مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1387 | دوره:20 | شماره:2 (مسلسل 67) |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: برخی مطالعات نشان دهنده ارتباط و تشدید وضعیت بیماری پریودنتال در افراد دارای تنفس دهانی است به همین جهت هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین بیماریهای پریودنتال و تنفس دهانی می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت همگروهی تاریخی بر روی نود نفر (45 نفر در هر گروه) با روش مشاهده و معاینه کلینیکی دهانی انجام شد. نمونه ها از میان افراد 20- 35 ساله مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ودرمانگاههای دندانپزشکی شهر اصفهان انتخاب شدند. گروه مواجهه یافته (دارای تنفس دهانی) شامل افرادی بود که داشتن کام گنبدی شکل و نرسیدن لبها به یکدیگر در حال استراحت با استفاده از سه روش معاینه در مورد آنها تایید شده بود. افراد علاقه مندی که در هر سه روش معاینه دارای تنفس دهانی بودند وارد مطالعه شدند. گروه غیر مواجهه یافته شامل افرادی بود که از راه بینی و به صورت طبیعی نفس می کشیدند. شاخص بهداشت دهان همه افراد با تعیین میزان رنگ گرفتگی دندانها بعد از جویدن قرصهای آشکارکننده مشخص شد. شاخص لثه ای افراد در نواحی قدامی و خلفی تعیین و با استفاده از آزمون Man-Whitney مقایسه گردید.یافته ها: در ناحیه قدام دهان افراد مواجهه یافته، نمره یک شاخص لثه ای در پنج نفر معادل 11.1%، نمره دو و در 36 نفر برابر80 % و نمره سه در چهار نفر برابر8.9 % مشاهده گردید. در گروه غیر مواجهه یافته نیز، پنج نفر برابر11.1 % دارای شاخص صفر، 32 نفر معادل 71.1% دارای شاخص یک و هشت نفر برابر17.8 % دارای شاخص دو بودند. استفاده از آزمون Man-Whitney تفاوت موجود بین دو گروه را از نظر آماری معنی دار نشان داد.(P<0.001) نتیجه گیری: تنفس دهانی به عنوان یکی از عوامل موضعی مستعدکننده بیماریهای لثه در دهان محسوب می شود. اگر چه به نظر می رسد این تاثیر فقط در ناحیه قدامی می باشد.

زمینه و هدف: کاربرد بیس گلاس آینومر (GI) نوری زیر ترمیمهای آمالگام در کاهش حساسیت پس از درمان نشان داده شده است. این مطالعه جهت بررسی بالینی و مقایسه نحوه کاهش حساسیت این روش مرسوم با روش جدید (استفاده توام از Self etch bonding و GI نوری) انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 36 بیمار با دو دندان خلفی دارای پوسیدگی عمیق (با فاصله کمتر از دو میلی متر تا پالپ، در رادیوگرافی) انتخاب شدند. در هر بیمار پس از رضایت بیمار و انجام آزمونهای تشخیصی (سرما، گرما، دق، تست الکتریکی پالپ) به صورت تصادفی در یکی از دندانها GI نوری قرار داده شده و دندان با آمالگام پرگردید و در دندان دیگر از ترکیب SE bond) Self etch bonding) و GI نوری استفاده شد. بیماران در روزهای سوم، سی ام و ماه سوم مورد ارزیابی و انجام آزمونهای حیاتی قرار گرفتند و میزان حساسیت پس از درمان با این دو روش بـررسی و مقایسه شد. نتایج با استفاده از نرم افـزار آماری SPSS و آزمونهای آماری Fridman Test و تست تکمیلی از نوع Duan آنالیز گردید.یافته ها: کاهش حساسیت در تست سرما از پیگیری اول به دوم در روش ترکیبی نسبت به روش مرسوم به طور معنی داری بیشتر بود p<0.05، اما تفاوت کاهش حساسیت درسایر آزمونها بین دو روش معنی دار نبود. در پیگیری دوم نسبت به سوم کاهش حساسیت در هیچ یک از آزمونها بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: کاربرد ترکیب SE bond و GI نوری در زیر ترمیم آمالگام به عنوان روش جدید، در کاهش حساسیت به سرما در کوتاه مدت (یک ماهه) موثر است، اما در طولانی مدت در پاسخ به آزمونهای حیاتی بین دو روش تفاوتی وجود ندارد.

