مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1386 | دوره:19 | شماره:4 (مسلسل 65) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: تجویز ویتامین A اضافی تاثیر عمیقی در استخوان دارد. این ویتامین می تواند سبب القای تحلیل استخوان از طریق تحریک ساخت استئوکلاست های بالغ از سلول های پیش ساز و همچنین سبب پیشرفت بلوغ سلول های رده استئوبلاستی شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر ویتامین A بر حرکت ارتودنتیک دندان در موش صحرایی نر (Rat) می باشد.روش بررسی: در این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی (Clinical Trial) از هشتاد موش صحرایی نر با وزن 200-250 گرم استفاده شده که به هشت گروه مساوی تقسیم گردیدند. نیروی ارتودنسی اولیه ایی معادل شصت گرم بر مولر اول در تمام گروهها اعمال گردید. شش دوز مختلف ویتامین A تهیه شد. دو گروه کنترل یکی بدون تزریق و دیگری با تزریق روغن زیتون به عنوان حلال فیزیولوژیک در نظر گرفته شدند. پنج موش را هم به عنوان Normal base در نظر گرفتند که نه اپلاینسی بر آنها سوار شده بود و نه تزریقی دریافت می کردند. آنها بعدا در ارزیابیهای هیستولوژیک مورد مقایسه قرار گرفتند. شش گروه دیگر روزانه دوزهای مختلف ویتامین A که شامل دویست و پنجاه، پانصد، هفتصد و پنجاه، هزار، هزار و هفتصد و پنجاه و دو هزار و پانصد IU/Kg (واحد بین المللی بر کیلوگرم) بود را به صورت داخل صفاقی دریافت می کردند. حرکت ارتودنتیک دندان در ابتدا و انتهای دوره مطالعه (روز چهاردهم) اندازه گیری شد. در انتها نمونه خون از قلب گرفته و سطح سرمی آلکالین فسفاتاز سنجیده شد. بعد از کشتن حیوانات، مقطع ماگزیلا جهت رنگ آمیزی H&E آماده شد. اطلاعات توصیفی آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 11 ثبت و به صورت میانگین ± انحراف معیار داده شد. اختلاف بین گروهها با آزمون One way ANOVA و به دنبال آن یک آزمون Tukey, Kruskal-wallis و Chi-square بررسی گردید.یافته ها: در بین هشت گروه، گروه 250IU/Kg حداقل حرکت دندانی و گروه 2500IU/Kg بیشترین میزان حرکت دندانی را نشان داد. حرکت در گروههای کنترل از اکثر گروههای درمان شده با ویتامین A بیشتر بود اما در حرکت دندانی بین گروههای مختلف اختلاف معنی داری دیده نشد. اگر چه تعداد مختلف استئوکلاست ها در گروههای مختلف دیده شد اما تفاوت معنی داری در تعداد استئوکلاست بین گروههای مختلف در نواحی متفاوت دیده نشد. قاعده مشخصی برای حضور لاکوناها در سطح ریشه و همچنین ارتباطی بین طول و عمق لاکوناها با دوزهای متفاوت ویتامین A وجود نداشت. تحلیل ریشه در نواحی مختلف ریشه رخ داده و ارتباطی با مقادیر مختلف ویتامین A نداشت. ارزیابی سطح سرمی آلکالین فسفاتاز اختلاف معنی داری بین گروههای تحت درمان با مقادیر مختلف ویتامین A و گروههای کنترل نشان نداد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، ویتامین A علی رغم تاثیرات گزارش شده بر استخوان، ریمودلینگ استخوان آلوئولار و حرکت ارتودنتیک دندان را افزایش نداد.

