مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1388 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:14

پیش زمینه و هدف: تست مولکولی SSCP روشی بر پایه PCR است که به عنوان یکی از شیوه های سریع شناسایی قارچ ها مورد علاقه قرار گرفته است. این فن در گذشته برای اهدافی غیر از شناسایی میکروارگانیزم ها، از جمله در آنالیز موتاسیون ها مورد استفاده قرار گرفته است. بعدها در شناسایی و تفکیک بین گونه ای برخی اورگانیزم ها کاربرد پیدا کرد.با توجه به قابلیت روش فوق در تعیین اختلافات بین ترادف های ژنی از طریق پلی مورفیسم تک رشته های DNA بدست آمده از محصولات PCR، در این مطالعه سعی شده است که امکان استفاده از این روش که بی نیاز از هضم با آنزیم های محدودساز می باشد در ایجاد افتراق بین گونه ها بررسی شود.مواد و روش کار: 205 ایزوله آسپرژیلوسی در این مطالعه از نمونه های بالینی و محیطی چند بیمارستان آموزشی کشور و نمونه ها بالینی بیماران مراجعه کننده به مرکز قارچ شناسی بدست آمده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. این تعداد با توجه به شیوع یک درصدی عفونت های آسپرژیلوسی در میان عفونت های قارچی بیمارستانی انتخاب شدند. تمامی جدایه های آسپرژیلوسی، در محیط های کشت افتراقی آسپرژیلوس ها شامل: MEA، CYA20S، CYA و CZA کشت داده شده، با استفاده از خصوصیات کلی و جلوه های میکروسکوپی شناسایی شدند. در روش مولکولی استخراج DNA به روش دستی گلاس بید و فنل - کلروفرم، آمپلیفیکاسیون قطعه ITS2 و دناتوراسیون DNA برای تولید تک رشته انجام گرفت، سپس با استفاده از G-PAGE و عکس برداری از باندها الگوهای تفکیکی مقایسه شدند.یافته ها: در طول یک مطالعه 18 ماهه، 205 ایزوله آسپرژیلوسی شامل یازده گوه بدست آمده، منابع جداسازی گونه ها، نمونه های محیطی و بالینی بیمارستانی بودند. ایزوله های آسپرژیلوسی 25 درصد از منابع بالینی و 75 درصد از نمونه های محیطی بیمارستان ها بدست آمدند. در بررسی SSCP که نتیجه آن افتراق بین گونه های آسپرژیلوس بود. آسپرژیلوس نیدولانس، آسپرژیلوس فیشری، آسپرژیلوس کوادریسینکتا، (آسپرژیلوس فومیگاتوس و آسپرژیلوس نایجر) در یک گروه، (آسپرژیلوس فلاوس، آسپرژیلوس ترئوس، آسپرژیلوس اوکراسیوس) در گروه دیگر از هم قابل تفکیک هستند.بحث و نتیجه گیری: SSCP به عنوان یک روش سریع، کم هزینه و آسان می تواند برای شناسایی مهم ترین گونه های آسپرژیلوس بیماریزای انسان مورد استفاده قرار گیرد، هرچند که به دلیل ویژگی پایین روش احتمالا در کاربرد وسیع آن در آزمایشگاه های روتین تردید وجود دارد.

