مقدمه: سندرم Ogilvie از عوارض ناشایع جراحی ها به شمار می رود که با تابلوی بالینی انسداد حاد و فانکشنال روده پس از انجام اعمال جراحی بروز کرده و در صورت عدم درمان درست و به موقع می تواند به پارگی روده و پریتونیت کشنده بینجامد. آنچه در مطالعات گوناگون به آن پرداخته شده است شامل علت ایجاد این عارضه، نحوه درمان و عوارض ناشی از عدم درمان به موقع آن می باشد. در این مطالعه با معرفی موردی از این سندرم که به منظور بررسی شکایت از پزشک معالج جراح بیماری های زنان و زایمان به کمیسیون پزشکی استان تهران ارجاع شده، به چگونگی دیدگاه پزشکی قانونی در این گونه موارد مظنون به انجام قصور پزشک معالج می پردازیم.معرفی مورد: خانم 34 ساله در هفته 32 بارداری چهارم خود با خونریزی شدید به مرکز درمانی مراجعه نموده و با تشخیص جداشدگی زودرس جفت به منظور انجام عمل سزارین مورد جراحی قرار می گیرد سپس نوزاد و مادر با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص می شوند. سه روز بعد فرد مزبور با علائم پریتونیت حاد مجددا به بیمارستان مراجعه کرده و بلافاصله به اتاق عمل انتقال می یابد و پس از جراحی و برداشتن بخشی از روده و به دنبال آن بستری در بخش مراقبت های ویژه به مدت 35 روز، با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص می گردد. به علت مشکلات پیش آمده پس از زایمان، با احتمال قصور پزشک متخصص زنان معالج خود و با شک به آسیب دیدگی روده حین عمل سزارین، از پزشک مزبور شکایت می نماید. بررسی های صورت گرفته در کمیسیون پزشکی قانونی استان تهران و بحث و تبادل نظر کارشناسان مدعو شرکت کننده در کمیسیون بررسی پرونده یادشده در نهایت منجر به صدور رای به عدم قصور پزشک متخصص زنان معالج، می گردد.بحث و نتیجه گیری: از آنجا که این سندرم می تواند از عوارض جراحی ها در کلیه رشته ها و همینطور زنان باشد، توجه و در نظر گرفتن آن در موارد محتمل پس از زایمان سزارین توصیه می گردد. آنچه در عملکرد متخصص زنان لازم است مورد توجه قرار گیرد، پیگیری مناسب و دقیق بیماران پس از انجام این عمل می باشد. بدیهی است در صورت شک به ایجاد این سندرم، حداقل انجام یک مشاوره جراحی می تواند هم پزشک و هم بیمار را از مشکلات احتمالی آینده برهاند.