مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1384 | دوره:17 | شماره:3 (مسلسل 56) |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف: اضطراب دندانپزشکی  یکی از مشکلات عمده بیماران و دندانپزشکان است که سبب اختلال در کار پیگیری و درمان توسط فرد خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین سطح ترس و اضطراب دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل و عوامل مرتبط با آن صورت گرفته است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی با استفاده از پرسشنامه استاندارد (Dental Anxiety Scale) DAS و (Dental Fear Survey) DFS برروی 412 نفر از دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است. نمرات DAS و DFS به همراه سایر اطلاعات جمع آوری شده نظیر جنس، رشته تحصیلی، سال ورود به دانشگاه و سابقه مراجعه به مطب دندانپزشکی پس از ورود به کامپیوتر توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون های t و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: دربین افراد مورد مطالعه 296 نفر معادل 71.8% دانشجوی پزشکی و 116 نفر برابر 28.2% دانشجوی دندانپزشکی، 261 نفر معادل 63.3% پسر و 151 نفر برابر 36.7% دختر بودند. میانگین نمره DAS و DFS در این مطالعه به ترتیب 3.73±8.03 و16.75 ± 34.13بود و اضطراب دندانپزشکی در 54 نفر معادل 13.3% افراد مشاهده گردید. میانگین نمره اضطراب (DAS) در دختران و پسران 3.99±8.59 و 2.95± (P=0.000) 7.03و دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی به ترتیب 3.82±8.2 و 3.46±7.61 (P=0.135) بود. میانگین نمره ترس دندانپزشکی دردختران و پسران 17.94±35 و 15.29± (P=0.112) 31.99بود. شایعترین عامل ترس مربوط به تزریق سوزن گزارش گردید. نتیجه گیری: ترس و اضطراب دندانپزشکی بین دانشجویان شایع نیست و تحت تاثیر رشته تحصیلی و سابقه مراجعه به مطب دندانپزشکی قرار ندارد، ولی جنس و ترم تحصیلی برروی نمرات DAS و DFS موثر است.

زمینه و هدف: تاثیر لیزرهای کم توان برفعالیت سلولهای استخوانی، ساختار و ترمیم استخوان، فعالیت فیبروبلاست ها و فرآیند التهاب مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که پدیده حرکت ارتودنسی دندان یک فرآیند التهابی پیچیده و همراه با تخریب و ساخت استخوان به طور همزمان می باشد، دراین مطالعه کنترل شده تاثیر کمی یک نوع لیزر پالسی (Optodan) ویک نوع لیزر ممتد(KLO3)  برحرکت ارتودنسی دندان در خرگوش موردبررسی قرار گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت تجربی و برروی حیوان آزمایشگاهی خرگوش آلباینوانجام شد. تعداد 18 خرگوش به سه گروه مساوی در گروه های کنترل، Optodan و KLO3 تقسیم شدند. دندان مولر مندیبل در هر سه گروه توسط NiTi-Closed Coil Spring تحت کشش چهار اونس قرار گرفت. گروه کنترل تحت تابش قرار نگرفت و گروههای لیزر براساس پروتکل های مورد توصیه در درمانهای پریودنتال به مدت نه روز تحت تابش قرار گرفتند. پس از سپری شدن 16 روز متعاقب قطع رژیم درمانی، نمونه ها قربانی شدند. فاصله بین دیستال مولراول و مزیال مولر دوم با استفاده از گیج مخصوص و با دقت 0.05 میلی متر اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون های آماری Kolmogrov Smirnov و آنالیز واریانس، وضعیت اختلاف حرکت دندانی در نمونه ها بررسی شد. یافته ها: میانگین حرکت ارتودنسی حرکت ارتودنسی دندان مولراول مندیبل خرگوشهای کنترل 0.16±1.7 میلی متر، این میانگین در گروه Optodam، 0.16±0.69 میلی متر و در گروه KLO3، 0.13±0.86 میلی متر محاسبه گردید. تفاوت گروه کننرل با دو گروه تابش لیزر معنی دار (P<0.001) بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر دلالت برکاهش حرکت ارتودنسی دندان متعاقب Low Level Laser Therapy (LLLT) دارد. اثر مهاری لیزر برپروستاگلاندین به عنوان مدیاتور در پاسخ سلولی برای حرکت دندانی، به لحاظ نظری توجیه کننده این رفتار بیولوژیک می تواند باشد.