زمینه و هدف: معمولا، صدمات ناشی از ضربه به دندانها تجربیات ناخوشایندی را برای کودکان فراهم می سازد و لازم است در اسرع وقت تحت درمان قرار گیرند. هدف از این مطالعه ارزیابی آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل در شهر تهران نسبت به درمان این گونه صدمات است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی پس از مشاوره آماری 165 دندانپزشک عمومی دارای مطب در تهران انتخاب شده و پرسشنامه تنظیمی در اختیارشان قرار گرفت. بعد از کامل شدن پرسشنامه ها، اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 11.5 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. آزمونهای آماری به کار گرفته شده شامل آزمون ناپارامتری Mann-whitney U، ناپارامتری Kruskal-wallis، آزمون t و ضریب همبستگی Pearson می باشد.یافته ها: آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر تهران در مورد صدمات ناشی از ضربه به دندانهای کودکان 64% بوده است که میزان آگاهی دندانپزشکان با سن آنها رابطه معکوس داشت (P<0.05). علاوه بر آن میزان آگاهی دندانپزشکان با سال فارغ التحصیلی آنها رابطه مستقیم داشت (P<0.05).نتیجه گیری: دندانپزشکان عمومی شهر تهران از نظر آگاهی در زمینه صدمات دندانی در کودکان در سطح نسبتا مناسبی قرار دارند. با این حال ضروری است تدابیر لازم برای بهبود هر چه بیشتر آن صورت پذیرد.

زمینه و هدف: پمفیگوس ولگاریس یک بیماری زخمی تاولی و اتوایمیون مزمن است که پوست و مخاط را درگیر می نماید. شیوع این بیماری کم می باشد. داروهای مورد استفاده در درمان پمفیگوس عوارض زیادی دارند. در منابع هومیوپاتی درمانهایی برای این بیماری مطرح شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اولیه تاثیر درمان هومیوپاتی در بیماری پمفیگوس ولگاریس می باشد.معرفی مورد: در فاصله زمانی حدود 1.5 سال، دوازده بیمار جدید مبتلا به پمفیگوس ولگاریس که دارویی برای بیماریشان مصرف نمی کردند، شناسایی شدند. هفت بیمار با انجام درمان هومیوپاتی موافقت کردند. درمان هومیوپاتی در فاصله زمانی چهار هفته بین تشخیص اولیه و تشخیص نهایی که بیماران داروهای درمانی متداول را استفاده نمی کردند، تجویز شد تا کارایی درمان هومیوپاتی به تنهایی سنجیده شده و تداخلی با درمان متداول بیماری صورت نگیرد. بیماران در این فاصله زمانی از جهت میزان درد، احساس بهبودی و تعداد نواحی ابتلا مورد بررسی قرار گرفتند. در بیماران تحت درمان در دو بیمار پس رفت بالینی به طور واضح مشاهده شد و شش بیمار احساس بهبودی و کاهش درد و سوزش را بیان کردند. این طور به نظر آمد که هومیوپاتی کارآیی درمان متداول را در کنترل بیماری ندارد، ولی شاید به توان از آن به همراه درمان متداول جهت کاهش درد و میزان کورتون مصرفی و بهبود احساس در بیماران مبتلا به پمفیگوس استفاده کرد که این امر نیازمند بررسیهای بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: در درمانهای ارتودنسی مواد و ابزارهای مختلف، به مدت طولانی در محیط دهان قرار می گیرند که ممکن است خصوصیات آنها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این بررسی، ارزیابی سازگاری نسجی هشت نوع ماده فلزی و غیرفلزی مورد استفاده در درمانهای ارتودنسی به روش کاشتن در بافت همبند زیرجلدی ناحیه پشتی موشهای آزمایشگاهی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای- تجربی هشت ماده ارتودنسی شامل دو نوع کویل اسپیرینگ (استیل و نیکل تیتانیوم)، دو نوع سمان گلاس آینومر (بندتیت و آریادنت)، دو نوع اورینگ (آمریکن ارتو و پویان طب نور) و دو نوع اکریل (آکروپاس و بایر) مورد ارزیابی قرار گرفت. از 96 موش سفید مونث استفاده شد. در ناحیه پشتی هر موش پنج جایگاه انتخاب گردید. دو قطعه از یک ماده مورد آزمایش، با طول یک سانتی متر، در سمت راست و دو قطعه از ماده مورد مقایسه با همان طول در سمت چپ کاشته شده و جایگاه وسط با فاصله مساوی از چهار جایگاه فوق الذکر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد که در این جایگاه برشی مشابه گروههای مورد آزمایش انجام گردید و بدون کاشتن ماده خاصی محل برش بخیه گردید. در هر مقطع زمانی 15-30 و شصت روزه یک سوم از موشها از مطالعه خارج شده و از جایگاههای مورد نظر بیوپسی تهیه گردید و واکنشهای بافتی در اطراف مواد مورد نظر تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمونهای غیرپارامتری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney استفاده شد.یافته ها: در مورد آکریل اکروپارس (Pv=0.01) اورینگ های پویان طب و آمریکن ارتو (Pv=0.01)، همچنین سمان های گلاس آینومر بندتیت و آریادنت (Pv=0.016) و کویل اسپیرینگ های استیل و نیکل تیتانیوم (Pv<0.001) با گذشت زمان و در مقطع زمانی شصت روز عدم سازگاری نسجی مشاهده شد. شدت عدم سازگاری نسجی در سمان های گلاس آینومر خصوصا بندتیت (Pv=0.014) کوی های استیل (Pv<0.001) قابل ملاحظه بود.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که اکثر مواد مورد استفاده با گذشت زمان واکنشهای التهابی بیشتری را در محیط اطراف خود القا کردند که در مورد سمان های بندتیت و کویل اسپیرینگ استیل از همه چشم گیرتر بود.