زمینه و هدف: مطالعات مختلف بر روی شدت بیماریهای پریودنتال در مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی تحت درمان دیالیز نتایج متناقضی را نشان داده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنشیوم و DMFT در بیماران مراجعه کننده به سه بیمارستان شهر تهران بود.روش بررسی: در این مطالعه Historical Cohort صد و بیست نفر در دو گروه شصت نفری شامل افراد تحت درمان همودیالیز و افراد سالم انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، جنس و شاخص پلاک یکسان سازی شده بودند. بعد از گرفتن رضایت نامه و تکمیل پرسشنامه دو شاخص PDI و DMFT مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها استخراج و با آزمون t مورد قضاوت آماری قرارگرفت.یافته ها: نتایج نشان داد کهDMFT بین دو گروه تفاوت معنی داری را ندارد (P>0.05) 68.3% از بیماران کلیوی تحت دیالیز دارای بیماری پریودنتیت یا از دست رفتن چسبندگی لثه می باشند، در حالی که این میزان در گروه شاهد 18.3% به دست آمد. همچنین 81.7% افراد سالم مورد مطالعه دارای ژنژیویت بودند که این میزان در افراد بیمار 31.7% مشاهده گردید و این تفاوتها از لحاظ آماری کاملا معنی دار بودند. (P<0.0001)نتیجه گیری: شدت بیشتر بیماری پریودنتال مشاهده شده در گروه تحت درمان دیالیز لزوم ملاحظات ویژه درمانی این گونه افراد را نمایانتر ساخته است. پیشنهاد می گردد که معاینات منظم به برنامه درمانی این افراد افزوده شود.

زمینه و هدف: عدم وجود اطلاعات کافی در مورد سمانهای گلاس آینومر مختلف در بازار ایران، ضرورت مطالعه بیشتردر این موارد را الزامی می سازد. این مطالعه به منظور تعیین و مقایسه استحکام خمشی شش نوع سمان گلاس آینومر ترمیمی در سه فاصله زمانی مختلف (یک روز، یک هفته و یک ماه) انجام شد.روش بررسی: در ایـن مطالعـه آزمـایشگاهی نـود نـمونـه از شش نـوع سمـان گلاس آینـومـر تـرمیمی شامل: Fuji II Lc (Fu II), Kavitan Lc (K Lc), Fuji II (Fu II), AriadentSecurafil (Ad SF) , DiamondCarve & 90 (DC & 90) , Kvitan Plus (KP)، تهیه شد. نمونه ها با استفاده از مولد آلومینیومی دو تکه و با ابعاد (25×2×2 میلی متر) مطابق استاندارد 1989، 5199، 1988 BS، Iso 4049 آماده گردیدند. بدین ترتیب که در هر گروه مجموعا 15 نمونه در سه زیرگروه زمانی (پنج نمونه در هر زیر گروه) تهیه شده، کلیه نمونه ها پس از اتمام Setting time، 15 دقیقه داخل مولد نگهداری شدند، به جز نمونه های تهیه شده از سمان نورسخت KLc که تا 45 دقیقه بعد از تابش نور در مولد نگهداری شد، تمام نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد در رطوبت100 % در داخل انکوباتور قرار گـرفتند. کلیه نمونه ها بعد از مدت زمان یک روز، یک هفته و یک ماه تحت آزمون سنجش استحکام خمشی تـوسط دستگاه سنجش خواص مواد (Zwick Germany) قرار گرفتند. (نیروی اولیه 0.02 نیوتن و سرعت تیغه دستگاه یک میلی متر برثانیه). اطلاعات خام به دست آمده تـوسط آزمون توزیع نرمال و Oneway ANOVA و Tukey HSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح آماری کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: سمان گلاس آینـومر Fu II Lc از استحکام خمشی بالاتـری نسبت به سایر سمانها در سه زمان مورد بررسی برخوردار بود (0.05>p). استحکام خمشی سمان DC & 90 پس از یک روز بالاتر از Fu II قرار داشت، اما از Fu II Lc کمتر به نظر می رسید و پس از یک هفته و یک ماه نیز مشابه سایر سمانهای کانونشنال بود. بین استحکام خمشی سه سمان کانونشنال در سه زمان فوق تفاوت معنی داری مشاهده نشد. استحکام خمشی سمان گلاس آینومر اصلاح شده با رزین K Lc در یک روز و یک ماه کمتر از Fu II Lc و در یک ماه مشابه سمانهای کانونشنال بود.نتیجه گیری: سمانهای کانونشنال مورد بررسی رفتار استحکامی مشابهی را نشان دادند. رفتار استحکامی سمان DC & 90 مشابه سمانهای کانونشنال بود.

