بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1384 | دوره:10 | شماره:31 |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: هپاتیت یک واژه کلی به معنای الهتاب کبد است که عوامل مختلفی از جمله ویروسها می توانند این عارضه را ایجاد کنند. شایع ترین این عوامل ویروس هپاتیت B است که باعث بیماری حاد و مزمن کبد می شود. همراهی برخی از بیماریها با گروههای خونی مشاهده شده است. با توجه به شیوع بالای هپاتیت B در منطقه این تحقیق با هدف تعیین رابطه بین سیستم ABO و Rh با پایداری آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی از نوع مورد - شاهدی روی 251 نفر که پس از برخورد با ویروس هپاتیت B در بدنشان آنتی HBs ساخته شده و بیماری در آنان بهبود یافته و فاقد آنتی ژن HBs بودند، به عنوان گروه شاهد 237 نفر نیز که بعد از برخورد با ویروس هپاتیت B دارای آنتی ژن HBs بودند (ناقلین مزمن) به عنوان گروه مورد انجام شد. گروه خونی سیستم ABO و Rh این افراد، مورد بررسی قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: توزیع گروه خون ABO در هر دو گروه مورد مطالعه مشابه بوده و اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. 232 (%97.9) نفر از گروه مورد 226 (%90) نفر از گروه شاهد دار Rh مثبت بودند (p<0.0001).نتیجه گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار از نظر سیستم ABO بین دو گروه احتمالا سیستم این گروه خونی به عنوان یک عامل مساعد کننده در مزمن شدن بیماری نقشی ندارد. ولی با در نظر گرفتن وجود اختلاف معنی دار در مورد سیستم Rh، باید در این زمینه مطالعات گسترده تری صورت گیرد.

سابقه و هدف: الگوی ژنتیکی انتروکوک های مناطق مختلف متفاوت بوده و نه تنها در کشور ما و مناطق مختلف بلکه در یک بیمارستان نیز ممکن است خوشه های متعدد انتروکوک وجود داشته و پلی مورفیسم شدیدی به چشم بخورد که ویژه آن منطقه یا بیمارستان باشد. این تحقیق با هدف تعیین ارتباطات ژنتیکی سویه های فسیوم بالینی را در بیمارستانهای تهران انجام گرفت.مواد و روش ها: 296 سویه انتروکوک از بیمارستانهای تهران جمع آوری شد و 56 نمونه انتروکوک فسیوم جدا گردید. بعد از تایید جنس و گونه و انجام تست های آنتی بیوگرام با تست دیسک دیفیوژن و MIC(Microbroth dilution test), استخراج انزیم برای MEE(multilocus enzyme electrophoresis) آغاز شد. سپس REP-PCR انجام گرفت. و بیوتایپ سویه ها تعیین گردید.یافته ها: در 60 سویه 7 بیوتایپ شناسایی شد. بیووار 1 با 20 ایزوله شایع ترین فنوتایپ بین ایزوله ها بود و بعد از آن، بیووار 2، 3، 4، 5، 6  و 7 به ترتیب شامل 10، 11، 7، 6، 3، و 3 ایزوله بود. در 7 ایزوله که به وانکومایسین و تیکو پلانین (MIC>1289/mL) مقاوم بودند ژن VanA مشخص گردید. این 7 ایزوله هم به بیووار 4, 3,1 و 5 تعلق داشتند. این ایزوله ها در 5 ژنوتیپ گروه بندی شدند )توسط (fingerprinting PCR. 56 سویه با تکنیک PCR و MEE آنالیز شدند. 60 ایزوله فسیوم 42 الگوی الکتروفورتیک ایجاد کردند.نتیجه گیری: در این مطالعه انتظار می رفت که سویه های حاصله از بیماران در یک بخش با یکدیگر مرتبط باشند. اما به طور معکوس به استثنا چند مورد ایزوله های انتروکوک فسیوم این بیماران به بیووارهای مختلف و ETS (الگوهای الکتروفورز) متنوع تعلق داشتند که توسط PCR از یکدیگر افتراق داده شدند اطلاعات حاصله از MEE نیز نشان داد که سویه ها, کلونال نبوده و حتی در بخش های یک بیمارستان نیز سویه های مشابه موجود نمی باشد. که نشان دهنده این مطلب است که نوترکیبی (recombination) ممکن است به طور مکرر در جمعیت سویه های انتروکوک رخ دهد.

