مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
سال:1389 | دوره:10 | شماره:3 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: جداسازی ژن های SHV و  TEMدر سودوموناس آئروژینوزاهای مولد ESBL و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، اطلاعات مفیدی درباره اپیدمیولوژی و فاکتورهای خطر دخیل در این عفونت ها را فراهم می آورد. در این مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از نمونه های بالینی به روش فنوتیپی و ژنوتیپی مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر 110 سویه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های مختلف بالینی با استفاده از آزمونهای بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. الگوی مقاومت آنتی میکروبی به روش دیسک دیفیوژن (کربی - بائر) تعیین شد. سپس بررسی فنوتیپی ESBL با استفاده از روش دیسک ترکیبی انجام گرفت. در این روش از دیسک های سفوتاکسیم و سفتازیدیم به تنهایی و در ترکیب با کلاولانیک اسید استفاده شد. از نظر ژنوتیپی ژن های بتالاکتاماز  SHVو TEM در سویه های فوق با روش PCR بررسی گردید.یافته ها: در این مطالعه به ترتیب بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول و آموکسی سیلین 96.4% و 92.7% و کمترین مقاومت به آمیکاسین 17.3% نشان داده شد. در بررسی ژنوتیپی با انجام آزمون PCR از 16 سویه فنوتیپ مثبت، 37.5% شامل ژن SHV و 12.5% ژن TEM و 12.5% دارای هر دو ژن SHV و  TEMبودند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اغلب نمونه ها مقاوم به دارو هستند و در میان سویه های تولید کننده ESBL فراوانی ژن های SHV بیشتر از TEM یافت شد. سویه های دارای ژن SHV مقاوم به سفتازیدیم (37.5%) و سویه های دارای ژن TEM مقاوم به سفتازیدیم (12.5%) بوده است و نشان داد که ژن های  SHVو  TEMدر ایجاد مقاومت نسبت به سفتازیدیم در مقایسه با ایجاد مقاومت به سفوتاکسیم نقش بیشتری دارند.

زمینه و هدف: استئوآرتریت یکی از شایع ترین بیماریهای مفصلی ناتوان کننده و مزمن می باشد. روشهای درمانی مختلفی برای برطرف کردن علایم بیماری مخصوصا درد بیماران در استئوآرتریت مورد استفاده قرار می گیرد که میزان تاثیر و عوارض آنها با هم متفاوت است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر بالینی رژیم درمانی دو دارویی گلوکزآمین و پردنیزولون با رژیم تک دارویی گلوکزآمین در درمان بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده، 30 بیمار (گروه مداخله) با داروهای گلوکزآمین و پردنیزولون و 25 بیمار (گروه کنترل) تنها با داروی گلوکزآمین به مدت 12 هفته تحت درمان قرار گرفتند. از شاخص  (Western Ontario and McMaster Universities) WOMAC جهت بررسی میزان درد و ناتوانی بیماران استفاده شد.یافته ها: میانگین امتیاز شاخص WOMAC در گروه مداخله در بدو ورود (2.81)، هفته ششم (1.35) و هفته دوازدهم (1.49) بود. میانگین امتیاز شاخص WOMAC در گروه کنترل در بدو ورود (3.15)، هفته ششم (2.39) و در هفته دوازدهم (2.35) بود. در هفته های ششم و دوازدهم میانگین امتیاز شاخص WOMAC در گروه مداخله بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05). میزان پاسخ به درمان در هفته ششم و دوازدهم در بیماران با سن زیر 65 سال، شاخص توده بدنی (BMI) مساوی یا کمتر از 30 و جنس مونث تفاوت معنی داری در بین دو گروه مداخله و کنترل وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: رژیم دو دارویی گلوکزآمین همراه با پردنیزولون در مدت زمان 12 هفته تاثیر بهتری نسبت به رژیم تک دارویی گلوکزآمین در کاهش درد و بهبود عملکرد مفصلی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بویژه در زنان، بیماران با BMI  کمتر از 30 و در افراد زیر 65 سال داشت.