زمینه وهدف: ژانت سل گرانولوم محیطی (PGCG) و فیبروم اسیفیه محیطی (POF) جزو ضایعات واکنشی لثه بوده که توانایی تشکیل استخوان را دارند. استخوان در این ضایعات می تواند به صورت Woven یاLamellar  باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان استخوان سازی و همچنین درصد تشکیل استخوان لاملار در دو ضایعه PGCG وpof  می باشد. روش بررسی: از نمونه های موجود در بایگانی آزمایشگاه آسیب شناسی رازی شهر رشت و بخش آسیب شناسی دهان و فک دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران، تعداد 25 نمونه PGCG و 25 نمونه POF به نحوی انتخاب گردیدند که حداقل در یک زمینه میکروسکوپی استخوان سازی داشته باشند. اطلاعات موجود در پرونده ها شامل سن، جنس، و مکان ضایعه جمع آوری شد و سپس درصد تشکیل استخوان وهمچنین درصد تشکیل استخوان لاملار با استفاده از میکروسکوپ نوری ونور پلاریزه تعیین گرید. برای مقایسه درصد تشکیل استخوان و استخون لاملار در ضایعات مذکور از آزمون آماریt  و جهت بررسی ارتباط متغیرهای مذکور با سن از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه درصد تشکیل استخوان لاملار به تفکیک جنس و مکان در هر کدام از ضایعات نیز از آزمون آماریt  استفاده گردید. یافته ها: درصد تشکیل استخوان و استخوان لاملار در PGCG به ترتیب 9.06% و 45.05% و در POF، 8.72% و 35.18% بود که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. همچنین بین درصد تشکیل استخوان و استخوان لاملار با جنس، سن و مکان ضایعه که در هر کدام از ضایعات مورد نظر به طور مجزا ارزیابی گردید، ارتباطی ملاحظه نشد. میانگین حجم ضایعات در PGCG، 3.18 سانتی متر مکعب ودر POF، 1.34 سانتی متر مکعب محاسبه گردید، که اختلاف حجم آنها از لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: تفاوت درصد تشکیل استخوان وبلوغ آن در دو ضایعه PGCG وPOF از لحاظ آماری معنی دارنبود، ولی با توجه به تفاوت حجم ضایعات در دو گروه مورد بررسی، به نظر می رسد درصد تشکیل استخوان در POF بیشتر از PGCG است که نیاز به تحقیق جامع تری برای اظهار نظر قطعی دارد.

زمینه و هدف: جهت پرکردن حفره آپیکالی تهیه شده در طی جراحی انتهای ریشه نیاز به ماده ای می باشد که از مهمترین خصوصیات آن توانایی مهر و موم کردن ناحیه به منظور جلوگیری از عبود باکتریها و ترشحات بافتی می باشد. هدف از این مطالعه ، مقایسه ریزنشت دو ماده آمالگام و MTA می باشد. روش بررسی: جهت انجام این مطالعه 32 دندان تک کاناله خارج شده انسان جمع آوری گرید. پس از قطع انتهای ریشه دندانها، حفره ای به عمق سه میلی متر و قطر 1.5 میلی متر در انتهای هر ریشه تهیه گردید وحفرات درگروه های مختلف با آمالگام و MTA پر شدند. پس از سفت شدن کامل مواد پرکننده، تمامی سطوح ریشه ها بجز ناحیه انتهایی با دو لایه لاک ناخن پوشانده شده و دندانها به مدت دوروز در متیلن بلو2% قرار گرفتند. نفوذ رنگ به داخل ریشه ها پس از دو نیم کردن دندان با کمک اسکنر و نرم افزار فتوشاپ اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گفتند. یافته ها: طبق نتایج این مطالعه ریزنشت MTA به نحو معنی داری کمتر از آمالگام بود. میانگین نفوذ رنگ در گروه MTA، 1.75 میلی متر و در گروه آمالگام سه میلی متر بود (pv=0.0001). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه توانایی مهر و موم کنندگی مناسب MTA را مورد تایید قرار داد اما برای کاربرد این ماده در شرایط بالینی مستلزم تحقیقات بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: موضوع دندانهای نهفته به دلیل اهمیت فراوانی که دارد دراکثر شاخه های علم دندانپزشکی مورد بحث و توجه قرار گرفته است. علل تجویز بیرون آوردن دندان عقل نهفته پایین درد ناشی از پوسیدگی، درد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، ارتودنسی و کراودینگ، پری کورونیت، پروتز و ... است. هدف از این مقاله بررسی همین علل و ارتباط آن با انواع نهفتگی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه علل درآوردن دندان عقل در هشتاد بیمار (42 زن و 38 مرد) مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران ( در سالهای تحصیلی 81 و82 بامیانگین سنی 25 سال) که برای بیرون آوردن دندان مولر سوم نهفته پایین مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی ازرادیوگرافی های پری اپیکال و پانورامیک استفاده گردید و بیمارانی انتخاب شدند که استادان گروه جراحی نیاز به خارج کردن دندان عقل نهفته بیمار را تایید کرده بودند. یافته ها: بررسی علل بیرون آوردن دندان عقل نهفته پایین نشان داد که دلیل پروفیلاکتیک با 26.25% موارد بیشترین علت را شامل می شد و بعد ا زآن به ترتیب پری کورونیت با 23.75%، دردناشی از پوسیدگی با 22.5%، علایم پاتولوژیک با 11.25%، ارتودنسی و کراودینگ با 10%، درد مفصل TMJ با 5% و پروتز 1.25% در رتبه های بعدی قرار داشتند. در مورد نهفتگی دندان مولر سوم پایین به ترتیب نوع مزیوآنگولر با 43.75%، نوع ورتیکال با 32.5%، و نوع افقی با 18.75%، بیشترین نوع نهفتگی را شامل می شدند و نوع معکوس و نوع غیر معمول مشاهده نگردید نتیجه گیری: با توجه به نتایج آماری دردندانهای نوع مزیوآنگولر بیشترین علت بیرون آوردن دندان به ترتیب درد ناشی از پوسیدگی، پریکورونیت، دلایل پروفیلاکتیک و علائم پاتولوژیک و در نوع ورتیکال پری کورونیت و دلایل پروفیلاکتیک و در نوع افقی درد و دلایل پروفیلاکتیک بود.

زمینه و هدف: بی حس نشدن دندانهای با پالپ آماسی یک مشکل بالینی شایع درامر درمان ریشه می باشد. استفاده از سرما مدتهاست که جهت ایجاد بی حسی موضعی در جراحی بافت نرم وبرداشتن ضایعات مورد استفاده قرار می گیرد. هدف ازاین مطالعه برسی تاثیرسرما (کرایو سرجری) و استفاده از لیدوکایین با سرما جهت بی حسی دندانهای آماسی در گربه بود تااز آن برای بی حس کردن پالپ آماسی در انسان کمک گرفته شود. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت تجربی بر روی حیوانات آزمایشگاهی و با استفاده از روش الکتروفیزیولوژیک و ثبت پاسخهای عصبی به صوت امواج نروگرم انجام گردید، اثرات سرما در بی حس کردن 16 دندان کانین اماسی درگربه مورد بررسی قرار گرفت. جهت ایجاد آماس در پالپ، دندانها کانین سمت چپ وراست فک  پایین گربه به مدت سه روز به محیط دهان اکسپوز شد و در بخش دوم هر آزمایش توسط جراحی فلپ و برداشتن استخوان برای مشخص کردن کانال آلوئولر تحتانی، الکترودهای ثبت کننده برروی عصب آلوئولر تحتانی نصب شد و الکترودهای محرک را بر روی دندان کانین قرار داده و به