مجله چشم پزشکی ایران
سال:1382 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:5

سابقه و هدف: قطره دیکلوفناک (VOLTAREN) %0.1 به عنوان اولین داروی ضدالتهابی غیراستروییدی موضعی از سوی سازمان دارو و غذا (FDA) جهت کنترل التهاب بعد از عمل کاتاراکت پذیرفته شده است. گزارشات عدیده ای مبنی بر عوارض چشمی نوع ژنریک این دارو (Falcon) از قبیل Corneal Melting و پرفوراسیون قرنیه در دست است. هدف از این تحقیق نشان دادن تاثیر قطره دیکلوفناک چشمی (Voltaren) بر میزان اشک چشم 24 بیمار مبتلا به اپی اسکلریت ایدیوپاتیک در طی دو هفته درمان با این دارو می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور طراحی و اجرا شد. میزان پایه اشک بیماران و نیز میزان اشک در روز پانزدهم در گروه های شاهد و درمان توسط زمان از هم گسیختگی اشک (TBUT) و تست شیرمر I ارزیابی گردید. به گروه شاهد قطره دارونما (سالین نرمال 9/0%) و به گروه درمان قطره Voltaren 0.1% داده شد. برای هر دو گروه قرص ایبوبروفن 400 میلیگرم هر 8 ساعت تجویز شد. داده های نهایی توسط آنالیز آماری به روش Pooled-T-Test تفسیر گردید. نتایج: در 24 بیمار گروه درمان میانگین TBUT پایه برابر 88/15 (25-11) ثانیه و میانگین تست شیرمر I پایه 58/16 (35-10) میلیمتر در 5 دقیقه بدست آمد. در انتهای دوره درمان میانگین TBUT برابر 62/14 (20-8) ثانیه و میانگین تست شیرمر I برابر 25/14 (31-7) میلیمتر بدست آمد.در 27 بیمار گروه کنترل میانگین TBUT پایه و تست شیرمر I پایه به ترتیب 54/14 (22-10) ثانیه و 58/14 (37-10) میلیمتر و در انتهای تحقیق به ترتیب 62/13 (18-9) ثانیه و 41/13 (25-8) میلیمتر به دست آمد.اختلاف تغییرات تست شیرمر I در گروه درمان نسبت به گروه کنترل برابر 89% میلیمتر و از نظر آماری معنی دار بود CI=%95)، (P=0.008. استنتاج: اگر چه تفاوت کاهش میزان اشک در گروه درمان نسبت به گروه کنترل از نظر آماری معنی دار به نظر می رسد، اما این تفاوت جزیی است و گمان نمی رود که در این مقدار از نظر بالینی با اهمیت باشد. با این حال ممکن است با افزایش طول مدت استفاده از Voltaren این تفاوت بارزتر گردد. انجام کارآزمایی های بالینی با زمان های طولانی تر پیشنهاد می شود.

هدف: ارزیابی تکنیک های معمول مورد استفاده برای پیشگیری اندوفتالمیت باکتریال، براساس مرور متون به صورت سیستماتیک و درجه بندی مدارک موجود. اهمیت بالینی: تکنیک های پیشگیرانه برای کاهش خطر اندوفتالمیت باکتریایی به دنبال جراحی کاتاراکت به شکل رایج مورد استفاده قرار می گیرند. اما مدارک تایید کننده آنها نامشخص هستند. مرور متون: یک جستجو در مدلاین برای مقالاتی که در فاصله سال های 1966 تا 2000 به زبان انگلیسی یا با چکیده انگلیسی منتشر شده بودند و با استفاده از چند دسته لغات کلیدی انجام شد و هشتاد و هشت مقاله که بر اساس معیارهای از قبل معین شده ارزش قضاوت را داشتند، شناسایی شد.نتایج: هیچ روش پیشگیری نتوانست حداکثر درجه «توصیه بالینی» (یعنی گروه A و حیاتی برای پیامد بالینی) را کسب کند. آماده سازی پیش از عمل با محلول «پویدن ـ آیودین» توصیه بالینی B را کسب کرد (به طور متوسط مهم برای پیامد بالینی). تمام مداخلات پیشگیرانه گزارش شده دیگر و از جمله تزریق آنتی بیوتیک زیر ملتحمه ای پس از عمل، کوتاه کردن پیش از عمل مژه ها، شستشوی پیش از عمل با سالین، آنتی بیوتیک های موضعی پیش از عمل، محلول های شستشوی حاوی آنتی بیوتیک و هپارین حین عمل، به خاطر شواهد متضاد و ضعیفی که استفاده از آن را توصیه میکرد، کمترین درجه توصیه بالینی را کسب کردند (گروه C، احتمالا اما نه به طور یقین مرتبط با پیامد بالینی).نتیجه گیری: برای پیشگیری از آندوفتالمیت باکتریایی در جراحی کاتاراکت، متون موجود به صورت محکمی از بتادین پیش از عمل حمایت می کند.