پیش زمینه و هدف: افسردگی از جمله اختلالات خلقی و شایع ترین اختلال روانی است. از آنجایی که سطوح پلاسمایی کم فولات و افزایش غلظت هموسیستئین به عنوان یکی از یافته های شایع در افسردگی اساسی مطرح بوده و نیز نتایج مطالعات در این زمینه متناقض بوده و تاکنون مطالعه ای در ایران در زمینه بررسی تاثیر مصرف اسید فولیک بر سطوح هموسیستئین در بیماران افسرده انجام نگرفته است، لذا مطالعه حاضر به منظور تعیین اثر مکمل فولات بر سطوح هموسیستئین در بیماران افسرده اساسی طراحی گردید.مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی 70 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی بالای 18 سال انتخاب و بیماران به طور تصادفی به دو گروه 35 نفره دریافت کننده فلوکستین همراه با یک میلی گرم اسید فولیک یا دارونما به مدت هشت هفته، تقسیم شدند. تمام بیماران طبق معیار DSM-IV-IR تشخیص داده شدند و دارای نمره شاخص افسردگی همیلتون 20 یا بالاتر بودند. سطوح پلاسمایی فولات و هموسیستئین به ترتیب با استفاده از روش رادیوایمنواسی و روش آنزیمی ایمنواسی در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد. آنالیزهای آماری توسط نرم افزار SPSS (VER 11.5) و با استفاده از آزمون های paired t-test، t-test مستقل و Chi-square صورت گرفت. ارتباط ها نیز از طریق ضریب همبستگی پیرسون بررسی شد.یافته ها: بر اساس نتایج در زنان گروه مورد بعد از هشت هفته هموسیستئین پلاسما به طور معنی داری 32 درصد کاهش داشت (p=0.001) اما تغییر معنی داری در مردان مشاهده نشد، بر اساس نمره شاخص افسردگی همیلتون در 88.9 درصد زنان گروه مورد پاسخ مطلوب (بیش از 50 درصد کاهش در نمره) در مقایسه با 59.3 درصد زنان گروه شاهد مشاهده شد (p<0.05)، تفاوتی در میزان بهبودی در مردان گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که مکمل یاری با فولات روش آسان و موثری برای کاهش غلظت هموسیستئین پلاسما می باشد.

پیش زمینه و هدف: بینایی یکی از شاخص های سلامتی و کیفیت زندگی است. بر اساس آخرین برآورد سازمان بهداشت جهانی 161 میلیون نفر از مردم جهان دارای اختلال بینایی هستند، علت اصلی اختلال بینایی ممکن است عیوب انکساری باشد. هدف از اجرای این طرح تعیین فراوانی انواع عیوب انکساری در مراجعین به درمانگاه تخصصی چشم پزشکی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه می باشد.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و در آن 451 نفر از مراجعین به درمانگاه تخصصی چشم بیمارستان امام خمینی ارومیه با عیب انکساری مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت تصادفی در دسترس انجام گرفت. اطلاعات جمع آوری شده پس از پردازش در برنامه نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های توصیفی تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: توزیع فراوانی انواع عیوب انکساری در کل چشم های افراد تحت مطالعه نشان داد که 41 چشم (4.5 درصد) دارای بدون عیوب انکساری، 71 چشم (7.9 درصد) دوربین، 290 چشم (32.2 درصد) نزدیک بین، 73 چشم (8.1 درصد) آستیگمات و 427 چشم (47.3 درصد) عیوب انکساری ترکیبی بوده است. شایع ترین عیب انکساری در بین نمونه های مورد مطالعه عیوب انکساری ترکیبی بود (268 نفر یعنی 59.4 درصد) و عیب انکساری آستیگاتیسم تنها کم ترین فراوانی (29 نفر یعنی 6.4 درصد) را داشت. انواع عیوب انکساری در دو جنس مرد و زن تقریبا به موازات هم بوده و رابطه آماری معنی داری بین آنان وجود نداشت (P>0.05). در تمام گروه های سنی شایع ترین درجه عیب انکساری برای تمام عیوب انکساری در محدوده 0-4 دیوپتر بود.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فراوانی عیوب انکساری در حجم نمونه کوچک انجام پذیرفته و قابل مقایسه با نتایج سایر مطالعات که با حجم نمونه بزرگ و با هدف تعیین میزان شیوع عیوب انکساری انجام گرفته اند، نخواهد بود. لذا پشنهاد می گردد مطالعات بعدی با حجم نمونه بیشتر و با هدف تعیین میزان شیوع آن ها انجام گیرد.