کمک جریان الکتریکی دندان تحریک گردید و پاسخهای عصبی به صورت پاسخ اولیه دندان، پاسخ بعدازاعمال سرما برسطح باکال دندان کانین توسط کرایوسرجری و بعد از تزریق داروی بی حسی موضعی لیدوکایین اپی نفرین در فورامن منتال به صورت امواج نروگروم دردستگاه اسیلوسکوپ ثبت شد. این پاسخها از نظرتاثیر سرما و لیدوکایین برخصوصیات پاسخ ثبت شده، مثل تاخیر موج(Latency)  و زمان موج (Duration) بررسی شدند و سپس داده ها با استفاده از آزمون آماری واریانس یک عاملی دو متغیره(ANOVA)  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مشاهده شد که بین پاسخ اولیه و پاسخ بعد از کاربرد سرما اختلاف معنی داری وجود ندارد(P=0.97) . زمان تاخیر و زمان موج هم با آنالیز فوق مقایسه شدند که به تفکیک دو متغیر نیز اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد. با انجام آنالیز فوق برای گروه های اول یعنی قبل از سرما (پاسخ اولیه) و پاسخ آخر یعنی بعد از کاربرد لیدوکایین - اپی نفرین مشخص شد که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود دارد(P<0.05)  یعنی لیدوکایین اپی نفرین باعث کاهش پاسخ عصبی می شود. نتیجه گیری: در شرایط آماسی کاربرد سرما باعث کاهش پاسخ عصبی دندانها شد، ولی از کاهش از نظر آماری معنی دار نبود همچنین تزریق لیدوکایین بعد از سرما، باعث به صفررسیدن پاسخ عصبی در 81.3% موارد می شود که نشان می دهد سرما می تواند در بی حس کردن کامل دندانهای آماسی کمک کننده باشد.

زمینه و هدف: معمولا پس از سمان کردن پست کور ریختگی، قسمت کور نیازمند به تراش اصلاحی است. به نظر می رسد لرزش ایجاد شده توسط هندپیس در حین تراش اصلاحی باعث ایجاد ترک و تداخل درروند سخت شدن سمان شده و منجر به کاهش گیر پست و کور می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر زمانهای مختلف تراش اصلاحی بر گیر پست و کورهای سمان شده با سمان زینک فسفات است. روش بررسی: 48 دندان نیش سالم انتخاب شدن و پس از درمان ریشه، پست و کورهای ریختگی آنها آماده شد. نمونه ها به صورت تصادفی به چهار گروه 12 تایی تقسیم شدند و سمان کردن نمونه ها با سمان زینک فسفات طبق دستور کارخانه انجام گردید. برروی گروه اول (کنترل) پس از سمان کردن هیچ گونه تراش اصلاحی داده نشد. تراش اصلاحی گروه دوم، سوم و چهارم به ترتب، 15 دقیقه، سی دقیقه و 24 ساعت پس از سمان کردن انجام گرفت. برای انجام تراش اصلاحی، لبه انسیزال به مدت سی ثانیه، سطح پالاتال شصت ثانیه و دیواره اگزیال به مدت صد و بیست ثانیه تراش داده شد. پس ازنگهداری نمونه ها به مدت یک هفته در انکوباتور، آزمایش کشش توسط دستگاه اینسترون انجام گرفت و نیروی لازم برای خارج کردن هر پست بدست آمد. داده های بدست آمده توسط آزمون واریانس یک سویه در سطح معناداری 0.05 آنالیز شدند. یافته ها: میانگین میزان گیرپست و کورهای سمان شده در گروههای اول تا چهارم به ترتیب 640.58، 641.58، 616.45 و 549.87 نیوتن بدست آمد. با وجود تفاوت در میانگین چهار گروه، این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: با درنظر گرفتن محدودیتهای این مطالعه می توان نتیجه گرفت که با توجه به نوع سمان به کاررفته، زمانهای متفاوت انجام تراش اصلاحی، برگیر پست و کورهای سمان شده زینک فسفات تاثیری ندارد.