سابقه و هدف: روتاویروسها از شایع ترین علل گاستروانتریت شدید در کودکان زیر 5 سال می باشند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع گاستروانتریت گروه A روتاویروسی و تعیین تنوع ژنتیکی سویه های شایع بدست آمده در کودکان مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی تهران است.مواد و روش ها: 372 نمونه اسهالی از کودکان مبتلا به گاستروانتریت حاد که به بیمارستان مرکز طبی مراجعه کرده بودند، جمع آوری شد. نمونه ها سریعا به آزمایشگاه منتقل و مورد آزمایش الایزا جهت تعیین آنتی ژن روتاویروس گروه A قرار گرفتند. سپس نمونه های مثبت جهت تعیین G ژنوتیپ با استفاده از RT-PCR و تنوع ژنتیکی به وسیله RFLP مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از 372 نمونه مورد بررسی، 94 نمونه از نظر آنتی ژن روتاویروس گروه A مثبت بود، شیوع عفونت روتاویروس در جمعیت ما %25.3 (%95 CI: %20.9-%29.7) بود. 49 نمونه از نمونه های مثبت با توجه به دارا بودن مقادیر کافی RNA برای تعیین G ژنوتیپ مورد آزمایش RT-PCR قرار گرفتند که از این تعداد 29 نمونه G1 گزارش گردید و 20 نمونه untypable بود. تعدادی از سویه های تایپ نشده سکانس گردید که با مقایسه آنها با سویه های موجود در بانک ژن جهانی، %98 همولوژی با ژنوتیپ G9 نشان داد. نتایج RFLP نشان داد که سویه های مورد مطالعه 33 الگوی RFLP ترکیبی گوناگون ایجاد کردند. اسهال آبکی (%92.6)، استفراغ (%73.4)، و تب (%64.9) شایع ترین علایم بودند. 7 نفر از مبتلایان به عفونت روتاویروس دارای دهیدراتاسیون شدید بودند. چنین وضعیتی در گروه غیر مبتلا به این عفونت دیده نشد (p<0.0001). عفونت روتاویروسی عمدتا در کودکان کمتر از 2 سال، با شیوع بیشتر در گروه سنی 1-2 سال (%40)، دیده شد. شیوع عفونت روتاویروسی در فصل زمستان (%46.2) بیش از ماههای خشک و گرم تابستان (%8.8) بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0.0001).نتیجه گیری: این مطالعه مقطعی، شیوع بالایی از عفونت روتاویروس را در جمعیتی از کودکان ایرانی همراه با تنوع ژنتیکی بسیار زیاد در شایعترین سروتیپ در گردش جامعه (G1) نشان می دهد.