زمینه و هدف: موفقیت کلینیکی سیلنت ها در پیش گیری از پوسیدگی ارتباط مستقیم با گیر و استحکام پیوند آنها دارد و در این ارتباط مطالعات فراوانی صورت گرفته است. هدف از این مطالعه لابراتواری ارزیابی و مقایسه قدرت استحکام باند برشی فیشور سیلنت بر مینا پس از شستشوی سطح اچ شده با دو زاویه 45 درجه و نود درجه است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 31 دندان پرمولر با دو سطح باندینگ (باکالی و لینگوالی) مورد بررسی قرار گرفتند. سطوح باندینگ باکالی و لینگوالی، صاف، موازی و عمود بر افق و در حد مینا آماده شده و پس از اچینگ با اسید فسفریک 37% با زاویه نود درجه در سمت باکال و 45 درجه در سمت لینگوال شستشو شدند. پس از خشک کردن و کاربرد سیلنت، نمونه های آماده شده برای مدت 24 ساعت در آب مقطر 37 درجه ذخیره گردید و پس از آن تحت آزمایش بررسی قدرت استحکام باند برشی در دستگاه اینسترون قرار گرفتند. در پایان یافته ها به کمک آزمون آماری t و ضریب همبستگی Pearson مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد اگرچه میانگین قدرت استحکام باند در نمونه های شستشو شده با زاویه نود درجه بیش از گروه 45 درجه بود، اما این دو گروه به لحاظ آماری با استفاده از t.test و محاسبه ضریب همبستگی Pearson تفاوت معنی داری را نشان ندادند.نتیجه گیری: شستشوی سطوح اچ شده با زوایای 45 و نود درجه تاثیری در میزان استحکام باند برشی سیلانت ها ندارد.

زمینه و هدف: دیابت ملیتوس آسیبهای متعددی را در بافتها و ارگان های مختلف بدن از جمله پالپ و پریودنشیم بر جای می گذارد. هدف از این مطالعه جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف در زمینه تاثیر دیابت بر بافتهای پالپ و پری رادیکولر در حالت سلامت و نیز نقش دیابت در الگوی عفونتهای پالپ و پری رادیکولر می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مروری ابتدا مطالب با جستجوی کلمات کلیدی (دیابت، پالپ، پریودنشیم، عفونت پری رادیکولر، عفونت پری اپیکال، ضایعه پری رادیکولر، ضایعه پری اپیکال) در محدوده سالهای 1960- 2008 در سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا (PubMed) و Cochrane و نیز جستجو در کتابهای مرجع جمع آوری گردید، سپس تحقیقات بر اساس قدرت و ضعف مواد و روشهای تحقیق و سال انتشار دسته بندی شده و پس از گردآوری مطالب از منابع مختلف، ادغام مطالب با تکیه بیشتر بر منابع قویتر صورت گرفت.یافته ها: تغییرات هیستوپاتولوژیک متعدد در پالپ و پریودنشیم به همراه تغییرات کمی و کیفی ایجاد شده در فلور نرمال دهان و تغییرات سیستم ایمنی در بیماران دیابتی سه ضلع مثلثی را تشکیل می دهند که نه تنها استعداد بیشتر نکروز و عفونت پالپ و بروز بیماری پری رادیکولر را سبب می شوند بلکه باعث می گردند سیر این عفونتها و درمانشان با افراد سالم متفاوت باشند.نتیجه گیری: سیر عفونت پالپ و پری رادیکولر در بیماران دیابتی با افراد سالم کاملا متفاوت است و این مطلب موجب می گردد پاسخ به درمان در این بیماران نیز با افراد سالم متفاوت باشد.