زمینه و هدف: سوء استفاده از آمفتامین های روان گردان (کریستال مت و یا کریستال ان – متیل – 1 – فنیل – پروپان -2 - آمین و اکستازی) در چند سال اخیر در ایران افزایش قابل توجهی را نشان می دهد. مشخص شده این ترکیبات دارای اثرات سمی روی سیستم قلبی عروقی و سیستم ایمنی هستند. از آنجایی که تا کنون به صورت مقایسه ای اثرات این دو ترکیب روان گردان روی شمارش سلولی و میزان کلسترول خون بررسی نشده است لذا در مطالعه حاضر عوامل نام برده مورد بررسی قرار گرفتند.روش کار: در این پژوهش تجربی از 21 سر رت نر در سه گروه کنترل، گروه دریافت کننده اکستازی و گروه دریافت کننده کریستال مت استفاده شد. گروههای تجربی به مدت 15 روز، اکستازی و کریستال مت را با دوز 10 mg/ kg به شیوه درون صفاقی دریافت نموده و پس از 15 روز، خون از دهلیز چپ قلب جانوران گرفته شده و پارامترهای مورد نظر (تعداد گلبولهای سفید، قرمز و پلاکتها، سطح سرمی کلسترول تام، تری گلیسرید، HDL وLDL ) اندازه گیری شدند. بررسی آماری داده ها با استفاده از نرم افزار آماری این استد صورت گرفت. مقایسه گروههای آزمایشی مختلف با هم توسط آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) انجام شد و P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میزان گلبولهای قرمز، گلبولهای سفید و پلاکت ها در گروه دریافت کننده اکستازی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار نشان داد (P<0.05) میزان هموگلوبین و هماتوکریت در گروه دریافت کننده اکستازی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار نشان می دهد (P<0.01) همچنین در گروه های کریستال مت و اکستازی هیچ تغییر معنی داری روی سطوح کلسترول سرم خون در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. میزان تری گلیسرید در گروه کریستال مت نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت (P<0.05) میزان HDL در هر دو گروه اکستازی و کریستال مت نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری نشان نداد ولی میزان LDL در گروه کریستال نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد اکستازی در مقایسه با کریستال مت، با کاهش تعداد گلبول های قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت سبب القا کم خونی می گردد. افزایش تری گلیسرید خون نیز به دنبال مصرف کریستال مت، احتمال ابتلا به تصلب شرایین را بالا می برد.

زمینه و هدف: در 50% زوجینی که به علت ناباروری به پزشک مراجعه می کنند، فاکتور مردانه به تنهایی یا همراه با فاکتور زنانه عامل ناباروری است. سه فاکتور دخیل در ناباروری مردان، کاهش تعداد اسپرم، قدرت حرکتی ضعیف، مورفولوژی غیرطبیعی اسپرم می باشد. در انجام تکنیکهای کمکی تولید مثل نیاز به حجم و کیفیت مطلوب اسپرم وجود دارد. این مطالعه تاثیر پنتوکسی فیلین خوراکی را به عنوان یک روش ساده و قابل دسترس در ارتقا کیفیت پارامترهای آنالیز مایع منی شامل حجم، تحرک، مورفولوژی و تعداد مورد بررسی قرار می دهد که در صورت موثر بودن این دارو می توان از آن بعنوان داروی کمکی در روشهای تکنیک های کمکی تولید مثل استفاده نمود.روش کار: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و نمونه گیری به صورت تصادفی بوده و جامعه پژوهش، مردان با اولیگواسپرمی بودند که جهت درمان نازایی به بخش ناباروری مرکز آموزشی درمانی الزهراء [س] تبریز طی یکسال مراجعه نموده بودند. در این مطالعه 61 بیمار مرد که سابقه نازایی اولیه داشته و تحت آنالیز مایع منی قبل از درمان قرار گرفتند پس از سه ماه درمان با پنتوکسی فیلین با دوز 400 میلی گرم سه بار در روز، دو بار مایع منی تحت آنالیز قرار گرفت. داده ها به وسیله روشهای آماری توصیفی (فراوانی - درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزموتهای تی زوجی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین تعداد کل اسپرم در گروه مطالعه قبل و بعد از تجویز پنتوکسی فیلین از 17±4 میلیون به 521±1.5 میلیون رسیده است و تعداد اسپرمها در 68.9% موارد به شکل معنی داری (P<0.001) افزایش یافت. همچنین میانگین درصد اسپرمها با مورفولوژی نرمال از 24.01±3.8 به 39.26±4.3 رسیده است و این پارامتر در 32.8% بیماران بهبود یافت (P<0.001). میانگین درصد اسپرمهای متحرک از 19.42%±3.5 به 28.78%±2.1 رسید که این پارامتر در 88.52% بیماران بهبود یافتP<0.001) ). متوسط حجم مایع منی در گروه قبل از درمان با پنتوکسی فیلین 1.95±0.85 میلی لیتر بود که بعد از درمان به 1.93±0.64 میلی لیتر رسیده است و لذا تغییر معنی داری در حجم مایع منی پس از درمان مشاهده نشد (P=0.32).نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که تجویز پنتوکسی فیلین در افزایش پارامترهای آنالیز مایع منی بخصوص تحرک اسپرمها تاثیر قابل توجهی دارد و بعنوان داروی نسبتا ارزان، مطمئن و با کاربرد آسان می تواند در ارتقا کیفیت پارامترهای مایع منی و بهبود روشهای درمانی ناباروری مردان مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: پژوهش ها نشان می دهد که لیپوپلی ساکارید (LPS) بعنوان مهمترین ساختمان آنتی ژنیکی سویه های صاف بروسلا ،کاندیدای مناسبی برای طراحی واکسن های زیرواحدی است. از طرفی کاربرد ادجوانت های با منشا میکروبی در القا پاسخهای ایمنی سبب طراحی نسل جدید واکسنهای زیرواحدی شده است که نمونه آن وزیکول غشای خارجی (Outer Membrane Vesicle: OMV) نیسریا مننژیتیدس است. وزیکول غشای خارجی باعث افزایش عیار آنتی بادی از کلاس IgM و IgG علیه آنتی ژنی می شود که به همراه آن تزریق شده است. در این تحقیق، تاثیر کمپلکس غیر کوالان LPS+OMV در القای ایمنی سلولی با ارزیابی مقدار تولید و ترشحIFN-γ ،IL-4  و IL-10  بررسی و الگوی فعالسازی زیر گروه های Th1 و Th2 تعیین گردید.روش کار: لیپو پلی ساکارید توسط روش بهینه سازی شده فنلی تخلیص شد و سپس برنامه ایمیونیزاسیون در سه گروه شش تایی موش BALB/c در روزهای 14، 0، 28 و 42 به صورت زیرپوستی با LPS بروسلا آبورتوس به تنهایی، LPS  به همراه ادجوانت فروند و کمپلکس LPS بروسلا آبورتوس و  OMVنیسریا مننژیتیدیس سروگروه  Bانجام گردید. پس از تهیه سوسپانسیون سلول های طحالی، عیار ساتیوکاین های IFN-γ،IL-4  و IL-10 با روش الایزا بررسی گردید.یافته ها: ایمیونیزاسیون با LPS بروسلا آبورتوس به تنهایی باعث القا معنی دار عیار IFN-γ نسبت به دو گروه دیگر (LPS+OMV وLPS+FA ) شد  (P<0.05) در حالی که عیار IL-4 وIL-10  در تمام گروه ها افزایش اندکی نشان داد. اگرچه به دنبال تزریق کمپلکس LPS+OMV در مقایسه با LPS عیار IL-4 و IL-10 افزایش یافته است ولی در همین گروه نیز عیار IFN-γ در مقایسه با IL-4 وIL-10  بیشتر است.نتیجه گیری: در هر سه گروه، حیوانات ایمیونیزه شده دارای عیار سرمی بالای IFN-γ در مقایسه با IL-4 و IL-10 می باشند. افزایش IFN-γ به دنبال ایمیونیزاسیون مدل حیوانی با LPS (به تنهایی، به صورت کمپلکس با OMV و به همراه ادجوانت) نشان دهنده پاسخ های سلولی Th1 است که باعث افزایش فعالیت سلول های پلی مورفونوکلئر و در نتیجه تسهیل پاکسازی عفونت می شود . عیار کمتر IL-4 و IL-10 در مقایسه با IFN-γ که نشان دهنده مهار پاسخ سلول های Th2 می باشد در هر سه گروه به دنبال ایمیونیزاسیون با LPS مشاهده می شود که می تواند به عنوان عاملی موثر در کارآیی واکسن زیر واحدی بروسلوز (بر پایهLPS ) مطرح گردد چراکه پاسخ سلول های Th2 اساسا در ساز و کارهای دفاعی علیه بروسلا نه تنها کاربردی ندارد بلکه با مهار جمعیت های موثر از سلول های Th ((Th1 باعث افزایش احتمال بقای درون سلولی این میکروارگانیسم می گردد.

