مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1385 | دوره:10 | شماره:2 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: مطالعات نشان داده اند که تجویز مواد مخدر در حیوانات باعث اختلالات فراوانی در باروری و غدد ضمیمه تناسلی می گردد. از سوی دیگر در بررسی های انجام شده بر نقش حیاتی گلیکوکانجوگیت ها در بلوغ اپیدیدیمی اسپرم ها تاکید شده است؛ لذا این مطالعه با هدف پاسخ دادن به این سوال که آیا ممکن است تاثیرات نامطلوب مصرف مواد مخدر با ایجاد تغییرات در این گلیکوکانجوگیت ها که در بلوغ اسپرمی بسیار مهم هستند رخ دهد، انجام گردید. برای این منظور از لکتین ها استفاده شد که می توانند به طور اختصاصی قندهای انتهایی گلیکوکانجوگیت ها را شناسایی کنند.مواد و روش ها: 102 سر موش BALB/c مذکر و بالغ به سه گروه مساوی تقسیم شدند. به گروه تجربی سولفات مورفین و به گروه دیگر سرم فیزیولوژی تزریق شد. گروه سوم نیز بدون تغییر بررسی شد. وابستگی مزمن با تزریق زیر جلدی و به صورت سه بار در روز و به مدت 7 روز ایجاد شد (دوز دارو در روزهای 1 تا 7 به ترتیب: 10، 20، 40، 40، 80، 80 و 100 میلی گرم بر کیلو گرم بود). سپس اپیدیدیم ها در هر سه گروه خارج شدند و بعد از تثبیت و طی مراحل معمول آزمایشگاهی از بلوک های پارافینی تهیه شده مقاطع 5 میکرومتری به دست آمد. این مقاطع با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شدند. شدت واکنش ها در سلول های مختلف، بر اساس مطالعات مرتبط قبلی رتبه بندی شد (نمره صفر برای عدم واکنش، 1 برای واکنش ضعیف، 2 برای واکنش متوسط و 3 برای واکنش قوی در نظر گرفته شد). سپس نتایج با استفاده از آزمون آماری کراسکال والیس و دان با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: میانگین شدت واکنش به (WGA) Wheat Germ Agglutinin، اختصاصی برای قند اسیدسیالیک، بین گروه تجربی و گروه های شاهد و در کلیه سلول ها، تفاوت آماری معناداری نشان داد (P<0.05). در مورد سایر لکتین ها که برای ردیابی قندهای فوکوز، ان- استیل گالاکتوزآمین و دی ساکارید ان استیل گالاکتوزآمین- گالاکتوز به کار برده شدند، تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: کاهش واکنش به WGA، نشان دهنده کاهش میزان اسیدسیالیک در نمونه های تیمارشده با مورفین است. با توجه به اهمیت اسیدسیالیک در حفاظت اسپرم ها و بلوغ اپیدیدیمی آن ها، می توان پیش بینی کرد که به دنبال این کاهش، فرآیند بلوغ اپیدیدیمی اسپرم ها دست خوش تغییرات نامطلوبی خواهد شد. تاثیر مورفین در محور هیپوتالاموسی ـ هیپوفیزی و ترشح هورمون های آزاد کننده گنادوتروپین ها، اثر مستقیم بر هیپوفیز و ترشح گنادوتروپین ها و یا تاثیر در عوامل تنظیم کننده موضعی می توانند از عوامل احتمالی بروز این تغییرات باشند.

