مجله علوم پزشکی فیض
سال:1385 | دوره:10 | شماره:2 (پی در پی 38) |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: سرطان کولورکتال از سرطانهای شایع جهانی می باشد. میزان شیوع سرطان کولورکتال بسته به ناحیه جغرافیایی متفاوت می باشد. در سرطان کولورکتال عوامل مختلفی از جمله رژیم غذایی، فاکتورهای محیطی و ژنتیکی نقش دارند. ژن P53 مهمترین ژن سرکوب کننده تومور می باشد، میزان جهش ژن P53 در سرطان های کولورکتال در نواحی مختلف، متفاوت گزارش شده است. هدف از این مطالعه تعیین جهش اکسون 6 ژن P53 در سرطان کولورکتال است. این تحقیق در سال 1384 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به انجام رسید. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 40 نمونه سرطان کولورکتال که در طول سال های 1382 تا 1384 به بیمارستانهای شهر اصفهان مراجعه کرده بودند پس از تشخیص پاتولوژی انجام شد. DNA نمونه ها با روش فنول کلروفرم، ایزوآمیل الکل در بخش ژنتیک دانشکده پزشکی اصفهان استخراج گردید و اکسون 6 ژن P53 با PCR تکثیر گردید، و متعاقب الکتروفورز افقی با روش SSCP جهش اکسون 6 ژن تعیین شد. نتایج: از 40 نمونه مورد مطالعه، 9 نمونه (5/22%) در ناحیه رکتوم و 31 نمونه (5/77%) در بخشهای مختلف روده بزرگ قرار داشتند. در 7 نمونه (5/17%) جهش اکسون 6 ژن P53 دیده شد و در 33 نمونه (5/82%) در این اکسون جهش دیده نشد. نتیجهگیری: مطالعة ما نشان می دهد که جهش اکسون 6 ژن P53 یکی از اکسونهای شایع در سرطان های کولورکتال در ناحیه اصفهان می باشد.

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر اکسی توسین به تنهایی و همراه با پروپرانولول بر روی القا و سیر زایمان و میزان سزارین می باشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور شاهددار بر روی 150 زن حامله نولی پار با سن حاملگی 41-39 هفته تمام و بیشاپ اسکور مساوی یا کمتر از 5، یک قلو و سفالیک صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول (گروه اکسی توسین = 75 نفر) اکسی توسین را به میزان 2 هزارم واحد در دقیقه برای بیمار شروع کرده و سپس هر 15 دقیقه 2 هزارم واحد در دقیقه افزوده می شد تا زمانی که انقباضات مطلوب ایجاد می شد و سپس در همین میزان به مدت 8 ساعت ادامه می یافت که در صورت ورود بیمار به فاز فعال زایمان، عمل القا تا زایمان بیمار ادامه می یافت. در غیر این صورت، بیمار به بخش منتقل شده و روز بعد پروتکل فوق در مورد بیمار اجرا می شد. با این تفاوت که در صورت عدم ورود به فاز فعال پس از 8 ساعت القا، بیمار سزارین می گردید. در گروه دوم (گروه پروپرانولول= 75 نفر) قبل از شروع القا به روش فوق 2mg پروپرانولول به صورت داخل وریدی و آهسته به  بیمار تزریق شده و سپس القا با اکسیتوسین به صورت فوق انجام می گردید. در صورتی که بیمار به روز دوم القا می رسید، مجددا قبل از تزریق اکسی توسین، 2mg پروپرانولول داخل وریدی تزریق میشد.