زمینه و هدف: یکی از شرایط سیلر خوب، داشتن سازگاری نسجی است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی هیستولوژیک شدت واکنش نسجی دو سیلر AH26 و Apexit به روش کاشتن در بافت همبند زیرجلدی موشهای آزمایشگاهی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای- تجربی، سیلرهای تازه مخلوط شده AH26 و Apexit با حجم معین در 11 موش به روش کاشت زیرجلدی قرار داده و در هر موش یک ناحیه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. از پنج موش پس از گذشت سه روز و از شش موش دیگر پس از گذشت سی روز نمونه ای بافتی تهیه و از نظر سازگاری نسجی با هم مقایسه شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهای Non parametric به نامهای Man Whitney و Karuskal-Wallis با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: اگرچه میزان التهاب ایجاد شده در نمونه های حاوی سیلر Apexit چه در مقطع زمانی سه روزه و چه در مقطع زمانی سی روزه از التهاب ایجاد شده توسط سیلر AH26 بیشتر بود ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. در ضمن هر دو نوع سیلر سبب ایجاد التهاب خفیف تا متوسط شده که شدت این التهاب در مقایسه با گروه شاهد در مقطع زمانی سه روزه از لحاظ آماری معنی دار می باشد (P.V<0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه اختلاف آماری معنی داری بین میزان التهاب ایجاد شده توسط سیلر AH26 و التهاب ایجادشده توسط سیلر Apexit مشاهده نشد.

زمینه و هدف: هپاتیت ویروسی (HBV) B عامل اصلی بیماریهای مزمن کبدی و کارسینوم سلول کبدی است. دندانپزشکان، جراحان و کارکنان بخش دیالیز بیش از سایر مشاغل درمانی در معرض مخاطره آلودگی HBV قرار دارند. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین سطح آنتی بادی Anti-HBs با سطح تحصیلات و مدت طبابت در دندانپزشکان شهر قزوین می باشد.روش بررسی: در این مطالعه که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد، کلیه دندانپزشکان شاغل در شهر قزوین مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه سرم خون در پایگاه انتقال خون قزوین به روش ELISA از نظر HbsAg و تعیین سطح Anti-HBs آزمایش شد. سایر اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون X2 استفاده شد.یافته ها: از 77 نفر دندانپزشک شاغل، 74 نفر معادل 96% با تکمیل پرسشنامه و ارایه نمونه خون در انجام این مطالعه همکاری کردند. این گروه شامل 49 نفر برابر 63.6% دندانپزشک عمومی و 28 نفر معادل 36.4% دندانپزشک متخصص بود که همگی دارای HbsAg منفی بودند. چهل نفر معادل 81.6% دندانپزشک عمومی و 24 نفر برابر با 85.7% دندانپزشک متخصص دوز کامل واکسن را دریافت کرده بودند. 34 نفر معادل 69.4% دندانپزشک عمومی و 12 نفر برابر با 24.9% دندانپزشک متخصص اظهار می کردند که بیمار مراجعه کننده مبتلا به هپاتیت بوده اند. سطح آنتی بادی در هشت نفر معادل 10.8% که همگی دندانپزشک عمومی بودند کمتر از 10 mIU/ml (واحد بین المللی در میلی لیتر)، در 12 نفر برابر با 100-10 mIU/ml %16.2، در 23 نفر معادل 500-100 mIU/ml, %31.1، و در 31 نفر برابر با 41.9% بیش از 500 mIU/ml بود. آزمایش آنتی بادی در دو نفر دندانپزشک عمومی معادل 2.7% بدون سابقه واکسیناسیون مثبت بود (100-10 mIU/ml). بین سطح آنتی بادی با تعداد دوز واکسن (P=0.04) و سطح آنتی بادی با سطح تحصیلات (عمومی و متخصص) (P=0.03) ارتباط معنی دار وجود داشت. بین سطح آنتی بادی و مدت طبابت ارتباط معنی دار وجود نداشت.نتیجه گیری: سطح آنتی بادی با افزایش سطح تحصیلات رابطه دارد. اما بین سطح آنتی بادی و مدت طبابت ارتباط یافت نشد.

