یافته های نوین کشاورزی
سال:1393 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:6

به منظور مطالعه تاثیر روش های مختلف خاکورزی و مدیریت بقایای گیاهی بر خصوصیات اگرومورفولوژیک در گندم دیم سرداری، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده نواری در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار درسال زراعی 1391-1390 اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل خاکورزی در چهار سطح با گاو آهن برگردان دار توام با دیسک، چیزل، خاکورز مرکب و کشت مستقیم و عامل بقایای گیاهی در چهار سطح سوزاندن، چراندن، کلش کامل و بدون کلش به ترتیب به عنوان فاکتور افقی و عمودی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد حداقل وزن سنبله در کشت مستقیم معادل 0.69 گرم بود که نسبت به روش استفاده از گاو آهن برگردان دار توام با دیسک 25% کاهش نشان داد و حداکثر وزن سنبله معادل 0.88 گرم در استفاده از چیزل به دست آمد که نسبت به روش استفاده از گاو آهن برگردان دار توام با دیسک 2% افزایش نشان داد. بیشترین عملکرد دانه معادل 909.81 کیلوگرم در هکتار از کشت مستقیم حاصل شد که نسبت به استفاده از دستگاه های گاو آهن برگردان دار توام با دیسک، خاکورز مرکب و چیزل به ترتیب 12، 17 و 24% عملکرد دانه را افزایش داد. اثر متقابل تیمارهای خاکورزی و مدیریت بقایای گیاهی نشان داد بیشترین عملکرد دانه معادل 990.50 و 946.63 کیلوگرم در هکتار به ترتیب از تیمار کشت مستقیم توام با چرانیدن و کشت مستقیم توام با سوزاندن حاصل شد.

به منظور شناسایی و جداسازی باکتری های سینوریزوبیوم ملیلوتی متحمل به شوری، نمونه های مختلف خاک و گره های ریشه از مناطق مختلف استان خراسان بزرگ به همراه جدایه هایی از موسسه تحقیقات خاک واب و یک جدایه استاندارد مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای شوری با افزودن غلظت های مختلف کلرید سدیم (صفر، 150، 300، 450، 600 و 750 میلی مولار) به محیط کشت اختصاصی اعمال گردید و سپس جدایه های موفق در تست گره زایی، در حرارت 28 درجه سانتی گراد به تیمارهای فوق تلقیح شدند. تیرگی رشد باکتریها در محیط کشت مایع پس از 72 ساعت در طول موج 420 نانومتر با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد کلیه جدایه ها در تیمار شاهد به خوبی رشد نموده و تحت این شرایط شش جدایه دارای تیرگی رشد بیشتر از یک بودند. اختلاف معنی داری در تیرگی رشد 44 جدایه تحت شرایط شوری مشاهده گردید به طوریکه در غلظت های بالای 600 میلی مولار، رشد باکتریها به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و تیرگی رشد تنها هشت جدایه در محیط کشت از 0.1 بیشتر شد. این جدایه ها به عنوان متحمل به شوری در نظر گرفته شدند. از بین جدایه های متحمل، جدایه M32 با اختلاف معنی داری در سطح 5% برتری نشان داد. هیچ یک از جدایه ها در غلظت 750 میلی مولارکلرید سدیم رشد نکردند.

این آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه آموزشی وتحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی جیرفت در سال زراعی 93- 92 انجام شد. در این تحقیق، کم آبیاری در سه سطح به عنوان عامل اصلی (شامل 100% نیاز آبی، 75% نیاز آبی و 50 % نیاز آبی گیاه)، نیتروژن در سه سطح به عنوان عامل فرعی ( شامل 50، 100، 150 کیلو گرم نیتروژن خالص در هکتار) و اکوتیپ نیز در سه سطح به عنوان عامل فرعی فرعی( بمی، بوشهری و رودباری) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تاثیر سطوح مختلف کم آبیاری بر محتوی نسبی آب، ماده رنگی و شاخص سبزینگی در سطح 1% ، کلروفیل a و کلروفیل کل و کلوفیل a/b در سطح 5% معنی دار ولی بر میزان نشت الکترولیت و کلروفیل b،معنی دار نبود. اثر نیتروژن نیز بر تمامی صفات در سطح 1% و شاخص سبزینگی در سطح 5% معنی دار به استثنای میزان نشت الکترولیت و کلروفیل b و ماده رنگی که معنی دار نبود. در این بررسی بین اکوتیپ های حنا از نظر ماده رنگی در سطح 1% و نشت الکترولیت در سطح 5% اختلاف معنی داری وجود داشت. بالاترین میزان ماده رنگی لاوسون 61.20 از اکوتیپ بمی و اعمال تنش 75% نیاز آبی و مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن خالص به دست آمد. لذا به نظر می رسد مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن با اعمال تنش کم آبی و تامین 75% نیاز آبی توانسته در رسیدن به گیاهانی شاداب تر با ماده موثره بیشتر کمک کند.