نتایج: بیماران دو گروه از نظر سن مادر، سن حاملگی، بیشاپ اسکور اولیه و وزن نوزادان با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشتند. تعداد افرادی که در روز اول القا زایمان کردند بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (54 نفر در گروه اکسی توسین (72%) و 62 نفر درگروه پروپرانولول (6/82%). از میان متغیرهای بررسی شده میانگین مدت زمان رسیدن به انقباضات مطلوب در هر دو روز اول و دوم در گروه پروپرانولول به طور معنی داری کوتاه تر از گروه اکسی توسین بود (2.59±0.87 ساعت در مقابل 3.7±2 ساعت)، (p=0.000) برای روز اول و در روز دوم 1.8±1 ساعت در مقابل 3.9±0.89 ساعت، (p<0.002).  میانگین فاصله زمانی شروع اینداکشن تا دیلاتاسیون 4-3 ساعت در گروه پروپرانولول در روز اول به طور معنی داری کمتر از گروه اکسی توسین بود. (3.6±1.6 درمقابل 5.6±2.4 ساعت)، (p<0.000). میانگین طول مدت زمان شروع اینداکشن تا زایمان در روز اول در گروه پروپرانولول کمتر از گروه اکسی توسین بود. ( 7.67±2.5 ساعت در مقابل 10.18±4.1 ساعت)، (0.000=p). دوز اکسی توسین مورد نیاز در روز اول در گروه اکسی توسین بیشتر از گروه پروپرانولول بود (11362±4013 میلی یونیت در مقابل 4013 11362±میلی یونیت)، (p<0.005).نتیجه گیری: مصرف پروپرانولول می تواند پاسخ به اینداکشن را سریع تر، طول مدت لیبر را کوتاه تر و نیز میزان اکسی توسین مصرفی را کمتر کند.

سابقه و هدف: آسیت یکی از علایم مهم بیماریهای زمینهای میباشد که ارزیابی کامل ماهیت آن تقریبا همیشه تشخیص بیماری زمینهای و انجام درمان مناسب را امکان پذیر میکند. با توجه به روش های متعدد در تشخیص ماهیت آسیت و مشخص نبودن ارزش تستهای استفاده شده در تشخیص آسیت در کاشان، مطالعه فوق جهت تعیین ماهیت مایع آسیت توسط دو روش ترانسودا ـ اگزودا و گرادیان آلبومین سرم ـ مایع آسیت در بیماران آسیتی بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سالهای 82-1372 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش توصیفی از نوع ارزش تشخیصی بر روی مبتلایان به آسیت از هر گروه سنی، بستری در بیمارستان انجام شد. ابتدا کلیه بیماران که بر اساس سونوگرافی و پاراسنتز تشخیص قطعی آسیت برای آنها قطعی بود جدا شدند، سپس اطلاعات لازم شامل خصوصیات دموگرافیک (سن و جنس) و علل آسیت (سیروز، نارسایی قلبی، سندروم نفروتیک، بدخیمیها، سل، آسیت مختلط با علل متعدد و یا بیماریهای پانکراس) با کمک شرح حال و علایم بالینی ثبت گردید. آنگاه پس از گرفتن رضایت، بیماران مورد پاراسنتز قرار گرفتند. 100-50 سیسی مایع از شکم کشید شد و به طور همزمان 5  سیسی خون سیتراته از بازوی بیمار گرفته شد و  نمونه ها به آزمایشگاه بیمارستان ارسال گشت. پروتئین کلی مایع آسیت، آلبومین سرم و آلبومین مایع آسیت مشخص شد و در صورت نیاز، بررسی سیتولوژیک، رنگآمیزی گرم و اسید فست و کشت نیز به عمل آمد. پس از دریافت جواب آزمایشها در صورتی که پروتئین مایع آسیت 2.5mg/dl و یا بیشتر بود بیمار در دسته اگزودا و در صورتی که پروتئین آسیت کمتر از 2.5mg/dl  بود در دسته ترانسودا قرار گرفت. همچنین برای تعیین گرادیان، آلبومین مایع آسیت از آلبومین سرم کم شد. در صورتی که جواب 1/1 و بیشتر بود بیمار در دسته High gradient  و در صورتی که جواب زیر 1/1 بود بیمار در دسته Low gradient قرار گرفت. میانگین، انحراف معیار حساسیت و ویژگی تعیین شد. نتایج: طی این بررسی 100 بیمار مبتلا به آسیت مطالعه شدند که 56 نفر مذکر با میانگین سنی 55.2±16.4 سال و 44 نفر مونث با میانگین سنی 55.2±16.4 سال بودند. 