زمینه و هدف: یکی از پرمصرف ترین مواد در تهیه پروتزهای متحرک، آکریل ها هستند که خصوصیات فیزیکی و مکانیکی متعددی دارند. میزان استحکام ضربه ای آکریل خصوصیتی است که تاثیر به سزایی در موفقیت یا شکست درمان دارد. با توجه به اینکه در حال حاضر آکریل ایرانی آکروپارس به میزان زیادی در کشور استفاده می شود و تاکنون مطالعه ای بر روی استحکام ضربه ای آن صورت نگرفته است این مطالعه با هدف کلی اندازه گیری و مقایسه استحکام ضربه ای آکریل گرما سخت ایرانی آکروپارس با استاندارد بریتانیا و آکریل گرما سخت ملیودنت که مورد تایید انجمن دندانپزشکان آمریکا (ADA) می باشد، انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک بررسی آزمایشگاهی است. با توجه به استاندارد شماره 2487 بریتانیا، ابتدا دو دای به شکل مکعب مستطیل از جنس آلومینیوم به ابعاد 4×6×50 میلی متر ساخته و مفل گذاری شد، سپس از هر کدام از دو نوع آکریل، 15 نمونه تهیه گردید. کلیه اندازه گیریها توسط دستگاه Plastic impact tster انجام گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، یافته های این مطالعه با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین استحکام ضربه ای در آکریل آکروپارس 1.21 کیلوژول برمتر مربع و در آکریل ملیودنت 1.39 کیلوژول بر متر مربع بود. بین میانگین استحکام ضربه ای آکریل های آکروپارس وملیودنت تفاوت معنی داری وجود نداشت (p=0.26) وهر دو آکریل با استاندارد شماره 2487 بریتانیا (حداقل 0.8 کیلوژول برمتر مربع) مطابقت داشتند. نتیجه گیری: استحکام ضربه ای آکریل های آکروپارس و ملیودنت از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارد و در مقایسه با استاندارد بریتانیا، بیش از حد استاندارد ذکر شده می باشند.

زمینه و هدف: مرطوب بودن سطح عاج اچ شده یک عامل مهم در حصول باند موثر می باشد ولی درجه رطوبت مورد نیاز مشخص نبوده  و مورد بحث است. در سیستم های چسبنده عاجی مختلف، میزان متفاوتی از آب برای حصول یک لایه هایبرید با بهترین کیفیت لازم می باشد. به همین جهت این مطالعه با هدف ارزیابی اثر میزان رطوبت سطح عاج اچ شده بر نانولیکیج و ضخامت لایه هیبرید انجام گردید. روش بررسی : مطالعه حاضر به روش مداخله گرانه موازی انجام گردید. دراین مطالعه از سیستم های چسبنده عاجیOne-Coat Bond Prime& Bond 2.1 Single Bond و سه روش مختلف خشک کردن عاج اچ شده:wet (خشک کردن با گلوله پنبه)، Semidry (خشک کردن با پوار هوای ملایم به مدت سه ثانیه) و Dry (خشک کردن با پوار هوای شدید به مدت 15 ثانیه) استفاده شد. از 54 عدد دندان پرمولر سالم خارج شده استفاده گردید که در آنها حفراتCIV تهیه شد. بعد از ترمیم حفرات به وسیله یک کامپازیت Flowable و رنگ آمیزی به وسیله نیترات نقره، ارزیابی نانولیکیج و ضخامت لایه هیبرید انجام شد، سپس به وسیله SEM نانولیکیج و ضخامت لایه هیبرید اندازه گیری گردید. از آنالیز واریانس دو عاملی و یک عاملی و آزمون DUNCAN و تست همبستگی با ضریب اطمینان 95% جهت آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها: درهمه نمونه ها نانولیکیج اتفاق افتاد و باافزایش خشکی سطح عاج مقدار آن به طور معنی دار افزایش یافت. همچنین در نمونه هایی که بیشتر خشک شده بود ضخامت لایه هیبرید به طور معنی داری کاهش یافت. کمترین میزان نانولیکیج در سیستم چسبنده عاجی با حلال آب(One Coat Bond)  ودر روش Wet و بیشترین میزان نانولیکیج در سیستم چسبنده عاجی با حلال استون(Prime & Bond 2.1) و روش Dry مشاهده شد. در همه سیستم های مورد مطالعه کمترین نانولیکیج و بیشترین لایه هیبرید در روش Wet دیده شد، یعنی درحضور ضخامت بیشتر لایه هیبرید، سیل عاجی نسبتا بهتر بود. نتیجه گیری: 1- در بین سیستم های چسبنده عاجی مورد آزمایش سیستم با حلال آب (One Coat Bond) کمترین نانولیکیج را در هر سه روش خشک کردن عاج نشان داد. 2- بیشترین میزان نانولیکیج در سیستم چسبنده با حلال استون (Prime & Bond 2.1) ودر سطح عاج کاملا خشک شده اتفاق افتاد 3- در هر سیستم چسبنده عاجی بین نانولیکیج سه روش خشک کردن، تفاوت آماری معنی داری وجود داشت. 4- بین افزایش نانولیکیج و کاهش ضخامت لایه هیبرید درهرسه سیستم وهرسه روش خشک کردن عاج اچ شده همبستگی معنی داری وجود داشت.