سابقه و هدف: دو بیمار مبتلا به سندرم سینوس خاموش که Enophthalmus مراجعه کرده اند معرفی می شوند. علاوه بر بررسی روش های درمانی موجود، مرور گزارش های قبلی نیز ارائه می گردد. معرفی بیماران: بیمار اول دختر 13 ساله ای است که والدینش از چند ماه قبل متوجه فرورفتگی پیش رونده چشم چپ وی شده اند و به متخصص چشم مراجعه کرده اند. پس از معاینه های اولیه که غیر ازEnophthalmus  به میزان2 mm  نکته پاتولوژیک دیگری یافت نگردید، مشاوره گوش، حلق و بینی انجام شد و در نهایت برای بیمار تشخیص سندرم سینوس خاموش مسجل گردید. بیمار دوم پسر 19 ساله ای است که فرورفتگی بخش میانی صورت در سمت راست به همراه فرورفتگی چشم راست مراجعه می کند. پس از بررسی های اولیه و انجام CT Scan و مشاوره ENT سندرم سینوس خاموش مطرح می شود. نتیجه گیری: سندرم سینوس خاموش سندرم بسیار نادری است که می تواند به صورت اولیه باEnophthalmus  بروز نماید و بایستی در تشخیص افتراقی  Enophthalmusهای بدون علت مشخص در نظر گرفته شود.

طیف وسیعی از بیماری های عفونی قرنیه و خارج چشمی ممکن است در اطفال دیده سود. آشنایی با تظاهرات بالینی شایع و ارگانیسم های عامل باعث تسهیل در ارزیابی تشخیصی و راهبردهای درمانی مناسب می شوند. تظاهرات و درمان این بیماری ها، به نوبت خود، ممکن است با درمان آن در بزرگسالان، متفاوت باشد. علاوه بر این، ارزیابی و درمان اطفال خردسالی که همکاری نمی کنند، از نظر بالینی به خودی خود یک چالش مهم می باشد.

Normal Tension Glaucoma (NTA) یک اپتیک نوروپاتی مزمن است که با مشخصات Cupping دیسک اپتیک و اختلال میدان بینایی مشخص می گردد. برای تشخیص لازم است فشار داخل چشمی (IOP) درمان نشده در محدوده آماری طبیعی بوده و علت دیگری برای اپتیک نوروپاتی پیدا نشود. گرچه IOP در محدوده نرمال بخشی از تعریف است ولی هیچ سطح قابل قبولی از IOP وجود ندارد که پایین تر از آن تشخیص Normal Tension Glaucoma داده شود و بالاتر از آن تشخیص گلوکوم باز اولیه. واژه Low Tension Glaucoma مترادف Normal Tension Glaucoma می باشد. اما بیشتر پزشکان ترجیح می دهند که Normal Tension را به کار برند، چون این بیماران معمولا فشارهای حدود 15-14 میلی متر جیوه تا 19-18 میلی متر جیوه دارند. تا فشار 13-12 میلی متر جیوه و بنابراین فشار چشم در محدوده نرمال است نه کمتر از آن.