61 درصد بیماران بیشتر از 60 سال سن داشتند. شایع ترین علت آسیت در بین بیماران، سیروز بود که 65 درصد موارد را شامل می شد و پس از آن نارسایی قلبی (14 درصد) و بدخیمی ها (11 درصد) قرار داشتند. حساسیت روش ترانسودا ـ اگزودا 47 درصد، حساسیت روش گرادیان آلبومین 7/73 درصد و ویژگی روش ترانسودا ـ اگزودا به گرادیان آلبومین 3/80 درصد به دست آمد. نتایج، بیشترین میزان هماهنگی روش ترانسودا ـ اگزودا و گرادیان آلبومین را در تشخیص پریتونیت عفونی و آسیت مختلط با علل متعدد (100 درصد) و سپس سیروز کبدی (2/89 درصد) نشان دادند. کمترین میزان هماهنگی مربوط به نارسایی احتقانی قلب بود (4/21 درصد).نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه شایع ترین علت آسیت، سیروز کبدی می باشد، بیشترین میزان توافق دو روش ترانسودا ـ اگزودا و گرادیان آلبومین در تشخیص بیماری پریتونیت عفونی و آسیت مختلط با علل متعدد است، ضمن آنکه حساسیت و ویژگی روش گرادیان آلبومین و ویژگی ترانسودا ـ اگزودا به گرادیان آلبومین بیشترین توافق را دارا می باشند.

سابقه و هدف: کژدم سیاه Androctonus crassicauda یکی از کژدم های خطرناک دنیا و ایران می باشد. این کژدم در مناطق گرمسیر کشور عامل گزش تعداد زیادی از افراد است که پی آمد آن عوارض خطرناک و طولانی و گاهی مرگ می باشد. با توجه به این که مطالعه اثرات زهر این کژدم در حیوانات آزمایشگاهی می تواند، مکانیسم عمل زهر را روشن نموده و کمک زیادی به درمان کژدم زدگی نماید بدین منطور این مطالعه بر زهر کژدم گادیم در تظاهرات بالینی رت پرداخته است.مواد و روش ها: پژوهشی به روش تجربی بر روی 82 رت از یک نژاد و سن تقریبی 3-2 ماهه و وزن 250-200 گرم صورت پذیرفت. رت ها به طور تصادفی به دو گروه شاهد 40 سر و تجربی 42 سر تقسیم گردیدند. به گروه شاهد 1/0 سی سی سرم فیزیولوژی و گروه مورد 1/0 سی سی سرم فیزیولوژی که حاوی 1 لاندا زهر تازه کژدم سیاه بود تزریق گردید. قبل از مرگ تظاهرات بالینی و فراوانی مرگ مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که تزریق زهر کژدم سیاه در رت موجب بروز 66 درصد فلج، 81 درصد پالس های غیرعادی، 55 درصد انقباض عضلانی خود به خودی، 5/78 درصد خروج کف از بینی، 5/40 درصد ترشح بزاق دهانی، 5/71 درصد خون ریزی از چشم، 5/52 درصد خونریزی از بینی، 88 درصد مرگ و میر شده است. آزمون آماری Fisher exact بروز تمامی تظاهرات بالینی فوق را در گروه مورد و مقایسه آن با گروه شاهد معنیدار نشان داد.نتیجه گیری: زهر کژدم سیاه در بروز تظاهرات بالینی وخیم رت، نقش دارد. بررسی تظاهرات بالینی در حیوانات دیگر آزمایشگاهی مختلف موجب شناخت اثرات این زهر در انسان و در نتیجه درمان مناسب تر مصدومین میشود.