زمینه وهدف: رزین های آکریل سرما سخت برای ساخت پروتزهای موقت، پلاکهای ارتودنسی، تعمیر شکستگیها و بعضی اوقات تهیه قاشقک مورد استفاده قرار می گیرند. این گونه آکریل های دارای مقادیری انقباض پلی مریزاسیون می باشند که می تواند بردقت وسایل ساخته شده با آنها اثر بگذارد. در این بررسی تغییرات ابعادی خطی یک نوع آکریل سرماسخت ارتودنسی ایرانی (آکروپارس OP) با یک نوع آکریل استاندارد خارجی (ملیودنت) مقایسه شده است. روش بررسی: در این بررسی تجربی آزمایشگاهی تعداد بیست نمونه در دو گروه ده تایی از دونوع آکریل سرما سخت آکروپارس Op و ملیودنت با رعایت دستورات سازندگان دریک مولد فازی ساخته شده و تغییرات ابعادی خطی آنها در فواصل24، 48 و 72 ساعت پس از پلی مریزاسیون توسط کولیس دیجیتال ( با دقت 0.01 میلی متر) اندازه گیری گردید. نتایج حاصل به کمک آزمونهای تی - زوج، تی - دانشجویی و آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در مورد آکریل ایرانی اختلاف میانگین فقط بین روزهای دوم (0.20±96.20) و سوم (0.17±96.33) از نظر آماری معنی دار است(P3=0.006) . اما بین روزهای اول (0.25±96.20) و دوم (P1=0.958) و روزهای اول و سوم(P2=0.123)  معنی دار نمی باشد. درمورد آکریل خارجی، میانگین اندازه ها در هر سه روز (روز اول:0.47±0.37، روزدوم: 0.28±0.15 و روز سوم: 0.24±0.18) از نظر آماری اختلاف معنی داری دارد (P3=0.000 و P2=0.001 و P1=0.005) همچنین اختلاف بین دو نوع آکریل ایرانی و خارجی از نظر آماری در هر سه روز (روز اول:0.25±95.82، روز دوم: 0.11±96.05 و روز سوم: 0.10±96.15) معنی دار محاسبه گردید (P=0.003). اختلاف میانگین گروهها با مولد فلزی پس از سه روز در آکریل خارجی معنی دار (P=0.000) و درآکریل ایرانی غیر معنی دار (P=0.774) بوده است. نتیجه گیری: آکریل اکروپارس سرما سخت در این بررسی ثبات ابعادی بیشتری نسبت به نوع مشابه خارجی ازخود نشان داده است. بیشترین اختلاف این دو آکریل نسبت به هم به مولد فلزی در 24 ساعت اول و کمترین اختلاف آنها مربوط به 48 ساعت پس از سخت شدن می باشد، اما پس از 48 ساعت دو آکریل با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری پیدا کرده اند.

