مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1385 | دوره:8 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: کمبود ریز مغذی ها یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی جهان است. در بین ریز مغذی ها کمبود آهن و روی شیوع بیشتری داشته و از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر مکمل یاری آهن و روی به تنهایی و همراه با هم بر وضعیت آهن و روی در کودکان ابتدایی بود.روش بررسی: در این مطالعه که بصورت کار آزمایی بالینی دو سوکور انجام گرفت 81 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی شهر خرم آباد به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول مکمل آهن (20 میلی گرم آهن در روز)، گروه دوم مکمل روی (20 میلی گرم روی در روز) و گروه سوم مکمل آهن + روی (20 میلی گرم آهن +20 میلی گرم روی) را به مدت 4 ماه دریافت نمودند. در آغاز و پایان مداخله شاخص های هموگلوبین با دستگاه سل کانتر، فریتین سرم با روش رادیوایمینواسی و با استفاده از دستگاه گاماکانتر و روی سرم با روش جذب اتمی اندازه گیری شد. از آزمون های ANOVA،  tزوجی، کروسکال والیس و ویلکاکسون جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد در گروه دریافت کننده مکمل روی به تنهایی، آهن همراه با روی و آهن به تنهایی میزان روی سرم نسبت به قبل از مداخله به ترتیب 2.1±5، 2.7±4.5 و2.2 ±3.6 میکرومول در لیتر افزایش یافت (p<0.05). کودکانی که کمبود اولیه روی داشتند بهره بیشتری از مکمل یاری در هر سه گروه بردند (p<0.01). مصرف مکمل آهن به تنهایی باعث افزایش فریتین پلاسما شد. در حالی که مکمل روی به تنهایی باعث کاهش فریتین گردید (p<0.01). مکمل های آهن، روی و ترکیب این دو تاثیر معنی داری بر هموگلوبین خون نداشت. نتیجه گیری: مصرف توام مکمل آهن با روی برای بهبود شاخص های آهن پلاسما و روی سرم، مناسب تر از مصرف جداگانه هر یک از آنهاست.

زمینه و هدف: بیمارستان به عنوان یکی از سازمان های اصلی ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی، حساسیت و اهمیت ویژه ای در اقتصاد و بهداشت دارد و به منظور بهینه سازی مفید آن به عنوان یک بنگاه اقتصادی باید از تحلیل های اقتصادی استفاده نمود. این مطالعه به منظور بررسی رفتار اقتصادی (تولید - هزینه) بیمارستان های علوم پزشکی ایران در طی سال های 1376 تا 1383 انجام گرفت.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که در سال 1384 انجام شد. جامعه پژوهش شامل 6 بیمارستان عمومی - آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه تولید - هزینه استفاده گردید در این پژوهش اطلاعات از طریق فرم های اطلاعاتی جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS و با بهره گیری از آزمون t تجزیه و تحلیل شد. شکل تابع برای تولید از نوع کاب داگلاس و برای هزینه از نوع فرم تبعی کاب داگلاس بود.یافته ها: تولید نهایی عوامل تولید نیروی کار برای: پزشک 53، پرستار 24 و سایر پرسنل 0.4- پذیرش بستری بود و تولید نهایی عامل سرمایه (تخت فعال) 18 پذیرش بستری بود. هزینه های پرسنلی 62 درصد و هزینه های غیر پرسنلی 38 درصد کل هزینه های عملیاتی را تشکیل می دادند. حساسیت هزینه کل به نرخ نیروی کار، نرخ سرمایه و تولید به ترتیب 0.69، 0.48 و 0.32 بود.نتیجه گیری: از لحاظ رفتار تولیدی و هزینه ای، بیمارستان های مورد مطالعه در منطقه کارآمد اقتصادی قرار داشتند و می توانند در بلند مدت با افزایش عوامل اقتصادی (نیروی کار و سرمایه) هزینه واحد تولید را کاهش دهند و در قسمت نزولی منحنی هزینه بلند مدت واقع شوند.