زمینه و هدف: آگاهی از زمان بقای استریلیزاسیون در انواع مختلف بسته بندیها از سیکل استریلیزاسیون مجدد جلوگیری می نماید. این مطالعه با هدف بررسی زمان بقای استریلیزاسیون در چهار نوع از کیسه های استریل رولی – پرسی و چسبی در مقایسه با روش مرسوم شان پارچه ای طراحی و اجرا گردید.روش بررسی: مطالعه به روش تجـربی بر روی هـزار و چهار صد نمونه شامل پنج گـروه دویست و هشتاد عددی شان پارچه ای و پاکت های استریل رولی- پرسی Steriperfect و Tecno – Gaz و چسبی Sogeva و E_Line هر کدام حاوی یک سیم ارتودنسی به طول ده سانتی متر، انجام گردید. نمونه ها پس از استریلیزاسیون با اتوکلاو در محیط فعال دندانپزشکی قرار گرفته و به طور تصادفی چهل نمونه از هر گروه در هر یک از زمانهای صفر، یک و دو و نیم، چهار، پنج و نیم، هفت و نه ماه تحت کشت میکروبی قرار گرفتند. جهت بررسی اختلاف بین هر دو گروه از آزمون دقیق Fisher استفاده گردید.یافته ها: نتیجه مطالعه نشان دهنده پنج مورد آلودگی در شان پارچه ای و شش مورد آلودگی در بسته بندی Steriperfect، سه مورد در Tecno – Gaz یک مورد در Sogeva و دو مورد در E_line در زمان صفر بود. در ماه اول نیز دو مورد آلودگی در شان پـارچه ای، یک مورد در Steriperfect، دو مورد در Tecno-Gaz، سه مورد در Sogeva و یک مورد در E_line مشاهده گردید. مورد آلودگی در زمانهای دو و نیم، چهار، پنج و نیم، هفت و نه ماه مشاهده نگردید. مشخص شد که موارد آلودگی مشاهده شده در زمانهای صفر و یک، به علت خطای فردی بوده است.نتیجه گیری: در یک جمع بندی کلی به نظر می رسد که احتمالا نوع بسته بندی تاثیـری بر بـقای استریلیـزاسیون نمی گـذارد و نـوع بسته بندیهای اخیر مشابه شان پارچه ای در نگهداری استریل وسایل تا نه ماه پیگیری عمل مثبت نشان دادند.

زمینه و هدف: آفت دهان به وسیله زخمهای منفرد یا متعدد دردناک و عود کننده مشخص می شود. در این مطالعه آنتروکینون (Antrokinon) یک ترکیب گیاهی با خاصیت ضد التهابی است که در درمان ضایعات پوستی و زخمهای ناشی از سوختگی مورد استفاده قرارگرفته است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات درمانی آنتروکینون بر زخمهای آفتی دهان می باشد.روش بررسی: در این مطالعه که یک کارآزمایی بالینی است اثرات درمانی آنتروکینون در مقایسه با دارونما (پلاسبو) نزد هشتاد نفر از مراجعان به دانشکده دندانپزشکی مشهد که مبتلا به آفت دهانی بودند بررسی شد. روش مطالعه دوسو-کور بود. دارو و دارونما از نظر رنگ کاملا مشابه و به شکل قطره و درون ظروف پنج میلی لیتری قرار داشتند. دارو و دارونما چهار بار در روز به فواصل منظم هر بار پنج قطره مخلوط با پنج سی سی آب به صورت دهان شویه استفاده شد. آنالیز آماری با استفاده از تست Mann-Withney صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که دارو به طور قابل ملاحظه ای نسبت به دارونما بر طول زمان بهبودی زخم تاثیر مثبت دارد و کاهش چشمگیری در طول مدت بالینی زخم بعد از استفاده از داور در مقایسه با دارونما دیده شد. (P<0.05) همچنین دارو نسبت به دارونما به طور قابل ملاحظه ای باعث کاهش طول مدت سوزش گردید. (P<0.05)نتیجه گیری: آنتروکینون باعث کاهش مدت سوزش و مدت بالینی زخمهای آفتی دهان می شود.