زمینه و هدف: درد دندان همانند دردهای عمقی دیگر نظیر درد عضلات تنها محدود به دندان دردناک نمی باشد و به نواحی مختلف سروگردن، ارجاع پیدا می کند و تعیین منشا واقعی درد را با مشکل مواجه می سازد. هدف از این مطالعه، بررسی الگوی انتشار درد ارجاعی ناشی از هر یک از دندانها خلفی فک بالا و پایین در نواحی مختلف سروگردن می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی (Cross sectional) چهار صد و ده بیمار که به دلیل درد دندان های خلفی فک بالا  پایین به بخشهای تشخیص بیماریها، جراحی و اندونتیکس دانشکده دندانپزشکی تهران مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از معاینات کلینیکی و رادیوگرافیک، دندان مبتلا مشخص و محلهای ارجاع درد با پرسش از بیمار تعیین گردید. بعد از جمع آوری اطلاعات محلهای مختلف ارجاع درد کد گذاری و در نرم افزار آماریSPSS  مورد بررسی قرار گرفت و بدین ترتیب محلهای مورد نظر درد بیست دندان خلفی فک بالا و پایین به طور جداگانه مشخص شد، سپس با توجه به توزیع فراوانی محلهای ارجاع درد در مورد هر دندان محل های شایع تر و با شیوع کمتر ارجاع درد تعیین و در شکل شماتیک مربوط به همان دندان علامت گذاری شد. یافته ها: بیشترین محل ارجاع درد دندانهای خلفی فک بالا و پایین، دندانهای مجاور و گوش و کمترین محل ارجاع درد نواحی پس سر و گردن بودند. همچنین بین الگوهای ارجاع درد دندانها مختلف در جهات عمودی و افقی همپوشانی وجود داشت. نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه درد ارجاعی ادنتوژنیک به صورت عمودی در بافتهای مختلف سروگردن منتشر می شود و یک طرح لایه لایه یا پوست پیازی ایجاد می کند.

مقدمه: برای نخستین بار در سال 1926،Abrikossof  گرانولرسل تومور را توصیف کرد. در آن زمان منشا این تومور را عضله مخطط می دانستند اما امروزه با بررسیهای میکروسکوپ الکترونی و استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی منشا عصبی تومور مورد تایید قرار گرفته است زیرا این تومور نشانگرهای سلولی بافت عصبی مانند پروتیین NSE ,S100 و MBP را بروز می دهد. وقوع همزمان گرانولرسل تومور دهانی و اسکواموس سل کارسینوما نادر است و با توجه به اطلاعات جمع آوری شده تنها در سال 1997 در دانشکده پزشکی Mountsinal گزارش شده است. معرفی مورد: این مقاله دومین مورد از وقوع همزمان گرنولرسل تومور و اسکواموس سل کارسینومای دهانی را در سطح پشتی زبان مردی 46 ساله توصیف می کند که با شکایت از وجود تورم و زخمی پایدار در این ناحیه مراجعه کرده و پس از انجام بیوپسی در بررسی میکروسکوپی با رنگ آمیزی هماتوکسیلن ائوزین و رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای نشانگر S100 و سایتوکراتین CK تشخیص فوق محرز شده است.

زمینه و هدف: آماده سازی کانال که اساس درمانهای موفقیت آمیز اندودنتیک را تشکیل می دهد در کانالهای انحنادار می تواند منجر به بروز حوادثی گردد. هدف ازاین مطالعه مقایسه فایل دستی استنلس استیل (K-TYPE) و سیستم چرخشی Profile وHero642  درتغییر شکل نهایی کانال و زمان صرف شده جهت آماده سازی کانال می باشد. روش بررسی: دراین مطالعه مداخله ای (Interventional) 42 دندان مولر خارج شده فک پایین انسان با انحنای 20-50 درجه در کانال مزیال به سه گروه تقسیم شدند. قبل از آماده سازی کانال ها یک تصویر رادیوگرافی تهیه شدو پس از آماده سازی توسط فایل دستی استنلس استیل، سیستم چرخشی Profil و سیستم چرخشیHero 642  نیز برروی همان تصویر تهیه شد. قبل و بعد از آماده سازی کانال به منظور تشخیص شکل آن، جیوه به داخل کانال ها تزریق گردید، سپس از نرم افزار کامپیوتری Corel Draw 7 به منظور بررسی میزان تغییر شکل و جابجایی کانال استفاده شد. زمان آماده سازی کانال نیز درهر سه گروه ثبت گردید. داده های این مطالعه با استفاده از آزمون آماریANOVA  تحت بررسی قرار گرفت. یافته ها: تغییر شکل  کانال ها در دو بعد مزیودیستال و باکولینگوال توسط فایل دستی استنلس استیل به طور معنی دار بیشتر از سیستم چرخشیProfile  و Hero 624 بود، (P<0.05). همچنین زمان صرف شده جهت آماده سازی کانال توسط سیستم های چرخشی نیکل تیتانیوم به طور معنی دار کمتر از فایل دستی استنلس استیل بود. P<0.05)) نتیجه گیری: تغییر شکل کانال ها توسط سیستم های چرخشی Profile و Hero 624 کمتر و زمان صرف شده جهت آماده سازی کانال نیز کمترازفایل دستی استنلس استیل بود.

