در ایران محراب مهم ترین بخش یک بنای مذهبی محسوب می شود و نشان دهنده مهارت هنرمندان و سازندگان آن است. محراب گچ بری بقعه پیربکران یکی از آثار فاخر معماری سده هشتم هجری قمری است. کتیبه این محراب همانند دیگر محراب ها اصلی ترین جزء آن را تشکیل می دهد که به صورت مضاعف اجرا شده و دارای تزیینات هندسی و گیاهی متنوعی است.این مقاله با هدف شناخت بخشی از هنرهای اسلامی-ایرانی سعی در جست و جو و یافتن روابط عناصر بصری در ترکیب بندی کتیبه محراب مقبره پیربکران داشته است. بنابراین ابتدا تصویربرداری مناسبی از کتیبه انجام شد و سپس با رایانه باز ترسیم گردیده و کلیه نگاره ها و خط نگاره های آن معرفی و در نهایت روابط آن ها و ترکیب بندی اثر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. روش پژوهش این مقاله به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و جامعه آماری تمامی نقوش موجود در کتیبه محراب را در بر گرفته و نمونه ها به صورت انتخابی گزینش و تمام نقشمایه ها را شامل گردیده است.نتیجه کلی پژوهش بیان گر آن است که کتیبه محراب که با دو قلم ثلث و کوفی اجرا شده، از نظر بصری رابطه مناسبی با آرایه های نگاره ای اطراف خود دارد و با تجزیه هر بخش مشخص گردید به غیر از سراسلیمی ترنجی شکل، سایر تزیینات گیاهی و هندسی پس از اجرای کتیبه و به منظور پرکردن فضاهای خالی در اطراف خط نوشته اضافه شده و به تنهایی فاقد ترکیب بندی مشخص و منظمی هستند که این موضوع نشان از تلاش هنرمندان جهت تکامل کتیبه نگاری در عصر ایلخانان مغول دارد.