سابقه و هدف: اوره پلاسما اوره لیتیکم از باکتری هایی است که از راه جنسی منتقل می گردد و عامل سببی احتمالی در پیلونفریت حاد، بیماری التهابی لگن، واژینوز باکتریایی، کوریوامنیوتیس، یورتریت، تولد زودرس، تولد نوزاد کم وزن، پنومونی نوزادان، سقط جنین و ناباروری است. هدف این تحقیق تعیین فراوانی اوره پلاسما اوره لیتیکم در زنان نابارور است.مواد و روش ها: نمونه سواب اندوسرویکال از 312 زن نابارور 17 تا 45 ساله تهیه گردید و مشخصات بیماران، علایم بالینی، طول مدت ناباروری و سابقه سقط جنین ثبت گردید. نمونه ها در محیط ترنسپورت به آزمایشگاه منتقل گردیدند و پس از عبور از فیلترهای 45/0 میکرون در محیطهای اختصاصی اوره پلاسما اوره لیتیکم (U broth و U agar) کشت داده شدند.نتایج: اوره پلاسما اوره لیتیکم از 15% (47) زنان نابارور جدا گردید. میزان جداسازی اوره پلاسما اوره لیتیکم در زنان جوان زیر 28 سال (4/17%) بیش از سایرین بود.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میزان کلونیزه شدن باکتری در گروه مورد مطالعه این تحقیق (زنان نابارور) کمتر (15%) از گزارشات منتشر شده (40%>) است. همچنین ارتباط آماری معنی داری بین کلونیزه شدن این باکتری و علایم بالینی مورد بررسی مشاهده نگردید. با این همه، چون اوره پلاسما اوره لیتیکم پتانسیل بالا برای ایجاد مشکلات حین بارداری و آلودگی نوزادان به هنگام تولد دارد تشخیص و درمان این باکتری در زنان نابارور می تواند کمک موثری در رفع پاره ای از مشکلات درمانی این بیماران بنماید.

سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروز (MS) یک بیماری مزمن با علت ناشناخته میباشد که با التهاب و تخریب نسبی بافت سفید مغز و جایگزینی بافت گلیوز مشخص می گردد. این بیماری چندعاملی بوده و اساس اتوایمیون در ایجاد آن مورد نظر است. پرولاکتین یک پپتید نورواندوکرین می باشد که خصوصیات تنظیم ایمنی را دارد. هیپر پرولاکتینمی چندین اختلال اتوایمیون را تشدید می کند و ممکن است نقشی در ایجاد بیماری مولتیپل اسکلروز داشته باشد. با توجه به تناقضاتی که در زمینه ارتباط بین سطح سرمی پرولاکتین و بیماری مولتیپل اسکلروز وجود دارد این مطالعه به منظور تعیین چنین رابطه ای، در بیماران مراجعه کننده به مرکز نورولوژی کاشان در سال های 84-1383 صورت پذیرفت.مواد و روش ها: ابن مطالعه به صورت تحلیلی (مورد ـ شاهدی) و با بررسی و مطالعه بر روی 70 نفر شامل 35  بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروز و 35 نفر شاهد صورت پذیرفت. از کلیه افراد 2 سی سی خون وریدی در حالت ناشتا گرفته شد و سطح سرمی پرولاکتین توسط کیت الیزا و با روش RIA اندازهگیری شد و از آزمون t test برای قضاوت بالینی استفاده گردید. نتایج: در این تحقیق سن افراد مورد مطالعه 32.3±6.4 سال بود و 28 نفر (80%) از بیماران در گروه سنی 40-20 سالگی قرار داشتند و ضعف عضلانی، اختلال بینایی و پارستزی به ترتیب با شیوع 80% ، 1/57% و 2/34% شایعترین علایم بالینی بودند و میانگین سطح سرمی پرولاکتین در بیماران مبتلا  350.5±114.8و در گروه شاهد 16.07±57.6 بود (p<0.0001). با ارزیابی الگوی بالینی بیماری مولتیپل اسکلروز، الگوی MS عودکننده ـ بهبود پذیر با شیوع 2/54% شایع ترین الگوی بالینی بود. نتیجه گیری: سطح سرمی پرولاکتین در مبتلایان به مولتیپل اسکلروز به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است و این یافته احتمالا استفاده از آنتاگونیستهای پرولاکتین را جهت کاهش علایم و عوارض بیماری در آینده مطرح خواهد کرد. تحقیق تجربی در خصوص اثربخشی این آنتاگونیستها توصیه میشود.