زمینه و هدف: در سالیان اخیر تعداد شکایات مطرح شده در سازمان نظام پزشکی نسبتا افزایش یافته است. برخی از این شکایات به Malpractice ارتودنسی که توسط دندانپزشکان عمومی و یا متخصص انجام می گیرد مربوط می شود. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی Malpractice ارتودنسی در بین دندانپزشکان عمومی و متخصص بر مبنای آرای صادره از شعب بدوی و تجدیدنظر سازمان نظام پزشکی می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و به روش اسنادی و پرونده های سنواتی شکایت از دندانپزشکان عمومی و متخصص در ارتباط با درمانهای ارتودنسی از سال 1372 شعب بدوی و تجدید نظر سازمان نظام پزشکی که مورد بررسی و صدور حکم قرار گرفته است انجام شد.یافته ها: از بین 54 پرونده شکایت ثبت شده در شعب بدوی و تجدیدنظر سازمان، 31 مورد مربوط به دندانپزشکان عمومی، 16 مورد متخصصان ارتودنسی، سه مورد متخصصان اطفال و چهار مورد دندانپزشکان تجربی بودند. 25 مورد از کل پرونده ها رای برائت و سه مورد توبیخ شفاهی، 22 مورد توبیخ کتبی دریافت کرده و چهار پرونده دندانپزشکان تجربی به محاکم قضایی ارجاع شده بود. از بین 31 دندانپزشک عمومی محاکم بدوی و عالی برای بیست نفر معادل 64.5% توبیخ کتبی با درج در پرونده و برای دو نفر برابر 6.5% توبیخ شفاهی و برای نه نفر حاکم برائت صادر گردیده بود.نتیجه گیری: تعداد پرونده های موجود در سازمان در ارتباط با Malpractice ارتودنسی دندانپزشکان عمومی افزایش نسبتا زیادی داشته است. پرونده های مربوط به Malpractice ارتودنسی توسط دندانپزشکان عمومی که منجر به صدور رای محکومیت گردیده حدود 88% موارد را شامل می شود.

زمینه و هدف: سمان موقت بدون اژنول P-Cem ساخت شرکت آسیا شیمی طب مورد استفاده بسیاری از دندانپزشکان ایرانی است. هدف از این مطالعه، بررسی خواص فیزیکی سمان موقت ایرانی P-Cem و سمان موقت خارجی Temp Bond، در مقایسه با استاندارد ISO 3107 است.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، از هر سمان شش نمونه تهیه گردید تا آزمایشات مربوط به زمان سخت شدن، استحکام فشاری، ضخامت لایه ای و میزان حلالیت سمان موقت ایرانی و سمان موقت خارجی، مطابق دستورالعمل ISO 3107 بر روی آنها صورت گیرد. سپس میانگین هر کدام محاسبه و با استفاده از آزمون آماری t با استاندارد ISO 3107 مقایسه گردیدند.یافته ها: میانگین زمان سخت شدن P-Cem، چهار دقیقه و 57 ثانیه و Temp-Bond، چهار دقیقه و سه ثانیه و میانگین استحکام فشاری P-Cem، 5.7 مگاپاسکال و Temp-Bond، 9.6 مگاپاسکال و میانگین ضخامت لایه ای P-Cem، 20.16 میکرون و Temp-Bond، 5.83 میکرون. از نظر آماری اختلاف معنی داری بین زمان سخت شدن، استحکام فشاری و ضخامت لایه ای این دو سمان ملاحظه گردید (Pv<0.001). میزان حلالیت سمان ایرانی P-Cem، 1.03% و میزان حلالیت سمان خارجی Temp-Bond، 0.9% در 24 ساعت بوده، لذا از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتایج آزمایشات هر دو سمان در محدوده مورد قبول استاندارد ISO 3107 بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج آزمایشات، مقبولیت کاربرد کلینیکی هر دو سمان مشخص می شود. جهت بررسی بیشتر، آزمایشات مربوط به Biocompatibility برای P-Cem توصیه می گردد.

