زمینه و هدف: ترکیبات مختلف فلوراید اثرات متفاوتی در پیشگیری از پوسیدگی دندانی دارند. این مطالعه به منظور بررسی آزمایشگاهی اثر فلوراید موضعی ژل APF خارجی و ایرانی و وارنیش فلوراید بر پیشگیری از روند دمینرالیزاسیون مینای دندانهای دائمی انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی شصت دندان پرمولار سالم به صورت تصادفی به چهار گروه 15 تایی تقسیم شدند: گروه کنترل به طور هفتگی با آب یونیزه شسته شدند. گروه ژل هفتگی (کیمیا) به مدت دو دقیقه به طور هفتگی در تماس با ژل فلوراید %1.23 بودند. گروه ژل هفتگی (سلطان) به مدت شصت ثانیه به طور هفتگی در تماس با ژل فلوراید %1.23 بودند. گروه وارنیش فلوراید هفتگی (سلطان) که هفته ای یک بار در تماس با وارنیشDurashield ، %2.26 بودند. بعد از فلورایدتراپی نمونه ها به مدت شش ساعت در محلول دمینرالیزاسیون(pH=4.3) و به مدت 17 ساعت در محلول رمینرالیزاسیون (pH=7) قرار گرفتند. این سیکل به مدت سه هفته (21 روز) تکرار گردید، سپس نمونه ها در جهت باکولینگوالی برش داده شدند و به وسیله میکروسکوپ نوری پلاریزه بررسی شدند. عمق دمینرالیزاسیون از عمیقترین نقطه ضایعه تا سطح اندازه گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون kruskal- wallis با سطح اطمینان 0.05 انجام شد و آزمون Dunn test برای مقایسه دو به دو گروهها استفاده گردید.یافته ها: گروه کنترل عمیقترین ضایعات را با میانگین 37 ± 140 میکرومتر و گروه وارنیش فلوراید کم عمقترین ضایعات را با میانگین 37+-60 میکرومتر و با درصد کاهش %75.3 نسبت به گروه کنترل نشان داد. اگر چه تفاوت عمق ضایعه بین گروه کنترل و گروههای فلوراید از نظر آماری معنادار بود. تفاوت بین گروههای فلوراید در مقایسه دو به دو معنادار نبود.نتیجه گیری: اثر ژل APF و وارنیش فلوراید در جلوگیری از دمینرالیزاسیون مینای دندان دائمی در شرایط آزمایشگاهی مشابه است.