پیش زمینه و هدف: داکریوسیستیت یکی از رایج ترین علل اشک ریزش یا عفونت راجعه می باشد. عمل داکریوسیستورینوستومی (DCR) ایجاد یک منفذ به صورت جراحی بین کیسه اشکی و حفره بینی است که علایم بیماری را کاهش می دهد. هدف از اجرای این طرح تعیین نتایج سه ساله DCR با استفاده از لوله های ظریف سیلیکونی در بیماران مبتلا به داکریوسیستیت مزمن در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در فاصله سال های 1383-85 بود.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و در آن کلیه بیماران با سابقه جراحی DCR با سیلیکون تیوپ در بیمارستان امام خمینی ارومیه در فاصله سال های 1383-85 مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری انجام نشد و تمام 189 بیماری که در فاصله زمانی مذکور تحت عمل جراحی DCR قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده پس از پردازش در برنامه نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های توصیفی، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: در این مطالعه، 194 چشم 189 بیمار (50 نفر مرد، 139 نفر زن) مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین سن بیماران 46.22 سال بود. اشک ریزش و ترشح چرک بیشترین درصد فراوانی (56.1 درصد) را در بین علایم حین مراجعه بیماران دارا بود. از 189 بیمار پنج نفر دارای درگیری دوطرفه بودند. از 189 بیمار 102 نفر (82 نفر زن و 20 نفر مرد) به علت همکاری تحت پیگیری قرار گرفتند. جراحی در 84 مورد (82.4 درصد) موفقیت آمیز بود.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که نتایج عمل در بیماران 60 به بالا بیشتر از سایر گروه های سنی موفقیت آمیز است. همچنین میزان بهبودی در بین گروه بیمارانی که درگیری یک طرفه داشتند بیشتر از بیماران با درگیری دوطرفه بود. با توجه به بالابودن میزان بهبودی در گروه سنی بالای 60 سال توصیه می شود اولین اقدام درمانی برای بیماران سنی جراحی DCR با سیلیکون تیوپ باشد.

پیش زمینه و هدف: ساخت داروهای ضدافسردگی جدید به دلیل رایج شدن استفاده آن ها از مهم ترین موارد تحقیقاتی در دنیا است. بوپروپیون دارویی است که در ابتدا برای درمان افسردگی ارایه شده ولی به دلیل اثرات موثر آن روی کاهش وابستگی و مصرف سیگار عملا به عنوان داروی کاهنده وابستگی به سیگار استفاده می شود. مطالعه اثرات سیناپسی این دارو برای یافتن مکانیسم اثر آن به عنوان عامل کاهنده وابستگی اهمیت خاصی دارد. این مطالعه اثرات پرفیوژن بوپروپیون روی پاسخ های برانگیخته سیناپس های هیپوکامپ را بررسی کرده است.مواد و روش کار: 16 اسلایس زنده از هیپوکامپ نوزادان 18 تا 25 روزه موش های سفید آزمایشگاهی تهیه و در طی روند استاندارد، پاسخ های برانگیخته سیناپس های ناحیه Stratum Radiatum در حضور و عدم حضور بوپروپیون بررسی گردید. بوپروپیون با غلظت دو میلی مول در ACSF و به مدت 30 دقیقه پرفیوژ شده و مقادیر دامنه (PS) بعد از پرفیوژن نسبت به قبل از آن (به عنوان 100 درصد)، مقایسه گردیدند.یافته ها: بوپروپیون توانست در همه اسلایس ها PS را ناپدید کند. در 37.5 درصد تا یک ساعت، در 25 درصد تا 1.5 ساعت، در 12.5 درصد تا دو ساعت و در 25 درصد تا چهار ساعت یا بیشتر PS ناپدید گردید. بوپروپیون در زمان کم تر از 5 الی 15 دقیقه باعث حذف PS در اسلایس ها گردید.بحث و نتیجه گیری: بوپروپیون می تواند میزان PS که شاخصی از بروز LTP است را کاهش و یا آن را حذف نماید. به نظر می رسد این دارو می تواند برای بررسی دقیق تر مکانیسم های القا و بقا LTP استفاده شده و فرآیندهای وابسته کننده داروها و ترکیبات بهتر شناخته شوند.