زمینه و هدف: یافته های جدید در ارتباط با مکانیسم چسبندگی به عاج بیانگر افزایش پایداری باند در صورت برداشت کلاژن از سطح عاج می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برداشت کلاژن بر روی استحکام باند سه سیستم باند عاجی یک جزیی با توجه به تفاوتهای ساختاری آنها انجام شد.روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی و با تکنیک مشاهده ای بر روی صد دندان قدامی سالم گاو انجام گرفت. در سطوح باکال دندانها، سطح صافی از عاج ایجاد شد، سپس نمونه ها بر اساس روش آماده سازی عاج و نوع باندینگ به چهار گروه اصلی تقسیم شدند:A: کاربرد سه سیستم ادهزیو مختلف (P&B NT, SB, PLP) بدون درمان عاج با هیپوکلریت سدیم.گروه کنترل B: کاربرد سیستم ادهزیو P&B NT با درمان عاج با هیپوکلریت سدیم به مدت یک دقیقه قبل، بعد و بدون اچینگ.C: کاربرد سیستم ادهزیو SB با درمان عاج با هیپوکلریت سدیم به مدت یک دقیقه قبل، بعد و بدون اچینگ.D: کاربرد سیستم ادهزیو PLP با درمان عاج با هیپوکلریت سدیم به مدت یک دقیقه قبل از کاربرد سیستم باند.پس از آن استوانه کامپوزیتی به قطر دو میلی متر و ارتفاع سه میلی متر به کار رفت. در مرحله بعد یک هفته در آب مقطر با دمای اتاق نمونه ها تحت پانصد سیکل حرارتی نگهداری شدند و سپس در حمام آب بین 5-55 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. استحکام باند برشی نمونه ها به وسیله دستگاه تست مکانیکی Zwick و با سرعت 0.5 میلی متر در دقیقه اندازه گیری گردید. داده ها به وسیله آزمونهای Two way ANOVA، Tukey HSD و Dunnet T3 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: نوع باندینگ، روش آماده سازی عاج و اثر متقابل این دو عامل در کنار هم، بر میزان استحکام باند برشی تاثیر دارند و این تاثیر از نظر آماری معنی دار است (P.v<0.05). میانگین استحکام باند برشی بر حسب نوع باندینگ در دو گروه PLP و P&B NT با یکدیگر یکسان نیست و در گروه PLP بیشتر است (12.77±1.51, 17.41±2.96 مگاپاسکال). در گروه P&B NT بین میانگین استحکام باند برشی (بجز بین دو گروه Control –H1) در تمام مقایسه های دو به دو در روشهای مختلف آماده سازی عاج اختلاف معنی داری وجود دارد (P.v<0.05). درگروه SB بین میانگین استحکام باند برشی (بجز بین دو گروه Control-H1 و همچنین بین گروههای H2-H1) در تمام مقایسه های دو به دو در روشهای مختلف آماده سازی عاج اختلاف معنی داری وجود دارد (P.v<0.05). در گروه PLP بین میانگین استحکام باند برشی در دو گروه Control-H1 تفاوت معنی داری وجود دارد (P.v<0.05).نتیجه گیری: برداشت کلاژن سطح عاج با هیپوکلریت سدیم موجب کاهش معنی دار استحکام باند برشی سیستم های با پایه الکل، آب و استون گردید به استثنای کاربرد هیپوکلریت قبل از اچینگ در سیستم های استونی که استحکام باند تغییری نکرد.

