سازه های جداسازی شده واقع در نواحی نزدیک به گسل به دلیل پدیده تشدید ناشی از نزدیکی پریود آنها با پریود پالس های زلزله حوزه نزدیک عموما رفتار دینامیکی نامطلوبی دارند و استفاده از آنها را به مخاطره می اندازد. برای این منظور در این مقاله ابتدا به بررسی اثر مولفه موازی و عمود بر گسل بر رفتار سازه های جداسازی شده در زلزله حوزه نزدیک پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد بخش عمده ای از پاسخ جداگر مربوط به مولفه عمود بر گسل می باشد و مولفه موازی گسل از اهمیت کمی برخوردار می باشد. در بخش بعدی تاثیر خصوصیات زلزله حوزه نزدیک نظیر نسبت حداکثر سرعت به حداکثر شتاب، میزان انرژی ورودی و..... و همچنین تاثیر مشخصات سازه ای جداگرها نظیر میرایی، نسبت نیروی تسلیم جداگر به وزن سازه، سختی اولیه به سختی ثانویه جداگر و ... بر عملکرد سازه جداسازی شده مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه تحقیقات نشان می دهد برای پارامترهای ذکر شده مقادیر بهینه ای وجود دارد که پاسخ دینامیکی سیستم جداسازی شده به حداقل مقدار خود می رسند و این مقادیر بهینه تعیین شده اند. برای مقایسه رفتار دینامیکی سازه های جداسازی شده و سازه های جداسازی نشده، یک پل سه دهانه برای زلزله حوزه نزدیک و دور مورد مطالعه قرار گرفته است و مقادیر برش پایه و دیریفت با یکدیگر مقایسه شده است. مطابق نتایج مقایر پاسخ در زلزله حوزه نزدیک به مراتب بیشتر از زلزله حوزه دور می باشد. در بخش پایانی استفاده از سیستم های الحاقی به عنوان راهکاری مناسب برای کنترل رفتار نامطلوب سازه های جداسازی شده در زلزله حوزه نزدیک ارائه شده است. بر طبق نتایج با افزایش میرایی میراگر ویسکوز تغییرشکل های بزرگ جداساز و شتاب زیاد طبقات در زلزله حوزه نزدیک به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد.