آسپیراسیون ریوی یکی از عوارضی است که علیرغم انسیدانس پایین آن یعنی 1.4 تا 6 در ده هزار، بسیار مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. با توجه به انواع مختلف مواد آسپیره شده و مقدار آن طیف بیماری می تواند از پنومونی خفیف تا سندرم دیسترس تنفسی شدید و عدم جبران قلبی و نارسایی کلیه متغیر باشد. موربیدیتی آسپیراسیون به سه حالت زیر می تواند باشد: 1) آسپیراسیون مقدار کم مایع با pH خیلی پایین که باعث ایجاد پنومونیت شیمیایی می شود. 2) مقدار زیاد مایع خنثی که ایجاد فیزیولوژی شبیه غرق شدگی می کند 3) مواد پارتیکولر که موجب انسداد راه های هوایی کوچک یا بزرگ و پاسخ های التهابی می گردد. pH مواد آسپیره شده پایین تر از 2.5، اسیدی و بالاتر از 2.5، غیر اسیدی یا خنثی در نظر گرفته می شود. مورتالیته بعد از آسپیراسیون مواد اسیدی 70-3% است که بیشترین مقدار مربوط به سندرم مندلسون (پنومونیت شیمیایی حاد) است. مورتالیتی آسپیراسیون مواد غیر اسیدی پایین تر بوده، آسپیراسیون خونی self- limited است و اسیدوز متابولیک و افزایش فشار شریان پولمونر ایجاد نمی کند. با وجود این در آسپیراسیون خونی نیز اداره صحیح و درمان مناسب بیماران جهت کاستن از عوارض بعدی ضروری است. بیمار معرفی شده پایین موردی از آسپیراسیون خون به دنبال لارنگواسپاسم است که در مورد اداره و درمان توضیح داده می شود.