سابقه و هدف: انتامبا هیستولیتیکا تک یاخته بیماریزای دستگاه گوارش است که طیف وسیعی از علایم بالینی نظیر اسهال خونی تا آبسه آمیبی ایجاد می کند و از نظر شکل ظاهری نمی توان آن را از آمیب غیر بیماریزای انتامبا دیسپار متمایز نمود. به همین منظور تحقیقی جهت شناسایی و تشخیص افتراقی این دو آمیب با روش PCR صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 450 نمونه مدفوع از مراجعین به آزمایشگاه بیمارستان طالقانی با روش مستقیم و فرمول دترژانت آزمایش شد که جمعا 5 مورد انتامبا هیستولیتیکا/انتامبا دیسپار گزارش گردید و نمونه مدفوع آنها به آزمایشگاه انگل شناسی و قارچ شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ارسال گردید. پس از کشت در محیط رابینسون و استخراج DNA، واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با دو جفت پرایمر اختصاصی گونه از ژن لوکوس 2-1 انجام گرفت و گونه آمیب شناسایی گردید.نتایج: آلودگی انتامبا هیستولیتیکا/انتامبا دیسپار با روش مستقیم و فرمول دترژانت 1/1 درصد گزارش شده بود. واکنش PCR با پرایمر فوق در 4 مورد از 5 نمونه مورد مطالعه، قطعه حدود 430 جفت باز را تکثیر نمود و انتامبا دیسپار شناسایی گردید. بـا روش PCR هر چهار ایزوله مورد بررسی انتامبا دیسپار گزارش گردید. یکی از نمونه ها کشت نشد و از مطالعه حذف شد. نتیجه گیری: با توجه به لزوم تشخیص افتراقی انتامبا هیستولیتیکا و انتامبا دیسپار از لحاظ بالینی و اپیدمیولوژی استفاده از روش PCR جهت شناسایی و تشخیص دقیق این دو آمیب مفید می باشد.

سابقه و هدف: سردردهای میگرنی از شایعترین علل سردرد در انسان هستند که بر کیفیت زندگی و عملکرد بیمار تاثیر فراوان دارند. همراهی سردرد میگرنی با بیماریهای روان پزشکی همچون افسردگی و اختلالات اضطرابی در مطالعات مختلف بررسی شده است. سردردهای میگرنی از شایعترین عللی می باشند که بر کیفیت زندگی و عملکرد بیماران تاثیر فراوان دارند. هدف از این مطالعه تعیین میزان فراوانی حملات پانیک در بیماران میگرنی مراجعه کننده به بیمارستان بقیه اله الاعظم در سال 1383 بوده است.مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 85 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه مغز و اعصاب، که بر اساس معیارهای انجمن بینالمللی  به سردرد میگرنی مبتلا بودند، انجام شد. تشخیص حملات پانیک به روش مصاحبه و پرسشنامه بر اساس معیار تشخیص حملات پانیک (DSM-IV) توسط متخصص روانپزشک انجام می شد. برای آنالیز داده های عددی از آزمون t test و داده های اسمی ازChi-Square  استفاده شد.نتایج: از 85 بیمار، 23 نفر (27%) مرد و 62 نفر (73%) زن بودند. 41 نفر (2/48%) از بیماران میگرنی به حملات پانیک مبتلا بودند که 36 نفر (87/8%) از آنها زن بودند. 29 نفر (7/70%) از بیماران مبتلا به حملات پانیک متاهل بودند. 27 نفر (9/65%) از بیماران تحصیلات زیر دیپلم، 10 نفر (4/24%) دیپلم و تنها 4 نفر (8/9%) از مبتلایان بالاتر از دیپلم بودند. (p<0.05) نتیجه گیری: فراوانی حملات پانیک در مبتلایان به سردردهای میگرنی از ارقام مورد انتظار بالاتر می باشد و با افزایش سطح تحصیلات از فراوانی آن کاسته می شود. مطالعات تحلیلی به منظور رابطه میگرن و حملات پانیک توصیه میشود.