زمینه و هدف: فراوانی پیگمانتاسیون درمیان اقوام و نژادهای مختلف متفاوت است. به همین دلیل هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی پیگمانتاسیون مخاط دهان در جمعیت مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان و تعیین احتمال وجود ارتباط بین سیگار و بروز پیگمانتاسیون ملانین در دهان می باشد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی برروی دویست و سی بیمار مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان و بخش بیماریهای دهان به صورت تصادفی و براساس تعیین حجم نمونه انجام شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران به همراه اطلاعات در رابطه با مصرف سیگار در پرونده آنان ثبت شد. معاینه کلینیکی توسط متخصص بیماریهای دهان صورت گرفت و ضایعات براساس میزان پیگمانتاسیون به سه درجه خفیف، متوسط و شدید دسته بندی شدند. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS روایت ده و با آزمونChi-Square  تجریه و تحلیل گردید. یافته ها: در جمعیت مورد مطالعه صد نفر معادل 43.47% دارای پیگمانتاسیون دهانی بودند که 26 نفر آنها سیگار مصرف می کردند. شایعترین محل پیگمانتاسیون در دهان ناحیه قدام لثه چسبنده ماگزیلا و مندیبل می باشد. مصرف سیگار به طور معنی داری همراه با فرم شدید پیگمانتاسیون بوده است (P<0.05). در این مطالعه ارتباط معنی داری بین رنگ پوست و پیگمانتاسیون مخاط دهان مشاهده شد(P<0.05) . نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که در مقایسه با مناطق دیگر دنیا میزان پیگمانتاسیون درمحدوده متوسط قرار داشته به طوری که این میزان از کشورهای اروپایی بیشترواز کشورهای جنوب شرق آسیا کمتر بوده است. دراین بررسی مصرف دخانیات تنها باعث افزایش شدت پیگمانتاسیون شده است.

زمینه و هدف: لیکن پلان بیماری مزمن پوستی ومخاطی است که با درصد شیوع 0.2-2 ذکر شده است. درنوع اروزیواین بیماری به دلیل همراه بودن با ضایعات زخمی و درد و سوزش، درمان الزامی است. متداولترین داروهای مصرفی در درمان لیکن پلان اروزیو دهانی کورتیکواستروییدها هستند که به دلیل عوارض دارویی نیاز به درمان با سایر روشها را دارد. لذا قرارشد تاروش درمان با کرایو که یک روش غیر دارویی دردرمان لیکن پلان اروزیو میباشد مورد بررسی قرار گیرد. روش بررسی: این مطالعه به صورت primary clinical study برروی 11 بیمار که شامل هفت زن وچهار مرد در محدوده سنی 27-67 سال با میانگین سنی 47 سال که دارای بیماری لیکن پلان اروزیو مخاط دهان بودند انجام شد. پس از پرکردن پرسشنامه مربوطه و اندازه گیری ضایعه و انتخاب پروب مناسب با اندازه، ناحیه، توسط عمل کننده منحمد گردید. ضایعات درهفته اول و دوم پس از درمان از لحاظ بهبودی، اریتم و التهاب، درد و سوزش مورد معاینه قرار گرفتند و در نهایت با استفاده از آزمون رتبه ای Wilcoxon نتایج بررسی شد. یافته ها: نتایج بدست آمده از طریق آزمون رتبه علامتی Wilcoxon حاکی از این است که کاهش اندازه ضایعه در هفته دوم نسبت به هفته اول از اختلاف آماری معنی داری برخوردار است (p=0.03)، کاهش اریتم و التهاب نیز در هفته دوم نسبت به هفته اول ازاختلاف آماری معنی دار برخوردار بود(p=0.007)  و همچنین کاهش درد و سوزش در هفته اول نسبت به قبل از درمان و در هفته دوم نسبت به هفته اول نیز اختلاف آماری معنی داری برخوردار بوده است (p=0.007). نتیجه گیری: طبق نتایج حاصل از این مطالعه می توان این روش را به عنوان یک روش مفید و موثر، در درمان لیکن پلان اروزیو دهانی معرفی کرد.