زمینه و هدف: تضعیف قدرت سیستم دفاعی در افراد سیگاری، پاسخ مطلوب این افراد را به درمانهای غیرجراحی و جراحی پریودنتال در مقایسه با افراد غیرسیگاری و یا افرادی که آن را ترک کرده اند کاهش می دهد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه بهبودی بافتهای پریودنتال متعاقب مرحله یک درمان به تنهایی و به همراه تجویز آزیترومایسین و یا داکسی سایکلین، در بیماران سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تعداد 45 بیمار مرد سیگاری مبتلا به پریودنتیت مزمن بعد از معاینه اولیه که شامل اندازه گیری شاخصهای Probing Depth (PD), Bleeding On Probing (BOP) و Clinical Attachment Loss (CAL) می شد، با استفاده از روش تصادفی (قرعه کشی) در یکی از گروههای سه گانه 15 تایی که شامل گروه کنترل با مرحله یک درمان به تنهایی، گروه دوم با مرحله یک درمان به همراه کپسول داکسی سایکلین و گروه سوم با مرحله یک درمان به همراه آزیترومایسین قرار گرفتند. داده های به دست آمده از مطالعه به وسیله روشهای آماری توصیفی (میانگین ± انحراف معیار)، آزمون Wilcoxon و آزمون تحلیل واریانس (GLM) و به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 13 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: پس از شش ماه شاخصهای [BOP, PD, CAL] دوباره اندازه گیری و ثبت شدند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در تمامی گروهها اختلاف معنی داری در بین پارامترهای اندازه گیری شده [BOP, PD, CAL] قبل و بعد از درمان وجود دارد (P<0.05). اما در مورد تفاوت پارامترهای بالینی بین گروهها چنین نتایجی حاصل گردید: PD بین گروههای مصرف کننده داکسی سایکلین و آزیترومایسین تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت اما هر دو گروه مورد تفاوت آماری معنی داری در کاهش PD نسبت به گروه کنترل نشان دادند (P<0.05). در مورد CAL گروه مصرف کننده آزیترومایسین مطلوبترین نتایج را نسبت به گروههای مصرف کننده داکسی سایکلین و کنترل نشان داد و تفاوت آماری معنی داری در مقایسه با هر دو گروه اخیر وجود داشت (P<0.05). گروه مصرف کننده داکسی سایکلین هم در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری در CAL نشان داد (P<0.05). در مورد BOP تفاوت آماری معنی داری بین نتایج سه گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: استفاده از آزیترومایسین یا داکسی سایکلین به همراه درمان مرحله یک کاهش معنی داری را در شاخصهای [BOP, PD, CAL] در مقایسه با مرحله یک درمان به تنهایی باعث می شود.

زمینه و هدف: مطالعات اخیر نشان می دهند که بین سلامت پریودنتال و بیماریهای قلبی ارتباط وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی این ارتباط پس از یکسان سازی ریسک فاکتورهای بیماری قلبی، در گروهی از جمعیت ایرانی است.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی، صد و بیست بیمار با میانگین سنی 52±9.6 سال در دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مورد از بین بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان مصطفی خمینی انتخاب شدند که بیماری آنها به تایید پزشک متخصص قلب رسیده بود. بیماران گروه کنترل از بین افراد بستری در سایر بخشهای بیمارستان، انتخاب شدند. یکسان سازی بیماران دو گروه از لحاظ ریسک فاکتورهای بیماری قلبی شامل سن، جنس، تعداد افراد سیگاری و میزان مصرف سیگار، میزان تری گلیسیرید، کلسترول و قند خون، شاخص وزن، سابقه خانوادگی بیماری ایسکمیک قلب صورت گرفت. معاینه پریودنتال در کلیه بیماران به صورت اندازه گیری حد چسبندگی پریودنتال، شاخص پلاک، شاخص خونریزی از لثه و تعداد دندانهای باقیمانده در دندانهای Ramford انجام گرفت. جهت بررسی همسان بودند متغیرهای سن، جنس، فشارخون و سابقه خانوادگی بیماری قلبی از آزمون X2 و بررسی متوسط BMI در دو گروه و مقایسه BPI, PI, AL و TL از آزمون t استفاده شد.یافته ها: شاخص پلاک، شاخص خونریزی از لثه و میزان از دست رفتن چسبندگی در گروه بیماران قلبی بیشتر از گروه شاهد بود و این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05). تعداد دندانهای باقیمانده در دو گروه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه اخیر بیماری پریودنتال می تواند یک عامل خطر برای بیماریهای ایسکمیک قلب محسوب شود.