سابقه و هدف: بالا بودن غلظت نیترات در آب از جمله عوامل آلاینده آب های زیرزمینی محسوب میشود که در سال های اخیر به لحاظ افزایش تولید فاضلاب ها و گسترش فعالیت های کشاورزی و توسعه شهرنشینی میزان آن در منابع آب رو به افزایش گذاشته است. اگر غلظت نیترات در آب نوشیدنی بیش از حد مجاز باشد از نظر بهداشتی برای کودکان مخاطره آمیز بوده و باعث ایجاد بیماری متا هموگلوبینمی میگردد. هدف از این پژوهش اندازه گیری غلظت نیترات در آب چاهها و شبکه توزیع شهر کاشان و مقایسه آن با استانداردهای رایج است.مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی و به منظور بررسی غلظت نیترات در آب شبکه توزیع شهر کاشان در زمستان 1383 و تابستان 1384 انجام گرفت. در طول مدت تحقیق تعداد 66 نمونه از آب چاه ها و 288 نمونه از نقاط مختلف شبکه به طور تصادفی برداشت و غلظت نیترات آن در آزمایشگاه شیمی آب و فاضلاب دانشگاه علوم پزشکی کاشان توسط کارشناسان بهداشت محیط به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. در پایان نتایج حاصله با روش آماری توصیفی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که در فصل زمستان 83 میانگین غلظت نیترات در آب شبکه توزیع شهر کاشان برابر (4/14 تا 1/12 :CI) 2/13 و در فصل تابستان 84 برابر (5/16 تا 2/14 :CI) 4/15 میلی گرم در لیتر بوده است. علاوه بر این، میانگین غلظت نیترات در آب چاه ها در زمستان برابر (5/21 تا 6/12 :(CI 1/17 میلیگرم در لیتر و تابستان 84 برابر (9/20 تا 13 :CI) 17 میلی گرم در لیتر بر حسب نیترات بوده است. همچنین در 6 درصد از چاهها مقدار نیترات مساوی یا بیشتر از 45 میلیگرم در لیتر بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده میانگین غلظت نیترات در اکثر نمونه های گرفته شده از آب چاه ها و شبکه توزیع شهر کاشان از میزان 45 میلیگرم در لیتر که استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان بهداشت جهانی است پایینتر می باشد و خطری از لحاظ بهداشتی منطقه مورد مطالعه را تهدید نمی کند، ولی از آنجا که دفع فاضلاب در چاه های جاذب به مرور زمان می تواند منجر به افزایش غلظت نیترات در آب های زیرزمینی در سال های آینده شود. لذا پیشنهاد می گردد در اجرای شبکه جمع آوری فاضلاب شهر کاشان از طریق تامین اعتبارات لازم تسریع گردد.

