئلار لاواژ (BAL) نیز جهت سیتولوژی و کشت کمی انجام گردید.یافته ها: از 44 مورد، 29 نفر (66%) با توجه به شاخص ATS به عنوان برونشیت مزمن تشخیص داده شدند. 8 نفر (18%) دارای تشخیص برنشکتازی و 7 نفر (16%) دارای تشخیص آسم بودند. شایعترین یافته در HRCT به صورت نمای ground glass بود. در یک چهارم بیماران کشت BAL مثبت بود که میکروارگانیسمهای غیرمعمول مانند استاف اورئوس، استاف کواگولاز منفی و اشریشیاکولی به دست آمد. نوتروفیل در BAL در گروه برونشکتازی افزایش یافته بود (hpf 258±(136 در مقابل (96 hpf ±(49 و (148hpf ±. (P<0.01)(133 بیماران گروه مبتلا به برونشکتازی جوانتر از بقه گروهها بودند، (6.1±35.5 سال) در مقابل (5.2±43.5 سال) و (5.2±42.3 سال) (P<0.01). نتیجه گیری و پیشنهادات:  شایعترین عارضه تنفسی گاز خردل برونشیت مزمن است. میکروارگانیسمهای غیرمعمول باید در درمان عفونتهای تنفسی در نظر گرفته شوند و افراد در سنین جوانتر که در معرض گاز خردل قرار گرفته اند ممکن است برای به ابتلا برونشکتازی مستعدتر باشند.

سابقه و هدف: با توجه به اینکه بیماری دیابت شیرین شایعترین بیماری غددی است و تعداد زیادی از بیماران از کاهش شنوایی شکایت دارند و با در نظر گرفتن نتایج نامشخص بدست آمده از مطالعات قبلی انجام شده در این زمینه، تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر دیابت بر میزان شنوایی در بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی مختلف دانشگاهی شهر تهران در سالهای 80-1373 انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق از نوع تحلیلی به صورت آینده نگر بر روی 1500 بیمار دیابتی و 1400 فرد سالم که از لحاظ سن و جنس کاملا با گروه مورد یکسان ولی دیابتی نبودند و در سنین بین 55-15 سال شهر تهران اجرا گردید. این افراد در مراکز مختلف دانشگاهی شهر تهران از بین بیمارانی که تشخیص دیابت در آنها مسجل شده بود و حاضر به همکاری بودند به شیوه تصادفی انتخاب و از طریق مصاحبه، پرسشنامه، معاینه گوشها و انجام آزمایشهای ادیومتری با توان خالص، گفتاری، امپدانس و پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) مورد ارزیابی قرار گرفتند. به طور همزمان افرادی که به مراکز فوق مراجعه کرده و بر طبق معیارهای انجمن بین المللی دیابت فاقد بیماری بوده و حاضر به همکاری بودند را به عنوان گروه شاهد تلقی کرده و تستهای مشابه از نظر شنوایی انجام شد. نتایج سنجش شنوایی هر دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: تحقیق نشان داد که اولاً کاهش شنوایی مشخص در فرکانسهای بالا (4-8 (KHz بین گروه بیماران دیابتی و گروه شاهد وجود دارد (P<0.05). ثانیا اختلاف مشخصی در میزان شنوایی در بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین در فرکانسهای بالا نسبت به گروه شاهد دیده شد (P<0.01). ثالثا میزان شنوایی در بیماران دیابتی دارای عوارض به نحو مشخصی در فرکانسهای بالا نسبت به گروه شاهد افت داشت (P<0.01). رابعا بیماران با ابتلا کوتاه مدت به دیابت دارای شنوایی طبیعی بوده اما میزان شنوایی بیماران با مدت ابتلا طولانی به دیابت اختلاف چشمگیری در فرکانسهای بالا (4-8KHz ) نسبت به گروه شاهد داشته است(P<0.005). نتیجه گیری و پیشنهادات: با توجه به میزان شیوع دیابت و وجود کاهش شنوایی حسی ـ عصبی به خصوص دو طرفه در فرکانسهای بالا در تعداد قابل ملاحظه ای از بیماران مورد مطالعه در این تحقیق، توصیه میشود در کلیه بیماران دیابتی در ابتدای تشخیص ادیومتری به عنوان سابقه شنوایی انجام شود و سپس در فواصل زمانی منظم سالیانه با انجام تستهای شنوایی نه تنها از وضعیت شنوایی اطلاع حاصل شود بلکه شاید بتوان از این مساله به عنوان نمودی از وضعیت کنترل بیماری دیابت و عوارض آن استفاده کرد.