سابقه و هدف: بیماران مبتلا به سرطان دچار مشکلات جسمی، روحی و اجتماعی زیادی می شوند که این مشکلات باعث اختلال در روند طبیعی زندگی و کیفیت آن می گردد، لذا کیفیت زندگی نیروی قدرتمندی در راستای راهنمایی، حفظ و پیشبرد سلامت و تندرستی در جوامع و فرهنگ های مختلف است. با توجه به اینکه در جامعه ما به مفهوم کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران سرطانی کمتر پرداخته شده است و با عنایت به اینکه کارکنان بهداشتی، درمانی مخصوصا پرستاران ارتباط نزدیکی با بیماران سرطانی دارند، لذا شناخت ابعاد مختلف کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن به کارکنان بهداشتی، درمانی کمک می کند که برای ارتقای سطح سلامت مددجویان تلاش موثرتری را انجام دهند. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی بیمارستان انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1382 صورت گرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی، تحلیلی و مقطعی است.در این تحقیق 200 نفر از بیماران مبتلا به انواع سرطان (تومورهای توپر) که به منظور شیمی درمانی به بیمارستان انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه نموده بودند، انتخاب شدند. گردآوری داده ها از طریق مصاحبه، گزارش خود بیمار و مراجعه به پرونده بیمار انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه QOL – BC، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران قلبی، دیابتی و پرسشنامه استاندارد شده خدمات اطلاع رسانی پزشکی در آمریکا بود که توسط پژوهشگر تعدیل شده است. ابعاد کیفیت زندگی شامل وضعیت عمومی، فعالیت جسمی، وضعیت اجتماعی عملکرد شغلی و وضعیت خواب بودند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی از جمله آزمون مجذور کای استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن بود که بیشتر افراد مورد پژوهش مذکر (54.5%)، 65 درصد باسواد و میانگین سن آن ها 15.52±46.15 سال بود. همچنین نتایج پژوهش نشان داد کیفیت زندگی بیشتر افراد مورد پژوهش (66%) نسبتا مطلوب بوده است. در ارتباط با هر یک از ابعاد کیفیت زندگی، یافته ها بیانگر آن بود که بعد وضعیت عمومی، (سلامت جسمی و روانی) (54%)، بعد وضعیت اجتماعی–  عملکرد شغلی (78.5%)، بعد وضعیت خواب (58%) بیشتر افراد مورد پژوهش مطلوب بوده و بعد فعالیت جسمی بیشتر افراد مورد پژوهش 74.5) %) نسبتا مطلوب بوده است. طبق نتایج به دست آمده بین کیفیت زندگی با شیمی درمانی (p<0.05) و تعداد جلسات شیمی درمانی (p<0.05) ارتباط معناداری وجود داشت ولی بین سایر متغیرهای جمعیت شناختی نظیر سن، جنس، طول مدت بیماری، تحصیلات، وضعیت اقتصادی، وضعیت تاهل و وضعیت اشتغال با کیفیت زندگی ارتباط معناداری وجود نداشت. بحث: با توجه به اینکه بین شیمی درمانی و تعداد جلسات شیمی درمانی با کیفیت زندگی ارتباط معنادار وجود دارد بنابراین می توان نتیجه گرفت که شیمی درمانی موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران سرطانی می شود. با توجه به نگرش منفی جامعه نسبت به شیمی درمانی، باید برای بیماران و خانواده آن ها تاثیر شیمی درمانی در کیفیت زندگی توضیح داده شود تا در درمان مشارکت فعال داشته باشند.

سابقه و هدف: بازنگری بررسی های انجام شده درخصوص وضعیت سلامت روانی دانشجویان دانشگاه های مختلف ایران نشان می دهد که میزان شیوع اختلال های روانی در میان دانشجویان در مطالعات مختلف بسیار متغیر و در نوسان بوده است. این پژوهش به منظور تعیین میزان شیوع اختلالات روان پزشکی در دانشجویان پذیرفته شده در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال تحصیلی 81-1380 انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در طول آن 423 نفر (314 زن و 109مرد) دانشجوی سال اول که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، در دو مرحله با استفاده از نقطه برش 5≥ پرسشنامه خود سنجی (SRQ-24) به عنوان ابزار غربال گری (مرحله اول) و نیز قضاوت بالینی روان پزشک بر پایه ضوابطDSM-IV (مرحله دوم) مورد بررسی و ارزیابی تشخیصی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون هایZ  و X2  تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که 28.37 درصد نمونه مورد بررسی به ترتیب واجد ملاک های تشخیصی اختلال های خلقی (9.45%)، اختلال های انطباقی (8.4%)، اختلال های اضطرابی (6.62%)، اختلال های شخصیت (3.78%)، و اختلال های مربوط به خوردن (48/%) بودند. هم چنین تفاوت معناداری بین وضعیت سلامت روانی دانشجویان با برخی ویژگی های جمعیتی نمونه مورد بررسی به دست آمد.بحث: با توجه به بالا بودن میزان شیوع اختلالات روانی به ویژه اختلالات افسردگی در میان دانشجویان، ضرورت ارتقای بهداشت روانی و بهبود شرایط زندگی آنان در محیط های آموزشی بیش از پیش حایز اهمیت می باشد.