زمینه و هدف: روش رایج برای اندازه گیری طول کانال، بهره گیری از پرتونگاری می باشد که در برخی موارد با محدودیتهایی روبرو می گردد. وجود مشکلاتی مانند واکنش تهوع شدید، بارداری و یا روی هم افتادن تصاویر ساختمانهای آناتومیک، وجود یک ابزار کمکی برای تعیین طول کارکرد مناسب را ضروری می نمایند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی دقت دو نوع دستگاه تعیین کننده طول کانال ریشه می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی صد و شصت عدد دندان خارج شده به سه گروه (گروه اول دندانهای تک کاناله- گروه دوم دندانهای دو کاناله و گروه سوم دندانهای سه کاناله) تقسیم شدند. پس از ایجاد حفره دسترسی و کدگذاری دندانها، اندازه طول واقعی هر کانال با بردن فایل مناسب به درون کانال و جادادن آن در موقعیت نوک به نوک با فورامن آپیکال تعیین و ثبت گردید. پس از تهیه محیط آزمایش Donnelly، هر دندان تا ناحیه CEJ درون این محیط قرار گرفت. طول کانال هر دندان با توجه به شماره کد آن توسط دستگاههای Ipex و Raypex5 اندازه گیری و ثبت گردید. داده ها توسط روشهای آمار توصیفی شامل تعیین توزیع فراوانی مقادیر خطا و آمار تحلیلی شامل آزمونهای McNemar, Paired t و آنالیز رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: با پذیرش خطای ±0.5 میلی متر دستگاه Raypex5، دقت %95) %83.1 حدود اطمینان: 77.3-89) و دستگاه Ipex، دقت %95) %78.8 حدود اطمینان: 72.3-85.2) را نشان داد. با استفاده از آزمون McNemar اختلاف معنی داری بین دو دستگاه وجود نداشت (P=0.337).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این بررسی همیشه نمی توان به ادعای کارخانه سازنده اکتفا کرد و از این دستگاه می توان به عنوان یک ابزار کمکی در تعیین طول کارکرد مناسب و نقطه ختم درمان در کنار رادیوگرافی استفاده کرد.

زمینه و هدف: در صورت ارایه خدمات مناسب پیشگیری می توان انتظار کاهش پوسیدگیهای دندانی و ارتقای سلامت دهان و دندان جامعه را داشت. هدف این مطالعه ارزیابی چگونگی ارایه خدمات پیشگیری از پوسیدگی توسط دندانپزشکان عمومی شهر تهران به بیماران می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی 155 دندانپزشک عمومی با حداقل دو سال سابقه کار در مطب از طریق یک نمونه گیری تصادفی سیستماتیک از مناطق 22 گانه شهر تهران انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه ای که بین آنان توزیع گردید به دست آمد. این پرسشنامه مشتمل بر اطلاعاتی از نوع خدمات پیشگیری ارایه شده توسط هر دندانپزشک به بیماران خود از قبیل آموزش بهداشت، فلورایدتراپی، سیلنت تراپی و آموزش تغذیه، همچنین میزان رضایت دندانپزشکان از خدمات پیشگیری و نوع بیماران پذیرش شده بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی Spearman و نسبت Chi-square مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: پنج نفر از دندانپزشکان معادل 3.12% هیچ گونه خدمات پیشگیری ارایه نمی کنند. 95 نفر برابر 61.3% از دندانپزشکان به بیماران خود آموزش بهداشت می دهند، 126 نفر برابر 81.3% فلورایدتراپی و 125 نفر معادل 80.6% در صورت لزوم سیلنت تراپی را انجام می دهند. 147 نفر معادل 94.8% اعلام کردند در آموزش بیماران خود بر نقش پیشگیری در سلامت دهان و دندان تاکید می کنند. فقط بیست نفر برابر 12.9% از دندانپزشکان از خدمات پیشگیری خود کاملا راضی هستند. 41.7% از دندانپزشکان ارتقای آگاهی بیماران و 34.6% از آنان پوشش خدمات پیشگیری توسط بیمه ها را راهکارهای مناسب جهت بهبود خدمات پیشگیری می دانند.نتیجه گیری: سهم خدمات پیشگیری در کار حرفه ای دندانپزشکان تهران رضایت بخش نبوده و راهکارهای بهبود آن ارتقای آگاهی مردم، اصلاح بیمه و تغییر نگرش دندانپزشکان می باشد.

