مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1385 | دوره:18 | شماره:3 (مسلسل 60) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: برای آماده سازی مکانیکی کانال دندان می توان از روش های مختلف دستی یا چرخشی استفاده کرد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر دفعات کاربرد اینستومنت بر مقدار خروج دبری از فورامن آپیکال در آماده سازی کانال با روش دستی Step back  و سیستم های چرخشی پروفایل و فلکس ماستر می باشد.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت آزمایشگاهی انجام شد، 73 دندان پرمولر تک کانال فک پایین با انحنای 0-10 درجه به سه گروه تقسیم شدند. گروه H به روش دستی با تکنیک Step back، گروه P توسط سیستم چرخشی پروفایل و گروه F توسط سیستم چرخشی فلکس ماستر آماده سازی شدند. برای جمع آوری دبری ها از ویال های حاوی آب مقطر که قبل از کار توسط ترازویی با دقت 0.0001 گرم توزین شده بود استفاده شد. پس از پایان آماده سازی کانال، ویال ها کاملا خشک شده و دوباره توزین انجام شد. اختلاف وزن ویال ها در دو نوبت، وزن دبری خارج شده از فورامن آپیکال بود. سپس مقایسه میانگین وزن دبری بین دفعات مختلف کاربرد فایل در یک سیستم توسط آزمون واریانس یک عاملی انجام شد.یافته ها: در مقایسه دفعات کاربرد اینسترومنت ها در هر سیستم، فقط درگروه پروفایل، اختلاف معنی داری بین میانگین وزن دبری خارج شده در شش مرتبه کاربرد اینسترومنت ها وجود داشت (هر چه مرتبه کاربرد اینسترومنت افزایش یافت دبری کمتری خارج شد) در حالی که اختلاف معنی داری بین میانگین وزن دبری خارج شده در مرتبه های مختلف کاربرد اینسترومنت ها، در گروه های فلکس ماستر و دستی وجود نداشت.نتیجه گیری: فایل های نو پروفایل نسبت به فایل های استفاده شده باعث خروج دبری بیشتری می شوند.

زمینه و هدف: در درمانهای دندانپزشکی به خصوص برای کودکان استفاده از روش های غیرتهاجمی و همچنین توجه به راحتی بیمار حین کار از اهمیت فراوانی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه کلینیکی Carisolv و وسایل چرخشی در برداشت پوسیدگی در مولرهای شیری می باشد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 25 کودک یا متوسط سنی 7.02±1.64 سال شرکت داشتند. مولرهای شیری طرف مقابل که میزان پوسیدگی آنها قابل مقایسه با یکدیگر بود برای برداشت پوسیدگی به وسیله Carisolv و وسایل چرخشی انتخاب شدند. برداشت پوسیدگی این دو روش بااستفاده از معیارهای کلینیکی مقایسه شد. همچنین زمان برداشت پوسیدگی، نیاز به بی حسی موضعی و احساس پوسیدگی این دو روش با استفاده از معیارهای کلینیکی مقایسه شد. همچنین زمان برداشت پوسیدگی، نیاز به بی حسی موضعی و احساس بیمار در این روش مقایسه گردید. آزمون های آماری با استفاده از آزمون McNemar و Paired انجام شد. یافته ها: برداشت پوسیدگی در روش چرخشی 100% و روش Carisolv، 88% بود (P=0.0001). از بیماران استفاده از روش Carisolv را نسبت به وسایل چرخشی ترجیح دادند. 28% از بیماران با استفاده از وسایل چرخشی نیاز به بی حسی موضعی داشتند، در حالی که در روش Carisolv هیچ کدام از کودکان نیاز به تزریق نداشتند (P=0.002). زمان برداشت پوسیدگی در روش Carisolv به طور معنی دار بیشتر از روش چرخشی بود (P=0.0001)، اما طولانی بودن کار اثر منفی بر روی رفتار کودکان نداشت.نتیجه گیری: روش شیمیایی برداشت پوسیدگی با استفاده از Carisolv به عنوان یک روش درمانی آتروماتیک موثر بوده و توان کاربرد در دندانپزشکی کودکان را دارد.