سابقه و هدف: اسپوندیلیت سلی شکل غیرشایعی از سل خارج ریوی است. تاخیر تشخیصی و درمانی این نوع سل، سبب کمپرسون نخاعی و دفورمیتی ستون فقرات می گردد. در این رابطه سعی شده است که تظاهرات بالینی و رادیولوژیک این فرم خطرناک سل تشریح گردد. مواد و روشها: در طی سالهای 3-1382، تمام بیمارانی که بیشتر از 14 سال سن داشته و با تشخیص احتمالی اسپوندیلیت سلی بستری شده اند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس تمام مواردی که تشخیص اسپوندیلیت سلی با شواهد مایکوباکتریولوژیک و یا پاتولوژیک تایید شده است وارد مطالعه شدند.نتایج: 14 بیمار شرایط ورود به مطالعه را داشتند. میانگین (±SD) سنی بیماران 16±39 سال بوده است. 57 درصد بیماران مذکر بودند. تاخیر درمانی بیماران به طور متوسط 8.3 ماه بود. 7 بیمار (50%) تبدار بودند. تندرس لوکال در 92.6% بیماران وجود داشت. تست PPD در نیمی از بیماران مثبت بود.بیشترین منطقه درگیر مهره های پشتی (T8-T12) 43% و بعد از آن (L1-L3) 36% بوده است. به طور جالب توجهی، اسمیر خلط بیماران در 50% موارد مثبت بوده است. از نظر درمانی اکثر بیماران حدود 9 الی 12 ماه درمان شده اند. نتیجه گیری و پیشنهادات: انجام آسپیراسیون و بیوپسی با راهنمای CT اسکن در 93% تشخیص بوده است. درگیری همزمان ریه در اسپوندیلیت سلی در حدود 50% از بیماران رخ میدهد.

سابقه و هدف: در حال حاضر در بین بیماریهای میکروبی و سراسر دنیا بیماری سل شایعترین عامل کشنده بالغین حتی بیشتر از مالاریا و ایدز است. خطر ایجاد سل مقاوم به چند دارو (Multi-Drug Resistance) که از جمله علل ایجاد آن خطاهای تشخیصی و درمانی پزشکان است، بسیار جدی می باشد. از طرفی برای کنترل آن بهترین راهکار اجرایی Directory Obseved (Treatment Short Course) DOTSمی باشد که لازمه رسیدن به اهداف این راهکار مشارکت کلیه بخشهای ارائه دهنده، خدمات بهداشتی درمانی از جمله پزشکان بخش خصوصی و لازمه مشارکت آنان داشتن آگاهی و نگرش موافق به این برنامه هاست. مطالعه فوق با هدف تعیین سطح آگاهی و نگرش پزشکان عمومی شاغل در بخش خصوصی از برنامه ملی مبارزه با سل که بر پایه راهکار DOTS استوار می باشد صورت گرفت. مواد و روشها: این مطالعه به صورت مطالعه مقطعی بر روی 340 پزشک عمومی شاغل در بخش خصوصی شهرستان کرج که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند صورت گرفت. یافته ها: 66% از پزشکان معتقد بودند که بیماری سل هنوز در سطح جهان معضل بهداشتی محسوب میشود. و بیش از 75% آنها بیماری سل را در کشور خود جدی تلقی کردند. تنها 1.8% از پزشکان آگاهی در سطح رضایت بخش داشتند. و در حالی که 89.1% نگرش وافق به برنامه های ملی مبارزه با سل داشتند. تنها 27.1% از پزشکان مهمترین علامت سل ریوی را می دانستند و حدود 43% از پزشکان درمان مناسب کوتاه مدت 4 دارویی را خاطر نشان شدند. نتیجه گیری و پیشنهادات: اکثریت پزشکان نگرش موافقی به برنامه ملی مبارزه با سل داشتند. ولی درصد کمی از پزشکان از آگاهی قابل قبولی در این زمینه برخوردار بودند.

پنومونی ائوزینوفیلیک از بیماریهای نادر در کودکان به شمار می رود و در تشخیص افتراقی باید انفیلتراسیون ریوی دو طرفه به همراه ائوزینوفیلی خون محیطی در نظر گرفته شود.در این مقاله پسر 13 ساله ای با مشکلات ریوی به صورت سرفه های خشک همراه با تب از 8 سال قبل معرفی می گردد، که با تشخیص سل ریوی خلط منفی، چهار بار درمان ضد سلی گرفته ولی بهبودی بالینی و رادیولوژیک ایجاد نشده است. بررسی باکتریولوژیک از نظر بیماریهای سل، تست توبرکولین و PCR خلط از نظر میکروب سل همگی منفی بودند. تست تنفس بیمار الگوی تحدیدی restrictive داشت. آزمایش کامل خون در چندین نوبت ائوزینوفیلی را مشخص کرد. بیمار تحت برونکروسکوپی قرار گرفت که در نمونه ترشحات برونش ائوزینوفیلی به دست آمد و برای تشخیص قطعی بیوپسی باز ریه انجام گردید که یافته پاتولوژی به همراه علائم بالینی و رادیولوژی بیمار که نمایی منطبق با پنومونی ائوزینوفیلیک داشت، تشیخص نهایی Chronic Eosinophlic Pneumonia را نشان داد. بیمار تحت درمان پردنیزولون خوراکی به مدت 4 هفته قرار گرفت، بهبودی در علایم بالینی ایجاد شد و رادیوگرافی کنترل نشانگر بهبود ضایعات ریوی بود.