زمینه و هدف: تعیین و تشخیص عفونت پای دیابتی به علت پاسخ های التهابی کاهش یافته به تهاجم میکروارگانیسم ها یک مساله پیچیده می باشد. اهداف این مطالعه تعیین عوامل باکتریال عفونت زخم پای دیابتی، تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و در صد موارد آمپوتاسیون در بیماران مبتلا به عفونت پای دیابتی می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی به صورت گذشته نگر در دو بیمارستان آموزشی انجام شد. همه مدارک متعلق به بیماران مبتلا به عفونت پای دیابتی در مرحله سوم و چهارم مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، تظاهرات بالینی، نتایج کشت، الگوی مقاومت میکروبی و دیگر اطلاعات ضروری در برگه پرسشنامه ثبت گردید. جهت آنالیز آماری داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 13 و ازمون های کای دو و تی تست استفاده شد.P<0.05  معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: پنجاه ودو بیمار انتخاب شدند، 36 بیمار (69.2%) مرد بودند. سن متوسط بیماران 60±12.8 سال و زمان متوسط ابتلا به دیابت شیرین 17±10.6 سال بوده است. بیست و نه بیمار تحت آمپوتاسیون قرار گرفتند و ارتباط معنی داری مابین طول مدت ابتلا به دیابت و آمپوتاسیون بدست آمد .(P<0.04) شایعترین پاتوژن های بدست آمده استافیلوکوک طلایی (38.46%)، اشرشیاکلی (15.4%)، استافیلوکوک های کوآگولاز منفی (13.5%) و پروتئوس میرابیلیس (13.5%) بوده است. تمامی نمونه های استافیلوکوک طلایی و کواگولاز منفی به وانکومایسین حساس بودند و 55% از سویه های استافیلوکوک طلایی به متی سیلین مقاوم بوده اند. به ترتیب 100% و 87.5% از اشرشیاکلی ها به سفتازیدیم و سفتریاکسون مقاوم بودند. از سه مورد پسودوموناس ائروژینوزا جدا شده همگی به سفتازیدیم حساس بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد بیش از نصفی از بیماران با عفونت پای دیابتی تحت آمپوتاسیون قرار گرفته بودند و ارتباط معنی داری بین طول مدت دیابت و آمپوتاسیون وجود داشت. بنابراین پیشگیری از زخم پای دیابتی از اهمیت زیاد برخوردار است. نتایج نشان داد که اکثر باکتری های جدا شده در مقابل آنتی بیوتیکهای معمول مورد استفاده مقاوم بودند لذا بهترین روش انتخاب دارو برای این بیماران انجام کشت بافتی و تعیین الگوی مقاومت میکروبی می باشد.