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد زیاد ماده قالب گیری آلژینات در دندانپزشکی و وجود انواع مختلفی از آلژینات های ساخت داخل و وارداتی در بازار، این نیاز احساس می شود که به منظور کنترل کیفیت، انواع مواد مورد استفاده از جمله آلژینات Plastalgin با استاندارد مقایسه شود. هدف از این مطالعه بررسی خواص کاربردی آلژینات Plastalgin تولید فرانسه با استاندارد می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی می باشد. خواص مورد بررسی شامل: زمان کار، زمان سفت شدن، استحکام تراکمی، تغییرشکل دایمی و تغییر شکل در اثر فشار بوده است. ضمنا مندرجات روی بسته آلژینات نیز مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشات بر طبق استاندارد ADA وSO انجام گردید و برای هر آزمون شش نمونه در نظر گرفته شد.یافته ها: زمان کار این ماده در محدوده استاندارد بود و میانگین زمان سفت شدن دو دقیقه و 28 ثانیه بدست آمد. همچنین میزان تغییر شکل در تراکم آن 7.35% و تغییرشکل دایمی آن هم 3.25% بدست آمد. میانگین استحکام تراکمی این آلژینات طبق این مطالعه 0.74 مگاپاسکال می باشد. ضمنا برخی اطلاعات روی بسته آلژینات Plastalgin با یافته های مطالعه حاضر متفاوت بود. نتیجه گیری: تمام خواص بررسی شده این سری از آلژینات به جز تغییرشکل دایمی آن خوب و در حد استاندارد بود ولی با اطلاعات روی بسته آن همخوانی نداشت.

زمینه و هدف: دهان شویه های گیاهی از جمله داروهای گیاهی می باشند که در سال های اخیر در ایران مورد مصرف زیادی پیدا کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ضد قارچ و ضد باکتری عصاره های بومادران، بابونه و ربوند در مقایسه با دهان شویه های شیمیایی کلرهگزیدین ایرانی و خارجی در سال 83 در دانشکده دندانپزشکی کرمان انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه یک بررسی تجربی آزمایشگاهی بوده و مواد مورد بررسی شامل: قارچ کاندیداآلبیکانس، باکتری های شایع پاتوژن دهانی، عصاره های گیاهی بومادران، بابونه، ربوند و دهان شویه های کلرهگزیدین ایرانی و خارجی 0.2% می باشند. میکروارگانیسم ها از مرکز کلکسیون قارچها و باکتری های صنعتی و عفونی ایران خریداری شدند. عصاره های گیاهی هیدروالکلی 80% به صورت آماده از شرکت گل دارو تهیه شده و دهان شویه های کلرهگزیدین ایرانی از داروخانه و نمونه خارجی از مراکز داروهای تک نسخه ای خریداری شدند. برای بررسی اثر عصاره ها از روش رقت لوله ای و بررسی قطر هاله عدم رشد و بدست آوردن حداقل غلظت مهار کننده هر عصاره (MIC) استفاده شد. برای هر کدام از میکروارگانیسم ها از آزمون های تاییدی تشخیصی استفاده گردید و درصد و رقت عصاره ها نیز در آزمایشگاه تایید گردید. آنالیز آماری از استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون (Repeated Measure)ANOVA انجام گرفت.یافته ها: در بررسیهای حاصل از این مطالعه مشخص شد، سه عصاره از نظر اثرات ضد قارچ و ضد باکتری با هم متفاوت دارند. عصاره ربوند بیشترین اثر ضد باکتریال را از خود نشان داد. عصاره بومادران و بابونه به ترتیب در مرحله بعدی قرار داشتند. از نظر اثر ضد قارچی هر سه عصاره اثر بسیار ضعیفی نشان دادند. بین اثرات ضد باکتریال و ضدقارچی عصاره ها و دو نمونه کلرهگزیدین اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.01) به طوری که اثرات ضد قارچ کلرهگزیدین خارجی از ایرانی و هر دو گلرهگزیدین از عصاره ها بیشتر بود، ولی بین اثرات ضدقارچ کلرهگزیدین خارجی و ایرانی تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: از آنجایی که ربوند دارای اثرات ضد باکتریال قویتری نسبت به دو عصاره دیگر می باشد و از طرفی عصاره های بومادران و بابونه نیز اثرات ضد باکتریال از خود نشان دادند، لذا در ادامه مطالعه حاضر آزمایشات تخصصی و تحقیقات بالینی جهت تکمیل مطالعه حاضر توصیه می شود.

زمینه و هدف: هنگام استفاده از دنتین باندینگ ها آلودگی به بزاق و خون می تواند باعث مشکل در اتصال کامپازیت به دندان بخصوص پس از سخت شدن باندینگ توسط نور و قبل از قرار دادن کامپازیت شود. هدف از این مطالعه بررسی استحکام باند برشی کامپازیت به دنتین باندینگ پس از سخت شدن و آلوده شدن به بزاق و خون با روشهای درمانی مختلف است.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای و آزمایشگاهی، تعداد 35 دندان پرمولر و مولر انسان را پس از دبریدمان در آب مقطر حاوی کلرآمین 0.5% به مدت یک هفته نگهداری شدند، سپس سطوح باکال و لینگوال کلیه دندانها توسط دیسک الماسی برداشته شد تا یک سطح صاف درعاج ایجاد شود. این سطوح توسط اسید فسفریک 37% به مدت 15 ثانیه اچ و به مدت بیست ثانیه شستشو و با یک گلوله پنبه ای، آب اضافی گرفته شد، سپس با یک برس یک بار مصرف از مواد چسبنده عاجی نسل پنجم (Excite) در سطح اچ شده قرار داده و به مدت بیست ثانیه کیور شدند. جهت باندینگ بهتر عمل باندینگ یک بار دیگر تکرار و دندان ها به طور تصادفی به پنج گروه هفت عددی تقسیم و درمان های زیر انجام شد.گروه یک: گروه کنترل فاقد هرگونه آلودگی، گروه دو: سطوح باند شده با بزاق و خون آلوده شدند. گروه سه: سطوح آلوده شسته و خشک شدند. گروه چهار: سطوح آلوده ابتدا شسته و خشک سپس برای رفع آلودگی از اسید فسفریک به مدت ده ثانیه استفاده و سطح شسته و خشک گردید. گروه پنج: سطوح آلوده شسته و خشک به مدت ده ثانیه در اسید قرار داده، شسته و خشک گردید و سپس از دنتین باندینگ نسل پنجم استفاده شد و این سطح به مدت بیست ثانیه کیور شد. سپس درکلیه سطوح استوانه ای به قطر و ارتفاع دو میلی متر کامپوزیت قرار داده و به مدت چهل ثانیه کیور شد. کلیه نمونه ها پس از ترموسایکلینک تحت بررسی تست برشی با دستگاه اینسترون قرار گرفته و نتایج توسط آنالیز واریانس (One way)ANOVA با ضریب 95% اطمینان بررسی شدند.یافته ها: بین متوسط استحکام باند برشی گروه های آلوده و غیرآلوده اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: بعد از کپور باندینگ های (Single Bottle)، آلودگی به بزاق و خون و قبل از استفاده از اسید و باندینگ مجدد استحکام باند برشی کامپازیت به عاج به طور معنی داری کاهش می یابد.

مقدمه: کاربرد روزافزون ایمپلنت های دندانی منجر به افزایش موارد وقوع بیماری های اطراف ایملنت شده است. همگام با افزایش این گونه موارد روش های درمانی مختلفی برای اعاده سلامت بافت های نرم و سخت اطراف ایمپلنت مورد استفاده قرار می گیرد. اخیرا مواردی از کاربرد لیزر برای آماده سازی سطح ایمپلنت و از بین بردن باکتری ها گزارش شده است، در مجموعه این تحقیقات کاربرد توام لیزر و GBR در حذف ضایعات ایمپلنت دیده نمی شود.معرفی مورد: بیماری که در درمان با ایمپلنت قبل از ساخت پروتز دچار بیماری اطراف ایمپلنت همراه با تحلیل عمودی استخوان در سطوح مزیال و دیستال شده بود با استفاده توام از لیزر Er-YaG و GBR، همراه با پیوند استخوان تحت درمان قرار گرفت چهار ماه پس از درمان پروتز بیمار ساخته شد و ایمپلنت بیمار بارگذاری گردید. پس از آن تا 18 ماه تحت معاینات دوره ای کلینیکی و رادیوگرافیک قرار گرفت. ضایعات استخوانی در سطوح مزیال و دیستال کاملا برطرف شده و پس از 18 ماه هیچ گونه علایم کلینیکی و رادیوگرافیکی در بیمار مشاهده نشد.

زمینه و هدف: دستیابی به پرکردگی مناسب کانال های ریشه و مهر و موم غیرقابل نفوذ آنها به عنوان یکی از اهداف درمان ریشه مطرح می باشد. این امر مانع راهیابی مایعات نسجی و میکروارگانیسم ها به داخل کانال می گردد. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر حضور مایعات داخل کانال هنگام پرکردن در حضور دو سیلر AH26 و Rosen بر مهر و موم آپیکال پرکردگی داخل کانال می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای، تعداد 64 دندان تک کانال با این شرایط انتخاب شدند: آپکس بالغ، کانال های نسبتا مستقیم، فقدان تحلیل داخلی و خارجی و کلسیفیکاسیون شدید. تاج این دندان ها از ناحیه سرویکال قطع و سپس آماده سازی کانال ها انجام گردید. نمونه ها به صورت تصادفی در شش گروه تقسیم شدند وتوسط دو سیلرAH26 و Rosen در سه محیط کانال خشک، حاوی خون سیترانه و هیپوکلیریت سدیم 2.5% و به روش تراکم جانبی گوتاپرکا پر شدند. نمونه ها به مدت 48 ساعت در محلول متیلن بلو قرار گرفته و سپس شستشو، خشک و به صورت طولی به دو نیم تقسیم گردیدند. جهت بررسی حجمی رنگ نفوذی، نمونه ها در اسید نیتریک 65% غوطه ور و توسط دستگاه اسپرکتروفتومتر، حجم رنگ نفوذ کرده در نمونه ها اندازه گیری شد. جهت مقایسه میزان نشت رنگ در گروه ها از آزمون ANVA2-way استفاده گردید.یافته ها: در روش اندازه گیری حجمی رنگ، سیلر AH26 نسبت به سیلر Rosen در تمامی محیط ها نشت رنگ کمتری نشان داد. (P<0.001)، همچنین تفاوتی در میانگین نشت رنگ در حضور هر یک از سیلرها در سه محیط مختلف وجود نداشت (P=0.875).نتیجه گیری: با رعایت اصول مهر و موم کردن کانال، رطوبت تاثیر چندانی بر سیل آپیکال ندارد. در این مرحله سیلر AH26 بهتر از سیلر Rosen عمل می کند.

زمینه و هدف: تنوع زیاد و عرضه روزافزون سیستم های موتوری چرخشی به بازار مصرف انتخاب سیستم مناسب برای درمان ریشه را مشکل ساخته است. هدف مطالعه حاضر مقایسه سیستم قدیمتر فلکس مستر (Flexmaster) با یک سیستم جدید به نام ریس (Race) از نظر حفظ طول کارکرد، حفظ آناتومی اولیه کانال های خمیده و میزان بروز خطاهای حین درمان می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی چهل عدد بلوک رزینی با زاویه خمیدگی 45 درجه و شعاع خمیدگی 2.5 میلی متر تهیه و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند پس از تعیین طول اولیه کانال ها و رنگ آمیزی با متیلن بلو، فتوگرافی از بلوک ها تهیه گردید، آماده سازی کانال ها به سیستم های چرخشی فلکس مستر و ریس طبق دستور کارخانه های سازنده انجام شد. مجددا طول کارکرد کانال ها اندازه گیری و تغییرات آن ثبت گردید. سپس کانال های آماده شده با ائوزین رنگ آمیزی و فتوگرافی مجدد از بلوک ها تهیه گردید. تصاویر قبل و بعد از آماده سازی کانال ها روی هم قرار گرفتند و تغییرات دیواره کانال ها در نواحی مختلف بررسی گردید. آنالیز اطلاعات بدست آمده با آزمون های t و Mann-Whitney انجام شد.یافته ها: مقایسه میانگین جابه جایی کانال به طرف داخل و خارج در نواحی مختلف نشان داد که در اکثر نواحی مورد بررسی میانگین جا به جایی در گروه ریس بیشتر از گروه فلکس مستر می باشد که در دو ناحیه شامل دیواره خارجی مقطع B و دیواره داخلی مقطع E (ناحیه اپیکال) اختلاف دو گروه معنی دار بود یعنی گروه ریس به طور قابل توجهی جا به جایی بیشتری ایجاد کرده بود. میانگین کاهش طول کارکرد درگروه ریس 0.54 میلی متر و در گروه فلکس مستر 0.59 میلی متر مشابه بود موارد ایجاد Zip/Elbow در گروه ریس 20% و در گروه فلکس مستر، 35% بود.نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه سیستم چرخشی ریس در مقایسه با فلکس مستر در اکثر نواحی مورد بررسی تغییرات بیشتری در آناتومی اولیه کانال های رزینی با خمیدگی شدید ایجاد کرده بود.

زمینه و هدف: حلالیت مواد ترمیمی از آنجا که می تواند سبب از دست رفتن تطابق لبه ای، خصوصیات سطحی و زیبایی شود بنابراین باید به عنوان یک خاصیت کلینیکی مهم مورد توجه قرار گیرد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان و الگوی حلالیت گلاس آینومرهای کانونشنال و رزین تغییر یافته می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، دو نوع گلاس آینومر ترمیمی کانونشنال (Fuji II , Ionocid-F) و دو نوع گلاس آینومر رزین تغییر یافته (Fuji II LC , Iono Gem LC) انتخاب شدند. از یک قالب Persopex با قطر هفت میلی متر و ضخامت دو میلی متر برای ساخت پنج نمونه برای هر ماده استفاده شد. نمونه ها در پنجاه سی سی آب مقطر به مدت یک ماه غوطه ور شدند. قبل از غوطه وری، نمونه ها خشک و وزن شدند. به این ترتیب وزن اولیه نمونه ها به دست آمد. نمونه ها یک ساعت، 24 ساعت و از آن پس هر هفته به مدت یک ماه وزن شدند. در هر مرحله نمونه ها ابتدا خشک و وزن گردیدند و سپس در محیط جدید قرار گرفتند. در نهایت میانگین افزایش وزن هر ماه به دست آمده و درصد حلالیت با ضرب درصد این مقادیر و تقسیم بر وزن اولیه نمونه ها حاصل شد. نتایج با آزمون آنالیز واریانس دو عاملی با اندازه های مکرر روی یک عامل و آزمون Scheffe و t زوجی آنالیز شدند (P<0.05).یافته ها: Ionocid-F با %0.87±%24.09 بیشترین وFuji II LC با ±%0.74 1.05% کمترین میزان حلالیت را دارا بودند. همچنین میانگین حلالیت درIono Gem LC  %7.34±%2.20و در Fuji II  %9.01±%1.33بود، ضمنا مشخص شد که حلالیت سمان ها با گذشت زمان افزایش می یابد.نتیجه گیری: Fuji II LC کمترین میزان حلالیت و Ionocid-F بیشترین میزان حلالیت را دارا بود و حلالیت در سمان های رزین تغییر یافته کمتر از انواع کانونشنال بود. همچنین حلالیت تمام مواد با گذشت زمان افزایش پیدا کرد.