سابقه و هدف: انتروویروس (EV70) 70 و ویروس کوکسالی CA24v عوامل اتیولوژیک کونژنکتیویته حاد خونریزی دهنده (AHC) acute hemarrhagic conjunctivitis می باشند. ویروسهای مذکور در اوایل دهه 1970 میلادی به ترتیب در ژاپن و سنگاپور شناسایی و ایزوله شده اند. EV70 تاکنون مسوول دو پاندمی و بارها شیوع گسترده در جهان بوده که سبب ابتلا میلونها نفر به AHC گردیده است. ویروس کوکسالی CA24v نیز مسبب شیوع AHC به ویژه در کشورهای آسیای جنوب شرقی بوده است. علیرغم وجود گزارشات متعدد از خاورمیانه و منطقه مدیترانه در خصوص وجود EV70، از ایران اطلاعی در دست نمی باشد. این بررسی به منظور دست یابی به حضور ویروسهای مورد نظر در ایران انجام گرفت.مواد و روش ها: تعداد 66 نمونه خون از مراجعین به بیمارستان های فارابی و کودکان مفید جمع آوری گردید. سرم خون در شرایط استریل آماده شده و تا زمان انتقال به مرکز تحقیقات انتروویروس در بمبی، هند در برودت 20C نگهداری شد. لاینهای سلولی LLC-MK2 و HeLa جهت آزمایش برای تعیین آنتی بادی های ضد Ev70 و CA24v استفاده شدند. آزمایش نوترالیزاسیون ویروس (virus nevtralization test) در میکروتیترپلیت و با استفاده از رقت های سرمی مضاعف (serial two fold dilutions) و 100 TCID50 ویروس انجام گرفت. در این آزمایش بالاترین رقت سرم که توان نوترالیزه کردن ویروس را داشته باشد به عنوان تیتر آنتی بادی سرم (serum antibody titer) در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر دال بر وجود آنتی بادی ضد EV70 در %68 نمونه های سرم (44.66) می باشد. بر اساس گروههای سنی جوان ترین فرد )کودکی 4 ساله( دارای سروپوزیتیوپنه نسبت به EV70 می باشد. در هر دو گروه زنان و مردان آنتی بادی سروپوزیتو ضد EV70 اختلاف چشمگیری را نشان نمی دهد. شایان ذکر است که تعداد 65 سرم آزمایش شده بر روی CA24v عدم وجود آنتی بادی ضد ویروس مذکور مشاهده گردید.نتیجه گیری: این بررسی بیانگر وجود EV70 در جامعه ایرانی به ویژه در سالهای اخیر بوده است. همچنین در مطالعه انجام شده عدم حضور ویروس کوکسالی CA24v استنباط می شود. با توجه به نتایج بدست آمده تحقیقات جامع و گسترده تر در ارتباط با عفونت ویروسی AHC در ایران را خاطرنشان می سازد.

سابقه و هدف: پس از کاربرد گسترده واکسن سرخجه، عفونت با CMV یکی از شایعترین علل ایجاد ناهنجاریهایی مانند کند ذهنی و کری مادرزادی بشمار می رود. برای شناخت ویژگی های بیماری در جامعه، بررسی های سرواپیدمیولوژیک مورد نیاز است. در این پژوهش به منظور شناخت ویژگی های اپیدمیولوژیک عفونت CMV و تعیین میزان افراد حساس به CMV، میزان شیوع آنتی بادی IgG اختصاصی CMV در شهرستان ارومیه از استان آذربایجان غربی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: روی 250 نمونه سرمی که بطور خوشه ای از گروههای سنی مختلف فراهم شده بود، آزمایش Anti CMV IgG-EIA انجام گردید.یافته ها: میزان شیوع IgG اختصاصی CMV، در گروه سنی کمتر از یکسال %73.9 بود در حالیکه %79.3 گروه سنی 1-5 سال در برابر CMV آنتی بادی داشتند. میزان شیوع سرمی آنتی بادی CMV با افزایش سن رابطه مستقیم نشان می داد. به طوری که میانگین شیوع سرمی آن در گروههای سنی بیشتر از 5 سال %97 بود.نتیجه گیری: نتایج نشان میدهند که عفونت CMV در همان سنین اوایل کودکی بیشترین شیوع را دارد و قبل از رسیدن به سنین بلوغ به اوج خود می رسد و الگوی انتقال جنسی در جامعه مورد مطالعه اصلا نمی تواند مطرح باشد.