این تحقیق در سال زراعی 1392-1391 به صورت مزرعه ای در منطقه ساری به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل دو رقم برنج طارم هاشمی و طارم محلی به عنوان عامل اصلی، نیتروژن در سه سطح کودی کاربرد 35، 70 کیلوگرم در هکتار و نیتروکسین به عنوان عامل فرعی و محلول پاشی با آب، نانو سیلیکون، نانو کلات پتاسیم و محلول نانو سیلیکون + نانو کلات پتاسیم به عنوان عامل فرعی فرعی بودند. نتایج نشان دادند بیشترین طول خوشه (28.77سانتی متر) و بیشترین خوشه چه کل در خوشه (113.80 خوشه چه) به ترتیب متعلق به رقم طارم هاشمی و طارم محلی بود. بیشترین پنجه بارور و عملکرد کاه (بترتیب 07.21 پنجه و 6129.17 کیلوگرم در هکتار) و کمترین خوشه چه پر و شاخص برداشت (به ترتیب 91.09 خوشه چه و 42.75%) با مصرف 70 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. با محلولپاشی تنها نانو سیلیکون بیشترین عملکرد دانه (4746.67 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد در حالی که بالاترین شاخص برداشت (45.18%) با محلولپاشی توام نانو سیلیکون و نانو کلات پتاسیم به دست آمد. بیشترین شاخص برداشت با مصرف نیتروکسین در رقم محلی (46.34%) و همچنین با مصرف توام نیتروکسین و نانو سیلیکون (46.29%) به دست آمد.

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف خاک ورزی، تراکم والگوی کشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت هیبرید سینگل کراس 704 این تحقیق، در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی استان مازندران در سال های 1389 و 1390 اجرا گردید. آزمایش به صورت اسپلیت بلوک فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار با سه عامل شخم درسه سطح (شخم و دیسک، دیسک و روتاری) و تراکم در سه سطح (70000 ،60000 و 80000 بوته در هکتار) و الگوی کشت در دو سطح (کشت یک ردیفه و دو ردیفه) اجرا گردید. نتایج نشان داد روش های مختلف خاکورزی اثر معنی داری بر بسیاری از صفات ایجاد نمود. بیشترین عملکرد دانه، وزن هزاردانه ووزن ریشه نیز ازکاربرد روتاری به دست آمد. بیشترین تعداد ردیف دانه، ارتفاع بوته، تعداد دانه در ردیف و ارتفاع بلال از کاربرد دیسک به دست آمد. الگوی کاشت اثرات معنی داری بر تیمارها نشان نداد (به جز شاخص برداشت). تراکم کاشت اثر معنی داری بر عملکرد دانه و وزن هزار دانه در سطح احتمال 5% نشان داد. بیشترین عملکرد دانه (11.14 تن در هکتار) از تراکم 80000 بوته در هکتار به دست امد و کمترین عملکرد دانه (9.09 تن در هکتار) از تراکم 60000 بوته در هکتار حاصل گردید. وزن هزار دانه نیز با افزایش تراکم از 60000 به 80000 بوته در هکتار از 332.5 گرم به 319.25 گرم کاهش یافت.

این بررسی در سال زراعی 1390-1391 در شرایط دیم سنندج با آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل تاریخ کاشت و در دو سطح کشت انتظاری گلرنگ در تاریخ 15/9/90 (a1) و کشت بهاره در تاریخ 21/12/90 (a2) و عامل فرعی شامل کاربرد ابر جاذب کلوفونی در دو سطح عدم کاربرد (b1) و کاربرد (b2) و عامل فرعی فرعی شامل سه رقم سینا  (c1)، فرامان (c2) و گلدشت (c3) بود. نتایج نشان داد تاریخ کاشت انتظاری از لحاظ تعداد طبق در بوته و عملکرد دانه نسبت به کاشت بهاره برتری معنی داری داشت. کاربرد ابر جاذب موجب افزایش معنی دار تعداد طبق در بوته نسبت به شاهد گردید.اثر رقم بر عملکرد دانه در واحد سطح معنی دار نبود ولی تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه تحت تاثیر عامل رقم قرار گرفتند و در میان ارقام مورد مطالعه رقم فرامان بالاترین عملکرد را به خود اختصاص داد همچنین اثر تاریخ کاشت بر مراحل نمو و ارتفاع بوته گلرنگ معنی دار بود به طوری که کاشت انتظاری موجب افزایش معنی دار طول مراحل نمو و ارتفاع بوته نسبت به کاشت بهاره گردید. کاربرد ابرجاذب در رقم سینا موجب افزایش معنی دار ارتفاع بوته نسبت به دو رقم دیگر گردید، همچنین رقم سینا در کاشت انتظاری بالاترین ارتفاع بوته را نسبت به دو رقم دیگر دارا بود. تفاوت ارقام از لحاظ رسیدگی در تاریخ کاشت بهاره معنی دار بود به طوری که رقم گلدشت در کاشت بهاره به عنوان دیر رس ترین رقم ثبت گردید. بر اساس نتایج به دست امده در این ازمایش کاشت گلرنگ دیم به صورت انتظاری نسبت به کاشت بهاره برتری دارد و کاربرد مادهی ابر جاذب رطوبت در شرایط دیم قابل توصیه می باشد و رقم سینا نسبت به دو رقم دیگر عکس العمل رشدی بهتری به کاربرد ابرجاذب نشان داد.