سابقه و هدف: یکی از شاخص های مهم سطح بهداشت در هر جامعه میزان مرگ و میر شیرخواران است، ولی با وجود کوشش های فراوانی که برای کاهش مرگ و میر نوزادان انجام شده، متاسفانه هنوز میزان مرگ و میر در دوران نوزادی بالا و حدود 65 درصد مرگ و میر در زیر یک سال مختص دوران نوزادی می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی برخی عوامل موثر بر مرگ و میر نوزادان بستری در بخش نوزادان بیمارستان معتضدی کرمانشاه در سال 1381 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی – مقطعی با بررسی پرونده نوزادان فوت شده بستری در بیمارستان معتضدی کرمانشاه در سال 1381 انجام شد. نوزادان بستری شده به مدت 28روز پی گیری شدند و در صورت فوت مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات استخراج شده از پرونده نوزادان فوت شده شامل (سن جنینی، جنس، وزن موقع تولد، سن مادر، بیماری مادر در حین بارداری، رتبه زایمانی، نوع زایمان، علت و زمان مرگ) بود. سپس داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از 6400 نوزاد متولد شده در سال 1381 تعداد  451نوزاد بستری شدند که 156نفر فوت نمودند (59.6% پسر و 40.4% دختر). 85.9 درصد نوزادان فوت شده نارس و 84.6 درصد آن ها وزن کمتر از 2500 گرم داشتند. 96.2 درصد نوزادان در هفته اول فوت نمودند. 57.7 درصد نوزادان حاصل زایمان اول و 55.8 درصد آن ها به طریق زایمان طبیعی به دنیا آمده بودند. 25 درصد مادران سن بیش از 35 سال و  10.9 درصد کمتر از 16 سال داشتند. شایع ترین علت مرگ بیماری غشای هیالن و نارسی و عوارض ناشی از آن بود. بحث: نتایج این مطالعه نشان داد نوزادان نارس و کم وزن در معرض خطر شدید مرگ و میر هستند؛ لذا پیشنهاد می شود برای کاهش میزان مرگ نوزادان مراقبت های لازم در دوران بارداری انجام شود و عواملی که منجر به تولد زودرس می شوند، کنترل گردند. هم چنین امکانات مناسب درمانی برای نگهداری نوزادان نارس در بیمارستان هایی که مرکز زایمان فعال دارند، می تواند باعث کاهش مرگ و میر نوزادان شود.