سابقه و هدف: توکسوپلاسموزیس، یکی از مهمترین بیماریهای عفونی مشترک بین انسان و دام است، عامل آن توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته درون سلولی است که ممکن است باعث عفونت های شدید در انسان و حیوانات اهلی شود. مطالعات اپیدمیولوژیک پادتن توکسوپلاسما را در سرم خون حداقل 1.3 جمعیت بالغ اکثر کشورهای جهان نشان می دهد، که بیانگر تماس و آلودگی قبلی آنها با این ارگانیسم و نشان دهنده انتشار وسیع و قدرت آلوده کنندگی توکسوپلاسما برای انسان است. امروزه برای تشخیص توکسوپلاسموز غالبا از تستهای سرولوژیک برای اندازه گیری آنتی بادی اختصاصی استفاده می شود. این بررسی یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که به منظور اندازه گیری تیتر IgG ضد توکسوپلاسما در سرم دختران دانشجو ساکن در خوابگاه گلستان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز صورت گرفت.مواد و روش ها: حجم نمونه مشتمل بر 256 نفر از دانشجویان بود. نمونه های سرم مورد آزمایش به روش غیر تصادفی و آسان از میان دانشجویان، پس از کسب رضایت و تکمیل فرم پرسشنامه، جمع آوری گردید. روش سرولوژی بکار رفته در این بررسی الایزا بود.یافته ها: در این مطالعه 256 نفر از خانم ها در محدوده سنی 19-30 سال مورد آزمایش قرار گرفتند. میانگین سنی نمونه های مورد مطالعه، 22.5 سال با انحراف معیار 2.45 بود. %4 افراد سابقه فامیلی ابتلا به توکسوپلاسما را ذکر کردند. %11.5 افراد سابقه تماس با گربه قبل از زندگی خوابگاهی داشتند. بیشترین افراد در گروه با مقطع تحصیلی کارشناسی به میزان %56.8 و از نظر رشته تحصیلی در رشته پزشکی به میزان (%28.6) قرار داشتند. از مجموع 259 نمونه گرفته شده 12 مورد (%4.6) دارای آنتی بادی از کلاس IgG علیه توکسوپلاسماگوندی بودند. آزمون کای دو، نشان داد که بین مثبت شدن آنتی بادی IgG ضد توکسوپلاسما با رشته تحصیلی، نوع غذای مصرفی و سابقه تماس با گربه قبل از زندگی خوابگاهی ارتباط معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: در این بررسی، موارد مثبت آنتی بادی ضد توکسوپلاسما IgG با روش الایزا %4.6 بود که این میزان آلودگی در مقایسه با سایر مطالعات از میزان کمتری برخوردار است که احتمالا ناشی از بالا بودن سطح دانش و آگاهی و رعایت بهتر نکات بهداشتی در جامعه مورد نظر می باشد.

سابقه و هدف: حالت ناقلی استافیلوکوک آرئوس یکی از علل مهم عفونتهای بیمارستانی می باشند. پیدایش مقاومت در این باکتری نسبت به آنتی بیوتیک های متعدد، مشکلات بسیاری در زمینه درمان و ریشه کنی آن ایجاد کرده است. طبق مطالعات انجام شده، کارکنان حرفه های پزشکی و بهداشت، همواره به عنوان منبع عفونت های بیمارستانی مطرح بوده اند. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی ناقلین بینی استافیلوکوک آرئوس و مقاومت دارویی آن در میان پرسنل بخش جراحی و مقایسه آن با گروه کنترل می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد - شاهدی در 63 نفر از پرسنل بخش های مختلف جراحی بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان و 63 نفر از گروه کنترل انجام شد. از بینی این افراد پس از نمونه برداری، کشت و آنتی بیوگرام به عمل آمد.یافته ها: %71.4 گروه مورد و %30.1 گروه شاهد ناقل استافیلوکوک بودند (p<0.001). مقاومت دارویی در گروه پرسنل جراحی غیر از پنی سیلین (%100) و وانکومایسین (بدون مقاومت) شامل اگزاسیلین %64.4، کلیندامایسین %42.2، اریترومایسین %68.9، داکسی سیکلین %62.2، کوتریموکسازول %57.8 بود. این یافته ها مقایسه با گروه کنترل بیشتر بوده و اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: با توجه به افزایش موارد باکتری مقاوم به متی سیلین در بینی پرسنل جراحی در مقایسه با گروه کنترل، جهت پیش گیری از عفونت بیمارستانی به خصوص عفونت پوست و نسج نرم