زمینه و هدف: تصفیه فاضلاب به روشهای گوناگون انجام می پذیرد. روشهای متعارف مخصوص فاضلابها و پسابهایی می باشند که دارای مواد قابل تجزیه بیولوژیکی هستند. محدودیت های روشهای متعارف (لجن فعال)، تو لید و انباشت لجن حاصل از تصفیه بیولوژیکی و عدم حذف کامل ترکیبات رنگی و بو دار، کربن آلی و نیترات است. کاربرد روشهای تلفیقی در تصفیه فاضلاب خانگی و فاضلاب های سنگین و فوق سنگین، صنعت نفت و پساب های صنایع لبنی و کاغذ سازی به طور موفقیت آمیزی عمل نموده است. هدف این مطالعه بررسی روش تصفیه بیولوژیکی با بستر ثابت و تلفیق کردن فاز بیولوژیکی با یک اکسید کننده قوی (ازن) و مقایسه آن با روشهای متعارف است.روش بررسی: این تحقیق از نوع مطالعات کاربردی - تجربی است که با ساخت یک پایلوت (مدل آزمایشگاهی) تحقیقاتی و استفاده از بستر ثابت و ازن انجام شد. ابتدا داده ها و پارامترهای ورودی و خروجی فاضلاب خانگی (فاضلاب ورودی به تصفیه خانه شهرکرد) را مورد آزمایش قرار داده و پس از راه اندازی پایلوت طی دو مرحله بیولوژیکی تنها و بیولوژیکی و ازناسیون نتایج خروجی پایلوت مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه مشخص شد که میانگبن COD (Chemical Oxygen Demand) فاضلاب ورودی پایلوت تحقیقاتی برابر با 541.2±171.3  میلی گرم بر لیتر و در خروجی پایلوت در مرحله اول برابر  226.6±194.4میلی گرم بر لیتر بود و در مرحله دوم به 64.1±26.6 میلی گرم بر لیتر رسید که اختلاف COD خروجی دو مرحله از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05). همچنین میانگین BOD5 (Biological Oxygen Demand) فاضلاب ورودی برابر227.9±78.2  میلی گرم بر لیتر و در خروجی پایلوت در مرحله اول به 106.6±64.5 و در مرحله دوم به 55.8±30.4 میلی گرم بر لیتر رسید که مرحله دوم نسبت به مرحله اول کاهش جزیی را نشان داد (p>0.05). راندمان انتقال ازن به محیط آبی در این تحقیق بین 44-33% بدست آمد و میزان مصرف ازن به ازای هر گرم حذف COD بین 0.35 تا 0.75 میلی گرم بدست آمد.نتیجه گیری: این فرآیند تصفیه قادر است غلظت آلاینده های خروجی فاضلاب خانگی را پایین تر از استانداردهای خروجی تخلیه پساب به محیط زیست برساند و با سایر روشهای تصفیه فاضلاب رقابت کند و هزینه های مربوط به بی آب کردن و خشک کردن لجن را در اثر به حداقل رسانیدن تولید لجن و سطح مورد نیاز را کاسته و حتی به عنوان یک روش مقرون به صرفه اقتصادی عمل نماید.