سابقه و هدف: مسمومیت یکی از علل برجسته بستری شدن و مرگ و میر در کودکان است که اکثر موارد در سن زیر 2 سال حادث و ناشی از مصرف اتفاقی مواد سمی و داروهاست. نظر به اینکه تاکنون مطالعه ای در این رابطه در شهرستان کاشان صورت نگرفته این تحقیق به منظور بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک مسمومیت در کودکان بستری شده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 1381-1376 صورت گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که بر روی تعداد 119 کودک بستری شده به علت مسمومیت انجام پذیرفت. اطلاعات بیماران از جمله سن، جنس، علت مسمومیت، محل زندگی و علایم بالینی بیماران در پرسشنامه هایی که بدین منظور تهیه شده بود درج گردید، سپس این اطلاعات استخراج و جداول فراوانی و نمودار آماری ترسیم گردید. آزمون آماری c2 نیز استفاده شد.نتایج: در این مطالعه، شیوع مسمومیت در کودکان 03/1 درصد بود. از 119 کودک مورد بررسی 4/66% پسر و بقیه دختر بودند. شایع ترین سن مسمومیت 4-1 سالگی با فراوانی 3/66% بود. شایعترین علت مسمومیت به ترتیب داروها (42%)، نفت (1/31%) و مسمومیت غذایی (9/10%) بود. 68% بیماران شهری و بقیه روستایی بودند. در نواحی شهری مسمومیت با دارو و در نواحی روستایی با نفت شایع تر بود. شایع ترین علایم بالینی مسمومیت ها به طور کلی علایم گوارشی، در مسمومیت با نفت علایم تنفسی (2/70%) و در مسمومیت دارویی علایم عصبی (80%) بودند.نتیجه گیری: گر چه مسمومیت کودکان شیوع پایینی دارد ولی در کودکان زیر 5 سال، در پسران، با داروها و نفت شایع تر است. لذا اقدامات محافظتی و پیشگیری در این رابطه لازم است.

سابقه و هدف: با توجه به تاثیر منفی موقعیتهای استرس زا بر کیفیت زندگی و کمبود مطالعه در مورد تاثیر تن آرامی بر استرس و کیفیت زندگی دانشجویان، این تحقیق به منظور تعیین تاثیر تن آرامی بر استرس و کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1383 انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به صورت کارآزمایی میدانی (field trial) با طراحی قبل و بعد بر روی دو گروه 100 نفره از دانشجویان دختر مقیم خوابگاه ها انجام شد. دانشجویان دو خوابگاه به عنوان گروه آزمایش و ساکنین دو خوابگاه دیگر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. ابتدا میزان استرس و کیفیت زندگی در هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه اسپیلبرگر و نیز پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بررسی و سپس آموزش تن آرامی در گروه آزمایش انجام شد. گروه آزمایش دو ماه تمرینات را انجام داد و سپس مجددا استرس و کیفیت زندگی دو گروه بررسی شد. جمع امتیاز استرس هر فرد تقسیم بر تعداد سوالات و نیز جمع نمرات هر حیطه از کیفیت زندگی تقسیم بر تعداد سوالات هر حیطه به عنوان معیار استرس و کیفیت زندگی مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی و نیز آماره های t و t زوج، c2 انجام شد.نتایج: میانگین سن واحدهای پژوهش 22.97±19.07 سال بود و بیش از نیمی از گروه کنترل و 62% از گروه آزمایش در سال های دوم تا چهارم تحصیل میکردند. دانشجویان به طور متوسط 27.77±19.07 ماه در خوابگاه اقامت داشتند. قبل از مداخله، میانگین نمره استرس گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 51/1 و 29/1 و میانگین نمره کیفیت کلی زندگی آنها 15/3 و 16/3 بود که آزمون t اختلاف معناداری را از نظر سطح استرس (p=0.06) و کیفیت زندگی (p=0.78) در دو گروه نشان نداد اما این تفاوتها پس از مداخله معنادار بود (p<0.05). پس از مداخله، به جز در حیطه سلامت جسمی (p=0.02)، تغییر معنیدار دیگری در میانگین نمرات حیطه های کیفیت زندگی گروه کنترل ایجاد نشد اما نمرات همه حیطه های گروه آزمایش افزایش یافت. این افزایش در بیشتر حیطه ها به غیر از حیطههای روانی و اعتقادی، از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01). در مجموع کیفیت زندگی گروه آزمایش بعد از مداخله به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (p<0.05).نتیجهگیری: آموزش تن آرامی به دانشجویان و کاربرد آن توسط آنها میتواند استرس دانشجویان را کاهش دهد و از این طریق برخی از ابعاد کیفیت زندگی را بهبود بخشد. مطالعه تجربی با تخصیص تصادفی افراد به گروهها در سایر دانشجویان توصیه می گردد.