به دنبال جراحی، شناسایی افراد حامل این میکروب و درمان آن پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: عفونت های گرم مثبت (به خصوص استافیلوکوک ها) جز عفونتهای شایع در محیط های کشت مختلف می باشد که متاسفانه در سالهای اخیر مقاومت این باکتریها در محیط های بیمارستانی نسبت به انواع آنتی بیوتیکها به شدت در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در میکروارگانیسم های گرم مثبت بیمارستانی در محیط های کشت ادرار، خون، زخم و خلط می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی (Cross-sectional) به بررسی فراوانی میکروارگانیسم های جدا شده از 38905 نمونه )بطور میانگین 7781 نمونه در هر سال( از محیط های کشت خون، ادرار، زخم و خلط در بین سالهای 79-83 پرداخته است. این بررسی در یکی از بیمارستانهای بزرگ ارجاعی شهر تهران صورت گرفته و میکروارگانیسم های جدا شده مربوط به تمامی بخشهای بیمارستانی می باشند. افزایش یا کاهش مقاومت آنتی بیوتیکها با استفاده از روش disk diffusion بوده است. در این طرح فراوانی مطلق و نسبی مربوط به مقاومت آنتی بیوتیکی میکروارگانیسم ها به تفکیک محاسبه شده است.یافته ها: از 38905 نمونه، 1906 نمونه کشت مثبت داشته اند. %52 نمونه های مثبت مربوط به زنان و %48 مربوط به مردان بوده است. میزان مقاومت استافیلوکوک اورئوس نسبت به کوتریموکسازول از %12 در سال اول بررسی به %52 در سالهای پایانی افزایش یافته است. مقاومت استافیلوکوک اورئوس در سال 79 نسبت به اگزاسیلین %10 بوده که در سال 83، به %82 رسیده است. مقاومت نسبت به جنتامایسین و سیپروفلوکساسین در نمونه های کشت مثبت استافیلوکوک اورئوس به ترتیب، در سال 79 تا 83، %40 تا %55.5 و از %20 تا %47 متغیر بوده است. به طور کلی بیشترین مقاومت استافیلوکوک اورئوس در طی این سالهای بررسی نسبت به آنتی بیوتیکهای گروه(Penicillinase resistant penicillin) PRP  ها بوده است. بیشترین مقاومت استافیلوکوک کوآگولاز منفی در این محیط های کشت نسبت به کلوگزاسیلین (%85) و سفتی زوکسیم (%68)، اموکسی سیلین (%65) و کلرآمفنیکل (%20) بوده و بیشترین حساسیت را به وانکومایسین (%100) داشته است.نتیجه گیری: در این مطالعه پیشنهاد می شود که با پایش دوره ای کشت زخم، خون، خلط و ادرار در محیط های بیمارستانی به شناسایی سریعتر الگوی مقاومت بیمارستانی بپردازیم. استافیلوکوک اورئوس مقاومت افزایش یابنده ای را در محیط بیمارستانی نسبت به آنتی بیوتیکهای PRP نشان می دهد که باید در استفاده از این داروها کاملا محتاط بود. وانکومایسین کماکان قابل اعتمادترین آنتی بیوتیک در درمان عفونتهای استافیلوکوکی بیمارستانی است.

سابقه و هدف: فعالیت آلکالین فسفاتازی سرم یکی از نشانگرهای اختلالات کبدی است که در بیماریهای مختلفی دچار تغییر می شود. در این بررسی فعالیت آلکالین فسفاتازی در سرم موشهای Balb/c آلوده شده با انگل لیشمانیا ماژور با سرم موشهای نرمال مورد مقایسه قرار گرفته است.مواد و روش ها: تعداد 106 پروماستیگوت تهیه شده از انگل لیشمانیا ماژور سویه MRHO/IR/76/ER درحجم 0.05 میلی لیتر محیط کشت RPMI به کف پای موش Balb/c تزریق شد. بعد از 50 روز با خونگیری از قلب موش اندازه گیری فسفاتاز آلکالین انجام شد. یافته ها با الکالین فسفاتاز گروه کنترل با استفاده از آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز در سرم وجود دارد. در گروه موشهای مبتلا به شکل پیشرفته بیماری میانگین فعالیت آلکالین فسفاتازی سرم حدود 33U/l می باشد در حالیکه در موشهای نرمال این فعالیت تقریبا دو برابر است. اختلاف بین دو گروه با p<0.005 معنی دار است.نتیجه گیری: با توجه به اینکه در بیماریهای التهابی معمولا فعالیت آلکالین فسفاتازی افزایش می یابد، کاهش مشاهده شده می تواند به پیشرفت بیماری و اسیب کبدی ناشی از آن نسبت داده شود.