زمینه و هدف: باکتری لیستریا مونوسیتوژنز (Listeria monocytogenes) می تواند عامل بسیاری از موارد اسپورادیک و اپیدمیک بیماری در انسان باشد که معمولا از طریق مواد غذایی منتقل می شود. میزان بالای مرگ و میر ناشی از ابتلا به لیستریوز باعث نگرانی در صنایع غذایی و سازمان های نظارتی شده است. با توجه به حضور گونه های گیاهی متعدد در ایران، با انجام مطالعات ضد میکروبی بر روی تعدادی از گیاهان دارویی کشور، احتمالا می توان به ترکیبات با ارزشی در این زمینه دست یافت. بدین منظور در مطالعه حاضر خواص ضد لیستریایی تعدادی از گیاهان دارویی بررسی گردید.روش بررسی: در این مطالعه تجربی گیاهان آویشن (Thymus vulgris L.)، اکالیپتوس (Eucalyptus globulus)، بابونه (Matricaria recutita L.)، رزماری (Rosmarinus officinalis L.) و مریم گلی (Salvia officinalis L.) جهت مطالعه انتخاب گردیدند. پس از جمع آوری و تهیه گیاهان و بررسی های گیاه شناسی و فارماکوگنوزی، عصاره هیدروالکلی گیاهان مورد نظر با روش پرکولاسیون تهیه و اثرات ضد میکروبی این گیاهان با استفاده از روش انتشار دیسک (Disc Diffusion Method) و همچنین تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد میکروب (MIC =Minimum Inhibitory Concentration) و حداقل غلظت کشندگی باکتری (MBC=Minimum Bactericidal Concentration) با استفاده از روش رقت لوله ای (Macro Dilution Method) بر علیه دو سروتیپ 4a و 4b باکتری لیستریا مونوسیتوژنز انجام شد. آمپی سیلین (µg/disc 10) به عنوان ماده ضد میکروبی مرجع بکار رفت.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تنها عصاره هیدروالکلی اکالیپتوس در هر دو روش رقت لوله ای و انتشار دیسک، دارای اثرات ضد باکتریایی بر روی لیستریا مونوسیتوژنز بود. حداقل غلظت مهار کنندگی عصاره اکالیپتوس بر روی باکتری لیستریا مونوسیتوژن µg/ml 31.25 و حداقل غلظت کشندگی عصاره این گیاه µg/ml 500 بود و تفاوت معنی داری بین حساسیت دو سروتیپ لیستریا مونوسیتوژنز مشاهده نشد. از عصاره هیدروالکلی دیگر گیاهان مورد آزمایش در این تحقیق، هیچ گونه اثرات ضد میکروبی بر روی هر دو سروتیپ باکتری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: عصاره اکالیپتوس می تواند به عنوان ترکیب ضد لیستریایی مطرح شود. استفاده از اسانس این گیاه در غلظت های بالاتر و روش های دیگر عصاره گیری اثرات ضد لیستریایی اکالیپتوس را روشن تر خواهد کرد.

زمینه و هدف: اسهال یک بیماری مهلک و کشنده در شیرخواران و کودکان است. علی رغم پیشرفت های بهداشتی و درمانی که در مورد تشخیص سریع و درمان این بیماری انجام شده است، هنوز به عنوان یک معضل بزرگ بهداشتی در بین شیرخواران و کودکان می باشد. بر طبق مطالعات مختلف، کمبود روی یکی از عوامل مهم اسهال در کودکان بوده و در کشور ما نیز شایع می باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثر روی در کودکان سنین بین 6 تا 36 ماه مبتلا به اسهال می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که به صورت دو سویه کور بر روی 200 کودک مبتلا به اسهال آبکی حاد غیر تهاجمی بستری در بیمارستان امیرکبیر اراک انجام شد. کودکان مذکور به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. به افراد گروه مداخله مقدار mg/kg/day 3 روی و به گروه کنترل همین مقدار دارو داده شد. در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل انجام گردید.یافته ها: میانگین سنی کودکان شرکت کننده در مطالعه8.18 ± 14.07ماه بود. میانگین تعداد روزهای بستری در کودکان گروه مداخله1.25 ± 3.14روز و در کودکان گروه کنترل1.83±3.59 روز بود (p<0.05). همچنین میانگین تعداد روزهای بستری کودکان دارای دهیدراتاسیون متوسط در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 0.73±2.69 و 1.29±3.11 روز (p<0.05) و در کودکان دارای دهیدراتاسیون شدید به ترتیب1.44 ±4.65 و 2.7±5.22 روز بود (p<0.05). در گروه مداخله میانگین تعداد روزهای بستری کودکان 12-6 ماه1.41 ±3.29 روز، در کودکان 24-13 ماه 0.98±3 و کودکان 36-25 ماه 1.25±2.9 روز بود (p>0.05).نتیجه گیری: درمان مکمل روی می تواند نقش موثری در کاهش دوره درمان مبتلایان به اسهال حاد ایفاد نماید. لذا جهت کاهش دوره درمان که در نتیجه به کاهش تعداد روزهای بستری می انجامد پیشنهاد می شود از روی تکمیلی در درمان کودکان مبتلا به اسهال حاد استفاده شود. 