سابقه و هدف: وازکتومی در مقایسه با توبکتومی یک روش بی خطر، راحت، ارزان و موثر برای جلوگیری از حاملگی می باشد و میزان شکست، عوارض و هزینه های آن بسیار کمتر از توبکتومی است. با توجه به اینکه میزان آگاهی و نگرش افراد نقش بسیار مهمی در پذیرش و به کارگیری این روش ایفا می کند، پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آگاهی و نگرش دبیران مرد و زن در مورد وازکتومی در اردیبهشت ماه 1381 در شهر زاهدان طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی است که به صورت مقطعی انجام گردید. تعداد 200 نفر از دبیران متاهل مرد و زن از 20 دبیرستان و مدرسه راهنمایی زاهدان به روش نمونه گیری خوشه ای 2 مرحله ای انتخاب شده اند و پرسشنامه را به روش مصاحبه تکمیل نمودند. پرسشنامه ای 29 سوالی در 4 بخش شامل اطلاعات دموگرافیک، سوالات آگاهی، نگرش و نقش زوجین در پیشگیری از بارداری و منابع کسب اطلاعات در مورد وازکتومی طراحی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کای دو، تی و همبستگی و برای توصیف داده ها از میانگین، انحراف معیار و درصد استفاده گردید.یافته ها: سن دبیران مرد و زن به ترتیب 38.3±6.6 و 36.3±5.9 سال بود. میانگین تعداد فرزندان دبیران مرد و زن به ترتیب 2.6 و 2.8 فرزند و سن آخرین فرزند آن ها به ترتیب 4.3 ± 5.4 و 6.7±5.2 سال بود. طبق نتایج به دست آمده، اختلاف آماری معناداری بین میانگین نمرات آگاهی (P<0.0001) و نمرات نگرش دبیران مرد و زن مشاهده گردید (P<0.0001). همچنین آزمون همبستگی میان تعداد فرزندان و نمره نگرش والدین ارتباط آماری معناداری نشان نداد. رسانه های گروهی بیشترین نقش اطلاع رسانی را در خصوص وازکتومی، به عهده داشتند. 88 درصد مردان و 91 درصد زنان از روش های جلوگیری از بارداری استفاده می کردند. بیشترین روش مورد استفاده در میان معلمان مرد، مصرف قرص های ضد بارداری توسط همسرانشان و در میان معلمین زن، استفاده از روش نزدیکی منقطع بود.بحث: پایین بودن سطح آگاهی این قشر تحصیل کرده در مورد وازکتومی و نیز وجود باورهای غلط در بین آنان نیازمند  برنامه ریزی آموزشی متناسب با نیازهای آنان از طریق بهبود ارتباط و مشاوره توسط کارکنان بهداشتی می باشد تا به دنبال آن شاهد افزایش آگاهی، تمایل و به کارگیری وازکتومی باشیم.

سابقه و هدف: بررسی بیماران با اسکروتوم حاد بر پایه شرح حال (به ویژه سن)، معاینه فیزیکی، آزمایش های خونی و ادراری و مطالعات تصویرنگاری است. تشخیص افتراقی در بعضی موارد ممکن است مشکل باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارزش پروتئین های فاز حاد در تشخیص افتراقی اسکروتوم حاد انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 45 بیمار شامل 3 گروه:1- اپیدیموارکیت و ارکیت حاد (26 نفر)؛ 2- تورشن بیضه (9 نفر) و 3- موارد متفرقه مثل هیدروسل، واریکوسل، ترومای اسکروتال وتورشن آپاندیس بیضه (10نفر) که با اسکروتوم حاد مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه گردیدند. یک گروه 20 نفری که با شکایت از یک بیماری غیرحاد و غیر التهابی مراجعه کرده بودند، به عنوان گروه شاهد (گروه 4) در نظر گرفته شد. در همه موارد میزان آلفایک آنتی تریپسین، هاپتوگلوبین، CRP و فیبرینوژن اندازه گیری شد. نتایج با یافته های بالینی، آزمایش های معمول خون و ادرار و سونوگرافی مقایسه شد. نتایج بررسی با استفاده از آزمون واریانس مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در آنالیز آماری گروهی، میانگین آلفایک آنتی تریپسین در گروه های 1،2، 3 و 4 اختلاف معناداری با هم نداشتند (0.234 P=). میانگین هاپتوگلوبین در گروه های 1،2، 3 و 4 به ترتیب 1347.92، 418.33، 525.6 و 973.5 mg/l بود که در آنالیز آماری اختلاف بین گروه ها معنادار بود (0.001 P<). گروه 1(اپیدیدیمیت) با 2 و 3 اختلاف معناداری داشت. هاپتوگلوبین درگروه اپیدیدیمیت حاد به طور معناداری بیش از گروه های 2 و 3 بود که در افتراق آن ها از دو گروه دیگر کمک کننده است (P<0.001). میزان هاپتوگلوبین بین سایر گروه ها تفاوت آماری معناداری نداشتد. میانگین CRP در گروه های 1، 2، 3 و 4 به ترتیب.102.47، 12.45، 17.57 و 1.59 mg/l بود. اختلاف گروه ها از نظر آماری معناداربود. (P<0.001) گروه 1 (اپیدیدیمیت) با 2، 3 و4 اختلاف معناداری داشت. میزانCRP در گروه 1 (اپیدیدیمیت) بیشتر از سایر گروه ها بود که در افتراق آن ها از یکدیگر کمک کننده است (P<0.001). اختلاف سایر گروه ها با یکدیگر از این نظر قابل توجه نبود. میانگین فیبرینوژن در گروه های چهارگانه از نظر آماری اختلاف معناداری با هم نداشتند (0.533 P=).