زمینه و هدف: وجود هرگونه پلاک میکروبی نه تنها از لحاظ ظاهری مطلوب نیست بلکه می تواند باعث عفونت و التهاب در بافتهای لثه ای دهان، دستگاه گوارش و راههای تنفسی و همچنین بوی بد دهان شود. هدف از این مطالعه تاثیر دو محلول شستشو دهنده آبلیمو 10% و قرص تمیزکننده Effervescent در زدودن پلاک میکروبی از سطح دستگاه متحرک ارتودنسی بود.روش بررسی: در این بررسی مداخله ای بالینی تعداد سی بیمار دارای پلاک متحرک ارتودنسی فک بالا، به طور تصادفی و بدون توجه به جنسیت، در محدوده 9-14سال (میانگین 12سال) انتخاب شدند. تمامی پلاک های متحرک ابتدا توسط دستگاه اولتراسونیک کاملا تمیز شدند، سپس از بیماران خواسته شد چهار روز بعد مراجعه کنند. طی دوره انجام این مطالعه بیمار نبایستی از هیچ گونه دهان شویه یا وسیله کمک بهداشتی دیگر جهت تمیز کردن پلاک متحرک استفاده می کرد. در این مرحله پلاک متحرک ابتدا داخل محلول اریتروسین به مدت هفت دقیقه قرار گرفته و از لحاظ وجود پلاک میکروبی Score بندی گردید. در مرحله بعد پلاک متحرک داخل محلول آبلیمو10 % به مدت سی دقیقه قرار داده شد و مجددا Score آن تعیین گردید. بعد از تمیز کردن پلاک متحرک توسط دستگاه اولتراسونیک، مجددا به بیمار تحویل داده شد و از او خواسته شد چهار روز بعد مراجعه کند. در مراجعه دوم پلاک بعد از Score بندی، این بار داخل محلول حاوی قرص Effervescent به مدت سی دقیقه قرار گرفت و سپس Score آن مشخص گردید. جهت اطمینان بیشتر این عمل دو بار دیگر تکرار شد. بعد از جمع آوری اطلاعات اولیه، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون Sing استفاده گردید.یافته ها: در ده مورد معادل 33.4% Score های میـزان پلاک بعد از به کارگیری روش اول (آبلیمو10 %) کاهش یافت و در بیست مورد برابر 66.6% دیگرهیچ تغییرScore دیده نشد. (0.002=P) در تمام موارد Scoreهای میـزان پلاک بعد از به کارگیـری روش دوم (قرص Effervescent) کاهش پیدا کرد با این وجود این روش فقط در 36.7% موارد معادل 11 نفر موجب حذف کامل پلاک گردید. (P<0.001) مقایسه بین Score های میزان پلاک باقیمانده بعد از به کارگیری روشها نشان داد که در 93.4% از موارد معادل 28 نفر Score ها در روش دوم (قرص Effervescent) کمتر از روش اول (آبلیمو 10%) بود. (P<0.001)نتیجه گیری: محلول آبلیمو با غلظت10 % تاثیر کمی در کاهش میزان پلاک میکروبی دارد. قرص تمیز کننده Effervescent در حذف پلاک میکروبی موثرتر از محلول آبلیمو10 % است.