زمینه و هدف: امروزه عفونت های بیمارستانی یکی از معضلات اساسی سیستم بهداشتی است. بخش های اتاق عمل بدلیل شرایط خاص زخم های باز جراحی مکانهای بالقوه ای برای ایجاد عفونت های شدید بیمارستانی می باشند و رعایت معیارهای کنترل عفونت بر اساس استانداردها کلید اصلی پیشگیری از اینگونه عفونت ها است. این پژوهش با هدف بررسی میزان بکارگیری اصول و روشهای کنترل عفونت به وسیله پرسنل در اتاق عمل بیمارستان های شهرکرد و نیز مقایسه آن با استانداردها صورت گرفته است.روش بررسی: این پژوهش، مطالعه ای از نوع توصیفی – تحلیلی است که بر روی سه بخش اتاق عمل و جمعا 7 واحد جراحی انجام گرفت. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه هفت قسمتی محقق ساخته (شامل 54 سوال در مورد امکانات و تجهیزات، 8 سوال مربوط به مشاهده عملکرد پرسنل در مورد رعایت موازین کنترل عفونت در ارتباط با بیمار، 12 سوال در ارتباط با نظافت شخصی، لباس و اسکراب، 8 سوال در رابطه با عملکرد پرسنل تحت مشاهده در خصوص روش های ضد عفونی و استریلیزاسیون وسایل و 7 سوال در مورد کاربرد روش های پیشگیری از عفونت در مورد عوامل محیطی نظیر سطوح و تهویه در اتاق عمل) می باشد. اطلاعات با استفاده از مشاهده و مصاحبه جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری t استفاده گردید.یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد، عملکرد پرسنل مورد مشاهده در مورد روش های ضد عفونی و استریلیزاسیون (93.75%)، نظافت شخصی و لباس و اسکراب (79.2%) و بیمار (84%) ضعیف بوده است. همچنین یافته ها نشان داد که امکانات و تجهیزات اتاق عمل از نظر روشهای کنترل عفونت با استانداردها فاصله دارد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نیاز مبرم به بازنگری فضای فیزیکی، امکانات و تجهیزات اتاق های عمل و آموزش پرسنل در زمینه اصول کنترل عفونت و نظارت و کنترل دقیق بر عملکرد آنها را نشان داد.

زمینه و هدف: اکثر جمعیت جهان به خصوص در کشورهای در حال توسعه، برای احتیاجات اساسی بهداشتی خود از داروهای گیاهی استفاده می کنند. زنجبیل (Zingiber officinale Roscoe) یک چاشنی غذایی می باشد که از دو هزار سال پیش به عنوان دارو در طب چینی، پزشکی سنتی ایران و طب اسلامی استفاده شده است. از آنجایی که افزایش اوره سرم و سطوح کرآتینین در آزمایش های کلینیکی بیانگر نارسایی کلیوی می باشد، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر نیتروژن اوره خون و کرآتینین به منظور ارزیابی عملکرد کلیه انجام شد.روش بررسی: در یک مطالعه تجربی عصاره هیدروالکلی زنجبیل به صورت یک روز در میان در یک دوره 20 روزه با دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم در 48 ساعت به صورت داخل صفاقی به موشهای نر آزمایشگاهی تزریق شد. سپس خونگیری با استفاده از روش پانکسیون سینوس چشمی انجام و میزان نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین غلظت BUN در گروه کنترل 37.68±3.89 و در گروههای دریافت کننده 10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم در 48 ساعت زنجبیل به ترتیب 21.54±11.38 (p<0.05)،25.03±3.42 (p<0.01) و 20.79±6.61 (p<0.01) بود، ولی تغییر چشمگیری در سطوح کرآتینین دیده نشد (p>0.05). نسبت BUN به کرآتینین در همه گروهها نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق زنجبیل می تواند برای