سابقه و هدف: اوریون یک بیماری عفونی حاد ویروسی در کودکان سنین مدرسه و نوجوانان است که اغلب خود را با تورم غیرچرکی و دردناک غده پاروتید نشان می دهد. کودکان جمعیت در معرض خطر اوریون و مننگوآنسفالیت ناشی از آن هستند و ابتلا به کم شنوایی یکی از عوارض مهم مننگوآنسفالیت اوریونی محسوب می شود. هنوز در جوامع با پوشش واکسیناسیون ضعیف، شایعترین علت کری حسی - عصبی یکطرفه، اوریون می باشد. به علت شیوع نسبتا فراوان اوریون در ایران ناشی از عدم تزریق واکسن تا قبل از سال 1383 و عوارض ناشی از آن که در کودکان عمدتا به صورت مننگوآنسفالیت تظاهر می یابد، تصمیم گرفته شد با یک مطالعه توصیفی - مقطعی بررسی ضرورت انجام غربالگری شنوایی بعد از ابتلا به مننگوانسفالیت اوریونی، صورت پذیرد.مواد و روش ها: این مطالعه به مدت 27 ماه از بهمن ماه 81 تا اردیبهشت ماه 1384 بر روی بیماران 5 تا 15 ساله مبتلا به مننگوانسفالیت اوریونی که در بیمارستانهای شهید دستغیب و نمازی شیراز بستری می شدند، انجام شده است. اطلاعات مربوط به هر بیمار از قبیل سن، جنس، علایم بالینی، خصوصیات مایع مغزی - نخاعی و نتیجه شنوایی سنجی تجزیه و تحلیل شد. براساس منابع موجود، کم شنوایی در حد 25 تا 30 دسی بل در حد خفیف، 31 تا 50 دسی بل متوسط و بالای 51 دسی بل شدید در نظر گرفته شده است.یافته ها: از مجموع 83 بیمار مورد مطالعه، 62 نفر (%74.7) پسر و 21 نفر (%25.3) دختر بود و میانگین سنی آنها 9 ±3 سال بوده است. شایعترین علامت بالینی در بیماران، تب (%100) و سپس استفراغ (%98.7) و شایعترین نشانه، سفتی گردن (%80.7) و سپس برودزینسکی (%26.5) بود. از 83 بیمار مبتلا به مننگوآنسفالیت اوریونی، 35 بیمار (%42) حداقل در یکی از فرکانس های مورد بررسی، کم شنوایی داشتند و 13 بیمار  (%15.7) هم از مجموع 83 بیمار مورد مطالعه به کاهش شنوایی دو طرفه مبتلا بوده اند. کم شنوایی در حد متوسط 31) تا 50 دسی بل( در 3 بیمار (%3.6) مشاهده شد و یک بیمار هم به کم شنوایی شدید )بالای 51 دسی بل( در فرکانس 4000 هرتز در گوش چپ مبتلا بوده است.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن این واقعیت که، کم شنوایی دوطرفه حتی به مقدار خفیف 25) تا 30 دسی بل( می تواند باعث اختلال در فرآیند شنوایی، تاخیر در صحبت کردن، اختلال گفتاری و کاهش توجه شود، این نکته تاکیدی بر لزوم شناخت به موقع و زود هنگام کاهش شنوایی به دنبال مننگوآنسفالیت اوریونی و ضرورت غربالگری شنوایی بعد از ابتلا به این بیماری، می باشد.