بحث: به نظر می رسد به علت اینکه عیار سرمی CRPو تا حدی هاپتوگلوبین در بیماران مبتلا به اپیدیدیموارکیت حاد به وضوح بیش از مبتلایان به تورشن بیضه، تروما واریکوسل، هیدروسل و تورشن آپاندیس بیضه با علایم اسکروتوم حاد می باشد، لذا می توان از  CRPو هاپتوگلوبین در تشخیص افتراقی بیماران با اسکروتوم حاد استفاده نمود؛ در حالی که فیبرینوژن و آلفایک آنتی تریپسین در افتراق بیماران اسکروتوم حاد از یکدیگر و از گروه کنترل کمک کننده نیست. در صورت شک تشخیصی و در صورت نیاز بدون توجه به نتایج بررسی های تصویری و سطح پروتئین های فاز حاد برای رد تورشن ممکن است اقدام جراحی لازم باشد و چنانچه نیازی به جراحی نباشد، می توان از عیار سرمی  CRPو هاپتوگلوبین استفاده نمود. در واقع بیشترین ارزش کمیت های ذکرشده اثبات عدم وجود تورشن در مواردی است که اقدام جراحی غیر ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: نظر به اهمیت روی به عنوان شاخص مفید در سیستم ایمنی، رشد و همچنین کاهش روی ناشی از درمان با دسفرال در بیماران تالاسمی ماژور، مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان روی در بیماران تالاسمیک ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی کرمانشاه در سال 1381 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی تحلیلی در روی تمامی بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تالاسمی کرمانشاه (100نفر) صورت گرفت. ابتدا با استفاده از یک فرم اطلاعاتی که شامل متغیرهایی نظیر سن، جنس، میزان دسفرال و خون دریافتی در سال بود، اطلاعات مورد نیاز از پرونده های موجود در مرکز استخراج شد. سپس برای اندازه گیری میزان اوره، کراتی نین سرم فریتین و روی پلاسما از آنان ml 5 با رضایت خون گیری شد. اندازه گیری روی به روش جذب اتمی با دستگاه SH22 و به روش شعله در آزمایشگاه تحقیقات بیولوژی دانشکده پزشکی و اندازه گیری سرم فریتین به روش رادیوایمونواسی و اوره و کراتی نین با دستگاه اتوآنالایزر X1100 انجام شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس و آزمون کای دو استفاده شد.یافته ها: سن بیماران 5.25 ± 10.46 سال بود و 53 درصد آنان مذکر و بقیه مونث بودند. توزیع روی طبیعی در هر دو جنس یکسان بود و تفاوتی در رده های مختلف سنی مشاهده نشد. در 77 درصد بیماران مقادیر روی طبیعی بود و در 23 درصد آنان افزایش میزان روی دیده شد. 80 درصد بیماران، خون بیش از حد مورد نیاز در سال دریافت کرده بودند که میزان متوسط روی در این گروه نسبت به گروه دیگر بیشتر بود و این رابطه از نظر آماری معنادار بود (0.025 P=). در 99 درصد بیماران دریافت دسفرال به طور نامناسب بود که از این میزان 50 درصد دسفرال را کمتر از حد مورد نیاز دریافت کرده بودند. همچنین زمانی که اوره بیماران به بیش از mg/dl30 افزایش نشان داده، از درصد بیماران با روی بالا کاسته شده که این رابطه از نظر آماری معنادار بود (0.009 P=). در این مطالعه 70 درصد بیماران فریتین بالاتر از ng/ml1000 داشتند. توزیع روی بر حسب فریتین نشان داد که هرچه فریتین بیماران افزایش داشته، از تعداد موارد با روی بالا کاسته شده است که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. بحث: مطالعه حاضر نشان داد که میزان روی77 درصد بیماران نرمال بود و کمبود روی مشاهده نشد. به نظر می رسد که درمان نامناسب این بیماران سهمی در این خصوص داشته باشد؛ لذا تصمیم گیری در مورد تجویز روی در بیماران مذکور نیازمند مطالعات بیشتر با رعایت استانداردهای علمی در مورد نحوه درمان این بیماران دارد. توصیه می گردد این بیماران تحت مراقبت دقیق تری از نظر دریافت خون و دسفرال قرار گیرند.