تغییر نیتروژن اوره خون و نسبت BUN به کرآتینین جهت باز گرداندن تعادل به بدن مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: بروسلوز بیماری مشترک انسان و دام است که از نظر بالینی به حالت های مختلف از جمله بروسلوز مزمن ممکن است تظاهر نماید. هدف از اجرای این مطالعه، تعیین میزان بروز بروسلوز مزمن در بین بیماران درمان شده، بعد از یک سال پیگیری می باشد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه آینده نگر است که بعد از شناسایی بیماران مبتلا به بروسلوز حاد و تکمیل پرسشنامه های مربوط به خصوصیات دموگرافیک، چگونگی آلودگی آنها به بروسلوز، علایم و نشانه های بیماری و انجام تست های آگلوتیناسیون استاندارد رایت و 2ME (2 Mercapto Ethonol) تحت درمان دارویی قـرار گرفتند. بعد از گذشت یک سال (1383) با مراجعه به منطقه از همان بیماران مجددا معیارهای فوق و میزان پاسخ به درمان های تجویز شده بر اساس علایم و نشانه های باقی مانده و وجود عیار سرمی رایت >160/1 و 2ME  >1/160 بروسلوز مزمن قلمداد گردید. سپس داده های حاصل از آزمایشات و پرسشنامه های تکمیل شده، با استفاده از آزمون های آماری t، کای دو و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در طغیان بروسلوز در سال 1382، 119 نفر مبتلا به بروسلوز حاد شدند که 63.9% بیماران مرد و 30.3% آنها دامدار بودند. آرتریت با 88.7% و تب با 78.54% شایعترین علایم و نشانه های بیماران بود. در پیگیری بعدی 97 نفر در سال بعد مجددا شناسایی شدند. رژیم های دارویی استفاده شده برای بیماران عمدتا ریفامپین و کوتریموکسازول (59.8%) و داکسی سیکلین با ریفامپین (17.5%) بود. 17.5% بیماران تیتر نهایی رایت و16.5% تیتر 2ME بالاتر از 1.160 داشتند. 15.5% دچار عود علایم شدند. با توجه به تیتراسیون مثبت رایت و 2ME  و همچنین باقی ماندن علایم بیماری میزان بروز بروسلوزیس مزمن 16.5% بود. بین نوع داروی مصرفی و عیار نهایی سرمی تست های رایت و 2ME  و همچنین سیر بالینی بیماران در یک سال بعد رابطه معنی دار آماری بود به طوری که استفاده از رژیم دارویی کوتریموکسازول - ریفامپین باعث بالا رفتن شانس مزمن شدن بیماری بروسلوز گردیده است (p<0.001).نتیجه گیری: میزان بروز بروسلوز مزمن در این مطالعه نسبت به سایر مطالعات داخل کشور و خارج کشور بیشتر بوده که مصرف رژیم های دارویی غیر استاندارد بخصوص رژیم تک دارویی، مصرف نکردن به موقع داروها بعلت سطح آموزش پایین بیماران و دوری از خدمات بهداشتی درمانی، از علل بروز این مشکل در این منطقه جغرافیایی بوده است.

زمینه و هدف: موثرترین روش در درمان بیماران مبتلا به هپاتیت های مزمن B و C درمان ترکیبی با اینتروفرون می باشد. این درمان ها به هر حال درجات مختلفی از عوارض جانبی ایجاد می کنند که ممکن است تاثیر منفی بر روی حیات بیمار، تعاملات اجتماعی و توانایی انجام کار و دیگر فعالیت های آنها داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آموزش نحوه مصرف صحیح اینترفرون، کنترل عوارض جانبی و پی گیری بیماران به مدت 28 هفته بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به هپاتیت B و C بود.