زمینه و هدف: نوع محلول ظهور و ثبوت و ترکیب فیلم ها و محلول های مختلف می توانند منجر به ایجاد خواص سنسیتومتریک (دانستیه، کنتراست) متفاوت در فیلم شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر چهار نوع ماده ظهور و ثبوت ایرانی رایج بر کیفیت تصویر رادیوگرافی دو نوع فیلم دندانی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، از یک دندان پرمولر دوم فک پایین کست شده و یک وج سربی 248 رادیوگرافی پری آپیکال در مدت ده روز کاری تهیه و تمامی رادیوگرافی ها با چهار نوع محلول ظهور و ثبوت ایرانی به نام های طیف ساز، جهان، فرحان و چمپیون پردازش شدند. جهت بررسی دقت تشخیصی موقعیت نوک فایل اندودنتیک نسبت به آپکس تعیین گردید. بررسی دانسیتومتریک رادیوگرافی های مربوط به وج سربی توسط نرم افزار دیجیتالی دانسیتومتری ساخت ایران در سازمان انرژی اتمی ایران انجام شد. اطلاعات بدست آمده با آزمونهای واریانس دو عاملی و آزمون نسبت ها آنالیز شدند.یافته ها: میانگین کنتراست و دانستیه تصاویر فیلم کوداک به طور معنی داری بیشتر از فیلم آگفا (P=0.001) و میانگین کنتراست تصاویر حاصل از محلول چمپیون به طور معنی داری بیشتر از تصاویر بقیه محلولها بود (P=0.001). فیلم های آگفا و کداک در تشخیص موقعیت قابل اندودنتیک تفاوتی با یکدیگر نداشتند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که نوع محلول پردازش و نوع فیلم بر کنتراست و دانستیه رادیوگرافی تاثیر معنی داری می گذارد. فیلم کداک پردازش شده در محلول چمپیون بیشترین دانستیه و کنتراست رادیوگرافیک را ایجاد کرد.

زمینه و هدف: کامپوزیت قابل جریان به دلیل سهولت کاربرد، تنوع در رنگ و طبیعت محافظه کارانه در دندانپزشکی ترمیمی ماده مناسبی جهت تعمیر ترمیم های کامپوزیتی می باشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین استحکام باند برشی بین کامپوزیت هیبرید قدیمی و کامپوزیت قابل جریان جدید با استفاده از عوامل باندینگ ادهز، سینگل باند، پرامپت ال پاپ و بدون استفاده از عامل باندینگ می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، تعداد هشتاد عدد سیلندر آکریلی با حفره استاندارد در وسط آنها تهیه شد. کامپوزیت تتریک سرام در حفره ها قرار داده شد و کیور گردید. سیلندرها به دو گروه چهل تایی تقسیم شدند. درگروه اول نمونه ها به مدت یک ماه در آب نگهداری شدند و بعد به طور تصادفی به چهار زیر گروه ده تایی تقسیم شدند.در زیر گروه اول (کنترل) از عامل باندینگ استفاده نگردید و در سه زیر گروه بعدی عوامل باندینگ ذکر شده به کار گرفته شد. سپس روی آن کامپوزیت قابل جریان تتریک فلو قرار گرفت. در گروه دوم همه کارها مشابه گروه اول ولی بدون نگهداری در آب صورت گرفت. پس از آن همه نمونه ها در دستگاه اندازه گیری کشش و فشار آزمایش شدند و یافته های مطالعه با استفاده از آنالیزهای آماری وریانس و LSD و آزمون t غیرزوج مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از بررسی استحکام برشی در گروه با گذشت زمان از بالاترین به پایین ترین میزان در زیر گروه های مختلف به ترتیب در ادهز، سینگل باند، کنترل و پرامپت ال پاپ مشاهده نگردید. بدین ترتیب که بین زیر گروه کنترل با زیر گروه های ادهز و سینگل باند همین طور زیر گروههای ادهز- پرامپت ال پاپ و سینگل باند- پرامیت ال پاپ اختلاف آماری معنی داری ملاحظه گردید و بین زیر گروههای ادهز- سینگل باند و کنترل- پرامپت ال پاپ اختلافی ملاحظه نشد. درگروه بدون گذشت زمان میزان استحکام باند برشی به ترتیب از زیاد به کم در زیر گروه های ادهز، سینگل باند، پرامپت ال پاپ و کنترل بدست آمد و بین زیر گروه کنترل و زیر گروه های ادهز و سینگل باند و زیرگروه های ادهز- پرامپت ال پاپ همین طور سینگل باند- پرامپت ال پاپ اختلاف آماری معنی دار ملاحظه گردید و بین زیرگروه های کنترل- پرامپت ال پاپ همین طور ادهز- سینگل باند اختلافی ملاحظه نشد.نتیجه گیری: از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که به کارگیری عوامل باندینگ باعث افزایش قابل توجهی در میزان استحکام باند بین کامپوزیت هیبرید قدیمی و کامپوزیت قابل جریان جدید می گردد.

