تقلید از مجتهدان، یکی از مسایل دینی است که پایه و اساس عقلی دارد. از نظر خردمندان، در مسایلی که شهروندان، اطلاع و آگاهی کامل ندارند، باید به افراد عالم و خبره مراجعه کرده و بر اساس آن عمل کنند، اما آیا تقلید بدان معنی است که حتی اگر یقین به اشتباه خبره و متخصص حاصل شود، باز هم باید نظر او را پذیرفت؟بسیاری از مقلدان چنین پنداری دارند و تقلید را در تخطئه عقل و فکر خود می بینند، ولی فقهای بزرگ شیعه که تقلید را در قلمرو تجویز عقل، جایز می دانند، با این برداشت مخالفند.با قبول این مبنای اصولی، این امکان وجود دارد که گاه مقلدان، در فتوایی که از مرجع خود اخذ می کنند، دچار تردید شده و حتی به دلایل خاصی آن را غیر قابل قبول بدانند. در این مجموعه، هفت علت برای چنین انکارهایی شمرده شده و در پایان نتیجه گرفته شده است که فقها باید گرایش مقلدان را برای فهم عمیق تر مسایل دینی جدی گرفته و حتی اعتراضات آنها را عالمانه تحمل کنند. این گونه گرایش، نه تنها تهدیدی برای فقه تلقی نمی شود بلکه به فهم صحیح تر از فقه در اقشار مختلف کمک می کند و به عکس مقاومت در برابر آن، زمینه انزوای فقه را فراهم می آورد.