روش بررسی: این پژوهش یک پژوهش نیمه تجربی است که به صورت پیش آزمون - پس آزمون بر روی بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B و C کاندید اینترفرون تراپی در مرکز هپاتیت تهران صورت گرفت. تعداد 60 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس با توجه به مشخصات نمونه انتخاب و به طور تصادفی در گروه شاهد و آزمون (30 نفر شاهد، 30 نفر آزمون) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه بیماران کبدی ( CLDQ=Chronic Liver Disease Questionnaire) بود. برای گروه آزمون و همراهان برنامه آموزشی به صورت 4 جلسه 45 دقیقه ای اجرا شد و بیماران به مدت 28 هفته پیگیری شدند. کیفیت زندگی بیماران هپاتیتی در دو مرحله قبل و 28 هفته پس از شروع  اینترفرون تراپی و اجرای برنامه آموزشی سنجیده شد و در پایان کیفیت زندگی در دو گروه با استفاده از آزمون های همبستگی و کای دو، من ویتنی و ویلکاکسون مقایسه گردید.یافته ها: قبل از اجرای مداخله متغیرهای دموگرافیک و امتیاز کلی کیفیت زندگی در دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی در گروه آزمون از 158.6±21.4 به183.4±17  افزایش یافت (p<0.001) در حالی که در گروه شاهد قبل و پس از مداخله به ترتیب154.5±28.5 و 152.3±26 بود (p>0.05) امتیاز کلی کیفیت زندگی پس از مداخله بین دو گروه دارای تفاوت معنی دار بود (p<0.001). گروه آزمون پس از 28 هفته در تمامی ابعاد جز در بعد فعالیت، نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار یافته بود (p<0.01). در ضمن میزان قطع درمان ناشی از عوارض جانبی در گروه شاهد 4 برابر گروه آزمون بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش اینگونه به نظر می رسد که استفاده از برنامه های منظم و بخصوص پیگیری بیماران در زمینه نحوه تزریق صحیح اینترفرون و همچنین آموزش روشهای کنترل عوارض جانبی، تاثیر بسزایی بر روی کیفیت زندگی، احساس خوب بودن و رضایتمندی در بیماران داشته و تحمل درمان را برای بیمار راحت تر می نماید.

زمینه و هدف: درماتیت آتوپیک یکی از شایع ترین بیماری های پوستی دوران کودکی است که اثرات جانبی منفی جسمی و روانی بر بیمار و خانواده وی می گذارد و می تواند روابط اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع این بیماری و عوامل موثر بر آن در کودکان دبستانی شهر شهرکرد در سال 1381 انجام گرفت.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی از کل دانش آموزان دبستانی شهر شهرکرد تعداد 1500 نفر (750 دختر و 750 پسر) به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. سپس پرسشنامه درماتیت آتوپیک بین آنان توزیع شد که پس از تکمیل توسط والدین و معاینه پزشکی اولیه، افراد مشکوک توسط متخصص پوست و چشم پزشکی معاینه شدند. دانش آموزانی که در معاینه انجام شده دارای شواهدی دال بر درماتیت بودند، میزان IgE خون آنها اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان مورد بررسی ±1.4 9.2 سال بود. شیوع کلی درماتیت آتوپیک بر اساس معیارهای فوق 2.1 درصد (32 نفر) به دست آمد. رابطه معنی دار آماری بین سن و جنس با شیوع درماتیت آتوپیک مشاهده نگردید. رابطه آماری معنی داری بین شیوع درماتیت آتوپیک و هر یک از موارد علایم آسم، رنیت آلرژیک، سابقه فامیلی درماتیت آتوپیک و سابقه فامیلی آتوپی وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که در جامعه مورد مطالعه افرادی که دچار آسم، رنیت آلرژیک، سابقه فامیلی اگزمای آتوپیک یا سابقه فامیلی آتوپی دارند احتمال ابتلا به درماتیت آتوپیک در آنها بیشتر است ولی ارتباطی با سن و جنس ندارد.