زمینه و هدف: سمانهای رزینی دوال کیور جهت چسباندن ترمیمهای غیر مستقیم مانند اینله ها و انله های سرامیکی یا کامپوزیتی به کار می روند. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی دودستگاه سخت کننده نوری LED و QTH در پلیمریزه کردن سمان رزینی دوال کیور موجود در زیر انله سرامیکی است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، ده نمونه با دستگاه QTH و ده نمونه با دستگاه LED سخت شدند، بدین صورت که یک حلقه فلزی به قطرپنج میلی متر و ضخامت 0.5 میلی متر روی سطح عاج برش خورده دندان مولری که داخل آکریل خود سخت شونده مانت شده بود قرار داده شد. زیر این حلقه نوار میلار قرار گرفت و داخل آن با سمان رزینی دوال کیور Maxcem پر شد، سپس روی این حلقه نیز نوار میلار دیگری قرار گرفت و بر روی این نوار انله سرامیکی از جنس پرسلن فلدسپاتیک قـرار داده شد. آنگاه با دستگـاه سخت کننده نوری که نوک آن به صورت چسبیده به انله قرار داشت به مدت شصت ثانیه نور تابانده شد. سپس نمونه ها به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد و محیط تاریک نگهداری شدند و پس از آن سختی آنها توسط دستگاه ریز سختی سنج ویکرز در چهار نقطه (یک نقطه در مرکز و سه نقطه در اطراف) با اعمال نیروی 245.2 میلی نیوتن به مدت پنج ثانیه اندازه گیری شد و داده ها توسط آزمون آماری t و نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین اعداد سختی ویکرز حاصل از نمونه های سخت شده توسط دستگاه QTH،24.75±3.59  و توسط دستگاه LED 33.92±2.28 به دست آمد که از نظر آماری بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت.((P<0.001نتیجه گیری: کارایی دستگاه LED در پلیمریزه کردن سمان رزینی موجود در زیر انله سرامیکی به مراتب بهتر از QTH می باشد.

زمینه و هدف: ادنتوژنیک کراتوسیست، کیست ادنتوژنیک تکاملی با رفتار تهاجمی و تمایل به عود بالاست. اپی تلیوم این کیست دارای توان رشدی بیشتری نسبت به کیست فولیکولار می باشد. BCL-2 پروتئین ضد آپوپتـوتیک است و باعث افـزایش طول عمر سلول هـای اپی تلیالی می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه واکنش ایمنی شاخص ضد آپوپتوتیک BCL-2 در لایه های مختلف اپی تلیوم و کل پوشش اپی تلیالی کیست فولیکولار و ادنتوژنیک کراتوسیست انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر و توصیفی - تحلیلی، بر روی بیست بلوک پارافینه مرتبط با ادنتوژنیک کراتوسیست و بیست بلوک پارافینه کیست فولیکولار، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر BCL-2 به کمک آنتی بادی (Anti BCL-2 (Clone 124, 1 Sotype: IgG, Kappa, DAKO, Denmark انجام شد. تعداد سیتوپلاسم سلول های اپی تلیالی رنگ گرفته شده در ناحیه بازال، میانی و سطحی اپی تلیوم پوشاننده هر دو کیست و کل پوشش اپی تلیالی آنها در هزار سلول اپی تلیالی شمارش شده و در نهایت نتایج به صورت (انحراف معیار± درصد میانگین) بیان گردید. داده های به دست آمده وارد SPSS شده و با استفاده از آنالیز Roc curve و Student- t-test تحلیل شد و با یکدیگر مقایسه گردید.یافته ها: رنگ پذیری با نشانگر BCL-2 در لایه بازال و میانی ادنتوژنیک کراتوسیست به ترتیب 1.4 ± 98.5% و 3.2 ±12.1% بوده اما در لایه های سطحی عدم رنگ پذیری مشاهده شد. رنگ پذیری با نشانگر BCL-2 در لایه بازال کیست فولیکولار 1.9 ±2.1% بود ولی در لایـه های میانی و سطحی عدم رنگ پذیری مشاهده شد. اختلاف میـانگین رنگ پذیری با نشانگر BCL-2 در لایـه های مختلف پوشش اپی تلیالی ادنتوژنیک کراتوسیست از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). میانگین رنگ پذیری در کل پوشش اپی تلیالی کیست فولیکولار 0.63±0.7% و در ادنتوژنیک کراتوسیست 1.5±36.8% بود. اختلاف میانگین رنگ پذیری با نشانگر BCL-2 در کل پوشش اپی تلیالی کیست فولیکولار و ادنتوژنیک کراتوسیست از نظر آماری معنی دار بود. ((P<0.001نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر نقش BCL-2 در پاتوژنز ادنتوژنیک کراتوسیست بوده و افزایش بیان نشانگر BCL-2 در لایه بازال ادنتوژنیک کراتوسیست مرتبط با عود و رفتار تهاجمی بیشتر آن نسبت به کیست فولیکولار است. همچنین می توان از افزایش بیان نشانگر BCL-2 در لایه بازال به عنوان شاخص کمکی جهت افتراق کیست فولیکولار از ادنتوژنیک کراتوسیست استفاده کرد.