زمینه و هدف: تجربه بارداری با تغییرات فیزیکی و روانشناختی عمیقی در زندگی هر زن همراه است و این تغییرات بر روی کلیه ابعاد زندگی از جمله روابط جنسی زوجین موثر می باشد از این رو توجه ناکافی به عملکرد جنسی در دوران بارداری ممکن است عواقب جبران ناپذیری در پی داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی نگرش و وضعیت عملکرد جنسی زنان در دوران بارداری صورت گرفت.روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی و از نوع توصیفی - تحلیلی است که در آن وضعیت عملکرد جنسی و نگرش 329 زن باردار 15 تا 45 ساله در سه گروه و بر مبنای سن حاملگی (چهار هفته آخر هر یک از سه ماهه های بارداری) مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سه قسمتی اطلاعات فردی، نگرش افراد مورد مطالعه نسبت به عملکرد جنسی در دوران بارداری و پرسشنامه تجارب جنسی آریزونا بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمونهای آنالیز واریانس یک طرفه و Post hoc، آزمون کای دو و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. در این مطالعه، سطح معناداری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشانگر افزایش نمره اختلال در عملکرد جنسی، میل جنسی و رضایتمندی از ارگاسم با پیشرفت بارداری بود. تحلیل آماری ارتباط بین سوالات نگرش واحدهای پژوهش و رابطه جنسی، حاکی از وجود ارتباط آماری معنادار بین نمره کل اختلال عملکرد جنسی با کاهش جذابیت جنسی در هر سه تریمستر (P=0.03، P=0.01، P=0.04) و نیز با بروز زایمان زودرس در تریمستر دوم (P=0.01) بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای اختلال عملکرد جنسی در دوران بارداری، برگزاری دوره های آموزش بهداشت جنسی با رویکرد ویژه به دوران بارداری توصیه می گردد.

زمینه و هدف: سرطان معده شایعترین علت مرگ ناشی از سرطان در کشور ایران است. هدف از این مطالعه ارزیابی وضعیت آنتی اکسیدانی و اکسیداتیو بیماران با سرطان معده با اندازه گیری فعالیتهای پارااکسوناز -1، آریل استراز و مقادیر مالون دی آلدهید (MDA) است.روش کار: در یک مطالعه شاهد - موردی 20 بیمار مبتلا به سرطان معده مراجعه کننده به کلینیک ارس اردبیل و 30 فرد سالم هماهنگ از نظر جنس و سن بین سالهای 1388 - 1387 مطالعه شدند و فعالیت پارا اکسونازی و آریل استرازی آنزیم پارااکسوناز -1، میزان MDA و پروفایل لیپیدی در سرم آنها با استفاده از روش اسپکتروفتومتری تعیین شد.یافته ها: فعالیت آنزیم پارااکسوناز در سرم افراد مبتلا به سرطان معده (190±68.95 IU/L)، کمتر از افراد سالم  (258±68.59 IU/L)بود (P=0.001). بطور مشابهی فعالیت آریل استرازی آنزیم در بیماران (30.5±28.4 U/L) کمتر از گروه کنترل (284.23±136.2 U/L) بود(P<0.001) . کاهش فعالیتهای استاندارد شده پارااکسوناز و آریل استراز در بیماران نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (بترتیب با P=0.001 و P<0.001) و میزان مالون دی آلدهید در بیماران بیشتر از افراد سالم بود(P<0.001) . همچنین مقدار کلسترول HDL و تری گلیسرید در گروه بیمار کاهش، اما میزان کلسترول تام و کلسترول LDL تفاوت معنی داری در دو گروه نشان نداد.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشانگر افزایش استرس اکسیداتیو در سرطان معده با تضعیف قدرت آنتی اکسیدانی و بدتر شدن وضعیت اکسیداتیو بدن است.

