بیماری های پوست
سال:1379 | دوره:3 | شماره:4 (پیاپی 12) |تعداد مقالات:13

خال آپوکرین تومور خوش خیم و نایابی است که تاکنون تنها 9 مورد از آن در نوشتجات پزشکی گزارش شده است. این خال معمولا در جاهایی مانند زیر بغل، سر و گردن گزارش شده که غدد آپوکرین به طور طبیعی در آن نواحی پراکنده اند. بیمار ما دختر خانمی 16 ساله بود که با پلاکی زگیلی و قرمز رنگ در ناحیه پاریتال راست مراجعه کرد. بیمار این پلاک را از بدو تولد داشته ولی پس از بلوغ گسترده تر و بزرگ تر شده بود. بررسی آسیب شناسی غدد آپوکرین بالغ را در درم رتیکولر و پاپیلری همراه با آکانتوز و پاپیلوماتوز اپیدرم نشان می داد.

نوروفیبروم پلکسی فرم یک یافته نادر ولی پاتوگنومونیک بیماری ون رکلینگ هاوزن (von Recklinghausen) می باشد. ما تظاهری غیرمعمول از بیماری ون رکلینگ هاوزن یعنی بیماری نوروفیبروماتوزیس نوع 1 را در یک دختر بیمار گزارش می کنیم. این دختر 11 ساله مبتلا به نوروفیبروم های پلکسی فرم دست چپ و لیش ندول های متعدد بود. از آنجایی که ممکن است این بیماری با چنین نمایشی مورد توجه کافی قرار نگیرد، لذا طبقه بندی و اشکال بالینی آنرا مختصرا شرح می دهیم.

مقدمه: اگزمای کف دست و پا بیماری شایعی است که حدود %2 مردم را مبتلا می کند. درمان های بکار رفته در اگزمای دست و پا متنوع بوده و هر کدام از روش ها عوارض جانبی ناخواسته موضعی و سیستمیک می تواند داشته باشد.هدف: در صدد بر آمدیم که روش حمام متوکسالن را در درمان اگزمای کف دست و پا بررسی نماییم.بیماران و روش ها: روش مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهد دار و دو سویه کور بوده که بر روی 60 بیمار مبتلا به اگزمای کف دست و پا که به درمانگاههای آموزشی پوست دانشگاه اصفهان در طی سال های 1376 تا 1378 مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول حمام متوکسی پسورالن و گروه دوم حمام دارونما دریافت کردند. بیماران دست یا پا و یا هر دو را به مدت 15 دقیقه در آب گرم حاوی 8 متوکسی پسورالن %0.0001 و یا حمام دارونما گذاشته و بعد پوست را در معرض اشعه خورشید به مدت 30 دقیقه قرار دادند. این عمل 4 بار در هفته تا 25 جلسه تکرار گردید. یافته ها: %86.7 بیماران تحت درمان با حمام متوکسالن پاسخ خوب یا عالی و %6.7 بیماران تحت درمان با دارونما پاسخ خوب داشتند. بین پاسخ به درمان در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی دار وجود داشت (Pvalue=0). واکنش های فتوتوکسیک مشاهده نشد.نتیجه گیری: حمام متوکسالون روش کم خطر، کم هزینه، قابل اجرا و راحت در منزل در درمان بیماران مبتلا به اگزمای کف دست و پا است.

مقدمه: بتا تالاسمی ماژور بیماری ارثی است که در استان کرمان از شیوع نسبتا بالایی برخوردار می باشد. روش های جدید مراقبت های فراگیر در اینگونه بیماران باعث تخفیف و یا تاخیر انداختن بسیاری از عوارض بیماری و افزایش طول عمر آنها گردیده است.هدف: در این مطالعه توصیفی عوارض پوستی و مخاطی در بیماران بتا تالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفته است.بیماران و روش ها: در کلیه بیماران بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان کرمان درمان در سال 1377  150) بیمار( علایم پوستی و مخاطی (با معاینه فیزیکی)، متغیرهای زمینه ای و سطح فریتین سرم مشاهده، اندازه گیری و ثبت شد.یافته ها: هیپرپیگمانتاسیون پوستی )در (%65.3، تیرگی مخاطی )در (%41.3، خشونت سطح ناخن )در (%34 و زبری و خشنی مو )در (%20.7 شایع ترین یافته ها در پوست، مخاط، ناخن و مو بودند. با افزایش سن و سطح فریتین علایم فراوانی بیشتری پیدا می کنند لیکن جنس و میزان مصرف دسفرال رابطه ای با این علایم نداشتند.نتیجه گیری: علایم پوستی و مخاطی در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور شایع می باشند. در نهایت توصیه می گردد توجه و دقت بیشتری در معاینه و درمان بیماران با دسفرال صورت گیرد تا ضمن کنترل سطح فزیتین، از افزایش بروز علایم پوستی، مخاطی، ناخنی و مو پیشگیری به عمل آید.

مقدمه: خال اسپیلوس به علت ظاهر نازیبا مشکلاتی را برای بیماران ایجاد می کند و درمان موثری برای آن وجود ندارد.هدف: در بررسی های اولیه ما متوجه اثر بخشی خوب لیزر دی اکسیدکربن بر خال اسپیلوس شدیم، لذا بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را جهت تعیین اثربخشی لیزر دی اکسیدکربن در خال اسپیلوس انجام دهیم.بیماران و روش ها: پژوهش حاضر به روش کارآزمایی بالینی از نوع نیمه تجربی بر روی 47 بیمار مبتلا به خال اسپیلوس در بیمارستان الزهرای اصفهان صورت گرفت. تشخیص بیماری براساس علایم بالینی و بیوپسی بود. تاثیر لیزر بر مبنای تحمل بیماران، عوارض، بهبودی بیماران بر حسب اظهار نظر خود بیمار و نظر پزشک و مقایسه فتوگرافی های انجام شده، پس از یکسال پی گیری تعیین گردید. لیزر به کار رفته از نوع لیزر سونیک LS 500 (ساخت آلمان) با توان 3 وات و زمان 0.25 ثانیه و 3 spot size میلی متر بود.یافته ها: 45 نفر از بیماران زن و 2 نفر مرد بودند. سن متوسط آنها 20 سال و محل ضایعات در تمام موارد روی صورت بود. از بیماران فوق 2 نفر به علت بی اثر بودن یا عفونت محل تست از ادامه مطالعه حذف شدند. از 45 نفر بقیه 43 نفر (%95.5) پاسخ مناسب داده و محل درمان بدون عارضه ای بهبود یافت. پس از یک سال در یک نفر از این 43 نفر عود ضایعه دیده شد.نتیجه گیری: درمان با لیزر دی اکسیدکربن می تواند روش درمانی موثری در خال اسپیلوس باشد.

مقدمه: بیماری سوریازیس یک بیماری شایع با زمینه وراثتی است که در همه جای جهان یافت می شود.هدف: هدف ما انجام مطالعه ای بالینی و توصیفی بر روی دویست بیمار مبتلا به سوریازیس در اهواز بوده است.بیماران و روش ها: مطالعه از اول آبان ماه 1376 تا پایان فروردین ماه 1378 بر روی دویست بیمار مبتلا به سوریازیس مراجعه کننده به یک مطب خصوصی پوست در اهواز انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از بیماران پرسیده شده و در پرسشنامه ثبت گردید.یافته ها: در این مطالعه %56 از بیماران مونث و %44 مذکر بودند. سن شروع بیماری در %33.5، %24.5، %18.5 و %10 از بیماران به ترتیب در دهه های دوم، اول، سوم و چهارم بود. زمان مراجعه 28.5، 23.5، 17.5 و 14 درصد از بیماران به ترتیب در دهه های دوم، سوم، اول و چهارم زندگی قرار داشت. در %40 از بیماران محل شروع بیماری از ناحیه مودار سر بوده است. نه درصد از بیماران وجود پدیده کوبنر را ذکر می کردند. سابقه خانوادگی مثبت را %25 از بیماران ذکر می کردند. در معاینه 39.5 درصد از بیماران دارای درگیری ناخن بودند.نتیجه گیری: بیماری سوریازیس در اهواز الگوی مشابهی را با سایر نقاط جهان نشان می دهد.

مقدمه: بیماران مبتلا به بولوز پمفیگوئید اکثرا در سنین بالا قرار داشته و تشخیص افتراقی آن از سایر بیماریهای تاولی بسیار مهم می باشد. مطالعه ای در مورد همه گیرشناختی آن در ایران وجود ندارد.هدف: این مطالعه به منظور تعیین تظاهرات بالینی، یافته های آزمایشگاهی، سیر بیماری و نحوه پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به بولوزپمفیگویید بستری شده در بخش پوست بیمارستان لقمان حکیم تهران در سال های 1371 الی 1376 صورت گرفت.بیماران و روش ها: این پژوهش توصیفی به روش مطالعه اطلاعات موجود و با بررسی گذشته نگر پرونده های بیمارستانی 17 بیمار مبتلا به بولوزپمفیگوئید که در طی سال های 1371 الی 1376 در بخش پوست بیمارستان لقمان حکیم تهران بستری شدند، صورت گرفت. در تمام بیماران تشخیص بیماری با بیوپسی از ضایعات پوستی تایید شده بود.یافته ها: محدوده سنی بیماران از 19 تا 80 سال و بیشترین سن گرفتاری در دهه 6 تا 8 عمر بود. %58.5 بیماران خانم بودند. %53 بیماران در بدو مراجعه ضایعات تاولی داشته اند. در %29.4 بیماران ضایعات در ابتدا به صورت اگزمایی و در %17.6 بیماران به صورت ضایعات اریتماتو و کهیری بروز کرده است. %53 بیماران از خارش شکایت داشته اند. گرفتاری مخاطی در %47 موارد وجود داشت که تمام موارد آن در مخاط دهان بود و تنها در یک بیمار علاوه بر دهان ناحیه تناسلی هم گرفتار بود. %52 بیماران به درمان خوراکی با پردنیزولون به تنهایی پاسخ دادند. مرگ و میر در بیماران دیده نشد. نتیجه گیری: مشخصات همه گیرشناختی و بالینی بولوزپمفیگوئید در ایران مشابه سایر نقاط جهان می باشد.

وقتی بزرگترین و آخرین تیر ترکش را برای تشخیص و بهبودی بیمارمان رها کردیم ولی نتیجه ای عاید نگردید، چه اقدام دیگری باید انجام دهیم؟ برعکس هنگامی که تشخیص بیماری کلا راهی به درمان قطعی و اختصاصی نمی برد، چه کار باید کرد؟ زمانی که نه به تشخیص دست یافته ایم و نه درمانی برای آن می شناسیم، چه روش علمی را باید بکار گیریم؟ پیشنهادات و نکات ذیل برای رهایی متخصص پوست سردرگم کمک کننده خواهند بود.