زمینه و هدف: یادگیری بر اساس حل مشکل باعث روشن نمودن لغات و مفاهیم، تعریف مفاهیم، تجزیه و تحلیل مشکل، فراهم آوردن یک روش سیستماتیک جهت توصیف موقعیت در طی فرآیند تجزیه و تحلیل، تعیین اهداف یادگیری، بدست آوردن دانش بیشتر با توجه به نیازهای یادگیری و ترکیب دانش جدید با راه حل ها می شود. با توجه به پیشرفت علم پرستاری در دنیا و اهمیت ارتقای آموزش پرستاری با استفاده از روش های جدید آموزشی، این پژوهش به منظور تعیین تاثیر آموزش به روش یادگیری بر اساس حل مشکل و سخنرانی بر رفتار، نگرش و یادگیری دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام گرفته است.روش بررسی: در یک مطالعه نیمه تجربی 40 نفر از دانشجویان ترم چهار پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد که در حال گذراندن درس داخلی، جراحی 2 بودند بصورت نمونه گیری آسان انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد از شیوه یادگیری بر اساس حل مشکل و در گروه شاهد از روش سنتی (سخنرانی) جهت تدریس استفاده شد. در پایان دوره داده ها با استفاده از پرسشنامه های بررسی نگرش، بررسی رفتار و بررسی یادگیری دانشجویان گردآوری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون  tو من ویتنی استفاده شد.یافته ها: اکثریت واحدهای مورد پژوهش مونث (95%) و مجرد (95%) بودند. میانگین سنی دانشجویان در هر دو گروه22.4±1  سال بود. از نظر سن، جنس و معدل سه نیم سال قبلی تفاوتی در دو گروه دیده نشد. بر اساس نتایج این مطالعه میانگین کل یادگیری در گروه مورد و شاهد به ترتیب 68.45±6.8 و 44.98±9.8 ، میانگین نحوه نگرش در گروه مورد و شاهد به ترتیب123.3±21و 96.8±8 و همچنین میانگین نمره عملکرد در گروه مورد69.5±2.5 و در گروه شاهد 63±3.1 به دست آمد (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه فوق، آموزش به روش یادگیری بر اساس حل مشکل تاثیر بیشتری بر رفتار، نگرش و یادگیری نسبت به روش سخنرانی دارد و مدرسان و سیاست گذاران آموزشی می توانند از نتایج این پژوهش جهت انتخاب روشهای نوین تدریس و یا ادغام این روشها بر حسب موقعیت استفاده نمایند.

زمینه و هدف: درد شانه و ادم دست ناشی از همی پلژی یا همی پارزی یک یافته شایع پس از سکته مغزی می باشند که استقلال بیمار را در انجام فعالیت روزمره بشدت محدود می نماید. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر تکنیک ماساژ تخلیه لنف (Manual lymph drainage) بر میزان ادم دست و درد شانه بیماران مبتلا به همی پارزی - همی پلژی اندام فوقانی پس از سکته مغزی انجام شده است.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 62 بیمار 70-35 ساله مبتلا به همی پارزی - همی پلژی اندام فوقانی در اثر سکته مغزی که دچار درد شانه یا ادم دست بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمون و شاهد قرار داده شدند. سپس برای هر یک از نمونه های گروه آزمون 5 جلسه ماساژ تخلیه لنف (هر روز یک جلسه و بمدت 20 دقیقه) انجام شد. وضعیت حسی، عاطفی، شدت درد و همچنین ارزیابی کلی درد شانه و همچنین اندازه دور مچ دست و قسمت میانی بازو با استفاده از پرسشنامه سنجش درد مگ گیل (MPQ-SF= McGill Pain Questionnaire-Short Form) و خط کش نواری، قبل و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ماساژ در هر دو گروه آزمون و شاهد اندازه گیری و در بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی (t مستقل، t زوجی، کای دو، آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی) صورت گرفت.یافته ها: میانگین شاخص حسی درد شانه گروه آزمون قبل از ماساژ2.3±0.9  و پس از ماساژ1.3±0.4 محاسبه گردید (p<0.05). میانگین شدت درد شانه بر اساس مقیاس بصری درد، پس از ماساژ در گروه آزمون3.3±1.2  و شاهد4.8±1.5  بود (p<0.05). از لحاظ میانگین اندازه دور بازو، قبل و پس از ماساژ در گروه آزمون به ترتیب 29±4.6 و 28.1±3.9 سانتیمتر و در گروه شاهد به ترتیب  29.4±4.1و 29.7±3.9  سانتیمتر به دست آمد (p<0.05). همچنین میانگین اندازه دور مچ دست، قبل و پس از ماساژ در گروه آزمون به ترتیب 17.2±1.1 و 0.9 16.4± سانتیمتر و در گروه شاهد به ترتیب 16.9±0.8 و 17.1±1.1 سانتیمتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، آموزش و بکارگیری تکنیک ماساژ تخلیه لنف توسط پرسنل درمانی و مراقبتی می تواند گام موثری در پیشگیری و یا کاهش درد شانه و ادم دست و بالطبع بهبود عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به همی پارزی – همی پلژی اندام فوقانی در اثر سکته مغزی محسوب گردد.