زمینه و هدف: آرسنیک سومین عنصر گروه پنجم جدول تناوبی است و یکی از عناصر کمیاب در پوسته زمین است که از لحاظ فراوانی در رده بیستم قرار دارد. این ماده در کشاورزی، دامداری، پزشکی، الکترونیک، صنعت و متالورژی کاربرد دارد و از راههای طبیعی و فعالیت انسان وارد محیط زیست شده و سبب آلودگی آن میگردد. آب یکی از منابع انتقال آرسنیک در محیط زیست می باشد. مطالعات مختلف ارتباط معنی دار بین غلظت بالای آرسنیک در آب آشامیدنی و سرطانهای کبد، سوراخ بینی، ریه، پوست، مثانه و کلیه در مردان و زنان، پروستات و کبد در مردان را مشخص نموده است. هدف از انجام این تحقیق تعیین تاثیر پارامترهای موثر بر عملکرد غشا اسمز معکوس در حذف آرسنیک از آب می باشد.روش کار: در این تحقیق حذف آرسنیک با استفاده از غشا اسمز معکوس با مدول مارپیچی (مدل TE 2521 ساخت شرکت CSM کره) مورد بررسی و آزمایش قرار گرفت. محلول مورد استفاده به صورت سنتتیک در آزمایشگاه و با استفاده از آرسنات سدیم تهیه گردید و عملکرد سیستم تحت تاثیر پارامترهای غلظت آرسنیک، فشار،pH  و دمای محلول ورودی مورد بررسی قرار گرفت. در هر حالت میزان جریان عبوری به ازای واحد سطح غشا و سرعت عرضی نیز اندازه گرفته شد. برای هرحالت پس از 30 دقیقه نمونه های مورد نظر برداشت و به روش نقره دی اتیل دی تیوکاربامات (آزمایش شماره3500- As B  استاندارد متد) تحت آزمایش قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از آزمایشات و اندازه گیری ها نشان داد پارامترهای غلظت، pH، دمای محلول ورودی و فشار در عملکرد غشا اسمز معکوس مدل TE 2521 تاثیر داشته و افزایش و یا کاهش هر کدام منجر به تغییر در راندمان و عملکرد آن می گردد. شرایط مطلوب و بهینه عملکرد غشا تحت تاثیر پارامترهای فوق به صورت زیر تعیین گردید: فشار در محدوده 210 - 190 پوند بر اینچ مربع، غلظت در محدوده 0.2 – 0.5 mg/L در لیتر، دما در محدوده oC30 - 25 و pH در محدوده 8 - 6. راندمان حذف آرسنیک در شرایط بهینه عملکرد سیستم در حدود 99 - 95 درصد اندازه گرفته شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل و راندمان قابل قبول و بالای عملکرد، می توان این روش را به عنوان روشی موثر در حذف آرسنیک در مناطق دارای آب آلوده به آرسنیک به کار برد.

سندرم هیپوونتیلاسیون ناشی از چاقی با هیپرکاپنی مزمن روزانه در فرد چاق و عوارض ناشی از آن از جمله هیپوکسی، پلی سیتمی، خواب آلودگی روزانه، اختلالات کیفیت خواب و سردردهای صبحگاهی مشخص می شود. تشخیص آن با پالس اکسیمتری شبانه، کاپنوگرافی و پلی سومنوگرافی شبانه است. اساس درمان را کاهش وزن و اعمال فشار مثبت راههای هوایی با NIPPV تشکیل می دهد. چاقی خود ریسک فاکتوری جهت ترومبوز وریدی است و اساس درمان آن را ترکیبات آنتی کواگولانت از قبیل هپارین و وارفارین تشکیل می دهند که هر کدام با عوارضی همراه هستند. ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین (HIT) یک عارضه ناشی از هپارین است که با کاهش بیش از 50% تعداد پلاکت نسبت به سطح پایه مشخص می شود. در صورت بروز این عارضه مصرف هپارین باید متوقف شود. مورد معرفی آقای چاقی است که  DVTبیمار با سونوگرافی داپلر تایید شد و در طی بستری با توجه به علایم و نشانه های سندرم هیپوونتیلاسیون ناشی از چاقی و آپنه انسدادی خواب تحت بررسی قرار گرفت. با توجه به علایم بالینی و ظن کلینیکی بالا و افت اشباع اکسیژن شریانی شبانه بیش از 15 بار در ساعت در پالس اکسیمتری شبانه، تشخیص تایید گردید. بیمار تحت درمان با NIPPV قرار گرفت که بهبود بارز کلینیکی و گازومتری شریانی داشت. طی درمان با هپارین جهت ترومبوز وریدی دچار افت پلاکت گردید که با تشخیص HIT، هپارین بیمار قطع گردید. با ادامه درمان با وارفارین بیمار دچار نکروز جلدی ناشی از وارفارین گردید که بابیوپسی پوستی تشخیص تایید گردید. درمان وارفارین قطع شد و پس از بهبود ضایعه جلدی درمان مجدد با دوز کم وارفارین شروع شد و در نهایت بیمار با وارفارین و  NIPPVو حال عمومی کاملا خوب ترخیص گردید.NIPPV  سبب بهبود هیپوکسی و هیپرکاپنی و کاهش نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی می گردد. از طرفی با بهبود کیفیت خواب، کاهش علایم روزانه و کاهش عوارض قلبی عروقی همراه است.