زمینه و هدف: چنانچه درکلیه مراحل ساخت دندان مصنوعی دقت زیادی اعمال شود ولی در مرحله رکوردگیری از مواد نامناسب استفاده گردد، کیفیت دست دندان نهایی به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی مقایسه ای میزان سیلان چهار موم ایرانی آذردنت، پارس موم، کریستال، موم آسیا با Dental modelling wax detry ساخت کارخانه Dentsply و با معیارهای استاندارد ارایه شده در استاندارد ADA شماره 24 انجام شد.روش بررسی: جهت انجام این پژوهش آزمایشگاهی مطابق روش ارایه شده در استاندارد ADA از هر موم دو نمونه به قطر ده میلی متر و ارتفاع شش میلی متر آماده گردید و در سه دمای مختلف 23، 37 و 45 درجه سانتی گراد در یک حمام آب گرم دقیق که درصد حد 0.1 درجه سانتی گراد قابل کنترل بود بر روی هر نمونه در هر دما فشاری معادل 19.6 نیوتن معادل دو کیلوگرم وارد شد و تغییرات ایجاد شده در ارتفاع نمونه ها به وسیله یک میکرومتر دقیق اندازه گیری گردید. بر حسب درصد تغییرات نسبت به طول اولیه، میزان سیلان آن موم در دمای خاص بدست آمده و سپس با معیارهای استاندارد ارایه شده توسط ADA مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: با مقایسه میزان سیلان موم ها به محدوده استاندارد (حداکثر 0.6%)، در دمای 23 درجه سانتی گراد مشخص شده که میزان سیلان موم های آسیا، کریستال، آذردنت و Dental modelling wax detry همگی در محدوده استاندارد می باشد. در دمای 37 درجه سانتی گراد، با مقایسه میزان سیلان موم ها با محدوده استاندارد (حداکثر 10%)، مشخص شد که هیچ کدام از پنج نمونه فوق در محدوده استاندارد نمی باشد این نتایج برای همه موم ها در دمای 45 درجه سانتی گراد هم در محدوده استاندارد قرار داشت.نتیجه گیری: به طور کلی، به دلیل اینکه در دماهای مختلف، موم های مورد نظر نتایج متفاوتی نسبت به استاندارد داشته اند، بهتر است با Batch number دیگر از این مواد، سیلان آنها مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: دستگاه های ثابت ارتودنسی شامل براکت ها، بندها و آرچ وایرها که از آلیاژهای استینلس استیل، نیکل، تیتانیوم و یا نیکل- کبالت ساخته می شوند منجر به آزادسازی یون های فلزی در داخل حفره دهان می شوند. هدف از این مطالعه، اندازه گیری میزان آزادسازی یون های فلزی از دستگاه های ثابت ارتودنسی در سلول های مخاط باکال در بیماران دریافت کننده درمان های ثابت ارتودنسی می باشد.روش بررسی: مطالعه به صورت همگروهی تاریخی (Historical cohort) انجام گرفت. براساس شرایط ورود سی بیمار در محدوده سنی2±18  سال که تحت درمان با دستگاه ارتودنسی ثابت به مدت تقریبی دو سال به بودند به عنوان (گروه مورد) و سی نفر در محدوده سنی 20±2 که تا به حال تحت هیچ گونه درمان ارتودنسی نبوده و هیچ ترمیم دندانی هم نداشتند به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. نمونه های مخاط باکال افراد در هر دو گروه توسط یک مسواک بین دندانی تهیه و محتوای نیکل وکروم سلول های مخاط با استفاده از دستگاه Atomic absorption spectrometry varian درمرکز سازمان انرژی اتمی ایران آنالیز گردید.یافته ها: مطالعه روش شصت نمونه در دو گروه سی نفره انجام گرفت. میزان یون نیکل در گروه شاهد 12.26±12.9ppb و در گروه مورد برابر 21.74±11.4ppb بود که این اختلاف از نظر آماری بین دو گروه معنی دار بود (p<0.003).نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان یون های نیکل درمخاط باکال افراد تحت درمان با دستگاه های ارتودنسی ثابت نسبت به افراد گروه کنترل، بررسی تاثیر تغییر مواد تشکیل دهنده در دستگاه های ارتودنسی ثابت در صورت عدم تغییر نامطلوب درخواص فیزیکی و مکانیکی می تواند به عنوان یک راه حل مناسب در آینده در نظر گرفته شود. اگر چه افزایش مقاومت مواد و وسایل درمقابل تخریب مکانیکی سطحی نیز شاید به عنوان راهکار کوتاه مدت در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: یکی از مواردی که می تواند امکان انتقال عفونت به بیماران، دندانپزشکان و پرسنل شاغل در مطب را ایجاد نماید، آلودگی وسایل و ابزاری است که با آن خدمات دندانپزشکی ارایه می گردد. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی باکتریایی چهار ماده مصرفی دندانپزشکی است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مواد تهیه شده به صورت کور بدون ایجاد آلودگی در آزمایشگاه میکروب شناسی مورد آزمایش قرار گرفت. از محیط تیوگلکولات سدیم (جهت باکتری های بی هوازی) و تریپتی کیس سوی براث (جهت باکتری های هوازی) در دمای 35 درجه سانتی گراد استفاده شد. کلیه محیط ها روزانه جهت مشاهده کدورت ناشی از رشد بررسی می شدند. برای شناسایی باکتری ها از آزمایشات میکروسکپیک و کشت استفاده شد.یافته ها: پودرهای پامیس آلودگی به استافیلوکوک کوآگولاز منفی، انتروکوکوس فکالیس و گونه هایی از باسیل و دیفرویید نشان داد. برخی از خمیرهای پروفیلاکسی به دیفترویید و استافیلوکوک کوآگولاز منفی و میکروکوکوس روزئوس آلودگی داشتند. وج های چوبی مورد بررسی فقط یک مورد تجاری آلودگی به استافیلوکوک، دیفترویید و باسیل داشت. پودرهای زینک اکساید آلودگی نداشتند. آلودگی به میکروب های بی هوازی مشاهده نشد.نتیجه گیری: در برخی نمونه های بررسی شده آلودگی باکتریال دیده شد، که البته در شرایط عادی بیماری زا نیستند.

زمینه و هدف: تحقیقات زیادی برای جایگزینی دهان شویه های طبیعی باعوارض کمتر بجای مواد شیمیایی صورت گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه ماتریکا (دهان شویه گیاهی) و کلرهگزیدین (دهان شویه شیمیایی) در بیماران دارای پاکت 3-6 میلی متری مبتلا به پریودنتیت مزمن است.روش بررسی: این یک مطالعه کلینیکی از نوع مداخله ای به روش دو سوکور می باشد. 32 بیمار (ده مرد و 22 زن) 30-50 سال مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تهران در سال 1383 براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. شاخص های مورد ارزیابی شامل عمق پاکت (ppd) و خونریزی هنگام پروبینگ (PBI) بود. درهمه آنها مرحله یک درمان شامل جرم گیری و صاف کردن سطح ریشه انجام گردید. بیماران به دو دسته مساوی تقسیم شدند. برای دسته اول (گروه آزمون) دهان شویه ماتریکا و دسته دوم (کنترل) کلرهگزیدین تجویز شد. پس از یک ماه پارامتر مجددا ارزیابی گردید. آنالیزهای آماری شاملMann-Whitney, Univariant Analysis of Variance انجام گردید.یافته ها: هر دو دهان شویه در بهبود پارامترهای ppd و PBI موثر بودند. کلرهگزدین (94% میلی متر) به طور معنی داری جهت کاهش ppd بهتر از ماتریکا (74% میلی متر) بود. ولی در رابطه با PBI بر عکس ppd ماتریکا (91%) به طور معنی داری مفیدتر از کلرهگزدین (79%) بود. همچنین در تمام بیماران استفاده کننده از ماتریکا رنگیزه مشاهد شد.نتیجه گیری: کلرهگزیدین در کاهش عمق پاکت بهتر از ماتریکا عمل کرده ولی ماتریکا در رفع التهاب و PBI موثرتر بوده است. لذا ماتریکا در درمان ژنژیویت ترجیح داده می شود.