پیش زمینه و هدف: سالانه از یک بیلیون نفر مبتلا به اسهال در جهان 3-5 میلیون مورد فوت می کنند. گزارش ها نشان می دهد در کشورهای توسعه یافته 15-60 درصد به دلیل موارد ویروسی و در کشورهای در حال توسعه بیشتر به دلیل باکتری ها و انگل ها می باشد. علایم عصبی از جمله تشنج در بعضی موارد اسهال دیده می شود که ممکن است با تب، بدون تب و یا با اختلالات الکترولیتی همراه باشد. تشنج همراه گاستروانتریت اکثرا خوش خیم بوده، معمولا تغییراتی در الکتروانسفالوگرافی و مایع مغزی نخاعی ظاهر نمی شود. بیمارستان کودکان تبریز مرکز ارجاع گاستروانتریت های با عارضه از جمله تشنج می باشد. این مطالعه جهت بررسی علل و عوامل خطرزا و پیش آگهی کوتاه مدت آن انجام گرفت.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی طی سه سال در کودکان دو ماهه تا هفت ساله در دو گروه همراه یا بدون تشنج مبتلا به گاستروانتریت در بیمارستان کودکان تبریز انجام گرفت. گروه مورد و شاهد هر کدام 50 نفر و از نظر سن، جنس و زمان بررسی یکسان سازی شده اند. بیماران از نظر میزان دمای بدن، شدت و نوع دزهیدراتاسیون، آنالیز و کشت مدفوع، سابقه تشنج در خود بیمار و فامیل درجه یک، اختلالات الکترولیتی و پیش آگهی کوتاه مدت مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس و وزن یکسان بوده و اختلاف معنی داری نداشتند ولی از نظر تب زمان بستری، سابقه تشنج در فامیل درجه یک و شدت دزهیدراتاسیون اختلاف معنی داری داشتند (P=0.001). به طور که میزان تب در گروه مورد و شاهد به ترتیب 39.01±0.80 و 37.52±0.67 درجه سانتی گراد بود. از لحاظ سابقه تشنج در خود بیمار (P=0.025)، رشد شیگلا در کشت مدفوع (P=0.014) و مصرف آنتی بیوتیک (P=0.001) اختلاف معنی داری بود.بحث و نتیجه گیری: اکثرا تشنج در گاستروانتریت های خفیف، همراه با تب بالا و سابقه مثبت تشنج در فامیل درجه یک اتفاق می افتد. سابقه تشنج قبلی خود بیمار و اسهال شیگلایی باعث استعداد نسبی بروز تشنج در گاستروانتریت می باشد. اختلالات الکترولیتی در این مطالعه نقش مهمی در تشنج همراه گاستروانتریت نداشتند.

پیش زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین کارایی ویژگی های اندوسونوگرافی در تعیین محل انسولینومای پانکراس و ارزیابی ارتباط میان اندازه تومور و دقت تشخیص این روش است. اولتراسونوگرافی آندوسکوپی یک روش برای تعیین محل تومورهای پانکراس قبل از جراحی است.مواد و روش کار: بیماران مشکوک به انسولینوما بر اساس یافته های بالینی و آزمایشگاهی در این مطالعه وارد شده است و برای همه آن ها اولتراسونوگرافی آندوسکوپی انجام شده است و پس از آن بیمار جراحی شده است.یافته ها: در مجموع 16 بیمار (9 مرد و هفت زن) با میانگین سنی 52.5 سال تحت سونوگرافی اندوسکوپی و سپس جراحی واقع شده است. در همه بیماران سی تی اسکن به عنوان روش تشخیص تکمیلی انجام شده است. حساسیت و دقت کلی EUS برای شناسایی انسولینوما به ترتیب 70.58 و 60.6 درصدبود. این روش برای شناسایی ضایعات در سرو تنه پانکراس به ترتیب 83.3 و 66.6 درصد بود.بحث و نتیجه گیری: EUS روش دقیقی به منظور شناسایی انسولینوما است دقت این روش بستگی به محل تومور دارد و در مورد تومورهایی که در سر پانکراس واقع هستند بیشتر می باشد.