زمینه و هدف: پاکسازی و شکل دهی کانال ریشه از مهمترین مراحل درمان می باشد که برای کاهش حوادث حین درمان و سهولت کار سیستم های چرخشی، نیکل تیتانیوم متنوعی عرضه شده است. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی سه سیستم چرخشی پروفایل (Profile)، فلکس مستر (Flexmaster) و ریس (Race) در آماده سازی کانال و حفظ مرکزیت کانال ریشه دندان می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی آزمایشگاهی تصادفی با استفاده از شصت کانال (نوع سه طبقه بندی (Weine ریشه مزیال مولر مندیبول با انحنای ملایم (15-35 درجه) انجام گرفت. دندانها به سه گروه بیست تایی تقسیم شدند و در مقاطع شش و سه میلی متر از آپیکال، ریشه ها برش افقی داده شدند و سپس در موقعیت اول مانت شده و با توجه به دستور شرکت سازنده فایل ها، آماده سازی کانال ها صورت گرفت (گروه A: پروفایل، گروه B: فلکس مستر و گروه C: ریس). از مقاطع ریشه ها قبل و بعد از اینسترومنتیشن، فتوگرافی تهیه شد و تصاویر با استفاده از نرم افزار فتوشاپ ویرایش هشت ارزیابی گردید و قابلیت حفظ مرکزیت کانال و جهت جابه جایی تعیین شد. آنالیز آماری به وسیله آزمون آنالیز واریانس یک سویه (ANOVA) و تست Tukey انجام شد.یافته ها: در مجموع بین سه گروه آزمایشی در هر دو ناحیه میانی و آپیکالی، اختلاف آماری ارزشمند بود. در تمامی گروهها جابه جایی کانال به سمت فورکیشن بیشتر بود و ریس بیشترین میزان جابه جایی و پروفایل کمترین میزان جابه جایی را در نواحی میانی و آپیکالی داشت (P=0.001).نتیجه گیری: در این مطالعه پروفایل بهترین سیستم به لحاظ حفظ شکل کانال بود.

زمینه و هدف: سمان های موقت برای نگهداشتن کوتاه مدت رستوریشن های موقت و دایم بر روی دندانهای تراش خورده به کار می روند. هدف از این مطالعه مقایسه میزان گیر ناشی از دو نوع سمان موقت ایرانی و خارجی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی-  آزمایشگاهی، پس از تهیه حفراتی با قطر 5.9 و ارتفاع شش میلی متر در آلیاژ برنج و پرکردن آنها با آمالگام، core 36 آمالگامی تهیه شد، سپس در 36 شمش استوانه ای از آلیاژ رکسیلیوم حفراتی با قطر و ارتفاع شش میلی متر تهیه گردید و core های آمالگامی به دو دسته تقسیم و در این حفرات با دو نوع سمان موقت سمان شدند. نمونه ها به مدت 24 ساعت در محیطی با رطوبت 100% قرار گرفتند و سپس core های آمالگام با دستگاه DARTEK با سرعت 0.02 سانتی متر در دقیقه تحت فشار واقع شد تا از حفرات آلیاژ رکسیلیوم خارج شوند. میانگین نیروهای جداکننده با آزمون Mann-Whitney مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نیروی جداکننده در نمونه های ایرانی 38.2±10.02 و در نمونه های خارجی 153.9±26.05 مگاپاسکال محاسبه گردید که تفاوت آنها معنی دار بود (P<0.0005).نتیجه گیری: گیر ناشی از سمان موقت ایرانی به طور قابل ملاحظه ای کمتر از نوع خارجی بود.