زمینه و هدف: استفاده از سمانهای موقت برای سمان کردن پروتزهای سمان شونده متکی بر ایمپلنت، مزیت قابلیت دسترسی مجدد را داراست، اما هنوز هم گیر باید کافی باشد. هدف این مطالعه مقایسه میزان گیر سمانهای موقت به کار رفته برای سمان کردن روکش تک واحدی متکی بر ایمپلنت و بررسی رابطه آن با خشونت سطح اباتمنت می باشد.روش بررسی: نوع این مطالعه تجربی یا مداخله ای (Experimental or Interventional) بود. بیست اباتمنت تایتانیومی قابل تراش ایمپلنت ( Biohorizons) به طول هشت میلی متر به آنالوگ ایمپلنت با تورک سی نیوتن سانتی متر متصل گردیدند. آنالوگ ها با استفاده از سرویور درون بلوک های تهیه شده از آکریل خود سخت شونده قرار داده شدند. بعد از ساخت روکش برای هر اباتمنت، سمانهای موقت Tempbond،Dycal و Tempbond NE برای اتصال روکش به اباتمنت مربوطه به کار رفتند. تمام نمونه ها قبل از تست، در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 48 ساعت نگهداری شدند. روکشها با نیروی پانصد کیلوگرم با سرعت 0.5 سانتی متر در دقیقه با استفاده از Universal testing machine از روی اباتمنت ها کشیده شدند و استحکام کششی به نیوتن ثبت گردید. سپس نمونه ها به دو گروه تقسیم شدند. ده اباتمنت با ذرات اکسید آلومینیوم پنجاه میکرون شن سایی شدند و سطح ده اباتمنت دیگر با استفاده از فرز الماسی با خشونت متوسط زبر گردید. مجددا سمانهای موقت مورد استفاده قرار گرفتند و سنجش استحکام کششی به روش مشابه صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری paired t-Test و 2 Way ANOVA ارزیابی گردیدند.یافته ها: استحکام کششی Dycal، 26.01±3.53 بیشتر از Tempbond NE و Tempbond بود. آزمون 2 Way ANOVA نشان داد که ارتباط معنی داری بین سمان موقت به کار رفته و وضعیت سطح اباتمنت وجود دارد. Tempbond NE و Tempbond در مواقعی که روی سطح سندبلاست شده یا سطح خشن شده با فرز الماسی مورد استفاده قرار گیرند، استحکام کششی بالاتری دارند. با وجود این استحکام کششی Dycal تحت تاثیر وضعیت سطح اباتمنت قرار نمی گیرد.نتیجه گیری: تغییر سطح اباتمنت با سندبلاست کردن یا فرز الماسی باعث افزایش گیر سمانهای Tempbond NE و Tempbond می شود. اما در مورد Dycal، با تغییر سطح اباتمنت گیرروکش بهتر نمی گردد.