پیش زمینه و هدف: مادران باردار اغلب اضطراب تولد نوزاد خود را دارند. از روش های پیشنهادی برای کاهش استرس و درد مادر باردار، تمرینات تن آرامی با موسیقی است. هدف از مطالعه حاضر، بهبود کیفیت زایمانی با هدف کاهش درد و اضطراب مادر در حین زایمان می باشد.مواد و روش کار: مطالعه با 20 مادر باردار به روش نیمه تجربی انجام شد. ملودی آرام (قطعه رقص ایگوانا) در مرحله فعال زایمان برای بیمار پخش شد. درد و اضطراب با پرسش نامه استاندارد بررسی و نتایج با استفاده از T-test و Chi-Square تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که شنیدن موسیقی آرام بخش، اضطراب و درد زنان در حال زایمان را کاهش می دهد. اضطراب پنهان و مقیاس کلامی درد بعد از زایمان در هر دو گروه بررسی شد و نشان داد که اضطراب گروه کنترل افزایش ولی اضطراب گروه مورد تغییری نداشته است و این تفاوت معنی دار بود. (p=0.009) بررسی مقایس کلامی درد بعد از زایمان در دو گروه تفاوت معنی داری نشان داد و در گروه مورد نسبت به کنترل کم تر بود (p=0.002).بحث و نتیجه گیری: از نقطه نظر روانشناختی اثر موسیقی آرام بخش از طریق تقویت شرط شدگی مثبت و ایجاد محرکی مطبوع و لذت بخش توجیه می شود که موسیقی ذهن را مهار کرده و از درد منحرف می سازد. پیشنهاد می شود که به موسیقی درمانی در بخش های زایمان و سایر بخش های پزشکی دارای درد و اضطراب تاکید گردد.

پیش زمینه و هدف: دیمتوات به عنوان ترکیب آلی فسفردار در مبارزه با آفات کشاورزی استفاده می شود که برای اعصاب انسان سمی است. پسودوموناس های حاوی پلاسمیدهای تجزیه کننده ترکیبات فسفردار، راهی مناسب برای پاکسازی محیط زیست معرفی شده اند.مواد و روش کار: پسودوموناس پیوتیدا از خاک آلوده به این سموم تفکیک و در محلول معدنی غنی شده با دیمتوات، شناسایی و به طور مطلوبی کشت شد. مصرف دیمتوات بر اساس مهار (سمیت) استیل کولین استراز بدست آمد. پلاسمیدهای تجزیه کننده آنزیم های هیدرولیتیک به وسیله آکریدین اورنج حذف شدند و از باکتری مقاوم به حساس منتقل شدند.یافته ها: دیمتوات با غلظت 0.8 گرم در لیتر در محلول معدنی به وسیله باکتری به خوبی مصرف شد. رشد باکتری در محیط حاوی دیمتوات دوبرابر بیشتر از فسفات معدنی بود. میزان پروتیین تام تولیدی تا 357 میلی گرم بر لیتر افزایش یافت. فعالیت آنزیم استیل کولین استراز توسط دیمتوات در غلظت های 0.2 تا 2 گرم در لیتر به طور خطی کاهش می یافت اما چنانچه پسودوموناس پوتیدا در محلولی دارای دیمتوات با غلظت دو گرم در لیتر به مدت 96-48 ساعت کشت می شد اثر مهارکنندگی باقیمانده دیمتوات در آن محلول به ترتیب 63 تا 97 درصد کاهش می یافت. این باکتری مقاوم در برابر دیمتوات در اثر آکریدین اورنج، پلاسمیدهای مقاومت را از دست می داد. پلاسمیدهای مقاومت به باکتری های حساس، انتقال یافتند.بحث و نتیجه گیری: پلاسمیدهای مذکور که آنزیم های تجزیه کننده سموم فسفردار را بیان می کنند، ابزار موثری برای پاکسازی ترکیبات آلی فسفردار (سموم ضداعصاب) محسوب می شوند و با فن آوری های نوین امکان کاربرد در جلوگیری از مضرات ناخواسته ترکیبات آلی فسفردار را دارند.