سابقه و هدف: پایان نامه به دلیل این که آموزش دانش، مهارت و روش شناسی تحقیق برای دانشجویان است دارای اهمیت ویژه می باشد. لذا مطالعه حاضر به منظور بررسی شاخص های ده گانه روش تحقیق در پایان نامه های پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه طی سالهای 84-1367 انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 218 پایان نامه پژوهشی دانشجویان دوره پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه طی 18 سال با استفاده از نمونه گیری چند مرحله ای بررسی شد. میانگین نمرات پایان نامه ها در پنج دوره زمانی مقایسه گردید. داده ها با استفاده از یک چک لیست که حاوی 91 گزینه مربوط به ده شاخص روش تحقیق شامل عنوان، چکیده، بیان مساله، بازنگری متون، اهداف و فرضیات، روش اجرا، یافته ها، بحث، نتیجه گیری و منابع بود، جمع آوری و امتیاز هر یک از آنها برحسب اهمیت نسبی تعیین شد. حداکثر نمره یک پایان نامه 20 فرض شد که بر اساس مقیاس لیکرت در پنج رده قرارگرفت. برای تحلیل داده ها آزمون های مجذور کای، تی، آنالیز واریانس و تست تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره کل شاخص های ده گانه در پایان نامه های مورد بررسی 3.11 ±8.77 از 20 بوده است. به جز شاخص های «عنوان» که رتبه بسیار خوب و «یافته ها» که رتبه خوب اخذ کرده اند، بقیه شاخص ها در مرتبه متوسط، ضعیف یا نامناسب قرار داشتند. آزمون تی تفاوت معناداری را در نمره میانگین شاخص های ده گانه نشان داد (0.001 P<). نمره کل پایان نامه ها که در دوره ‏زمانی اول 1.54±5.90 بود، در دوره های زمانی دوم تا پنجم به ترتیب به 2.36±7.73، 2.53±8.62، 2.41±11.28 و 2.33±12.40 افزایش یافت. به عبارت دیگر، میانگین امتیاز کل پایان نامه ها در دوره های زمانی دوم، سوم، چهارم و پنجم نسبت به دوره قبلی خود به ترتیب 30.5، 11.94، 30.85 و 9.93 درصد افزایش یافته است. آزمون آنالیز واریانس تفاوت معناداری را بین میانگین نمره کل پایان نامه ها در پنج دوره زمانی مورد مطالعه نشان داد (0.001 P<). آزمون تعقیبی توکی نشان داد همه دوره های زمانی به جز دو دوره، تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند (0.001 P<).بحث: مطالعه حاضر سیر بهبودی را در تدوین شاخص های ده گانه روش تحقیق در پایان نامه ها نشان داد. چنین به نظر می رسد که عواملی از قبیل زمان، تغییر آیین نامه پایان نامه ها، شرکت اساتید راهنما در کارگاه های روش تحقیق و دسترسی سریع به بانک های اطلاعاتی موجبات بهبودی در روند تدوین پایان نامه ها را فراهم آورده است.