ناهنجاری شریانی وریدی عروق مغز از علل مهم خون ریزی تحت عنکبوتیه می باشد. در گذشته تنها راه تشخیص آن آنژیوگرافی معمولی بود، اما امروزه استفاده از روش های غیرتهاجمی همچون ام - آر آنژیوگرافی و اخیرا سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال جایگاه ویژه ای در تشخیص ناهنجاری شریانی وریدی پیدا کرده است و سونوگرافی داپلر به علت انجام سریع و راحت آن به ویژه در مراحل اولیه وقوع خون ریزی تحت عنکبوتیه اهمیت به سزایی در تشخیص زود هنگام آن دارد.بیمار جوان 19 ساله ایست که به علت سردرد شدید و ناگهانی و به دنبال آن تشنج بستری شده بود. در معاینات اولیه علایم تحریک مننژ واضحی داشت ولی در سی - تی اسکن مغز شواهدی از خون ریزی با ضایعه فضاگیر وجود نداشت، لذا با ظن خون ریزی تحت عنکبوتیه تحت عمل بزل مایع نخاع قرار گرفت که تشخیص خون ریزی تحت عنکبوتیه اثبات شد. در ابتدا جهت پیش بینی خطر وازواسپاسم، سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال انجام شد. اما جالب این که در سونوگرافی انجام شده اند کس های جریان خون در عروق مغز مطرح کننده احتمال وجود ناهنجاری شریانی وریدی عروق مغز در شریان مغزی میانی راست بود که در ام - آر آنژیوگرافی انجام شده وجود آن اثبات گردید.انجام سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال در بیماران مبتلا به خون ریزی تحت عنکبوتیه علاوه بر این که می تواند خطر ایجاد وازواسپاسم را پیش بینی نماید، در تشخیص ناهنجاری شریانی وریدی عروق مغز به عنوان دومین علت شایع خون ریزی تحت عنکبوتیه ارزشمند می باشد.

اختلال سایکوتیک مشترک نوعی اختلال سایکوتیک است که دو یا چند نفر به طور مشترک به آن مبتلا می شوند. مورد اولیه معمولا یک بیماری سایکوتیک عمده دارد و موارد ثانویه که افرادی وابسته و تلقین پذیر هستند، علایم سایکوتیک مورد اولیه را پذیرفته و بیمار می شوند. این اختلال نادر است و فقط به صورت موردی گزارش شده اند. در این مقاله موردی از اختلال سایکوتیک مشترک گزارش شده است.خانواده دوشیزه - الف به صورت منزوی از دیگر افراد جامعه زندگی می کند. در این شرایط اعضا خانواده در معرض استرس های مختلف قرار می گیرند و مستعد به مشکلات روان پزشکی هستند. به عنوان یک توصیه بهداشت روانی، تشویق خانواده ها برای داشتن روابط سالم بر اساس موازین شرعی و اخلاقی با دیگر افراد جامعه، باید مورد توجه قرار گیرد.

اعصاب سیاتیک، جلدی - رانی خلفی و گلوتئال تحتانی سه شاخه از شبکه ساکرال می باشند که برای خروج از لگن از طریق سوراخ سیاتیک بزرگ و از زیر عضله پیریفورمیس عبور می کنند و وارد ناحیه گلوتئال می شوند. عصب سیاتیک معمولا در زاویه فوقانی حفره پوپلیتال به دو شاخه تیبیال و پرونئال مشترک تقسیم می گردد.ممکن است واریاسیون های مختلفی هنگام عبور این اعصاب از این ناحیه وجود داشته باشد. در واریاسیون حاضر، بخش پروتئال مشترک عصب سیاتیک همراه با بخشی از عصب جلدی - رانی خلفی و عصب گلوتئال تحتانی از بالای عضله پیریفورمیس از لگن خارج شده و فقط بخش تیبال عصب سیاتیک و بخشی از عصب جلدی - رانی خلفی از زیر عضله پیریفورمیس عبور می کنند و وارد ناحیه گلوتئال می شوند. واریاسیون هم زمان سه عصب از موارد نادر بوده و دارای اهمیت بالینی و جراحی می باشد.